VULGATA - JOB AD CANTICUM

Liber Job
1 Vir erat in terra Hus, nomine Job : et erat vir ille simplex, et rectus, ac
timens Deum, et recedens a malo. 2 Natique sunt ei septem filii, et tres
filiæ. 3 Et fuit possessio ejus septem millia ovium, et tria millia camelorum,
quingenta quoque juga boum, et quingentæ asinæ, ac familia multa nimis :
eratque vir ille magnus inter omnes orientales. 4 Et ibant filii ejus, et faciebant
convivium per domos, unusquisque in die suo. Et mittentes vocabant tres
sorores suas, ut comederent et biberent cum eis. 5 Cumque in orbem transissent
dies convivii, mittebat ad eos Job, et sanctificabat illos : consurgensque
diluculo, offerebat holocausta pro singulis. Dicebat enim : Ne forte peccaverint
filii mei, et benedixerint Deo in cordibus suis. Sic faciebat Job cunctis
diebus.
6 Quadam autem die, cum venissent filii Dei ut assisterent coram Domino,
affuit inter eos etiam Satan. 7 Cui dixit Dominus : Unde venis ? Qui respondens,
ait : Circuivi terram, et perambulavi eam. 8 Dixitque Dominus ad eum :
Numquid considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, homo
simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo ? 9 Cui respondens
Satan, ait : Numquid Job frustra timet Deum ? 10 nonne tu vallasti eum, ac domum
ejus, universamque substantiam per circuitum ; operibus manuum ejus
benedixisti, et possessio ejus crevit in terra ? 11 sed extende paululum manum
tuam et tange cuncta quæ possidet, nisi in faciem benedixerit tibi. 12 Dixit ergo
Dominus ad Satan : Ecce universa quæ habet in manu tua sunt : tantum in
eum ne extendas manum tuam. Egressusque est Satan a facie Domini. 13 Cum
autem quadam die filii et filiæ ejus comederent et biberent vinum in domo
fratris sui primogeniti, 14 nuntius venit ad Job, qui diceret : Boves arabant,
et asinæ pascebantur juxta eos : 15 et irruerunt Sabæi, tuleruntque omnia, et
pueros percusserunt gladio : et evasi ego solus, ut nuntiarem tibi. 16 Cumque
adhuc ille loqueretur, venit alter, et dixit : Ignis Dei cecidit e cælo, et tactas
oves puerosque consumpsit : et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. 17 Sed
et illo adhuc loquente, venit alius, et dixit : Chaldæi fecerunt tres turmas, et
invaserunt camelos, et tulerunt eos, necnon et pueros percusserunt gladio : et
ego fugi solus, ut nuntiarem tibi. 18 Adhuc loquebatur ille, et ecce alius intravit,
et dixit : Filiis tuis et filiabus vescentibus et bibentibus vinum in domo
fratris sui primogeniti, 19 repente ventus vehemens irruit a regione deserti, et
concussit quatuor angulos domus : quæ corruens oppressit liberos tuos, et
mortui sunt : et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. 20 Tunc surrexit Job, et
scidit vestimenta sua : et tonso capite corruens in terram, adoravit, 21 et dixit :
Nudus egressus sum de utero matris meæ, et nudus revertar illuc. Dominus
dedit, Dominus abstulit ; sicut Domino placuit, ita factum est. Sit nomen Domini
benedictum. 22 In omnibus his non peccavit Job labiis suis, neque stultum
quid contra Deum locutus est.
2 Factum est autem, cum quadam die venissent filii Dei, et starent coram
Domino, venisset quoque Satan inter eos, et staret in conspectu ejus, 2 ut
diceret Dominus ad Satan : Unde venis ? Qui respondens ait : Circuivi terram,
et perambulavi eam. 3 Et dixit Dominus ad Satan : Numquid considerasti
servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, vir simplex et rectus, ac
timens Deum, et recedens a malo, et adhuc retinens innocentiam ? tu autem
commovisti me adversus eum, ut affligerem eum frustra. 4 Cui respondens
Job
Satan, ait : Pellem pro pelle, et cuncta quæ habet homo dabit pro anima sua ;
5 alioquin mitte manum tuam, et tange os ejus et carnem, et tunc videbis quod
in faciem benedicat tibi. 6 Dixit ergo Dominus ad Satan : Ecce in manu tua
est : verumtamen animam illius serva. 7 Egressus igitur Satan a facie Domini,
percussit Job ulcere pessimo, a planta pedis usque ad verticem ejus ; 8 qui testa
saniem radebat, sedens in sterquilinio. 9 Dixit autem illi uxor sua : Adhuc tu
permanes in simplicitate tua ? Benedic Deo, et morere. 10 Qui ait ad illam :
Quasi una de stultis mulieribus locuta es : si bona suscepimus de manu Dei,
mala quare non suscipiamus ? In omnibus his non peccavit Job labiis suis.
11 Igitur audientes tres amici Job omne malum quod accidisset ei, venerunt
singuli de loco suo, Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites.
Condixerant enim ut pariter venientes visitarent eum, et consolarentur.
12 Cumque elevassent procul oculos suos, non cognoverunt eum,
et exclamantes ploraverunt, scissisque vestibus sparserunt pulverem super
caput suum in cælum. 13 Et sederunt cum eo in terra septem diebus et
septem noctibus : et nemo loquebatur ei verbum : videbant enim dolorem
esse vehementem.
3Post hæc aperuit Job os suum, et maledixit diei suo, 2 et locutus est :
3 Pereat dies in qua natus sum,
et nox in qua dictum est : Conceptus est homo.
4 Dies ille vertatur in tenebras :
non requirat eum Deus desuper,
et non illustretur lumine.
5 Obscurent eum tenebræ et umbra mortis ;
occupet eum caligo,
et involvatur amaritudine.
6 Noctem illam tenebrosus turbo possideat ;
non computetur in diebus anni,
nec numeretur in mensibus.
7 Sit nox illa solitaria,
nec laude digna.
8 Maledicant ei qui maledicunt diei,
qui parati sunt suscitare Leviathan.
9 Obtenebrentur stellæ caligine ejus ;
expectet lucem, et non videat,
nec ortum surgentis auroræ.
10 Quia non conclusit ostia ventris qui portavit me,
nec abstulit mala ab oculis meis.
11 Quare non in vulva mortuus sum ?
egressus ex utero non statim perii ?
12 Quare exceptus genibus ?
cur lactatus uberibus ?
13 Nunc enim dormiens silerem,
et somno meo requiescerem
14 cum regibus et consulibus terræ,
qui ædificant sibi solitudines ;
15 aut cum principibus qui possident aurum,
et replent domos suas argento ;
16 aut sicut abortivum absconditum non subsisterem,
499
Job
vel qui concepti non viderunt lucem.
17 Ibi impii cessaverunt a tumultu,
et ibi requieverunt fessi robore.
18 Et quondam vincti pariter sine molestia,
non audierunt vocem exactoris.
19 Parvus et magnus ibi sunt,
et servus liber a domino suo.
20 Quare misero data est lux,
et vita his qui in amaritudine animæ sunt :
21 qui expectant mortem, et non venit,
quasi effodientes thesaurum ;
22 gaudentque vehementer
cum invenerint sepulchrum ?
23 viro cujus abscondita est via
et circumdedit eum Deus tenebris ?
24 Antequam comedam, suspiro ;
et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus :
25 quia timor quem timebam evenit mihi,
et quod verebar accidit.
26 Nonne dissimulavi ? nonne silui ? nonne quievi ?
et venit super me indignatio.
4Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :
2 Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies ;
sed conceptum sermonem tenere quis poterit ?
3 Ecce docuisti multos,
et manus lassas roborasti ;
4 vacillantes confirmaverunt sermones tui,
et genua trementia confortasti.
5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti ;
tetigit te, et conturbatus es.
6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua,
patientia tua, et perfectio viarum tuarum ?
7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit ?
aut quando recti deleti sunt ?
8 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem,
et seminant dolores, et metunt eos,
9 flante Deo perisse,
et spiritu iræ ejus esse consumptos.
10 Rugitus leonis, et vox leænæ,
et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 Tigris periit, eo quod non haberet prædam,
et catuli leonis dissipati sunt.
12 Porro ad me dictum est verbum absconditum,
et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.
13 In horrore visionis nocturnæ,
quando solet sopor occupare homines,
14 pavor tenuit me, et tremor,
et omnia ossa mea perterrita sunt ;
500
Job
15 et cum spiritus, me præsente, transiret,
inhorruerunt pili carnis meæ.
16 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum,
imago coram oculis meis,
et vocem quasi auræ lenis audivi.
17 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur ?
aut factore suo purior erit vir ?
18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles,
et in angelis suis reperit pravitatem ;
19 quanto magis hi qui habitant domos luteas,
qui terrenum habent fundamentum,
consumentur velut a tinea ?
20 De mane usque ad vesperam succidentur ;
et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis ;
morientur, et non in sapientia.
5 Voca ergo, si est qui tibi respondeat,
et ad aliquem sanctorum convertere.
2 Vere stultum interficit iracundia,
et parvulum occidit invidia.
3 Ego vidi stultum firma radice,
et maledixi pulchritudini ejus statim.
4 Longe fient filii ejus a salute,
et conterentur in porta,
et non erit qui eruat.
5 Cujus messem famelicus comedet,
et ipsum rapiet armatus,
et bibent sitientes divitias ejus.
6 Nihil in terra sine causa fit,
et de humo non oritur dolor.
7 Homo nascitur ad laborem,
et avis ad volatum.
8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum,
et ad Deum ponam eloquium meum :
9 qui facit magna et inscrutabilia,
et mirabilia absque numero ;
10 qui dat pluviam super faciem terræ,
et irrigat aquis universa ;
11 qui ponit humiles in sublime,
et moerentes erigit sospitate ;
12 qui dissipat cogitationes malignorum,
ne possint implere manus eorum quod coeperant ;
13 qui apprehendit sapientes in astutia eorum,
et consilium pravorum dissipat.
14 Per diem incurrent tenebras,
et quasi in nocte, sic palpabunt in meridie.
15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum,
et de manu violenti pauperem.
16 Et erit egeno spes ;
501
Job
iniquitas autem contrahet os suum.
17 Beatus homo qui corripitur a Deo :
increpationem ergo Domini ne reprobes :
18 quia ipse vulnerat, et medetur ;
percutit, et manus ejus sanabunt.
19 In sex tribulationibus liberabit te,
et in septima non tangent te malum.
20 In fame eruet te de morte,
et in bello de manu gladii.
21 A flagello linguæ absconderis,
et non timebis calamitatem cum venerit.
22 In vastitate et fame ridebis,
et bestias terræ non formidabis.
23 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum,
et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
24 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum ;
et visitans speciem tuam, non peccabis.
25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum,
et progenies tua quasi herba terræ.
26 Ingredieris in abundantia sepulchrum,
sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
27 Ecce hoc, ut investigavimus, ita est :
quod auditum, mente pertracta.
6Respondens autem Job, dixit :
2 Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui,
et calamitas quam patior, in statera !
3 Quasi arena maris hæc gravior appareret ;
unde et verba mea dolore sunt plena :
4 quia sagittæ Domini in me sunt,
quarum indignatio ebibit spiritum meum ;
et terrores Domini militant contra me.
5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ?
aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ?
6 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ?
aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ?
7 Quæ prius nolebat tangere anima mea,
nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
8 Quis det ut veniat petitio mea,
et quod expecto tribuat mihi Deus ?
9 et qui coepit, ipse me conterat ;
solvat manum suam, et succidat me ?
10 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat,
nec contradicam sermonibus Sancti.
11 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ?
aut quis finis meus, ut patienter agam ?
12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea,
nec caro mea ænea est.
13 Ecce non est auxilium mihi in me,
502
Job
et necessarii quoque mei recesserunt a me.
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam,
timorem Domini derelinquit.
15 Fratres mei præterierunt me,
sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
16 Qui timent pruinam,
irruet super eos nix.
17 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ;
et ut incaluerit, solventur de loco suo.
18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ;
ambulabunt in vacuum, et peribunt.
19 Considerate semitas Thema, itinera Saba,
et expectate paulisper.
20 Confusi sunt, quia speravi :
venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
21 Nunc venistis ;
et modo videntes plagam meam, timetis.
22 Numquid dixi : Afferte mihi,
et de substantia vestra donate mihi ?
23 vel : Liberate me de manu hostis,
et de manu robustorum eruite me ?
24 Docete me, et ego tacebo :
et si quid forte ignoravi, instruite me.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis,
cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ?
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
et in ventum verba profertis.
27 Super pupillum irruitis,
et subvertere nitimini amicum vestrum.
28 Verumtamen quod coepistis explete :
præbete aurem, et videte an mentiar.
29 Respondete, obsecro, absque contentione ;
et loquentes id quod justum est, judicate.
30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem,
nec in faucibus meis stultitia personabit.
7 Militia est vita hominis super terram,
et sicut dies mercenarii dies ejus.
2 Sicut servus desiderat umbram,
et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,
3 sic et ego habui menses vacuos,
et noctes laboriosas enumeravi mihi.
4 Si dormiero, dicam : Quando consurgam ?
et rursum expectabo vesperam,
et replebor doloribus usque ad tenebras.
5 Induta est caro mea putredine,
et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.
6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur,
et consumpti sunt absque ulla spe.
7 Memento quia ventus est vita mea,
503
Job
et non revertetur oculus meus ut videat bona.
8 Nec aspiciet me visus hominis ;
oculi tui in me, et non subsistam.
9 Sicut consumitur nubes, et pertransit,
sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.
10 Nec revertetur ultra in domum suam,
neque cognoscet eum amplius locus ejus.
11 Quapropter et ego non parcam ori meo :
loquar in tribulatione spiritus mei ;
confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
12 Numquid mare ego sum, aut cetus,
quia circumdedisti me carcere ?
13 Si dixero : Consolabitur me lectulus meus,
et relevabor loquens mecum in strato meo :
14 terrebis me per somnia,
et per visiones horrore concuties.
15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea,
et mortem ossa mea.
16 Desperavi : nequaquam ultra jam vivam :
parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
17 Quid est homo, quia magnificas eum ?
aut quid apponis erga eum cor tuum ?
18 Visitas eum diluculo,
et subito probas illum.
19 Usquequo non parcis mihi,
nec dimittis me ut glutiam salivam meam ?
20 Peccavi ; quid faciam tibi, o custos hominum ?
quare posuisti me contrarium tibi,
et factus sum mihimetipsi gravis ?
21 Cur non tollis peccatum meum,
et quare non aufers iniquitatem meam ?
ecce nunc in pulvere dormiam,
et si mane me quæsieris, non subsistam.
8Respondens autem Baldad Suhites, dixit :
2 Usquequo loqueris talia,
et spiritus multiplex sermones oris tui ?
3 Numquid Deus supplantat judicium ?
aut Omnipotens subvertit quod justum est ?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei,
et dimisit eos in manu iniquitatis suæ :
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum,
et Omnipotentem fueris deprecatus ;
6 si mundus et rectus incesseris :
statim evigilabit ad te,
et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,
7 in tantum ut si priora tua fuerint parva,
et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Interroga enim generationem pristinam,
504
Job
et diligenter investiga patrum memoriam
9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus,
quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi,
et de corde suo proferent eloquia.
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore ?
aut crescere carectum sine aqua ?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu,
ante omnes herbas arescit.
13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum,
et spes hypocritæ peribit.
14 Non ei placebit vecordia sua,
et sicut tela aranearum fiducia ejus.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit ;
fulciet eam, et non consurget.
16 Humectus videtur antequam veniat sol,
et in ortu suo germen ejus egredietur.
17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur,
et inter lapides commorabitur.
18 Si absorbuerit eum de loco suo,
negabit eum, et dicet : Non novi te.
19 Hæc est enim lætitia viæ ejus,
ut rursum de terra alii germinentur.
20 Deus non projiciet simplicem,
nec porriget manum malignis,
21 donec impleatur risu os tuum,
et labia tua jubilo.
22 Qui oderunt te induentur confusione,
et tabernaculum impiorum non subsistet.
9Et respondens Job, ait :
2 Vere scio quod ita sit,
et quod non justificetur homo compositus Deo.
3 Si voluerit contendere cum eo,
non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Sapiens corde est, et fortis robore :
quis restitit ei, et pacem habuit ?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt
hi quos subvertit in furore suo.
6 Qui commovet terram de loco suo,
et columnæ ejus concutiuntur.
7 Qui præcipit soli, et non oritur,
et stellas claudit quasi sub signaculo.
8 Qui extendit cælos solus,
et graditur super fluctus maris.
9 Qui facit Arcturum et Oriona,
et Hyadas et interiora austri.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia,
et mirabilia, quorum non est numerus.
505
Job
11 Si venerit ad me, non videbo eum ;
si abierit, non intelligam.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei ?
vel quis dicere potest : Cur ita facis ?
13 Deus, cujus iræ nemo resistere potest,
et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei,
et loquar verbis meis cum eo ?
15 qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo :
sed meum judicem deprecabor.
16 Et cum invocantem exaudierit me,
non credo quod audierit vocem meam.
17 In turbine enim conteret me,
et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.
18 Non concedit requiescere spiritum meum,
et implet me amaritudinibus.
19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est ;
si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Si justificare me voluero, os meum condemnabit me ;
si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea,
et tædebit me vitæ meæ.
22 Unum est quod locutus sum :
et innocentem et impium ipse consumit.
23 Si flagellat, occidat semel,
et non de poenis innocentum rideat.
24 Terra data est in manus impii ;
vultum judicum ejus operit.
Quod si non ille est, quis ergo est ?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore ;
fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes ;
sicut aquila volans ad escam.
27 Cum dixero : Nequaquam ita loquar :
commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 Verebar omnia opera mea,
sciens quod non parceres delinquenti.
29 Si autem et sic impius sum,
quare frustra laboravi ?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis,
et fulserint velut mundissimæ manus meæ,
31 tamen sordibus intinges me,
et abominabuntur me vestimenta mea.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo ;
nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.
33 Non est qui utrumque valeat arguere,
et ponere manum suam in ambobus.
34 Auferat a me virgam suam,
et pavor ejus non me terreat.
35 Loquar, et non timebo eum ;
506
Job
neque enim possum metuens respondere.
10 Tædet animam meam vitæ meæ ;
dimittam adversum me eloquium meum :
loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Dicam Deo : Noli me condemnare ;
indica mihi cur me ita judices.
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me,
et opprimas me opus manuum tuarum,
et consilium impiorum adjuves ?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt ?
aut sicut videt homo, et tu videbis ?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui,
et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 ut quæras iniquitatem meam,
et peccatum meum scruteris,
7 et scias quia nihil impium fecerim,
cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?
8 Manus tuæ fecerunt me,
et plasmaverunt me totum in circuitu :
et sic repente præcipitas me ?
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me,
et in pulverem reduces me.
10 Nonne sicut lac mulsisti me,
et sicut caseum me coagulasti ?
11 Pelle et carnibus vestisti me ;
ossibus et nervis compegisti me.
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi,
et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Licet hæc celes in corde tuo,
tamen scio quia universorum memineris.
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi,
cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?
15 Et si impius fuero, væ mihi est ;
et si justus, non levabo caput,
saturatus afflictione et miseria.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me,
reversusque mirabiliter me crucias.
17 Instauras testes tuos contra me,
et multiplicas iram tuam adversum me,
et poenæ militant in me.
18 Quare de vulva eduxisti me ?
qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
19 Fuissem quasi non essem,
de utero translatus ad tumulum.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi ?
dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
21 antequam vadam, et non revertar,
ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine :
22 terram miseriæ et tenebrarum,
507
Job
ubi umbra mortis et nullus ordo,
sed sempiternus horror inhabitat.
11Respondens autem Sophar Naamathites, dixit :
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet ?
aut vir verbosus justificabitur ?
3 Tibi soli tacebunt homines ?
et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis ?
4 Dixisti enim : Purus est sermo meus,
et mundus sum in conspectu tuo.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum,
et aperiret labia sua tibi,
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiæ,
et quod multiplex esset lex ejus :
et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo
quam meretur iniquitas tua !
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes,
et usque ad perfectum Omnipotentem reperies ?
8 Excelsior cælo est, et quid facies ?
profundior inferno, et unde cognosces ?
9 Longior terra mensura ejus,
et latior mari.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit,
quis contradicet ei ?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem ;
et videns iniquitatem, nonne considerat ?
12 Vir vanus in superbiam erigitur,
et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Tu autem firmasti cor tuum,
et expandisti ad eum manus tuas.
14 Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te,
et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula ;
et eris stabilis, et non timebis.
16 Miseriæ quoque oblivisceris,
et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam ;
et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe :
et defossus securus dormies.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat ;
et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Oculi autem impiorum deficient,
et effugium peribit ab eis :
et spes illorum abominatio animæ.
12Respondens autem Job, dixit :
2 Ergo vos estis soli homines,
508
Job
et vobiscum morietur sapientia ?
3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum ;
quis enim hæc quæ nostis ignorat ?
4 Qui deridetur ab amico suo, sicut ego,
invocabit Deum, et exaudiet eum :
deridetur enim justi simplicitas.
5 Lampas contempta apud cogitationes divitum
parata ad tempus statutum.
6 Abundant tabernacula prædonum,
et audacter provocant Deum,
cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7 Nimirum interroga jumenta, et docebunt te ;
et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
8 Loquere terræ, et respondebit tibi,
et narrabunt pisces maris.
9 Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit ?
10 In cujus manu anima omnis viventis,
et spiritus universæ carnis hominis.
11 Nonne auris verba dijudicat ?
et fauces comedentis, saporem ?
12 In antiquis est sapientia,
et in multo tempore prudentia.
13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo ;
ipse habet consilium et intelligentiam.
14 Si destruxerit, nemo est qui ædificet ;
si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur ;
et si emiserit eas, subvertent terram.
16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia ;
ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17 Adducit consiliarios in stultum finem,
et judices in stuporem.
18 Balteum regum dissolvit,
et præcingit fune renes eorum.
19 Ducit sacerdotes inglorios,
et optimates supplantat :
20 commutans labium veracium,
et doctrinam senum auferens.
21 Effundit despectionem super principes,
eos qui oppressi fuerant relevans.
22 Qui revelat profunda de tenebris,
et producit in lucem umbram mortis.
23 Qui multiplicat gentes, et perdit eas,
et subversas in integrum restituit.
24 Qui immutat cor principum populi terræ,
et decipit eos ut frustra incedant per invium :
25 palpabunt quasi in tenebris, et non in luce,
et errare eos faciet quasi ebrios.
509
Job
13 Ecce omnia hæc vidit oculus meus,
et audivit auris mea, et intellexi singula.
2 Secundum scientiam vestram et ego novi :
nec inferior vestri sum.
3 Sed tamen ad Omnipotentem loquar,
et disputare cum Deo cupio :
4 prius vos ostendens fabricatores mendacii,
et cultores perversorum dogmatum.
5 Atque utinam taceretis,
ut putaremini esse sapientes.
6 Audite ergo correptionem meam,
et judicium labiorum meorum attendite.
7 Numquid Deus indiget vestro mendacio,
ut pro illo loquamini dolos ?
8 numquid faciem ejus accipitis,
et pro Deo judicare nitimini ?
9 aut placebit ei quem celare nihil potest ?
aut decipietur, ut homo, vestris fraudulentiis ?
10 Ipse vos arguet,
quoniam in abscondito faciem ejus accipitis.
11 Statim ut se commoverit, turbabit vos,
et terror ejus irruet super vos.
12 Memoria vestra comparabitur cineri,
et redigentur in lutum cervices vestræ.
13 Tacete paulisper, ut loquar
quodcumque mihi mens suggesserit.
14 Quare lacero carnes meas dentibus meis,
et animam meam porto in manibus meis ?
15 Etiam si occiderit me, in ipso sperabo :
verumtamen vias meas in conspectu ejus arguam.
16 Et ipse erit salvator meus :
non enim veniet in conspectu ejus omnis hypocrita.
17 Audite sermonem meum,
et ænigmata percipite auribus vestris.
18 Si fuero judicatus,
scio quod justus inveniar.
19 Quis est qui judicetur mecum ?
veniat : quare tacens consumor ?
20 Duo tantum ne facias mihi,
et tunc a facie tua non abscondar :
21 manum tuam longe fac a me,
et formido tua non me terreat.
22 Voca me, et ego respondebo tibi :
aut certe loquar, et tu responde mihi.
23 Quantas habeo iniquitates et peccata ?
scelera mea et delicta ostende mihi.
24 Cur faciem tuam abscondis,
et arbitraris me inimicum tuum ?
25 Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam,
et stipulam siccam persequeris :
510
Job
26 scribis enim contra me amaritudines,
et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.
27 Posuisti in nervo pedem meum,
et observasti omnes semitas meas,
et vestigia pedum meorum considerasti :
28 qui quasi putredo consumendus sum,
et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.
14 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore,
repletur multis miseriis.
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos,
et adducere eum tecum in judicium ?
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ?
nonne tu qui solus es ?
5 Breves dies hominis sunt :
numerus mensium ejus apud te est :
constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat,
donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
7 Lignum habet spem :
si præcisum fuerit, rursum virescit,
et rami ejus pullulant.
8 Si senuerit in terra radix ejus,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 ad odorem aquæ germinabit,
et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus,
atque consumptus, ubi, quæso, est ?
11 Quomodo si recedant aquæ de mari,
et fluvius vacuefactus arescat :
12 sic homo, cum dormierit, non resurget :
donec atteratur cælum, non evigilabit,
nec consurget de somno suo.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me,
et abscondas me donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ?
14 Putasne mortuus homo rursum vivat ?
cunctis diebus quibus nunc milito, expecto
donec veniat immutatio mea.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi :
operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti :
sed parce peccatis meis.
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea,
sed curasti iniquitatem meam.
18 Mons cadens defluit,
et saxum transfertur de loco suo :
19 lapides excavant aquæ,
511
Job
et alluvione paulatim terra consumitur :
et hominem ergo similiter perdes.
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret :
immutabis faciem ejus, et emittes eum.
21 Sive nobiles fuerint filii ejus,
sive ignobiles, non intelliget.
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit,
et anima illius super semetipso lugebit.
15Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :
2 Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens,
et implebit ardore stomachum suum ?
3 Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi,
et loqueris quod tibi non expedit.
4 Quantum in te est, evacuasti timorem,
et tulisti preces coram Deo.
5 Docuit enim iniquitas tua os tuum,
et imitaris linguam blasphemantium.
6 Condemnabit te os tuum, et non ego :
et labia tua respondebunt tibi.
7 Numquid primus homo tu natus es,
et ante colles formatus ?
8 numquid consilium Dei audisti,
et inferior te erit ejus sapientia ?
9 Quid nosti quod ignoremus ?
quid intelligis quod nesciamus ?
10 Et senes et antiqui sunt in nobis,
multo vetustiores quam patres tui.
11 Numquid grande est ut consoletur te Deus ?
sed verba tua prava hoc prohibent.
12 Quid te elevat cor tuum,
et quasi magna cogitans attonitos habes oculos ?
13 Quid tumet contra Deum spiritus tuus,
ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones ?
14 Quid est homo ut immaculatus sit,
et ut justus appareat natus de muliere ?
15 Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis,
et cæli non sunt mundi in conspectu ejus.
16 Quanto magis abominabilis et inutilis homo,
qui bibit quasi aquam iniquitatem ?
17 Ostendam tibi : audi me :
quod vidi, narrabo tibi.
18 Sapientes confitentur,
et non abscondunt patres suos :
19 quibus solis data est terra,
et non transivit alienus per eos.
20 Cunctis diebus suis impius superbit,
et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.
21 Sonitus terroris semper in auribus illius :
512
Job
et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22 Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem,
circumspectans undique gladium.
23 Cum se moverit ad quærendum panem,
novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.
24 Terrebit eum tribulatio,
et angustia vallabit eum,
sicut regem qui præparatur ad prælium.
25 Tetendit enim adversus Deum manum suam,
et contra Omnipotentem roboratus est.
26 Cucurrit adversus eum erecto collo,
et pingui cervice armatus est.
27 Operuit faciem ejus crassitudo,
et de lateribus ejus arvina dependet.
28 Habitavit in civitatibus desolatis,
et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus,
nec mittet in terra radicem suam.
30 Non recedet de tenebris :
ramos ejus arefaciet flamma,
et auferetur spiritu oris sui.
31 Non credet, frustra errore deceptus,
quod aliquo pretio redimendus sit.
32 Antequam dies ejus impleantur peribit,
et manus ejus arescent.
33 Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus,
et quasi oliva projiciens florem suum.
34 Congregatio enim hypocritæ sterilis,
et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter
accipiunt.
35 Concepit dolorem, et peperit iniquitatem,
et uterus ejus præparat dolos.
16Respondens autem Job, dixit :
2 Audivi frequenter talia :
consolatores onerosi omnes vos estis.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa ?
aut aliquid tibi molestum est, si loquaris ?
4 Poteram et ego similia vestri loqui,
atque utinam esset anima vestra pro anima mea :
5 consolarer et ego vos sermonibus,
et moverem caput meum super vos ;
6 roborarem vos ore meo,
et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
7 Sed quid agam ? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus,
et si tacuero, non recedet a me.
8 Nunc autem oppressit me dolor meus,
et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
9 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me,
513
Job
et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens
mihi.
10 Collegit furorem suum in me,
et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis :
hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
11 Aperuerunt super me ora sua,
et exprobrantes percusserunt maxillam meam :
satiati sunt poenis meis.
12 Conclusit me Deus apud iniquum,
et manibus impiorum me tradidit.
13 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum :
tenuit cervicem meam, confregit me,
et posuit me sibi quasi in signum.
14 Circumdedit me lanceis suis ;
convulneravit lumbos meos :
non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
15 Concidit me vulnere super vulnus :
irruit in me quasi gigas.
16 Saccum consui super cutem meam,
et operui cinere carnem meam.
17 Facies mea intumuit a fletu,
et palpebræ meæ caligaverunt.
18 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ,
cum haberem mundas ad Deum preces.
19 Terra, ne operias sanguinem meum,
neque inveniat in te locum latendi clamor meus :
20 ecce enim in cælo testis meus,
et conscius meus in excelsis.
21 Verbosi amici mei :
ad Deum stillat oculus meus :
22 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo,
quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
23 Ecce enim breves anni transeunt,
et semitam per quam non revertar ambulo.
17 Spiritus meus attenuabitur ;
dies mei breviabuntur :
et solum mihi superest sepulchrum.
2 Non peccavi,
et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Libera me, Domine, et pone me juxta te,
et cujusvis manus pugnet contra me.
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina :
propterea non exaltabuntur.
5 Prædam pollicetur sociis,
et oculi filiorum ejus deficient.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi,
et exemplum sum coram eis.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus,
et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
514
Job
8 Stupebunt justi super hoc,
et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Et tenebit justus viam suam,
et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite,
et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Dies mei transierunt ;
cogitationes meæ dissipatæ sunt,
torquentes cor meum.
12 Noctem verterunt in diem,
et rursum post tenebras spero lucem.
13 Si sustinuero, infernus domus mea est,
et in tenebris stravi lectulum meum.
14 Putredini dixi : Pater meus es ;
Mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea ?
et patientiam meam quis considerat ?
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea :
putasne saltem ibi erit requies mihi ?
18Respondens autem Baldad Suhites, dixit :
2 Usque ad quem finem verba jactabitis ?
intelligite prius, et sic loquamur.
3 Quare reputati sumus ut jumenta,
et sorduimus coram vobis ?
4 Qui perdis animam tuam in furore tuo,
numquid propter te derelinquetur terra,
et transferentur rupes de loco suo ?
5 Nonne lux impii extinguetur,
nec splendebit flamma ignis ejus ?
6 Lux obtenebrescet in tabernaculo illius,
et lucerna quæ super eum est extinguetur.
7 Arctabuntur gressus virtutis ejus,
et præcipitabit eum consilium suum.
8 Immisit enim in rete pedes suos,
et in maculis ejus ambulat.
9 Tenebitur planta illius laqueo,
et exardescet contra eum sitis.
10 Abscondita est in terra pedica ejus,
et decipula illius super semitam.
11 Undique terrebunt eum formidines,
et involvent pedes ejus.
12 Attenuetur fame robur ejus,
et inedia invadat costas illius.
13 Devoret pulchritudinem cutis ejus ;
consumat brachia illius primogenita mors.
14 Avellatur de tabernaculo suo fiducia ejus,
et calcet super eum, quasi rex, interitus.
15 Habitent in tabernaculo illius socii ejus qui non est ;
515
Job
aspergatur in tabernaculo ejus sulphur.
16 Deorsum radices ejus siccentur :
sursum autem atteratur messis ejus.
17 Memoria illius pereat de terra,
et non celebretur nomen ejus in plateis.
18 Expellet eum de luce in tenebras,
et de orbe transferet eum.
19 Non erit semen ejus, neque progenies in populo suo,
nec ullæ reliquiæ in regionibus ejus.
20 In die ejus stupebunt novissimi,
et primos invadet horror.
21 Hæc sunt ergo tabernacula iniqui,
et iste locus ejus qui ignorat Deum.
19Respondens autem Job, dixit :
2 Usquequo affligitis animam meam,
et atteritis me sermonibus ?
3 En decies confunditis me,
et non erubescitis opprimentes me.
4 Nempe etsi ignoravi,
mecum erit ignorantia mea.
5 At vos contra me erigimini,
et arguitis me opprobriis meis.
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me,
et flagellis suis me cinxerit.
7 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet ;
vociferabor, et non est qui judicet.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum :
et in calle meo tenebras posuit.
9 Spoliavit me gloria mea,
et abstulit coronam de capite meo.
10 Destruxit me undique, et pereo :
et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11 Iratus est contra me furor ejus,
et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Simul venerunt latrones ejus,
et fecerunt sibi viam per me,
et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 Fratres meos longe fecit a me,
et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Dereliquerunt me propinqui mei,
et qui me noverant obliti sunt mei.
15 Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt
me,
et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Servum meum vocavi, et non respondit :
ore proprio deprecabar illum.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea,
et orabam filios uteri mei.
516
Job
18 Stulti quoque despiciebant me :
et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei,
et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum,
et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei,
quia manus Domini tetigit me.
22 Quare persequimini me sicut Deus,
et carnibus meis saturamini ?
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei ?
quis mihi det ut exarentur in libro
24 stylo ferreo et plumbi lamina,
vel celte sculpantur in silice ?
25 Scio enim quod redemptor meus vivit,
et in novissimo die de terra surrecturus sum :
26 et rursum circumdabor pelle mea,
et in carne mea videbo Deum meum :
27 quem visurus sum ego ipse,
et oculi mei conspecturi sunt, et non alius :
reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28 Quare ergo nunc dicitis : Persequamur eum,
et radicem verbi inveniamus contra eum ?
29 Fugite ergo a facie gladii,
quoniam ultor iniquitatum gladius est :
et scitote esse judicium.
20Respondens autem Sophar Naamathites, dixit :
2 Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi,
et mens in diversa rapitur.
3 Doctrinam qua me arguis audiam,
et spiritus intelligentiæ meæ respondebit mihi.
4 Hoc scio a principio,
ex quo positus est homo super terram,
5 quod laus impiorum brevis sit,
et gaudium hypocritæ ad instar puncti.
6 Si ascenderit usque ad cælum superbia ejus,
et caput ejus nubes tetigerit,
7 quasi sterquilinium in fine perdetur,
et qui eum viderant, dicent : Ubi est ?
8 Velut somnium avolans non invenietur :
transiet sicut visio nocturna.
9 Oculus qui eum viderat non videbit,
neque ultra intuebitur eum locus suus.
10 Filii ejus atterentur egestate,
et manus illius reddent ei dolorem suum.
11 Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiæ ejus,
et cum eo in pulvere dormient.
12 Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum,
517
Job
abscondet illud sub lingua sua.
13 Parcet illi, et non derelinquet illud,
et celabit in gutture suo.
14 Panis ejus in utero illius
vertetur in fel aspidum intrinsecus.
15 Divitias quas devoravit evomet,
et de ventre illius extrahet eas Deus.
16 Caput aspidum suget,
et occidet eum lingua viperæ.
17 (Non videat rivulos fluminis,
torrentes mellis et butyri.)
18 Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur :
juxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.
19 Quoniam confringens nudavit pauperes :
domum rapuit, et non ædificavit eam.
20 Nec est satiatus venter ejus :
et cum habuerit quæ concupierat, possidere non poterit.
21 Non remansit de cibo ejus,
et propterea nihil permanebit de bonis ejus.
22 Cum satiatus fuerit, arctabitur :
æstuabit, et omnis dolor irruet super eum.
23 Utinam impleatur venter ejus,
ut emittat in eum iram furoris sui,
et pluat super illum bellum suum.
24 Fugiet arma ferrea,
et irruet in arcum æreum.
25 Eductus, et egrediens de vagina sua,
et fulgurans in amaritudine sua :
vadent et venient super eum horribiles.
26 Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis ejus ;
devorabit eum ignis qui non succenditur :
affligetur relictus in tabernaculo suo.
27 Revelabunt cæli iniquitatem ejus,
et terra consurget adversus eum.
28 Apertum erit germen domus illius :
detrahetur in die furoris Dei.
29 Hæc est pars hominis impii a Deo,
et hæreditas verborum ejus a Domino.
21Respondens autem Job, dixit :
2 Audite, quæso, sermones meos,
et agite poenitentiam.
3 Sustinete me, et ego loquar :
et post mea, si videbitur, verba, ridete.
4 Numquid contra hominem disputatio mea est,
ut merito non debeam contristari ?
5 Attendite me et obstupescite,
et superponite digitum ori vestro.
6 Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco,
518
Job
et concutit carnem meam tremor.
7 Quare ergo impii vivunt,
sublevati sunt, confortatique divitiis ?
8 Semen eorum permanet coram eis :
propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum.
9 Domus eorum securæ sunt et pacatæ,
et non est virga Dei super illos.
10 Bos eorum concepit, et non abortivit :
vacca peperit, et non est privata foetu suo.
11 Egrediuntur quasi greges parvuli eorum,
et infantes eorum exultant lusibus.
12 Tenent tympanum et citharam,
et gaudent ad sonitum organi.
13 Ducunt in bonis dies suos,
et in puncto ad inferna descendunt.
14 Qui dixerunt Deo : Recede a nobis,
et scientiam viarum tuarum nolumus.
15 Quis est Omnipotens, ut serviamus ei ?
et quid nobis prodest si oraverimus illum ?
16 Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua,
consilium impiorum longe sit a me.
17 Quoties lucerna impiorum extinguetur,
et superveniet eis inundatio,
et dolores dividet furoris sui ?
18 Erunt sicut paleæ ante faciem venti,
et sicut favilla quam turbo dispergit.
19 Deus servabit filiis illius dolorem patris,
et cum reddiderit, tunc sciet.
20 Videbunt oculi ejus interfectionem suam,
et de furore Omnipotentis bibet.
21 Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se,
et si numerus mensium ejus dimidietur ?
22 Numquid Deus docebit quispiam scientiam,
qui excelsos judicat ?
23 Iste moritur robustus et sanus,
dives et felix :
24 viscera ejus plena sunt adipe,
et medullis ossa illius irrigantur :
25 alius vero moritur in amaritudine animæ
absque ullis opibus :
26 et tamen simul in pulvere dormient,
et vermes operient eos.
27 Certe novi cogitationes vestras,
et sententias contra me iniquas.
28 Dicitis enim : Ubi est domus principis ?
et ubi tabernacula impiorum ?
29 Interrogate quemlibet de viatoribus,
et hæc eadem illum intelligere cognoscetis :
30 quia in diem perditionis servatur malus,
et ad diem furoris ducetur.
519
Job
31 Quis arguet coram eo viam ejus ?
et quæ fecit, quis reddet illi ?
32 Ipse ad sepulchra ducetur,
et in congerie mortuorum vigilabit.
33 Dulcis fuit glareis Cocyti,
et post se omnem hominem trahet,
et ante se innumerabiles.
34 Quomodo igitur consolamini me frustra,
cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati ?
22Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :
2 Numquid Deo potest comparari homo,
etiam cum perfectæ fuerit scientiæ ?
3 Quid prodest Deo, si justus fueris ?
aut quid ei confers, si immaculata fuerit via tua ?
4 Numquid timens arguet te,
et veniet tecum in judicium,
5 et non propter malitiam tuam plurimam,
et infinitas iniquitates tuas ?
6 Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa,
et nudos spoliasti vestibus.
7 Aquam lasso non dedisti,
et esurienti subtraxisti panem.
8 In fortitudine brachii tui possidebas terram,
et potentissimus obtinebas eam.
9 Viduas dimisisti vacuas,
et lacertos pupillorum comminuisti.
10 Propterea circumdatus es laqueis,
et conturbat te formido subita.
11 Et putabas te tenebras non visurum,
et impetu aquarum inundantium non oppressum iri ?
12 an non cogitas quod Deus excelsior cælo sit,
et super stellarum verticem sublimetur ?
13 Et dicis : Quid enim novit Deus ?
et quasi per caliginem judicat.
14 Nubes latibulum ejus, nec nostra considerat,
et circa cardines cæli perambulat.
15 Numquid semitam sæculorum custodire cupis,
quam calcaverunt viri iniqui,
16 qui sublati sunt ante tempus suum,
et fluvius subvertit fundamentum eorum ?
17 Qui dicebant Deo : Recede a nobis :
et quasi nihil posset facere Omnipotens, æstimabant eum,
18 cum ille implesset domos eorum bonis :
quorum sententia procul sit a me.
19 Videbunt justi, et lætabuntur,
et innocens subsannabit eos :
20 nonne succisa est erectio eorum ?
et reliquias eorum devoravit ignis ?
520
Job
21 Acquiesce igitur ei, et habeto pacem,
et per hæc habebis fructus optimos.
22 Suscipe ex ore illius legem,
et pone sermones ejus in corde tuo.
23 Si reversus fueris ad Omnipotentem, ædificaberis,
et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
24 Dabit pro terra silicem,
et pro silice torrentes aureos.
25 Eritque Omnipotens contra hostes tuos,
et argentum coacervabitur tibi.
26 Tunc super Omnipotentem deliciis afflues,
et elevabis ad Deum faciem tuam.
27 Rogabis eum, et exaudiet te,
et vota tua reddes.
28 Decernes rem, et veniet tibi,
et in viis tuis splendebit lumen.
29 Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria,
et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
30 Salvabitur innocens :
salvabitur autem in munditia manuum suarum.
23Respondens autem Job, ait :
2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus,
et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum,
et veniam usque ad solium ejus ?
4 Ponam coram eo judicium,
et os meum replebo increpationibus :
5 ut sciam verba quæ mihi respondeat,
et intelligam quid loquatur mihi.
6 Nolo multa fortitudine contendat mecum,
nec magnitudinis suæ mole me premat.
7 Proponat æquitatem contra me,
et perveniat ad victoriam judicium meum.
8 Si ad orientem iero, non apparet ;
si ad occidentem, non intelligam eum.
9 Si ad sinistram, quid agam ? non apprehendam eum ;
si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 Ipse vero scit viam meam,
et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
11 Vestigia ejus secutus est pes meus :
viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
12 A mandatis labiorum ejus non recessi,
et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus :
et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
14 Cum expleverit in me voluntatem suam,
et alia multa similia præsto sunt ei.
15 Et idcirco a facie ejus turbatus sum,
521
Job
et considerans eum, timore sollicitor.
16 Deus mollivit cor meum,
et Omnipotens conturbavit me.
17 Non enim perii propter imminentes tenebras,
nec faciem meam operuit caligo.
24 Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora :
qui autem noverunt eum,
ignorant dies illius.
2 Alii terminos transtulerunt ;
diripuerunt greges, et paverunt eos.
3 Asinum pupillorum abegerunt,
et abstulerunt pro pignore bovem viduæ.
4 Subverterunt pauperum viam,
et oppresserunt pariter mansuetos terræ.
5 Alii quasi onagri in deserto egrediuntur ad opus suum :
vigilantes ad prædam, præparant panem liberis.
6 Agrum non suum demetunt,
et vineam ejus, quem vi oppresserint, vindemiant.
7 Nudos dimittunt homines, indumenta tollentes,
quibus non est operimentum in frigore :
8 quos imbres montium rigant,
et non habentes velamen, amplexantur lapides.
9 Vim fecerunt deprædantes pupillos,
et vulgum pauperem spoliaverunt.
10 Nudis et incedentibus absque vestitu,
et esurientibus tulerunt spicas.
11 Inter acervos eorum meridiati sunt,
qui calcatis torcularibus sitiunt.
12 De civitatibus fecerunt viros gemere,
et anima vulneratorum clamavit :
et Deus inultum abire non patitur.
13 Ipsi fuerunt rebelles lumini :
nescierunt vias ejus,
nec reversi sunt per semitas ejus.
14 Mane primo consurgit homicida ;
interficit egenum et pauperem :
per noctem vero erit quasi fur.
15 Oculus adulteri observat caliginem,
dicens : Non me videbit oculus :
et operiet vultum suum.
16 Perfodit in tenebris domos,
sicut in die condixerant sibi,
et ignoraverunt lucem.
17 Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis :
et sic in tenebris quasi in luce ambulant.
18 Levis est super faciem aquæ :
maledicta sit pars ejus in terra,
nec ambulet per viam vinearum.
19 Ad nimium calorem transeat ab aquis nivium,
522
Job
et usque ad inferos peccatum illius.
20 Obliviscatur ejus misericordia ; dulcedo illius vermes :
non sit in recordatione,
sed conteratur quasi lignum infructuosum.
21 Pavit enim sterilem quæ non parit,
et viduæ bene non fecit.
22 Detraxit fortes in fortitudine sua,
et cum steterit, non credet vitæ suæ.
23 Dedit ei Deus locum poenitentiæ,
et ille abutitur eo in superbiam :
oculi autem ejus sunt in viis illius.
24 Elevati sunt ad modicum, et non subsistent :
et humiliabuntur sicut omnia, et auferentur,
et sicut summitates spicarum conterentur.
25 Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitum,
et ponere ante Deum verba mea ?
25Respondens autem Baldad Suhites, dixit :
2 Potestas et terror apud eum est,
qui facit concordiam in sublimibus suis.
3 Numquid est numerus militum ejus ?
et super quem non surget lumen illius ?
4 Numquid justificari potest homo comparatus Deo ?
aut apparere mundus natus de muliere ?
5 Ecce luna etiam non splendet,
et stellæ non sunt mundæ in conspectu ejus :
6 quanto magis homo putredo,
et filius hominis vermis ?
26Respondens autem Job dixit :
2 Cujus adjutor es ? numquid imbecillis ?
et sustentas brachium ejus qui non est fortis ?
3 Cui dedisti consilium ?
forsitan illi qui non habet sapientiam :
et prudentiam tuam ostendisti plurimam.
4 Quem docere voluisti ?
nonne eum qui fecit spiramentum ?
5 Ecce gigantes gemunt sub aquis,
et qui habitant cum eis.
6 Nudus est infernus coram illo,
et nullum est operimentum perditioni.
7 Qui extendit aquilonem super vacuum,
et appendit terram super nihilum.
8 Qui ligat aquas in nubibus suis,
ut non erumpant pariter deorsum.
9 Qui tenet vultum solii sui,
et expandit super illud nebulam suam.
523
Job
10 Terminum circumdedit aquis,
usque dum finiantur lux et tenebræ.
11 Columnæ cæli contremiscunt,
et pavent ad nutum ejus.
12 In fortitudine illius repente maria congregata sunt,
et prudentia ejus percussit superbum.
13 Spiritus ejus ornavit cælos,
et obstetricante manu ejus, eductus est coluber tortuosus.
14 Ecce hæc ex parte dicta sunt viarum ejus :
et cum vix parvam stillam sermonis ejus audierimus,
quis poterit tonitruum magnitudinis illius intueri ?
27Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit :
2 Vivit Deus, qui abstulit judicium meum,
et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
3 Quia donec superest halitus in me,
et spiritus Dei in naribus meis,
4 non loquentur labia mea iniquitatem,
nec lingua mea meditabitur mendacium.
5 Absit a me ut justos vos esse judicem :
donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6 Justificationem meam, quam coepi tenere, non deseram :
neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 Sit ut impius, inimicus meus,
et adversarius meus quasi iniquus.
8 Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat,
et non liberet Deus animam ejus ?
9 Numquid Deus audiet clamorem ejus,
cum venerit super eum angustia ?
10 aut poterit in Omnipotente delectari,
et invocare Deum omni tempore ?
11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat,
nec abscondam.
12 Ecce vos omnes nostis :
et quid sine causa vana loquimini ?
13 Hæc est pars hominis impii apud Deum,
et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14 Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt,
et nepotes ejus non saturabuntur pane :
15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu,
et viduæ illius non plorabunt.
16 Si comportaverit quasi terram argentum,
et sicut lutum præparaverit vestimenta :
17 præparabit quidem, sed justus vestietur illis,
et argentum innocens dividet.
18 Ædificavit sicut tinea domum suam,
et sicut custos fecit umbraculum.
19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet :
aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
524
Job
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia :
nocte opprimet eum tempestas.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet,
et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 Et mittet super eum, et non parcet :
de manu ejus fugiens fugiet.
23 Stringet super eum manus suas,
et sibilabit super illum, intuens locum ejus.
28 Habet argentum venarum suarum principia,
et auro locus est in quo conflatur.
2 Ferrum de terra tollitur,
et lapis solutus calore in æs vertitur.
3 Tempus posuit tenebris,
et universorum finem ipse considerat :
lapidem quoque caliginis et umbram mortis.
4 Dividit torrens a populo peregrinante
eos quos oblitus est pes egentis hominis, et invios.
5 Terra de qua oriebatur panis,
in loco suo igni subversa est.
6 Locus sapphiri lapides ejus,
et glebæ illius aurum.
7 Semitam ignoravit avis,
nec intuitus est eam oculus vulturis.
8 Non calcaverunt eam filii institorum,
nec pertransivit per eam leæna.
9 Ad silicem extendit manum suam :
subvertit a radicibus montes.
10 In petris rivos excidit,
et omne pretiosum vidit oculus ejus.
11 Profunda quoque fluviorum scrutatus est,
et abscondita in lucem produxit.
12 Sapientia vero ubi invenitur ?
et quis est locus intelligentiæ ?
13 Nescit homo pretium ejus,
nec invenitur in terra suaviter viventium.
14 Abyssus dicit : Non est in me,
et mare loquitur : Non est mecum.
15 Non dabitur aurum obrizum pro ea,
nec appendetur argentum in commutatione ejus.
16 Non conferetur tinctis Indiæ coloribus,
nec lapidi sardonycho pretiosissimo vel sapphiro.
17 Non adæquabitur ei aurum vel vitrum,
nec commutabuntur pro ea vasa auri.
18 Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione ejus :
trahitur autem sapientia de occultis.
19 Non adæquabitur ei topazius de Æthiopia,
nec tincturæ mundissimæ componetur.
20 Unde ergo sapientia venit ?
et quis est locus intelligentiæ ?
525
Job
21 Abscondita est ab oculis omnium viventium :
volucres quoque cæli latet.
22 Perditio et mors dixerunt :
Auribus nostris audivimus famam ejus.
23 Deus intelligit viam ejus,
et ipse novit locum illius.
24 Ipse enim fines mundi intuetur,
et omnia quæ sub cælo sunt respicit.
25 Qui fecit ventis pondus,
et aquas appendit in mensura.
26 Quando ponebat pluviis legem,
et viam procellis sonantibus :
27 tunc vidit illam et enarravit,
et præparavit, et investigavit.
28 Et dixit homini : Ecce timor Domini, ipsa est sapientia ;
et recedere a malo, intelligentia.
29Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit :
2 Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos,
secundum dies quibus Deus custodiebat me ?
