VULGATA - PROPHETAE MAIORIS

Prophetia Isaiæ
1 Visio Isaiæ, filii Amos, quam vidit super Judam et Jerusalem, in diebus
Oziæ, Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda.
2 Audite, cæli, et auribus percipe, terra,
quoniam Dominus locutus est.
Filios enutrivi, et exaltavi ;
ipsi autem spreverunt me.
3 Cognovit bos possessorem suum,
et asinus præsepe domini sui ;
Isra¨el autem me non cognovit,
et populus meus non intellexit.
4 Væ genti peccatrici,
populo gravi iniquitate,
semini nequam, filiis sceleratis !
dereliquerunt Dominum ;
blasphemaverunt Sanctum Isra¨el ;
abalienati sunt retrorsum.
5 Super quo percutiam vos ultra, addentes prævaricationem ?
omne caput languidum,
et omne cor moerens.
6 A planta pedis usque ad verticem,
non est in eo sanitas ;
vulnus, et livor, et plaga tumens,
non est circumligata, nec curata medicamine,
neque fota oleo.
7 Terra vestra deserta ;
civitates vestræ succensæ igni :
regionem vestram coram vobis alieni devorant,
et desolabitur sicut in vastitate hostili.
8 Et derelinquetur filia Sion
ut umbraculum in vinea,
et sicut tugurium in cucumerario,
et sicut civitas quæ vastatur.
9 Nisi Dominus exercituum
reliquisset nobis semen,
quasi Sodoma fuissemus,
et quasi Gomorrha similes essemus.
10 Audite verbum Domini,
principes Sodomorum ;
percipite auribus legem Dei nostri,
populus Gomorrhæ.
11 Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum ?
dicit Dominus.
Plenus sum :
holocausta arietum,
et adipem pinguium,
et sanguinem vitulorum et agnorum et hircorum,
nolui.
Isaias
12 Cum veniretis ante conspectum meum,
quis quæsivit hæc de manibus vestris,
ut ambularetis in atriis meis ?
13 Ne offeratis ultra sacrificium frustra :
incensum abominatio est mihi.
Neomeniam et sabbatum, et festivitates alias, non feram ;
iniqui sunt coetus vestri.
14 Calendas vestras, et solemnitates vestras odivit anima mea :
facta sunt mihi molesta ; laboravi sustinens.
15 Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a
vobis,
et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam :
manus enim vestræ sanguine plenæ sunt.
16 Lavamini, mundi estote ;
auferte malum cogitationum vestrarum
ab oculis meis :
quiescite agere perverse,
17 discite benefacere ;
quærite judicium, subvenite oppresso,
judicate pupillo, defendite viduam.
18 Et venite, et arguite me, dicit Dominus.
Si fuerint peccata vestra ut coccinum,
quasi nix dealbabuntur ;
et si fuerint rubra quasi vermiculus,
velut lana alba erunt.
19 Si volueritis, et audieritis me,
bona terræ comeditis.
20 Quod si nolueritis, et me ad iracundiam provocaveritis,
gladius devorabit vos,
quia os Domini locutum est.
21 Quomodo facta est meretrix
civitas fidelis, plena judicii ?
justitia habitavit in ea,
nunc autem homicidæ.
22 Argentum tuum versum est in scoriam ;
vinum tuum mistum est aqua.
23 Principes tui infideles,
socii furum.
Omnes diligunt munera,
sequuntur retributiones.
Pupillo non judicant,
et causa viduæ non ingreditur ad illos.
24 Propter hoc ait Dominus,
Deus exercituum, Fortis Isra¨el :
Heu ! consolabor super hostibus meis,
et vindicabor de inimicis meis.
25 Et convertam manum meam ad te,
et excoquam ad puram scoriam tuam,
et auferam omne stannum tuum.
830
Isaias
26 Et restituam judices tuos ut fuerunt prius,
et consiliarios tuos sicut antiquitus ;
post hæc vocaberis civitas justi,
urbs fidelis.
27 Sion in judicio redimetur,
et reducent eam in justitia.
28 Et conteret scelestos, et peccatores simul ;
et qui dereliquerunt Dominum consumentur.
29 Confundentur enim ab idolis quibus sacrificaverunt,
et erubescetis super hortis quos elegeratis,
30 cum fueritis velut quercus defluentibus foliis,
et velut hortus absque aqua.
31 Et erit fortitudo vestra ut favilla stuppæ,
et opus vestrum quasi scintilla,
et succendetur utrumque simul,
et non erit qui extinguat.
2Verbum quod vidit Isaias, filius Amos, super Juda et Jerusalem.
2 Et erit in novissimis diebus :
præparatus mons domus Domini
in vertice montium,
et elevabitur super colles ;
et fluent ad eum omnes gentes,
3 et ibunt populi multi, et dicent :
Venite, et ascendamus ad montem Domini,
et ad domum Dei Jacob ;
et docebit nos vias suas,
et ambulabimus in semitis ejus,
quia de Sion exibit lex,
et verbum Domini de Jerusalem.
4 Et judicabit gentes,
et arguet populos multos ;
et conflabunt gladios suos in vomeres,
et lanceas suas in falces.
Non levabit gens contra gentem gladium,
nec exercebuntur ultra ad prælium.
5 Domus Jacob, venite,
et ambulemus in lumine Domini.
6 Projecisti enim populum tuum,
domum Jacob,
quia repleti sunt ut olim,
et augeres habuerunt ut Philisthiim,
et pueris alienis adhæserunt.
7 Repleta est terra argento et auro,
et non est finis thesaurorum ejus.
8 Et repleta est terra ejus equis,
et innumerabiles quadrigæ ejus.
Et repleta est terra ejus idolis ;
831
Isaias
opus manuum suarum adoraverunt,
quod fecerunt digiti eorum.
9 Et incurvavit se homo,
et humiliatus est vir ;
ne ergo dimittas eis.
10 Ingredere in petram, et abscondere in fossa humo
a facie timoris Domini, et a gloria majestatis ejus.
11 Oculi sublimes hominis humiliati sunt,
et incurvabitur altitudo virorum ;
exaltabitur autem Dominus solus
in die illa.
12 Quia dies Domini exercituum
super omnem superbum, et excelsum,
et super omnem arrogantem,
et humiliabitur ;
13 et super omnes cedros Libani sublimes et erectas,
et super omnes quercus Basan,
14 et super omnes montes excelsos,
et super omnes colles elevatos,
15 et super omnem turrim excelsam,
et super omnem murum munitum,
16 et super omnes naves Tharsis,
et super omne quod visu pulchrum est,
17 et incurvabitur sublimitas hominum,
et humiliabitur altitudo virorum,
et elevabitur Dominus solus
in die illa ;
18 et idola penitus conterentur ;
19 et introibunt in speluncas petrarum,
et in voragines terræ,
a facie formidinis Domini
et a gloria majestatis ejus,
cum surrexerit percutere terram.
20 In die illa projiciet homo
idola argenti sui, et simulacra auri sui,
quæ fecerat sibi ut adoraret,
talpas et vespertiliones.