3 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum,
et ad lumen ejus ambulabam in tenebris :
4 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ,
quando secreto Deus erat in tabernaculo meo :
5 quando erat Omnipotens mecum,
et in circuitu meo pueri mei :
6 quando lavabam pedes meos butyro,
et petra fundebat mihi rivos olei :
7 quando procedebam ad portam civitatis,
et in platea parabant cathedram mihi.
8 Videbant me juvenes, et abscondebantur :
et senes assurgentes stabant.
9 Principes cessabant loqui,
et digitum superponebant ori suo.
10 Vocem suam cohibebant duces,
et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11 Auris audiens beatificabat me,
et oculus videns testimonium reddebat mihi :
12 eo quod liberassem pauperem vociferantem,
et pupillum cui non esset adjutor.
13 Benedictio perituri super me veniebat,
et cor viduæ consolatus sum.
14 Justitia indutus sum,
et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
16 Pater eram pauperum,
et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
17 Conterebam molas iniqui,
et de dentibus illius auferebam prædam.
526
Job
18 Dicebamque : In nidulo meo moriar,
et sicut palma multiplicabo dies.
19 Radix mea aperta est secus aquas,
et ros morabitur in messione mea.
20 Gloria mea semper innovabitur,
et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam,
et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Verbis meis addere nihil audebant,
et super illos stillabat eloquium meum.
23 Expectabant me sicut pluviam,
et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant :
et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus :
cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu,
eram tamen moerentium consolator.
30 Nunc autem derident me juniores tempore,
quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei :
2 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo,
et vita ipsa putabantur indigni :
3 egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine,
squallentes calamitate et miseria.
4 Et mandebant herbas, et arborum cortices,
et radix juniperorum erat cibus eorum :
5 qui de convallibus ista rapientes,
cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 In desertis habitabant torrentium,
et in cavernis terræ, vel super glaream :
7 qui inter hujuscemodi lætabantur,
et esse sub sentibus delicias computabant :
8 filii stultorum et ignobilium,
et in terra penitus non parentes.
9 Nunc in eorum canticum versus sum,
et factus sum eis in proverbium.
10 Abominantur me, et longe fugiunt a me,
et faciem meam conspuere non verentur.
11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me,
et frenum posuit in os meum.
12 Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt :
pedes meos subverterunt,
et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Dissipaverunt itinera mea ;
insidiati sunt mihi, et prævaluerunt :
et non fuit qui ferret auxilium.
14 Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me,
et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Redactus sum in nihilum :
abstulisti quasi ventus desiderium meum,
527
Job
et velut nubes pertransiit salus mea.
16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea,
et possident me dies afflictionis.
17 Nocte os meum perforatur doloribus,
et qui me comedunt, non dormiunt.
18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum,
et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
19 Comparatus sum luto,
et assimilatus sum favillæ et cineri.
20 Clamo ad te, et non exaudis me :
sto, et non respicis me.
21 Mutatus es mihi in crudelem,
et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens ;
elisisti me valide.
23 Scio quia morti trades me,
ubi constituta est domus omni viventi.
24 Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum
tuam :
et si corruerint, ipse salvabis.
25 Flebam quondam super eo qui afflictus erat,
et compatiebatur anima mea pauperi.
26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala :
præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie :
prævenerunt me dies afflictionis.
28 Moerens incedebam sine furore ;
consurgens, in turba clamabam.
29 Frater fui draconum,
et socius struthionum.
30 Cutis mea denigrata est super me,
et ossa mea aruerunt præ caumate.
31 Versa est in luctum cithara mea,
et organum meum in vocem flentium.
31 Pepigi foedus cum oculis meis,
ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper,
et hæreditatem Omnipotens de excelsis ?
3 Numquid non perditio est iniquo,
et alienatio operantibus injustitiam ?
4 Nonne ipse considerat vias meas,
et cunctos gressus meos dinumerat ?
5 Si ambulavi in vanitate,
et festinavit in dolo pes meus,
6 appendat me in statera justa,
et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Si declinavit gressus meus de via,
et si secutum est oculos meos cor meum,
et si manibus meis adhæsit macula,
528
Job
8 seram, et alius comedat,
et progenies mea eradicetur.
9 Si deceptum est cor meum super muliere,
et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 scortum alterius sit uxor mea,
et super illam incurventur alii.
11 Hoc enim nefas est,
et iniquitas maxima.
12 Ignis est usque ad perditionem devorans,
et omnia eradicans genimina.
13 Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea,
cum disceptarent adversum me :
14 quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus ?
et cum quæsierit, quid respondebo illi ?
15 Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est,
et formavit me in vulva unus ?
16 Si negavi quod volebant pauperibus,
et oculos viduæ expectare feci ;
17 si comedi buccellam meam solus,
et non comedit pupillus ex ea
18 (quia ab infantia mea crevit mecum miseratio,
et de utero matris meæ egressa est mecum) ;
19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum,
et absque operimento pauperem ;
20 si non benedixerunt mihi latera ejus,
et de velleribus ovium mearum calefactus est ;
21 si levavi super pupillum manum meam,
etiam cum viderem me in porta superiorem :
22 humerus meus a junctura sua cadat,
et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum,
et pondus ejus ferre non potui.
24 Si putavi aurum robur meum,
et obrizo dixi : Fiducia mea ;
25 si lætatus sum super multis divitiis meis,
et quia plurima reperit manus mea ;
26 si vidi solem cum fulgeret,
et lunam incedentem clare,
27 et lætatum est in abscondito cor meum,
et osculatus sum manum meam ore meo :
28 quæ est iniquitas maxima,
et negatio contra Deum altissimum.
29 Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat,
et exsultavi quod invenisset eum malum :
30 non enim dedi ad peccandum guttur meum,
ut expeterem maledicens animam ejus.
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei :
Quis det de carnibus ejus, ut saturemur ?
32 foris non mansit peregrinus :
ostium meum viatori patuit.
529
Job
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum,
et celavi in sinu meo iniquitatem meam ;
34 si expavi ad multitudinem nimiam,
et despectio propinquorum terruit me :
et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 Quis mihi tribuat auditorem,
ut desiderium meum audiat Omnipotens,
et librum scribat ipse qui judicat,
36 ut in humero meo portem illum,
et circumdem illum quasi coronam mihi ?
37 Per singulos gradus meos pronuntiabo illum,
et quasi principi offeram eum.
38 Si adversum me terra mea clamat,
et cum ipsa sulci ejus deflent :
39 si fructus ejus comedi absque pecunia,
et animam agricolarum ejus afflixi :
40 pro frumento oriatur mihi tribulus,
et pro hordeo spina.
Finita sunt verba Job.
32Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur.
2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione
Ram : iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret
coram Deo. 3 Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent
responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job.
4 Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur.
5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est
vehementer. 6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit :
Junior sum tempore, vos autem antiquiores :
idcirco, demisso capite,
veritus sum vobis indicare meam sententiam.
7 Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur,
et annorum multitudo doceret sapientiam.
8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus,
et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
9 Non sunt longævi sapientes,
nec senes intelligunt judicium.
10 Ideo dicam : Audite me :
ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
11 Expectavi enim sermones vestros ;
audivi prudentiam vestram,
donec disceptaremini sermonibus ;
12 et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam :
sed, ut video, non est qui possit arguere Job,
et respondere ex vobis sermonibus ejus.
13 Ne forte dicatis : Invenimus sapientiam :
Deus projecit eum, non homo.
14 Nihil locutus est mihi :
et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
530
Job
15 Extimuerunt, nec responderunt ultra,
abstuleruntque a se eloquia.
16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti :
steterunt, nec ultra responderunt :
17 respondebo et ego partem meam,
et ostendam scientiam meam.
18 Plenus sum enim sermonibus,
et coarctat me spiritus uteri mei.
19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo,
quod lagunculas novas disrumpit.
20 Loquar, et respirabo paululum :
aperiam labia mea, et respondebo.
21 Non accipiam personam viri,
et Deum homini non æquabo.
22 Nescio enim quamdiu subsistam,
et si post modicum tollat me factor meus.
33 Audi igitur, Job, eloquia mea,
et omnes sermones meos ausculta.
2 Ecce aperui os meum :
loquatur lingua mea in faucibus meis.
3 Simplici corde meo sermones mei,
et sententiam puram labia mea loquentur.
4 Spiritus Dei fecit me,
et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.
5 Si potes, responde mihi,
et adversus faciem meam consiste.
6 Ecce, et me sicut et te fecit Deus,
et de eodem luto ego quoque formatus sum.
7 Verumtamen miraculum meum non te terreat,
et eloquentia mea non sit tibi gravis.
8 Dixisti ergo in auribus meis,
et vocem verborum tuorum audivi :
9 Mundus sum ego, et absque delicto :
immaculatus, et non est iniquitas in me.
10 Quia querelas in me reperit,
ideo arbitratus est me inimicum sibi.
11 Posuit in nervo pedes meos ;
custodivit omnes semitas meas.
12 Hoc est ergo in quo non es justificatus :
respondebo tibi, quia major sit Deus homine.
13 Adversus eum contendis,
quod non ad omnia verba responderit tibi ?
14 Semel loquitur Deus,
et secundo idipsum non repetit.
15 Per somnium, in visione nocturna,
quando irruit sopor super homines,
et dormiunt in lectulo,
16 tunc aperit aures virorum,
et erudiens eos instruit disciplina,
531
Job
17 ut avertat hominem ab his quæ facit,
et liberet eum de superbia,
18 eruens animam ejus a corruptione,
et vitam illius ut non transeat in gladium.
19 Increpat quoque per dolorem in lectulo,
et omnia ossa ejus marcescere facit.
20 Abominabilis ei fit in vita sua panis,
et animæ illius cibus ante desiderabilis.
21 Tabescet caro ejus,
et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur.
22 Appropinquavit corruptioni anima ejus,
et vita illius mortiferis.
23 Si fuerit pro eo angelus loquens,
unus de millibus, ut annuntiet hominis æquitatem,
24 miserebitur ejus, et dicet :
Libera eum, ut non descendat in corruptionem :
inveni in quo ei propitier.
25 Consumpta est caro ejus a suppliciis :
revertatur ad dies adolescentiæ suæ.
26 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit :
et videbit faciem ejus in jubilo,
et reddet homini justitiam suam.
27 Respiciet homines, et dicet : Peccavi,
et vere deliqui, et ut eram dignus, non recepi.
28 Liberavit animam suam, ne pergeret in interitum,
sed vivens lucem videret.
29 Ecce hæc omnia operatur Deus
tribus vicibus per singulos,
30 ut revocet animas eorum a corruptione,
et illuminet luce viventium.
31 Attende, Job, et audi me :
et tace, dum ego loquor.
32 Si autem habes quod loquaris, responde mihi :
loquere, volo enim te apparere justum.
33 Quod si non habes, audi me :
tace, et docebo te sapientiam.
34Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est :
2 Audite, sapientes, verba mea :
et eruditi, auscultate me.
3 Auris enim verba probat,
et guttur escas gustu dijudicat.
4 Judicium eligamus nobis,
et inter nos videamus quid sit melius.
5 Quia dixit Job : Justus sum,
et Deus subvertit judicium meum.
6 In judicando enim me mendacium est :
violenta sagitta mea absque ullo peccato.
7 Quis est vir ut est Job,
532
Job
qui bibit subsannationem quasi aquam :
8 qui graditur cum operantibus iniquitatem,
et ambulat cum viris impiis ?
9 Dixit enim : Non placebit vir Deo,
etiam si cucurrerit cum eo.
10 Ideo, viri cordati, audite me :
absit a Deo impietas,
et ab Omnipotente iniquitas.
11 Opus enim hominis reddet ei,
et juxta vias singulorum restituet eis.
12 Vere enim Deus non condemnabit frustra,
nec Omnipotens subvertet judicium.
13 Quem constituit alium super terram ?
aut quem posuit super orbem quem fabricatus est ?
14 Si direxerit ad eum cor suum,
spiritum illius et flatum ad se trahet.
15 Deficiet omnis caro simul,
et homo in cinerem revertetur.
16 Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur,
et ausculta vocem eloquii mei :
17 numquid qui non amat judicium sanari potest ?
et quomodo tu eum qui justus est in tantum condemnas ?
18 Qui dicit regi : Apostata ;
qui vocat duces impios ;
19 qui non accipit personas principum,
nec cognovit tyrannum cum disceptaret contra pauperem :
opus enim manuum ejus sunt universi.
20 Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi :
et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
21 Oculi enim ejus super vias hominum,
et omnes gressus eorum considerat.
22 Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis,
ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem,
23 neque enim ultra in hominis potestate est,
ut veniat ad Deum in judicium.
24 Conteret multos, et innumerabiles,
et stare faciet alios pro eis.
25 Novit enim opera eorum,
et idcirco inducet noctem, et conterentur.
26 Quasi impios percussit eos
in loco videntium :
27 qui quasi de industria recesserunt ab eo,
et omnes vias ejus intelligere noluerunt :
28 ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni,
et audiret vocem pauperum.
29 Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet ?
ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum,
et super gentes, et super omnes homines ?
30 Qui regnare facit hominem hypocritam
propter peccata populi.
533
Job
31 Quia ergo ego locutus sum ad Deum,
te quoque non prohibebo.
32 Si erravi, tu doce me ;
si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
33 Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi ?
tu enim coepisti loqui, et non ego :
quod si quid nosti melius, loquere.
34 Viri intelligentes loquantur mihi,
et vir sapiens audiat me.
35 Job autem stulte locutus est,
et verba illius non sonant disciplinam.
36 Pater mi, probetur Job usque ad finem :
ne desinas ab homine iniquitatis :
37 quia addit super peccata sua blasphemiam,
inter nos interim constringatur :
et tunc ad judicium provocet sermonibus suis Deum.
35Igitur Eliu hæc rursum locutus est :
2 Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio,
ut diceres : Justior sum Deo ?
3 Dixisti enim : Non tibi placet quod rectum est :
vel quid tibi proderit, si ego peccavero ?
4 Itaque ego respondebo sermonibus tuis,
et amicis tuis tecum.
5 Suspice cælum, et intuere :
et contemplare æthera quod altior te sit.
6 Si peccaveris, quid ei nocebis ?
et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum ?
7 Porro si juste egeris, quid donabis ei ?
aut quid de manu tua accipiet ?
8 Homini qui similis tui est, nocebit impietas tua :
et filium hominis adjuvabit justitia tua.
9 Propter multitudinem calumniatorum clamabunt,
et ejulabunt propter vim brachii tyrannorum.
10 Et non dixit : Ubi est Deus qui fecit me,
qui dedit carmina in nocte ;
11 qui docet nos super jumenta terræ,
et super volucres cæli erudit nos ?
12 Ibi clamabunt, et non exaudiet,
propter superbiam malorum.
13 Non ergo frustra audiet Deus,
et Omnipotens causas singulorum intuebitur.
14 Etiam cum dixeris : Non considerat :
judicare coram illo, et expecta eum.
15 Nunc enim non infert furorem suum,
nec ulciscitur scelus valde.
16 Ergo Job frustra aperit os suum,
et absque scientia verba multiplicat.
534
Job
36Addens quoque Eliu, hæc locutus est :
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi :
adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3 Repetam scientiam meam a principio,
et operatorem meum probabo justum.
4 Vere enim absque mendacio sermones mei,
et perfecta scientia probabitur tibi.
5 Deus potentes non abjicit,
cum et ipse sit potens :
6 sed non salvat impios,
et judicium pauperibus tribuit.
7 Non auferet a justo oculos suos :
et reges in solio collocat in perpetuum,
et illi eriguntur.
8 Et si fuerint in catenis,
et vinciantur funibus paupertatis,
9 indicabit eis opera eorum,
et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat :
et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono,
et annos suos in gloria :
12 si autem non audierint,
transibunt per gladium,
et consumentur in stultitia.
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei,
neque clamabunt cum vincti fuerint.
14 Morietur in tempestate anima eorum,
et vita eorum inter effeminatos.
15 Eripiet de angustia sua pauperem,
et revelabit in tribulatione aurem ejus.
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime,
et non habente fundamentum subter se :
requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.
17 Causa tua quasi impii judicata est :
causam judiciumque recipies.
18 Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas :
nec multitudo donorum inclinet te.
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione,
et omnes robustos fortitudine.
20 Ne protrahas noctem,
ut ascendant populi pro eis.
21 Cave ne declines ad iniquitatem :
hanc enim coepisti sequi post miseriam.
22 Ecce Deus excelsus in fortitudine sua,
et nullus ei similis in legislatoribus.
23 Quis poterit scrutari vias ejus ?
aut quis potest ei dicere : Operatus es iniquitatem ?
24 Memento quod ignores opus ejus,
535
Job
de quo cecinerunt viri.
25 Omnes homines vident eum :
unusquisque intuetur procul.
26 Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram :
numerus annorum ejus inæstimabilis.
27 Qui aufert stillas pluviæ,
et effundit imbres ad instar gurgitum,
28 qui de nubibus fluunt
quæ prætexunt cuncta desuper.
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,
30 et fulgurare lumine suo desuper,
cardines quoque maris operiet.
31 Per hæc enim judicat populos,
et dat escas multis mortalibus.
32 In manibus abscondit lucem,
et præcepit ei ut rursus adveniat.
33 Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit,
et ad eam possit ascendere.
37 Super hoc expavit cor meum,
et emotum est de loco suo.
2 Audite auditionem in terrore vocis ejus,
et sonum de ore illius procedentem.
3 Subter omnes cælos ipse considerat,
et lumen illius super terminos terræ.
4 Post eum rugiet sonitus ;
tonabit voce magnitudinis suæ :
et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter,
qui facit magna et inscrutabilia ;
6 qui præcipit nivi ut descendat in terram,
et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ ;
7 qui in manu omnium hominum signat,
ut noverint singuli opera sua.
8 Ingredietur bestia latibulum,
et in antro suo morabitur.
9 Ab interioribus egredietur tempestas,
et ab Arcturo frigus.
10 Flante Deo, concrescit gelu,
et rursum latissimæ funduntur aquæ.
11 Frumentum desiderat nubes,
et nubes spargunt lumen suum.
12 Quæ lustrant per circuitum,
quocumque eas voluntas gubernantis duxerit,
ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum :
13 sive in una tribu, sive in terra sua,
sive in quocumque loco misericordiæ suæ
eas jusserit inveniri.
14 Ausculta hæc, Job :
sta, et considera mirabilia Dei.
536
Job
15 Numquid scis quando præceperit Deus pluviis,
ut ostenderent lucem nubium ejus ?
16 Numquid nosti semitas nubium magnas,
et perfectas scientias ?
17 Nonne vestimenta tua calida sunt,
cum perflata fuerit terra austro ?
18 Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos,
qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
19 Ostende nobis quid dicamus illi :
nos quippe involvimur tenebris.
20 Quis narrabit ei quæ loquor ?
etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 At nunc non vident lucem :
subito a¨er cogetur in nubes,
et ventus transiens fugabit eas.
22 Ab aquilone aurum venit,
et ad Deum formidolosa laudatio.
23 Digne eum invenire non possumus :
magnus fortitudine, et judicio, et justitia :
et enarrari non potest.
24 Ideo timebunt eum viri,
et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse
sapientes.
38Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit :
2 Quis est iste involvens sententias
sermonibus imperitis ?
3 Accinge sicut vir lumbos tuos :
interrogabo te, et responde mihi.
4 Ubi eras quando ponebam fundamenta terræ ?
indica mihi, si habes intelligentiam.
5 Quis posuit mensuras ejus, si nosti ?
vel quis tetendit super eam lineam ?
6 Super quo bases illius solidatæ sunt ?
aut quis demisit lapidem angularem ejus,
7 cum me laudarent simul astra matutina,
et jubilarent omnes filii Dei ?
8 Quis conclusit ostiis mare,
quando erumpebat quasi de vulva procedens ;
9 cum ponerem nubem vestimentum ejus,
et caligine illud quasi pannis infantiæ obvolverem ?
10 Circumdedi illud terminis meis,
et posui vectem et ostia,
11 et dixi : Usque huc venies, et non procedes amplius,
et hic confringes tumentes fluctus tuos.
12 Numquid post ortum tuum præcepisti diluculo,
et ostendisti auroræ locum suum ?
13 Et tenuisti concutiens extrema terræ,
et excussisti impios ex ea ?
537
Job
14 Restituetur ut lutum signaculum,
et stabit sicut vestimentum :
15 auferetur ab impiis lux sua,
et brachium excelsum confringetur.
16 Numquid ingressus es profunda maris,
et in novissimis abyssi deambulasti ?
17 Numquid apertæ sunt tibi portæ mortis,
et ostia tenebrosa vidisti ?
18 Numquid considerasti latitudinem terræ ?
indica mihi, si nosti, omnia :
19 in qua via lux habitet,
et tenebrarum quis locus sit :
20 ut ducas unumquodque ad terminos suos,
et intelligas semitas domus ejus.
21 Sciebas tunc quod nasciturus esses,
et numerum dierum tuorum noveras ?
22 Numquid ingressus es thesauros nivis,
aut thesauros grandinis aspexisti,
23 quæ præparavi in tempus hostis,
in diem pugnæ et belli ?
24 Per quam viam spargitur lux,
dividitur æstus super terram ?
25 Quis dedit vehementissimo imbri cursum,
et viam sonantis tonitrui,
26 ut plueret super terram absque homine in deserto,
ubi nullus mortalium commoratur ;
27 ut impleret inviam et desolatam,
et produceret herbas virentes ?
28 Quis est pluviæ pater ?
vel quis genuit stillas roris ?
29 De cujus utero egressa est glacies ?
et gelu de cælo quis genuit ?
30 In similitudinem lapidis aquæ durantur,
et superficies abyssi constringitur.
31 Numquid conjungere valebis micantes stellas Pleiadas,
aut gyrum Arcturi poteris dissipare ?
32 Numquid producis luciferum in tempore suo,
et vesperum super filios terræ consurgere facis ?
33 Numquid nosti ordinem cæli,
et pones rationem ejus in terra ?
34 Numquid elevabis in nebula vocem tuam,
et impetus aquarum operiet te ?
35 Numquid mittes fulgura, et ibunt,
et revertentia dicent tibi : Adsumus ?
36 Quis posuit in visceribus hominis sapientiam ?
vel quis dedit gallo intelligentiam ?
37 Quis enarrabit cælorum rationem ?
et concentum cæli quis dormire faciet ?
38 Quando fundebatur pulvis in terra,
et glebæ compingebantur ?
538
Job
39 Numquid capies leænæ prædam,
et animam catulorum ejus implebis,
40 quando cubant in antris,
et in specubus insidiantur ?
41 Quis præparat corvo escam suam,
quando pulli ejus clamant ad Deum,
vagantes, eo quod non habeant cibos ?
39 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris,
vel parturientes cervas observasti ?
2 Dinumerasti menses conceptus earum,
et scisti tempus partus earum ?
3 Incurvantur ad foetum, et pariunt,
et rugitus emittunt.
4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum :
egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
5 Quis dimisit onagrum liberum,
et vincula ejus quis solvit ?
6 cui dedi in solitudine domum,
et tabernacula ejus in terra salsuginis.
7 Contemnit multitudinem civitatis :
clamorem exactoris non audit.
8 Circumspicit montes pascuæ suæ,
et virentia quæque perquirit.
9 Numquid volet rhinoceros servire tibi,
aut morabitur ad præsepe tuum ?
10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo,
aut confringet glebas vallium post te ?
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus,
et derelinques ei labores tuos ?
12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi,
et aream tuam congreget ?
13 Penna struthionis similis est
pennis herodii et accipitris.
14 Quando derelinquit ova sua in terra,
tu forsitan in pulvere calefacies ea ?
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea,
aut bestia agri conterat.
16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui :
frustra laboravit, nullo timore cogente.
17 Privavit enim eam Deus sapientia,
nec dedit illi intelligentiam.
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit :
deridet equum et ascensorem ejus.
19 Numquid præbebis equo fortitudinem,
aut circumdabis collo ejus hinnitum ?
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas ?
gloria narium ejus terror.
21 Terram ungula fodit ; exultat audacter :
in occursum pergit armatis.
539
Job
22 Contemnit pavorem,
nec cedit gladio.
23 Super ipsum sonabit pharetra ;
vibrabit hasta et clypeus :
24 fervens et fremens sorbet terram,
nec reputat tubæ sonare clangorem.
25 Ubi audierit buccinam, dicit : Vah !
procul odoratur bellum :
exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter,
expandens alas suas ad austrum ?
27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila,
et in arduis ponet nidum suum ?
28 In petris manet,
et in præruptis silicibus commoratur,
atque inaccessis rupibus.
29 Inde contemplatur escam,
et de longe oculi ejus prospiciunt.
30 Pulli ejus lambent sanguinem :
et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
31 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job :
32 Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit ?
utique qui arguit Deum, debet respondere ei.
33 Respondens autem Job Domino, dixit :
34 Qui leviter locutus sum, respondere quid possum ?
manum meam ponam super os meum.
35 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem :
et alterum, quibus ultra non addam.
40Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit :
2 Accinge sicut vir lumbos tuos :
interrogabo te, et indica mihi.
3 Numquid irritum facies judicium meum,
et condemnabis me, ut tu justificeris ?
4 Et si habes brachium sicut Deus ?
et si voce simili tonas ?
5 Circumda tibi decorem, et in sublime erigere,
et esto gloriosus, et speciosis induere vestibus.
6 Disperge superbos in furore tuo,
et respiciens omnem arrogantem humilia.
7 Respice cunctos superbos, et confunde eos,
et contere impios in loco suo.
8 Absconde eos in pulvere simul,
et facies eorum demerge in foveam.
9 Et ego confitebor
quod salvare te possit dextera tua.
540
Job
10 Ecce behemoth quem feci tecum,
foenum quasi bos comedet.
11 Fortitudo ejus in lumbis ejus,
et virtus illius in umbilico ventris ejus.
12 Stringit caudam suam quasi cedrum ;
nervi testiculorum ejus perplexi sunt.
13 Ossa ejus velut fistulæ æris ;
cartilago illius quasi laminæ ferreæ.
14 Ipse est principium viarum Dei :
qui fecit eum applicabit gladium ejus.
15 Huic montes herbas ferunt :
omnes bestiæ agri ludent ibi.
16 Sub umbra dormit in secreto calami,
et in locis humentibus.
17 Protegunt umbræ umbram ejus :
circumdabunt eum salices torrentis.
18 Ecce absorbebit fluvium, et non mirabitur,
et habet fiduciam quod influat Jordanis in os ejus.
19 In oculis ejus quasi hamo capiet eum,
et in sudibus perforabit nares ejus.
20 An extrahere poteris Leviathan hamo,
et fune ligabis linguam ejus ?
21 Numquid pones circulum in naribus ejus,
aut armilla perforabis maxillam ejus ?
22 Numquid multiplicabit ad te preces,
aut loquetur tibi mollia ?
23 Numquid feriet tecum pactum,
et accipies eum servum sempiternum ?
24 Numquid illudes ei quasi avi,
aut ligabis eum ancillis tuis ?
25 Concident eum amici ?
divident illum negotiatores ?
26 Numquid implebis sagenas pelle ejus,
et gurgustium piscium capite illius ?
27 Pone super eum manum tuam :
memento belli, nec ultra addas loqui.
28 Ecce spes ejus frustrabitur eum,
et videntibus cunctis præcipitabitur.
41 Non quasi crudelis suscitabo eum :
quis enim resistere potest vultui meo ?
2 Quis ante dedit mihi, ut reddam ei ?
omnia quæ sub cælo sunt, mea sunt.
3 Non parcam ei, et verbis potentibus,
et ad deprecandum compositis.
4 Quis revelabit faciem indumenti ejus ?
et in medium oris ejus quis intrabit ?
5 Portas vultus ejus quis aperiet ?
per gyrum dentium ejus formido.
6 Corpus illius quasi scuta fusilia,
541
Job
compactum squamis se prementibus.
7 Una uni conjungitur,
et ne spiraculum quidem incedit per eas.
8 Una alteri adhærebit,
et tenentes se nequaquam separabuntur.
9 Sternutatio ejus splendor ignis,
et oculi ejus ut palpebræ diluculi.
10 De ore ejus lampades procedunt,
sicut tædæ ignis accensæ.
11 De naribus ejus procedit fumus,
sicut ollæ succensæ atque ferventis.
12 Halitus ejus prunas ardere facit,
et flamma de ore ejus egreditur.
13 In collo ejus morabitur fortitudo,
et faciem ejus præcedit egestas.
14 Membra carnium ejus cohærentia sibi :
mittet contra eum fulmina, et ad locum alium non ferentur.
15 Cor ejus indurabitur tamquam lapis,
et stringetur quasi malleatoris incus.
16 Cum sublatus fuerit, timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
17 Cum apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit,
neque hasta, neque thorax :
18 reputabit enim quasi paleas ferrum,
et quasi lignum putridum æs.
19 Non fugabit eum vir sagittarius :
in stipulam versi sunt ei lapides fundæ.
20 Quasi stipulam æstimabit malleum,
et deridebit vibrantem hastam.
21 Sub ipso erunt radii solis,
et sternet sibi aurum quasi lutum.
22 Fervescere faciet quasi ollam profundum mare,
et ponet quasi cum unguenta bulliunt.
23 Post eum lucebit semita :
æstimabit abyssum quasi senescentem.
24 Non est super terram potestas quæ comparetur ei,
qui factus est ut nullum timeret.
25 Omne sublime videt :
ipse est rex super universos filios superbiæ.
42Respondens autem Job Domino, dixit :
2 Scio quia omnia potes,
et nulla te latet cogitatio.
3 Quis est iste qui celat consilium absque scientia ?
ideo insipienter locutus sum,
et quæ ultra modum excederent scientiam meam.
4 Audi, et ego loquar :
interrogabo te, et responde mihi.
5 Auditu auris audivi te :
542
Job
nunc autem oculus meus videt te.
6 Idcirco ipse me reprehendo,
et ago poenitentiam in favilla et cinere.
7 Postquam autem locutus est Dominus verba hæc ad Job, dixit ad Eliphaz
Themanitem : Iratus est furor meus in te, et in duos amicos tuos, quoniam
non estis locuti coram me rectum, sicut servus meus Job. 8 Sumite ergo vobis
septem tauros et septem arietes, et ite ad servum meum Job, et offerte
holocaustum pro vobis : Job autem servus meus orabit pro vobis. Faciem
ejus suscipiam, ut non vobis imputetur stultitia : neque enim locuti estis ad
me recta, sicut servus meus Job. 9 Abierunt ergo Eliphaz Themanites, et Baldad
Suhites, et Sophar Naamathites, et fecerunt sicut locutus fuerat Dominus
ad eos : et suscepit Dominus faciem Job. 10 Dominus quoque conversus est
ad poenitentiam Job, cum oraret ille pro amicis suis : et addidit Dominus
omnia quæcumque fuerant Job, duplicia. 11 Venerunt autem ad eum omnes
fratres sui, et universæ sorores suæ, et cuncti qui noverant eum prius, et
comederunt cum eo panem in domo ejus : et moverunt super eum caput,
et consolati sunt eum super omni malo quod intulerat Dominus super eum :
et dederunt ei unusquisque ovem unam, et inaurem auream unam. 12 Dominus
autem benedixit novissimis Job magis quam principio ejus : et facta sunt
ei quatuordecim millia ovium, et sex millia camelorum, et mille juga boum, et
mille asinæ. 13 Et fuerunt ei septem filii, et tres filiæ. 14 Et vocavit nomen unius
Diem, et nomen secundæ Cassiam, et nomen tertiæ Cornustibii. 15 Non sunt
autem inventæ mulieres speciosæ sicut filiæ Job in universa terra : deditque
eis pater suus hæreditatem inter fratres earum. 16 Vixit autem Job post hæc
centum quadraginta annis, et vidit filios suos, et filios filiorum suorum usque
ad quartam generationem : et mortuus est senex, et plenus dierum.
543
Liber Psalmorum
1 Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum,
et in via peccatorum non stetit,
et in cathedra pestilentiæ non sedit ;
2 sed in lege Domini voluntas ejus,
et in lege ejus meditabitur die ac nocte.
3 Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus
aquarum,
quod fructum suum dabit in tempore suo :
et folium ejus non defluet ;
et omnia quæcumque faciet prosperabuntur.
4 Non sic impii, non sic ;
sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ.
5 Ideo non resurgent impii in judicio,
neque peccatores in concilio justorum :
6 quoniam novit Dominus viam justorum,
et iter impiorum peribit.
2 Quare fremuerunt gentes,
et populi meditati sunt inania ?
2 Astiterunt reges terræ,
et principes convenerunt in unum
adversus Dominum, et adversus christum ejus.
3 Dirumpamus vincula eorum,
et projiciamus a nobis jugum ipsorum.
4 Qui habitat in cælis irridebit eos,
et Dominus subsannabit eos.
5 Tunc loquetur ad eos in ira sua,
et in furore suo conturbabit eos.
6 Ego autem constitutus sum rex ab eo
super Sion, montem sanctum ejus,
prædicans præceptum ejus.
7 Dominus dixit ad me : Filius meus es tu ;
ego hodie genui te.
8 Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam,
et possessionem tuam terminos terræ.
9 Reges eos in virga ferrea,
et tamquam vas figuli confringes eos.
10 Et nunc, reges, intelligite ;
erudimini, qui judicatis terram.
11 Servite Domino in timore,
et exsultate ei cum tremore.
12 Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus,
et pereatis de via justa.
13 Cum exarserit in brevi ira ejus,
beati omnes qui confidunt in eo.
Psalmi
3Psalmus David, cum fugeret a facie Absalom filii sui.
2 Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me ?
Multi insurgunt adversum me ;
3 multi dicunt animæ meæ :
Non est salus ipsi in Deo ejus.
4 Tu autem Domine, susceptor meus es,
gloria mea, et exaltans caput meum.
5 Voce mea ad Dominum clamavi ;
et exaudivit me de monte sancto suo.
6 Ego dormivi, et soporatus sum ;
et exsurrexi, quia Dominus suscepit me.
7 Non timebo millia populi circumdantis me.
Exsurge, Domine ; salvum me fac, Deus meus.
8 Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa ;
dentes peccatorum contrivisti.
9 Domini est salus ;
et super populum tuum benedictio tua.
4In finem, in carminibus. Psalmus David.
2 Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ,
in tribulatione dilatasti mihi.
Miserere mei, et exaudi orationem meam.
3 Filii hominum, usquequo gravi corde ?
ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium ?
4 Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum ;
Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.
5 Irascimini, et nolite peccare ;
quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.
6 Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino.
Multi dicunt : Quis ostendit nobis bona ?
7 Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine :
dedisti lætitiam in corde meo.
8 A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt.
9 In pace in idipsum dormiam, et requiescam ;
10 quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.
5In finem, pro ea quæ hæreditatem consequitur. Psalmus David.
2 Verba mea auribus percipe, Domine ;
intellige clamorem meum.
3 Intende voci orationis meæ,
rex meus et Deus meus.
4 Quoniam ad te orabo, Domine :
mane exaudies vocem meam.
5 Mane astabo tibi, et videbo
quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.
6 Neque habitabit juxta te malignus,
545
Psalmi
neque permanebunt injusti ante oculos tuos.
7 Odisti omnes qui operantur iniquitatem ;
perdes omnes qui loquuntur mendacium.
Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.
8 Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ
introibo in domum tuam ;
adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.
9 Domine, deduc me in justitia tua :
propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam.
10 Quoniam non est in ore eorum veritas ;
cor eorum vanum est.
11 Sepulchrum patens est guttur eorum ;
linguis suis dolose agebant :
judica illos, Deus.
Decidant a cogitationibus suis ;
secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos,
quoniam irritaverunt te, Domine.
12 Et lætentur omnes qui sperant in te ;
in æternum exsultabunt, et habitabis in eis.
Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum,
13 quoniam tu benedices justo.
Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos.
6In finem, in carminibus. Psalmus David. Pro octava.
2 Domine, ne in furore tuo arguas me,
neque in ira tua corripias me.
3 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum ;
sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.
4 Et anima mea turbata est valde ;
sed tu, Domine, usquequo ?
5 Convertere, Domine, et eripe animam meam ;
salvum me fac propter misericordiam tuam.
6 Quoniam non est in morte qui memor sit tui ;
in inferno autem quis confitebitur tibi ?
7 Laboravi in gemitu meo ;
lavabo per singulas noctes lectum meum :
lacrimis meis stratum meum rigabo.
8 Turbatus est a furore oculus meus ;
inveteravi inter omnes inimicos meos.
9 Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem,
quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.
10 Exaudivit Dominus deprecationem meam ;
Dominus orationem meam suscepit.
11 Erubescant, et conturbentur vehementer, omnes inimici mei ;
convertantur, et erubescant valde velociter.
7Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini.
2 Domine Deus meus, in te speravi ;
546
Psalmi
salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me :
3 nequando rapiat ut leo animam meam,
dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.
4 Domine Deus meus, si feci istud,
si est iniquitas in manibus meis,
5 si reddidi retribuentibus mihi mala,
decidam merito ab inimicis meis inanis.
6 Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat ;
et conculcet in terra vitam meam,
et gloriam meam in pulverem deducat.
7 Exsurge, Domine, in ira tua,
et exaltare in finibus inimicorum meorum :
et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,
8 et synagoga populorum circumdabit te :
et propter hanc in altum regredere :
9 Dominus judicat populos.
Judica me, Domine, secundum justitiam meam,
et secundum innocentiam meam super me.
10 Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum,
scrutans corda et renes, Deus.
11 Justum adjutorium meum a Domino,
qui salvos facit rectos corde.
12 Deus judex justus, fortis, et patiens ;
numquid irascitur per singulos dies ?
13 Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit ;
arcum suum tetendit, et paravit illum.
14 Et in eo paravit vasa mortis,
sagittas suas ardentibus effecit.
15 Ecce parturiit injustitiam ;
concepit dolorem, et peperit iniquitatem.
16 Lacum aperuit, et effodit eum ;
et incidit in foveam quam fecit.
17 Convertetur dolor ejus in caput ejus,
et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.
18 Confitebor Domino secundum justitiam ejus,
et psallam nomini Domini altissimi.
8In finem, pro torcularibus. Psalmus David.
2 Domine, Dominus noster,
quam admirabile est nomen tuum in universa terra !
quoniam elevata est magnificentia tua super cælos.
3 Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter
inimicos tuos,
ut destruas inimicum et ultorem.
4 Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum,
lunam et stellas quæ tu fundasti.
5 Quid est homo, quod memor es ejus ?
aut filius hominis, quoniam visitas eum ?
6 Minuisti eum paulominus ab angelis ;
547
Psalmi
gloria et honore coronasti eum ;
7 et constituisti eum super opera manuum tuarum.
8 Omnia subjecisti sub pedibus ejus,
oves et boves universas,
insuper et pecora campi,
9 volucres cæli, et pisces maris
qui perambulant semitas maris.
10 Domine, Dominus noster,
quam admirabile est nomen tuum in universa terra !
9In finem, pro occultis filii. Psalmus David.
2 Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ;
narrabo omnia mirabilia tua.
3 Lætabor et exsultabo in te ;
psallam nomini tuo, Altissime.
4 In convertendo inimicum meum retrorsum ;
infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ;
sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
6 Increpasti gentes, et periit impius :
nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
7 Inimici defecerunt frameæ in finem,
et civitates eorum destruxisti.
Periit memoria eorum cum sonitu ;
8 et Dominus in æternum permanet.
Paravit in judicio thronum suum,
9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate :
judicabit populos in justitia.
10 Et factus est Dominus refugium pauperi ;
adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
12 Psallite Domino qui habitat in Sion ;
annuntiate inter gentes studia ejus :
13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ;
non est oblitus clamorem pauperum.
14 Miserere mei, Domine :
vide humilitatem meam de inimicis meis,
15 qui exaltas me de portis mortis,
ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion :
16 exultabo in salutari tuo.
Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ;
in laqueo isto quem absconderunt
comprehensus est pes eorum.
17 Cognoscetur Dominus judicia faciens ;
in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
18 Convertantur peccatores in infernum,
omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.
19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ;
548
Psalmi
patientia pauperum non peribit in finem.
20 Exsurge, Domine ; non confortetur homo :
judicentur gentes in conspectu tuo.
21 Constitue, Domine, legislatorem super eos,
ut sciant gentes quoniam homines sunt.
22 Ut quid, Domine, recessisti longe ;
despicis in opportunitatibus, in tribulatione ?
23 Dum superbit impius, incenditur pauper :
comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
et iniquus benedicitur.
25 Exacerbavit Dominum peccator :
secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
26 Non est Deus in conspectu ejus ;
inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
Auferuntur judicia tua a facie ejus ;
omnium inimicorum suorum dominabitur.
27 Dixit enim in corde suo : Non movebor
a generatione in generationem, sine malo.
28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ;
sub lingua ejus labor et dolor.
29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
ut interficiat innocentem.
30 Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
Insidiatur ut rapiat pauperem ;
rapere pauperem dum attrahit eum.
31 In laqueo suo humiliabit eum ;
inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
32 Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ;
avertit faciem suam, ne videat in finem.
33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ;
ne obliviscaris pauperum.
34 Propter quid irritavit impius Deum ?
dixit enim in corde suo : Non requiret.
35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelictus est pauper ;
orphano tu eris adjutor.
36 Contere brachium peccatoris et maligni ;
quæretur peccatum illius, et non invenietur.
37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ;
peribitis, gentes, de terra illius.
38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus ;
præparationem cordis eorum audivit auris tua :
39 judicare pupillo et humili,
ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
549
Psalmi
10In finem. Psalmus David.
2 In Domino confido ; quomodo dicitis animæ meæ :
Transmigra in montem sicut passer ?
3 Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum ;
paraverunt sagittas suas in pharetra,
ut sagittent in obscuro rectos corde :
4 quoniam quæ perfecisti destruxerunt ;
justus autem, quid fecit ?
5 Dominus in templo sancto suo ;
Dominus in cælo sedes ejus.
Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
palpebræ ejus interrogant filios hominum.
6 Dominus interrogat justum et impium ;
qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam.
7 Pluet super peccatores laqueos ;
ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum.
8 Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit :
æquitatem vidit vultus ejus.
11In finem, pro octava. Psalmus David.
2 Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus,
quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.
3 Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum ;
labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.
4 Disperdat Dominus universa labia dolosa,
et linguam magniloquam.
5 Qui dixerunt : Linguam nostram magnificabimus ;
labia nostra a nobis sunt.
Quis noster dominus est ?
6 Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum,
nunc exsurgam, dicit Dominus.
Ponam in salutari ;
fiducialiter agam in eo.
7 Eloquia Domini, eloquia casta ; argentum igne examinatum,
probatum terræ, purgatum septuplum.
8 Tu, Domine, servabis nos,
et custodies nos a generatione hac in æternum.
9 In circuitu impii ambulant :
secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.
12In finem. Psalmus David.
Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem ?
usquequo avertis faciem tuam a me ?
2 quamdiu ponam consilia in anima mea ;
dolorem in corde meo per diem ?
3 usquequo exaltabitur inimicus meus super me ?
550
Psalmi
4 Respice, et exaudi me, Domine Deus meus.
Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte ;
5 nequando dicat inimicus meus : Prævalui adversus eum.
Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero ;
6 ego autem in misericordia tua speravi.
Exsultabit cor meum in salutari tuo.
Cantabo Domino qui bona tribuit mihi ;
et psallam nomini Domini altissimi.
13In finem. Psalmus David.
Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus.
Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis ;
non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
2 Dominus de cælo prospexit super filios hominum,
ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
3 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt.
Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
Sepulchrum patens est guttur eorum ;
linguis suis dolose agebant.
Venenum aspidum sub labiis eorum,
quorum os maledictione et amaritudine plenum est ;
veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem.
Contritio et infelicitas in viis eorum,
et viam pacis non cognoverunt ;
non est timor Dei ante oculos eorum.
4 Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem,
qui devorant plebem meam sicut escam panis ?
5 Dominum non invocaverunt ;
illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
6 Quoniam Dominus in generatione justa est :
consilium inopis confudistis,
quoniam Dominus spes ejus est.
7 Quis dabit ex Sion salutare Isra¨el ?
Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ,
exsultabit Jacob, et lætabitur Isra¨el.
14Psalmus David.
Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo ?
aut quis requiescet in monte sancto tuo ?
2 Qui ingreditur sine macula,
et operatur justitiam ;
3 qui loquitur veritatem in corde suo :
qui non egit dolum in lingua sua,
nec fecit proximo suo malum,
et opprobrium non accepit adversus proximos suos.
4 Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus ;
timentes autem Dominum glorificat.
551
Psalmi
Qui jurat proximo suo, et non decipit ;
5 qui pecuniam suam non dedit ad usuram,
et munera super innocentem non accepit :
qui facit hæc non movebitur in æternum.
15Tituli inscriptio, ipsi David.
Conserva me, Domine, quoniam speravi in te.
2 Dixi Domino : Deus meus es tu,
quoniam bonorum meorum non eges.
3 Sanctis qui sunt in terra ejus,
mirificavit omnes voluntates meas in eis.
4 Multiplicatæ sunt infirmitates eorum :
postea acceleraverunt.
Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus,
nec memor ero nominum eorum per labia mea.
5 Dominus pars hæreditatis meæ, et calicis mei :
tu es qui restitues hæreditatem meam mihi.
6 Funes ceciderunt mihi in præclaris ;
etenim hæreditas mea præclara est mihi.
7 Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum ;
insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei.
8 Providebam Dominum in conspectu meo semper :
quoniam a dextris est mihi, ne commovear.
9 Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea ;
insuper et caro mea requiescet in spe.
10 Quoniam non derelinques animam meam in inferno,
nec dabis sanctum tuum videre corruptionem.
Notas mihi fecisti vias vitæ ;
adimplebis me lætitia cum vultu tuo :
delectationes in dextera tua usque in finem.
16Oratio David.
Exaudi, Domine, justitiam meam ;
intende deprecationem meam.
Auribus percipe orationem meam,
non in labiis dolosis.
2 De vultu tuo judicium meum prodeat ;
oculi tui videant æquitates.
3 Probasti cor meum, et visitasti nocte ;
igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.
4 Ut non loquatur os meum opera hominum :
propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras.
5 Perfice gressus meos in semitis tuis,
ut non moveantur vestigia mea.
6 Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus ;
inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.
7 Mirifica misericordias tuas,
552
Psalmi
qui salvos facis sperantes in te.
8 A resistentibus dexteræ tuæ custodi me
ut pupillam oculi.
Sub umbra alarum tuarum protege me
9 a facie impiorum qui me afflixerunt.
Inimici mei animam meam circumdederunt ;
10 adipem suum concluserunt :
os eorum locutum est superbiam.
11 Projicientes me nunc circumdederunt me ;
oculos suos statuerunt declinare in terram.
12 Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam,
et sicut catulus leonis habitans in abditis.
13 Exsurge, Domine : præveni eum, et supplanta eum :
eripe animam meam ab impio ;
frameam tuam 14 ab inimicis manus tuæ.
Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum ;
de absconditis tuis adimpletus est venter eorum.
Saturati sunt filiis,
et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.
15 Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo ;
satiabor cum apparuerit gloria tua.
17 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici
hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum
ejus, et de manu Saul, et dixit :
2 Diligam te, Domine, fortitudo mea.
3 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator
meus.
Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum ;
protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.
4 Laudans invocabo Dominum,
et ab inimicis meis salvus ero.
5 Circumdederunt me dolores mortis,
et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
6 Dolores inferni circumdederunt me ;
præoccupaverunt me laquei mortis.
7 In tribulatione mea invocavi Dominum,
et ad Deum meum clamavi :
et exaudivit de templo sancto suo vocem meam ;
et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.
8 Commota est, et contremuit terra ;
fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt :
quoniam iratus est eis.
9 Ascendit fumus in ira ejus,
et ignis a facie ejus exarsit ;
carbones succensi sunt ab eo.
10 Inclinavit cælos, et descendit,
et caligo sub pedibus ejus.
11 Et ascendit super cherubim, et volavit ;
553
Psalmi
volavit super pennas ventorum.
12 Et posuit tenebras latibulum suum ;
in circuitu ejus tabernaculum ejus,
tenebrosa aqua in nubibus a¨eris.
13 Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt ;
grando et carbones ignis.
14 Et intonuit de cælo Dominus,
et Altissimus dedit vocem suam :
grando et carbones ignis.
15 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos ;
fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
16 Et apparuerunt fontes aquarum,
et revelata sunt fundamenta orbis terrarum,
ab increpatione tua, Domine,
ab inspiratione spiritus iræ tuæ.
17 Misit de summo, et accepit me ;
et assumpsit me de aquis multis.
18 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt
me.
Quoniam confortati sunt super me ;
19 prævenerunt me in die afflictionis meæ :
et factus est Dominus protector meus.
20 Et eduxit me in latitudinem ;
salvum me fecit, quoniam voluit me,
21 et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam,
et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi :
22 quia custodivi vias Domini,
nec impie gessi a Deo meo ;
23 quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo,
et justitias ejus non repuli a me.
24 Et ero immaculatus cum eo ;
et observabo me ab iniquitate mea.
25 Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam,
et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum
ejus.
26 Cum sancto sanctus eris,
et cum viro innocente innocens eris,
27 et cum electo electus eris,
et cum perverso perverteris.
28 Quoniam tu populum humilem salvum facies,
et oculos superborum humiliabis.
29 Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine ;
Deus meus, illumina tenebras meas.
30 Quoniam in te eripiar a tentatione ;
et in Deo meo transgrediar murum.
31 Deus meus, impolluta via ejus ;
eloquia Domini igne examinata :
protector est omnium sperantium in se.
32 Quoniam quis deus præter Dominum ?
aut quis deus præter Deum nostrum ?
554
Psalmi
33 Deus qui præcinxit me virtute,
et posuit immaculatam viam meam ;
34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum,
et super excelsa statuens me ;
35 qui docet manus meas ad prælium.
Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea,
36 et dedisti mihi protectionem salutis tuæ :
et dextera tua suscepit me,
et disciplina tua correxit me in finem,
et disciplina tua ipsa me docebit.
37 Dilatasti gressus meos subtus me,
et non sunt infirmata vestigia mea.
38 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos ;
et non convertar donec deficiant.
39 Confringam illos, nec poterunt stare ;
cadent subtus pedes meos.
40 Et præcinxisti me virtute ad bellum,
et supplantasti insurgentes in me subtus me.
41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum,
et odientes me disperdidisti.
42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret ;
ad Dominum, nec exaudivit eos.
43 Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti ;
ut lutum platearum delebo eos.
44 Eripies me de contradictionibus populi ;
constitues me in caput gentium.
45 Populus quem non cognovi servivit mihi ;
in auditu auris obedivit mihi.
46 Filii alieni mentiti sunt mihi,
filii alieni inveterati sunt,
et claudicaverunt a semitis suis.
47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus,
et exaltetur Deus salutis meæ.
48 Deus qui das vindictas mihi,
et subdis populos sub me ;
liberator meus de inimicis meis iracundis.
49 Et ab insurgentibus in me exaltabis me ;
a viro iniquo eripies me.
50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine,
et nomini tuo psalmum dicam ;
51 magnificans salutes regis ejus,
et faciens misericordiam christo suo David,
et semini ejus usque in sæculum.
18In finem. Psalmus David.
2 Cæli enarrant gloriam Dei,
et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
3 Dies diei eructat verbum,
et nox nocti indicat scientiam.
555
Psalmi
4 Non sunt loquelæ, neque sermones,
quorum non audiantur voces eorum.
5 In omnem terram exivit sonus eorum,
et in fines orbis terræ verba eorum.
6 In sole posuit tabernaculum suum ;
et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo.
Exsultavit ut gigas ad currendam viam ;
7 a summo cælo egressio ejus.
Et occursus ejus usque ad summum ejus ;
nec est qui se abscondat a calore ejus.
8 Lex Domini immaculata, convertens animas ;
testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.
9 Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda ;
præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
10 Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi ;
judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
11 desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum,
et dulciora super mel et favum.
12 Etenim servus tuus custodit ea ;
in custodiendis illis retributio multa.
13 Delicta quis intelligit ?
ab occultis meis munda me ;
14 et ab alienis parce servo tuo.
Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero,
et emundabor a delicto maximo.
15 Et erunt ut complaceant eloquia oris mei,
et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper.
Domine, adjutor meus, et redemptor meus.
19In finem. Psalmus David.
2 Exaudiat te Dominus in die tribulationis ;
protegat te nomen Dei Jacob.
3 Mittat tibi auxilium de sancto,
et de Sion tueatur te.
4 Memor sit omnis sacrificii tui,
et holocaustum tuum pingue fiat.
5 Tribuat tibi secundum cor tuum,
et omne consilium tuum confirmet.
6 Lætabimur in salutari tuo ;
et in nomine Dei nostri magnificabimur.
7 Impleat Dominus omnes petitiones tuas ;
nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum.
Exaudiet illum de cælo sancto suo,
in potentatibus salus dexteræ ejus.
8 Hi in curribus, et hi in equis ;
nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus.
9 Ipsi obligati sunt, et ceciderunt ;
nos autem surreximus, et erecti sumus.
10 Domine, salvum fac regem,
556
Psalmi
et exaudi nos in die qua invocaverimus te.
20In finem. Psalmus David.
2 Domine, in virtute tua lætabitur rex,
et super salutare tuum exsultabit vehementer.
3 Desiderium cordis ejus tribuisti ei,
et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.
4 Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis ;
posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.
5 Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum,
in sæculum, et in sæculum sæculi.
6 Magna est gloria ejus in salutari tuo ;
gloriam et magnum decorem impones super eum.
7 Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi ;
lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo.
8 Quoniam rex sperat in Domino,
et in misericordia Altissimi non commovebitur.
9 Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis ;
dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.
10 Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui :
Dominus in ira sua conturbabit eos,
et devorabit eos ignis.
11 Fructum eorum de terra perdes,
et semen eorum a filiis hominum,
12 quoniam declinaverunt in te mala ;
cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire.
13 Quoniam pones eos dorsum ;
in reliquiis tuis præparabis vultum eorum.
14 Exaltare, Domine, in virtute tua ;
cantabimus et psallemus virtutes tuas.
21In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.
2 Deus, Deus meus, respice in me : quare me dereliquisti ?
longe a salute mea verba delictorum meorum.
3 Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies ;
et nocte, et non ad insipientiam mihi.
4 Tu autem in sancto habitas, laus Isra¨el.
5 In te speraverunt patres nostri ;
speraverunt, et liberasti eos.
6 Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt ;
in te speraverunt, et non sunt confusi.
7 Ego autem sum vermis, et non homo ;
opprobrium hominum, et abjectio plebis.
8 Omnes videntes me deriserunt me ;
locuti sunt labiis, et moverunt caput.
9 Speravit in Domino, eripiat eum :
salvum faciat eum, quoniam vult eum.
557
Psalmi
10 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre,
spes mea ab uberibus matris meæ.
11 In te projectus sum ex utero ;
de ventre matris meæ Deus meus es tu :
12 ne discesseris a me,
quoniam tribulatio proxima est,
quoniam non est qui adjuvet.
13 Circumdederunt me vituli multi ;
tauri pingues obsederunt me.
14 Aperuerunt super me os suum,
sicut leo rapiens et rugiens.
15 Sicut aqua effusus sum,
et dispersa sunt omnia ossa mea :
factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris
mei.
16 Aruit tamquam testa virtus mea,
et lingua mea adhæsit faucibus meis :
et in pulverem mortis deduxisti me.
17 Quoniam circumdederunt me canes multi ;
concilium malignantium obsedit me.
Foderunt manus meas et pedes meos ;
18 dinumeraverunt omnia ossa mea.
Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.
19 Diviserunt sibi vestimenta mea,
et super vestem meam miserunt sortem.
20 Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me ;
ad defensionem meam conspice.
21 Erue a framea, Deus, animam meam,
et de manu canis unicam meam.
22 Salva me ex ore leonis,
et a cornibus unicornium humilitatem meam.
23 Narrabo nomen tuum fratribus meis ;
in medio ecclesiæ laudabo te.
24 Qui timetis Dominum, laudate eum ;
universum semen Jacob, glorificate eum.
25 Timeat eum omne semen Isra¨el,
quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis,
nec avertit faciem suam a me :
et cum clamarem ad eum, exaudivit me.
26 Apud te laus mea in ecclesia magna ;
vota mea reddam in conspectu timentium eum.
27 Edent pauperes, et saturabuntur,
et laudabunt Dominum qui requirunt eum :
vivent corda eorum in sæculum sæculi.
28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines
terræ ;
et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium :
29 quoniam Domini est regnum,
et ipse dominabitur gentium.
30 Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ ;
558
Psalmi
in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.
31 Et anima mea illi vivet ;
et semen meum serviet ipsi.
32 Annuntiabitur Domino generatio ventura ;
et annuntiabunt cæli justitiam ejus
populo qui nascetur, quem fecit Dominus.
22Psalmus David.
Dominus regit me, et nihil mihi deerit :
2 in loco pascuæ, ibi me collocavit.
Super aquam refectionis educavit me ;
3 animam meam convertit.
Deduxit me super semitas justitiæ
propter nomen suum.
4 Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis,
non timebo mala, quoniam tu mecum es.
Virga tua, et baculus tuus,
ipsa me consolata sunt.
5 Parasti in conspectu meo mensam
adversus eos qui tribulant me ;
impinguasti in oleo caput meum :
et calix meus inebrians, quam præclarus est !
6 Et misericordia tua subsequetur me
omnibus diebus vitæ meæ ;
et ut inhabitem in domo Domini
in longitudinem dierum.
23Prima sabbati. Psalmus David.
Domini est terra, et plenitudo ejus ;
orbis terrarum, et universi qui habitant in eo.
2 Quia ipse super maria fundavit eum,
et super flumina præparavit eum.
3 Quis ascendet in montem Domini ?
aut quis stabit in loco sancto ejus ?
4 Innocens manibus et mundo corde,
qui non accepit in vano animam suam,
nec juravit in dolo proximo suo :
5 hic accipiet benedictionem a Domino,
et misericordiam a Deo salutari suo.
6 Hæc est generatio quærentium eum,
quærentium faciem Dei Jacob.
7 Attollite portas, principes, vestras,
et elevamini, portæ æternales,
et introibit rex gloriæ.
8 Quis est iste rex gloriæ ?
Dominus fortis et potens,
Dominus potens in prælio.
559
Psalmi
9 Attollite portas, principes, vestras,
et elevamini, portæ æternales,
et introibit rex gloriæ.
10 Quis est iste rex gloriæ ?
Dominus virtutum ipse est rex gloriæ.
24In finem. Psalmus David.
Ad te, Domine, levavi animam meam :
2 Deus meus, in te confido ; non erubescam.
3 Neque irrideant me inimici mei :
etenim universi qui sustinent te, non confundentur.
4 Confundantur omnes iniqua agentes supervacue.
Vias tuas, Domine, demonstra mihi,
et semitas tuas edoce me.
5 Dirige me in veritate tua, et doce me,
quia tu es Deus salvator meus,
et te sustinui tota die.
6 Reminiscere miserationum tuarum, Domine,
et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt.
7 Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris.
Secundum misericordiam tuam memento mei tu,
propter bonitatem tuam, Domine.
8 Dulcis et rectus Dominus ;
propter hoc legem dabit delinquentibus in via.
9 Diriget mansuetos in judicio ;
docebit mites vias suas.
10 Universæ viæ Domini, misericordia et veritas,
requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus.
11 Propter nomen tuum, Domine,
propitiaberis peccato meo ; multum est enim.
12 Quis est homo qui timet Dominum ?
legem statuit ei in via quam elegit.
13 Anima ejus in bonis demorabitur,
et semen ejus hæreditabit terram.
14 Firmamentum est Dominus timentibus eum ;
et testamentum ipsius ut manifestetur illis.
15 Oculi mei semper ad Dominum,
quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.
16 Respice in me, et miserere mei,
quia unicus et pauper sum ego.
17 Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt :
de necessitatibus meis erue me.
18 Vide humilitatem meam et laborem meum,
et dimitte universa delicta mea.
19 Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt,
et odio iniquo oderunt me.
20 Custodi animam meam, et erue me :
non erubescam, quoniam speravi in te.
21 Innocentes et recti adhæserunt mihi,
560
Psalmi
quia sustinui te.
22 Libera, Deus, Isra¨el
ex omnibus tribulationibus suis.
25In finem. Psalmus David.
Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus
sum,
et in Domino sperans non infirmabor.
2 Proba me, Domine, et tenta me ;
ure renes meos et cor meum.
3 Quoniam misericordia tua ante oculos meos est,
et complacui in veritate tua.
4 Non sedi cum concilio vanitatis,
et cum iniqua gerentibus non introibo.
5 Odivi ecclesiam malignantium,
et cum impiis non sedebo.
6 Lavabo inter innocentes manus meas,
et circumdabo altare tuum, Domine :
7 ut audiam vocem laudis,
et enarrem universa mirabilia tua.
8 Domine, dilexi decorem domus tuæ,
et locum habitationis gloriæ tuæ.
9 Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam,
et cum viris sanguinum vitam meam :
10 in quorum manibus iniquitates sunt ;
dextera eorum repleta est muneribus.
11 Ego autem in innocentia mea ingressus sum ;
redime me, et miserere mei.
12 Pes meus stetit in directo ;
in ecclesiis benedicam te, Domine.
26Psalmus David, priusquam liniretur.
Dominus illuminatio mea et salus mea : quem timebo ?
Dominus protector vitæ meæ :
a quo trepidabo ?
2 Dum appropiant super me nocentes ut edant carnes meas,
qui tribulant me inimici mei,
ipsi infirmati sunt et ceciderunt.
3 Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum ;
si exsurgat adversum me prælium, in hoc ego sperabo.
4 Unam petii a Domino, hanc requiram,
ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ ;
ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus.
5 Quoniam abscondit me in tabernaculo suo ;
in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui.
6 In petra exaltavit me,
et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos.
561
Psalmi
Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis ;
cantabo, et psalmum dicam Domino.
7 Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te ;
miserere mei, et exaudi me.
8 Tibi dixit cor meum : Exquisivit te facies mea ;
faciem tuam, Domine, requiram.
9 Ne avertas faciem tuam a me ;
ne declines in ira a servo tuo.
Adjutor meus esto ; ne derelinquas me,
neque despicias me, Deus salutaris meus.
10 Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me ;
Dominus autem assumpsit me.
11 Legem pone mihi, Domine, in via tua,
et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos.
12 Ne tradideris me in animas tribulantium me,
quoniam insurrexerunt in me testes iniqui,
et mentita est iniquitas sibi.
13 Credo videre bona Domini in terra viventium.
14 Expecta Dominum, viriliter age :
et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.
27Psalmus ipsi David.
Ad te, Domine, clamabo ; Deus meus, ne sileas a me :
nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.
2 Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ dum oro ad te ;
dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.
3 Ne simul trahas me cum peccatoribus,
et cum operantibus iniquitatem ne perdas me ;
qui loquuntur pacem cum proximo suo,
mala autem in cordibus eorum.
4 Da illis secundum opera eorum,
et secundum nequitiam adinventionum ipsorum.
Secundum opera manuum eorum tribue illis ;
redde retributionem eorum ipsis.
5 Quoniam non intellexerunt opera Domini,
et in opera manuum ejus destrues illos,
et non ædificabis eos.
6 Benedictus Dominus,
quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ.
7 Dominus adjutor meus et protector meus ;
in ipso speravit cor meum, et adjutus sum :
et refloruit caro mea,
et ex voluntate mea confitebor ei.
8 Dominus fortitudo plebis suæ,
et protector salvationum christi sui est.
9 Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ ;
et rege eos, et extolle illos usque in æternum.
562
Psalmi
28Psalmus David, in consummatione tabernaculi.
Afferte Domino, filii Dei,
afferte Domino filios arietum.
2 Afferte Domino gloriam et honorem ;
afferte Domino gloriam nomini ejus ;
adorate Dominum in atrio sancto ejus.
3 Vox Domini super aquas ;
Deus majestatis intonuit :
Dominus super aquas multas.
4 Vox Domini in virtute ;
vox Domini in magnificentia.
5 Vox Domini confringentis cedros,
et confringet Dominus cedros Libani :
6 et comminuet eas, tamquam vitulum Libani,
et dilectus quemadmodum filius unicornium.
7 Vox Domini intercidentis flammam ignis ;
8 vox Domini concutientis desertum :
et commovebit Dominus desertum Cades.
9 Vox Domini præparantis cervos :
et revelabit condensa,
et in templo ejus omnes dicent gloriam.
10 Dominus diluvium inhabitare facit,
et sedebit Dominus rex in æternum.
11 Dominus virtutem populo suo dabit ;
Dominus benedicet populo suo in pace.
29Psalmus cantici, in dedicatione domus David.
2 Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me,
nec delectasti inimicos meos super me.
3 Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.
4 Domine, eduxisti ab inferno animam meam ;
salvasti me a descendentibus in lacum.
5 Psallite Domino, sancti ejus ;
et confitemini memoriæ sanctitatis ejus.
6 Quoniam ira in indignatione ejus,
et vita in voluntate ejus :
ad vesperum demorabitur fletus,
et ad matutinum lætitia.
7 Ego autem dixi in abundantia mea :
Non movebor in æternum.
8 Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem ;
avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.
9 Ad te, Domine, clamabo,
et ad Deum meum deprecabor.
10 Quæ utilitas in sanguine meo,
dum descendo in corruptionem ?
numquid confitebitur tibi pulvis,
aut annuntiabit veritatem tuam ?
563
Psalmi
11 Audivit Dominus, et misertus est mei ;
Dominus factus est adjutor meus.
12 Convertisti planctum meum in gaudium mihi ;
conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia :
13 ut cantet tibi gloria mea, et non compungar.
Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi.
30In finem. Psalmus David, pro extasi.
2 In te, Domine, speravi ;
non confundar in æternum :
in justitia tua libera me.
3 Inclina ad me aurem tuam ;
accelera ut eruas me.
Esto mihi in Deum protectorem,
et in domum refugii, ut salvum me facias :
4 quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ;
et propter nomen tuum deduces me et enutries me.
5 Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi,
quoniam tu es protector meus.
6 In manus tuas commendo spiritum meum ;
redemisti me, Domine Deus veritatis.
7 Odisti observantes vanitates supervacue ;
ego autem in Domino speravi.
8 Exsultabo, et lætabor in misericordia tua,
quoniam respexisti humilitatem meam ;
salvasti de necessitatibus animam meam.
9 Nec conclusisti me in manibus inimici :
statuisti in loco spatioso pedes meos.
10 Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ;
conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.
11 Quoniam defecit in dolore vita mea,
et anni mei in gemitibus.
Infirmata est in paupertate virtus mea,
et ossa mea conturbata sunt.
12 Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium,
et vicinis meis valde, et timor notis meis ;
qui videbant me foras fugerunt a me.
13 Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde ;
factus sum tamquam vas perditum :
14 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in
circuitu.
In eo dum convenirent simul adversum me,
accipere animam meam consiliati sunt.
15 Ego autem in te speravi, Domine ;
dixi : Deus meus es tu ;
16 in manibus tuis sortes meæ :
eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
17 Illustra faciem tuam super servum tuum ;
salvum me fac in misericordia tua.
564
Psalmi
18 Domine, non confundar, quoniam invocavi te.
Erubescant impii, et deducantur in infernum ;
19 muta fiant labia dolosa,
quæ loquuntur adversus justum iniquitatem,
in superbia, et in abusione.
20 Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine,
quam abscondisti timentibus te ;
perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum !
21 Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione
hominum ;
proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.
22 Benedictus Dominus,
quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
23 Ego autem dixi in excessu mentis meæ :
Projectus sum a facie oculorum tuorum :
ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.
24 Diligite Dominum, omnes sancti ejus,
quoniam veritatem requiret Dominus,
et retribuet abundanter facientibus superbiam.
25 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum,
omnes qui speratis in Domino.
31Ipsi David intellectus.
Beati quorum remissæ sunt iniquitates,
et quorum tecta sunt peccata.
2 Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum,
nec est in spiritu ejus dolus.
3 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea,
dum clamarem tota die.
4 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua,
conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina.
5 Delictum meum cognitum tibi feci,
et injustitiam meam non abscondi.
Dixi : Confitebor adversum me injustitiam meam Domino ;
et tu remisisti impietatem peccati mei.
6 Pro hac orabit ad te omnis sanctus
in tempore opportuno.
Verumtamen in diluvio aquarum multarum,
ad eum non approximabunt.
7 Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me ;
exsultatio mea, erue me a circumdantibus me.
8 Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris ;
firmabo super te oculos meos.
9 Nolite fieri sicut equus et mulus,
quibus non est intellectus.
In camo et freno maxillas eorum constringe,
qui non approximant ad te.
10 Multa flagella peccatoris ;
sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.
565
Psalmi
11 Lætamini in Domino, et exsultate, justi ;
et gloriamini, omnes recti corde.
32Psalmus David.
Exsultate, justi, in Domino ;
rectos decet collaudatio.
2 Confitemini Domino in cithara ;
in psalterio decem chordarum psallite illi.
3 Cantate ei canticum novum ;
bene psallite ei in vociferatione.
4 Quia rectum est verbum Domini,
et omnia opera ejus in fide.
5 Diligit misericordiam et judicium ;
misericordia Domini plena est terra.
6 Verbo Domini cæli firmati sunt,
et spiritu oris ejus omnis virtus eorum.
7 Congregans sicut in utre aquas maris ;
ponens in thesauris abyssos.
8 Timeat Dominum omnis terra ;
ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem.
9 Quoniam ipse dixit, et facta sunt ;
ipse mandavit et creata sunt.
10 Dominus dissipat consilia gentium ;
reprobat autem cogitationes populorum,
et reprobat consilia principum.
11 Consilium autem Domini in æternum manet ;
cogitationes cordis ejus in generatione et generationem.
12 Beata gens cujus est Dominus Deus ejus ;
populus quem elegit in hæreditatem sibi.
13 De cælo respexit Dominus ;
vidit omnes filios hominum.
14 De præparato habitaculo suo
respexit super omnes qui habitant terram :
15 qui finxit sigillatim corda eorum ;
qui intelligit omnia opera eorum.
16 Non salvatur rex per multam virtutem,
et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ.
17 Fallax equus ad salutem ;
in abundantia autem virtutis suæ non salvabitur.
18 Ecce oculi Domini super metuentes eum,
et in eis qui sperant super misericordia ejus :
19 ut eruat a morte animas eorum,
et alat eos in fame.
20 Anima nostra sustinet Dominum,
quoniam adjutor et protector noster est.
21 Quia in eo lætabitur cor nostrum,
et in nomine sancto ejus speravimus.
22 Fiat misericordia tua, Domine, super nos,
quemadmodum speravimus in te.
566
Psalmi
33 Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit
eum, et abiit.
2 Benedicam Dominum in omni tempore ;
semper laus ejus in ore meo.
3 In Domino laudabitur anima mea :
audiant mansueti, et lætentur.
4 Magnificate Dominum mecum,
et exaltemus nomen ejus in idipsum.
5 Exquisivi Dominum, et exaudivit me ;
et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.
6 Accedite ad eum, et illuminamini ;
et facies vestræ non confundentur.
7 Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum,
et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.
8 Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum,
et eripiet eos.
9 Gustate et videte quoniam suavis est Dominus ;
beatus vir qui sperat in eo.
10 Timete Dominum, omnes sancti ejus,
quoniam non est inopia timentibus eum.
11 Divites eguerunt, et esurierunt ;
inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.
12 Venite, filii ; audite me :
timorem Domini docebo vos.
13 Quis est homo qui vult vitam ;
diligit dies videre bonos ?
14 Prohibe linguam tuam a malo,
et labia tua ne loquantur dolum.
15 Diverte a malo, et fac bonum ;
inquire pacem, et persequere eam.
16 Oculi Domini super justos,
et aures ejus in preces eorum.
17 Vultus autem Domini super facientes mala,
ut perdat de terra memoriam eorum.
18 Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos ;
et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.
19 Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde,
et humiles spiritu salvabit.
20 Multæ tribulationes justorum ;
et de omnibus his liberabit eos Dominus.
21 Custodit Dominus omnia ossa eorum :
unum ex his non conteretur.
22 Mors peccatorum pessima ;
et qui oderunt justum delinquent.
23 Redimet Dominus animas servorum suorum,
et non delinquent omnes qui sperant in eo.
567
Psalmi
34Ipsi David.
Judica, Domine, nocentes me ;
expugna impugnantes me.
2 Apprehende arma et scutum,
et exsurge in adjutorium mihi.
3 Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur
me ;
dic animæ meæ : Salus tua ego sum.
4 Confundantur et revereantur quærentes animam meam ;
avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.
5 Fiant tamquam pulvis ante faciem venti,
et angelus Domini coarctans eos.
6 Fiat via illorum tenebræ et lubricum,
et angelus Domini persequens eos.
7 Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui ;
supervacue exprobraverunt animam meam.
8 Veniat illi laqueus quem ignorat,
et captio quam abscondit apprehendat eum,
et in laqueum cadat in ipsum.
9 Anima autem mea exsultabit in Domino,
et delectabitur super salutari suo.
10 Omnia ossa mea dicent :
Domine, quis similis tibi ?
eripiens inopem de manu fortiorum ejus ;
egenum et pauperem a diripientibus eum.
11 Surgentes testes iniqui,
quæ ignorabam interrogabant me.
12 Retribuebant mihi mala pro bonis,
sterilitatem animæ meæ.
13 Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio ;
humiliabam in jejunio animam meam,
et oratio mea in sinu meo convertetur.
14 Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam ;
quasi lugens et contristatus sic humiliabar.
15 Et adversum me lætati sunt, et convenerunt ;
congregata sunt super me flagella, et ignoravi.
16 Dissipati sunt, nec compuncti ;
tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione ;
frenduerunt super me dentibus suis.
17 Domine, quando respicies ?
Restitue animam meam a malignitate eorum ;
a leonibus unicam meam.
18 Confitebor tibi in ecclesia magna ; in populo gravi laudabo te.
19 Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique,
qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.
20 Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur ;
et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.
21 Et dilataverunt super me os suum ;
dixerunt : Euge, euge ! viderunt oculi nostri.
568
Psalmi
22 Vidisti, Domine : ne sileas ;
Domine, ne discedas a me.
23 Exsurge et intende judicio meo, Deus meus ;
et Dominus meus, in causam meam.
24 Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus,
et non supergaudeant mihi.
25 Non dicant in cordibus suis : Euge, euge, animæ nostræ ;
nec dicant : Devoravimus eum.
26 Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis ;
induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super
me.
27 Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam ;
et dicant semper : Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi
ejus.
28 Et lingua mea meditabitur justitiam tuam ;
tota die laudem tuam.
35In finem. Servo Domini ipsi David.
2 Dixit injustus ut delinquat in semetipso :
non est timor Dei ante oculos ejus.
3 Quoniam dolose egit in conspectu ejus,
ut inveniatur iniquitas ejus ad odium.
4 Verba oris ejus iniquitas, et dolus ;
noluit intelligere ut bene ageret.
5 Iniquitatem meditatus est in cubili suo ;
astitit omni viæ non bonæ :
malitiam autem non odivit.
6 Domine, in cælo misericordia tua,
et veritas tua usque ad nubes.
7 Justitia tua sicut montes Dei ;
judicia tua abyssus multa.
Homines et jumenta salvabis, Domine,
8 quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus.
Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.
9 Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ,
et torrente voluptatis tuæ potabis eos :
10 quoniam apud te est fons vitæ,
et in lumine tuo videbimus lumen.
11 Prætende misericordiam tuam scientibus te,
et justitiam tuam his qui recto sunt corde.
12 Non veniat mihi pes superbiæ,
et manus peccatoris non moveat me.
13 Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem ;
expulsi sunt, nec potuerunt stare.
36Psalmus ipsi David.
Noli æmulari in malignantibus,
569
Psalmi
neque zelaveris facientes iniquitatem :
2 quoniam tamquam foenum velociter arescent,
et quemadmodum olera herbarum cito decident.
3 Spera in Domino, et fac bonitatem ;
et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus.
4 Delectare in Domino,
et dabit tibi petitiones cordis tui.
5 Revela Domino viam tuam,
et spera in eo, et ipse faciet.
6 Et educet quasi lumen justitiam tuam,
et judicium tuum tamquam meridiem.
7 Subditus esto Domino, et ora eum.
Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua ;
in homine faciente injustitias.
8 Desine ab ira, et derelinque furorem ;
noli æmulari ut maligneris.
9 Quoniam qui malignantur exterminabuntur ;
sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram.
10 Et adhuc pusillum, et non erit peccator ;
et quæres locum ejus, et non invenies.
11 Mansueti autem hæreditabunt terram,
et delectabuntur in multitudine pacis.
12 Observabit peccator justum,
et stridebit super eum dentibus suis.
13 Dominus autem irridebit eum,
quoniam prospicit quod veniet dies ejus.
14 Gladium evaginaverunt peccatores ;
intenderunt arcum suum :
ut dejiciant pauperem et inopem,
ut trucident rectos corde.
15 Gladius eorum intret in corda ipsorum,
et arcus eorum confringatur.
16 Melius est modicum justo,
super divitias peccatorum multas :
17 quoniam brachia peccatorum conterentur :
confirmat autem justos Dominus.
18 Novit Dominus dies immaculatorum,
et hæreditas eorum in æternum erit.
19 Non confundentur in tempore malo,
et in diebus famis saturabuntur :
20 quia peccatores peribunt.
Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati,
deficientes quemadmodum fumus deficient.
21 Mutuabitur peccator, et non solvet ;
justus autem miseretur et tribuet :
22 quia benedicentes ei hæreditabunt terram ;
maledicentes autem ei disperibunt.
23 Apud Dominum gressus hominis dirigentur,
et viam ejus volet.
24 Cum ceciderit, non collidetur,
570
Psalmi
quia Dominus supponit manum suam.
25 Junior fui, etenim senui ;
et non vidi justum derelictum,
nec semen ejus quærens panem.
26 Tota die miseretur et commodat ;
et semen illius in benedictione erit.
27 Declina a malo, et fac bonum,
et inhabita in sæculum sæculi :
28 quia Dominus amat judicium,
et non derelinquet sanctos suos :
in æternum conservabuntur.
Injusti punientur,
et semen impiorum peribit.
29 Justi autem hæreditabunt terram,
et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam.
30 Os justi meditabitur sapientiam,
et lingua ejus loquetur judicium.
31 Lex Dei ejus in corde ipsius,
et non supplantabuntur gressus ejus.
32 Considerat peccator justum,
et quærit mortificare eum.
33 Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus,
nec damnabit eum cum judicabitur illi.
34 Exspecta Dominum, et custodi viam ejus,
et exaltabit te ut hæreditate capias terram :
cum perierint peccatores, videbis.
35 Vidi impium superexaltatum,
et elevatum sicut cedros Libani :
36 et transivi, et ecce non erat ;
et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus.
37 Custodi innocentiam, et vide æquitatem,
quoniam sunt reliquiæ homini pacifico.
38 Injusti autem disperibunt simul ;
reliquiæ impiorum interibunt.
39 Salus autem justorum a Domino ;
et protector eorum in tempore tribulationis.
40 Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos ;
et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos,
quia speraverunt in eo.
37Psalmus David, in rememorationem de sabbato.
2 Domine, ne in furore tuo arguas me,
neque in ira tua corripias me :
3 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi,
et confirmasti super me manum tuam.
4 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ;
non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum :
5 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum,
et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
571
Psalmi
6 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ,
a facie insipientiæ meæ.
7 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ;
tota die contristatus ingrediebar.
8 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus,
et non est sanitas in carne mea.
9 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ;
rugiebam a gemitu cordis mei.
10 Domine, ante te omne desiderium meum,
et gemitus meus a te non est absconditus.
11 Cor meum conturbatum est ;
dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum,
et ipsum non est mecum.
12 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et
steterunt ;
et qui juxta me erant, de longe steterunt :
et vim faciebant qui quærebant animam meam.
13 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates,
et dolos tota die meditabantur.
14 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam ;
et sicut mutus non aperiens os suum.
15 Et factus sum sicut homo non audiens,
et non habens in ore suo redargutiones.
16 Quoniam in te, Domine, speravi ;
tu exaudies me, Domine Deus meus.
17 Quia dixi : Nequando supergaudeant mihi inimici mei ;
et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
18 Quoniam ego in flagella paratus sum,
et dolor meus in conspectu meo semper.
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo,
et cogitabo pro peccato meo.
20 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me :
et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
21 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi,
quoniam sequebar bonitatem.
22 Ne derelinquas me, Domine Deus meus ;
ne discesseris a me.
23 Intende in adjutorium meum,
Domine Deus salutis meæ.
38In finem, ipsi Idithun. Canticum David.
2 Dixi : Custodiam vias meas :
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
3 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ;
et dolor meus renovatus est.
4 Concaluit cor meum intra me ;
et in meditatione mea exardescet ignis.
572
Psalmi
5 Locutus sum in lingua mea :
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
6 Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
7 Verumtamen in imagine pertransit homo ;
sed et frustra conturbatur :
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
8 Et nunc quæ est exspectatio mea : nonne Dominus ?
et substantia mea apud te est.
9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me :
opprobrium insipienti dedisti me.
10 Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti ;
11 amove a me plagas tuas.
12 A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus :
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus :
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
13 Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
14 Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.
39In finem. Psalmus ipsi David.
2 Exspectans exspectavi Dominum,
et intendit mihi.
3 Et exaudivit preces meas,
et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis.
Et statuit super petram pedes meos,
et direxit gressus meos.
4 Et immisit in os meum canticum novum,
carmen Deo nostro.
Videbunt multi, et timebunt,
et sperabunt in Domino.
5 Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus,
et non respexit in vanitates et insanias falsas.
6 Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua ;
et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi.
Annuntiavi et locutus sum :
multiplicati sunt super numerum.
7 Sacrificium et oblationem noluisti ;
aures autem perfecisti mihi.
Holocaustum et pro peccato non postulasti ;
8 tunc dixi : Ecce venio.
573
Psalmi
In capite libri scriptum est de me,
9 ut facerem voluntatem tuam.
Deus meus, volui,
et legem tuam in medio cordis mei.
10 Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna ;
ecce labia mea non prohibebo : Domine, tu scisti.
11 Justitiam tuam non abscondi in corde meo ;
veritatem tuam et salutare tuum dixi ;
non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio
multo.
12 Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me ;
misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.
13 Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus ;
comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem.
Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei,
et cor meum dereliquit me.
14 Complaceat tibi, Domine, ut eruas me ;
Domine, ad adjuvandum me respice.
15 Confundantur et revereantur simul,
qui quærunt animam meam ut auferant eam ;
convertantur retrorsum et revereantur,
qui volunt mihi mala.
16 Ferant confestim confusionem suam,
qui dicunt mihi : Euge, euge !
17 Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te ;
et dicant semper : Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare
tuum.
18 Ego autem mendicus sum et pauper ;
Dominus sollicitus est mei.
Adjutor meus et protector meus tu es ;
Deus meus, ne tardaveris.
40In finem. Psalmus ipsi David.
2 Beatus qui intelligit super egenum et pauperem :
in die mala liberabit eum Dominus.
3 Dominus conservet eum, et vivificet eum,
et beatum faciat eum in terra,
et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
4 Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ;
universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
5 Ego dixi : Domine, miserere mei ;
sana animam meam, quia peccavi tibi.
6 Inimici mei dixerunt mala mihi :
Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
7 Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ;
cor ejus congregavit iniquitatem sibi.
Egrediebatur foras et loquebatur.
8 In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ;
adversum me cogitabant mala mihi.
574
Psalmi
9 Verbum iniquum constituerunt adversum me :
Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
10 Etenim homo pacis meæ in quo speravi,
qui edebat panes meos,
magnificavit super me supplantationem.
11 Tu autem, Domine, miserere mei,
et resuscita me ; et retribuam eis.
12 In hoc cognovi quoniam voluisti me,
quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
13 Me autem propter innocentiam suscepisti ;
et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
14 Benedictus Dominus Deus Isra¨el
a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.
41In finem. Intellectus filiis Core.
2 Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum,
ita desiderat anima mea ad te, Deus.
3 Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum ;
quando veniam, et apparebo ante faciem Dei ?
4 Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte,
dum dicitur mihi quotidie : Ubi est Deus tuus ?
5 Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam,
quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad
domum Dei,
in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.
6 Quare tristis es, anima mea ?
et quare conturbas me ?
Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
salutare vultus mei,
7 et Deus meus.
Ad meipsum anima mea conturbata est :
propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte
modico.
8 Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum ;
omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.
9 In die mandavit Dominus misericordiam suam,
et nocte canticum ejus ;
apud me oratio Deo vitæ meæ.
10 Dicam Deo : Susceptor meus es ;
quare oblitus es mei ?
et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus ?
11 Dum confringuntur ossa mea,
exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei,
dum dicunt mihi per singulos dies : Ubi est Deus tuus ?
12 Quare tristis es, anima mea ?
et quare conturbas me ?
Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
salutare vultus mei, et Deus meus.
575
Psalmi
42Psalmus David.
Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta :
ab homine iniquo et doloso erue me.
2 Quia tu es, Deus, fortitudo mea : quare me repulisti ?
et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus ?
3 Emitte lucem tuam et veritatem tuam :
ipsa me deduxerunt, et adduxerunt
in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.
4 Et introibo ad altare Dei,
ad Deum qui lætificat juventutem meam.
Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.
5 Quare tristis es, anima mea ?
et quare conturbas me ?
Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
salutare vultus mei, et Deus meus.
43In finem. Filiis Core ad intellectum.
2 Deus, auribus nostris audivimus,
patres nostri annuntiaverunt nobis,
opus quod operatus es in diebus eorum,
et in diebus antiquis.
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ;
afflixisti populos, et expulisti eos.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram,
et brachium eorum non salvavit eos :
sed dextera tua et brachium tuum,
et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus,
qui mandas salutes Jacob.
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu,
et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7 Non enim in arcu meo sperabo,
et gladius meus non salvabit me :
8 salvasti enim nos de affligentibus nos,
et odientes nos confudisti.
9 In Deo laudabimur tota die,
et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos,
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros,
et qui oderunt nos diripiebant sibi.
12 Dedisti nos tamquam oves escarum,
et in gentibus dispersisti nos.
13 Vendidisti populum tuum sine pretio,
et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ;
subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
15 Posuisti nos in similitudinem gentibus ;
576
Psalmi
commotionem capitis in populis.
16 Tota die verecundia mea contra me est,
et confusio faciei meæ cooperuit me :
17 a voce exprobrantis et obloquentis,
a facie inimici et persequentis.
18 Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te,
et inique non egimus in testamento tuo.
19 Et non recessit retro cor nostrum ;
et declinasti semitas nostras a via tua :
20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis,
et cooperuit nos umbra mortis.
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri,
et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
22 nonne Deus requiret ista ?
ipse enim novit abscondita cordis.
Quoniam propter te mortificamur tota die ;
æstimati sumus sicut oves occisionis.
23 Exsurge ; quare obdormis, Domine ?
exsurge, et ne repellas in finem.
24 Quare faciem tuam avertis ?
oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ?
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ;
conglutinatus est in terra venter noster.
26 Exsurge, Domine, adjuva nos,
et redime nos propter nomen tuum.
44 In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum.
Canticum pro dilecto.
2 Eructavit cor meum verbum bonum :
dico ego opera mea regi.
Lingua mea calamus scribæ
velociter scribentis.
3 Speciosus forma præ filiis hominum,
diffusa est gratia in labiis tuis :
propterea benedixit te Deus in æternum.
4 Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.
5 Specie tua et pulchritudine tua
intende, prospere procede, et regna,
propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam ;
et deducet te mirabiliter dextera tua.
6 Sagittæ tuæ acutæ :
populi sub te cadent,
in corda inimicorum regis.
7 Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi ;
virga directionis virga regni tui.
8 Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem ;
propterea unxit te Deus, Deus tuus,
oleo lætitiæ, præ consortibus tuis.
9 Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis,
577
Psalmi
a domibus eburneis ; ex quibus delectaverunt te
10 filiæ regum in honore tuo.
Astitit regina a dextris tuis
in vestitu deaurato, circumdata varietate.
11 Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam ;
et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.
12 Et concupiscet rex decorem tuum,
quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.
13 Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur ;
omnes divites plebis.
14 Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus,
in fimbriis aureis,
15 circumamicta varietatibus.
Adducentur regi virgines post eam ;
proximæ ejus afferentur tibi.
16 Afferentur in lætitia et exsultatione ;
adducentur in templum regis.
17 Pro patribus tuis nati sunt tibi filii ;
constitues eos principes super omnem terram.
18 Memores erunt nominis tui in omni generatione et
generationem :
propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum
sæculi.
45In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus.
2 Deus noster refugium et virtus ;
adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis.
3 Propterea non timebimus dum turbabitur terra,
et transferentur montes in cor maris.
4 Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum ;
conturbati sunt montes in fortitudine ejus.
5 Fluminis impetus lætificat civitatem Dei :
sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.
6 Deus in medio ejus, non commovebitur ;
adjuvabit eam Deus mane diluculo.
7 Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna :
dedit vocem suam, mota est terra.
8 Dominus virtutum nobiscum ;
susceptor noster Deus Jacob.
9 Venite, et videte opera Domini,
quæ posuit prodigia super terram,
10 auferens bella usque ad finem terræ.
Arcum conteret, et confringet arma,
et scuta comburet igni.
11 Vacate, et videte quoniam ego sum Deus ;
exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.
12 Dominus virtutum nobiscum ;
susceptor noster Deus Jacob.
578
Psalmi
46In finem, pro filiis Core. Psalmus.
2 Omnes gentes, plaudite manibus ;
jubilate Deo in voce exsultationis :
3 quoniam Dominus excelsus, terribilis,
rex magnus super omnem terram.
4 Subjecit populos nobis,
et gentes sub pedibus nostris.
5 Elegit nobis hæreditatem suam ;
speciem Jacob quam dilexit.
6 Ascendit Deus in jubilo,
et Dominus in voce tubæ.
7 Psallite Deo nostro, psallite ;
psallite regi nostro, psallite :
8 quoniam rex omnis terræ Deus,
psallite sapienter.
9 Regnabit Deus super gentes ;
Deus sedet super sedem sanctam suam.
10 Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham,
quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt.
47Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati.
2 Magnus Dominus et laudabilis nimis,
in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.
3 Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion ;
latera aquilonis, civitas regis magni.
4 Deus in domibus ejus cognoscetur
cum suscipiet eam.
5 Quoniam ecce reges terræ congregati sunt ;
convenerunt in unum.
6 Ipsi videntes, sic admirati sunt,
conturbati sunt, commoti sunt.
7 Tremor apprehendit eos ;
ibi dolores ut parturientis :
8 in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.
9 Sicut audivimus, sic vidimus,
in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri :
Deus fundavit eam in æternum.
10 Suscepimus, Deus, misericordiam tuam
in medio templi tui.
11 Secundum nomen tuum, Deus,
sic et laus tua in fines terræ ;
justitia plena est dextera tua.
12 Lætetur mons Sion,
et exsultent filiæ Judæ,
propter judicia tua, Domine.
13 Circumdate Sion, et complectimini eam ;
narrate in turribus ejus.
14 Ponite corda vestra in virtute ejus,
579
Psalmi
et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.
15 Quoniam hic est Deus,
Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi :
ipse reget nos in sæcula.
48In finem, filiis Core. Psalmus.
2 Audite hæc, omnes gentes ;
auribus percipite, omnes qui habitatis orbem :
3 quique terrigenæ et filii hominum,
simul in unum dives et pauper.
4 Os meum loquetur sapientiam,
et meditatio cordis mei prudentiam.
5 Inclinabo in parabolam aurem meam ;
aperiam in psalterio propositionem meam.
6 Cur timebo in die mala ?
iniquitas calcanei mei circumdabit me.
7 Qui confidunt in virtute sua,
et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.
8 Frater non redimit, redimet homo :
non dabit Deo placationem suam,
9 et pretium redemptionis animæ suæ.
Et laborabit in æternum ;
10 et vivet adhuc in finem.
11 Non videbit interitum,
cum viderit sapientes morientes :
simul insipiens et stultus peribunt.
Et relinquent alienis divitias suas,
12 et sepulchra eorum domus illorum in æternum ;
tabernacula eorum in progenie et progenie :
vocaverunt nomina sua in terris suis.
13 Et homo, cum in honore esset, non intellexit.
Comparatus est jumentis insipientibus,
et similis factus est illis.
14 Hæc via illorum scandalum ipsis ;
et postea in ore suo complacebunt.
15 Sicut oves in inferno positi sunt :
mors depascet eos.
Et dominabuntur eorum justi in matutino ;
et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.
16 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi,
cum acceperit me.
17 Ne timueris cum dives factus fuerit homo,
et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus :
18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia,
neque descendet cum eo gloria ejus.
19 Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ;
confitebitur tibi cum benefeceris ei.
20 Introibit usque in progenies patrum suorum ;
et usque in æternum non videbit lumen.
580
Psalmi
21 Homo, cum in honore esset, non intellexit.
Comparatus est jumentis insipientibus,
et similis factus est illis.
49Psalmus Asaph.
Deus deorum Dominus locutus est,
et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.
2 Ex Sion species decoris ejus :
3 Deus manifeste veniet ;
Deus noster, et non silebit.
Ignis in conspectu ejus exardescet ;
et in circuitu ejus tempestas valida.
4 Advocabit cælum desursum, et terram,
discernere populum suum.
5 Congregate illi sanctos ejus,
qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.
6 Et annuntiabunt cæli justitiam ejus,
quoniam Deus judex est.
7 Audi, populus meus, et loquar ;
Isra¨el, et testificabor tibi :
Deus, Deus tuus ego sum.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te ;
holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
9 Non accipiam de domo tua vitulos,
neque de gregibus tuis hircos :
10 quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum,
jumenta in montibus, et boves.
11 Cognovi omnia volatilia cæli,
et pulchritudo agri mecum est.
12 Si esuriero, non dicam tibi :
meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus.
13 Numquid manducabo carnes taurorum ?
aut sanguinem hircorum potabo ?
14 Immola Deo sacrificium laudis,
et redde Altissimo vota tua.
15 Et invoca me in die tribulationis :
eruam te, et honorificabis me.
16 Peccatori autem dixit Deus : Quare tu enarras justitias meas ?
et assumis testamentum meum per os tuum ?
17 Tu vero odisti disciplinam,
et projecisti sermones meos retrorsum.
18 Si videbas furem, currebas cum eo ;
et cum adulteris portionem tuam ponebas.
19 Os tuum abundavit malitia,
et lingua tua concinnabat dolos.
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris,
et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.
21 Hæc fecisti, et tacui.
Existimasti inique quod ero tui similis :
581
Psalmi
arguam te, et statuam contra faciem tuam.
22 Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum,
nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
23 Sacrificium laudis honorificabit me,
et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.
50In finem. Psalmus David, 2 cum venit ad eum Nathan propheta, quando
intravit ad Bethsabee.
3 Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam ;
et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele
iniquitatem meam.
4 Amplius lava me ab iniquitate mea,
et a peccato meo munda me.
5 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco,
et peccatum meum contra me est semper.
6 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci ;
ut justificeris in sermonibus tuis,
et vincas cum judicaris.
7 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum,
et in peccatis concepit me mater mea.
8 Ecce enim veritatem dilexisti ;
incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
9 Asperges me hyssopo, et mundabor ;
lavabis me, et super nivem dealbabor.
10 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam,
et exsultabunt ossa humiliata.
11 Averte faciem tuam a peccatis meis,
et omnes iniquitates meas dele.
12 Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum rectum innova in visceribus meis.
13 Ne projicias me a facie tua,
et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
14 Redde mihi lætitiam salutaris tui,
et spiritu principali confirma me.
15 Docebo iniquos vias tuas,
et impii ad te convertentur.
16 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ,
et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
17 Domine, labia mea aperies,
et os meum annuntiabit laudem tuam.
18 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique ;
holocaustis non delectaberis.
19 Sacrificium Deo spiritus contribulatus ;
cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
20 Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion,
ut ædificentur muri Jerusalem.
21 Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta ;
tunc imponent super altare tuum vitulos.
582
Psalmi
51 In finem. Intellectus David, 2 cum venit Do¨eg Idumæus, et nuntiavit
Sauli : Venit David in domum Achimelech.
3 Quid gloriaris in malitia,
qui potens es in iniquitate ?
4 Tota die injustitiam cogitavit lingua tua ;
sicut novacula acuta fecisti dolum.
5 Dilexisti malitiam super benignitatem ;
iniquitatem magis quam loqui æquitatem.
6 Dilexisti omnia verba præcipitationis ;
lingua dolosa.
7 Propterea Deus destruet te in finem ;
evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo,
et radicem tuam de terra viventium.
8 Videbunt justi, et timebunt ;
et super eum ridebunt, et dicent :
9 Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum ;
sed speravit in multitudine divitiarum suarum,
et prævaluit in vanitate sua.
10 Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei ;
speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi.
11 Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti ;
et exspectabo nomen tuum,
quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.
52In finem, pro Ma¨eleth intelligentiæ David.
Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus.
2 Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus ;
non est qui faciat bonum.
3 Deus de cælo prospexit super filios hominum,
ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
4 Omnes declinaverunt ; simul inutiles facti sunt :
non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
5 Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem,
qui devorant plebem meam ut cibum panis ?
6 Deum non invocaverunt ;
illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent :
confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.
7 Quis dabit ex Sion salutare Isra¨el ?
cum converterit Deus captivitatem plebis suæ,
exsultabit Jacob, et lætabitur Isra¨el.
53 In finem, in carminibus. Intellectus David, 2 cum venissent Ziphæi, et
dixissent ad Saul : Nonne David absconditus est apud nos ?
3 Deus, in nomine tuo salvum me fac,
et in virtute tua judica me.
4 Deus, exaudi orationem meam ;
583
Psalmi
auribus percipe verba oris mei.
5 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me,
et fortes quæsierunt animam meam,
et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.
6 Ecce enim Deus adjuvat me,
et Dominus susceptor est animæ meæ.
7 Averte mala inimicis meis ;
et in veritate tua disperde illos.
8 Voluntarie sacrificabo tibi,
et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.
9 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me,
et super inimicos meos despexit oculus meus.
54In finem, in carminibus. Intellectus David.
2 Exaudi, Deus, orationem meam,
et ne despexeris deprecationem meam :
3 intende mihi, et exaudi me.
Contristatus sum in exercitatione mea,
et conturbatus sum
4 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris.
Quoniam declinaverunt in me iniquitates,
et in ira molesti erant mihi.
5 Cor meum conturbatum est in me,
et formido mortis cecidit super me.
6 Timor et tremor venerunt super me,
et contexerunt me tenebræ.
7 Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbæ,
et volabo, et requiescam ?
8 Ecce elongavi fugiens,
et mansi in solitudine.
9 Exspectabam eum qui salvum me fecit
a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
10 Præcipita, Domine ; divide linguas eorum :
quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
11 Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ;
et labor in medio ejus,
12 et injustitia :
et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi,
sustinuissem utique.
Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset,
abscondissem me forsitan ab eo.
14 Tu vero homo unanimis,
dux meus, et notus meus :
15 qui simul mecum dulces capiebas cibos ;
in domo Dei ambulavimus cum consensu.
16 Veniat mors super illos,
et descendant in infernum viventes :
quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.
584
Psalmi
17 Ego autem ad Deum clamavi,
et Dominus salvabit me.
18 Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ;
et exaudiet vocem meam.
19 Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi :
quoniam inter multos erant mecum.
20 Exaudiet Deus, et humiliabit illos,
qui est ante sæcula.
Non enim est illis commutatio,
et non timuerunt Deum.
21 Extendit manum suam in retribuendo ;
contaminaverunt testamentum ejus :
22 divisi sunt ab ira vultus ejus,
et appropinquavit cor illius.
Molliti sunt sermones ejus super oleum ;
et ipsi sunt jacula.
23 Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ;
non dabit in æternum fluctuationem justo.
24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus.
Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos ;
ego autem sperabo in te, Domine.
55 In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli
inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.
2 Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo ;
tota die impugnans, tribulavit me.
3 Conculcaverunt me inimici mei tota die,
quoniam multi bellantes adversum me.
4 Ab altitudine diei timebo :
ego vero in te sperabo.
5 In Deo laudabo sermones meos ;
in Deo speravi :
non timebo quid faciat mihi caro.
6 Tota die verba mea execrabantur ;
adversum me omnes cogitationes eorum in malum.
7 Inhabitabunt, et abscondent ;
ipsi calcaneum meum observabunt.
Sicut sustinuerunt animam meam,
8 pro nihilo salvos facies illos ;
in ira populos confringes.
9 Deus, vitam meam annuntiavi tibi ;
posuisti lacrimas meas in conspectu tuo,
sicut et in promissione tua :
10 tunc convertentur inimici mei retrorsum.
In quacumque die invocavero te,
ecce cognovi quoniam Deus meus es.
11 In Deo laudabo verbum ;
in Domino laudabo sermonem.
In Deo speravi :
585
Psalmi
non timebo quid faciat mihi homo.
12 In me sunt, Deus, vota tua,
quæ reddam, laudationes tibi :
13 quoniam eripuisti animam meam de morte,
et pedes meos de lapsu,
ut placeam coram Deo in lumine viventium.
56In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie
Saul in speluncam.
2 Miserere mei, Deus, miserere mei,
quoniam in te confidit anima mea.
Et in umbra alarum tuarum sperabo,
donec transeat iniquitas.
3 Clamabo ad Deum altissimum,
Deum qui benefecit mihi.
4 Misit de cælo, et liberavit me ;
dedit in opprobrium conculcantes me.
Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,
5 et eripuit animam meam de medio catulorum leonum.
Dormivi conturbatus.
Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ,
et lingua eorum gladius acutus.
6 Exaltare super cælos, Deus,
et in omnem terram gloria tua.
7 Laqueum paraverunt pedibus meis,
et incurvaverunt animam meam.
Foderunt ante faciem meam foveam,
et inciderunt in eam. 8 Paratum cor meum, Deus, paratum cor
meum ;
cantabo, et psalmum dicam.
9 Exsurge, gloria mea ;
exsurge, psalterium et cithara :
exsurgam diluculo.
10 Confitebor tibi in populis, Domine,
et psalmum dicam tibi in gentibus :
11 quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua,
et usque ad nubes veritas tua.
12 Exaltare super cælos, Deus,
et super omnem terram gloria tua.
57In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem.
2 Si vere utique justitiam loquimini,
recta judicate, filii hominum.
3 Etenim in corde iniquitates operamini ;
in terra injustitias manus vestræ concinnant.
4 Alienati sunt peccatores a vulva ;
erraverunt ab utero :
586
Psalmi
locuti sunt falsa.
5 Furor illis secundum similitudinem serpentis,
sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas,
6 quæ non exaudiet vocem incantantium,
et venefici incantantis sapienter.
7 Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum ;
molas leonum confringet Dominus.
8 Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens ;
intendit arcum suum donec infirmentur.
9 Sicut cera quæ fluit auferentur ;
supercecidit ignis, et non viderunt solem.
10 Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum,
sicut viventes sic in ira absorbet eos.
11 Lætabitur justus cum viderit vindictam ;
manus suas lavabit in sanguine peccatoris.
12 Et dicet homo : Si utique est fructus justo,
utique est Deus judicans eos in terra.
58In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul
et custodivit domum ejus ut eum interficeret.
2 Eripe me de inimicis meis, Deus meus,
et ab insurgentibus in me libera me.
3 Eripe me de operantibus iniquitatem,
et de viris sanguinum salva me.
4 Quia ecce ceperunt animam meam ;
irruerunt in me fortes.
5 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine ;
sine iniquitate cucurri, et direxi.
6 Exsurge in occursum meum, et vide :
et tu, Domine Deus virtutum, Deus Isra¨el,
intende ad visitandas omnes gentes :
non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
7 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes :
et circuibunt civitatem.
8 Ecce loquentur in ore suo,
et gladius in labiis eorum : quoniam quis audivit ?