21 Et ingreditur scissuras petrarum
et in cavernas saxorum,
a facie formidinis Domini,
et a gloria majestatis ejus,
cum surrexerit percutere terram.
22 Quiescite ergo ab homine,
cujus spiritus in naribus ejus est,
quia excelsus reputatus est ipse.
3 Ecce enim Dominator, Dominus exercituum,
auferet a Jerusalem et a Juda
validum et fortem,
omne robur panis, et omne robor aquæ ;
832
Isaias
2 fortem, et virum bellatorem,
judicem, et prophetam, et ariolum, et senem ;
3 principem super quinquaginta, et honorabilem vultu et
consiliarium,
et sapientem de architectis, et prudentem eloquii mystici.
4 Et dabo pueros principes eorum,
et effeminati dominabuntur eis ;
5 et irruet populus, vir ad virum,
et unusquisque ad proximum suum ;
tumultuabitur puer contra senem,
et ignobilis contra nobilem.
6 Apprehendet enim vir fratrem suum,
domesticum patris sui :
Vestimentum tibi est, princeps esto noster,
ruina autem hæc sub manu tua.
7 Respondebit in die illa, dicens :
Non sum medicus,
et in domo mea non est panis neque vestimentum :
nolite constituere me principem populi.
8 Ruit enim Jerusalem, et Judas concidit,
quia lingua eorum et adinventiones eorum contra Dominum,
ut provocarent oculos majestatis ejus.
9 Agnitio vultus eorum respondit eis ;
et peccatum suum quasi Sodoma prædicaverunt, nec
absconderunt.
Væ animæ eorum, quoniam reddita sunt eis mala !
10 Dicite justo quoniam bene,
quoniam fructum adinventionum suarum comedet.
11 Væ impio in malum !
retributio enim manuum ejus fiet ei.
12 Populum meum exactores sui spoliaverunt,
et mulieres dominatæ sunt eis.
Popule meus, qui te beatum dicunt, ipsi te decipiunt,
et viam gressuum tuorum dissipant.
13 Stat ad judicandum Dominus,
et stat ad judicandos populos.
14 Dominus ad judicium veniet
cum senibus populi sui, et principibus ejus ;
vos enim depasti estis vineam,
et rapina pauperis in domo vestra.
15 Quare atteritis populum meum,
et facies pauperum commolitis ?
dicit Dominus Deus exercituum.
16 Et dixit Dominus :
Pro eo quod elevatæ sunt filiæ Sion,
et ambulaverunt extento collo,
et nutibus oculorum ibant,
et plaudebant, ambulabant pedibus suis,
et composito gradu incedebant ;
833
Isaias
17 decalvabit Dominus verticem filiarum Sion,
et Dominus crinem earum nudabit.
18 In die illa auferet Dominus ornamentum calceamentum,
19 et lunulas, et torques,
et monilia, et armillas, et mitras,
20 et discriminalia, et periscelidas, et murenulas,
et olfactoriola, et inaures,
21 et annulos, et gemmas in fronte pendentes,
22 et mutatoria, et palliola,
et linteamina, et acus,
23 et specula, et sindones,
et vittas, et theristra.
24 Et erit pro suavi odore foetor,
et pro zona funiculus,
et pro crispanti crine calvitium,
et pro fascia pectorali cilicium.
25 Pulcherrimi quoque viri tui gladio cadent,
et fortes tui in prælio.
26 Et moerebunt atque lugebunt portæ ejus,
et desolata in terra sedebit.
4 Et apprehendent septem mulieres virum unum in die illa,
dicentes :
Panem nostrum comedemus,
et vestimentis nostris operiemur :
tantummodo invocetur nomen tuum super nos ;
aufer opprobrium nostrum.
2 In die illa,
erit germen Domini in magnificentia et gloria,
et fructus terræ sublimis, et exsultatio
his qui salvati fuerint de Isra¨el.
3 Et erit : omnis qui relictus fuerit in Sion,
et residuus in Jerusalem,
Sanctus vocabitur,
omnis qui scriptus est in vita in Jerusalem.
4 Si abluerit Dominus sordes filiarum Sion,
et sanguinem Jerusalem laverit de medio ejus,
in spiritu judicii, et spiritu ardoris.
5 Et creabit Dominus super omnem locum montis Sion,
et ubi invocatus est,
nubem per diem et fumum,
et splendorem ignis flammantis in nocte :
super omnem enim gloriam protectio.
6 Et tabernaculum erit in umbraculum,
diei ab æstu,
et in securitatem et absconsionem
a turbine et a pluvia.
834
Isaias
5 Cantabo dilecto meo
canticum patruelis mei vineæ suæ.
Vinea facta est dilecto meo
in cornu filio olei.
2 Et sepivit eam, et lapides elegit ex illa,
et plantavit eam electam ;
et ædificavit turrim in medio ejus,
et torcular exstruxit in ea ;
et exspectavit ut faceret uvas,
et fecit labruscas.
3 Nunc ergo, habitatores Jerusalem
et viri Juda,
judicate inter me
et vineam meam.
4 Quid est quod debui ultra facere vineæ meæ,
et non feci ei ?
an quod exspectavi ut faceret uvas,
et fecit labruscas ?
5 Et nunc ostendam vobis
quid ego faciam vineæ meæ :
auferam sepem ejus,
et erit in direptionem ;
diruam maceriam ejus,
et erit in conculcationem.
6 Et ponam eam desertam ;
non putabitur et non fodietur :
et ascendent vepres et spinæ,
et nubibus mandabo
ne pluant super eam imbrem.
7 Vinea enim Domini exercituum
domus Isra¨el est ;
et vir Juda
germen ejus delectabile :
et exspectavi ut faceret judicium,
et ecce iniquitas ;
et justitiam, et ecce clamor.
8 Væ qui conjungitis domum ad domum,
et agrum agro copulatis
usque ad terminum loci !
Numquid habitabitis vos soli
in medio terræ ?
9 In auribus meis sunt hæc,
dicit Dominus exercituum ;
nisi domus multæ desertæ fuerint,
grandes et pulchræ, absque habitatore.
10 Decem enim jugera vinearum facient lagunculam unam,
et triginta modii sementis facient modios tres.
11 Væ qui consurgitis mane
ad ebrietatem sectandam,
835
Isaias
et potandum usque ad vesperam,
ut vino æstuetis !
12 Cithara, et lyra, et tympanum,
et tibia, et vinum in conviviis vestris ;
et opus Domini non respicitis,
nec opera manuum ejus consideratis.
13 Propterea captivus ductus est populus meus,
quia non habuit scientiam,
et nobiles ejus interierunt fame,
et multitudo ejus siti exaruit.
14 Propterea dilatavit infernus animam suam,
et aperuit os suum absque ullo termino ;
et descendent fortes ejus,
et populus ejus, et sublimes gloriosique ejus, ad eum.
15 Et incurvabitur homo, et humiliabitur vir,
et oculi sublimium deprimentur.
16 Et exaltabitur Dominus exercituum in judicio ;
et Deus sanctus sanctificabitur in justitia.
17 Et pascentur agni juxta ordinem suum,
et deserta in ubertatem versa advenæ comedent.
18 Væ qui trahitis iniquitatem
in funiculis vanitatis,
et quasi vinculum plaustri peccatum !
19 qui dicitis : Festinet,
et cito veniat opus ejus, ut videamus ;
et appropiet, et veniat
consilium sancti Isra¨el,
et sciemus illud !
20 Væ qui dicitis malum bonum,
et bonum malum ;
ponentes tenebras lucem,
et lucem tenebras ;
ponentes amarum in dulce,
et dulce in amarum !
21 Væ qui sapientes estis in oculis vestris,
et coram vobismetipsis prudentes.
22 Væ qui potentes estis ad bibendum vinum,
et viri fortes ad miscendam ebrietatem !
23 qui justificatis impium pro muneribus,
et justitiam justi aufertis ab eo !
24 Propter hoc, sicut devorat stipulam lingua ignis,
et calor flammæ exurit,
sic radix eorum quasi favilla erit,
et germen eorum ut pulvis ascendet ;
abjecerunt enim legem Domini exercituum,
et eloquium sancti Isra¨el blasphemaverunt.
25 Ideo iratus est furor Domini in populum suum,
et extendit manum suam super eum, et percussit eum :
et conturbati sunt montes,
836
Isaias
et facta sunt morticina eorum quasi stercus in medio platearum.
In his omnibus non est adversus furor ejus,
sed adhuc manus ejus extenta.
26 Et elevabit signum in nationibus procul,
et sibilabit ad eum de finibus terræ :
et ecce festinus velociter veniet.
27 Non est deficiens neque laborans in eo ;
non dormitabit, neque dormiet ;
neque solvetur cingulum renum ejus,
nec rumpetur corrigia calceamenti ejus.
28 Sagittæ ejus acutæ, et omnes arcus ejus extenti.
Ungulæ equorum ejus ut silex,
et rotæ ejus quasi impetus tempestatis.
29 Rugitus ejus ut leonis ;
rugiet ut catuli leonum :
et frendet, et tenebit prædam,
et amplexabitur, et non erit qui eruat.
30 Et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris :
aspiciemus in terram,
et ecce tenebræ tribulationis,
et lux obtenebrata est in caligine ejus.
6 In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum sedentem super solium
excelsum et elevatum ; et ea quæ sub ipso erant replebant templum.
2 Seraphim stabant super illud : sex alæ uni, et sex alæ alteri ; duabus velabant
faciem ejus, et duabus velabant pedes ejus, et duabus volabant. 3 Et clamabant
alter ad alterum, et dicebant :
Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus exercituum ;
plena est omnis terra gloria ejus.
4 Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis, et domus
repleta est fumo. 5 Et dixi :
Væ mihi, quia tacui,
quia vir pollutus labiis ego sum,
et in medio populi polluta labia habentis ego habito,
et regem Dominum exercituum vidi oculis meis.
6 Et volavit ad me unus de seraphim, et in manu ejus calculus, quem
forcipe tulerat de altari, 7 et tetigit os meum, et dixit :
Ecce tetigit hoc labia tua,
et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur.
8 Et audivi vocem Domini dicentis :
Quem mittam ?
et quis ibit nobis ?
Et dixi :
Ecce ego, mitte me.
837
Isaias
9 Et dixit :
Vade, et dices populo huic :
Audite audientes, et nolite intelligere ;
et videte visionem, et nolite cognoscere.
10 Excæca cor populi hujus,
et aures ejus aggrava,
et oculos ejus claude :
ne forte videat oculis suis,
et auribus suis audiat,
et corde suo intelligat,
et convertatur, et sanem eum.
11 Et dixi :
Usquequo, Domine ?
Et dixit :
Donec desolentur civitates absque habitatore,
et domus sine homine,
et terra relinquetur deserta.
12 Et longe faciet Dominus homines,
et multiplicabitur quæ derelicta fuerat in medio terræ.
13 Et adhuc in ea decimatio,
et convertetur, et erit in ostensionem
sicut terebinthus, et sicut quercus quæ expandit ramos suos ;
semen sanctum erit id quod steterit in ea.
7Et factum est in diebus Achaz, filii Joathan, filii Oziæ, regis Juda, ascendit
Rasin, rex Syriæ, et Phacee, filius Romeliæ, rex Isra¨el, in Jerusalem, ad
præliandum contra eam : et non potuerunt 2 debellare eam. Et nuntiaverunt
domui David, dicentes : Requievit Syria super Ephraim. Et commotum est
cor ejus, et cor populi ejus, sicut moventur ligna silvarum a facie venti. 3 Et
dixit Dominus ad Isaiam : Egredere in occursum Achaz, tu et qui derelictus
est Jasub, filius tuus, ad extremum aquæductus piscinæ superioris in via agri
Fullonis ; 4 et dices ad eum :
Vide ut sileas ; noli timere,
et cor tuum ne formidet
a duabus caudis titionum fumigantium istorum,
in ira furoris Rasin, regis Syriæ, et filii Romeliæ ;
5 eo quod consilium inierit contra te Syria in malum,
Ephraim, et filius Romeliæ, dicentes :
6 Ascendamus ad Judam,
et suscitemus eum, et avellamus eum ad nos,
et ponamus regem in medio ejus filium Tabeel.
7 Hæc dicit Dominus Deus :
Non stabit, et non erit istud ;
8 sed caput Syriæ Damascus,
et caput Damasci Rasin ;
et adhuc sexaginta et quinque anni,
838
Isaias
et desinet Ephraim esse populus ;
9 et caput Ephraim Samaria,
et caput Samariæ filius Romeliæ.
Si non credideritis, non permanebitis.
10 Et adjecit Dominus loqui ad Achaz, dicens : 11 Pete tibi signum a Domino
Deo tuo, in profundum inferni, sive in excelsum supra. 12 Et dixit Achaz : Non
petam, et non tentabo Dominum. 13 Et dixit :
Audite ergo, domus David.
Numquid parum vobis est molestos esse hominibus,
quia molesti estis et Deo meo ?
14 Propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum :
ecce virgo concipiet, et pariet filium,
et vocabitur nomen ejus Emmanuel.
15 Butyrum et mel comedet,
ut sciat reprobare malum, et eligere bonum.
16 Quia antequam sciat puer reprobare malum et eligere bonum,
derelinquetur terra quam tu detestaris a facie duorum regum
suorum.
17 Adducet Dominus super te, et super populum tuum,
et super domum patris tui,
dies qui non venerunt
a diebus separationis Ephraim a Juda,
cum rege Assyriorum.
18 Et erit in die illa : sibilabit Dominus
muscæ quæ est in extremo fluminum Ægypti,
et api quæ est in terra Assur ;
19 et venient, et requiescent omnes
in torrentibus vallium,
et in cavernis petrarum,
et in omnibus frutetis, et in universis foraminibus.