9 Et tu, Domine, deridebis eos ;
ad nihilum deduces omnes gentes.
10 Fortitudinem meam ad te custodiam,
quia, Deus, susceptor meus es :
11 Deus meus misericordia ejus præveniet me.
12 Deus ostendet mihi super inimicos meos :
ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei.
Disperge illos in virtute tua,
et depone eos, protector meus, Domine :
13 delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum ;
et comprehendantur in superbia sua.
Et de execratione et mendacio annuntiabuntur 14 in
consummatione :
587
Psalmi
in ira consummationis, et non erunt.
Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
15 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes :
et circuibunt civitatem. 16 Ipsi dispergentur ad manducandum ;
si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
17 Ego autem cantabo fortitudinem tuam,
et exsultabo mane misericordiam tuam :
quia factus es susceptor meus,
et refugium meum in die tribulationis meæ.
18 Adjutor meus, tibi psallam,
quia Deus susceptor meus es ;
Deus meus, misericordia mea.
59In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in
doctrinam, 2 cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit
Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.
3 Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ;
iratus es, et misertus es nobis.
4 Commovisti terram, et conturbasti eam ;
sana contritiones ejus, quia commota est.
5 Ostendisti populo tuo dura ;
potasti nos vino compunctionis.
6 Dedisti metuentibus te significationem,
ut fugiant a facie arcus ;
ut liberentur dilecti tui.
7 Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
8 Deus locutus est in sancto suo :
lætabor, et partibor Sichimam ;
et convallem tabernaculorum metibor.
9 Meus est Galaad, et meus est Manasses ;
et Ephraim fortitudo capitis mei.
Juda rex meus ;
10 Moab olla spei meæ.
In Idumæam extendam calceamentum meum :
mihi alienigenæ subditi sunt.
11 Quis deducet me in civitatem munitam ?
quis deducet me usque in Idumæam ?
12 nonne tu, Deus, qui repulisti nos ?
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?
13 Da nobis auxilium de tribulatione,
quia vana salus hominis.
14 In Deo faciemus virtutem ;
et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.
60In finem. In hymnis David.
2 Exaudi, Deus, deprecationem meam ;
intende orationi meæ.
3 A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum ;
588
Psalmi
in petra exaltasti me.
Deduxisti me, 4 quia factus es spes mea :
turris fortitudinis a facie inimici.
5 Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula ;
protegar in velamento alarum tuarum.
6 Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam ;
dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum.
7 Dies super dies regis adjicies ;
annos ejus usque in diem generationis et generationis.
8 Permanet in æternum in conspectu Dei :
misericordiam et veritatem ejus quis requiret ?
9 Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi,
ut reddam vota mea de die in diem.
61In finem, pro Idithun. Psalmus David.
2 Nonne Deo subjecta erit anima mea ?
ab ipso enim salutare meum.
3 Nam et ipse Deus meus et salutaris meus ;
susceptor meus, non movebor amplius.
4 Quousque irruitis in hominem ?
interficitis universi vos,
tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ.
5 Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere ;
cucurri in siti :
ore suo benedicebant,
et corde suo maledicebant.
6 Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea,
quoniam ab ipso patientia mea :
7 quia ipse Deus meus et salvator meus,
adjutor meus, non emigrabo.
8 In Deo salutare meum et gloria mea ;
Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.
9 Sperate in eo, omnis congregatio populi ;
effundite coram illo corda vestra :
Deus adjutor noster in æternum.
10 Verumtamen vani filii hominum,
mendaces filii hominum in stateris,
ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.
11 Nolite sperare in iniquitate,
et rapinas nolite concupiscere ;
divitiæ si affluant, nolite cor apponere.
12 Semel locutus est Deus ;
duo hæc audivi :
quia potestas Dei est, 13 et tibi, Domine, misericordia :
quia tu reddes unicuique juxta opera sua.
62Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ.
2 Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo.
589
Psalmi
Sitivit in te anima mea ; quam multipliciter tibi caro mea !
3 In terra deserta, et invia, et inaquosa,
sic in sancto apparui tibi,
ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.
4 Quoniam melior est misericordia tua super vitas,
labia mea laudabunt te.
5 Sic benedicam te in vita mea,
et in nomine tuo levabo manus meas.
6 Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea,
et labiis exsultationis laudabit os meum.
7 Si memor fui tui super stratum meum,
in matutinis meditabor in te.
8 Quia fuisti adjutor meus,
et in velamento alarum tuarum exsultabo.
9 Adhæsit anima mea post te ;
me suscepit dextera tua.
10 Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam :
introibunt in inferiora terræ ;
11 tradentur in manus gladii :
partes vulpium erunt.
12 Rex vero lætabitur in Deo ;
laudabuntur omnes qui jurant in eo :
quia obstructum est os loquentium iniqua.
63In finem. Psalmus David.
2 Exaudi, Deus, orationem meam cum deprecor ;
a timore inimici eripe animam meam.
3 Protexisti me a conventu malignantium,
a multitudine operantium iniquitatem.
4 Quia exacuerunt ut gladium linguas suas ;
intenderunt arcum rem amaram,
5 ut sagittent in occultis immaculatum.
6 Subito sagittabunt eum, et non timebunt ;
firmaverunt sibi sermonem nequam.
Narraverunt ut absconderent laqueos ;
dixerunt : Quis videbit eos ?
7 Scrutati sunt iniquitates ;
defecerunt scrutantes scrutinio.
Accedet homo ad cor altum,
8 et exaltabitur Deus.
Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum,
9 et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum.
Conturbati sunt omnes qui videbant eos,
10 et timuit omnis homo.
Et annuntiaverunt opera Dei,
et facta ejus intellexerunt.
11 Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo,
et laudabuntur omnes recti corde.
590
Psalmi
64 In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo
transmigrationis, cum inciperent exire.
2 Te decet hymnus, Deus, in Sion,
et tibi reddetur votum in Jerusalem.
3 Exaudi orationem meam ;
ad te omnis caro veniet.
4 Verba iniquorum prævaluerunt super nos,
et impietatibus nostris tu propitiaberis.
5 Beatus quem elegisti et assumpsisti :
inhabitabit in atriis tuis.
Replebimur in bonis domus tuæ ;
sanctum est templum tuum,
6 mirabile in æquitate.
Exaudi nos, Deus, salutaris noster,
spes omnium finium terræ, et in mari longe.
7 Præparans montes in virtute tua,
accinctus potentia ;
8 qui conturbas profundum maris,
sonum fluctuum ejus.
Turbabuntur gentes,
9 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis ;
exitus matutini et vespere delectabis.
10 Visitasti terram, et inebriasti eam ;
multiplicasti locupletare eam.
Flumen Dei repletum est aquis ; parasti cibum illorum :
quoniam ita est præparatio ejus.
11 Rivos ejus inebria ;
multiplica genimina ejus :
in stillicidiis ejus lætabitur germinans.
12 Benedices coronæ anni benignitatis tuæ,
et campi tui replebuntur ubertate.
13 Pinguescent speciosa deserti,
et exsultatione colles accingentur.
14 Induti sunt arietes ovium,
et valles abundabunt frumento ;
clamabunt, etenim hymnum dicent.
65In finem. Canticum psalmi resurrectionis.
Jubilate Deo, omnis terra ;
2 psalmum dicite nomini ejus ;
date gloriam laudi ejus.
3 Dicite Deo : Quam terribilia sunt opera tua, Domine !
in multitudine virtutis tuæ mentientur tibi inimici tui.
4 Omnis terra adoret te, et psallat tibi ;
psalmum dicat nomini tuo.
5 Venite, et videte opera Dei :
terribilis in consiliis super filios hominum.
6 Qui convertit mare in aridam ;
591
Psalmi
in flumine pertransibunt pede :
ibi lætabimur in ipso.
7 Qui dominatur in virtute sua in æternum ;
oculi ejus super gentes respiciunt :
qui exasperant non exaltentur in semetipsis.
8 Benedicite, gentes, Deum nostrum,
et auditam facite vocem laudis ejus :
9 qui posuit animam meam ad vitam,
et non dedit in commotionem pedes meos.
10 Quoniam probasti nos, Deus ;
igne nos examinasti, sicut examinatur argentum.
11 Induxisti nos in laqueum ;
posuisti tribulationes in dorso nostro ;
12 imposuisti homines super capita nostra.
Transivimus per ignem et aquam,
et eduxisti nos in refrigerium.
13 Introibo in domum tuam in holocaustis ;
reddam tibi vota mea 14 quæ distinxerunt labia mea :
et locutum est os meum in tribulatione mea.
15 Holocausta medullata offeram tibi, cum incenso arietum ;
offeram tibi boves cum hircis.
16 Venite, audite, et narrabo, omnes qui timetis Deum,
quanta fecit animæ meæ.
17 Ad ipsum ore meo clamavi,
et exaltavi sub lingua mea.
18 Iniquitatem si aspexi in corde meo,
non exaudiet Dominus.
19 Propterea exaudivit Deus,
et attendit voci deprecationis meæ.
20 Benedictus Deus, qui non amovit orationem meam,
et misericordiam suam a me.
66In finem, in hymnis. Psalmus cantici David.
2 Deus misereatur nostri, et benedicat nobis ;
illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri :
3 ut cognoscamus in terra viam tuam,
in omnibus gentibus salutare tuum.
4 Confiteantur tibi populi, Deus :
confiteantur tibi populi omnes.
5 Lætentur et exsultent gentes,
quoniam judicas populos in æquitate,
et gentes in terra dirigis.
6 Confiteantur tibi populi, Deus :
confiteantur tibi populi omnes.
7 Terra dedit fructum suum :
benedicat nos Deus, Deus noster !
8 Benedicat nos Deus,
et metuant eum omnes fines terræ.
592
Psalmi
67In finem. Psalmus cantici ipsi David.
2 Exsurgat Deus, et dissipentur inimici ejus ;
et fugiant qui oderunt eum a facie ejus.
3 Sicut deficit fumus, deficiant ;
sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.
4 Et justi epulentur, et exsultent in conspectu Dei,
et delectentur in lætitia.
5 Cantate Deo ; psalmum dicite nomini ejus :
iter facite ei qui ascendit super occasum.
Dominus nomen illi ; exsultate in conspectu ejus.
Turbabuntur a facie ejus,
6 patris orphanorum, et judicis viduarum ;
Deus in loco sancto suo.
7 Deus qui inhabitare facit unius moris in domo ;
qui educit vinctos in fortitudine,
similiter eos qui exasperant, qui habitant in sepulchris.
8 Deus, cum egredereris in conspectu populi tui,
cum pertransires in deserto,
9 terra mota est, etenim cæli distillaverunt,
a facie Dei Sinai, a facie Dei Isra¨el.
10 Pluviam voluntariam segregabis, Deus, hæreditati tuæ ;
et infirmata est, tu vero perfecisti eam.
11 Animalia tua habitabunt in ea ;
parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.
12 Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.
13 Rex virtutum dilecti, dilecti ;
et speciei domus dividere spolia.
14 Si dormiatis inter medios cleros,
pennæ columbæ deargentatæ,
et posteriora dorsi ejus in pallore auri.
15 Dum discernit cælestis reges super eam,
nive dealbabuntur in Selmon.
16 Mons Dei, mons pinguis :
mons coagulatus, mons pinguis.
17 Ut quid suspicamini, montes coagulatos ?
mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo ;
etenim Dominus habitabit in finem.
18 Currus Dei decem millibus multiplex, millia lætantium ;
Dominus in eis in Sina, in sancto.
19 Ascendisti in altum, cepisti captivitatem,
accepisti dona in hominibus ;
etenim non credentes inhabitare Dominum Deum.
20 Benedictus Dominus die quotidie :
prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum.
21 Deus noster, Deus salvos faciendi ;
et Domini, Domini exitus mortis.
22 Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum,
verticem capilli perambulantium in delictis suis.
23 Dixit Dominus : Ex Basan convertam,
593
Psalmi
convertam in profundum maris :
24 ut intingatur pes tuus in sanguine ;
lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso.
25 Viderunt ingressus tuos, Deus,
ingressus Dei mei, regis mei, qui est in sancto.
26 Prævenerunt principes conjuncti psallentibus,
in medio juvencularum tympanistriarum.
27 In ecclesiis benedicite Deo Domino de fontibus Isra¨el.
28 Ibi Benjamin adolescentulus, in mentis excessu ;
principes Juda, duces eorum ;
principes Zabulon, principes Nephthali.
29 Manda, Deus, virtuti tuæ ;
confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis.
30 A templo tuo in Jerusalem,
tibi offerent reges munera.
31 Increpa feras arundinis ;
congregatio taurorum in vaccis populorum :
ut excludant eos qui probati sunt argento.
Dissipa gentes quæ bella volunt.
32 Venient legati ex Ægypto ;
Æthiopia præveniet manus ejus Deo.
33 Regna terræ, cantate Deo ;
psallite Domino ; psallite Deo.
34 Qui ascendit super cælum cæli, ad orientem :
ecce dabit voci suæ vocem virtutis.
35 Date gloriam Deo super Isra¨el ;
magnificentia ejus et virtus ejus in nubibus.
36 Mirabilis Deus in sanctis suis ;
Deus Isra¨el ipse dabit virtutem et fortitudinem plebi suæ.
Benedictus Deus !
68In finem, pro iis qui commutabuntur. David.
2 Salvum me fac, Deus,
quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.
3 Infixus sum in limo profundi et non est substantia.
Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.
4 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ ;
defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei
qui oderunt me gratis.
Confortati sunt qui persecuti sunt me
inimici mei injuste ;
quæ non rapui, tunc exsolvebam.
6 Deus, tu scis insipientiam meam ;
et delicta mea a te non sunt abscondita.
7 Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine
virtutum ;
non confundantur super me qui quærunt te, Deus Isra¨el.
8 Quoniam propter te sustinui opprobrium ;
594
Psalmi
operuit confusio faciem meam.
9 Extraneus factus sum fratribus meis,
et peregrinus filiis matris meæ.
10 Quoniam zelus domus tuæ comedit me,
et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.
11 Et operui in jejunio animam meam,
et factum est in opprobrium mihi.
12 Et posui vestimentum meum cilicium ;
et factus sum illis in parabolam.
13 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta,
et in me psallebant qui bibebant vinum.
14 Ego vero orationem meam ad te, Domine ;
tempus beneplaciti, Deus.
In multitudine misericordiæ tuæ,
exaudi me in veritate salutis tuæ.
15 Eripe me de luto, ut non infigar ;
libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.
16 Non me demergat tempestas aquæ,
neque absorbeat me profundum,
neque urgeat super me puteus os suum.
17 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua ;
secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
18 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo ;
quoniam tribulor, velociter exaudi me.
19 Intende animæ meæ, et libera eam ;
propter inimicos meos, eripe me.
20 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et
reverentiam meam ;
21 in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me.
Improperium exspectavit cor meum et miseriam :
et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit ;
et qui consolaretur, et non inveni.
22 Et dederunt in escam meam fel,
et in siti mea potaverunt me aceto.
23 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum,
et in retributiones, et in scandalum.
24 Obscurentur oculi eorum, ne videant,
et dorsum eorum semper incurva.
25 Effunde super eos iram tuam,
et furor iræ tuæ comprehendat eos.
26 Fiat habitatio eorum deserta,
et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
27 Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt,
et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
28 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum,
et non intrent in justitiam tuam.
29 Deleantur de libro viventium,
et cum justis non scribantur.
30 Ego sum pauper et dolens ;
salus tua, Deus, suscepit me.
595
Psalmi
31 Laudabo nomen Dei cum cantico,
et magnificabo eum in laude :
32 et placebit Deo super vitulum novellum,
cornua producentem et ungulas.
33 Videant pauperes, et lætentur ;
quærite Deum, et vivet anima vestra :
34 quoniam exaudivit pauperes Dominus,
et vinctos suos non despexit.
35 Laudent illum cæli et terra ;
mare, et omnia reptilia in eis.
36 Quoniam Deus salvam faciet Sion,
et ædificabuntur civitates Juda,
et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.
37 Et semen servorum ejus possidebit eam ;
et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.
69In finem. Psalmus David in rememorationem, quod salvum fecerit eum
Dominus.
2 Deus, in adjutorium meum intende ;
Domine, ad adjuvandum me festina.
3 Confundantur, et revereantur, qui quærunt animam meam.
4 Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala ;
avertantur statim erubescentes qui dicunt mihi : Euge, euge !
5 Exsultent et lætentur in te omnes qui quærunt te ;
et dicant semper : Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare
tuum.
6 Ego vero egenus et pauper sum ;
Deus, adjuva me.
Adjutor meus et liberator meus es tu ;
Domine, ne moreris.
70Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum.
In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum.
2 In justitia tua libera me, et eripe me :
inclina ad me aurem tuam, et salva me.
3 Esto mihi in Deum protectorem,
et in locum munitum, ut salvum me facias :
quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.
4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris,
et de manu contra legem agentis, et iniqui :
5 quoniam tu es patientia mea, Domine ;
Domine, spes mea a juventute mea.
6 In te confirmatus sum ex utero ;
de ventre matris meæ tu es protector meus ;
in te cantatio mea semper.
7 Tamquam prodigium factus sum multis ;
et tu adjutor fortis.
596
Psalmi
8 Repleatur os meum laude,
ut cantem gloriam tuam,
tota die magnitudinem tuam.
9 Ne projicias me in tempore senectutis ;
cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
10 Quia dixerunt inimici mei mihi,
et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,
11 dicentes : Deus dereliquit eum :
persequimini et comprehendite eum,
quia non est qui eripiat.
12 Deus, ne elongeris a me ;
Deus meus, in auxilium meum respice.
13 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ ;
operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.
14 Ego autem semper sperabo,
et adjiciam super omnem laudem tuam.
15 Os meum annuntiabit justitiam tuam,
tota die salutare tuum.
Quoniam non cognovi litteraturam,
16 introibo in potentias Domini ;
Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.
17 Deus, docuisti me a juventute mea ;
et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
18 Et usque in senectam et senium,
Deus, ne derelinquas me,
donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura
est,
potentiam tuam, 19 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima ;
quæ fecisti magnalia, Deus : quis similis tibi ?
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas !
et conversus vivificasti me,
et de abyssis terræ iterum reduxisti me.
21 Multiplicasti magnificentiam tuam ;
et conversus consolatus es me.
22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam,
Deus ;
psallam tibi in cithara, sanctus Isra¨el.
23 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi ;
et anima mea quam redemisti.
24 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam,
cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.
71Psalmus, in Salomonem.
2 Deus, judicium tuum regi da,
et justitiam tuam filio regis ;
judicare populum tuum in justitia,
et pauperes tuos in judicio.
3 Suscipiant montes pacem populo,
et colles justitiam.
597
Psalmi
4 Judicabit pauperes populi,
et salvos faciet filios pauperum,
et humiliabit calumniatorem.
5 Et permanebit cum sole, et ante lunam,
in generatione et generationem.
6 Descendet sicut pluvia in vellus,
et sicut stillicidia stillantia super terram.
7 Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis,
donec auferatur luna.
8 Et dominabitur a mari usque ad mare,
et a flumine usque ad terminos orbis terrarum.
9 Coram illo procident Æthiopes,
et inimici ejus terram lingent.
10 Reges Tharsis et insulæ munera offerent ;
reges Arabum et Saba dona adducent :
11 et adorabunt eum omnes reges terræ ;
omnes gentes servient ei.
12 Quia liberabit pauperem a potente,
et pauperem cui non erat adjutor.
13 Parcet pauperi et inopi,
et animas pauperum salvas faciet.
14 Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum,
et honorabile nomen eorum coram illo.
15 Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ ;
et adorabunt de ipso semper,
tota die benedicent ei.
16 Et erit firmamentum in terra in summis montium ;
superextolletur super Libanum fructus ejus,
et florebunt de civitate sicut foenum terræ.
17 Sit nomen ejus benedictum in sæcula ;
ante solem permanet nomen ejus.
Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ ;
omnes gentes magnificabunt eum.
18 Benedictus Dominus Deus Isra¨el,
qui facit mirabilia solus.
19 Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum,
et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.
20 Defecerunt laudes David, filii Jesse.
72Psalmus Asaph.
Quam bonus Isra¨el Deus,
his qui recto sunt corde !
2 Mei autem pene moti sunt pedes,
pene effusi sunt gressus mei :
3 quia zelavi super iniquos,
pacem peccatorum videns.
4 Quia non est respectus morti eorum,
et firmamentum in plaga eorum.
5 In labore hominum non sunt,
598
Psalmi
et cum hominibus non flagellabuntur.
6 Ideo tenuit eos superbia ;
operti sunt iniquitate et impietate sua.
7 Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum ;
transierunt in affectum cordis.
8 Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam ;
iniquitatem in excelso locuti sunt.
9 Posuerunt in cælum os suum,
et lingua eorum transivit in terra.
10 Ideo convertetur populus meus hic,
et dies pleni invenientur in eis.
11 Et dixerunt : Quomodo scit Deus,
et si est scientia in excelso ?
12 Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo
obtinuerunt divitias.
13 Et dixi : Ergo sine causa justificavi cor meum,
et lavi inter innocentes manus meas,
14 et fui flagellatus tota die,
et castigatio mea in matutinis.
15 Si dicebam : Narrabo sic ;
ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
16 Existimabam ut cognoscerem hoc ;
labor est ante me :
17 donec intrem in sanctuarium Dei,
et intelligam in novissimis eorum.
18 Verumtamen propter dolos posuisti eis ;
dejecisti eos dum allevarentur.
19 Quomodo facti sunt in desolationem ?
subito defecerunt : perierunt propter iniquitatem suam.
20 Velut somnium surgentium, Domine,
in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
21 Quia inflammatum est cor meum,
et renes mei commutati sunt ;
22 et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi :
23 ut jumentum factus sum apud te,
et ego semper tecum.
24 Tenuisti manum dexteram meam,
et in voluntate tua deduxisti me,
et cum gloria suscepisti me.
25 Quid enim mihi est in cælo ?
et a te quid volui super terram ?
26 Defecit caro mea et cor meum ;
Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.
27 Quia ecce qui elongant se a te peribunt ;
perdidisti omnes qui fornicantur abs te.
28 Mihi autem adhærere Deo bonum est ;
ponere in Domino Deo spem meam :
ut annuntiem omnes prædicationes tuas
in portis filiæ Sion.
599
Psalmi
73Intellectus Asaph.
Ut quid, Deus, repulisti in finem,
iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ ?
2 Memor esto congregationis tuæ,
quam possedisti ab initio.
Redemisti virgam hæreditatis tuæ,
mons Sion, in quo habitasti in eo.
3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem :
quanta malignatus est inimicus in sancto !
4 Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ ;
posuerunt signa sua, signa :
5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum.
Quasi in silva lignorum securibus
6 exciderunt januas ejus in idipsum ;
in securi et ascia dejecerunt eam.
7 Incenderunt igni sanctuarium tuum ;
in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul :
Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9 Signa nostra non vidimus ;
jam non est propheta ;
et nos non cognoscet amplius.
10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus ?
irritat adversarius nomen tuum in finem ?
11 Ut quid avertis manum tuam,
et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem ?
12 Deus autem rex noster ante sæcula :
operatus est salutem in medio terræ.
13 Tu confirmasti in virtute tua mare ;
contribulasti capita draconum in aquis.
14 Tu confregisti capita draconis ;
dedisti eum escam populis Æthiopum.
15 Tu dirupisti fontes et torrentes ;
tu siccasti fluvios Ethan.
16 Tuus est dies, et tua est nox ;
tu fabricatus es auroram et solem.
17 Tu fecisti omnes terminos terræ ;
æstatem et ver tu plasmasti ea.
18 Memor esto hujus : inimicus improperavit Domino,
et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi,
et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Respice in testamentum tuum,
quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.
21 Ne avertatur humilis factus confusus ;
pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22 Exsurge, Deus, judica causam tuam ;
memor esto improperiorum tuorum,
eorum quæ ab insipiente sunt tota die.
600
Psalmi
23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum :
superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.
74In finem, ne corrumpas. Psalmus cantici Asaph.
2 Confitebimur tibi, Deus, confitebimur,
et invocabimus nomen tuum ;
narrabimus mirabilia tua.
3 Cum accepero tempus,
ego justitias judicabo.
4 Liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea :
ego confirmavi columnas ejus.
5 Dixi iniquis : Nolite inique agere :
et delinquentibus : Nolite exaltare cornu :
6 nolite extollere in altum cornu vestrum ;
nolite loqui adversus Deum iniquitatem.
7 Quia neque ab oriente, neque ab occidente,
neque a desertis montibus :
8 quoniam Deus judex est.
Hunc humiliat, et hunc exaltat :
9 quia calix in manu Domini vini meri, plenus misto.
Et inclinavit ex hoc in hoc ;
verumtamen fæx ejus non est exinanita :
bibent omnes peccatores terræ.
10 Ego autem annuntiabo in sæculum ;
cantabo Deo Jacob :
11 et omnia cornua peccatorum confringam,
et exaltabuntur cornua justi.
75In finem, in laudibus. Psalmus Asaph, canticum ad Assyrios.
2 Notus in Judæa Deus ;
in Isra¨el magnum nomen ejus.
3 Et factus est in pace locus ejus,
et habitatio ejus in Sion.
4 Ibi confregit potentias arcuum,
scutum, gladium, et bellum.
5 Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis ;
6 turbati sunt omnes insipientes corde.
Dormierunt somnum suum,
et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis.
7 Ab increpatione tua, Deus Jacob,
dormitaverunt qui ascenderunt equos.
8 Tu terribilis es ; et quis resistet tibi ?
ex tunc ira tua.
9 De cælo auditum fecisti judicium :
terra tremuit et quievit 10 cum exsurgeret in judicium Deus,
ut salvos faceret omnes mansuetos terræ.
11 Quoniam cogitatio hominis confitebitur tibi,
601
Psalmi
et reliquiæ cogitationis diem festum agent tibi.
12 Vovete et reddite Domino Deo vestro,
omnes qui in circuitu ejus affertis munera :
terribili, 13 et ei qui aufert spiritum principum :
terribili apud reges terræ.
76In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.
2 Voce mea ad Dominum clamavi ;
voce mea ad Deum, et intendit mihi.
3 In die tribulationis meæ Deum exquisivi ;
manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus.
Renuit consolari anima mea ;
4 memor fui Dei, et delectatus sum,
et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.
5 Anticipaverunt vigilias oculi mei ;
turbatus sum, et non sum locutus.
6 Cogitavi dies antiquos,
et annos æternos in mente habui.
7 Et meditatus sum nocte cum corde meo,
et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
8 Numquid in æternum projiciet Deus ?
aut non apponet ut complacitior sit adhuc ?
9 aut in finem misericordiam suam abscindet,
a generatione in generationem ?
10 aut obliviscetur misereri Deus ?
aut continebit in ira sua misericordias suas ?
11 Et dixi : Nunc coepi ;
hæc mutatio dexteræ Excelsi.
12 Memor fui operum Domini,
quia memor ero ab initio mirabilium tuorum :
13 et meditabor in omnibus operibus tuis,
et in adinventionibus tuis exercebor.
14 Deus, in sancto via tua :
quis deus magnus sicut Deus noster ?
15 Tu es Deus qui facis mirabilia :
notam fecisti in populis virtutem tuam.
16 Redemisti in brachio tuo populum tuum,
filios Jacob et Joseph.
17 Viderunt te aquæ, Deus ;
viderunt te aquæ, et timuerunt :
et turbatæ sunt abyssi.
18 Multitudo sonitus aquarum ;
vocem dederunt nubes.
Etenim sagittæ tuæ transeunt ;
19 vox tonitrui tui in rota.
Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ ;
commota est, et contremuit terra.
20 In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis,
et vestigia tua non cognoscentur.
602
Psalmi
21 Deduxisti sicut oves populum tuum,
in manu Moysi et Aaron.
77Intellectus Asaph.
Attendite, popule meus, legem meam ;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 Aperiam in parabolis os meum ;
loquar propositiones ab initio.
3 Quanta audivimus, et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis.
4 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera,
narrantes laudes Domini et virtutes ejus,
et mirabilia ejus quæ fecit.
5 Et suscitavit testimonium in Jacob,
et legem posuit in Isra¨el,
quanta mandavit patribus nostris
nota facere ea filiis suis :
6 ut cognoscat generatio altera :
filii qui nascentur et exsurgent,
et narrabunt filiis suis,
7 ut ponant in Deo spem suam,
et non obliviscantur operum Dei,
et mandata ejus exquirant :
8 ne fiant, sicut patres eorum,
generatio prava et exasperans ;
generatio quæ non direxit cor suum,
et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
9 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
10 Non custodierunt testamentum Dei,
et in lege ejus noluerunt ambulare.
11 Et obliti sunt benefactorum ejus,
et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Ægypti, in campo Taneos.
13 Interrupit mare, et perduxit eos,
et statuit aquas quasi in utre :
14 et deduxit eos in nube diei,
et tota nocte in illuminatione ignis.
15 Interrupit petram in eremo,
et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 Et eduxit aquam de petra,
et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei ;
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
ut peterent escas animabus suis.
19 Et male locuti sunt de Deo ;
dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ?
603
Psalmi
20 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ,
et torrentes inundaverunt.
Numquid et panem poterit dare,
aut parare mensam populo suo ?
21 Ideo audivit Dominus et distulit ;
et ignis accensus est in Jacob,
et ira ascendit in Isra¨el :
22 quia non crediderunt in Deo,
nec speraverunt in salutari ejus.
23 Et mandavit nubibus desuper,
et januas cæli aperuit.
24 Et pluit illis manna ad manducandum,
et panem cæli dedit eis.
25 Panem angelorum manducavit homo ;
cibaria misit eis in abundantia.
26 Transtulit austrum de cælo,
et induxit in virtute sua africum.
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes,
et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.
29 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis :
30 non sunt fraudati a desiderio suo.
Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 et ira Dei ascendit super eos :
et occidit pingues eorum,
et electos Isra¨el impedivit.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc,
et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum,
et anni eorum cum festinatione.
34 Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur,
et diluculo veniebant ad eum.
35 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum,
et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Et dilexerunt eum in ore suo,
et lingua sua mentiti sunt ei ;
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 Ipse autem est misericors,
et propitius fiet peccatis eorum,
et non disperdet eos.
Et abundavit ut averteret iram suam,
et non accendit omnem iram suam.
39 Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto ;
in iram concitaverunt eum in inaquoso ?
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum,
604
Psalmi
et sanctum Isra¨el exacerbaverunt.
42 Non sunt recordati manus ejus,
die qua redemit eos de manu tribulantis :
43 sicut posuit in Ægypto signa sua,
et prodigia sua in campo Taneos ;
44 et convertit in sanguinem flumina eorum,
et imbres eorum, ne biberent.
45 Misit in eos coenomyiam, et comedit eos,
et ranam, et disperdidit eos ;
46 et dedit ærugini fructus eorum,
et labores eorum locustæ ;
47 et occidit in grandine vineas eorum,
et moros eorum in pruina ;
48 et tradidit grandini jumenta eorum,
et possessionem eorum igni ;
49 misit in eos iram indignationis suæ,
indignationem, et iram, et tribulationem,
immissiones per angelos malos.
50 Viam fecit semitæ iræ suæ :
non pepercit a morte animabus eorum,
et jumenta eorum in morte conclusit :
51 et percussit omne primogenitum in terra Ægypti ;
primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham :
52 et abstulit sicut oves populum suum,
et perduxit eos tamquam gregem in deserto :
53 et deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ,
montem quem acquisivit dextera ejus ;
et ejecit a facie eorum gentes,
et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ;
55 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Isra¨el.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum,
et testimonia ejus non custodierunt.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum :
quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis,
et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Audivit Deus, et sprevit,
et ad nihilum redegit valde Isra¨el.
60 Et repulit tabernaculum Silo,
tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum,
et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Et conclusit in gladio populum suum,
et hæreditatem suam sprevit.
63 Juvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduæ eorum non plorabantur.
605
Psalmi
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora ;
opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Et repulit tabernaculum Joseph,
et tribum Ephraim non elegit :
68 sed elegit tribum Juda,
montem Sion, quem dilexit.
69 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum,
in terra quam fundavit in sæcula.
70 Et elegit David, servum suum,
et sustulit eum de gregibus ovium ;
de post foetantes accepit eum :
71 pascere Jacob servum suum,
et Isra¨el hæreditatem suam.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui,
et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
78Psalmus Asaph.
Deus, venerunt gentes in hæreditatem tuam ;
polluerunt templum sanctum tuum ;
posuerunt Jerusalem in pomorum custodiam.
2 Posuerunt morticina servorum tuorum escas volatilibus cæli ;
carnes sanctorum tuorum bestiis terræ.
3 Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam in circuitu
Jerusalem,
et non erat qui sepeliret.
4 Facti sumus opprobrium vicinis nostris ;
subsannatio et illusio his qui in circuitu nostro sunt.
5 Usquequo, Domine, irasceris in finem ?
accendetur velut ignis zelus tuus ?
6 Effunde iram tuam in gentes quæ te non noverunt,
et in regna quæ nomen tuum non invocaverunt :
7 quia comederunt Jacob,
et locum ejus desolaverunt.
8 Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum ;
cito anticipent nos misericordiæ tuæ,
quia pauperes facti sumus nimis.
9 Adjuva nos, Deus salutaris noster,
et propter gloriam nominis tui, Domine, libera nos :
et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum.
10 Ne forte dicant in gentibus : Ubi est Deus eorum ?
et innotescat in nationibus coram oculis nostris
ultio sanguinis servorum tuorum qui effusus est.
11 Intro¨eat in conspectu tuo gemitus compeditorum ;
secundum magnitudinem brachii tui posside filios
mortificatorum :
12 et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum ;
improperium ipsorum quod exprobraverunt tibi, Domine.
606
Psalmi
13 Nos autem populus tuus, et oves pascuæ tuæ,
confitebimur tibi in sæculum ;
in generationem et generationem annuntiabimus laudem tuam.
79In finem, pro iis qui commutabuntur. Testimonium Asaph, psalmus.
2 Qui regis Isra¨el, intende ;
qui deducis velut ovem Joseph.
Qui sedes super cherubim, manifestare
3 coram Ephraim, Benjamin, et Manasse.
Excita potentiam tuam, et veni,
ut salvos facias nos.
4 Deus, converte nos, et ostende faciem tuam,
et salvi erimus.
5 Domine Deus virtutum,
quousque irasceris super orationem servi tui ?
6 cibabis nos pane lacrimarum,
et potum dabis nobis in lacrimis in mensura ?
7 Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris,
et inimici nostri subsannaverunt nos.
8 Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam,
et salvi erimus.
9 Vineam de Ægypto transtulisti :
ejecisti gentes, et plantasti eam.
10 Dux itineris fuisti in conspectu ejus ;
plantasti radices ejus, et implevit terram.
11 Operuit montes umbra ejus,
et arbusta ejus cedros Dei.
12 Extendit palmites suos usque ad mare,
et usque ad flumen propagines ejus.
13 Ut quid destruxisti maceriam ejus,
et vindemiant eam omnes qui prætergrediuntur viam ?
14 Exterminavit eam aper de silva,
et singularis ferus depastus est eam.
15 Deus virtutum, convertere,
respice de cælo, et vide,
et visita vineam istam :
16 et perfice eam quam plantavit dextera tua,
et super filium hominis quem confirmasti tibi.
17 Incensa igni et suffossa,
ab increpatione vultus tui peribunt.
18 Fiat manus tua super virum dexteræ tuæ,
et super filium hominis quem confirmasti tibi.
19 Et non discedimus a te :
vivificabis nos, et nomen tuum invocabimus.
20 Domine Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam,
et salvi erimus.
607
Psalmi
80In finem, pro torcularibus. Psalmus ipsi Asaph.
2 Exsultate Deo adjutori nostro ;
jubilate Deo Jacob.
3 Sumite psalmum, et date tympanum ;
psalterium jucundum cum cithara.
4 Buccinate in neomenia tuba,
in insigni die solemnitatis vestræ :
5 quia præceptum in Isra¨el est,
et judicium Deo Jacob.
6 Testimonium in Joseph posuit illud,
cum exiret de terra Ægypti ;
linguam quam non noverat, audivit.
7 Divertit ab oneribus dorsum ejus ;
manus ejus in cophino servierunt.
8 In tribulatione invocasti me, et liberavi te.
Exaudivi te in abscondito tempestatis ;
probavi te apud aquam contradictionis.
9 Audi, populus meus, et contestabor te.
Isra¨el, si audieris me,
10 non erit in te deus recens,
neque adorabis deum alienum.
11 Ego enim sum Dominus Deus tuus,
qui eduxi te de terra Ægypti.
Dilata os tuum, et implebo illud.
12 Et non audivit populus meus vocem meam,
et Isra¨el non intendit mihi.
13 Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum ;
ibunt in adinventionibus suis.
14 Si populus meus audisset me,
Isra¨el si in viis meis ambulasset,
15 pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem,
et super tribulantes eos misissem manum meam.
16 Inimici Domini mentiti sunt ei,
et erit tempus eorum in sæcula.
17 Et cibavit eos ex adipe frumenti,
et de petra melle saturavit eos.
81Psalmus Asaph.
Deus stetit in synagoga deorum ;
in medio autem deos dijudicat.
2 Usquequo judicatis iniquitatem,
et facies peccatorum sumitis ?
3 Judicate egeno et pupillo ;
humilem et pauperem justificate.
4 Eripite pauperem,
et egenum de manu peccatoris liberate.
5 Nescierunt, neque intellexerunt ;
in tenebris ambulant :
608
Psalmi
movebuntur omnia fundamenta terræ.
6 Ego dixi : Dii estis,
et filii Excelsi omnes.
7 Vos autem sicut homines moriemini,
et sicut unus de principibus cadetis.
8 Surge, Deus, judica terram,
quoniam tu hæreditabis in omnibus gentibus.
82Canticum Psalmi Asaph.
2 Deus, quis similis erit tibi ?
ne taceas, neque compescaris, Deus :
3 quoniam ecce inimici tui sonuerunt,
et qui oderunt te extulerunt caput.
4 Super populum tuum malignaverunt consilium,
et cogitaverunt adversus sanctos tuos.
5 Dixerunt : Venite, et disperdamus eos de gente,
et non memoretur nomen Isra¨el ultra.
6 Quoniam cogitaverunt unanimiter ;
simul adversum te testamentum disposuerunt :
7 tabernacula Idumæorum et Ismahelitæ,
Moab et Agareni,
8 Gebal, et Ammon, et Amalec ;
alienigenæ cum habitantibus Tyrum.
9 Etenim Assur venit cum illis :
facti sunt in adjutorium filiis Lot.
10 Fac illis sicut Madian et Sisaræ,
sicut Jabin in torrente Cisson.
11 Disperierunt in Endor ;
facti sunt ut stercus terræ.
12 Pone principes eorum sicut Oreb,
et Zeb, et Zebee, et Salmana :
omnes principes eorum,
13 qui dixerunt : Hæreditate possideamus sanctuarium Dei.
14 Deus meus, pone illos ut rotam,
et sicut stipulam ante faciem venti.
15 Sicut ignis qui comburit silvam,
et sicut flamma comburens montes,
16 ita persequeris illos in tempestate tua,
et in ira tua turbabis eos.
17 Imple facies eorum ignominia,
et quærent nomen tuum, Domine.
18 Erubescant, et conturbentur in sæculum sæculi,
et confundantur, et pereant.
19 Et cognoscant quia nomen tibi Dominus :
tu solus Altissimus in omni terra.
83In finem, pro torcularibus filiis Core. Psalmus.
2 Quam dilecta tabernacula tua, Domine virtutum !
609
Psalmi
3 Concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini ;
cor meum et caro mea exsultaverunt in Deum vivum.
4 Etenim passer invenit sibi domum,
et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos :
altaria tua, Domine virtutum,
rex meus, et Deus meus.
5 Beati qui habitant in domo tua, Domine ;
in sæcula sæculorum laudabunt te.
6 Beatus vir cujus est auxilium abs te :
ascensiones in corde suo disposuit,
7 in valle lacrimarum, in loco quem posuit.
8 Etenim benedictionem dabit legislator ;
ibunt de virtute in virtutem :
videbitur Deus deorum in Sion.
9 Domine Deus virtutum, exaudi orationem meam ;
auribus percipe, Deus Jacob.
10 Protector noster, aspice, Deus,
et respice in faciem christi tui.
11 Quia melior est dies una in atriis tuis super millia ;
elegi abjectus esse in domo Dei mei
magis quam habitare in tabernaculis peccatorum.
12 Quia misericordiam et veritatem diligit Deus :
gratiam et gloriam dabit Dominus.
13 Non privabit bonis eos qui ambulant in innocentia :
Domine virtutum, beatus homo qui sperat in te.
84In finem, filiis Core. Psalmus.
2 Benedixisti, Domine, terram tuam ;
avertisti captivitatem Jacob.
3 Remisisti iniquitatem plebis tuæ ;
operuisti omnia peccata eorum.
4 Mitigasti omnem iram tuam ;
avertisti ab ira indignationis tuæ.
5 Converte nos, Deus salutaris noster,
et averte iram tuam a nobis.
6 Numquid in æternum irasceris nobis ?
aut extendes iram tuam a generatione in generationem ?
7 Deus, tu conversus vivificabis nos,
et plebs tua lætabitur in te.
8 Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam,
et salutare tuum da nobis.
9 Audiam quid loquatur in me Dominus Deus,
quoniam loquetur pacem in plebem suam,
et super sanctos suos,
et in eos qui convertuntur ad cor.
10 Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius,
ut inhabitet gloria in terra nostra.
11 Misericordia et veritas obviaverunt sibi ;
justitia et pax osculatæ sunt.
610
Psalmi
12 Veritas de terra orta est,
et justitia de cælo prospexit.
13 Etenim Dominus dabit benignitatem,
et terra nostra dabit fructum suum.
14 Justitia ante eum ambulabit,
et ponet in via gressus suos.
85Oratio ipsi David.
Inclina, Domine, aurem tuam et exaudi me,
quoniam inops et pauper sum ego.
2 Custodi animam meam, quoniam sanctus sum ;
salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te.
3 Miserere mei, Domine,
quoniam ad te clamavi tota die ;
4 lætifica animam servi tui,
quoniam ad te, Domine, animam meam levavi.
5 Quoniam tu, Domine, suavis et mitis,
et multæ misericordiæ omnibus invocantibus te.
6 Auribus percipe, Domine, orationem meam,
et intende voci deprecationis meæ.
7 In die tribulationis meæ clamavi ad te,
quia exaudisti me.
8 Non est similis tui in diis, Domine,
et non est secundum opera tua.
9 Omnes gentes quascumque fecisti venient,
et adorabunt coram te, Domine,
et glorificabunt nomen tuum.
10 Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia ;
tu es Deus solus.
11 Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua ;
lætetur cor meum, ut timeat nomen tuum.
12 Confitebor tibi, Domine Deus meus, in toto corde meo,
et glorificabo nomen tuum in æternum :
13 quia misericordia tua magna est super me,
et eruisti animam meam ex inferno inferiori.
14 Deus, iniqui insurrexerunt super me,
et synagoga potentium quæsierunt animam meam :
et non proposuerunt te in conspectu suo.
15 Et tu, Domine Deus, miserator et misericors ;
patiens, et multæ misericordiæ, et verax.
16 Respice in me, et miserere mei ;
da imperium tuum puero tuo,
et salvum fac filium ancillæ tuæ.
17 Fac mecum signum in bonum,
ut videant qui oderunt me, et confundantur :
quoniam tu, Domine, adjuvisti me, et consolatus es me.
611
Psalmi
86Filiis Core. Psalmus cantici.
Fundamenta ejus in montibus sanctis ;
2 diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Jacob.
3 Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei !
4 Memor ero Rahab et Babylonis, scientium me ;
ecce alienigenæ, et Tyrus, et populus Æthiopum,
hi fuerunt illic.
5 Numquid Sion dicet : Homo et homo natus est in ea,
et ipse fundavit eam Altissimus ?
6 Dominus narrabit in scripturis populorum et principum,
horum qui fuerunt in ea.
7 Sicut lætantium omnium
habitatio est in te.
87Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum.
Intellectus Eman Ezrahitæ.
2 Domine, Deus salutis meæ,
in die clamavi et nocte coram te.
3 Intret in conspectu tuo oratio mea,
inclina aurem tuam ad precem meam.
4 Quia repleta est malis anima mea,
et vita mea inferno appropinquavit.
5 Æstimatus sum cum descendentibus in lacum,
factus sum sicut homo sine adjutorio,
6 inter mortuos liber ;
sicut vulnerati dormientes in sepulchris,
quorum non es memor amplius,
et ipsi de manu tua repulsi sunt.
7 Posuerunt me in lacu inferiori,
in tenebrosis, et in umbra mortis.
8 Super me confirmatus est furor tuus,
et omnes fluctus tuos induxisti super me.
9 Longe fecisti notos meos a me ;
posuerunt me abominationem sibi.
Traditus sum, et non egrediebar ;
10 oculi mei languerunt præ inopia.
Clamavi ad te, Domine, tota die ;
expandi ad te manus meas.
11 Numquid mortuis facies mirabilia ?
aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi ?
12 Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam,
et veritatem tuam in perditione ?
13 Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua ?
et justitia tua in terra oblivionis ?
14 Et ego ad te, Domine, clamavi,
et mane oratio mea præveniet te.
15 Ut quid, Domine, repellis orationem meam ;
avertis faciem tuam a me ?
612
Psalmi
16 Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea ;
exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.
17 In me transierunt iræ tuæ,
et terrores tui conturbaverunt me :
18 circumdederunt me sicut aqua tota die ;
circumdederunt me simul.
19 Elongasti a me amicum et proximum,
et notos meos a miseria.
88Intellectus Ethan Ezrahitæ.
2 Misericordias Domini in æternum cantabo ;
in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in
ore meo.
3 Quoniam dixisti : In æternum misericordia ædificabitur in cælis ;
præparabitur veritas tua in eis.
4 Disposui testamentum electis meis ;
juravi David servo meo :
5 Usque in æternum præparabo semen tuum,
et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam.
6 Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine ;
etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.
7 Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino ;
similis erit Deo in filiis Dei ?
8 Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum,
magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.
9 Domine Deus virtutum, quis similis tibi ?
potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.
10 Tu dominaris potestati maris ;
motum autem fluctuum ejus tu mitigas.
11 Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum ;
in brachio virtutis tuæ dispersisti inimicos tuos.
12 Tui sunt cæli, et tua est terra :
orbem terræ, et plenitudinem ejus tu fundasti ;
13 aquilonem et mare tu creasti.
Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt :
14 tuum brachium cum potentia.
Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua :
15 justitia et judicium præparatio sedis tuæ :
misericordia et veritas præcedent faciem tuam.
16 Beatus populus qui scit jubilationem :
Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,
17 et in nomine tuo exsultabunt tota die,
et in justitia tua exaltabuntur.
18 Quoniam gloria virtutis eorum tu es,
et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.
19 Quia Domini est assumptio nostra,
et sancti Isra¨el regis nostri.
20 Tunc locutus es in visione sanctis tuis,
et dixisti : Posui adjutorium in potente,
613
Psalmi
et exaltavi electum de plebe mea.
21 Inveni David, servum meum ;
oleo sancto meo unxi eum.
22 Manus enim mea auxiliabitur ei,
et brachium meum confortabit eum.
23 Nihil proficiet inimicus in eo,
et filius iniquitatis non apponet nocere ei.
24 Et concidam a facie ipsius inimicos ejus,
et odientes eum in fugam convertam.
25 Et veritas mea et misericordia mea cum ipso,
et in nomine meo exaltabitur cornu ejus.
26 Et ponam in mari manum ejus,
et in fluminibus dexteram ejus.
27 Ipse invocabit me : Pater meus es tu,
Deus meus, et susceptor salutis meæ.
28 Et ego primogenitum ponam illum,
excelsum præ regibus terræ.
29 In æternum servabo illi misericordiam meam,
et testamentum meum fidele ipsi.
30 Et ponam in sæculum sæculi semen ejus,
et thronum ejus sicut dies cæli.
31 Si autem dereliquerint filii ejus legem meam,
et in judiciis meis non ambulaverint ;
32 si justitias meas profanaverint,
et mandata mea non custodierint :
33 visitabo in virga iniquitates eorum,
et in verberibus peccata eorum ;
34 misericordiam autem meam non dispergam ab eo,
neque nocebo in veritate mea,
35 neque profanabo testamentum meum :
et quæ procedunt de labiis meis non faciam irrita.
36 Semel juravi in sancto meo, si David mentiar :
37 semen ejus in æternum manebit.
Et thronus ejus sicut sol in conspectu meo,
38 et sicut luna perfecta in æternum,
et testis in cælo fidelis.
39 Tu vero repulisti et despexisti ;
distulisti christum tuum.
40 Evertisti testamentum servi tui ;
profanasti in terra sanctuarium ejus.
41 Destruxisti omnes sepes ejus ;
posuisti firmamentum ejus formidinem.
42 Diripuerunt eum omnes transeuntes viam ;
factus est opprobrium vicinis suis.
43 Exaltasti dexteram deprimentium eum ;
lætificasti omnes inimicos ejus.
44 Avertisti adjutorium gladii ejus,
et non es auxiliatus ei in bello.
45 Destruxisti eum ab emundatione,
et sedem ejus in terram collisisti.
614
Psalmi
46 Minorasti dies temporis ejus ;
perfudisti eum confusione.
47 Usquequo, Domine, avertis in finem ?
exardescet sicut ignis ira tua ?
48 Memorare quæ mea substantia :
numquid enim vane constituisti omnes filios hominum ?
49 Quis est homo qui vivet et non videbit mortem ?
eruet animam suam de manu inferi ?
50 Ubi sunt misericordiæ tuæ antiquæ, Domine,
sicut jurasti David in veritate tua ?
51 Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum,
quod continui in sinu meo, multarum gentium :
52 quod exprobraverunt inimici tui, Domine ;
quod exprobraverunt commutationem christi tui.
53 Benedictus Dominus in æternum. Fiat, fiat.
89Oratio Moysi, hominis Dei.
Domine, refugium factus es nobis
a generatione in generationem.
2 Priusquam montes fierent,
aut formaretur terra et orbis,
a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.
3 Ne avertas hominem in humilitatem :
et dixisti : Convertimini, filii hominum.
4 Quoniam mille anni ante oculos tuos
tamquam dies hesterna quæ præteriit :
et custodia in nocte 5 quæ pro nihilo habentur,
eorum anni erunt.
6 Mane sicut herba transeat ;
mane floreat, et transeat ;
vespere decidat, induret, et arescat.
7 Quia defecimus in ira tua,
et in furore tuo turbati sumus.
8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo ;
sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.
9 Quoniam omnes dies nostri defecerunt,
et in ira tua defecimus.
Anni nostri sicut aranea meditabuntur ;
10 dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni.
Si autem in potentatibus octoginta anni,
et amplius eorum labor et dolor ;
quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.
11 Quis novit potestatem iræ tuæ,
et præ timore tuo iram tuam 12 dinumerare ?
Dexteram tuam sic notam fac,
et eruditos corde in sapientia.
13 Convertere, Domine ; usquequo ?
et deprecabilis esto super servos tuos.
14 Repleti sumus mane misericordia tua ;
615
Psalmi
et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.
15 Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti ;
annis quibus vidimus mala.
16 Respice in servos tuos et in opera tua,
et dirige filios eorum.
17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos,
et opera manuum nostrarum dirige super nos,
et opus manuum nostrarum dirige.
90Laus cantici David.
Qui habitat in adjutorio Altissimi,
in protectione Dei cæli commorabitur.
2 Dicet Domino : Susceptor meus es tu, et refugium meum ;
Deus meus, sperabo in eum.
3 Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium,
et a verbo aspero.
4 Scapulis suis obumbrabit tibi,
et sub pennis ejus sperabis.
5 Scuto circumdabit te veritas ejus :
non timebis a timore nocturno ;
6 a sagitta volante in die,
a negotio perambulante in tenebris,
ab incursu, et dæmonio meridiano.
7 Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis ;
ad te autem non appropinquabit.
8 Verumtamen oculis tuis considerabis,
et retributionem peccatorum videbis.
9 Quoniam tu es, Domine, spes mea ;
Altissimum posuisti refugium tuum.
10 Non accedet ad te malum,
et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo.
11 Quoniam angelis suis mandavit de te,
ut custodiant te in omnibus viis tuis.
12 In manibus portabunt te,
ne forte offendas ad lapidem pedem tuum.
13 Super aspidem et basiliscum ambulabis,
et conculcabis leonem et draconem.
14 Quoniam in me speravit, liberabo eum ;
protegam eum, quoniam cognovit nomen meum.
15 Clamabit ad me, et ego exaudiam eum ;
cum ipso sum in tribulatione :
eripiam eum, et glorificabo eum.
16 Longitudine dierum replebo eum,
et ostendam illi salutare meum.
91Psalmus cantici, in die sabbati.
2 Bonum est confiteri Domino,
616
Psalmi
et psallere nomini tuo, Altissime :
3 ad annuntiandum mane misericordiam tuam,
et veritatem tuam per noctem,
4 in decachordo, psalterio ;
cum cantico, in cithara.
5 Quia delectasti me, Domine, in factura tua ;
et in operibus manuum tuarum exsultabo.
6 Quam magnificata sunt opera tua, Domine !
nimis profundæ factæ sunt cogitationes tuæ.
7 Vir insipiens non cognoscet,
et stultus non intelliget hæc.
8 Cum exorti fuerint peccatores sicut foenum,
et apparuerint omnes qui operantur iniquitatem,
ut intereant in sæculum sæculi :
9 tu autem Altissimus in æternum, Domine.
10 Quoniam ecce inimici tui, Domine,
quoniam ecce inimici tui peribunt ;
et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem.
11 Et exaltabitur sicut unicornis cornu meum,
et senectus mea in misericordia uberi.
12 Et despexit oculus meus inimicos meos,
et in insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea.
13 Justus ut palma florebit ;
sicut cedrus Libani multiplicabitur.
14 Plantati in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri florebunt.
15 Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi,
et bene patientes erunt :
16 ut annuntient quoniam rectus Dominus Deus noster,
et non est iniquitas in eo.
92Laus cantici ipsi David, in die ante sabbatum, quando fundata est terra.
Dominus regnavit, decorem indutus est :
indutus est Dominus fortitudinem, et præcinxit se.
Etenim firmavit orbem terræ, qui non commovebitur.
2 Parata sedes tua ex tunc ;
a sæculo tu es.
3 Elevaverunt flumina, Domine,
elevaverunt flumina vocem suam ;
elevaverunt flumina fluctus suos,
4 a vocibus aquarum multarum.
Mirabiles elationes maris ;
mirabilis in altis Dominus.
5 Testimonia tua credibilia facta sunt nimis ;
domum tuam decet sanctitudo, Domine,
in longitudinem dierum.
617
Psalmi
93Psalmus ipsi David, quarta sabbati.
Deus ultionum Dominus ;
Deus ultionum libere egit.
2 Exaltare, qui judicas terram ;
redde retributionem superbis.
3 Usquequo peccatores, Domine,
usquequo peccatores gloriabuntur ;
4 effabuntur et loquentur iniquitatem ;
loquentur omnes qui operantur injustitiam ?
5 Populum tuum, Domine, humiliaverunt,
et hæreditatem tuam vexaverunt.
6 Viduam et advenam interfecerunt,
et pupillos occiderunt.
7 Et dixerunt : Non videbit Dominus,
nec intelliget Deus Jacob.
8 Intelligite, insipientes in populo ;
et stulti, aliquando sapite.
9 Qui plantavit aurem non audiet ?
aut qui finxit oculum non considerat ?
10 Qui corripit gentes non arguet,
qui docet hominem scientiam ?
11 Dominus scit cogitationes hominum,
quoniam vanæ sunt.
12 Beatus homo quem tu erudieris, Domine,
et de lege tua docueris eum :
13 ut mitiges ei a diebus malis,
donec fodiatur peccatori fovea.
14 Quia non repellet Dominus plebem suam,
et hæreditatem suam non derelinquet,
15 quoadusque justitia convertatur in judicium :
et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.
16 Quis consurget mihi adversus malignantes ?
aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem ?
17 Nisi quia Dominus adjuvit me,
paulominus habitasset in inferno anima mea.
18 Si dicebam : Motus est pes meus :
misericordia tua, Domine, adjuvabat me.
19 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo,
consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
20 Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis,
qui fingis laborem in præcepto ?
21 Captabunt in animam justi,
et sanguinem innocentem condemnabunt.
22 Et factus est mihi Dominus in refugium,
et Deus meus in adjutorium spei meæ.
23 Et reddet illis iniquitatem ipsorum,
et in malitia eorum disperdet eos :
disperdet illos Dominus Deus noster.
618
Psalmi
94Laus cantici ipsi David.
Venite, exsultemus Domino ;
jubilemus Deo salutari nostro ;
2 præoccupemus faciem ejus in confessione,
et in psalmis jubilemus ei :
3 quoniam Deus magnus Dominus,
et rex magnus super omnes deos.
4 Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ,
et altitudines montium ipsius sunt ;
5 quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud,
et siccam manus ejus formaverunt.
6 Venite, adoremus, et procidamus,
et ploremus ante Dominum qui fecit nos :
7 quia ipse est Dominus Deus noster,
et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus.
8 Hodie si vocem ejus audieritis,
nolite obdurare corda vestra 9 sicut in irritatione,
secundum diem tentationis in deserto,
ubi tentaverunt me patres vestri :
probaverunt me, et viderunt opera mea.
10 Quadraginta annis offensus fui generationi illi,
et dixi : Semper hi errant corde.
11 Et isti non cognoverunt vias meas :
ut juravi in ira mea :
Si introibunt in requiem meam.
95Canticum ipsi David, quando domus ædificabatur post captivitatem.
Cantate Domino canticum novum ;
cantate Domino omnis terra.
2 Cantate Domino, et benedicite nomini ejus ;
annuntiate de die in diem salutare ejus.
3 Annuntiate inter gentes gloriam ejus ;
in omnibus populis mirabilia ejus.
4 Quoniam magnus Dominus, et laudabilis nimis :
terribilis est super omnes deos.
5 Quoniam omnes dii gentium dæmonia ;
Dominus autem cælos fecit.
6 Confessio et pulchritudo in conspectu ejus ;
sanctimonia et magnificentia in sanctificatione ejus.
7 Afferte Domino, patriæ gentium,
afferte Domino gloriam et honorem ;
8 afferte Domino gloriam nomini ejus.
Tollite hostias, et introite in atria ejus ;
9 adorate Dominum in atrio sancto ejus.
Commoveatur a facie ejus universa terra ;
10 dicite in gentibus, quia Dominus regnavit.
Etenim correxit orbem terræ, qui non commovebitur ;
judicabit populos in æquitate.
619
Psalmi
11 Lætentur cæli, et exsultet terra ;
commoveatur mare et plenitudo ejus ;
12 gaudebunt campi, et omnia quæ in eis sunt.
Tunc exsultabunt omnia ligna silvarum
13 a facie Domini, quia venit,
quoniam venit judicare terram.
Judicabit orbem terræ in æquitate,
et populos in veritate sua.
96Huic David, quando terra ejus restituta est.
Dominus regnavit : exsultet terra ;
lætentur insulæ multæ.
2 Nubes et caligo in circuitu ejus ;
justitia et judicium correctio sedis ejus.
3 Ignis ante ipsum præcedet,
et inflammabit in circuitu inimicos ejus.
4 Illuxerunt fulgura ejus orbi terræ ;
vidit, et commota est terra.
5 Montes sicut cera fluxerunt a facie Domini ;
a facie Domini omnis terra.
6 Annuntiaverunt cæli justitiam ejus,
et viderunt omnes populi gloriam ejus.
7 Confundantur omnes qui adorant sculptilia,
et qui gloriantur in simulacris suis.
Adorate eum omnes angeli ejus.
8 Audivit, et lætata est Sion,
et exsultaverunt filiæ Judæ
propter judicia tua, Domine.
9 Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram ;
nimis exaltatus es super omnes deos.
10 Qui diligitis Dominum, odite malum :
custodit Dominus animas sanctorum suorum ;
de manu peccatoris liberabit eos.
11 Lux orta est justo,
et rectis corde lætitia.
12 Lætamini, justi, in Domino,
et confitemini memoriæ sanctificationis ejus.
97Psalmus ipsi David.
Cantate Domino canticum novum,
quia mirabilia fecit.
Salvavit sibi dextera ejus,
et brachium sanctum ejus.
2 Notum fecit Dominus salutare suum ;
in conspectu gentium revelavit justitiam suam.
3 Recordatus est misericordiæ suæ,
et veritatis suæ domui Isra¨el.
620
Psalmi
Viderunt omnes termini terræ
salutare Dei nostri.
4 Jubilate Deo, omnis terra ;
cantate, et exsultate, et psallite.
5 Psallite Domino in cithara ;
in cithara et voce psalmi ;
6 in tubis ductilibus, et voce tubæ corneæ.
Jubilate in conspectu regis Domini :
7 moveatur mare, et plenitudo ejus ;
orbis terrarum, et qui habitant in eo.
8 Flumina plaudent manu ;
simul montes exsultabunt 9 a conspectu Domini :
quoniam venit judicare terram.
Judicabit orbem terrarum in justitia,
et populos in æquitate.
98Psalmus ipsi David.
Dominus regnavit : irascantur populi ;
qui sedet super cherubim : moveatur terra.
2 Dominus in Sion magnus,
et excelsus super omnes populos.
3 Confiteantur nomini tuo magno,
quoniam terribile et sanctum est,
4 et honor regis judicium diligit.
Tu parasti directiones ;
judicium et justitiam in Jacob tu fecisti.
5 Exaltate Dominum Deum nostrum,
et adorate scabellum pedum ejus,
quoniam sanctum est.
6 Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus,
et Samuel inter eos qui invocant nomen ejus :
invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos ;
7 in columna nubis loquebatur ad eos.
Custodiebant testimonia ejus,
et præceptum quod dedit illis.
8 Domine Deus noster, tu exaudiebas eos ;
Deus, tu propitius fuisti eis,
et ulciscens in omnes adinventiones eorum.
9 Exaltate Dominum Deum nostrum,
et adorate in monte sancto ejus,
quoniam sanctus Dominus Deus noster.
99Psalmus in confessione.
2 Jubilate Deo, omnis terra ;
servite Domino in lætitia.
Introite in conspectu ejus in exsultatione.
3 Scitote quoniam Dominus ipse est Deus ;
621
Psalmi
ipse fecit nos, et non ipsi nos :
populus ejus, et oves pascuæ ejus.
4 Introite portas ejus in confessione ;
atria ejus in hymnis :
confitemini illi.
Laudate nomen ejus, 5 quoniam suavis est Dominus,
in æternum misericordia ejus,
et usque in generationem et generationem veritas ejus.
100Psalmus ipsi David.
Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine ;
psallam, 2 et intelligam in via immaculata : quando venies ad me ?
Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meæ.
3 Non proponebam ante oculos meos rem injustam ;
facientes prævaricationes odivi ;
non adhæsit mihi 4 cor pravum ;
declinantem a me malignum non cognoscebam.
5 Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar :
superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam.
6 Oculi mei ad fideles terræ, ut sedeant mecum ;
ambulans in via immaculata, hic mihi ministrabat.
7 Non habitabit in medio domus meæ qui facit superbiam ;
qui loquitur iniqua non direxit in conspectu oculorum meorum.
8 In matutino interficiebam omnes peccatores terræ,
ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.
101Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit
precem suam.
2 Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.
3 Non avertas faciem tuam a me :
in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam ;
in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
5 Percussus sum ut foenum, et aruit cor meum,
quia oblitus sum comedere panem meum.
6 A voce gemitus mei
adhæsit os meum carni meæ.
7 Similis factus sum pellicano solitudinis ;
factus sum sicut nycticorax in domicilio.
8 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
et qui laudabant me adversum me jurabant :
10 quia cinerem tamquam panem manducabam,
et potum meum cum fletu miscebam,
11 a facie iræ et indignationis tuæ :
622
Psalmi
quia elevans allisisti me.
12 Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut foenum arui.
13 Tu autem, Domine, in æternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.
14 Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus :
15 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus,
et terræ ejus miserebuntur.
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terræ gloriam tuam :
17 quia ædificavit Dominus Sion,
et videbitur in gloria sua.
18 Respexit in orationem humilium
et non sprevit precem eorum.
19 Scribantur hæc in generatione altera,
et populus qui creabitur laudabit Dominum.
20 Quia prospexit de excelso sancto suo ;
Dominus de cælo in terram aspexit :
21 ut audiret gemitus compeditorum ;
ut solveret filios interemptorum :
22 ut annuntient in Sion nomen Domini,
et laudem ejus in Jerusalem :
23 in conveniendo populos in unum, et reges,
ut serviant Domino.
24 Respondit ei in via virtutis suæ :
Paucitatem dierum meorum nuntia mihi :
25 ne revoces me in dimidio dierum meorum,
in generationem et generationem anni tui.
26 Initio tu, Domine, terram fundasti,
et opera manuum tuarum sunt cæli.
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes ;
et omnes sicut vestimentum veterascent.
Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur ;
28 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
29 Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in sæculum dirigetur.
102Ipsi David.
Benedic, anima mea, Domino,
et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.
2 Benedic, anima mea, Domino,
et noli oblivisci omnes retributiones ejus.
3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis ;
qui sanat omnes infirmitates tuas :
4 qui redimit de interitu vitam tuam ;
qui coronat te in misericordia et miserationibus :
5 qui replet in bonis desiderium tuum ;
renovabitur ut aquilæ juventus tua :
623
Psalmi
6 faciens misericordias Dominus,
et judicium omnibus injuriam patientibus.
7 Notas fecit vias suas Moysi ;
filiis Isra¨el voluntates suas.
8 Miserator et misericors Dominus :
longanimis, et multum misericors.
9 Non in perpetuum irascetur,
neque in æternum comminabitur.
10 Non secundum peccata nostra fecit nobis,
neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra,
corroboravit misericordiam suam super timentes se ;
12 quantum distat ortus ab occidente,
longe fecit a nobis iniquitates nostras.
13 Quomodo miseretur pater filiorum,
misertus est Dominus timentibus se.
14 Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum ;
recordatus est quoniam pulvis sumus.
15 Homo, sicut foenum dies ejus ;
tamquam flos agri, sic efflorebit :
16 quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet,
et non cognoscet amplius locum suum.
17 Misericordia autem Domini ab æterno,
et usque in æternum super timentes eum.
Et justitia illius in filios filiorum,
18 his qui servant testamentum ejus,
et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.
19 Dominus in cælo paravit sedem suam,
et regnum ipsius omnibus dominabitur.
20 Benedicite Domino, omnes angeli ejus :
potentes virtute, facientes verbum illius,
ad audiendam vocem sermonum ejus.
21 Benedicite Domino, omnes virtutes ejus ;
ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.
22 Benedicite Domino, omnia opera ejus :
in omni loco dominationis ejus,
benedic, anima mea, Domino.
103Ipsi David.
Benedic, anima mea, Domino :
Domine Deus meus, magnificatus es vehementer.
Confessionem et decorem induisti,
2 amictus lumine sicut vestimento.
Extendens cælum sicut pellem,
3 qui tegis aquis superiora ejus :
qui ponis nubem ascensum tuum ;
qui ambulas super pennas ventorum :
4 qui facis angelos tuos spiritus,
et ministros tuos ignem urentem.
624
Psalmi
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam :
non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus ;
super montes stabunt aquæ.
7 Ab increpatione tua fugient ;
a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Ascendunt montes, et descendunt campi,
in locum quem fundasti eis.
9 Terminum posuisti quem non transgredientur,
neque convertentur operire terram.
10 Qui emittis fontes in convallibus ;
inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 Potabunt omnes bestiæ agri ;
expectabunt onagri in siti sua.
12 Super ea volucres cæli habitabunt ;
de medio petrarum dabunt voces.
13 Rigans montes de superioribus suis ;
de fructu operum tuorum satiabitur terra :
14 producens foenum jumentis,
et herbam servituti hominum,
ut educas panem de terra,
15 et vinum lætificet cor hominis :
ut exhilaret faciem in oleo,
et panis cor hominis confirmet.
16 Saturabuntur ligna campi,
et cedri Libani quas plantavit :
17 illic passeres nidificabunt :
herodii domus dux est eorum.
18 Montes excelsi cervis ;
petra refugium herinaciis.
19 Fecit lunam in tempora ;
sol cognovit occasum suum.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox ;
in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ :
21 catuli leonum rugientes ut rapiant,
et quærant a Deo escam sibi.
22 Ortus est sol, et congregati sunt,
et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Exibit homo ad opus suum,
et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Quam magnificata sunt opera tua, Domine !
omnia in sapientia fecisti ;
impleta est terra possessione tua.
25 Hoc mare magnum et spatiosum manibus ;
illic reptilia quorum non est numerus :
animalia pusilla cum magnis.
26 Illic naves pertransibunt ;
draco iste quem formasti ad illudendum ei.
27 Omnia a te expectant
ut des illis escam in tempore.
625
Psalmi
28 Dante te illis, colligent ;
aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur ;
auferes spiritum eorum, et deficient,
et in pulverem suum revertentur.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur,
et renovabis faciem terræ.
31 Sit gloria Domini in sæculum ;
lætabitur Dominus in operibus suis.
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere ;
qui tangit montes, et fumigant.
33 Cantabo Domino in vita mea ;
psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Jucundum sit ei eloquium meum ;
ego vero delectabor in Domino.
35 Deficiant peccatores a terra,
et iniqui, ita ut non sint.
Benedic, anima mea, Domino.
104Alleluja.
Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ;
annuntiate inter gentes opera ejus.
2 Cantate ei, et psallite ei ;
narrate omnia mirabilia ejus.
3 Laudamini in nomine sancto ejus ;
lætetur cor quærentium Dominum.
4 Quærite Dominum, et confirmamini ;
quærite faciem ejus semper.
5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit ;
prodigia ejus, et judicia oris ejus :
6 semen Abraham servi ejus ;
filii Jacob electi ejus.
7 Ipse Dominus Deus noster ;
in universa terra judicia ejus.
8 Memor fuit in sæculum testamenti sui ;
verbi quod mandavit in mille generationes :
9 quod disposuit ad Abraham,
et juramenti sui ad Isaac :
10 et statuit illud Jacob in præceptum,
et Isra¨el in testamentum æternum,
11 dicens : Tibi dabo terram Chanaan,
funiculum hæreditatis vestræ :
12 cum essent numero brevi,
paucissimi, et incolæ ejus.
13 Et pertransierunt de gente in gentem,
et de regno ad populum alterum.
14 Non reliquit hominem nocere eis :
et corripuit pro eis reges.
15 Nolite tangere christos meos,
626
Psalmi
et in prophetis meis nolite malignari.
16 Et vocavit famem super terram,
et omne firmamentum panis contrivit.
17 Misit ante eos virum :
in servum venundatus est, Joseph.
18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ;
ferrum pertransiit animam ejus :
19 donec veniret verbum ejus.
Eloquium Domini inflammavit eum.
20 Misit rex, et solvit eum ;
princeps populorum, et dimisit eum.
21 Constituit eum dominum domus suæ,
et principem omnis possessionis suæ :
22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum,
et senes ejus prudentiam doceret.
23 Et intravit Isra¨el in Ægyptum,
et Jacob accola fuit in terra Cham.
24 Et auxit populum suum vehementer,
et firmavit eum super inimicos ejus.
25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus,
et dolum facerent in servos ejus.
26 Misit Moysen servum suum ;
Aaron quem elegit ipsum.
27 Posuit in eis verba signorum suorum,
et prodigiorum in terra Cham.
28 Misit tenebras, et obscuravit ;
et non exacerbavit sermones suos.
29 Convertit aquas eorum in sanguinem,
et occidit pisces eorum.
30 Edidit terra eorum ranas
in penetralibus regum ipsorum.
31 Dixit, et venit coenomyia et ciniphes
in omnibus finibus eorum.
32 Posuit pluvias eorum grandinem :
ignem comburentem in terra ipsorum.
33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum,
et contrivit lignum finium eorum.
34 Dixit, et venit locusta,
et bruchus cujus non erat numerus :
35 et comedit omne foenum in terra eorum,
et comedit omnem fructum terræ eorum.
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum,
primitias omnis laboris eorum.
37 Et eduxit eos cum argento et auro,
et non erat in tribubus eorum infirmus.
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum,
quia incubuit timor eorum super eos.
39 Expandit nubem in protectionem eorum,
et ignem ut luceret eis per noctem.
40 Petierunt, et venit coturnix,
627
Psalmi
et pane cæli saturavit eos.
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ :
abierunt in sicco flumina.
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui,
quod habuit ad Abraham puerum suum.
43 Et eduxit populum suum in exsultatione,
et electos suos in lætitia.
44 Et dedit illis regiones gentium,
et labores populorum possederunt :
45 ut custodiant justificationes ejus,
et legem ejus requirant.
105Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
2 Quis loquetur potentias Domini ;
auditas faciet omnes laudes ejus ?
3 Beati qui custodiunt judicium,
et faciunt justitiam in omni tempore.
4 Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui ;
visita nos in salutari tuo :
5 ad videndum in bonitate electorum tuorum ;
ad lætandum in lætitia gentis tuæ :
ut lauderis cum hæreditate tua.
6 Peccavimus cum patribus nostris :
injuste egimus ; iniquitatem fecimus.
7 Patres nostri in Ægypto non intellexerunt mirabilia tua ;
non fuerunt memores multitudinis misericordiæ tuæ.
Et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum ;
8 et salvavit eos propter nomen suum,
ut notam faceret potentiam suam.
9 Et increpuit mare Rubrum et exsiccatum est,
et deduxit eos in abyssis sicut in deserto.
10 Et salvavit eos de manu odientium,
et redemit eos de manu inimici.
11 Et operuit aqua tribulantes eos ;
unus ex eis non remansit.
12 Et crediderunt verbis ejus,
et laudaverunt laudem ejus.
13 Cito fecerunt ; obliti sunt operum ejus :
et non sustinuerunt consilium ejus.
14 Et concupierunt concupiscentiam in deserto,
et tentaverunt Deum in inaquoso.
15 Et dedit eis petitionem ipsorum,
et misit saturitatem in animas eorum.
16 Et irritaverunt Moysen in castris ;
Aaron, sanctum Domini.
17 Aperta est terra, et deglutivit Dathan,
et operuit super congregationem Abiron.
628
Psalmi
18 Et exarsit ignis in synagoga eorum :
flamma combussit peccatores.
19 Et fecerunt vitulum in Horeb,
et adoraverunt sculptile.
20 Et mutaverunt gloriam suam
in similitudinem vituli comedentis foenum.
21 Obliti sunt Deum qui salvavit eos ;
qui fecit magnalia in Ægypto,
22 mirabilia in terra Cham,
terribilia in mari Rubro.
23 Et dixit ut disperderet eos,
si non Moyses, electus ejus,
stetisset in confractione in conspectu ejus,
ut averteret iram ejus, ne disperderet eos.
24 Et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem ;
non crediderunt verbo ejus.
25 Et murmuraverunt in tabernaculis suis ;
non exaudierunt vocem Domini.
26 Et elevavit manum suam super eos
ut prosterneret eos in deserto :
27 et ut dejiceret semen eorum in nationibus,
et dispergeret eos in regionibus.
28 Et initiati sunt Beelphegor,
et comederunt sacrificia mortuorum.
29 Et irritaverunt eum in adinventionibus suis,
et multiplicata est in eis ruina.
30 Et stetit Phinees, et placavit,
et cessavit quassatio.
31 Et reputatum est ei in justitiam,
in generationem et generationem usque in sempiternum.
32 Et irritaverunt eum ad aquas contradictionis,
et vexatus est Moyses propter eos :
33 quia exacerbaverunt spiritum ejus,
et distinxit in labiis suis.
34 Non disperdiderunt gentes
quas dixit Dominus illis :
35 et commisti sunt inter gentes,
et didicerunt opera eorum ;
36 et servierunt sculptilibus eorum,
et factum est illis in scandalum.
37 Et immolaverunt filios suos et filias suas dæmoniis.
38 Et effuderunt sanguinem innocentem,
sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum,
quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan.
Et infecta est terra in sanguinibus,
39 et contaminata est in operibus eorum :
et fornicati sunt in adinventionibus suis.
40 Et iratus est furore Dominus in populum suum,
et abominatus est hæreditatem suam.
41 Et tradidit eos in manus gentium ;
629
Psalmi
et dominati sunt eorum qui oderunt eos.
42 Et tribulaverunt eos inimici eorum,
et humiliati sunt sub manibus eorum ;
43 sæpe liberavit eos.
Ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo,
et humiliati sunt in iniquitatibus suis.
44 Et vidit cum tribularentur,
et audivit orationem eorum.
45 Et memor fuit testamenti sui,
et poenituit eum secundum multitudinem misericordiæ suæ :
46 et dedit eos in misericordias,
in conspectu omnium qui ceperant eos.
47 Salvos nos fac, Domine Deus noster,
et congrega nos de nationibus :
ut confiteamur nomini sancto tuo,
et gloriemur in laude tua.
48 Benedictus Dominus Deus Isra¨el, a sæculo et usque in
sæculum ;
et dicet omnis populus : Fiat, fiat.
106Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
2 Dicant qui redempti sunt a Domino,
quos redemit de manu inimici,
et de regionibus congregavit eos,
3 a solis ortu, et occasu, ab aquilone, et mari.
4 Erraverunt in solitudine, in inaquoso ;
viam civitatis habitaculi non invenerunt.
5 Esurientes et sitientes,
anima eorum in ipsis defecit.
6 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur,
et de necessitatibus eorum eripuit eos ;
7 et deduxit eos in viam rectam,
ut irent in civitatem habitationis.
8 Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
9 Quia satiavit animam inanem,
et animam esurientem satiavit bonis.
10 Sedentes in tenebris et umbra mortis ;
vinctos in mendicitate et ferro.
11 Quia exacerbaverunt eloquia Dei,
et consilium Altissimi irritaverunt.
12 Et humiliatum est in laboribus cor eorum ;
infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret.
13 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur ;
et de necessitatibus eorum liberavit eos.
14 Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis,
et vincula eorum dirupit.
630
Psalmi
15 Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
16 Quia contrivit portas æreas,
et vectes ferreos confregit.
17 Suscepit eos de via iniquitatis eorum ;
propter injustitias enim suas humiliati sunt.
18 Omnem escam abominata est anima eorum,
et appropinquaverunt usque ad portas mortis.
19 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur,
et de necessitatibus eorum liberavit eos.
20 Misit verbum suum, et sanavit eos,
et eripuit eos de interitionibus eorum.
21 Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
22 Et sacrificent sacrificium laudis,
et annuntient opera ejus in exsultatione.
23 Qui descendunt mare in navibus,
facientes operationem in aquis multis :
24 ipsi viderunt opera Domini,
et mirabilia ejus in profundo.
25 Dixit, et stetit spiritus procellæ,
et exaltati sunt fluctus ejus.
26 Ascendunt usque ad cælos, et descendunt usque ad abyssos ;
anima eorum in malis tabescebat.
27 Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius,
et omnis sapientia eorum devorata est.
28 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur ;
et de necessitatibus eorum eduxit eos.
29 Et statuit procellam ejus in auram,
et siluerunt fluctus ejus.
30 Et lætati sunt quia siluerunt ;
et deduxit eos in portum voluntatis eorum.
31 Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
32 Et exaltent eum in ecclesia plebis,
et in cathedra seniorum laudent eum.
33 Posuit flumina in desertum,
et exitus aquarum in sitim ;
34 terram fructiferam in salsuginem,
a malitia inhabitantium in ea.
35 Posuit desertum in stagna aquarum,
et terram sine aqua in exitus aquarum.
36 Et collocavit illic esurientes,
et constituerunt civitatem habitationis :
37 et seminaverunt agros et plantaverunt vineas,
et fecerunt fructum nativitatis.
38 Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis ;
et jumenta eorum non minoravit.
39 Et pauci facti sunt et vexati sunt,
a tribulatione malorum et dolore.
631
Psalmi
40 Effusa est contemptio super principes :
et errare fecit eos in invio, et non in via.
41 Et adjuvit pauperem de inopia,
et posuit sicut oves familias.
42 Videbunt recti, et lætabuntur ;
et omnis iniquitas oppilabit os suum.
43 Quis sapiens, et custodiet hæc,
et intelliget misericordias Domini ?
107Canticum Psalmi, ipsi David.
2 Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum ;
cantabo, et psallam in gloria mea.
3 Exsurge, gloria mea ; exsurge, psalterium et cithara ;
exsurgam diluculo.
4 Confitebor tibi in populis, Domine,
et psallam tibi in nationibus :
5 quia magna est super cælos misericordia tua,
et usque ad nubes veritas tua.
6 Exaltare super cælos, Deus,
et super omnem terram gloria tua :
7 ut liberentur dilecti tui.
Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
8 Deus locutus est in sancto suo :
Exsultabo, et dividam Sichimam ;
et convallem tabernaculorum dimetiar.
9 Meus est Galaad, et meus est Manasses,
et Ephraim susceptio capitis mei.
Juda rex meus ; 10 Moab lebes spei meæ :
in Idumæam extendam calceamentum meum ;
mihi alienigenæ amici facti sunt.
11 Quis deducet me in civitatem munitam ?
quis deducet me usque in Idumæam ?
12 nonne tu, Deus, qui repulisti nos ?
et non exibis, Deus, in virtutibus nostris ?
13 Da nobis auxilium de tribulatione,
quia vana salus hominis.
14 In Deo faciemus virtutem ;
et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.
108In finem. Psalmus David.
2 Deus, laudem meam ne tacueris,
quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa,
et sermonibus odii circumdederunt me :
et expugnaverunt me gratis.
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi ;
ego autem orabam.
632
Psalmi
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis,
et odium pro dilectione mea.
6 Constitue super eum peccatorem,
et diabolus stet a dextris ejus.
7 Cum judicatur, exeat condemnatus ;
et oratio ejus fiat in peccatum.
8 Fiant dies ejus pauci,
et episcopatum ejus accipiat alter.
9 Fiant filii ejus orphani,
et uxor ejus vidua.
10 Nutantes transferantur filii ejus et mendicent,
et ejiciantur de habitationibus suis.
11 Scrutetur foenerator omnem substantiam ejus,
et diripiant alieni labores ejus.
12 Non sit illi adjutor,
nec sit qui misereatur pupillis ejus.
13 Fiant nati ejus in interitum ;
in generatione una deleatur nomen ejus.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini,
et peccatum matris ejus non deleatur.
15 Fiant contra Dominum semper,
et dispereat de terra memoria eorum :
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,
17 et persecutus est hominem inopem et mendicum,
et compunctum corde, mortificare.
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei ;
et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo.
Et induit maledictionem sicut vestimentum ;
et intravit sicut aqua in interiora ejus,
et sicut oleum in ossibus ejus.
19 Fiat ei sicut vestimentum quo operitur,
et sicut zona qua semper præcingitur.
20 Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum,
et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum,
quia suavis est misericordia tua.
22 Libera me, quia egenus et pauper ego sum,
et cor meum conturbatum est intra me.
23 Sicut umbra cum declinat ablatus sum,
et excussus sum sicut locustæ.
24 Genua mea infirmata sunt a jejunio,
et caro mea immutata est propter oleum.
25 Et ego factus sum opprobrium illis ;
viderunt me, et moverunt capita sua.
26 Adjuva me, Domine Deus meus ;
salvum me fac secundum misericordiam tuam.
27 Et sciant quia manus tua hæc,
et tu, Domine, fecisti eam.
28 Maledicent illi, et tu benedices :
qui insurgunt in me confundantur ;
633
Psalmi
servus autem tuus lætabitur.
29 Induantur qui detrahunt mihi pudore,
et operiantur sicut diploide confusione sua.
30 Confitebor Domino nimis in ore meo,
et in medio multorum laudabo eum :
31 quia astitit a dextris pauperis,
ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
109Psalmus David.
Dixit Dominus Domino meo :
Sede a dextris meis,
donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.
2 Virgam virtutis tuæ emittet Dominus ex Sion :
dominare in medio inimicorum tuorum.
3 Tecum principium in die virtutis tuæ
in splendoribus sanctorum :
ex utero, ante luciferum, genui te.
4 Juravit Dominus, et non poenitebit eum :
Tu es sacerdos in æternum
secundum ordinem Melchisedech.
5 Dominus a dextris tuis ;
confregit in die iræ suæ reges.
6 Judicabit in nationibus, implebit ruinas ;
conquassabit capita in terra multorum.
7 De torrente in via bibet ;
propterea exaltabit caput.
110Alleluja.
Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo,
in consilio justorum, et congregatione.
2 Magna opera Domini :
exquisita in omnes voluntates ejus.
3 Confessio et magnificentia opus ejus,
et justitia ejus manet in sæculum sæculi.
4 Memoriam fecit mirabilium suorum,
misericors et miserator Dominus.
5 Escam dedit timentibus se ;
memor erit in sæculum testamenti sui.
6 Virtutem operum suorum annuntiabit populo suo,
7 ut det illis hæreditatem gentium.
Opera manuum ejus veritas et judicium.
8 Fidelia omnia mandata ejus,
confirmata in sæculum sæculi,
facta in veritate et æquitate.
9 Redemptionem misit populo suo ;
mandavit in æternum testamentum suum.
Sanctum et terribile nomen ejus.
634
Psalmi
10 Initium sapientiæ timor Domini ;
intellectus bonus omnibus facientibus eum :
laudatio ejus manet in sæculum sæculi.
111Alleluja, reversionis Aggæi et Zachariæ.
Beatus vir qui timet Dominum :
in mandatis ejus volet nimis.
2 Potens in terra erit semen ejus ;
generatio rectorum benedicetur.
3 Gloria et divitiæ in domo ejus,
et justitia ejus manet in sæculum sæculi.
4 Exortum est in tenebris lumen rectis :
misericors, et miserator, et justus.
5 Jucundus homo qui miseretur et commodat ;
disponet sermones suos in judicio :
6 quia in æternum non commovebitur.
7 In memoria æterna erit justus ;
ab auditione mala non timebit.
Paratum cor ejus sperare in Domino,
8 confirmatum est cor ejus ;
non commovebitur donec despiciat inimicos suos.
9 Dispersit, dedit pauperibus ;
justitia ejus manet in sæculum sæculi :
cornu ejus exaltabitur in gloria.
10 Peccator videbit, et irascetur ;
dentibus suis fremet et tabescet :
desiderium peccatorum peribit.
112Alleluja.
Laudate, pueri, Dominum ;
laudate nomen Domini.
2 Sit nomen Domini benedictum
ex hoc nunc et usque in sæculum.
3 A solis ortu usque ad occasum
laudabile nomen Domini.
4 Excelsus super omnes gentes Dominus,
et super cælos gloria ejus.
5 Quis sicut Dominus Deus noster, qui in altis habitat,
6 et humilia respicit in cælo et in terra ?
7 Suscitans a terra inopem,
et de stercore erigens pauperem :
8 ut collocet eum cum principibus,
cum principibus populi sui.
9 Qui habitare facit sterilem in domo,
matrem filiorum lætantem.
635
Psalmi
113Alleluja.
In exitu Isra¨el de Ægypto,
domus Jacob de populo barbaro,
2 facta est Judæa sanctificatio ejus ;
Isra¨el potestas ejus.
3 Mare vidit, et fugit ;
Jordanis conversus est retrorsum.
4 Montes exsultaverunt ut arietes,
et colles sicut agni ovium.
5 Quid est tibi, mare, quod fugisti ?
et tu, Jordanis, quia conversus es retrorsum ?
6 montes, exsultastis sicut arietes ?
et colles, sicut agni ovium ?
7 A facie Domini mota est terra,
a facie Dei Jacob :
8 qui convertit petram in stagna aquarum,
et rupem in fontes aquarum.
9 Non nobis, Domine, non nobis,
sed nomini tuo da gloriam :
10 super misericordia tua et veritate tua ;
nequando dicant gentes :
Ubi est Deus eorum ?
11 Deus autem noster in cælo ;
omnia quæcumque voluit fecit.
12 Simulacra gentium argentum et aurum,
opera manuum hominum.
13 Os habent, et non loquentur ;
oculos habent, et non videbunt.
14 Aures habent, et non audient ;
nares habent, et non odorabunt.
15 Manus habent, et non palpabunt ;
pedes habent, et non ambulabunt ;
non clamabunt in gutture suo.
16 Similes illis fiant qui faciunt ea,
et omnes qui confidunt in eis.
17 Domus Isra¨el speravit in Domino ;
adjutor eorum et protector eorum est.
18 Domus Aaron speravit in Domino ;
adjutor eorum et protector eorum est.
19 Qui timent Dominum speraverunt in Domino ; adjutor eorum
et protector eorum est.
20 Dominus memor fuit nostri,
et benedixit nobis.
Benedixit domui Isra¨el ;
benedixit domui Aaron.
21 Benedixit omnibus qui timent Dominum,
pusillis cum majoribus.
22 Adjiciat Dominus super vos,
super vos et super filios vestros.
636
Psalmi
23 Benedicti vos a Domino,
qui fecit cælum et terram.
24 Cælum cæli Domino ;
terram autem dedit filiis hominum.
25 Non mortui laudabunt te, Domine,
neque omnes qui descendunt in infernum :
26 sed nos qui vivimus, benedicimus Domino,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
114Alleluja.
Dilexi, quoniam exaudiet Dominus
vocem orationis meæ.
2 Quia inclinavit aurem suam mihi,
et in diebus meis invocabo.
3 Circumdederunt me dolores mortis ;
et pericula inferni invenerunt me.
Tribulationem et dolorem inveni,
4 et nomen Domini invocavi :
o Domine, libera animam meam.
5 Misericors Dominus et justus,
et Deus noster miseretur.
6 Custodiens parvulos Dominus ;
humiliatus sum, et liberavit me.
7 Convertere, anima mea, in requiem tuam,
quia Dominus benefecit tibi :
8 quia eripuit animam meam de morte,
oculos meos a lacrimis,
pedes meos a lapsu.
9 Placebo Domino in regione vivorum.
115Alleluja.
Credidi, propter quod locutus sum ;
ego autem humiliatus sum nimis.
2 Ego dixi in excessu meo :
Omnis homo mendax.
3 Quid retribuam Domino
pro omnibus quæ retribuit mihi ?
4 Calicem salutaris accipiam,
et nomen Domini invocabo.
5 Vota mea Domino reddam
coram omni populo ejus.
6 Pretiosa in conspectu Domini
mors sanctorum ejus.
7 O Domine, quia ego servus tuus ;
ego servus tuus, et filius ancillæ tuæ.
Dirupisti vincula mea :
8 tibi sacrificabo hostiam laudis,
637
Psalmi
et nomen Domini invocabo.
9 Vota mea Domino reddam
in conspectu omnis populi ejus ;
10 in atriis domus Domini,
in medio tui, Jerusalem.
116Alleluja.
Laudate Dominum, omnes gentes ;
laudate eum, omnes populi.
2 Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus,
et veritas Domini manet in æternum.
117Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
2 Dicat nunc Isra¨el : Quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
3 Dicat nunc domus Aaron :
Quoniam in sæculum misericordia ejus.
4 Dicant nunc qui timent Dominum :
Quoniam in sæculum misericordia ejus.
5 De tribulatione invocavi Dominum,
et exaudivit me in latitudine Dominus.
6 Dominus mihi adjutor ;
non timebo quid faciat mihi homo.
7 Dominus mihi adjutor,
et ego despiciam inimicos meos.
8 Bonum est confidere in Domino,
quam confidere in homine.
9 Bonum est sperare in Domino,
quam sperare in principibus.
10 Omnes gentes circuierunt me,
et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.
11 Circumdantes circumdederunt me,
et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.
12 Circumdederunt me sicut apes,
et exarserunt sicut ignis in spinis :
et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.
13 Impulsus eversus sum, ut caderem,
et Dominus suscepit me.
14 Fortitudo mea et laus mea Dominus,
et factus est mihi in salutem.
15 Vox exsultationis et salutis
in tabernaculis justorum.
16 Dextera Domini fecit virtutem ;
dextera Domini exaltavit me :
dextera Domini fecit virtutem.
638
Psalmi
17 Non moriar, sed vivam,
et narrabo opera Domini.
18 Castigans castigavit me Dominus,
et morti non tradidit me.
19 Aperite mihi portas justitiæ :
ingressus in eas confitebor Domino.
20 Hæc porta Domini :
justi intrabunt in eam.
21 Confitebor tibi quoniam exaudisti me,
et factus es mihi in salutem.
22 Lapidem quem reprobaverunt ædificantes,
hic factus est in caput anguli.
23 A Domino factum est istud,
et est mirabile in oculis nostris.
24 Hæc est dies quam fecit Dominus ;
exsultemus, et lætemur in ea.
25 O Domine, salvum me fac ;
o Domine, bene prosperare.
26 Benedictus qui venit in nomine Domini :
benediximus vobis de domo Domini.
27 Deus Dominus, et illuxit nobis.
Constituite diem solemnem in condensis,
usque ad cornu altaris.
28 Deus meus es tu, et confitebor tibi ;
Deus meus es tu, et exaltabo te.
Confitebor tibi quoniam exaudisti me,
et factus es mihi in salutem.
29 Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
118Alleluja.
Aleph. Beati immaculati in via,
qui ambulant in lege Domini.
2 Beati qui scrutantur testimonia ejus ;
in toto corde exquirunt eum.
3 Non enim qui operantur iniquitatem
in viis ejus ambulaverunt.
4 Tu mandasti mandata tua
custodiri nimis.
5 Utinam dirigantur viæ meæ
ad custodiendas justificationes tuas.
6 Tunc non confundar,
cum perspexero in omnibus mandatis tuis.
7 Confitebor tibi in directione cordis,
in eo quod didici judicia justitiæ tuæ.
8 Justificationes tuas custodiam ;
non me derelinquas usquequaque.
9 Beth. In quo corrigit adolescentior viam suam ?
in custodiendo sermones tuos.
639
Psalmi
10 In toto corde meo exquisivi te ;
ne repellas me a mandatis tuis.
11 In corde meo abscondi eloquia tua,
ut non peccem tibi.
12 Benedictus es, Domine ;
doce me justificationes tuas.
13 In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui.
14 In via testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus divitiis.
15 In mandatis tuis exercebor,
et considerabo vias tuas.
16 In justificationibus tuis meditabor :
non obliviscar sermones tuos.
17 Ghimel. Retribue servo tuo, vivifica me,
et custodiam sermones tuos.
18 Revela oculos meos,
et considerabo mirabilia de lege tua.
19 Incola ego sum in terra :
non abscondas a me mandata tua.
20 Concupivit anima mea
desiderare justificationes tuas in omni tempore.
21 Increpasti superbos ;
maledicti qui declinant a mandatis tuis.
22 Aufer a me opprobrium et contemptum,
quia testimonia tua exquisivi.
23 Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur ;
servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis.
24 Nam et testimonia tua meditatio mea est,
et consilium meum justificationes tuæ.
25 Daleth. Adhæsit pavimento anima mea :
vivifica me secundum verbum tuum.
26 Vias meas enuntiavi, et exaudisti me ;
doce me justificationes tuas.
27 Viam justificationum tuarum instrue me,
et exercebor in mirabilibus tuis.
28 Dormitavit anima mea præ tædio :
confirma me in verbis tuis.
29 Viam iniquitatis amove a me,
et de lege tua miserere mei.
30 Viam veritatis elegi ;
judicia tua non sum oblitus.
31 Adhæsi testimoniis tuis, Domine ;
noli me confundere.
32 Viam mandatorum tuorum cucurri,
cum dilatasti cor meum.
33 He. Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum,
et exquiram eam semper.
34 Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam,
et custodiam illam in toto corde meo.
35 Deduc me in semitam mandatorum tuorum,
640
Psalmi
quia ipsam volui.
36 Inclina cor meum in testimonia tua,
et non in avaritiam.
37 Averte oculos meos, ne videant vanitatem ;
in via tua vivifica me.
38 Statue servo tuo eloquium tuum
in timore tuo.
39 Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum,
quia judicia tua jucunda.
40 Ecce concupivi mandata tua :
in æquitate tua vivifica me.
41 Vau. Et veniat super me misericordia tua, Domine ;
salutare tuum secundum eloquium tuum.
42 Et respondebo exprobrantibus mihi verbum,
quia speravi in sermonibus tuis.
43 Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque,
quia in judiciis tuis supersperavi.
44 Et custodiam legem tuam semper,
in sæculum et in sæculum sæculi.
45 Et ambulabam in latitudine,
quia mandata tua exquisivi.
46 Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum,
et non confundebar.
47 Et meditabar in mandatis tuis,
quæ dilexi.
48 Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi,
et exercebar in justificationibus tuis.
49 Zain. Memor esto verbi tui servo tuo,
in quo mihi spem dedisti.
50 Hæc me consolata est in humilitate mea,
quia eloquium tuum vivificavit me.
51 Superbi inique agebant usquequaque ;
a lege autem tua non declinavi.
52 Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine,
et consolatus sum.
53 Defectio tenuit me,
pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam.
54 Cantabiles mihi erant justificationes tuæ
in loco peregrinationis meæ.
55 Memor fui nocte nominis tui, Domine,
et custodivi legem tuam.
56 Hæc facta est mihi,
quia justificationes tuas exquisivi.
57 Heth. Portio mea, Domine,
dixi custodire legem tuam.
58 Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo ;
miserere mei secundum eloquium tuum.
59 Cogitavi vias meas,
et converti pedes meos in testimonia tua.
60 Paratus sum, et non sum turbatus,
641
Psalmi
ut custodiam mandata tua.
61 Funes peccatorum circumplexi sunt me,
et legem tuam non sum oblitus.
62 Media nocte surgebam ad confitendum tibi,
super judicia justificationis tuæ.
63 Particeps ego sum omnium timentium te,
et custodientium mandata tua.
64 Misericordia tua, Domine, plena est terra ;
justificationes tuas doce me.
65 Teth. Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine,
secundum verbum tuum.
66 Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me,
quia mandatis tuis credidi.
67 Priusquam humiliarer ego deliqui :
propterea eloquium tuum custodivi.
68 Bonus es tu, et in bonitate tua
doce me justificationes tuas.
69 Multiplicata est super me iniquitas superborum ;
ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.
70 Coagulatum est sicut lac cor eorum ;
ego vero legem tuam meditatus sum.
71 Bonum mihi quia humiliasti me,
ut discam justificationes tuas.
72 Bonum mihi lex oris tui,
super millia auri et argenti.
73 Jod. Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me :
da mihi intellectum, et discam mandata tua.
74 Qui timent te videbunt me et lætabuntur,
quia in verba tua supersperavi.
75 Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua,
et in veritate tua humiliasti me.
76 Fiat misericordia tua ut consoletur me,
secundum eloquium tuum servo tuo.
77 Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam,
quia lex tua meditatio mea est.
78 Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me ;
ego autem exercebor in mandatis tuis.
79 Convertantur mihi timentes te,
et qui noverunt testimonia tua.
80 Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis,
ut non confundar.
81 Caph. Defecit in salutare tuum anima mea,
et in verbum tuum supersperavi.
82 Defecerunt oculi mei in eloquium tuum,
dicentes : Quando consolaberis me ?
83 Quia factus sum sicut uter in pruina ;
justificationes tuas non sum oblitus.
84 Quot sunt dies servi tui ?
quando facies de persequentibus me judicium ?
85 Narraverunt mihi iniqui fabulationes,
642
Psalmi
sed non ut lex tua.
86 Omnia mandata tua veritas :
inique persecuti sunt me, adjuva me.
87 Paulominus consummaverunt me in terra ;
ego autem non dereliqui mandata tua.
88 Secundum misericordiam tuam vivifica me,
et custodiam testimonia oris tui.
89 Lamed. In æternum, Domine,
verbum tuum permanet in cælo.
90 In generationem et generationem veritas tua ;
fundasti terram, et permanet.
91 Ordinatione tua perseverat dies,
quoniam omnia serviunt tibi.
92 Nisi quod lex tua meditatio mea est,
tunc forte periissem in humilitate mea.
93 In æternum non obliviscar justificationes tuas,
quia in ipsis vivificasti me.
94 Tuus sum ego ; salvum me fac :
quoniam justificationes tuas exquisivi.
95 Me exspectaverunt peccatores ut perderent me ;
testimonia tua intellexi.
96 Omnis consummationis vidi finem,
latum mandatum tuum nimis.
97 Mem. Quomodo dilexi legem tuam, Domine !
tota die meditatio mea est.
98 Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo,
quia in æternum mihi est.
99 Super omnes docentes me intellexi,
quia testimonia tua meditatio mea est.
100 Super senes intellexi,
quia mandata tua quæsivi.
101 Ab omni via mala prohibui pedes meos,
ut custodiam verba tua.
102 A judiciis tuis non declinavi,
quia tu legem posuisti mihi.
103 Quam dulcia faucibus meis eloquia tua !
super mel ori meo.
104 A mandatis tuis intellexi ;
propterea odivi omnem viam iniquitatis.
105 Nun. Lucerna pedibus meis verbum tuum,
et lumen semitis meis.
106 Juravi et statui
custodire judicia justitiæ tuæ.
107 Humiliatus sum usquequaque, Domine ;
vivifica me secundum verbum tuum.
108 Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine,
et judicia tua doce me.
109 Anima mea in manibus meis semper,
et legem tuam non sum oblitus.
110 Posuerunt peccatores laqueum mihi,
643
Psalmi
et de mandatis tuis non erravi.
111 Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum,
quia exsultatio cordis mei sunt.
112 Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in
æternum,
propter retributionem.
113 Samech. Iniquos odio habui,
et legem tuam dilexi.
114 Adjutor et susceptor meus es tu,
et in verbum tuum supersperavi.
115 Declinate a me, maligni,
et scrutabor mandata Dei mei.
116 Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam,
et non confundas me ab exspectatione mea.
117 Adjuva me, et salvus ero,
et meditabor in justificationibus tuis semper.
118 Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis,
quia injusta cogitatio eorum.
119 Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ ;
ideo dilexi testimonia tua.
120 Confige timore tuo carnes meas ;
a judiciis enim tuis timui.
121 Ain. Feci judicium et justitiam :
non tradas me calumniantibus me.
122 Suscipe servum tuum in bonum :
non calumnientur me superbi.
123 Oculi mei defecerunt in salutare tuum,
et in eloquium justitiæ tuæ.
124 Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam,
et justificationes tuas doce me.
125 Servus tuus sum ego : da mihi intellectum,
ut sciam testimonia tua.
126 Tempus faciendi, Domine :
dissipaverunt legem tuam.
127 Ideo dilexi mandata tua
super aurum et topazion.
128 Propterea ad omnia mandata tua dirigebar ;
omnem viam iniquam odio habui.
129 Phe. Mirabilia testimonia tua :
ideo scrutata est ea anima mea.
130 Declaratio sermonum tuorum illuminat,
et intellectum dat parvulis.
131 Os meum aperui, et attraxi spiritum :
quia mandata tua desiderabam.
132 Aspice in me, et miserere mei,
secundum judicium diligentium nomen tuum.
133 Gressus meos dirige secundum eloquium tuum,
et non dominetur mei omnis injustitia.
134 Redime me a calumniis hominum
ut custodiam mandata tua.
644
Psalmi
135 Faciem tuam illumina super servum tuum,
et doce me justificationes tuas.
136 Exitus aquarum deduxerunt oculi mei,
quia non custodierunt legem tuam.
137 Sade. Justus es, Domine,
et rectum judicium tuum.
138 Mandasti justitiam testimonia tua,
et veritatem tuam nimis.
139 Tabescere me fecit zelus meus,
quia obliti sunt verba tua inimici mei.