20 In die illa radet Dominus
in novacula conducta in his qui trans flumen sunt,
in rege Assyriorum,
caput et pilos pedum,
et barbam universam.
21 Et erit in die illa :
nutriet homo vaccam boum, et duas oves,
22 et præ ubertate lactis
comedet butyrum ;
butyrum enim et mel manducabit
omnis qui relictus fuerit in medio terræ.
23 Et erit in die illa : omnis locus ubi fuerint
mille vites, mille argenteis,
in spinas et in vepres erunt.
24 Cum sagittis et arcu ingredientur illuc :
vepres enim et spinæ erunt in universa terra.
25 Et omnes montes qui in sarculo sarrientur,
non veniet illuc terror spinarum et veprium :
et erit in pascua bovis, et in conculcationem pecoris.
839
Isaias
8 Et dixit Dominus ad me : Sume tibi librum grandem, et scribe in eo stylo
hominis : Velociter spolia detrahe, cito prædare. 2 Et adhibui mihi testes
fideles, Uriam sacerdotem, et Zachariam, filium Barachiæ : 3 et accessi ad
prophetissam, et concepit, et peperit filium. Et dixit Dominus ad me : Voca
nomen ejus : Accelera spolia detrahere ; Festina prædari : 4 quia antequam
sciat puer vocare patrem suum et matrem suam, auferetur fortitudo Damasci,
et spolia Samariæ, coram rege Assyriorum.
5 Et adjecit Dominus loqui ad me adhuc, dicens :
6 Pro eo quod abjecit populus iste
aquas Silo¨e, quæ vadunt cum silentio,
et assumpsit magis Rasin,
et filium Romeliæ :
7 propter hoc ecce Dominus adducet super eos
aquas fluminis fortes et multas,
regem Assyriorum, et omnem gloriam ejus,
et ascendet super omnes rivos ejus,
et fluet super universas ripas ejus ;
8 et ibit per Judam, inundans, et transiens :
usque ad collum veniet.
Et erit extensio alarum ejus
implens latitudinem terræ tuæ, o Emmanuel !
9 Congregamini, populi, et vincimini ;
et audite, universæ procul terræ :
confortamini, et vincimini ;
accingite vos, et vincimini.
10 Inite consilium, et dissipabitur ;
loquimini verbum, et non fiet :
quia nobiscum Deus.
11 Hæc enim ait Dominus ad me : Sicut in manu forti erudivit me,
ne irem in via populi hujus, dicens :
12 Non dicatis : Conjuratio ;
omnia enim quæ loquitur populus iste, conjuratio est :
et timorem ejus ne timeatis, neque paveatis.
13 Dominum exercituum ipsum sanctificate ;
ipse pavor vester, et ipse terror vester :
14 et erit vobis in sanctificationem ;
in lapidem autem offensionis, et in petram scandali,
duabus domibus Isra¨el ;
in laqueum et in ruinam habitantibus Jerusalem.
15 Et offendent ex eis plurimi,
et cadent, et conterentur,
et irretientur, et capientur.
16 Liga testimonium,
signa legem in discipulis meis.
17 Et exspectabo Dominum qui abscondit faciem suam
a domo Jacob, et præstolabor eum.
18 Ecce ego et pueri mei quos dedit mihi Dominus
in signum, et in portentum Isra¨el
a Domino exercituum,
840
Isaias
qui habitat in monte Sion :
19 et cum dixerint ad vos :
Quærite a pythonibus
et a divinis qui strident in incantationibus suis :
numquid non populus a Deo suo requiret,
pro vivis a mortuis ?
20 ad legem magis et ad testimonium.
Quod si non dixerint juxta verbum hoc,
non erit eis matutina lux.
21 Et transibit per eam, corruet, et esuriet ;
et cum esurierit, irascetur.
Et maledicet regi suo, et Deo suo,
et suscipiet sursum,
22 et ad terram intuebitur ;
et ecce tribulatio et tenebræ,
dissolutio et angustia,
et caligo persequens,
et non poterit avolare de angustia sua.
9 Primo tempore alleviata est
terra Zabulon et terra Nephthali :
et novissimo aggravata est via maris
trans Jordanem Galilææ gentium.
2 Populus qui ambulabat in tenebris,
vidit lucem magnam ;
habitantibus in regione umbræ mortis,
lux orta est eis.
3 Multiplicasti gentem,
et non magnificasti lætitiam.
Lætabuntur coram te, sicut qui lætantur in messe ;
sicut exsultant victores capta præda, quando dividunt spolia.
4 Jugum enim oneris ejus,
et virgam humeri ejus,
et sceptrum exactoris ejus
superasti, sicut in die Madian.
5 Quia omnis violentia prædatio cum tumultu,
et vestimentum mistum sanguine,
erit in combustionem,
et cibus ignis.
6 Parvulus enim natus est nobis,
et filius datus est nobis,
et factus est principatus super humerum ejus :
et vocabitur nomen ejus,
Admirabilis, Consiliarius, Deus, Fortis,
Pater futuri sæculi, Princeps pacis.
7 Multiplicabitur ejus imperium,
et pacis non erit finis ;
super solium David, et super regnum ejus sedebit,
ut confirmet illud et corroboret
in judicio et justitia,
841
Isaias
amodo et usque in sempiternum :
zelus Domini exercituum faciet hoc.
8 Verbum misit Dominus in Jacob,
et cecidit in Isra¨el.
9 Et sciet omnis populus Ephraim,
et habitantes Samariam,
in superbia et magnitudine cordis dicentes :
10 Lateres ceciderunt, sed quadris lapidibus ædificabimus ;
sycomoros succiderunt, sed cedros immutabimus.
11 Et elevabit Dominus hostes Rasin super eum,
et inimicos ejus in tumultum vertet.
12 Syriam ab oriente, et Philisthiim ab occidente ;
et devorabunt Isra¨el toto ore.
In omnibus his non est aversus furor ejus,
sed adhuc manus ejus extenta.
13 Et populus non est reversus ad percutientem se,
et Dominum exercituum non inquisierunt.
14 Et disperdet Dominus ab Isra¨el caput et caudam,
incurvantem et refrenantem, die una.
15 Longævus et honorabilis, ipse est caput ;
et propheta docens mendacium, ipse est cauda.
16 Et erunt qui beatificant populum istum, seducentes ;
et qui beatificantur, præcipitati.
17 Propter hoc super adolescentulis ejus non lætabitur Dominus,
et pupillorum ejus et viduarum non miserebitur :
quia omnis hypocrita est et nequam,
et universum os locutum est stultitiam ;
in omnibus his non est aversus furor ejus,
sed adhuc manus ejus extenta.
18 Succensa est enim quasi ignis impietas :
veprem et spinam vorabit,
et succendetur in densitate saltus,
et convolvetur superbia fumi.
19 In ira Domini exercituum conturbata est terra,
et erit populus quasi esca ignis ;
vir fratri suo non parcet.
20 Et declinabit ad dexteram, et esuriet ;
et comedet ad sinistram, et non saturabitur ;
unusquisque carnem brachii sui vorabit :
Manasses Ephraim, et Ephraim Manassen ;
simul ipsi contra Judam.
21 In omnibus his non est aversus furor ejus,
sed adhuc manus ejus extenta.
10 Væ qui condunt leges iniquas,
et scribentes injustitiam scripserunt,
2 ut opprimerent in judicio pauperes,
et vim facerent causæ humilium populi mei ;
ut essent viduæ præda eorum,
842
Isaias
et pupillos diriperent.
3 Quid facietis in die visitationis,
et calamitatis de longe venientis ?
ad cujus confugietis auxilium ?
et ubi derelinquetis gloriam vestram,
4 ne incurvemini sub vinculo,
et cum interfectis cadatis ?
Super omnibus his non est aversus furor ejus,
sed adhuc manus ejus extenta.
5 Væ Assur ! virga furoris mei et baculus ipse est ;
in manu eorum indignatio mea.
6 Ad gentem fallacem mittam eum,
et contra populum furoris mei mandabo illi,
ut auferat spolia, et diripiat prædam,
et ponat illum in conculcationem quasi lutum platearum.
7 Ipse autem non sic arbitrabitur,
et cor ejus non ita existimabit ;
sed ad conterendum erit cor ejus,
et ad internecionem gentium non paucarum.
8 Dicet enim : 9 Numquid non principes mei simul reges sunt ?
numquid non ut Charcamis, sic Calano ?
et ut Arphad, sic Emath ?
numquid non ut Damascus, sic Samaria ?
10 Quomodo invenit manus mea regna idoli,
sic et simulacra eorum de Jerusalem et de Samaria.
11 Numquid non sicut feci Samariæ et idolis ejus,
sic faciam Jerusalem et simulacris ejus ?
12 Et erit, cum impleverit Dominus
cuncta opera sua
in monte Sion et in Jerusalem,
visitabo super fructum magnifici cordis regis Assur,
et super gloriam altitudinis oculorum ejus.
13 Dixit enim : In fortitudine manus meæ feci,
et in sapientia mea intellexi ;
et abstuli terminos populorum,
et principes eorum deprædatus sum,
et detraxi quasi potens in sublimi residentes.
14 Et invenit quasi nidum manus mea
fortitudinem populorum ;
et sicut colliguntur ova quæ derelicta sunt,
sic universam terram ego congregavi ;
et non fuit qui moveret pennam,
et aperiret os, et ganniret.
15 Numquid gloriabitur securis contra eum qui secat in ea ?
aut exaltabitur serra contra eum a quo trahitur ?
Quomodo si elevetur virga contra elevantem se,
et exaltetur baculus, qui utique lignum est.
16 Propter hoc mittet Dominator, Dominus exercituum,
in pinguibus ejus tenuitatem ;
843
Isaias
et subtus gloriam ejus succensa ardebit
quasi combustio ignis.
17 Et erit lumen Isra¨el in igne,
et Sanctus ejus in flamma ;
et succendetur, et devorabitur
spina ejus et vepres in die una.
18 Et gloria saltus ejus, et carmeli ejus,
ab anima usque ad carnem consumetur ;
et erit terrore profugus.
19 Et reliquiæ ligni saltus ejus præ paucitate numerabuntur,
et puer scribet eos.
20 Et erit in die illa :
non adjiciet residuum Isra¨el,
et hi qui fugerint de domo Jacob,
inniti super eo qui percutit eos ;
sed innitetur super Dominum,
Sanctum Isra¨el, in veritate.
21 Reliquiæ convertentur ; reliquiæ, inquam, Jacob
ad Deum fortem.
22 Si enim fuerit populus tuus, Isra¨el, quasi arena maris,
reliquiæ convertentur ex eo ;
consummatio abbreviata
inundabit justitiam.
23 Consummationem enim et abbreviationem
Dominus Deus exercituum faciet in medio omnis terræ.
24 Propter hoc, hæc dicit Dominus Deus exercituum :
Noli timere, populus meus,
habitator Sion, ab Assur :
in virga percutiet te,
et baculum suum levabit super te,
in via Ægypti.
25 Adhuc enim paululum modicumque,
et consummabitur indignatio
et furor meus super scelus eorum.
26 Et suscitabit super eum Dominus exercituum flagellum,
juxta plagam Madian in petra Oreb :
et virgam suam super mare,
et levabit eam in via Ægypti.
27 Et erit in die illa :
auferetur onus ejus de humero tuo
et jugum ejus de collo tuo,
et computrescet jugum a facie olei.
28 Veniet in Ajath, transibit in Magron,
apud Machmas commendabit vasa sua.
29 Transierunt cursim,
Gaba sedes nostra ;
obstupuit Rama,
Gabaath Saulis fugit.
844
Isaias
30 Hinni voce tua, filia Gallim,
attende Laisa, paupercula Anathoth.
31 Migravit Medemena ;
habitatores Gabim, confortamini.
32 Adhuc dies est ut in Nobe stetur ;
agitabit manum suam super montem filiæ Sion,
collem Jerusalem.
33 Ecce Dominator, Dominus exercituum,
confringet lagunculam in terrore ;
et excelsi statura succidentur,
et sublimes humiliabuntur.
34 Et subvertentur condensa saltus ferro ;
et Libanus cum excelsis cadet.
11 Et egredietur virga de radice Jesse,
et flos de radice ejus ascendet.
2 Et requiescet super eum spiritus Domini :
spiritus sapientiæ et intellectus,
spiritus consilii et fortitudinis,
spiritus scientiæ et pietatis ;
3 et replebit eum spiritus timoris Domini.
Non secundum visionem oculorum judicabit,
neque secundum auditum aurium arguet ;
4 sed judicabit in justitia pauperes,
et arguet in æquitate pro mansuetis terræ ;
et percutiet terram virga oris sui,
et spiritu labiorum suorum interficiet impium.
5 Et erit justitia cingulum lumborum ejus,
et fides cinctorium renum ejus.
6 Habitabit lupus cum agno,
et pardus cum hædo accubabit ;
vitulus, et leo, et ovis, simul morabuntur,
et puer parvulus minabit eos.
7 Vitulus et ursus pascentur,
simul requiescent catuli eorum ;
et leo quasi bos comedet paleas.
8 Et delectabitur infans ab ubere super foramine aspidis ;
et in caverna reguli
qui ablactatus fuerit manum suam mittet.
9 Non nocebunt, et non occident
in universo monte sancto meo,
quia repleta est terra scientia Domini, sicut aquæ maris
operientes.
10 In die illa radix Jesse,
qui stat in signum populorum,
ipsum gentes deprecabuntur,
et erit sepulchrum ejus gloriosum.
11 Et erit in die illa : adjiciet Dominus secundo manum suam
ad possidendum residuum populi sui,
845
Isaias
quod relinquetur ab Assyriis, et ab Ægypto,
et a Phetros, et ab Æthiopia, et ab Ælam, et a Sennaar,
et ab Emath, et ab insulis maris.