140 Ignitum eloquium tuum vehementer,
et servus tuus dilexit illud.
141 Adolescentulus sum ego et contemptus ;
justificationes tuas non sum oblitus.
142 Justitia tua, justitia in æternum,
et lex tua veritas.
143 Tribulatio et angustia invenerunt me ;
mandata tua meditatio mea est.
144 Æquitas testimonia tua in æternum :
intellectum da mihi, et vivam.
145 Coph. Clamavi in toto corde meo : exaudi me, Domine ;
justificationes tuas requiram.
146 Clamavi ad te ; salvum me fac :
ut custodiam mandata tua.
147 Præveni in maturitate, et clamavi :
quia in verba tua supersperavi.
148 Prævenerunt oculi mei ad te diluculo,
ut meditarer eloquia tua.
149 Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine,
et secundum judicium tuum vivifica me.
150 Appropinquaverunt persequentes me iniquitati :
a lege autem tua longe facti sunt.
151 Prope es tu, Domine,
et omnes viæ tuæ veritas.
152 Initio cognovi de testimoniis tuis,
quia in æternum fundasti ea.
153 Res. Vide humilitatem meam, et eripe me,
quia legem tuam non sum oblitus.
154 Judica judicium meum, et redime me :
propter eloquium tuum vivifica me.
155 Longe a peccatoribus salus,
quia justificationes tuas non exquisierunt.
156 Misericordiæ tuæ multæ, Domine ;
secundum judicium tuum vivifica me.
157 Multi qui persequuntur me, et tribulant me ;
a testimoniis tuis non declinavi.
158 Vidi prævaricantes et tabescebam,
quia eloquia tua non custodierunt.
159 Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine :
in misericordia tua vivifica me.
645
Psalmi
160 Principium verborum tuorum veritas ;
in æternum omnia judicia justitiæ tuæ.
161 Sin. Principes persecuti sunt me gratis,
et a verbis tuis formidavit cor meum.
162 Lætabor ego super eloquia tua,
sicut qui invenit spolia multa.
163 Iniquitatem odio habui, et abominatus sum,
legem autem tuam dilexi.
164 Septies in die laudem dixi tibi,
super judicia justitiæ tuæ.
165 Pax multa diligentibus legem tuam,
et non est illis scandalum.
166 Exspectabam salutare tuum, Domine,
et mandata tua dilexi.
167 Custodivit anima mea testimonia tua,
et dilexit ea vehementer.
168 Servavi mandata tua et testimonia tua,
quia omnes viæ meæ in conspectu tuo.
169 Tau. Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine ;
juxta eloquium tuum da mihi intellectum.
170 Intret postulatio mea in conspectu tuo ;
secundum eloquium tuum eripe me.
171 Eructabunt labia mea hymnum,
cum docueris me justificationes tuas.
172 Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum,
quia omnia mandata tua æquitas.
173 Fiat manus tua ut salvet me,
quoniam mandata tua elegi.
174 Concupivi salutare tuum, Domine,
et lex tua meditatio mea est.
175 Vivet anima mea, et laudabit te,
et judicia tua adjuvabunt me.
176 Erravi sicut ovis quæ periit : quære servum tuum,
quia mandata tua non sum oblitus.
119Canticum graduum.
Ad Dominum cum tribularer clamavi,
et exaudivit me.
2 Domine, libera animam meam a labiis iniquis
et a lingua dolosa.
3 Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi
ad linguam dolosam ?
4 Sagittæ potentis acutæ,
cum carbonibus desolatoriis.
5 Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est !
habitavi cum habitantibus Cedar ;
6 multum incola fuit anima mea.
7 Cum his qui oderunt pacem eram pacificus ;
cum loquebar illis, impugnabant me gratis.
646
Psalmi
120Canticum graduum.
Levavi oculos meos in montes,
unde veniet auxilium mihi.
2 Auxilium meum a Domino,
qui fecit cælum et terram.
3 Non det in commotionem pedem tuum,
neque dormitet qui custodit te.
4 Ecce non dormitabit neque dormiet
qui custodit Isra¨el.
5 Dominus custodit te ;
Dominus protectio tua super manum dexteram tuam.
6 Per diem sol non uret te,
neque luna per noctem.
7 Dominus custodit te ab omni malo ;
custodiat animam tuam Dominus.
8 Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
121Canticum graduum.
Lætatus sum in his quæ dicta sunt mihi :
In domum Domini ibimus.
2 Stantes erant pedes nostri
in atriis tuis, Jerusalem.
3 Jerusalem, quæ ædificatur ut civitas,
cujus participatio ejus in idipsum.
4 Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini :
testimonium Isra¨el,
ad confitendum nomini Domini.
5 Quia illic sederunt sedes in judicio,
sedes super domum David.
6 Rogate quæ ad pacem sunt Jerusalem,
et abundantia diligentibus te.
7 Fiat pax in virtute tua,
et abundantia in turribus tuis.
8 Propter fratres meos et proximos meos,
loquebar pacem de te.
9 Propter domum Domini Dei nostri,
quæsivi bona tibi.
122Canticum graduum.
Ad te levavi oculos meos,
qui habitas in cælis.
2 Ecce sicut oculi servorum
in manibus dominorum suorum ;
sicut oculi ancillæ
in manibus dominæ suæ :
647
Psalmi
ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum,
donec misereatur nostri.
3 Miserere nostri, Domine, miserere nostri,
quia multum repleti sumus despectione ;
4 quia multum repleta est anima nostra
opprobrium abundantibus, et despectio superbis.
123Canticum graduum.
Nisi quia Dominus erat in nobis,
dicat nunc Isra¨el,
2 nisi quia Dominus erat in nobis :
cum exsurgerent homines in nos,
3 forte vivos deglutissent nos ;
cum irasceretur furor eorum in nos,
4 forsitan aqua absorbuisset nos ;
5 torrentem pertransivit anima nostra ;
forsitan pertransisset anima nostra
aquam intolerabilem.
6 Benedictus Dominus, qui non dedit nos
in captionem dentibus eorum.
7 Anima nostra sicut passer erepta est
de laqueo venantium ;
laqueus contritus est,
et nos liberati sumus.
8 Adjutorium nostrum in nomine Domini,
qui fecit cælum et terram.
124Canticum graduum.
Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion :
non commovebitur in æternum,
qui habitat 2 in Jerusalem.
Montes in circuitu ejus ;
et Dominus in circuitu populi sui,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
3 Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum
super sortem justorum :
ut non extendant justi
ad iniquitatem manus suas,
4 benefac, Domine, bonis,
et rectis corde.
5 Declinantes autem in obligationes,
adducet Dominus cum operantibus iniquitatem.
Pax super Isra¨el !
125Canticum graduum.
In convertendo Dominus captivitatem Sion,
648
Psalmi
facti sumus sicut consolati.
2 Tunc repletum est gaudio os nostrum,
et lingua nostra exsultatione.
Tunc dicent inter gentes :
Magnificavit Dominus facere cum eis.
3 Magnificavit Dominus facere nobiscum ;
facti sumus lætantes.
4 Converte, Domine, captivitatem nostram,
sicut torrens in austro.
5 Qui seminant in lacrimis,
in exsultatione metent.
6 Euntes ibant et flebant,
mittentes semina sua.
Venientes autem venient cum exsultatione,
portantes manipulos suos.
126Canticum graduum Salomonis.
Nisi Dominus ædificaverit domum,
in vanum laboraverunt qui ædificant eam.
Nisi Dominus custodierit civitatem,
frustra vigilat qui custodit eam.
2 Vanum est vobis ante lucem surgere :
surgite postquam sederitis,
qui manducatis panem doloris.
Cum dederit dilectis suis somnum,
3 ecce hæreditas Domini, filii ;
merces, fructus ventris.
4 Sicut sagittæ in manu potentis,
ita filii excussorum.
5 Beatus vir qui implevit desiderium suum ex ipsis :
non confundetur cum loquetur inimicis suis in porta.
127Canticum graduum.
Beati omnes qui timent Dominum,
qui ambulant in viis ejus.
2 Labores manuum tuarum quia manducabis :
beatus es, et bene tibi erit.
3 Uxor tua sicut vitis abundans
in lateribus domus tuæ ;
filii tui sicut novellæ olivarum
in circuitu mensæ tuæ.
4 Ecce sic benedicetur homo
qui timet Dominum.
5 Benedicat tibi Dominus ex Sion,
et videas bona Jerusalem omnibus diebus vitæ tuæ.
6 Et videas filios filiorum tuorum :
pacem super Isra¨el.
649
Psalmi
128Canticum graduum.
Sæpe expugnaverunt me a juventute mea,
dicat nunc Isra¨el ;
2 sæpe expugnaverunt me a juventute mea :
etenim non potuerunt mihi.
3 Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores ;
prolongaverunt iniquitatem suam.
4 Dominus justus
concidit cervices peccatorum.
5 Confundantur, et convertantur retrorsum
omnes qui oderunt Sion.
6 Fiant sicut foenum tectorum,
quod priusquam evellatur exaruit :
7 de quo non implevit manum suam qui metit,
et sinum suum qui manipulos colligit.
8 Et non dixerunt qui præteribant :
Benedictio Domini super vos.
Benediximus vobis in nomine Domini.
129Canticum graduum.
De profundis clamavi ad te, Domine ;
2 Domine, exaudi vocem meam.
Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ.
3 Si iniquitates observaveris, Domine,
Domine, quis sustinebit ?
4 Quia apud te propitiatio est ;
et propter legem tuam sustinui te, Domine.
Sustinuit anima mea in verbo ejus :
5 speravit anima mea in Domino.
6 A custodia matutina usque ad noctem,
speret Isra¨el in Domino.
7 Quia apud Dominum misericordia,
et copiosa apud eum redemptio.
8 Et ipse redimet Isra¨el
ex omnibus iniquitatibus ejus.
130Canticum graduum David.
Domine, non est exaltatum cor meum,
neque elati sunt oculi mei,
neque ambulavi in magnis,
neque in mirabilibus super me.
2 Si non humiliter sentiebam,
sed exaltavi animam meam :
sicut ablactatus est super matre sua,
ita retributio in anima mea.
3 Speret Isra¨el in Domino,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
650
Psalmi
131Canticum graduum.
Memento, Domine, David,
et omnis mansuetudinis ejus :
2 sicut juravit Domino ;
votum vovit Deo Jacob :
3 Si introiero in tabernaculum domus meæ ;
si ascendero in lectum strati mei ;
4 si dedero somnum oculis meis,
et palpebris meis dormitationem,
5 et requiem temporibus meis,
donec inveniam locum Domino,
tabernaculum Deo Jacob.
6 Ecce audivimus eam in Ephrata ;
invenimus eam in campis silvæ.
7 Introibimus in tabernaculum ejus ;
adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.
8 Surge, Domine, in requiem tuam,
tu et arca sanctificationis tuæ.
9 Sacerdotes tui induantur justitiam,
et sancti tui exsultent.
10 Propter David servum tuum
non avertas faciem christi tui.
11 Juravit Dominus David veritatem,
et non frustrabitur eam :
De fructu ventris tui
ponam super sedem tuam.
12 Si custodierint filii tui testamentum meum,
et testimonia mea hæc quæ docebo eos,
et filii eorum usque in sæculum
sedebunt super sedem tuam.
13 Quoniam elegit Dominus Sion :
elegit eam in habitationem sibi.
14 Hæc requies mea in sæculum sæculi ;
hic habitabo, quoniam elegi eam.
15 Viduam ejus benedicens benedicam ;
pauperes ejus saturabo panibus.
16 Sacerdotes ejus induam salutari,
et sancti ejus exsultatione exsultabunt.
17 Illuc producam cornu David ;
paravi lucernam christo meo.
18 Inimicos ejus induam confusione ;
super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.
132Canticum graduum David.
Ecce quam bonum et quam jucundum,
habitare fratres in unum !
2 Sicut unguentum in capite,
quod descendit in barbam, barbam Aaron,
651
Psalmi
quod descendit in oram vestimenti ejus ;
3 sicut ros Hermon,
qui descendit in montem Sion.
Quoniam illic mandavit Dominus benedictionem,
et vitam usque in sæculum.
133Canticum graduum.
Ecce nunc benedicite Dominum, omnes servi Domini :
qui statis in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri.
2 In noctibus extollite manus vestras in sancta,
et benedicite Dominum.
3 Benedicat te Dominus ex Sion,
qui fecit cælum et terram.
134Alleluja.
Laudate nomen Domini ;
laudate, servi, Dominum :
2 qui statis in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri.
3 Laudate Dominum, quia bonus Dominus ;
psallite nomini ejus, quoniam suave.
4 Quoniam Jacob elegit sibi Dominus ;
Isra¨el in possessionem sibi.
5 Quia ego cognovi quod magnus est Dominus,
et Deus noster præ omnibus diis.
6 Omnia quæcumque voluit Dominus fecit,
in cælo, in terra, in mari et in omnibus abyssis.
7 Educens nubes ab extremo terræ,
fulgura in pluviam fecit ;
qui producit ventos de thesauris suis.
8 Qui percussit primogenita Ægypti,
ab homine usque ad pecus.
9 Et misit signa et prodigia in medio tui, Ægypte :
in Pharaonem, et in omnes servos ejus.
10 Qui percussit gentes multas,
et occidit reges fortes :
11 Sehon, regem Amorrhæorum, et Og, regem Basan,
et omnia regna Chanaan :
12 et dedit terram eorum hæreditatem,
hæreditatem Isra¨el populo suo.
13 Domine, nomen tuum in æternum ;
Domine, memoriale tuum in generationem et generationem.
14 Quia judicabit Dominus populum suum,
et in servis suis deprecabitur.
15 Simulacra gentium argentum et aurum,
opera manuum hominum.
652
Psalmi
16 Os habent, et non loquentur ;
oculos habent, et non videbunt.
17 Aures habent, et non audient ;
neque enim est spiritus in ore ipsorum.
18 Similes illis fiant qui faciunt ea,
et omnes qui confidunt in eis.
19 Domus Isra¨el, benedicite Domino ;
domus Aaron, benedicite Domino.
20 Domus Levi, benedicite Domino ;
qui timetis Dominum, benedicite Domino.
21 Benedictus Dominus ex Sion,
qui habitat in Jerusalem.
135Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in æternum misericordia ejus.
2 Confitemini Deo deorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
3 Confitemini Domino dominorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
4 Qui facit mirabilia magna solus,
quoniam in æternum misericordia ejus.
5 Qui fecit cælos in intellectu,
quoniam in æternum misericordia ejus.
6 Qui firmavit terram super aquas,
quoniam in æternum misericordia ejus.
7 Qui fecit luminaria magna,
quoniam in æternum misericordia ejus :
8 solem in potestatem diei,
quoniam in æternum misericordia ejus ;
9 lunam et stellas in potestatem noctis,
quoniam in æternum misericordia ejus.
10 Qui percussit Ægyptum cum primogenitis eorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
11 Qui eduxit Isra¨el de medio eorum,
quoniam in æternum misericordia ejus,
12 in manu potenti et brachio excelso,
quoniam in æternum misericordia ejus.
13 Qui divisit mare Rubrum in divisiones,
quoniam in æternum misericordia ejus ;
14 et eduxit Isra¨el per medium ejus,
quoniam in æternum misericordia ejus ;
15 et excussit Pharaonem et virtutem ejus in mari Rubro,
quoniam in æternum misericordia ejus.
16 Qui traduxit populum suum per desertum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
17 Qui percussit reges magnos,
quoniam in æternum misericordia ejus ;
18 et occidit reges fortes,
653
Psalmi
quoniam in æternum misericordia ejus :
19 Sehon, regem Amorrhæorum,
quoniam in æternum misericordia ejus ;
20 et Og, regem Basan,
quoniam in æternum misericordia ejus :
21 et dedit terram eorum hæreditatem,
quoniam in æternum misericordia ejus ;
22 hæreditatem Isra¨el, servo suo,
quoniam in æternum misericordia ejus.
23 Quia in humilitate nostra memor fuit nostri,
quoniam in æternum misericordia ejus ;
24 et redemit nos ab inimicis nostris,
quoniam in æternum misericordia ejus.
25 Qui dat escam omni carni,
quoniam in æternum misericordia ejus.
26 Confitemini Deo cæli,
quoniam in æternum misericordia ejus.
Confitemini Domino dominorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
136Psalmus David, Jeremiæ.
Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus,
cum recordaremur Sion.
2 In salicibus in medio ejus
suspendimus organa nostra :
3 quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos,
verba cantionum ;
et qui abduxerunt nos :
Hymnum cantate nobis de canticis Sion.
4 Quomodo cantabimus canticum Domini
in terra aliena ?
5 Si oblitus fuero tui, Jerusalem,
oblivioni detur dextera mea.
6 Adhæreat lingua mea faucibus meis,
si non meminero tui ;
si non proposuero Jerusalem
in principio lætitiæ meæ.
7 Memor esto, Domine, filiorum Edom,
in die Jerusalem :
qui dicunt : Exinanite, exinanite
usque ad fundamentum in ea.
8 Filia Babylonis misera ! beatus qui retribuet tibi
retributionem tuam quam retribuisti nobis.
9 Beatus qui tenebit,
et allidet parvulos tuos ad petram.
137Ipsi David.
Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo,
654
Psalmi
quoniam audisti verba oris mei.
In conspectu angelorum psallam tibi ;
2 adorabo ad templum sanctum tuum,
et confitebor nomini tuo :
super misericordia tua et veritate tua ;
quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum.
3 In quacumque die invocavero te, exaudi me ;
multiplicabis in anima mea virtutem.
4 Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terræ,
quia audierunt omnia verba oris tui.
5 Et cantent in viis Domini,
quoniam magna est gloria Domini ;
6 quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit,
et alta a longe cognoscit.
7 Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me ;
et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam,
et salvum me fecit dextera tua.
8 Dominus retribuet pro me.
Domine, misericordia tua in sæculum ;
opera manuum tuarum ne despicias.
138In finem, psalmus David.
Domine, probasti me, et cognovisti me ;
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe ;
semitam meam et funiculum meum investigasti :
4 et omnes vias meas prævidisti,
quia non est sermo in lingua mea.
5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia,
novissima et antiqua.
Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me ;
confortata est, et non potero ad eam.
7 Quo ibo a spiritu tuo ?
et quo a facie tua fugiam ?
8 Si ascendero in cælum, tu illic es ;
si descendero in infernum, ades.
9 Si sumpsero pennas meas diluculo,
et habitavero in extremis maris,
10 etenim illuc manus tua deducet me,
et tenebit me dextera tua.
11 Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ;
et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te,
et nox sicut dies illuminabitur :
sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 Quia tu possedisti renes meos ;
suscepisti me de utero matris meæ.
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ;
655
Psalmi
mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ;
et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui,
et in libro tuo omnes scribentur.
Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ;
nimis confortatus est principatus eorum.
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur.
Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Si occideris, Deus, peccatores,
viri sanguinum, declinate a me :
20 quia dicitis in cogitatione :
Accipient in vanitate civitates tuas.
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam,
et super inimicos tuos tabescebam ?
22 Perfecto odio oderam illos,
et inimici facti sunt mihi.
23 Proba me, Deus, et scito cor meum ;
interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Et vide si via iniquitatis in me est,
et deduc me in via æterna.
139In finem. Psalmus David.
2 Eripe me, Domine, ab homine malo ;
a viro iniquo eripe me.
3 Qui cogitaverunt iniquitates in corde,
tota die constituebant prælia.
4 Acuerunt linguas suas sicut serpentis ;
venenum aspidum sub labiis eorum.
5 Custodi me, Domine, de manu peccatoris,
et ab hominibus iniquis eripe me.
Qui cogitaverunt supplantare gressus meos :
6 absconderunt superbi laqueum mihi.
Et funes extenderunt in laqueum ;
juxta iter, scandalum posuerunt mihi.
7 Dixi Domino : Deus meus es tu ;
exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.
8 Domine, Domine, virtus salutis meæ,
obumbrasti super caput meum in die belli.
9 Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori :
cogitaverunt contra me ;
ne derelinquas me, ne forte exaltentur.
10 Caput circuitus eorum :
labor labiorum ipsorum operiet eos.
11 Cadent super eos carbones ;
in ignem dejicies eos :
in miseriis non subsistent.
12 Vir linguosus non dirigetur in terra ;
656
Psalmi
virum injustum mala capient in interitu.
13 Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis,
et vindictam pauperum.
14 Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo,
et habitabunt recti cum vultu tuo.
140Psalmus David.
Domine, clamavi ad te : exaudi me ;
intende voci meæ, cum clamavero ad te.
2 Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo ;
elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum.
3 Pone, Domine, custodiam ori meo,
et ostium circumstantiæ labiis meis.
4 Non declines cor meum in verba malitiæ,
ad excusandas excusationes in peccatis ;
cum hominibus operantibus iniquitatem,
et non communicabo cum electis eorum.
5 Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me :
oleum autem peccatoris non impinguet caput meum.
Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum :
6 absorpti sunt juncti petræ judices eorum.
Audient verba mea, quoniam potuerunt.
7 Sicut crassitudo terræ erupta est super terram,
dissipata sunt ossa nostra secus infernum.
8 Quia ad te, Domine, Domine, oculi mei ;
in te speravi, non auferas animam meam.
9 Custodi me a laqueo quem statuerunt mihi,
et a scandalis operantium iniquitatem.
10 Cadent in retiaculo ejus peccatores :
singulariter sum ego, donec transeam.
141Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio.
2 Voce mea ad Dominum clamavi,
voce mea ad Dominum deprecatus sum.
3 Effundo in conspectu ejus orationem meam,
et tribulationem meam ante ipsum pronuntio :
4 in deficiendo ex me spiritum meum,
et tu cognovisti semitas meas.
In via hac qua ambulabam
absconderunt laqueum mihi.
5 Considerabam ad dexteram, et videbam,
et non erat qui cognosceret me :
periit fuga a me,
et non est qui requirat animam meam.
6 Clamavi ad te, Domine ;
dixi : Tu es spes mea,
portio mea in terra viventium.
657
Psalmi
7 Intende ad deprecationem meam,
quia humiliatus sum nimis.
Libera me a persequentibus me,
quia confortati sunt super me.
8 Educ de custodia animam meam
ad confitendum nomini tuo ;
me exspectant justi donec retribuas mihi.
142Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus.
Domine, exaudi orationem meam ;
auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua ;
exaudi me in tua justitia.
2 Et non intres in judicium cum servo tuo,
quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.
3 Quia persecutus est inimicus animam meam ;
humiliavit in terra vitam meam ;
collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.
4 Et anxiatus est super me spiritus meus ;
in me turbatum est cor meum.
5 Memor fui dierum antiquorum ;
meditatus sum in omnibus operibus tuis :
in factis manuum tuarum meditabar.
6 Expandi manus meas ad te ;
anima mea sicut terra sine aqua tibi.
7 Velociter exaudi me, Domine ;
defecit spiritus meus.
Non avertas faciem tuam a me,
et similis ero descendentibus in lacum.
8 Auditam fac mihi mane misericordiam tuam,
quia in te speravi.
Notam fac mihi viam in qua ambulem,
quia ad te levavi animam meam.
9 Eripe me de inimicis meis, Domine :
ad te confugi.
10 Doce me facere voluntatem tuam,
quia Deus meus es tu.
Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.
11 Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me :
in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam,
12 et in misericordia tua disperdes inimicos meos,
et perdes omnes qui tribulant animam meam,
quoniam ego servus tuus sum.
143Psalmus David. Adversus Goliath.
Benedictus Dominus Deus meus,
qui docet manus meas ad prælium,
et digitos meos ad bellum.
658
Psalmi
2 Misericordia mea et refugium meum ;
susceptor meus et liberator meus ;
protector meus, et in ipso speravi,
qui subdit populum meum sub me.
3 Domine, quid est homo, quia innotuisti ei ?
aut filius hominis, quia reputas eum ?
4 Homo vanitati similis factus est ;
dies ejus sicut umbra prætereunt.
5 Domine, inclina cælos tuos, et descende ;
tange montes, et fumigabunt.
6 Fulgura coruscationem, et dissipabis eos ;
emitte sagittas tuas, et conturbabis eos.
7 Emitte manum tuam de alto : eripe me,
et libera me de aquis multis,
de manu filiorum alienorum :
8 quorum os locutum est vanitatem,
et dextera eorum dextera iniquitatis.
9 Deus, canticum novum cantabo tibi ;
in psalterio decachordo psallam tibi.
10 Qui das salutem regibus,
qui redemisti David servum tuum de gladio maligno,
11 eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum,
quorum os locutum est vanitatem,
et dextera eorum dextera iniquitatis.
12 Quorum filii sicut novellæ plantationes in juventute sua ;
filiæ eorum compositæ,
circumornatæ ut similitudo templi.
13 Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud ;
oves eorum foetosæ, abundantes in egressibus suis ;
14 boves eorum crassæ.
Non est ruina maceriæ, neque transitus,
neque clamor in plateis eorum.
15 Beatum dixerunt populum cui hæc sunt ;
beatus populus cujus Dominus Deus ejus.
144Laudatio ipsi David.
Exaltabo te, Deus meus rex,
et benedicam nomini tuo in sæculum, et in sæculum sæculi.
2 Per singulos dies benedicam tibi,
et laudabo nomen tuum in sæculum, et in sæculum sæculi.
3 Magnus Dominus, et laudabilis nimis,
et magnitudinis ejus non est finis.
4 Generatio et generatio laudabit opera tua,
et potentiam tuam pronuntiabunt.
5 Magnificentiam gloriæ sanctitatis tuæ loquentur,
et mirabilia tua narrabunt.
6 Et virtutem terribilium tuorum dicent,
et magnitudinem tuam narrabunt.
7 Memoriam abundantiæ suavitatis tuæ eructabunt,
659
Psalmi
et justitia tua exsultabunt.
8 Miserator et misericors Dominus :
patiens, et multum misericors.
9 Suavis Dominus universis,
et miserationes ejus super omnia opera ejus.
10 Confiteantur tibi, Domine, omnia opera tua,
et sancti tui benedicant tibi.
11 Gloriam regni tui dicent,
et potentiam tuam loquentur :
12 ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam,
et gloriam magnificentiæ regni tui.
13 Regnum tuum regnum omnium sæculorum ;
et dominatio tua in omni generatione et generationem.
Fidelis Dominus in omnibus verbis suis,
et sanctus in omnibus operibus suis.
14 Allevat Dominus omnes qui corruunt,
et erigit omnes elisos.
15 Oculi omnium in te sperant, Domine,
et tu das escam illorum in tempore opportuno.
16 Aperis tu manum tuam,
et imples omne animal benedictione.
17 Justus Dominus in omnibus viis suis,
et sanctus in omnibus operibus suis.
18 Prope est Dominus omnibus invocantibus eum,
omnibus invocantibus eum in veritate.
19 Voluntatem timentium se faciet,
et deprecationem eorum exaudiet, et salvos faciet eos.
20 Custodit Dominus omnes diligentes se,
et omnes peccatores disperdet.
21 Laudationem Domini loquetur os meum ;
et benedicat omnis caro nomini sancto ejus in sæculum, et in
sæculum sæculi.
145Alleluja, Aggæi et Zachariæ.
2 Lauda, anima mea, Dominum.
Laudabo Dominum in vita mea ;
psallam Deo meo quamdiu fuero.
Nolite confidere in principibus,
3 in filiis hominum, in quibus non est salus.
4 Exibit spiritus ejus, et revertetur in terram suam ;
in illa die peribunt omnes cogitationes eorum.
5 Beatus cujus Deus Jacob adjutor ejus,
spes ejus in Domino Deo ipsius :
6 qui fecit cælum et terram,
mare, et omnia quæ in eis sunt.
7 Qui custodit veritatem in sæculum ;
facit judicium injuriam patientibus ;
dat escam esurientibus.
Dominus solvit compeditos ;
660
Psalmi
8 Dominus illuminat cæcos.
Dominus erigit elisos ;
Dominus diligit justos.
9 Dominus custodit advenas,
pupillum et viduam suscipiet,
et vias peccatorum disperdet.
10 Regnabit Dominus in sæcula ;
Deus tuus, Sion, in generationem et generationem.
146Alleluja.
Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus ;
Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.
2 Ædificans Jerusalem Dominus,
dispersiones Isra¨elis congregabit :
3 qui sanat contritos corde,
et alligat contritiones eorum ;
4 qui numerat multitudinem stellarum,
et omnibus eis nomina vocat.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus,
et sapientiæ ejus non est numerus.
6 Suscipiens mansuetos Dominus ;
humilians autem peccatores usque ad terram.
7 Præcinite Domino in confessione ;
psallite Deo nostro in cithara.
8 Qui operit cælum nubibus,
et parat terræ pluviam ;
qui producit in montibus foenum,
et herbam servituti hominum ;
9 qui dat jumentis escam ipsorum,
et pullis corvorum invocantibus eum.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit,
nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum,
et in eis qui sperant super misericordia ejus.
147Alleluja.
Lauda, Jerusalem, Dominum ;
lauda Deum tuum, Sion.
2 Quoniam confortavit seras portarum tuarum ;
benedixit filiis tuis in te.
3 Qui posuit fines tuos pacem,
et adipe frumenti satiat te.
4 Qui emittit eloquium suum terræ :
velociter currit sermo ejus.
5 Qui dat nivem sicut lanam ;
nebulam sicut cinerem spargit.
6 Mittit crystallum suam sicut buccellas :
661
Psalmi
ante faciem frigoris ejus quis sustinebit ?
7 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea ;
flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.
8 Qui annuntiat verbum suum Jacob,
justitias et judicia sua Isra¨el.
9 Non fecit taliter omni nationi,
et judicia sua non manifestavit eis.
Alleluja.
148Alleluja.
Laudate Dominum de cælis ;
laudate eum in excelsis.
2 Laudate eum, omnes angeli ejus ;
laudate eum, omnes virtutes ejus.
3 Laudate eum, sol et luna ;
laudate eum, omnes stellæ et lumen.
4 Laudate eum, cæli cælorum ;
et aquæ omnes quæ super cælos sunt,
5 laudent nomen Domini.
Quia ipse dixit, et facta sunt ;
ipse mandavit, et creata sunt.
6 Statuit ea in æternum, et in sæculum sæculi ;
præceptum posuit, et non præteribit.
7 Laudate Dominum de terra,
dracones et omnes abyssi ;
8 ignis, grando, nix, glacies, spiritus procellarum,
quæ faciunt verbum ejus ;
9 montes, et omnes colles ;
ligna fructifera, et omnes cedri ;
10 bestiæ, et universa pecora ;
serpentes, et volucres pennatæ ;
11 reges terræ et omnes populi ;
principes et omnes judices terræ ;
12 juvenes et virgines ; senes cum junioribus,
laudent nomen Domini :
13 quia exaltatum est nomen ejus solius.
14 Confessio ejus super cælum et terram ;
et exaltavit cornu populi sui.
Hymnus omnibus sanctis ejus ;
filiis Isra¨el, populo appropinquanti sibi.
Alleluja.
149Alleluja.
Cantate Domino canticum novum ;
laus ejus in ecclesia sanctorum.
2 Lætetur Isra¨el in eo qui fecit eum,
et filii Sion exsultent in rege suo.
662
Psalmi
3 Laudent nomen ejus in choro ;
in tympano et psalterio psallant ei.
4 Quia beneplacitum est Domino in populo suo,
et exaltabit mansuetos in salutem.
5 Exsultabunt sancti in gloria ;
lætabuntur in cubilibus suis.
6 Exaltationes Dei in gutture eorum,
et gladii ancipites in manibus eorum :
7 ad faciendam vindictam in nationibus,
increpationes in populis ;
8 ad alligandos reges eorum in compedibus,
et nobiles eorum in manicis ferreis ;
9 ut faciant in eis judicium conscriptum :
gloria hæc est omnibus sanctis ejus.
Alleluja.
150Alleluja.
Laudate Dominum in sanctis ejus ;
laudate eum in firmamento virtutis ejus.
2 Laudate eum in virtutibus ejus ;
laudate eum secundum multitudinem magnitudinis ejus.
3 Laudate eum in sono tubæ ;
laudate eum in psalterio et cithara.
4 Laudate eum in tympano et choro ;
laudate eum in chordis et organo.
5 Laudate eum in cymbalis benesonantibus ;
laudate eum in cymbalis jubilationis.
6 Omnis spiritus laudet Dominum !
Alleluja.
663
Liber Proverbiorum
1 Parabolæ Salomonis, filii David, regis Isra¨el,
2 ad sciendam sapientiam et disciplinam ;
3 ad intelligenda verba prudentiæ,
et suscipiendam eruditionem doctrinæ,
justitiam, et judicium, et æquitatem :
4 ut detur parvulis astutia,
adolescenti scientia et intellectus.
5 Audiens sapiens, sapientior erit,
et intelligens gubernacula possidebit.
6 Animadvertet parabolam et interpretationem,
verba sapientum et ænigmata eorum.
7 Timor Domini principium sapientiæ ;
sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.
8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui,
et ne dimittas legem matris tuæ :
9 ut addatur gratia capiti tuo,
et torques collo tuo.
10 Fili mi, si te lactaverint peccatores,
ne acquiescas eis.
11 Si dixerint : Veni nobiscum, insidiemur sanguini ;
abscondamus tendiculas contra insontem frustra ;
12 deglutiamus eum sicut infernus viventem,
et integrum quasi descendentem in lacum ;
13 omnem pretiosam substantiam reperiemus ;
implebimus domos nostras spoliis :
14 sortem mitte nobiscum,
marsupium unum sit omnium nostrum :
15 fili mi, ne ambules cum eis ;
prohibe pedem tuum a semitis eorum :
16 pedes enim illorum ad malum currunt,
et festinant ut effundant sanguinem.
17 Frustra autem jacitur rete
ante oculos pennatorum.
18 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur,
et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 Sic semitæ omnis avari :
animas possidentium rapiunt.
20 Sapientia foris prædicat ;
in plateis dat vocem suam :
21 in capite turbarum clamitat ;
in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens :
22 Usquequo, parvuli, diligitis infantiam,
et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient,
et imprudentes odibunt scientiam ?
23 convertimini ad correptionem meam.
En proferam vobis spiritum meum,
Proverbia
et ostendam vobis verba mea.
24 Quia vocavi, et renuistis ;
extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret :
25 despexistis omne consilium meum,
et increpationes meas neglexistis.
26 Ego quoque in interitu vestro ridebo,
et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit.
27 Cum irruerit repentina calamitas,
et interitus quasi tempestas ingruerit ;
quando venerit super vos tribulatio et angustia :
28 tunc invocabunt me, et non exaudiam ;
mane consurgent, et non invenient me :
29 eo quod exosam habuerint disciplinam,
et timorem Domini non susceperint,
30 nec acquieverint consilio meo,
et detraxerint universæ correptioni meæ.
31 Comedent igitur fructus viæ suæ,
suisque consiliis saturabuntur.
32 Aversio parvulorum interficiet eos,
et prosperitas stultorum perdet illos.
33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet,
et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.
2 Fili mi, si susceperis sermones meos,
et mandata mea absconderis penes te :
2 ut audiat sapientiam auris tua,
inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam.
3 Si enim sapientiam invocaveris,
et inclinaveris cor tuum prudentiæ ;
4 si quæsieris eam quasi pecuniam,
et sicut thesauros effoderis illam :
5 tunc intelliges timorem Domini,
et scientiam Dei invenies,
6 quia Dominus dat sapientiam,
et ex ore ejus prudentia et scientia.
7 Custodiet rectorum salutem,
et proteget gradientes simpliciter,
8 servans semitas justitiæ,
et vias sanctorum custodiens.
9 Tunc intelliges justitiam, et judicium,
et æquitatem, et omnem semitam bonam.
10 Si intraverit sapientia cor tuum,
et scientia animæ tuæ placuerit,
11 consilium custodiet te,
et prudentia servabit te :
12 ut eruaris a via mala,
et ab homine qui perversa loquitur ;
13 qui relinquunt iter rectum,
et ambulant per vias tenebrosas ;
665
Proverbia
14 qui lætantur cum malefecerint,
et exsultant in rebus pessimis ;
15 quorum viæ perversæ sunt,
et infames gressus eorum.
16 Ut eruaris a muliere aliena,
et ab extranea quæ mollit sermones suos,
17 et relinquit ducem pubertatis suæ,
18 et pacti Dei sui oblita est.
Inclinata est enim ad mortem domus ejus,
et ad inferos semitæ ipsius.
19 Omnes qui ingrediuntur ad eam non revertentur,
nec apprehendent semitas vitæ.
20 Ut ambules in via bona,
et calles justorum custodias :
21 qui enim recti sunt habitabunt in terra,
et simplices permanebunt in ea ;
22 impii vero de terra perdentur,
et qui inique agunt auferentur ex ea.
3 Fili mi, ne obliviscaris legis meæ,
et præcepta mea cor tuum custodiat :
2 longitudinem enim dierum, et annos vitæ, et pacem,
apponent tibi.
3 Misericordia et veritas te non deserant ;
circumda eas gutturi tuo,
et describe in tabulis cordis tui :
4 et invenies gratiam, et disciplinam bonam,
coram Deo et hominibus.
5 Habe fiduciam in Domino ex toto corde tuo,
et ne innitaris prudentiæ tuæ.
6 In omnibus viis tuis cogita illum,
et ipse diriget gressus tuos.
7 Ne sis sapiens apud temetipsum ;
time Deum, et recede a malo :
8 sanitas quippe erit umbilico tuo,
et irrigatio ossium tuorum.
9 Honora Dominum de tua substantia,
et de primitiis omnium frugum tuarum da ei :
10 et implebuntur horrea tua saturitate,
et vino torcularia tua redundabunt.
11 Disciplinam Domini, fili mi, ne abjicias,
nec deficias cum ab eo corriperis :
12 quem enim diligit Dominus, corripit,
et quasi pater in filio complacet sibi.
13 Beatus homo qui invenit sapientiam,
et qui affluit prudentia.
14 Melior est acquisitio ejus negotiatione argenti,
et auri primi et purissimi fructus ejus.
15 Pretiosior est cunctis opibus,
666
Proverbia
et omnia quæ desiderantur huic non valent comparari.
16 Longitudo dierum in dextera ejus,
et in sinistra illius divitiæ et gloria.
17 Viæ ejus viæ pulchræ,
et omnes semitæ illius pacificæ.
18 Lignum vitæ est his qui apprehenderint eam,
et qui tenuerit eam beatus.
19 Dominus sapientia fundavit terram ;
stabilivit cælos prudentia.
20 Sapientia illius eruperunt abyssi,
et nubes rore concrescunt.
21 Fili mi, ne effluant hæc ab oculis tuis.
Custodi legem atque consilium,
22 et erit vita animæ tuæ,
et gratia faucibus tuis.
23 Tunc ambulabis fiducialiter in via tua,
et pes tuus non impinget.
24 Si dormieris, non timebis ;
quiesces, et suavis erit somnus tuus.
25 Ne paveas repentino terrore,
et irruentes tibi potentias impiorum.
26 Dominus enim erit in latere tuo,
et custodiet pedem tuum, ne capiaris.
27 Noli prohibere benefacere eum qui potest :
si vales, et ipse benefac.
28 Ne dicas amico tuo : Vade, et revertere : cras dabo tibi :
cum statim possis dare.
29 Ne moliaris amico tuo malum,
cum ille in te habeat fiduciam.
30 Ne contendas adversus hominem frustra,
cum ipse tibi nihil mali fecerit.
31 Ne æmuleris hominem injustum,
nec imiteris vias ejus :
32 quia abominatio Domini est omnis illusor,
et cum simplicibus sermocinatio ejus.
33 Egestas a Domino in domo impii ;
habitacula autem justorum benedicentur.
34 Ipse deludet illusores,
et mansuetis dabit gratiam.
35 Gloriam sapientes possidebunt ;
stultorum exaltatio ignominia.
4 Audite, filii, disciplinam patris,
et attendite ut sciatis prudentiam.
2 Donum bonum tribuam vobis :
legem meam ne derelinquatis.
3 Nam et ego filius fui patris mei,
tenellus et unigenitus coram matre mea.
667
Proverbia
4 Et docebat me, atque dicebat :
Suscipiat verba mea cor tuum ;
custodi præcepta mea, et vives.
5 Posside sapientiam, posside prudentiam :
ne obliviscaris, neque declines a verbis oris mei.
6 Ne dimittas eam, et custodiet te :
dilige eam, et conservabit te.
7 Principium sapientiæ : posside sapientiam,
et in omni possessione tua acquire prudentiam.
8 Arripe illam, et exaltabit te ;
glorificaberis ab ea cum eam fueris amplexatus.
9 Dabit capiti tuo augmenta gratiarum,
et corona inclyta proteget te.
10 Audi, fili mi, et suscipe verba mea,
ut multiplicentur tibi anni vitæ.
11 Viam sapientiæ monstrabo tibi ;
ducam te per semitas æquitatis :
12 quas cum ingressus fueris, non arctabuntur gressus tui,
et currens non habebis offendiculum.
13 Tene disciplinam, ne dimittas eam ;
custodi illam, quia ipsa est vita tua.
14 Ne delecteris in semitis impiorum,
nec tibi placeat malorum via.
15 Fuge ab ea, nec transeas per illam ;
declina, et desere eam.
16 Non enim dormiunt nisi malefecerint,
et rapitur somnus ab eis nisi supplantaverint.
17 Comedunt panem impietatis,
et vinum iniquitatis bibunt.
18 Justorum autem semita quasi lux splendens procedit,
et crescit usque ad perfectam diem.
19 Via impiorum tenebrosa ;
nesciunt ubi corruant.
20 Fili mi, ausculta sermones meos,
et ad eloquia mea inclina aurem tuam.
21 Ne recedant ab oculis tuis :
custodi ea in medio cordis tui :
22 vita enim sunt invenientibus ea,
et universæ carni sanitas.
23 Omni custodia serva cor tuum,
quia ex ipso vita procedit.
24 Remove a te os pravum,
et detrahentia labia sint procul a te.
25 Oculi tui recta videant,
et palpebræ tuæ præcedant gressus tuos.
26 Dirige semitam pedibus tuis,
et omnes viæ tuæ stabilientur.
27 Ne declines ad dexteram neque ad sinistram ;
averte pedem tuum a malo :
668
Proverbia
vias enim quæ a dextris sunt novit Dominus :
perversæ vero sunt quæ a sinistris sunt.
Ipse autem rectos faciet cursus tuos,
itinera autem tua in pace producet.
5 Fili mi, attende ad sapientiam meam,
et prudentiæ meæ inclina aurem tuam :
2 ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent.
Ne attendas fallaciæ mulieris ;
3 favus enim distillans labia meretricis,
et nitidius oleo guttur ejus :
4 novissima autem illius amara quasi absinthium,
et acuta quasi gladius biceps.
5 Pedes ejus descendunt in mortem,
et ad inferos gressus illius penetrant.
6 Per semitam vitæ non ambulant ;
vagi sunt gressus ejus et investigabiles.
7 Nunc ergo fili mi, audi me,
et ne recedas a verbis oris mei.
8 Longe fac ab ea viam tuam,
et ne appropinques foribus domus ejus.
9 Ne des alienis honorem tuum,
et annos tuos crudeli :
10 ne forte implentur extranei viribus tuis,
et labores tui sint in domo aliena,
11 et gemas in novissimis,
quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum,
et dicas : 12 Cur detestatus sum disciplinam,
et increpationibus non acquievit cor meum,
13 nec audivi vocem docentium me,
et magistris non inclinavi aurem meam ?
14 pene fui in omni malo,
in medio ecclesiæ et synagogæ.
15 Bibe aquam de cisterna tua,
et fluenta putei tui ;
16 deriventur fontes tui foras,
et in plateis aquas tuas divide.
17 Habeto eas solus,
nec sint alieni participes tui.
18 Sit vena tua benedicta,
et lætare cum muliere adolescentiæ tuæ.
19 Cerva carissima, et gratissimus hinnulus :
ubera ejus inebrient te in omni tempore ;
in amore ejus delectare jugiter.
20 Quare seduceris, fili mi, ab aliena,
et foveris in sinu alterius ?
21 Respicit Dominus vias hominis,
et omnes gressus ejus considerat.
22 Iniquitates suas capiunt impium,
et funibus peccatorum suorum constringitur.
669
Proverbia
23 Ipse morietur, quia non habuit disciplinam,
et in multitudine stultitiæ suæ decipietur.
6 Fili mi, si spoponderis pro amico tuo,
defixisti apud extraneum manum tuam :
2 illaqueatus es verbis oris tui,
et captus propriis sermonibus.
3 Fac ergo quod dico, fili mi, et temetipsum libera,
quia incidisti in manum proximi tui.
Discurre, festina, suscita amicum tuum.
4 Ne dederis somnum oculis tuis,
nec dormitent palpebræ tuæ.
5 Eruere quasi damula de manu,
et quasi avis de manu aucupis.
6 Vade ad formicam, o piger,
et considera vias ejus, et disce sapientiam.
7 Quæ cum non habeat ducem,
nec præceptorem, nec principem,
8 parat in æstate cibum sibi,
et congregat in messe quod comedat.
9 Usquequo, piger, dormies ?
quando consurges e somno tuo ?
10 Paululum dormies, paululum dormitabis,
paululum conseres manus ut dormias ;
11 et veniet tibi quasi viator egestas,
et pauperies quasi vir armatus.
Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua,
et egestas longe fugiet a te.
12 Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso ;
13 annuit oculis, terit pede, digito loquitur,
14 pravo corde machinatur malum,
et omni tempore jurgia seminat.
15 Huic extemplo veniet perditio sua,
et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.
16 Sex sunt quæ odit Dominus,
et septimum detestatur anima ejus :
17 oculos sublimes, linguam mendacem,
manus effundentes innoxium sanguinem,
18 cor machinans cogitationes pessimas,
pedes veloces ad currendum in malum,
19 proferentem mendacia testem fallacem,
et eum qui seminat inter fratres discordias.
20 Conserva, fili mi, præcepta patris tui,
et ne dimittas legem matris tuæ.
21 Liga ea in corde tuo jugiter,
et circumda gutturi tuo.
670
Proverbia
22 Cum ambulaveris, gradiantur tecum ;
cum dormieris, custodiant te :
et evigilans loquere cum eis.
23 Quia mandatum lucerna est, et lex lux,
et via vitæ increpatio disciplinæ :
24 ut custodiant te a muliere mala,
et a blanda lingua extraneæ.
25 Non concupiscat pulchritudinem ejus cor tuum,
nec capiaris nutibus illius :
26 pretium enim scorti vix est unius panis,
mulier autem viri pretiosam animam capit.
27 Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo,
ut vestimenta illius non ardeant ?
28 aut ambulare super prunas,
ut non comburantur plantæ ejus ?
29 sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui,
non erit mundus cum tetigerit eam.
30 Non grandis est culpa cum quis furatus fuerit :
furatur enim ut esurientem impleat animam ;
31 deprehensus quoque reddet septuplum,
et omnem substantiam domus suæ tradet.
32 Qui autem adulter est,
propter cordis inopiam perdet animam suam ;
33 turpitudinem et ignominiam congregat sibi,
et opprobrium illius non delebitur :
34 quia zelus et furor viri
non parcet in die vindictæ,
35 nec acquiescet cujusquam precibus,
nec suscipiet pro redemptione dona plurima.
7 Fili mi, custodi sermones meos,
et præcepta mea reconde tibi.
Fili, 2 serva mandata mea, et vives ;
et legem meam quasi pupillam oculi tui :
3 liga eam in digitis tuis,
scribe illam in tabulis cordis tui.
4 Dic sapientiæ : Soror mea es,
et prudentiam voca amicam tuam :
5 ut custodiant te a muliere extranea,
et ab aliena quæ verba sua dulcia facit.
6 De fenestra enim domus meæ
per cancellos prospexi,
7 et video parvulos ;
considero vecordem juvenem,
8 qui transit per plateam juxta angulum
et prope viam domus illius graditur :
9 in obscuro, advesperascente die,
in noctis tenebris et caligine.
10 Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio,
præparata ad capiendas animas :
671
Proverbia
garrula et vaga,
11 quietis impatiens,
nec valens in domo consistere pedibus suis ;
12 nunc foris, nunc in plateis,
nunc juxta angulos insidians.
13 Apprehensumque deosculatur juvenem,
et procaci vultu blanditur, dicens :
14 Victimas pro salute vovi ;
hodie reddidi vota mea :
15 idcirco egressa sum in occursum tuum,
desiderans te videre, et reperi.
16 Intexui funibus lectulum meum ;
stravi tapetibus pictis ex Ægypto :
17 aspersi cubile meum myrrha,
et alo¨e, et cinnamomo.
18 Veni, inebriemur uberibus,
et fruamur cupitis amplexibus donec illucescat dies.
19 Non est enim vir in domo sua :
abiit via longissima :
20 sacculum pecuniæ secum tulit ;
in die plenæ lunæ reversurus est in domum suam.
21 Irretivit eum multis sermonibus,
et blanditiis labiorum protraxit illum.
22 Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam,
et quasi agnus lasciviens,
et ignorans quod ad vincula stultus trahatur :
23 donec transfigat sagitta jecur ejus,
velut si avis festinet ad laqueum,
et nescit quod de periculo animæ illius agitur.
24 Nunc ergo, fili mi, audi me,
et attende verbis oris mei.
25 Ne abstrahatur in viis illius mens tua,
neque decipiaris semitis ejus ;
26 multos enim vulneratos dejecit,
et fortissimi quique interfecti sunt ab ea.
27 Viæ inferi domus ejus,
penetrantes in interiora mortis.
8 Numquid non sapientia clamitat,
et prudentia dat vocem suam ?
2 In summis excelsisque verticibus supra viam,
in mediis semitis stans,
3 juxta portas civitatis,
in ipsis foribus loquitur, dicens :
4 O viri, ad vos clamito,
et vox mea ad filios hominum.
5 Intelligite, parvuli, astutiam,
et insipientes, animadvertite.
6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum,
et aperientur labia mea ut recta prædicent.
672
Proverbia
7 Veritatem meditabitur guttur meum,
et labia mea detestabuntur impium.
8 Justi sunt omnes sermones mei :
non est in eis pravum quid, neque perversum ;
9 recti sunt intelligentibus,
et æqui invenientibus scientiam.
10 Accipite disciplinam meam, et non pecuniam ;
doctrinam magis quam aurum eligite :
11 melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis,
et omne desiderabile ei non potest comparari.
12 Ego sapientia, habito in consilio,
et eruditis intersum cogitationibus.
13 Timor Domini odit malum :
arrogantiam, et superbiam,
et viam pravam, et os bilingue, detestor.
14 Meum est consilium et æquitas ;
mea est prudentia, mea est fortitudo.
15 Per me reges regnant,
et legum conditores justa decernunt ;
16 per me principes imperant,
et potentes decernunt justitiam.
17 Ego diligentes me diligo,
et qui mane vigilant ad me, invenient me.
18 Mecum sunt divitiæ et gloria,
opes superbæ et justitia.
19 Melior est enim fructus meus auro et lapide pretioso,
et genimina me argento electo.
20 In viis justitiæ ambulo,
in medio semitarum judicii :
21 ut ditem diligentes me,
et thesauros eorum repleam.
22 Dominus possedit me in initio viarum suarum
antequam quidquam faceret a principio.
23 Ab æterno ordinata sum,
et ex antiquis antequam terra fieret.
24 Nondum erant abyssi, et ego jam concepta eram :
necdum fontes aquarum eruperant,
25 necdum montes gravi mole constiterant :
ante colles ego parturiebar.
26 Adhuc terram non fecerat, et flumina,
et cardines orbis terræ.
27 Quando præparabat cælos, aderam ;
quando certa lege et gyro vallabat abyssos ;
28 quando æthera firmabat sursum,
et librabat fontes aquarum ;
29 quando circumdabat mari terminum suum,
et legem ponebat aquis, ne transirent fines suos ;
quando appendebat fundamenta terræ :
673
Proverbia
30 cum eo eram, cuncta componens.