12 Et levabit signum in nationes,
et congregabit profugos Isra¨el,
et dispersos Juda colliget
a quatuor plagis terræ.
13 Et auferetur zelus Ephraim,
et hostes Juda peribunt ;
Ephraim non æmulabitur Judam,
et Judas non pugnabit contra Ephraim.
14 Et volabunt in humeros Philisthiim per mare,
simul prædabuntur filios orientis ;
Idumæa et Moab præceptum manus eorum,
et filii Ammon obedientes erunt.
15 Et desolabit Dominus linguam maris Ægypti,
et levabit manum suam super flumen in fortitudine spiritus sui ;
et percutiet eum in septem rivis,
ita ut transeant per eum calceati.
16 Et erit via residuo populo meo
qui relinquetur ab Assyriis,
sicut fuit Isra¨eli
in die illa qua ascendit de terra Ægypti.
12 Et dices in die illa :
Confitebor tibi, Domine, quoniam iratus es mihi ;
conversus est furor tuus, et consolatus es me.
2 Ecce Deus salvator meus ;
fiducialiter agam, et non timebo :
quia fortitudo mea et laus mea Dominus,
et factus est mihi in salutem.
3 Haurietis aquas in gaudio de fontibus salvatoris.
4 Et dicetis in die illa :
Confitemini Domino et invocate nomen ejus ;
notas facite in populis adinventiones ejus ;
mementote quoniam excelsum est nomen ejus.
5 Cantate Domino, quoniam magnifice fecit ;
annuntiate hoc in universa terra.
6 Exsulta et lauda, habitatio Sion,
quia magnus in medio tui Sanctus Isra¨el.
13Onus Babylonis, quod vidit Isaias, filius Amos.
2 Super montem caliginosum levate signum :
exaltate vocem,
levate manum,
et ingrediantur portas duces.
3 Ego mandavi sanctificatis meis,
et vocavi fortes meos in ira mea,
846
Isaias
exsultantes in gloria mea.
4 Vox multitudinis in montibus,
quasi populorum frequentium ;
vox sonitus regum,
gentium congregatarum.
Dominus exercituum præcepit
militiæ belli,
5 venientibus de terra procul,
a summitate cæli ;
Dominus, et vasa furoris ejus,
ut disperdat omnem terram.
6 Ululate, quia prope est dies Domini ;
quasi vastitas a Domino veniet.
7 Propter hoc omnes manus dissolventur,
et omne cor hominis contabescet,
8 et conteretur.
Torsiones et dolores tenebunt ;
quasi parturiens dolebunt :
unusquisque ad proximum suum stupebit,
facies combustæ vultus eorum.
9 Ecce dies Domini veniet,
crudelis, et indignationis plenus, et iræ, furorisque,
ad ponendam terram in solitudinem,
et peccatores ejus conterendos de ea.
10 Quoniam stellæ cæli, et splendor earum,
non expandent lumen suum ;
obtenebratus est sol in ortu suo,
et luna non splendebit in lumine suo.
11 Et visitabo super orbis mala,
et contra impios iniquitatem eorum ;
et quiescere faciam superbiam infidelium,
et arrogantiam fortium humiliabo.
12 Pretiosior erit vir auro,
et homo mundo obrizo.
13 Super hoc cælum turbabo ;
et movebitur terra de loco suo,
propter indignationem Domini exercituum,
et propter diem iræ furoris ejus.
14 Et erit quasi damula fugiens,
et quasi ovis, et non erit qui congreget.
Unusquisque ad populum suum convertetur,
et singuli ad terram suam fugient.
15 Omnis qui inventus fuerit occidetur,
et omnis qui supervenerit cadet in gladio ;
16 infantes eorum allidentur in oculis eorum,
diripientur domus eorum, et uxores eorum violabuntur.
17 Ecce ego suscitabo super eos Medos,
qui argentum non quærant,
nec aurum velint ;
18 sed sagittis parvulos interficient,
847
Isaias
et lactantibus uteris non miserebuntur,
et super filios non parcet oculus eorum.
19 Et erit Babylon illa gloriosa in regnis,
inclyta superbia Chaldæorum,
sicut subvertit Dominus Sodomam et Gomorrham.
20 Non habitabitur usque in finem,
et non fundabitur usque ad generationem et generationem ;
nec ponet ibi tentoria Arabs,
nec pastores requiescent ibi.
21 Sed requiescent ibi bestiæ,
et replebuntur domus eorum draconibus,
et habitabunt ibi struthiones,
et pilosi saltabunt ibi ;
22 et respondebunt ibi ululæ in ædibus ejus,
et sirenes in delubris voluptatis.
14 Prope est ut veniat tempus ejus,
et dies ejus non elongabuntur.
Miserebitur enim Dominus Jacob,
et eliget adhuc de Isra¨el,
et requiescere eos faciet super humum suam ;
adjungetur advena ad eos,
et adhærebit domui Jacob.
2 Et tenebunt eos populi,
et adducent eos in locum suum ;
et possidebit eos domus Isra¨el
super terram Domini
in servos et ancillas :
et erunt capientes eos qui se ceperant,
et subjicient exactores suos.
3 Et erit in die illa : cum requiem dederit tibi Deus
a labore tuo, et a concussione tua,
et a servitute dura qua ante servisti,
4 sumes parabolam istam
contra regem Babylonis, et dices :
Quomodo cessavit exactor ;
quievit tributum ?
5 Contrivit Dominus baculum impiorum,
virgam dominantium,
6 cædentem populos in indignatione
plaga insanabili,
subjicientem in furore gentes,
persequentem crudeliter.
7 Conquievit et siluit omnis terra,
gavisa est et exsultavit ;
8 abietes quoque lætatæ sunt super te,
et cedri Libani :
ex quo dormisti, non ascendet
qui succidat nos.
848
Isaias
9 Infernus subter conturbatus est
in occursum adventus tui ;
suscitavit tibi gigantes.
Omnes principes terræ
surrexerunt de soliis suis,
omnes principes nationum.
10 Universi respondebunt, et dicent tibi :
Et tu vulneratus es sicut et nos ;
nostri similis effectus es.
11 Detracta est ad inferos superbia tua,
concidit cadaver tuum ;
subter te sternetur tinea,
et operimentum tuum erunt vermes.
12 Quomodo cecidisti de cælo,
Lucifer, qui mane oriebaris ?
corruisti in terram,
qui vulnerabas gentes ?
13 Qui dicebas in corde tuo :
In cælum conscendam,
super astra Dei
exaltabo solium meum ;
sedebo in monte testamenti,
in lateribus aquilonis ;
14 ascendam super altitudinem nubium,
similis ero Altissimo ?
15 Verumtamen ad infernum detraheris,
in profundum laci.
16 Qui te viderint, ad te inclinabuntur,
teque prospicient :
Numquid iste est vir qui conturbavit terram,
qui concussit regna,
17 qui posuit orbem desertum,
et urbes ejus destruxit,
vinctis ejus non aperuit carcerem ?
18 Omnes reges gentium
universi dormierunt in gloria,
vir in domo sua ;
19 tu autem projectus es de sepulchro tuo,
quasi stirps inutilis pollutus,
et obvolutus cum his qui interfecti sunt gladio,
et descenderunt ad fundamenta laci,
quasi cadaver putridum.
20 Non habebis consortium, neque cum eis in sepultura ;
tu enim terram tuam disperdidisti,
tu populum tuum occidisti :
non vocabitur in æternum
semen pessimorum.
21 Præparate filios ejus occisioni,
in iniquitate patrum suorum :
non consurgent, nec hæreditabunt terram,
849
Isaias
neque implebunt faciem orbis civitatum.
22 Et consurgam super eos,
dicit Dominus exercituum ;
et perdam Babylonis nomen, et reliquias,
et germen, et progeniem, dicit Dominus ;
23 et ponam eam in possessionem ericii,
et in paludes aquarum,
et scopabo eam in scopa terens,
dicit Dominus exercituum.
24 Juravit Dominus exercituum, dicens :
Si non, ut putavi, ita erit ;
et quomodo mente tractavi,
25 sic eveniet :
ut conteram Assyrium in terra mea,
et in montibus meis conculcem eum ;
et auferetur ab eis jugum ejus,
et onus illius ab humero eorum tolletur.
26 Hoc consilium quod cogitavi super omnem terram ;
et hæc est manus extenta super universas gentes.
27 Dominus enim exercituum decrevit ; et quis poterit infirmare ?
et manus ejus extenta ; et quis avertet eam ?
28 In anno quo mortuus est rex Achaz, factum est onus istud :
29 Ne lætaris, Philisthæa omnis tu,
quoniam comminuta est virga percussoris tui ;
de radice enim colubri egredietur regulus,
et semen ejus absorbens volucrem.
30 Et pascentur primogeniti pauperum,
et pauperes fiducialiter requiescent ;
et interire faciam in fame radicem tuam,
et reliquias tuas interficiam.
31 Ulula, porta ; clama civitas ;
prostrata est Philisthæa omnis ;
ab aquilone enim fumus veniet,
et non est qui effugiet agmen ejus.
32 Et quid respondebitur nuntiis gentis ?
Quia Dominus fundavit Sion,
et in ipso sperabunt pauperes populi ejus.
15Onus Moab.
Quia nocte vastata est
Ar Moab, conticuit ;
quia nocte vastatus est
murus Moab, conticuit.
2 Ascendit domus,
et Dibon ad excelsa,
in planctum super Nabo ;
850
Isaias
et super Medaba, Moab ululavit ;
in cunctis capitibus ejus calvitium,
et omnis barba radetur.
3 In triviis ejus accincti sunt sacco ;
super tecta ejus et in plateis ejus
omnis ululatus descendit in fletum.
4 Clamabit Hesebon et Eleale,
usque Jasa audita est vox eorum ;
super hoc expediti Moab ululabunt,
anima ejus ululabit sibi.
5 Cor meum ad Moab clamabit ;
vectes ejus usque ad Segor,
vitulam conternantem ;
per ascensum enim Luith
flens ascendet,
et in via Oronaim
clamorem contritionis levabunt.
6 Aquæ enim Nemrim desertæ erunt,
quia aruit herba, defecit germen,
viror omnis interiit.
7 Secundum magnitudinem operis, et visitatio eorum :
ad torrentem Salicum ducent eos.
8 Quoniam circuivit clamor terminum Moab ;
usque ad Gallim ululatus ejus,
et usque ad puteum Elim clamor ejus.
9 Quia aquæ Dibon repletæ sunt sanguine ;
ponam enim super Dibon additamenta ;
his qui fugerint de Moab leonem,
et reliquiis terræ.
16 Emitte agnum, Domine, dominatorem terræ,
de petra deserti
ad montem filiæ Sion.
2 Et erit : sicut avis fugiens,
et pulli de nido avolantes,
sic erunt filiæ Moab
in transcensu Arnon.
3 Ini consilium,
coge concilium ;
pone quasi noctem umbram tuam
in meridie ;
absconde fugientes, et vagos ne prodas.
4 Habitabunt apud te profugi mei ;
Moab, esto latibulum eorum a facie vastatoris :
finitus est enim pulvis, consummatus est miser,
defecit qui conculcabat terram.
5 Et præparabitur in misericordia solium,
et sedebit super illud in veritate
in tabernaculo David,
judicans et quærens judicium,
851
Isaias
et velociter reddens quod justum est.
6 Audivimus superbiam Moab :
superbus est valde ;
superbia ejus, et arrogantia ejus, et indignatio ejus
plus quam fortitudo ejus.
7 Idcirco ululabit Moab ad Moab ;
universus ululabit :
his qui lætantur super muros cocti lateris,
loquimini plagas suas.
8 Quoniam suburbana Hesebon deserta sunt,
et vineam Sabama
domini gentium exciderunt :
flagella ejus usque ad Jazer pervenerunt,
erraverunt in deserto ;
propagines ejus relictæ sunt,
transierunt mare.
9 Super hoc plorabo in fletu Jazer
vineam Sabama ;
inebriabo de lacrima mea,
Hesebon et Eleale,
quoniam super vindemiam tuam et super messem tuam
vox calcantium irruit.
10 Et auferetur lætitia et exsultatio de Carmelo,
et in vineis non exsultabit neque jubilabit.
Vinum in torculari non calcabit qui calcare consueverat ;
vocem calcantium abstuli.
11 Super hoc venter meus ad Moab
quasi cithara sonabit,
et viscera mea ad murum cocti lateris.
12 Et erit : cum apparuerit quod laboravit Moab
super excelsis suis,
ingredietur ad sancta sua ut obsecret,
et non valebit.
13 Hoc verbum quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc. 14 Et nunc
locutus est Dominus, dicens : In tribus annis, quasi anni mercenarii, auferetur
gloria Moab super omni populo multo, et relinquetur parvus et modicus,
nequaquam multus.
17Onus Damasci.
Ecce Damascus desinet esse civitas,
et erit sicut acervus lapidum in ruina.
2 Derelictæ civitates Aro¨er
gregibus erunt,
et requiescent ibi, et non erit qui exterreat.
3 Et cessabit adjutorium ab Ephraim,
et regnum a Damasco ;
et reliquiæ Syriæ
sicut gloria filiorum Isra¨el erunt,
dicit Dominus exercituum.
852
Isaias
4 Et erit in die illa :
attenuabitur gloria Jacob,
et pinguedo carnis ejus marcescet.
5 Et erit sicut congregans in messe quod restiterit,
et brachium ejus spicas leget ;
et erit sicut quærens spicas
in valle Raphaim.
6 Et relinquetur in eo sicut racemus et sicut excussio oleæ
duarum vel trium olivarum in summitate rami,
sive quatuor aut quinque in cacuminibus ejus fructus ejus,
dicit Dominus Deus Isra¨el.