Et delectabar per singulos dies,
ludens coram eo omni tempore,
31 ludens in orbe terrarum ;
et deliciæ meæ esse cum filiis hominum.
32 Nunc ergo, filii, audite me :
beati qui custodiunt vias meas.
33 Audite disciplinam, et estote sapientes,
et nolite abjicere eam.
34 Beatus homo qui audit me,
et qui vigilat ad fores meas quotidie,
et observat ad postes ostii mei.
35 Qui me invenerit, inveniet vitam,
et hauriet salutem a Domino.
36 Qui autem in me peccaverit, lædet animam suam ;
omnes qui me oderunt diligunt mortem.
9 Sapientia ædificavit sibi domum :
excidit columnas septem.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum,
et proposuit mensam suam.
3 Misit ancillas suas ut vocarent
ad arcem et ad moenia civitatis.
4 Si quis est parvulus, veniat ad me.
Et insipientibus locuta est :
5 Venite, comedite panem meum,
et bibite vinum quod miscui vobis.
6 Relinquite infantiam, et vivite,
et ambulate per vias prudentiæ.
7 Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit,
et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te :
argue sapientem, et diliget te.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia ;
doce justum, et festinabit accipere.
10 Principium sapientiæ timor Domini,
et scientia sanctorum prudentia.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui,
et addentur tibi anni vitæ.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris ;
si autem illusor, solus portabis malum.
13 Mulier stulta et clamosa,
plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 sedit in foribus domus suæ,
super sellam in excelso urbis loco,
15 ut vocaret transeuntes per viam,
et pergentes itinere suo :
16 Qui est parvulus declinet ad me.
674
Proverbia
Et vecordi locuta est :
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt,
et panis absconditus suavior.
18 Et ignoravit quod ibi sint gigantes,
et in profundis inferni convivæ ejus.
10 Filius sapiens lætificat patrem,
filius vero stultus moestitia est matris suæ.
2 Nil proderunt thesauri impietatis,
justitia vero liberabit a morte.
3 Non affliget Dominus fame animam justi,
et insidias impiorum subvertet.
4 Egestatem operata est manus remissa ;
manus autem fortium divitias parat.
Qui nititur mendaciis, hic pascit ventos ;
idem autem ipse sequitur aves volantes.
5 Qui congregat in messe, filius sapiens est ;
qui autem stertit æstate, filius confusionis.
6 Benedictio Domini super caput justi ;
os autem impiorum operit iniquitas.
7 Memoria justi cum laudibus,
et nomen impiorum putrescet.
8 Sapiens corde præcepta suscipit ;
stultus cæditur labiis.
9 Qui ambulat simpliciter ambulat confidenter ;
qui autem depravat vias suas manifestus erit.
10 Qui annuit oculo dabit dolorem ;
et stultus labiis verberabitur.
11 Vena vitæ os justi,
et os impiorum operit iniquitatem.
12 Odium suscitat rixas,
et universa delicta operit caritas.
13 In labiis sapientis invenitur sapientia,
et virga in dorso ejus qui indiget corde.
14 Sapientes abscondunt scientiam ;
os autem stulti confusioni proximum est.
15 Substantia divitis, urbs fortitudinis ejus ;
pavor pauperum egestas eorum.
16 Opus justi ad vitam,
fructus autem impii ad peccatum.
17 Via vitæ custodienti disciplinam ;
qui autem increpationes relinquit, errat.
18 Abscondunt odium labia mendacia ;
qui profert contumeliam, insipiens est.
19 In multiloquio non deerit peccatum,
qui autem moderatur labia sua prudentissimus est.
20 Argentum electum lingua justi ;
cor autem impiorum pro nihilo.
21 Labia justi erudiunt plurimos ;
675
Proverbia
qui autem indocti sunt in cordis egestate morientur.
22 Benedictio Domini divites facit,
nec sociabitur eis afflictio.
23 Quasi per risum stultus operatur scelus,
sapientia autem est viro prudentia.
24 Quod timet impius veniet super eum ;
desiderium suum justus dabitur.
25 Quasi tempestas transiens non erit impius ;
justus autem quasi fundamentum sempiternum.
26 Sicut acetum dentibus, et fumus oculis,
sic piger his qui miserunt eum.
27 Timor Domini apponet dies,
et anni impiorum breviabuntur.
28 Exspectatio justorum lætitia,
spes autem impiorum peribit.
29 Fortitudo simplicis via Domini,
et pavor his qui operantur malum.
30 Justus in æternum non commovebitur,
impii autem non habitabunt super terram.
31 Os justi parturiet sapientiam ;
lingua pravorum peribit.
32 Labia justi considerant placita,
et os impiorum perversa.
11 Statera dolosa abominatio est apud Dominum,
et pondus æquum voluntas ejus.
2 Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia ;
ubi autem est humilitas, ibi et sapientia.
3 Simplicitas justorum diriget eos,
et supplantatio perversorum vastabit illos.
4 Non proderunt divitiæ in die ultionis ;
justitia autem liberabit a morte.
5 Justitia simplicis diriget viam ejus,
et in impietate sua corruet impius.
6 Justitia rectorum liberabit eos,
et in insidiis suis capientur iniqui.
7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes,
et exspectatio sollicitorum peribit.
8 Justus de angustia liberatus est,
et tradetur impius pro eo.
9 Simulator ore decipit amicum suum ;
justi autem liberabuntur scientia.
10 In bonis justorum exsultabit civitas,
et in perditione impiorum erit laudatio.
11 Benedictione justorum exaltabitur civitas,
et ore impiorum subvertetur.
12 Qui despicit amicum suum indigens corde est ;
vir autem prudens tacebit.
676
Proverbia
13 Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana ;
qui autem fidelis est animi, celat amici commissum.
14 Ubi non est gubernator, populus corruet ;
salus autem, ubi multa consilia.
15 Affligetur malo qui fidem facit pro extraneo ;
qui autem cavet laqueos securus erit.
16 Mulier gratiosa inveniet gloriam,
et robusti habebunt divitias.
17 Benefacit animæ suæ vir misericors ;
qui autem crudelis est, etiam propinquos abjicit.
18 Impius facit opus instabile,
seminanti autem justitiam merces fidelis.
19 Clementia præparat vitam,
et sectatio malorum mortem.
20 Abominabile Domino cor pravum,
et voluntas ejus in iis qui simpliciter ambulant.
21 Manus in manu non erit innocens malus ;
semen autem justorum salvabitur.
22 Circulus aureus in naribus suis,
mulier pulchra et fatua.
23 Desiderium justorum omne bonum est ;
præstolatio impiorum furor.
24 Alii dividunt propria, et ditiores fiunt ;
alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt.
25 Anima quæ benedicit impinguabitur,
et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur.
26 Qui abscondit frumenta maledicetur in populis ;
benedictio autem super caput vendentium.
27 Bene consurgit diluculo qui quærit bona ;
qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis.
28 Qui confidit in divitiis suis corruet :
justi autem quasi virens folium germinabunt.
29 Qui conturbat domum suam possidebit ventos,
et qui stultus est serviet sapienti.
30 Fructus justi lignum vitæ,
et qui suscipit animas sapiens est.
31 Si justus in terra recipit,
quanto magis impius et peccator !
12 Qui diligit disciplinam diligit scientiam ;
qui autem odit increpationes insipiens est.
2 Qui bonus est hauriet gratiam a Domino ;
qui autem confidit in cogitationibus suis impie agit.
3 Non roborabitur homo ex impietate,
et radix justorum non commovebitur.
4 Mulier diligens corona est viro suo ;
et putredo in ossibus ejus, quæ confusione res dignas gerit.
5 Cogitationes justorum judicia,
et consilia impiorum fraudulenta.
677
Proverbia
6 Verba impiorum insidiantur sanguini ;
os justorum liberabit eos.
7 Verte impios, et non erunt ;
domus autem justorum permanebit.
8 Doctrina sua noscetur vir ;
qui autem vanus et excors est patebit contemptui.
9 Melior est pauper et sufficiens sibi
quam gloriosus et indigens pane.
10 Novit justus jumentorum suorum animas ;
viscera autem impiorum crudelia.
11 Qui operatur terram suam satiabitur panibus ;
qui autem sectatur otium stultissimus est.
Qui suavis est in vini demorationibus,
in suis munitionibus relinquit contumeliam.
12 Desiderium impii munimentum est pessimorum ;
radix autem justorum proficiet.
13 Propter peccata labiorum ruina proximat malo ;
effugiet autem justus de angustia.
14 De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis,
et juxta opera manuum suarum retribuetur ei.
15 Via stulti recta in oculis ejus ;
qui autem sapiens est audit consilia.
16 Fatuus statim indicat iram suam ;
qui autem dissimulat injuriam callidus est.
17 Qui quod novit loquitur, index justitiæ est ;
qui autem mentitur, testis est fraudulentus.
18 Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiæ :
lingua autem sapientium sanitas est.
19 Labium veritatis firmum erit in perpetuum ;
qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii.
20 Dolus in corde cogitantium mala ;
qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium.
21 Non contristabit justum quidquid ei acciderit :
impii autem replebuntur malo.
22 Abominatio est Domino labia mendacia ;
qui autem fideliter agunt placent ei.
23 Homo versatus celat scientiam,
et cor insipientium provocat stultitiam.
24 Manus fortium dominabitur ;
quæ autem remissa est, tributis serviet.
25 Moeror in corde viri humiliabit illum,
et sermone bono lætificabitur.
26 Qui negligit damnum propter amicum, justus est ;
iter autem impiorum decipiet eos.
27 Non inveniet fraudulentus lucrum,
et substantia hominis erit auri pretium.
28 In semita justitiæ vita ;
iter autem devium ducit ad mortem.
678
Proverbia
13 Filius sapiens doctrina patris ;
qui autem illusor est non audit cum arguitur.
2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis :
anima autem prævaricatorum iniqua.
3 Qui custodit os suum custodit animam suam ;
qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
4 Vult et non vult piger ;
anima autem operantium impinguabitur.
5 Verbum mendax justus detestabitur ;
impius autem confundit, et confundetur.
6 Justitia custodit innocentis viam,
impietas autem peccatorem supplantat.
7 Est quasi dives, cum nihil habeat,
et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
8 Redemptio animæ viri divitiæ suæ ;
qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
9 Lux justorum lætificat :
lucerna autem impiorum extinguetur.
10 Inter superbos semper jurgia sunt ;
qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
11 Substantia festinata minuetur ;
quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
12 Spes quæ differtur affligit animam ;
lignum vitæ desiderium veniens.
13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat ;
qui autem timet præceptum, in pace versabitur.
Animæ dolosæ errant in peccatis :
justi autem misericordes sunt, et miserantur.
14 Lex sapientis fons vitæ,
ut declinet a ruina mortis.
15 Doctrina bona dabit gratiam ;
in itinere contemptorum vorago.
16 Astutus omnia agit cum consilio ;
qui autem fatuus est aperit stultitiam.
17 Nuntius impii cadet in malum ;
legatus autem fidelis, sanitas.
18 Egestas et ignominia ei qui deserit disciplinam ;
qui autem acquiescit arguenti glorificabitur.
19 Desiderium si compleatur delectat animam ;
detestantur stulti eos qui fugiunt mala.
20 Qui cum sapientibus graditur sapiens erit ;
amicus stultorum similis efficietur.
21 Peccatores persequitur malum,
et justis retribuentur bona.
22 Bonus reliquit hæredes filios et nepotes,
et custoditur justo substantia peccatoris.
23 Multi cibi in novalibus patrum,
679
Proverbia
et aliis congregantur absque judicio.
24 Qui parcit virgæ odit filium suum ;
qui autem diligit illum instanter erudit.
25 Justus comedit et replet animam suam ;
venter autem impiorum insaturabilis.
14 Sapiens mulier ædificat domum suam ;
insipiens exstructam quoque manibus destruet.
2 Ambulans recto itinere, et timens Deum,
despicitur ab eo qui infami graditur via.
3 In ore stulti virga superbiæ ;
labia autem sapientium custodiunt eos.
4 Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est ;
ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
5 Testis fidelis non mentitur ;
profert autem mendacium dolosus testis.
6 Quærit derisor sapientiam, et non invenit ;
doctrina prudentium facilis.
7 Vade contra virum stultum,
et nescit labia prudentiæ.
8 Sapientia callidi est intelligere viam suam,
et imprudentia stultorum errans.
9 Stultus illudet peccatum,
et inter justos morabitur gratia.
10 Cor quod novit amaritudinem animæ suæ,
in gaudio ejus non miscebitur extraneus.
11 Domus impiorum delebitur :
tabernacula vero justorum germinabunt.
12 Est via quæ videtur homini justa,
novissima autem ejus deducunt ad mortem.
13 Risus dolore miscebitur,
et extrema gaudii luctus occupat.
14 Viis suis replebitur stultus,
et super eum erit vir bonus.
15 Innocens credit omni verbo ;
astutus considerat gressus suos.
Filio doloso nihil erit boni ;
servo autem sapienti prosperi erunt actus,
et dirigetur via ejus.
16 Sapiens timet, et declinat a malo ;
stultus transilit, et confidit.
17 Impatiens operabitur stultitiam,
et vir versutus odiosus est.
18 Possidebunt parvuli stultitiam,
et exspectabunt astuti scientiam.
19 Jacebunt mali ante bonos,
et impii ante portas justorum.
20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit :
amici vero divitum multi.
680
Proverbia
21 Qui despicit proximum suum peccat ;
qui autem miseretur pauperis beatus erit.
Qui credit in Domino misericordiam diligit.
22 Errant qui operantur malum ;
misericordia et veritas præparant bona.
23 In omni opere erit abundantia ;
ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
24 Corona sapientium divitiæ eorum ;
fatuitas stultorum imprudentia.
25 Liberat animas testis fidelis,
et profert mendacia versipellis.
26 In timore Domini fiducia fortitudinis,
et filiis ejus erit spes.
27 Timor Domini fons vitæ,
ut declinent a ruina mortis.
28 In multitudine populi dignitas regis,
et in paucitate plebis ignominia principis.
29 Qui patiens est multa gubernatur prudentia ;
qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.
30 Vita carnium sanitas cordis ;
putredo ossium invidia.
31 Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus ;
honorat autem eum qui miseretur pauperis.
32 In malitia sua expelletur impius :
sperat autem justus in morte sua.
33 In corde prudentis requiescit sapientia,
et indoctos quosque erudiet.
34 Justitia elevat gentem ;
miseros autem facit populos peccatum.
35 Acceptus est regi minister intelligens ;
iracundiam ejus inutilis sustinebit.
15 Responsio mollis frangit iram ;
sermo durus suscitat furorem.
2 Lingua sapientium ornat scientiam ;
os fatuorum ebullit stultitiam.
3 In omni loco, oculi Domini
contemplantur bonos et malos.
4 Lingua placabilis lignum vitæ ;
quæ autem immoderata est conteret spiritum.
5 Stultus irridet disciplinam patris sui ;
qui autem custodit increpationes astutior fiet.
In abundanti justitia virtus maxima est :
cogitationes autem impiorum eradicabuntur.
6 Domus justi plurima fortitudo,
et in fructibus impii conturbatio.
7 Labia sapientium disseminabunt scientiam ;
cor stultorum dissimile erit.
8 Victimæ impiorum abominabiles Domino ;
681
Proverbia
vota justorum placabilia.
9 Abominatio est Domino via impii ;
qui sequitur justitiam diligitur ab eo.
10 Doctrina mala deserenti viam vitæ ;
qui increpationes odit, morietur.
11 Infernus et perditio coram Domino ;
quanto magis corda filiorum hominum !
12 Non amat pestilens eum qui se corripit,
nec ad sapientes graditur.
13 Cor gaudens exhilarat faciem ;
in moerore animi dejicitur spiritus.
14 Cor sapientis quærit doctrinam,
et os stultorum pascitur imperitia.
15 Omnes dies pauperis, mali ;
secura mens quasi juge convivium.
16 Melius est parum cum timore Domini,
quam thesauri magni et insatiabiles.
17 Melius est vocari ad olera cum caritate,
quam ad vitulum saginatum cum odio.
18 Vir iracundus provocat rixas ;
qui patiens est mitigat suscitatas.
19 Iter pigrorum quasi sepes spinarum ;
via justorum absque offendiculo.
20 Filius sapiens lætificat patrem,
et stultus homo despicit matrem suam.
21 Stultitia gaudium stulto,
et vir prudens dirigit gressus suos.
22 Dissipantur cogitationes ubi non est consilium ;
ubi vero sunt plures consiliarii, confirmantur.
23 Lætatur homo in sententia oris sui,
et sermo opportunus est optimus.
24 Semita vitæ super eruditum,
ut declinet de inferno novissimo.
25 Domum superborum demolietur Dominus,
et firmos faciet terminos viduæ.
26 Abominatio Domini cogitationes malæ,
et purus sermo pulcherrimus firmabitur ab eo.
27 Conturbat domum suam qui sectatur avaritiam ;
qui autem odit munera, vivet.
Per misericordiam et fidem purgantur peccata :
per timorem autem Domini declinat omnis a malo.
28 Mens justi meditatur obedientiam ;
os impiorum redundat malis.
29 Longe est Dominus ab impiis,
et orationes justorum exaudiet.
30 Lux oculorum lætificat animam ;
fama bona impinguat ossa.
31 Auris quæ audit increpationes vitæ
682
Proverbia
in medio sapientium commorabitur.
32 Qui abjicit disciplinam despicit animam suam ;
qui autem acquiescit increpationibus possessor est cordis.
33 Timor Domini disciplina sapientiæ,
et gloriam præcedit humilitas.
16 Hominis est animam præparare,
et Domini gubernare linguam.
2 Omnes viæ hominis patent oculis ejus ;
spirituum ponderator est Dominus.
3 Revela Domino opera tua,
et dirigentur cogitationes tuæ.
4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus ;
impium quoque ad diem malum.
5 Abominatio Domini est omnis arrogans ;
etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens.
Initium viæ bonæ facere justitiam ;
accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias.
6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas,
et in timore Domini declinatur a malo.
7 Cum placuerint Domino viæ hominis,
inimicos quoque ejus convertet ad pacem.
8 Melius est parum cum justitia
quam multi fructus cum iniquitate.
9 Cor hominis disponit viam suam,
sed Domini est dirigere gressus ejus.
10 Divinatio in labiis regis ;
in judicio non errabit os ejus.
11 Pondus et statera judicia Domini sunt,
et opera ejus omnes lapides sacculi.
12 Abominabiles regi qui agunt impie,
quoniam justitia firmatur solium.
13 Voluntas regum labia justa ;
qui recta loquitur diligetur.
14 Indignatio regis nuntii mortis,
et vir sapiens placabit eam.
15 In hilaritate vultus regis vita,
et clementia ejus quasi imber serotinus.
16 Posside sapientiam, quia auro melior est,
et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
17 Semita justorum declinat mala ;
custos animæ suæ servat viam suam.
18 Contritionem præcedit superbia,
et ante ruinam exaltatur spiritus.
19 Melius est humiliari cum mitibus
quam dividere spolia cum superbis.
20 Eruditus in verbo reperiet bona,
et qui sperat in Domino beatus est.
683
Proverbia
21 Qui sapiens est corde appellabitur prudens,
et qui dulcis eloquio majora percipiet.
22 Fons vitæ eruditio possidentis ;
doctrina stultorum fatuitas.
23 Cor sapientis erudiet os ejus,
et labiis ejus addet gratiam.
24 Favus mellis composita verba ;
dulcedo animæ sanitas ossium.
25 Est via quæ videtur homini recta,
et novissima ejus ducunt ad mortem.
26 Anima laborantis laborat sibi,
quia compulit eum os suum.
27 Vir impius fodit malum,
et in labiis ejus ignis ardescit.
28 Homo perversus suscitat lites,
et verbosus separat principes.
29 Vir iniquus lactat amicum suum,
et ducit eum per viam non bonam.
30 Qui attonitis oculis cogitat prava,
mordens labia sua perficit malum.
31 Corona dignitatis senectus,
quæ in viis justitiæ reperietur.
32 Melior est patiens viro forti,
et qui dominatur animo suo expugnatore urbium.
33 Sortes mittuntur in sinum,
sed a Domino temperantur.
17 Melior est buccella sicca cum gaudio
quam domus plena victimis cum jurgio.
2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis,
et inter fratres hæreditatem dividet.
3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino,
ita corda probat Dominus.
4 Malus obedit linguæ iniquæ,
et fallax obtemperat labiis mendacibus.
5 Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus,
et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.
6 Corona senum filii filiorum,
et gloria filiorum patres eorum.
7 Non decent stultum verba composita,
nec principem labium mentiens.
8 Gemma gratissima exspectatio præstolantis ;
quocumque se vertit, prudenter intelligit.
9 Qui celat delictum quærit amicitias ;
qui altero sermone repetit, separat foederatos.
10 Plus proficit correptio apud prudentem,
quam centum plagæ apud stultum.
11 Semper jurgia quærit malus :
angelus autem crudelis mittetur contra eum.
684
Proverbia
12 Expedit magis ursæ occurrere raptis foetibus,
quam fatuo confidenti in stultitia sua.
13 Qui reddit mala pro bonis,
non recedet malum de domo ejus.
14 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum,
et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.
15 Qui justificat impium, et qui condemnat justum,
abominabilis est uterque apud Deum.
16 Quid prodest stulto habere divitias,
cum sapientiam emere non possit ?
Qui altum facit domum suam quærit ruinam,
et qui evitat discere incidet in mala.
17 Omni tempore diligit qui amicus est,
et frater in angustiis comprobatur.
18 Stultus homo plaudet manibus,
cum spoponderit pro amico suo.
19 Qui meditatur discordias diligit rixas,
et qui exaltat ostium quærit ruinam.
20 Qui perversi cordis est non inveniet bonum,
et qui vertit linguam incidet in malum.
21 Natus est stultus in ignominiam suam ;
sed nec pater in fatuo lætabitur.
22 Animus gaudens ætatem floridam facit ;
spiritus tristis exsiccat ossa.
23 Munera de sinu impius accipit,
ut pervertat semitas judicii.
24 In facie prudentis lucet sapientia ;
oculi stultorum in finibus terræ.
25 Ira patris filius stultus,
et dolor matris quæ genuit eum.
26 Non est bonum damnum inferre justo,
nec percutere principem qui recta judicat.
27 Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est,
et pretiosi spiritus vir eruditus.
28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur,
et si compresserit labia sua, intelligens.
18 Occasiones quærit qui vult recedere ab amico :
omni tempore erit exprobrabilis.
2 Non recipit stultus verba prudentiæ,
nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus.
3 Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit ;
sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 Aqua profunda verba ex ore viri,
et torrens redundans fons sapientiæ.
5 Accipere personam impii non est bonum,
ut declines a veritate judicii.
6 Labia stulti miscent se rixis,
685
Proverbia
et os ejus jurgia provocat.
7 Os stulti contritio ejus,
et labia ipsius ruina animæ ejus.
8 Verba bilinguis quasi simplicia,
et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris.
Pigrum dejicit timor ;
animæ autem effeminatorum esurient.
9 Qui mollis et dissolutus est in opere suo
frater est sua opera dissipantis.
10 Turris fortissima nomen Domini ;
ad ipsum currit justus, et exaltabitur.
11 Substantia divitis urbs roboris ejus,
et quasi murus validus circumdans eum.
12 Antequam conteratur, exaltatur cor hominis,
et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Qui prius respondet quam audiat,
stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam ;
spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere ?
15 Cor prudens possidebit scientiam,
et auris sapientium quærit doctrinam.
16 Donum hominis dilatat viam ejus,
et ante principes spatium ei facit.
17 Justus prior est accusator sui :
venit amicus ejus, et investigabit eum.
18 Contradictiones comprimit sors,
et inter potentes quoque dijudicat.
19 Frater qui adjuvatur a fratre quasi civitas firma,
et judicia quasi vectes urbium.
20 De fructu oris viri replebitur venter ejus,
et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 Mors et vita in manu linguæ ;
qui diligunt eam comedent fructus ejus.
22 Qui invenit mulierem bonam invenit bonum,
et hauriet jucunditatem a Domino.
Qui expellit mulierem bonam expellit bonum ;
qui autem tenet adulteram stultus est et impius.
23 Cum obsecrationibus loquetur pauper,
et dives effabitur rigide.
24 Vir amabilis ad societatem
magis amicus erit quam frater.
19 Melior est pauper qui ambulat in simplicitate sua
quam dives torquens labia sua, et insipiens.
2 Ubi non est scientia animæ, non est bonum,
et qui festinus est pedibus offendet.
3 Stultitia hominis supplantat gressus ejus,
et contra Deum fervet animo suo.
4 Divitiæ addunt amicos plurimos ;
686
Proverbia
a paupere autem et hi quos habuit separantur.
5 Testis falsus non erit impunitus,
et qui mendacia loquitur non effugiet.
6 Multi colunt personam potentis,
et amici sunt dona tribuentis.
7 Fratres hominis pauperis oderunt eum ;
insuper et amici procul recesserunt ab eo.
Qui tantum verba sectatur nihil habebit ;
8 qui autem possessor est mentis diligit animam suam,
et custos prudentiæ inveniet bona.
9 Falsus testis non erit impunitus,
et qui loquitur mendacia peribit.
10 Non decent stultum deliciæ,
nec servum dominari principibus.
11 Doctrina viri per patientiam noscitur,
et gloria ejus est iniqua prætergredi.
12 Sicut fremitus leonis, ita et regis ira,
et sicut ros super herbam, ita et hilaritas ejus.
13 Dolor patris filius stultus,
et tecta jugiter perstillantia litigiosa mulier.
14 Domus et divitiæ dantur a parentibus ;
a Domino autem proprie uxor prudens.
15 Pigredo immittit soporem,
et anima dissoluta esuriet.
16 Qui custodit mandatum custodit animam suam ;
qui autem negligit viam suam mortificabitur.
17 Foeneratur Domino qui miseretur pauperis,
et vicissitudinem suam reddet ei.
18 Erudi filium tuum ; ne desperes :
ad interfectionem autem ejus ne ponas animam tuam.
19 Qui impatiens est sustinebit damnum,
et cum rapuerit, aliud apponet.
20 Audi consilium, et suscipe disciplinam,
ut sis sapiens in novissimis tuis.
21 Multæ cogitationes in corde viri ;
voluntas autem Domini permanebit.
22 Homo indigens misericors est,
et melior est pauper quam vir mendax.
23 Timor Domini ad vitam,
et in plenitudine commorabitur absque visitatione pessima.
24 Abscondit piger manum suam sub ascella,
nec ad os suum applicat eam.
25 Pestilente flagellato stultus sapientior erit ;
si autem corripueris sapientem, intelliget disciplinam.
26 Qui affligit patrem, et fugat matrem,
ignominiosus est et infelix.
27 Non cesses, fili, audire doctrinam,
nec ignores sermones scientiæ.
687
Proverbia
28 Testis iniquus deridet judicium,
et os impiorum devorat iniquitatem.
29 Parata sunt derisoribus judicia,
et mallei percutientes stultorum corporibus.
20 Luxuriosa res vinum, et tumultuosa ebrietas :
quicumque his delectatur non erit sapiens.
2 Sicut rugitus leonis, ita et terror regis :
qui provocat eum peccat in animam suam.
3 Honor est homini qui separat se a contentionibus ;
omnes autem stulti miscentur contumeliis.
4 Propter frigus piger arare noluit ;
mendicabit ergo æstate, et non dabitur illi.
5 Sicut aqua profunda, sic consilium in corde viri ;
sed homo sapiens exhauriet illud.
6 Multi homines misericordes vocantur ;
virum autem fidelem quis inveniet ?
7 Justus qui ambulat in simplicitate sua
beatos post se filios derelinquet.
8 Rex qui sedet in solio judicii
dissipat omne malum intuitu suo.
9 Quis potest dicere : Mundum est cor meum ;
purus sum a peccato ?
10 Pondus et pondus, mensura et mensura :
utrumque abominabile est apud Deum.
11 Ex studiis suis intelligitur puer,
si munda et recta sint opera ejus.
12 Aurem audientem, et oculum videntem :
Dominus fecit utrumque.
13 Noli diligere somnum, ne te egestas opprimat :
aperi oculos tuos, et saturare panibus.
14 Malum est, malum est, dicit omnis emptor ;
et cum recesserit, tunc gloriabitur.
15 Est aurum et multitudo gemmarum,
et vas pretiosum labia scientiæ.
16 Tolle vestimentum ejus qui fidejussor extitit alieni,
et pro extraneis aufer pignus ab eo.
17 Suavis est homini panis mendacii,
et postea implebitur os ejus calculo.
18 Cogitationes consiliis roborantur,
et gubernaculis tractanda sunt bella.
19 Ei qui revelat mysteria, et ambulat fraudulenter,
et dilatat labia sua, ne commiscearis.
20 Qui maledicit patri suo et matri,
extinguetur lucerna ejus in mediis tenebris :
21 hæreditas ad quam festinatur in principio,
in novissimo benedictione carebit.
22 Ne dicas : Reddam malum :
688
Proverbia
exspecta Dominum, et liberabit te.
23 Abominatio est apud Dominum pondus et pondus ;
statera dolosa non est bona.
24 A Domino diriguntur gressus viri :
quis autem hominum intelligere potest viam suam ?
25 Ruina est homini devorare sanctos,
et post vota retractare.
26 Dissipat impios rex sapiens,
et incurvat super eos fornicem.
27 Lucerna Domini spiraculum hominis,
quæ investigat omnia secreta ventris.
28 Misericordia et veritas custodiunt regem,
et roboratur clementia thronus ejus.
29 Exsultatio juvenum fortitudo eorum,
et dignitas senum canities.
30 Livor vulneris absterget mala,
et plagæ in secretioribus ventris.
21 Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini :
quocumque voluerit, inclinabit illud.
2 Omnis via viri recta sibi videtur :
appendit autem corda Dominus.
3 Facere misericordiam et judicium
magis placet Domino quam victimæ.
4 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis ;
lucerna impiorum peccatum.
5 Cogitationes robusti semper in abundantia ;
omnis autem piger semper in egestate est.
6 Qui congregat thesauros lingua mendacii vanus et excors est,
et impingetur ad laqueos mortis.
7 Rapinæ impiorum detrahent eos,
quia noluerunt facere judicium.
8 Perversa via viri aliena est ;
qui autem mundus est, rectum opus ejus.
9 Melius est sedere in angulo domatis,
quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
10 Anima impii desiderat malum :
non miserebitur proximo suo.
11 Mulctato pestilente, sapientior erit parvulus,
et si sectetur sapientem, sumet scientiam.
12 Excogitat justus de domo impii,
ut detrahat impios a malo.
13 Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis,
et ipse clamabit, et non exaudietur.
14 Munus absconditum extinguit iras,
et donum in sinu indignationem maximam.
15 Gaudium justo est facere judicium,
689
Proverbia
et pavor operantibus iniquitatem.
16 Vir qui erraverit a via doctrinæ
in coetu gigantum commorabitur.
17 Qui diligit epulas in egestate erit ;
qui amat vinum et pinguia non ditabitur.
18 Pro justo datur impius,
et pro rectis iniquus.
19 Melius est habitare in terra deserta
quam cum muliere rixosa et iracunda.
20 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo justi :
et imprudens homo dissipabit illud.
21 Qui sequitur justitiam et misericordiam
inveniet vitam, justitiam, et gloriam.
22 Civitatem fortium ascendit sapiens,
et destruxit robur fiduciæ ejus.
23 Qui custodit os suum et linguam suam
custodit ab angustiis animam suam.
24 Superbus et arrogans vocatur indoctus,
qui in ira operatur superbiam.
25 Desideria occidunt pigrum :
noluerunt enim quidquam manus ejus operari.
26 Tota die concupiscit et desiderat ;
qui autem justus est, tribuet, et non cessabit.
27 Hostiæ impiorum abominabiles,
quia offeruntur ex scelere.
28 Testis mendax peribit ;
vir obediens loquetur victoriam.
29 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum ;
qui autem rectus est corrigit viam suam.
30 Non est sapientia, non est prudentia,
non est consilium contra Dominum.
31 Equus paratur ad diem belli ;
Dominus autem salutem tribuit.
22 Melius est nomen bonum quam divitiæ multæ ;
super argentum et aurum gratia bona.
2 Dives et pauper obviaverunt sibi :
utriusque operator est Dominus.
3 Callidus vidit malum, et abscondit se ;
innocens pertransiit, et afflictus est damno.
4 Finis modestiæ timor Domini,
divitiæ, et gloria, et vita.
5 Arma et gladii in via perversi ;
custos autem animæ suæ longe recedit ab eis.
6 Proverbium est : adolescens juxta viam suam ;
etiam cum senuerit, non recedet ab ea.
7 Dives pauperibus imperat,
et qui accipit mutuum servus est foenerantis.
8 Qui seminat iniquitatem metet mala,
et virga iræ suæ consummabitur.
690
Proverbia
9 Qui pronus est ad misericordiam benedicetur :
de panibus enim suis dedit pauperi.
Victoriam et honorem acquiret qui dat munera ;
animam autem aufert accipientium.
10 Ejice derisorem, et exibit cum eo jurgium,
cessabuntque causæ et contumeliæ.
11 Qui diligit cordis munditiam,
propter gratiam labiorum suorum habebit amicum regem.
12 Oculi Domini custodiunt scientiam,
et supplantantur verba iniqui.
13 Dicit piger : Leo est foris ;
in medio platearum occidendus sum.
14 Fovea profunda os alienæ :
cui iratus est Dominus, incidet in eam.
15 Stultitia colligata est in corde pueri,
et virga disciplinæ fugabit eam.
16 Qui calumniatur pauperem ut augeat divitias suas,
dabit ipse ditiori, et egebit.
17 Inclina aurem tuam, et audi verba sapientium :
appone autem cor ad doctrinam meam,
18 quæ pulchra erit tibi cum servaveris eam in ventre tuo,
et redundabit in labiis tuis :
19 ut sit in Domino fiducia tua,
unde et ostendi eam tibi hodie.
20 Ecce descripsi eam tibi tripliciter,
in cogitationibus et scientia :
21 ut ostenderem tibi firmitatem et eloquia veritatis,
respondere ex his illis qui miserunt te.
22 Non facias violentiam pauperi quia pauper est,
neque conteras egenum in porta :
23 quia judicabit Dominus causam ejus,
et configet eos qui confixerunt animam ejus.
24 Noli esse amicus homini iracundo,
neque ambules cum viro furioso :
25 ne forte discas semitas ejus,
et sumas scandalum animæ tuæ.
26 Noli esse cum his qui defigunt manus suas,
et qui vades se offerunt pro debitis :
27 si enim non habes unde restituas,
quid causæ est ut tollat operimentum de cubili tuo ?
28 Ne transgrediaris terminos antiquos,
quos posuerunt patres tui.
29 Vidisti virum velocem in opere suo ?
coram regibus stabit, nec erit ante ignobiles.
23 Quando sederis ut comedas cum principe,
diligenter attende quæ apposita sunt ante faciem tuam.
2 Et statue cultrum in gutture tuo :
si tamen habes in potestate animam tuam.
691
Proverbia
3 Ne desideres de cibis ejus,
in quo est panis mendacii.
4 Noli laborare ut diteris,
sed prudentiæ tuæ pone modum.
5 Ne erigas oculos tuos ad opes quas non potes habere,
quia facient sibi pennas quasi aquilæ, et volabunt in cælum.
6 Ne comedas cum homine invido,
et ne desideres cibos ejus :
7 quoniam in similitudinem arioli et conjectoris
æstimat quod ignorat.
Comede et bibe, dicet tibi ;
et mens ejus non est tecum.
8 Cibos quos comederas evomes,
et perdes pulchros sermones tuos.
9 In auribus insipientium ne loquaris,
qui despicient doctrinam eloquii tui.
10 Ne attingas parvulorum terminos,
et agrum pupillorum ne intro¨eas :
11 propinquus enim illorum fortis est,
et ipse judicabit contra te causam illorum.
12 Ingrediatur ad doctrinam cor tuum,
et aures tuæ ad verba scientiæ.
13 Noli subtrahere a puero disciplinam :
si enim percusseris eum virga, non morietur.
14 Tu virga percuties eum,
et animam ejus de inferno liberabis.
15 Fili mi, si sapiens fuerit animus tuus,
gaudebit tecum cor meum :
16 et exsultabunt renes mei,
cum locuta fuerint rectum labia tua.
17 Non æmuletur cor tuum peccatores,
sed in timore Domini esto tota die :
18 quia habebis spem in novissimo,
et præstolatio tua non auferetur.
19 Audi, fili mi, et esto sapiens,
et dirige in via animum tuum.
20 Noli esse in conviviis potatorum,
nec in comessationibus eorum qui carnes ad vescendum
conferunt :
21 quia vacantes potibus et dantes symbola consumentur,
et vestietur pannis dormitatio.
22 Audi patrem tuum, qui genuit te,
et ne contemnas cum senuerit mater tua.
23 Veritatem eme, et noli vendere sapientiam,
et doctrinam, et intelligentiam.
24 Exsultat gaudio pater justi ;
qui sapientem genuit, lætabitur in eo.
25 Gaudeat pater tuus et mater tua,
et exsultet quæ genuit te.
692
Proverbia
26 Præbe, fili mi, cor tuum mihi,
et oculi tui vias meas custodiant.
27 Fovea enim profunda est meretrix,
et puteus angustus aliena.
28 Insidiatur in via quasi latro,
et quos incautos viderit, interficiet.
29 Cui væ ? cujus patri væ ?
cui rixæ ? cui foveæ ?
cui sine causa vulnera ? cui suffusio oculorum ?
30 nonne his qui commorantur in vino,
et student calicibus epotandis ?
31 Ne intuearis vinum quando flavescit,
cum splenduerit in vitro color ejus :
ingreditur blande,
32 sed in novissimo mordebit ut coluber,
et sicut regulus venena diffundet.
33 Oculi tui videbunt extraneas,
et cor tuum loquetur perversa.
34 Et eris sicut dormiens in medio mari,
et quasi sopitus gubernator, amisso clavo.
35 Et dices : Verberaverunt me, sed non dolui ;
traxerunt me, et ego non sensi.
Quando evigilabo, et rursus vina reperiam ?
24 Ne æmuleris viros malos,
nec desideres esse cum eis :
2 quia rapinas meditatur mens eorum,
et fraudes labia eorum loquuntur.
3 Sapientia ædificabitur domus,
et prudentia roborabitur.
4 In doctrina replebuntur cellaria,
universa substantia pretiosa et pulcherrima.
5 Vir sapiens fortis est,
et vir doctus robustus et validus :
6 quia cum dispositione initur bellum,
et erit salus ubi multa consilia sunt.
7 Excelsa stulto sapientia ;
in porta non aperiet os suum.
8 Qui cogitat mala facere stultus vocabitur :
9 cogitatio stulti peccatum est,
et abominatio hominum detractor.
10 Si desperaveris lassus in die angustiæ,
imminuetur fortitudo tua.
11 Erue eos qui ducuntur ad mortem,
et qui trahuntur ad interitum, liberare ne cesses.
12 Si dixeris : Vires non suppetunt ;
qui inspector est cordis ipse intelligit :
et servatorem animæ tuæ nihil fallit,
693
Proverbia
reddetque homini juxta opera sua.
13 Comede, fili mi, mel, quia bonum est,
et favum dulcissimum gutturi tuo.
14 Sic et doctrina sapientiæ animæ tuæ :
quam cum inveneris, habebis in novissimis spem,
et spes tua non peribit.
15 Ne insidieris, et quæras impietatem in domo justi,
neque vastes requiem ejus.
16 Septies enim cadet justus, et resurget :
impii autem corruent in malum.
17 Cum ceciderit inimicus tuus ne gaudeas,
et in ruina ejus ne exsultet cor tuum :
18 ne forte videat Dominus, et displiceat ei,
et auferat ab eo iram suam.
19 Ne contendas cum pessimis,
nec æmuleris impios :
20 quoniam non habent futurorum spem mali,
et lucerna impiorum extinguetur.
21 Time Dominum, fili mi, et regem,
et cum detractoribus non commiscearis :
22 quoniam repente consurget perditio eorum,
et ruinam utriusque quis novit ?
23 Hæc quoque sapientibus.
Cognoscere personam in judicio non est bonum.
24 Qui dicunt impio : Justus es : maledicent eis populi,
et detestabuntur eos tribus.
25 Qui arguunt eum laudabuntur,
et super ipsos veniet benedictio.
26 Labia deosculabitur
qui recta verba respondet.
27 Præpara foris opus tuum,
et diligenter exerce agrum tuum,
ut postea ædifices domum tuam.
28 Ne sis testis frustra contra proximum tuum,
nec lactes quemquam labiis tuis.
29 Ne dicas : Quomodo fecit mihi, sic faciam ei ;
reddam unicuique secundum opus suum.
30 Per agrum hominis pigri transivi,
et per vineam viri stulti :
31 et ecce totum repleverant urticæ,
et operuerant superficiem ejus spinæ,
et maceria lapidum destructa erat.
32 Quod cum vidissem, posui in corde meo,
et exemplo didici disciplinam.
33 Parum, inquam, dormies, modicum dormitabis ;
pauxillum manus conseres ut quiescas :
34 et veniet tibi quasi cursor egestas,
et mendicitas quasi vir armatus.
694
Proverbia
25 Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis
Juda.
2 Gloria Dei est celare verbum,
et gloria regum investigare sermonem.
3 Cælum sursum, et terra deorsum,
et cor regum inscrutabile.
4 Aufer rubiginem de argento,
et egredietur vas purissimum.
5 Aufer impietatem de vultu regis,
et firmabitur justitia thronus ejus.
6 Ne gloriosus appareas coram rege,
et in loco magnorum ne steteris.
7 Melius est enim ut dicatur tibi : Ascende huc,
quam ut humilieris coram principe.
8 Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito,
ne postea emendare non possis,
cum dehonestaveris amicum tuum.
9 Causam tuam tracta cum amico tuo,
et secretum extraneo ne reveles :
10 ne forte insultet tibi cum audierit,
et exprobrare non cesset.
Gratia et amicitia liberant :
quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.
11 Mala aurea in lectis argenteis,
qui loquitur verbum in tempore suo.
12 Inauris aurea, et margaritum fulgens,
qui arguit sapientem et aurem obedientem.
13 Sicut frigus nivis in die messis,
ita legatus fidelis ei qui misit eum :
animam ipsius requiescere facit.
14 Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes,
vir gloriosus et promissa non complens.
15 Patientia lenietur princeps,
et lingua mollis confringet duritiam.
16 Mel invenisti : comede quod sufficit tibi,
ne forte satiatus evomas illud.
17 Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui,
nequando satiatus oderit te.
18 Jaculum, et gladius, et sagitta acuta,
homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.
19 Dens putridus, et pes lassus,
qui sperat super infideli in die angustiæ,
20 et amittit pallium in die frigoris.
Acetum in nitro,
qui cantat carmina cordi pessimo.
Sicut tinea vestimento, et vermis ligno,
ita tristitia viri nocet cordi.
695
Proverbia
21 Si esurierit inimicus tuus, ciba illum ;
si sitierit, da ei aquam bibere :
22 prunas enim congregabis super caput ejus,
et Dominus reddet tibi.
23 Ventus aquilo dissipat pluvias,
et facies tristis linguam detrahentem.
24 Melius est sedere in angulo domatis
quam cum muliere litigiosa et in domo communi.
25 Aqua frigida animæ sitienti,
et nuntius bonus de terra longinqua.
26 Fons turbatus pede et vena corrupta,
justus cadens coram impio.
27 Sicut qui mel multum comedit non est ei bonum,
sic qui scrutator est majestatis opprimetur a gloria.
28 Sicut urbs patens et absque murorum ambitu,
ita vir qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.
26 Quomodo nix in æstate, et pluviæ in messe,
sic indecens est stulto gloria.
2 Sicut avis ad alia transvolans, et passer quolibet vadens,
sic maledictum frustra prolatum in quempiam superveniet.
3 Flagellum equo, et camus asino,
et virga in dorso imprudentium.
4 Ne respondeas stulto juxta stultitiam suam,
ne efficiaris ei similis.
5 Responde stulto juxta stultitiam suam,
ne sibi sapiens esse videatur.
6 Claudus pedibus, et iniquitatem bibens,
qui mittit verba per nuntium stultum.
7 Quomodo pulchras frustra habet claudus tibias,
sic indecens est in ore stultorum parabola.
8 Sicut qui mittit lapidem in acervum Mercurii,
ita qui tribuit insipienti honorem.
9 Quomodo si spina nascatur in manu temulenti,
sic parabola in ore stultorum.
10 Judicium determinat causas,
et qui imponit stulto silentium iras mitigat.
11 Sicut canis qui revertitur ad vomitum suum,
sic imprudens qui iterat stultitiam suam.
12 Vidisti hominem sapientem sibi videri ?
magis illo spem habebit insipiens.
13 Dicit piger : Leo est in via,
et leæna in itineribus.
14 Sicut ostium vertitur in cardine suo,
ita piger in lectulo suo.
15 Abscondit piger manum sub ascella sua,
et laborat si ad os suum eam converterit.
16 Sapientior sibi piger videtur
septem viris loquentibus sententias.
696
Proverbia
17 Sicut qui apprehendit auribus canem,
sic qui transit impatiens et commiscetur rixæ alterius.
18 Sicut noxius est qui mittit sagittas et lanceas in mortem,
19 ita vir fraudulenter nocet amico suo,
et cum fuerit deprehensus dicit : Ludens feci.
20 Cum defecerint ligna extinguetur ignis,
et susurrone subtracto, jurgia conquiescent.
21 Sicut carbones ad prunas, et ligna ad ignem,
sic homo iracundus suscitat rixas.
22 Verba susurronis quasi simplicia,
et ipsa perveniunt ad intima ventris.
23 Quomodo si argento sordido ornare velis vas fictile,
sic labia tumentia cum pessimo corde sociata.
24 Labiis suis intelligitur inimicus,
cum in corde tractaverit dolos.
25 Quando submiserit vocem suam, ne credideris ei,
quoniam septem nequitiæ sunt in corde illius.
26 Qui operit odium fraudulenter,
revelabitur malitia ejus in consilio.
27 Qui fodit foveam incidet in eam,
et qui volvit lapidem revertetur ad eum.
28 Lingua fallax non amat veritatem,
et os lubricum operatur ruinas.
27 Ne glorieris in crastinum,
ignorans quid superventura pariat dies.
2 Laudet te alienus, et non os tuum ;
extraneus, et non labia tua.
3 Grave est saxum, et onerosa arena,
sed ira stulti utroque gravior.
4 Ira non habet misericordiam nec erumpens furor,
et impetum concitati ferre quis poterit ?
5 Melior est manifesta correptio
quam amor absconditus.
6 Meliora sunt vulnera diligentis
quam fraudulenta oscula odientis.
7 Anima saturata calcabit favum,
et anima esuriens etiam amarum pro dulci sumet.
8 Sicut avis transmigrans de nido suo,
sic vir qui derelinquit locum suum.
9 Unguento et variis odoribus delectatur cor,
et bonis amici consiliis anima dulcoratur.
10 Amicum tuum et amicum patris tui ne dimiseris,
et domum fratris tui ne ingrediaris in die afflictionis tuæ.
Melior est vicinus juxta
quam frater procul.
11 Stude sapientiæ, fili mi, et lætifica cor meum,
ut possis exprobranti respondere sermonem.
12 Astutus videns malum, absconditus est :
697
Proverbia
parvuli transeuntes sustinuerunt dispendia.
13 Tolle vestimentum ejus qui spopondit pro extraneo,
et pro alienis aufer ei pignus.
14 Qui benedicit proximo suo voce grandi,
de nocte consurgens maledicenti similis erit.
15 Tecta perstillantia in die frigoris
et litigiosa mulier comparantur.
16 Qui retinet eam quasi qui ventum teneat,
et oleum dexteræ suæ vocabit.
17 Ferrum ferro exacuitur,
et homo exacuit faciem amici sui.
18 Qui servat ficum comedet fructus ejus,
et qui custos est domini sui glorificabitur.
19 Quomodo in aquis resplendent vultus prospicientium,
sic corda hominum manifesta sunt prudentibus.
20 Infernus et perditio numquam implentur :
similiter et oculi hominum insatiabiles.
21 Quomodo probatur in conflatorio argentum et in fornace
aurum,
sic probatur homo ore laudantis.
Cor iniqui inquirit mala,
cor autem rectum inquirit scientiam.
22 Si contuderis stultum in pila
quasi ptisanas feriente desuper pilo,
non auferetur ab eo stultitia ejus.
23 Diligenter agnosce vultum pecoris tui,
tuosque greges considera :
24 non enim habebis jugiter potestatem,
sed corona tribuetur in generationem et generationem.
25 Aperta sunt prata, et apparuerunt herbæ virentes,
et collecta sunt foena de montibus.
26 Agni ad vestimentum tuum,
et hædi ad agri pretium.
27 Sufficiat tibi lac caprarum in cibos tuos,
et in necessaria domus tuæ, et ad victum ancillis tuis.
28 Fugit impius nemine persequente ;
justus autem, quasi leo confidens, absque terrore erit.
2 Propter peccata terræ multi principes ejus ;
et propter hominis sapientiam, et horum scientiam quæ dicuntur,
vita ducis longior erit.
3 Vir pauper calumnians pauperes
similis est imbri vehementi in quo paratur fames.
4 Qui derelinquunt legem laudant impium ;
qui custodiunt, succenduntur contra eum.
5 Viri mali non cogitant judicium ;
qui autem inquirunt Dominum animadvertunt omnia.
6 Melior est pauper ambulans in simplicitate sua
698
Proverbia
quam dives in pravis itineribus.
7 Qui custodit legem filius sapiens est ;
qui autem comessatores pascit confundit patrem suum.
8 Qui coacervat divitias usuris et foenore,
liberali in pauperes congregat eas.
9 Qui declinat aures suas ne audiat legem,
oratio ejus erit execrabilis.
10 Qui decipit justos in via mala, in interitu suo corruet,
et simplices possidebunt bona ejus.
11 Sapiens sibi videtur vir dives ;
pauper autem prudens scrutabitur eum.
12 In exsultatione justorum multa gloria est ;
regnantibus impiis, ruinæ hominum.
13 Qui abscondit scelera sua non dirigetur ;
qui autem confessus fuerit et reliquerit ea, misericordiam
consequetur.
14 Beatus homo qui semper est pavidus ;
qui vero mentis est duræ corruet in malum.
15 Leo rugiens et ursus esuriens,
princeps impius super populum pauperem.
16 Dux indigens prudentia multos opprimet per calumniam ;
qui autem odit avaritiam, longi fient dies ejus.
17 Hominem qui calumniatur animæ sanguinem,
si usque ad lacum fugerit, nemo sustinet.
18 Qui ambulat simpliciter salvus erit ;
qui perversis graditur viis concidet semel.
19 Qui operatur terram suam satiabitur panibus ;
qui autem sectatur otium replebitur egestate.
20 Vir fidelis multum laudabitur ;
qui autem festinat ditari non erit innocens.
21 Qui cognoscit in judicio faciem non bene facit ;
iste et pro buccella panis deserit veritatem.
22 Vir qui festinat ditari, et aliis invidet,
ignorat quod egestas superveniet ei.
23 Qui corripit hominem gratiam postea inveniet apud eum,
magis quam ille qui per linguæ blandimenta decipit.
24 Qui subtrahit aliquid a patre suo et a matre,
et dicit hoc non esse peccatum,
particeps homicidæ est.
25 Qui se jactat et dilatat, jurgia concitat ;
qui vero sperat in Domino sanabitur.
26 Qui confidit in corde suo stultus est ;
qui autem graditur sapienter, ipse salvabitur.
27 Qui dat pauperi non indigebit ;
qui despicit deprecantem sustinebit penuriam.
28 Cum surrexerint impii, abscondentur homines ;
cum illi perierint, multiplicabuntur justi.
699
Proverbia
29 Viro qui corripientem dura cervice contemnit,
repentinus ei superveniet interitus,
et eum sanitas non sequetur.
2 In multiplicatione justorum lætabitur vulgus ;
cum impii sumpserint principatum, gemet populus.
3 Vir qui amat sapientiam lætificat patrem suum ;
qui autem nutrit scorta perdet substantiam.
4 Rex justus erigit terram ;
vir avarus destruet eam.
5 Homo qui blandis fictisque sermonibus loquitur amico suo
rete expandit gressibus ejus.
6 Peccantem virum iniquum involvet laqueus,
et justus laudabit atque gaudebit.
7 Novit justus causam pauperum ;
impius ignorat scientiam.
8 Homines pestilentes dissipant civitatem ;
sapientes vero avertunt furorem.
9 Vir sapiens si cum stulto contenderit,
sive irascatur, sive rideat, non inveniet requiem.
10 Viri sanguinum oderunt simplicem ;
justi autem quærunt animam ejus.
11 Totum spiritum suum profert stultus ;
sapiens differt, et reservat in posterum.
12 Princeps qui libenter audit verba mendacii,
omnes ministros habet impios.
13 Pauper et creditor obviaverunt sibi :
utriusque illuminator est Dominus.
14 Rex qui judicat in veritate pauperes,
thronus ejus in æternum firmabitur.
15 Virga atque correptio tribuit sapientiam ;
puer autem qui dimittitur voluntati suæ confundit matrem suam.
16 In multiplicatione impiorum multiplicabuntur scelera,
et justi ruinas eorum videbunt.
17 Erudi filium tuum, et refrigerabit te,
et dabit delicias animæ tuæ.
18 Cum prophetia defecerit, dissipabitur populus ;
qui vero custodit legem beatus est.
19 Servus verbis non potest erudiri,
quia quod dicis intelligit, et respondere contemnit.
20 Vidisti hominem velocem ad loquendum ?
stultitia magis speranda est quam illius correptio.
21 Qui delicate a pueritia nutrit servum suum
postea sentiet eum contumacem.
22 Vir iracundus provocat rixas,
et qui ad indignandum facilis est erit ad peccandum proclivior.
23 Superbum sequitur humilitas,
et humilem spiritu suscipiet gloria.
24 Qui cum fure participat odit animam suam ;
700
Proverbia
adjurantem audit, et non indicat.
25 Qui timet hominem cito corruet ;
qui sperat in Domino sublevabitur.
26 Multi requirunt faciem principis,
et judicium a Domino egreditur singulorum.
27 Abominantur justi virum impium,
et abominantur impii eos qui in recta sunt via.
Verbum custodiens filius
extra perditionem erit.
30Verba Congregantis, filii Vomentis. Visio quam locutus est vir cum quo
est Deus, et qui Deo secum morante confortatus, ait :
2 Stultissimus sum virorum,
et sapientia hominum non est mecum.
3 Non didici sapientiam,
et non novi scientiam sanctorum.
4 Quis ascendit in cælum, atque descendit ?
quis continuit spiritum in manibus suis ?
quis colligavit aquas quasi in vestimento ?
quis suscitavit omnes terminos terræ ?
quod nomen est ejus, et quod nomen filii ejus, si nosti ?
5 Omnis sermo Dei ignitus :
clypeus est sperantibus in se.
6 Ne addas quidquam verbis illius,
et arguaris, inveniarisque mendax.
7 Duo rogavi te :
ne deneges mihi antequam moriar :
8 vanitatem et verba mendacia longe fac a me ;
mendicitatem et divitias ne dederis mihi :
tribue tantum victui meo necessaria,
9 ne forte satiatus illiciar ad negandum,
et dicam : Quis est Dominus ?
aut egestate compulsus, furer,
et perjurem nomen Dei mei.
10 Ne accuses servum ad dominum suum,
ne forte maledicat tibi, et corruas.
11 Generatio quæ patri suo maledicit,
et quæ matri suæ non benedicit ;
12 generatio quæ sibi munda videtur,
et tamen non est lota a sordibus suis ;
13 generatio cujus excelsi sunt oculi,
et palpebræ ejus in alta surrectæ ;
14 generatio quæ pro dentibus gladios habet,
et commandit molaribus suis,
ut comedat inopes de terra,
et pauperes ex hominibus.
15 Sanguisugæ duæ sunt filiæ,
dicentes : Affer, affer.
701
Proverbia
Tria sunt insaturabilia,
et quartum quod numquam dicit : Sufficit.
16 Infernus, et os vulvæ,
et terra quæ non satiatur aqua :
ignis vero numquam dicit : Sufficit.
17 Oculum qui subsannat patrem,
et qui despicit partum matris suæ,
effodiant eum corvi de torrentibus,
et comedant eum filii aquilæ !
18 Tria sunt difficilia mihi,
et quartum penitus ignoro :
19 viam aquilæ in cælo,
viam colubri super petram,
viam navis in medio mari,
et viam viri in adolescentia.
20 Talis est et via mulieris adulteræ,
quæ comedit, et tergens os suum
dicit : Non sum operata malum.
21 Per tria movetur terra,
et quartum non potest sustinere :
22 per servum, cum regnaverit ;
per stultum, cum saturatus fuerit cibo ;
23 per odiosam mulierem, cum in matrimonio fuerit assumpta ;
et per ancillam, cum fuerit hæres dominæ suæ.
24 Quatuor sunt minima terræ,
et ipsa sunt sapientiora sapientibus :
25 formicæ, populus infirmus,
qui præparat in messe cibum sibi ;
26 lepusculus, plebs invalida,
qui collocat in petra cubile suum ;
27 regem locusta non habet,
et egreditur universa per turmas suas ;
28 stellio manibus nititur,
et moratur in ædibus regis.
29 Tria sunt quæ bene gradiuntur,
et quartum quod incedit feliciter :
30 leo, fortissimus bestiarum,
ad nullius pavebit occursum ;
31 gallus succinctus lumbos ;
et aries ; nec est rex, qui resistat ei.
32 Est qui stultus apparuit postquam elevatus est in sublime ;
si enim intellexisset, ori suo imposuisset manum.
33 Qui autem fortiter premit ubera ad eliciendum lac exprimit
butyrum ;
et qui vehementer emungit elicit sanguinem ;
et qui provocat iras producit discordias.
702
Proverbia
31Verba Lamuelis regis. Visio qua erudivit eum mater sua.
2 Quid, dilecte mi ? quid, dilecte uteri mei ?
quid, dilecte votorum meorum ?
3 Ne dederis mulieribus substantiam tuam,
et divitias tuas ad delendos reges.
4 Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum,
quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas ;
5 et ne forte bibant, et obliviscantur judiciorum,
et mutent causam filiorum pauperis.
6 Date siceram moerentibus,
et vinum his qui amaro sunt animo.
7 Bibant, et obliviscantur egestatis suæ,
et doloris sui non recordentur amplius.
8 Aperi os tuum muto,
et causis omnium filiorum qui pertranseunt.
9 Aperi os tuum, decerne quod justum est,
et judica inopem et pauperem.
10 Mulierem fortem quis inveniet ?
procul et de ultimis finibus pretium ejus.
11 Confidit in ea cor viri sui,
et spoliis non indigebit.
12 Reddet ei bonum, et non malum,
omnibus diebus vitæ suæ.
13 Quæsivit lanam et linum,
et operata est consilia manuum suarum.
14 Facta est quasi navis institoris,
de longe portans panem suum.
15 Et de nocte surrexit,
deditque prædam domesticis suis,
et cibaria ancillis suis.
16 Consideravit agrum, et emit eum ;
de fructu manuum suarum plantavit vineam.
17 Accinxit fortitudine lumbos suos,
et roboravit brachium suum.
18 Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio ejus ;
non extinguetur in nocte lucerna ejus.
19 Manum suam misit ad fortia,
et digiti ejus apprehenderunt fusum.
20 Manum suam aperuit inopi,
et palmas suas extendit ad pauperem.
21 Non timebit domui suæ a frigoribus nivis ;
omnes enim domestici ejus vestiti sunt duplicibus.
22 Stragulatam vestem fecit sibi ;
byssus et purpura indumentum ejus.
23 Nobilis in portis vir ejus,
quando sederit cum senatoribus terræ.
24 Sindonem fecit, et vendidit,
et cingulum tradidit Chananæo.
703
Proverbia
25 Fortitudo et decor indumentum ejus,
et ridebit in die novissimo.
26 Os suum aperuit sapientiæ,
et lex clementiæ in lingua ejus.
27 Consideravit semitas domus suæ,
et panem otiosa non comedit.
28 Surrexerunt filii ejus, et beatissimam prædicaverunt ;
vir ejus, et laudavit eam.
29 Multæ filiæ congregaverunt divitias ;
tu supergressa es universas.
30 Fallax gratia, et vana est pulchritudo :
mulier timens Dominum, ipsa laudabitur.
31 Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera ejus.
704
Liber Ecclesiastes
1Verba Ecclesiastæ, filii David, regis Jerusalem.
2 Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes ;
vanitas vanitatum, et omnia vanitas.
3 Quid habet amplius homo
de universo labore suo quo laborat sub sole ?
4 Generatio præterit, et generatio advenit ;
terra autem in æternum stat.
5 Oritur sol et occidit,
et ad locum suum revertitur ;
ibique renascens, 6 gyrat per meridiem, et flectitur ad aquilonem.
Lustrans universa in circuitu pergit spiritus,
et in circulos suos revertitur.
7 Omnia flumina intrant in mare,
et mare non redundat ;
ad locum unde exeunt flumina
revertuntur ut iterum fluant.
8 Cunctæ res difficiles ;
non potest eas homo explicare sermone.
Non saturatur oculus visu,
nec auris auditu impletur.
9 Quid est quod fuit ? Ipsum quod futurum est.
Quid est quod factum est ? Ipsum quod faciendum est.
10 Nihil sub sole novum,
nec valet quisquam dicere : Ecce hoc recens est :
jam enim præcessit in sæculis quæ fuerunt ante nos.
11 Non est priorum memoria ;
sed nec eorum quidem quæ postea futura sunt
erit recordatio apud eos qui futuri sunt in novissimo.
12 Ego Ecclesiastes fui rex Isra¨el in Jerusalem ;
13 et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter
de omnibus quæ fiunt sub sole.
Hanc occupationem pessimam
dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.
14 Vidi cuncta quæ fiunt sub sole,
et ecce universa vanitas et afflictio spiritus.
15 Perversi difficile corriguntur,
et stultorum infinitus est numerus.
16 Locutus sum in corde meo, dicens :
Ecce magnus effectus sum, et præcessi omnes sapientia
qui fuerunt ante me in Jerusalem ;
et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici.
17 Dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam,
erroresque et stultitiam ;
et agnovi quod in his quoque esset labor et afflictio spiritus :
18 eo quod in multa sapientia multa sit indignatio ;
et qui addit scientiam, addit et laborem.
Ecclesiastes
2 Dixi ego in corde meo : Vadam,
et affluam deliciis, et fruar bonis ;
et vidi quod hoc quoque esset vanitas.
2 Risum reputavi errorem,
et gaudio dixi : Quid frustra deciperis ?
3 Cogitavi in corde meo abstrahere a vino carnem meam,
ut animam meam transferrem ad sapientiam,
devitaremque stultitiam,
donec viderem quid esset utile filiis hominum,
quo facto opus est sub sole numero dierum vitæ suæ.
4 Magnificavi opera mea,
ædificavi mihi domos,
et plantavi vineas ;
5 feci hortos et pomaria,
et consevi ea cuncti generis arboribus ;
6 et exstruxi mihi piscinas aquarum,
ut irrigarem silvam lignorum germinantium.
7 Possedi servos et ancillas,
multamque familiam habui :
armenta quoque, et magnos ovium greges,
ultra omnes qui fuerunt ante me in Jerusalem ;
8 coacervavi mihi argentum et aurum,
et substantias regum ac provinciarum ;
feci mihi cantores et cantatrices,
et delicias filiorum hominum,
scyphos, et urceos in ministerio ad vina fundenda ;
9 et supergressus sum opibus
omnes qui ante me fuerunt in Jerusalem :
sapientia quoque perseveravit mecum.
10 Et omnia quæ desideraverunt oculi mei
non negavi eis,
nec prohibui cor meum quin omni voluptate frueretur,
et oblectaret se in his quæ præparaveram ;
et hanc ratus sum partem meam si uterer labore meo.
11 Cumque me convertissem ad universa opera quæ fecerant
manus meæ,
et ad labores in quibus frustra sudaveram,
vidi in omnibus vanitatem et afflictionem animi,
et nihil permanere sub sole.
12 Transivi ad contemplandam sapientiam,
erroresque, et stultitiam.
(Quid est, inquam, homo,
ut sequi possit regem, factorem suum ?)
13 Et vidi quod tantum præcederet sapientia stultitiam,
quantum differt lux a tenebris.
14 Sapientis oculi in capite ejus ;
stultus in tenebris ambulat :
et didici quod unus utriusque esset interitus.
15 Et dixi in corde meo :
706
Ecclesiastes
Si unus et stulti et meus occasus erit,
quid mihi prodest quod majorem sapientiæ dedi operam ?
Locutusque cum mente mea,
animadverti quod hoc quoque esset vanitas.
16 Non enim erit memoria sapientis similiter ut stulti in
perpetuum,
et futura tempora oblivione cuncta pariter operient :
moritur doctus similiter ut indoctus.
17 Et idcirco tæduit me vitæ meæ,
videntem mala universa esse sub sole,
et cuncta vanitatem et afflictionem spiritus.
18 Rursus detestatus sum omnem industriam meam,
qua sub sole studiosissime laboravi,
habiturus hæredem post me,
19 quem ignoro utrum sapiens an stultus futurus sit,
et dominabitur in laboribus meis,
quibus desudavi et sollicitus fui :
et est quidquam tam vanum ?
20 Unde cessavi,
renuntiavitque cor meum ultra laborare sub sole.
21 Nam cum alius laboret in sapientia,
et doctrina, et sollicitudine,
homini otioso quæsita dimittit ;
et hoc ergo vanitas et magnum malum.
22 Quid enim proderit homini de universo labore suo,
et afflictione spiritus,
qua sub sole cruciatus est ?
23 Cuncti dies ejus doloribus et ærumnis pleni sunt,
nec per noctem mente requiescit.
Et hoc nonne vanitas est ?
24 Nonne melius est comedere et bibere,
et ostendere animæ suæ bona de laboribus suis ?
et hoc de manu Dei est.
25 Quis ita devorabit et deliciis affluet ut ego ?
26 Homini bono in conspectu suo
dedit Deus sapientiam, et scientiam, et lætitiam ;
peccatori autem dedit afflictionem et curam superfluam,
ut addat, et congreget,
et tradat ei qui placuit Deo ;
sed et hoc vanitas est, et cassa sollicitudo mentis.
3 Omnia tempus habent,
et suis spatiis transeunt universa sub cælo.
2 Tempus nascendi, et tempus moriendi ;
tempus plantandi, et tempus evellendi quod plantatum est.
3 Tempus occidendi, et tempus sanandi ;
tempus destruendi, et tempus ædificandi.
4 Tempus flendi, et tempus ridendi ;
tempus plangendi, et tempus saltandi.
707
Ecclesiastes
5 Tempus spargendi lapides, et tempus colligendi,
tempus amplexandi, et tempus longe fieri ab amplexibus.
6 Tempus acquirendi, et tempus perdendi ;
tempus custodiendi, et tempus abjiciendi.
7 Tempus scindendi, et tempus consuendi ;
tempus tacendi, et tempus loquendi.
8 Tempus dilectionis, et tempus odii ;
tempus belli, et tempus pacis.
9 Quid habet amplius homo de labore suo ?
10 Vidi afflictionem quam dedit Deus filiis hominum,
ut distendantur in ea.
11 Cuncta fecit bona in tempore suo,
et mundum tradidit disputationi eorum,
ut non inveniat homo opus
quod operatus est Deus ab initio usque ad finem.
12 Et cognovi quod non esset melius nisi lætari,
et facere bene in vita sua ;
13 omnis enim homo qui comedit et bibit,
et videt bonum de labore suo,
hoc donum Dei est.
14 Didici quod omnia opera quæ fecit Deus perseverent in
perpetuum ;
non possumus eis quidquam addere, nec auferre,
quæ fecit Deus ut timeatur.
15 Quod factum est, ipsum permanet ;
quæ futura sunt jam fuerunt,
et Deus instaurat quod abiit.
16 Vidi sub sole in loco judicii impietatem,
et in loco justitiæ iniquitatem :
17 et dixi in corde meo :
Justum et impium judicabit Deus,
et tempus omnis rei tunc erit.
18 Dixi in corde meo de filiis hominum,
ut probaret eos Deus,
et ostenderet similes esse bestiis.
19 Idcirco unus interitus est hominis et jumentorum,
et æqua utriusque conditio.
Sicut moritur homo,
sic et illa moriuntur.
Similiter spirant omnia,
et nihil habet homo jumento amplius :
cuncta subjacent vanitati,
20 et omnia pergunt ad unum locum.
De terra facta sunt,
et in terram pariter revertuntur.
21 Quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum,
et si spiritus jumentorum descendat deorsum ?
22 Et deprehendi nihil esse melius
708
Ecclesiastes
quam lætari hominem in opere suo,
et hanc esse partem illius.
Quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat ?
4 Verti me ad alia, et vidi calumnias
quæ sub sole geruntur,
et lacrimas innocentium,
et neminem consolatorem,
nec posse resistere eorum violentiæ,
cunctorum auxilio destitutos,
2 et laudavi magis mortuos quam viventes ;
3 et feliciorem utroque judicavi
qui necdum natus est,
nec vidit mala quæ sub sole fiunt.
4 Rursum contemplatus sum omnes labores hominum,
et industrias animadverti patere invidiæ proximi ;
et in hoc ergo vanitas et cura superflua est.
5 Stultus complicat manus suas,
et comedit carnes suas, dicens :
6 Melior est pugillus cum requie,
quam plena utraque manus cum labore et afflictione animi.
7 Considerans, reperi et aliam vanitatem sub sole.
8 Unus est, et secundum non habet,
non filium, non fratrem,
et tamen laborare non cessat,
nec satiantur oculi ejus divitiis ;
nec recogitat, dicens :
Cui laboro, et fraudo animam meam bonis ?
In hoc quoque vanitas est et afflictio pessima.
9 Melius est ergo duos esse simul quam unum ;
habent enim emolumentum societatis suæ.
10 Si unus ceciderit, ab altero fulcietur.
Væ soli, quia cum ceciderit, non habet sublevantem se.
11 Et si dormierint duo, fovebuntur mutuo ;
unus quomodo calefiet ?
12 Et si quispiam prævaluerit contra unum,
duo resistunt ei ;
funiculus triplex difficile rumpitur.
13 Melior est puer pauper et sapiens,
rege sene et stulto,
qui nescit prævidere in posterum.
14 Quod de carcere catenisque interdum quis egrediatur ad
regnum ;
et alius, natus in regno, inopia consumatur.
15 Vidi cunctos viventes qui ambulant sub sole
cum adolescente secundo, qui consurget pro eo.
16 Infinitus numerus est populi
omnium qui fuerunt ante eum,
et qui postea futuri sunt non lætabuntur in eo ;
709
Ecclesiastes
sed et hoc vanitas et afflictio spiritus.
17 Custodi pedem tuum ingrediens domum Dei,
et appropinqua ut audias.
Multo enim melior est obedientia quam stultorum victimæ,
qui nesciunt quid faciunt mali.
5 Ne temere quid loquaris,
neque cor tuum sit velox ad proferendum sermonem coram Deo.
Deus enim in cælo, et tu super terram ;
idcirco sint pauci sermones tui.
2 Multas curas sequuntur somnia,
et in multis sermonibus invenietur stultitia.
3 Si quid vovisti Deo,
ne moreris reddere :
displicet enim ei infidelis et stulta promissio,
sed quodcumque voveris redde :
4 multoque melius est non vovere,
quam post votum promissa non reddere.
5 Ne dederis os tuum ut peccare facias carnem tuam,
neque dicas coram angelo :
Non est providentia :
ne forte iratus Deus contra sermones tuos
dissipet cuncta opera manuum tuarum.
6 Ubi multa sunt somnia,
plurimæ sunt vanitates, et sermones innumeri ;
tu vero Deum time.
7 Si videris calumnias egenorum, et violenta judicia,
et subverti justitiam in provincia,
non mireris super hoc negotio :
quia excelso excelsior est alius,
et super hos quoque eminentiores sunt alii ;
8 et insuper universæ terræ rex imperat servienti.
9 Avarus non implebitur pecunia,
et qui amat divitias fructum non capiet ex eis ;
et hoc ergo vanitas.
10 Ubi multæ sunt opes,
multi et qui comedunt eas.
Et quid prodest possessori,
nisi quod cernit divitias oculis suis ?
11 Dulcis est somnus operanti,
sive parum sive multum comedat ;
saturitas autem divitis non sinit eum dormire.
12 Est et alia infirmitas pessima quam vidi sub sole :
divitiæ conservatæ in malum domini sui.
13 Pereunt enim in afflictione pessima :
generavit filium qui in summa egestate erit.
14 Sicut egressus est nudus de utero matris suæ, sic revertetur,
710
Ecclesiastes
et nihil auferet secum de labore suo.
15 Miserabilis prorsus infirmitas :
quomodo venit, sic revertetur.
Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum ?
16 cunctis diebus vitæ suæ comedit in tenebris,
et in curis multis, et in ærumna atque tristitia.
17 Hoc itaque visum est mihi bonum,
ut comedat quis et bibat,
et fruatur lætitia ex labore suo
quo laboravit ipse sub sole,
numero dierum vitæ suæ
quos dedit ei Deus ;
et hæc est pars illius.
18 Et omni homini cui dedit Deus divitias atque substantiam,
potestatemque ei tribuit ut comedat ex eis,
et fruatur parte sua, et lætetur de labore suo :
hoc est donum Dei.
19 Non enim satis recordabitur dierum vitæ suæ,
eo quod Deus occupet deliciis cor ejus.
6 Est et aliud malum quod vidi sub sole,
et quidem frequens apud homines :
2 vir cui dedit Deus divitias,
et substantiam, et honorem,
et nihil deest animæ suæ ex omnibus quæ desiderat ;
nec tribuit ei potestatem Deus ut comedat ex eo,
sed homo extraneus vorabit illud :
hoc vanitas et miseria magna est.
3 Si genuerit quispiam centum liberos,
et vixerit multos annos,
et plures dies ætatis habuerit,
et anima illius non utatur bonis substantiæ suæ,
sepulturaque careat :
de hoc ergo pronuntio quod melior illo sit abortivus.
4 Frustra enim venit,
et pergit ad tenebras,
et oblivione delebitur nomen ejus.
5 Non vidit solem,
neque cognovit distantiam boni et mali.
6 Etiam si duobus millibus annis vixerit,
et non fuerit perfruitus bonis,
nonne ad unum locum properant omnia ?
7 Omnis labor hominis in ore ejus ;
sed anima ejus non implebitur.
8 Quid habet amplius sapiens a stulto ?
et quid pauper, nisi ut pergat illuc ubi est vita ?
9 Melius est videre quod cupias,
quam desiderare quod nescias.
Sed et hoc vanitas est, et præsumptio spiritus.
711
Ecclesiastes
10 Qui futurus est, jam vocatum est nomen ejus ;
et scitur quod homo sit,
et non possit contra fortiorem se in judicio contendere.
11 Verba sunt plurima,
multamque in disputando habentia vanitatem.
7 Quid necesse est homini majora se quærere,
cum ignoret quid conducat sibi in vita sua,
numero dierum peregrinationis suæ,
et tempore quod velut umbra præterit ?
aut quis ei poterit indicare
quod post eum futurum sub sole sit ?
2 Melius est nomen bonum quam unguenta pretiosa,
et dies mortis die nativitatis.
3 Melius est ire ad domum luctus
quam ad domum convivii ;
in illa enim finis cunctorum admonetur hominum,
et vivens cogitat quid futurum sit.
4 Melior est ira risu,
quia per tristitiam vultus corrigitur animus delinquentis.
5 Cor sapientium ubi tristitia est,
et cor stultorum ubi lætitia.
6 Melius est a sapiente corripi,
quam stultorum adulatione decipi ;
7 quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla,
sic risus stulti.
Sed et hoc vanitas.
8 Calumnia conturbat sapientem,
et perdet robur cordis illius.
9 Melior est finis orationis quam principium.
Melior est patiens arrogante.
10 Ne sis velox ad irascendum,
quia ira in sinu stulti requiescit.
11 Ne dicas : Quid putas causæ est
quod priora tempora meliora fuere quam nunc sunt ?
stulta enim est hujuscemodi interrogatio.
12 Utilior est sapientia cum divitiis,
et magis prodest videntibus solem.
13 Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia ;
hoc autem plus habet eruditio et sapientia,
quod vitam tribuunt possessori suo.
14 Considera opera Dei,
quod nemo possit corrigere quem ille despexerit.
15 In die bona fruere bonis,
et malam diem præcave ;
sicut enim hanc, sic et illam fecit Deus,
ut non inveniat homo contra eum justas querimonias.
16 Hæc quoque vidi in diebus vanitatis meæ :
justus perit in justitia sua,
et impius multo vivit tempore in malitia sua.
712
Ecclesiastes
17 Noli esse justus multum,
neque plus sapias quam necesse est,
ne obstupescas.
18 Ne impie agas multum,
et noli esse stultus,
ne moriaris in tempore non tuo.
19 Bonum est te sustentare justum :
sed et ab illo ne subtrahas manum tuam ;
quia qui timet Deum nihil negligit.
20 Sapientia confortavit sapientem
super decem principes civitatis ;
21 non est enim homo justus in terra
qui faciat bonum et non peccet.
22 Sed et cunctis sermonibus qui dicuntur
ne accomodes cor tuum,
ne forte audias servum tuum maledicentem tibi ;
23 scit enim conscientia tua
quia et tu crebro maledixisti aliis.
24 Cuncta tentavi in sapientia.
Dixi : Sapiens efficiar :
et ipsa longius recessit a me,
25 multo magis quam erat.
Et alta profunditas, quis inveniet eam ?
26 Lustravi universa animo meo,
ut scirem et considerarem,
et quærerem sapientiam, et rationem,
et ut cognoscerem impietatem stulti,
et errorem imprudentium :
27 et inveni amariorem morte mulierem,
quæ laqueus venatorum est,
et sagena cor ejus ;
vincula sunt manus illius.
Qui placet Deo effugiet illam ;
qui autem peccator est capietur ab illa.
28 Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes,
unum et alterum ut invenirem rationem,
29 quam adhuc quærit anima mea,
et non inveni.
Virum de mille unum reperi ;
mulierem ex omnibus non inveni.
30 Solummodo hoc inveni,
quod fecerit Deus hominem rectum,
et ipse se infinitis miscuerit quæstionibus.
Quis talis ut sapiens est ?
et quis cognovit solutionem verbi ?
8 Sapientia hominis lucet in vultu ejus,
et potentissimus faciem illius commutabit.
2 Ego os regis observo,
713
Ecclesiastes
et præcepta juramenti Dei.
3 Ne festines recedere a facie ejus,
neque permaneas in opere malo :
quia omne quod voluerit faciet.
4 Et sermo illius potestate plenus est,
nec dicere ei quisquam potest : Quare ita facis ?
5 Qui custodit præceptum non experietur quidquam mali.
Tempus et responsionem cor sapientis intelligit.
6 Omni negotio tempus est, et opportunitas :
et multa hominis afflictio,
7 quia ignorat præterita,
et futura nullo scire potest nuntio.
8 Non est in hominis potestate prohibere spiritum,
nec habet potestatem in die mortis :
nec sinitur quiescere ingruente bello,
neque salvabit impietas impium.
9 Omnia hæc consideravi,
et dedi cor meum in cunctis operibus quæ fiunt sub sole.
Interdum dominatur homo homini in malum suum.
10 Vidi impios sepultos,
qui etiam cum adhuc viverent
in loco sancto erant,
et laudabantur in civitate
quasi justorum operum.
Sed et hoc vanitas est.
11 Etenim quia non profertur cito contra malos sententia,
absque timore ullo
filii hominum perpetrant mala.
12 Attamen peccator ex eo quod centies facit malum,
et per patientiam sustentatur ;
ego cognovi quod erit bonum timentibus Deum,
qui verentur faciem ejus.
13 Non sit bonum impio,
nec prolongentur dies ejus,
sed quasi umbra transeant qui non timent faciem Domini.
14 Est et alia vanitas quæ fit super terram :
sunt justi quibus mala proveniunt
quasi opera egerint impiorum :
et sunt impii qui ita securi sunt
quasi justorum facta habeant.
Sed et hoc vanissimum judico.
15 Laudavi igitur lætitiam ;
quod non esset homini bonum sub sole,
nisi quod comederet, et biberet, atque gauderet,
et hoc solum secum auferret de labore suo,
in diebus vitæ suæ quos dedit ei Deus sub sole.
16 Et apposui cor meum ut scirem sapientiam,
et intelligerem distentionem quæ versatur in terra.
Est homo qui diebus et noctibus somnum non capit oculis.
714
Ecclesiastes
17 Et intellexi quod omnium operum Dei
nullam possit homo invenire rationem
eorum quæ fiunt sub sole ;
et quanto plus laboraverit ad quærendum,
tanto minus inveniat :
etiam si dixerit sapiens se nosse, non poterit reperire.
9 Omnia hæc tractavi in corde meo,
ut curiose intelligerem.
Sunt justi atque sapientes,
et opera eorum in manu Dei ;
et tamen nescit homo utrum amore an odio dignus sit.
2 Sed omnia in futurum servantur incerta,
eo quod universa æque eveniant justo et impio,
bono et malo, mundo et immundo,
immolanti victimas et sacrificia contemnenti.
Sicut bonus, sic et peccator ;
ut perjurus, ita et ille qui verum dejerat.
3 Hoc est pessimum inter omnia quæ sub sole fiunt :
quia eadem cunctis eveniunt.
Unde et corda filiorum hominum implentur malitia
et contemptu in vita sua,
et post hæc ad inferos deducentur.
4 Nemo est qui semper vivat, et qui hujus rei habeat fiduciam ;
melior est canis vivus leone mortuo.
5 Viventes enim sciunt se esse morituros ;
mortui vero nihil noverunt amplius,
nec habent ultra mercedem,
quia oblivioni tradita est memoria eorum.
6 Amor quoque, et odium, et invidiæ simul perierunt ;
nec habent partem in hoc sæculo,
et in opere quod sub sole geritur.
7 Vade ergo, et comede in lætitia panem tuum,
et bibe cum gaudio vinum tuum,
quia Deo placent opera tua.
8 Omni tempore sint vestimenta tua candida,
et oleum de capite tuo non deficiat.
9 Perfruere vita cum uxore quam diligis,
cunctis diebus vitæ instabilitatis tuæ,
qui dati sunt tibi sub sole omni tempore vanitatis tuæ :
hæc est enim pars in vita
et in labore tuo quo laboras sub sole.
10 Quodcumque facere potest manus tua,
instanter operare,
quia nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia
erunt apud inferos, quo tu properas.
11 Verti me ad aliud, et vidi sub sole
nec velocium esse cursum,
715
Ecclesiastes
nec fortium bellum,
nec sapientium panem,
nec doctorum divitias,
nec artificum gratiam ;
sed tempus casumque in omnibus.
12 Nescit homo finem suum ;
sed sicut pisces capiuntur hamo,
et sicut aves laqueo comprehenduntur,
sic capiuntur homines in tempore malo,
cum eis extemplo supervenerit.
13 Hanc quoque sub sole vidi sapientiam,
et probavi maximam :
14 civitas parva, et pauci in ea viri ;
venit contra eam rex magnus, et vallavit eam,
exstruxitque munitiones per gyrum, et perfecta est obsidio.
15 Inventusque est in ea vir pauper et sapiens,
et liberavit urbem per sapientiam suam ;
et nullus deinceps recordatus est hominis illius pauperis.
16 Et dicebam ego meliorem esse sapientiam fortitudine.
Quomodo ergo sapientia pauperis contempta est,
et verba ejus non sunt audita ?
17 Verba sapientium audiuntur in silentio,
plus quam clamor principis inter stultos.
18 Melior est sapientia quam arma bellica ;
et qui in uno peccaverit, multa bona perdet.
10 Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti.
Pretiosior est sapientia et gloria,
parva et ad tempus stultitia.
2 Cor sapientis in dextera ejus,
et cor stulti in sinistra illius.
3 Sed et in via stultus ambulans,
cum ipse insipiens sit,
omnes stultos æstimat.
4 Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne demiseris,
quia curatio faciet cessare peccata maxima.
5 Est malum quod vidi sub sole,
quasi per errorem egrediens a facie principis :
6 positum stultum in dignitate sublimi,
et divites sedere deorsum.
7 Vidi servos in equis,
et principes ambulantes super terram quasi servos.
8 Qui fodit foveam incidet in eam,
et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.
9 Qui transfert lapides affligetur in eis,
et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.
10 Si retusum fuerit ferrum,
et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit,
716
Ecclesiastes
multo labore exacuetur,
et post industriam sequetur sapientia.
11 Si mordeat serpens in silentio,
nihil eo minus habet qui occulte detrahit.
12 Verba oris sapientis gratia,
et labia insipientis præcipitabunt eum ;
13 initium verborum ejus stultitia,
et novissimum oris illius error pessimus.
14 Stultus verba multiplicat.
Ignorat homo quid ante se fuerit ;
et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare ?
15 Labor stultorum affliget eos,
qui nesciunt in urbem pergere.
16 Væ tibi, terra, cujus rex puer est,
et cujus principes mane comedunt.
17 Beata terra cujus rex nobilis est,
et cujus principes vescuntur in tempore suo,
ad reficiendum, et non ad luxuriam.
18 In pigritiis humiliabitur contignatio,
et in infirmitate manuum perstillabit domus.
19 In risum faciunt panem et vinum
ut epulentur viventes ;
et pecuniæ obediunt omnia.
20 In cogitatione tua regi ne detrahas,
et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti :
quia et aves cæli portabunt vocem tuam,
et qui habet pennas annuntiabit sententiam.
11 Mitte panem tuum super transeuntes aquas,
quia post tempora multa invenies illum.
2 Da partem septem necnon et octo,
quia ignoras quid futurum sit mali super terram.
3 Si repletæ fuerint nubes,
imbrem super terram effundent.
Si ceciderit lignum ad austrum aut ad aquilonem,
in quocumque loco ceciderit, ibi erit.
4 Qui observat ventum non seminat ;
et qui considerat nubes numquam metet.
5 Quomodo ignoras quæ sit via spiritus,
et qua ratione compingantur ossa in ventre prægnantis,
sic nescis opera Dei,
qui fabricator est omnium.
6 Mane semina semen tuum,
et vespere ne cesset manus tua :
quia nescis quid magis oriatur, hoc aut illud ;
et si utrumque simul, melius erit.
7 Dulce lumen,
et delectabile est oculis videre solem.
717
Ecclesiastes
8 Si annis multis vixerit homo,
et in his omnibus lætatus fuerit,
meminisse debet tenebrosi temporis, et dierum multorum,
qui cum venerint, vanitatis arguentur præterita.
9 Lætare ergo, juvenis, in adolescentia tua,
et in bono sit cor tuum in diebus juventutis tuæ :
et ambula in viis cordis tui,
et in intuitu oculorum tuorum,
et scito quod pro omnibus his adducet te Deus in judicium.
10 Aufer iram a corde tuo,
et amove malitiam a carne tua :
adolescentia enim et voluptas vana sunt.
12 Memento Creatoris tui in diebus juventutis tuæ,
antequam veniat tempus afflictionis,
et appropinquent anni de quibus dicas :
Non mihi placent ;
2 antequam tenebrescat sol, et lumen, et luna, et stellæ,
et revertantur nubes post pluviam ;
3 quando commovebuntur custodes domus,
et nutabunt viri fortissimi,
et otiosæ erunt molentes in minuto numero,
et tenebrescent videntes per foramina ;
4 et claudent ostia in platea,
in humilitate vocis molentis,
et consurgent ad vocem volucris,
et obsurdescent omnes filiæ carminis :
5 excelsa quoque timebunt, et formidabunt in via.
Florebit amygdalus, impinguabitur locusta,
et dissipabitur capparis,
quoniam ibit homo in domum æternitatis suæ,
et circuibunt in platea plangentes.
6 Antequam rumpatur funiculus argenteus,
et recurrat vitta aurea,
et conteratur hydria super fontem,
et confringatur rota super cisternam,
7 et revertatur pulvis in terram suam unde erat,
et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum.
8 Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes,
et omnia vanitas.
9 Cumque esset sapientissimus Ecclesiastes,
docuit populum, et enarravit quæ fecerat ;
et investigans composuit parabolas multas.
10 Quæsivit verba utilia,
et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos.
11 Verba sapientium sicut stimuli,
et quasi clavi in altum defixi,
quæ per magistrorum consilium data sunt a pastore uno.
12 His amplius, fili mi, ne requiras.
718
Ecclesiastes
Faciendi plures libros nullus est finis ;
frequensque meditatio, carnis afflictio est.
13 Finem loquendi pariter omnes audiamus.
Deum time, et mandata ejus observa :
hoc est enim omnis homo,
14 et cuncta quæ fiunt adducet Deus in judicium
pro omni errato, sive bonum, sive malum illud sit.
719
Canticum Canticorum Salomonis
1 Sponsa. Osculetur me osculo oris sui ;
quia meliora sunt ubera tua vino,
2 fragrantia unguentis optimis.
Oleum effusum nomen tuum ;
ideo adolescentulæ dilexerunt te.
3 Chorus Adolescentularum. Trahe me, post te curremus
in odorem unguentorum tuorum.
Introduxit me rex in cellaria sua ;
exsultabimus et lætabimur in te,
memores uberum tuorum super vinum.
Recti diligunt te.
4 Sponsa. Nigra sum, sed formosa, filiæ Jerusalem,
sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
5 Nolite me considerare quod fusca sim,
quia decoloravit me sol.
Filii matris meæ pugnaverunt contra me ;
posuerunt me custodem in vineis :
vineam meam non custodivi.
6 Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas,
ubi cubes in meridie,
ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
7 Sponsus. Si ignoras te, o pulcherrima inter mulieres,
egredere, et abi post vestigia gregum,
et pasce hædos tuos juxta tabernacula pastorum.
8 Equitatui meo in curribus Pharaonis
assimilavi te, amica mea.
9 Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis ;
collum tuum sicut monilia.
10 Murenulas aureas faciemus tibi,
vermiculatas argento.
11 Sponsa. Dum esset rex in accubitu suo,
nardus mea dedit odorem suum.
12 Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi ;
inter ubera mea commorabitur.
13 Botrus cypri dilectus meus mihi
in vineis Engaddi.
14 Sponsus. Ecce tu pulchra es, amica mea ! ecce tu pulchra es !
Oculi tui columbarum.
15 Sponsa. Ecce tu pulcher es, dilecte mi, et decorus !
Lectulus noster floridus.
16 Tigna domorum nostrarum cedrina,
laquearia nostra cypressina.
2 Ego flos campi,
et lilium convallium.
2 Sponsus. Sicut lilium inter spinas,
sic amica mea inter filias.
Canticum Canticorum
3 Sponsa. Sicut malus inter ligna silvarum,
sic dilectus meus inter filios.
Sub umbra illius quem desideraveram sedi,
et fructus ejus dulcis gutturi meo.
4 Introduxit me in cellam vinariam ;
ordinavit in me caritatem.
5 Fulcite me floribus,
stipate me malis,
quia amore langueo.
6 Læva ejus sub capite meo,
et dextera illius amplexabitur me.
7 Sponsus. Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
per capreas cervosque camporum,
ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,
quoadusque ipsa velit.
8 Sponsa. Vox dilecti mei ; ecce iste venit,
saliens in montibus, transiliens colles.
9 Similis est dilectus meus capreæ,
hinnuloque cervorum.
En ipse stat post parietem nostrum,
respiciens per fenestras,
prospiciens per cancellos.
10 En dilectus meus loquitur mihi.
Sponsus. Surge, propera, amica mea,
columba mea, formosa mea, et veni :
11 jam enim hiems transiit ;
imber abiit, et recessit.
12 Flores apparuerunt in terra nostra ;
tempus putationis advenit :
vox turturis audita est in terra nostra ;
13 ficus protulit grossos suos ;
vineæ florentes dederunt odorem suum.
Surge, amica mea, speciosa mea, et veni :
14 columba mea, in foraminibus petræ, in caverna maceriæ,
ostende mihi faciem tuam,
sonet vox tua in auribus meis :
vox enim tua dulcis, et facies tua decora.
15 Sponsa. Capite nobis vulpes parvulas
quæ demoliuntur vineas :
nam vinea nostra floruit.
16 Dilectus meus mihi, et ego illi,
qui pascitur inter lilia,
17 donec aspiret dies, et inclinentur umbræ.
Revertere ; similis esto, dilecte mi, capreæ,
hinnuloque cervorum super montes Bether.
3 In lectulo meo, per noctes,
quæsivi quem diligit anima mea :
quæsivi illum, et non inveni.
2 Surgam, et circuibo civitatem :
721
Canticum Canticorum
per vicos et plateas
quæram quem diligit anima mea :
quæsivi illum, et non inveni.
3 Invenerunt me vigiles qui custodiunt civitatem :
Num quem diligit anima mea vidistis ?
4 Paululum cum pertransissem eos,
inveni quem diligit anima mea :
tenui eum, nec dimittam,
donec introducam illum in domum matris meæ,
et in cubiculum genetricis meæ.
5 Sponsus. Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
per capreas cervosque camporum,
ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,
donec ipsa velit.
6 Chorus. Quæ est ista quæ ascendit per desertum
sicut virgula fumi ex aromatibus myrrhæ,
et thuris, et universi pulveris pigmentarii ?
7 En lectulum Salomonis sexaginta fortes ambiunt
ex fortissimis Isra¨el,
8 omnes tenentes gladios, et ad bella doctissimi :
uniuscujusque ensis super femur suum
propter timores nocturnos.
9 Ferculum fecit sibi rex Salomon
de lignis Libani ;
10 columnas ejus fecit argenteas,
reclinatorium aureum, ascensum purpureum ;
media caritate constravit,
propter filias Jerusalem.
11 Egredimini et videte, filiæ Sion,
regem Salomonem in diademate quo coronavit illum mater sua
in die desponsationis illius,
et in die lætitiæ cordis ejus.
4 Sponsus. Quam pulchra es, amica mea ! quam pulchra es !
Oculi tui columbarum,
absque eo quod intrinsecus latet.
Capilli tui sicut greges caprarum
quæ ascenderunt de monte Galaad.
2 Dentes tui sicut greges tonsarum
quæ ascenderunt de lavacro ;
omnes gemellis foetibus,
et sterilis non est inter eas.
3 Sicut vitta coccinea labia tua,
et eloquium tuum dulce.
Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ,
absque eo quod intrinsecus latet.
4 Sicut turris David collum tuum,
quæ ædificata est cum propugnaculis ;
mille clypei pendent ex ea,
omnis armatura fortium.
722
Canticum Canticorum
5 Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis.
6 Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ,
vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris.
7 Tota pulchra es, amica mea,
et macula non est in te.
8 Veni de Libano, sponsa mea :
veni de Libano, veni, coronaberis :
de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon,
de cubilibus leonum, de montibus pardorum.
9 Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa ;
vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum,
et in uno crine colli tui.
10 Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa !
pulchriora sunt ubera tua vino,
et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.
11 Favus distillans labia tua, sponsa ;
mel et lac sub lingua tua :
et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.
12 Hortus conclusus soror mea, sponsa,
hortus conclusus, fons signatus.
13 Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum,
cum pomorum fructibus, cypri cum nardo.
14 Nardus et crocus, fistula et cinnamomum,
cum universis lignis Libani ;
myrrha et alo¨e, cum omnibus primis unguentis.
15 Fons hortorum, puteus aquarum viventium,
quæ fluunt impetu de Libano.
16 Sponsa. Surge, aquilo, et veni, auster :
perfla hortum meum, et fluant aromata illius.
5 Veniat dilectus meus in hortum suum,
et comedat fructum pomorum suorum.
Sponsus. Veni in hortum meum, soror mea, sponsa ;
messui myrrham meam cum aromatibus meis ;
comedi favum cum melle meo ;
bibi vinum meum cum lacte meo ;
comedite, amici, et bibite,
et inebriamini, carissimi.
2 Sponsa. Ego dormio, et cor meum vigilat.
Vox dilecti mei pulsantis :
Sponsus. Aperi mihi, soror mea, amica mea,
columba mea, immaculata mea,
quia caput meum plenum est rore,
et cincinni mei guttis noctium.
3 Sponsa. Expoliavi me tunica mea : quomodo induar illa ?
lavi pedes meos : quomodo inquinabo illos ?
4 Dilectus meus misit manum suam per foramen,
et venter meus intremuit ad tactum ejus.
5 Surrexi ut aperirem dilecto meo ;
723
Canticum Canticorum
manus meæ stillaverunt myrrham,
et digiti mei pleni myrrha probatissima.
6 Pessulum ostii mei aperui dilecto meo,
at ille declinaverat, atque transierat.
Anima mea liquefacta est, ut locutus est ;
quæsivi, et non inveni illum ;
vocavi, et non respondit mihi.
7 Invenerunt me custodes qui circumeunt civitatem ;
percusserunt me, et vulneraverunt me.
Tulerunt pallium meum mihi custodes murorum.
8 Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
si inveneritis dilectum meum,
ut nuntietis ei quia amore langueo.
9 Chorus. Qualis est dilectus tuus ex dilecto, o pulcherrima
mulierum ?
qualis est dilectus tuus ex dilecto, quia sic adjurasti nos ?
10 Sponsa. Dilectus meus candidus et rubicundus ;
electus ex millibus.
11 Caput ejus aurum optimum ;
comæ ejus sicut elatæ palmarum, nigræ quasi corvus.
12 Oculi ejus sicut columbæ super rivulos aquarum,
quæ lacte sunt lotæ, et resident juxta fluenta plenissima.
13 Genæ illius sicut areolæ aromatum,
consitæ a pigmentariis.
Labia ejus lilia,
distillantia myrrham primam.
14 Manus illius tornatiles, aureæ,
plenæ hyacinthis.
Venter ejus eburneus,
distinctus sapphiris.
15 Crura illius columnæ marmoreæ
quæ fundatæ sunt super bases aureas.
Species ejus ut Libani,
electus ut cedri.
16 Guttur illius suavissimum,
et totus desiderabilis.
Talis est dilectus meus,
et ipse est amicus meus, filiæ Jerusalem.
17 Chorus. Quo abiit dilectus tuus, o pulcherrima mulierum ?
quo declinavit dilectus tuus ?
et quæremus eum tecum.
6 Sponsa. Dilectus meus descendit in hortum suum ad areolam
aromatum,
ut pascatur in hortis, et lilia colligat.
2 Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi,
qui pascitur inter lilia.
3 Sponsus. Pulchra es, amica mea ;
suavis, et decora sicut Jerusalem ;
terribilis ut castrorum acies ordinata.
724
Canticum Canticorum
4 Averte oculos tuos a me,
quia ipsi me avolare fecerunt.
Capilli tui sicut grex caprarum
quæ apparuerunt de Galaad.
5 Dentes tui sicut grex ovium
quæ ascenderunt de lavacro :
omnes gemellis foetibus,
et sterilis non est in eis.
6 Sicut cortex mali punici, sic genæ tuæ,
absque occultis tuis.
7 Sexaginta sunt reginæ, et octoginta concubinæ,
et adolescentularum non est numerus.
8 Una est columba mea, perfecta mea,
una est matris suæ, electa genetrici suæ.
Viderunt eam filiæ, et beatissimam prædicaverunt ;
reginæ et concubinæ, et laudaverunt eam.
9 Quæ est ista quæ progreditur quasi aurora consurgens,
pulchra ut luna, electa ut sol,
terribilis ut castrorum acies ordinata ?
10 Sponsa. Descendi in hortum nucum,
ut viderem poma convallium,
et inspicerem si floruisset vinea,
et germinassent mala punica.
11 Nescivi : anima mea conturbavit me,
propter quadrigas Aminadab.
12 Chorus. Revertere, revertere, Sulamitis !
revertere, revertere ut intueamur te.
7 Sponsa. Quid videbis in Sulamite, nisi choros castrorum ?
Chorus. Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia
principis !
Juncturæ femorum tuorum sicut monilia
quæ fabricata sunt manu artificis.
2 Umbilicus tuus crater tornatilis,
numquam indigens poculis.
Venter tuus sicut acervus tritici vallatus liliis.
3 Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
gemelli capreæ.
4 Collum tuum sicut turris eburnea ;
oculi tui sicut piscinæ in Hesebon
quæ sunt in porta filiæ multitudinis.
Nasus tuus sicut turris Libani,
quæ respicit contra Damascum.
5 Caput tuum ut Carmelus ;
et comæ capitis tui sicut purpura regis
vincta canalibus.
6 Sponsus. Quam pulchra es, et quam decora,
carissima, in deliciis !
7 Statura tua assimilata est palmæ,
et ubera tua botris.
725
Canticum Canticorum
8 Dixi : Ascendam in palmam,
et apprehendam fructus ejus ;
et erunt ubera tua sicut botri vineæ,
et odor oris tui sicut malorum.
9 Guttur tuum sicut vinum optimum,
dignum dilecto meo ad potandum,
labiisque et dentibus illius ad ruminandum.
10 Sponsa. Ego dilecto meo,
et ad me conversio ejus.
11 Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum,
commoremur in villis.
12 Mane surgamus ad vineas :
videamus si floruit vinea,
si flores fructus parturiunt,
si floruerunt mala punica ;
ibi dabo tibi ubera mea.
13 Mandragoræ dederunt odorem
in portis nostris omnia poma :
nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi.
8 Quis mihi det te fratrem meum,
sugentem ubera matris meæ,
ut inveniam te foris, et deosculer te,
et jam me nemo despiciat ?
2 Apprehendam te, et ducam in domum matris meæ :
ibi me docebis,
et dabo tibi poculum ex vino condito,
et mustum malorum granatorum meorum.
3 Læva ejus sub capite meo,
et dextera illius amplexabitur me.
4 Sponsus. Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,
donec ipsa velit.
5 Chorus. Quæ est ista quæ ascendit de deserto, deliciis affluens,
innixa super dilectum suum ?
Sponsus. Sub arbore malo suscitavi te ;
ibi corrupta est mater tua,
ibi violata est genitrix tua.
6 Sponsa. Pone me ut signaculum super cor tuum,
ut signaculum super brachium tuum,
quia fortis est ut mors dilectio,
dura sicut infernus æmulatio :
lampades ejus lampades ignis atque flammarum.
7 Aquæ multæ non potuerunt extinguere caritatem,
nec flumina obruent illam.
Si dederit homo omnem substantiam domus suæ pro dilectione,
quasi nihil despiciet eam.
8 Chorus Fratrum. Soror nostra parva,
et ubera non habet ;
quid faciemus sorori nostræ
726
Canticum Canticorum
in die quando alloquenda est ?
9 Si murus est,
ædificemus super eum propugnacula argentea ;
si ostium est, compingamus illud tabulis cedrinis.
10 Sponsa. Ego murus, et ubera mea sicut turris,
ex quo facta sum coram eo, quasi pacem reperiens.
11 Chorus Fratrum. Vinea fuit pacifico in ea quæ habet populos :
tradidit eam custodibus ;
vir affert pro fructu ejus mille argenteos.
12 Sponsa. Vinea mea coram me est.
Mille tui pacifici,
et ducenti his qui custodiunt fructus ejus.
13 Sponsus. Quæ habitas in hortis, amici auscultant ;
fac me audire vocem tuam.
14 Sponsa. Fuge, dilecte mi, et assimilare capreæ,
hinnuloque cervorum super montes aromatum.
727