7 In die illa inclinabitur homo ad
factorem suum,
et oculi ejus ad Sanctum Isra¨el respicient ;
8 et non inclinabitur ad altaria quæ fecerunt manus ejus ;
et quæ operati sunt digiti ejus non respiciet
lucos et delubra.
9 In die illa erunt civitates fortitudinis ejus
derelictæ sicut aratra, et segetes
quæ derelictæ sunt a facie filiorum Isra¨el ;
et eris deserta.
10 Quia oblitus es Dei salvatoris tui,
et fortis adjutoris tui non es recordata :
propterea plantabis plantationem fidelem,
et germen alienum seminabis ;
11 in die plantationis tuæ labrusca,
et mane semen tuum florebit ;
ablata est messis in die hæreditatis,
et dolebit graviter.
12 Væ multitudini populorum multorum,
ut multitudo maris sonantis ;
et tumultus turbarum,
sicut sonitus aquarum multarum.
13 Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium,
et increpabit eum, et fugiet procul ;
et rapietur sicut pulvis montium a facie venti,
et sicut turbo coram tempestate.
14 In tempore vespere, et ecce turbatio ;
in matutino, et non subsistet.
Hæc est pars eorum qui vastaverunt nos,
et sors diripientium nos.
18 Væ terræ cymbalo alarum,
quæ est trans flumina Æthiopiæ,
2 qui mittit in mare legatos,
et in vasis papyri super aquas.
Ite, angeli veloces,
ad gentem convulsam et dilaceratam ;
ad populum terribilem, post quem non est alius ;
ad gentem exspectantem et conculcatam,
853
Isaias
cujus diripuerunt flumina terram ejus.
3 Omnes habitatores orbis, qui moramini in terra, cum elevatum
fuerit signum in montibus, videbitis,
et clangorem tubæ audietis.
4 Quia hæc dicit Dominus ad me :
Quiescam et considerabo in loco meo,
sicut meridiana lux clara est,
et sicut nubes roris in die messis.
5 Ante messem enim totus effloruit,
et immatura perfectio germinabit ;
et præcidentur ramusculi ejus falcibus,
et quæ derelicta fuerint abscindentur et excutientur.
6 Et relinquentur simul avibus montium
et bestiis terræ ;
et æstate perpetua erunt super eum volucres,
et omnes bestiæ terræ super illum hiemabunt.
7 In tempore illo deferetur munus Domino exercituum
a populo divulso et dilacerato,
a populo terribili, post quem non fuit alius ;
a gente exspectante, exspectante et conculcata,
cujus diripuerunt flumina terram ejus ;
ad locum nominis Domini exercituum, montem Sion.
19Onus Ægypti.
Ecce Dominus ascendet super nubem levem,
et ingredietur Ægyptum,
et commovebuntur simulacra Ægypti a facie ejus,
et cor Ægypti tabescet in medio ejus,
2 et concurrere faciam Ægyptios adversus Ægyptios ;
et pugnabit vir contra fratrem suum, et vir contra amicum suum,
civitas adversus civitatem, regnum adversus regnum.
3 Et dirumpetur spiritus Ægypti in visceribus ejus,
et consilium ejus præcipitabo ;
et interrogabunt simulacra sua, et divinos suos,
et pythones, et ariolos.
4 Et tradam Ægyptum in manu dominorum crudelium,
et rex fortis dominabitur eorum,
ait Dominus Deus exercituum.
5 Et arescet aqua de mari,
et fluvius desolabitur atque siccabitur.
6 Et deficient flumina,
attenuabuntur et siccabuntur rivi aggerum,
calamus et juncus marcescet.
7 Nudabitur alveus rivi a fonte suo,
et omnis sementis irrigua
siccabitur, arescet, et non erit.
8 Et moerebunt piscatores,
et lugebunt omnes mittentes in flumen hamum ;
et expandentes rete super faciem aquarum emarcescent.
854
Isaias
9 Confundentur qui operabantur linum,
pectentes et texentes subtilia.
10 Et erunt irrigua ejus flaccentia :
omnes qui faciebant lacunas ad capiendos pisces.
11 Stulti principes Taneos,
sapientes consiliarii Pharaonis
dederunt consilium insipiens.
Quomodo dicetis Pharaoni :
Filius sapientium ego,
filius regum antiquorum ?
12 Ubi nunc sunt sapientes tui ?
annuntient tibi, et indicent
quid cogitaverit Dominus exercituum super Ægyptum.
13 Stulti facti sunt principes Taneos,
emarcuerunt principes Mempheos ;
deceperunt Ægyptum, angulum populorum ejus.
14 Dominus miscuit in medio ejus spiritum vertiginis ;
et errare fecerunt Ægyptum in omni opere suo,
sicut errat ebrius et vomens.
15 Et non erit Ægypto opus
quod faciat caput et caudam,
incurvantem et refrenantem.
16 In die illa erit Ægyptus quasi mulieres ;
et stupebunt, et timebunt
a facie commotionis manus Domini exercituum,
quam ipse movebit super eam.
17 Et erit terra Juda
Ægypto in pavorem ;
omnis qui illius fuerit recordatus pavebit
a facie consilii Domini exercituum,
quod ipse cogitavit super eam.
18 In die illa erunt quinque civitates
in terra Ægypti
loquentes lingua Chanaan,
et jurantes per Dominum exercituum :
Civitas solis vocabitur una.
19 In die illa erit altare Domini
in medio terræ Ægypti,
et titulus Domini juxta terminum ejus.
20 Erit in signum et in testimonium Domino exercituum
in terra Ægypti ;
clamabunt enim ad Dominum a facie tribulationis,
et mittet eis salvatorem
et propugnatorem qui liberet eos.
21 Et cognoscetur Dominus ab Ægypto,
et cognoscent Ægyptii Dominum
in die illa ;
et colent eum in hostiis et in muneribus ;
et vota vovebunt Domino, et solvent.
22 Et percutiet Dominus Ægyptum plaga,
855
Isaias
et sanabit eam ;
et revertentur ad Dominum,
et placabitur eis, et sanabit eos.
23 In die illa erit via
de Ægypto in Assyrios ;
et intrabit Assyrius Ægyptum,
et Ægyptius in Assyrios,
et servient Ægyptii Assur.
24 In die illa erit Isra¨el tertius
Ægyptio et Assyrio ;
benedictio in medio terræ
25 cui benedixit Dominus exercituum, dicens :
Benedictus populus meus Ægypti,
et opus manuum mearum Assyrio ;
hæreditas autem mea Isra¨el.
20 In anno quo ingressus est Thathan in Azotum, cum misisset eum Sargon,
rex Assyriorum, et pugnasset contra Azotum, et cepisset eam : 2 in
tempore illo locutus est Dominus in manu Isaiæ, filii Amos, dicens : Vade, et
solve saccum de lumbis tuis, et calceamenta tua tolle de pedibus tuis. Et fecit
sic, vadens nudus et discalceatus. 3 Et dixit Dominus :
Sicut ambulavit servus meus Isaias nudus et discalceatus,
trium annorum signum et portentum erit
super Ægyptum et super Æthiopiam ;
4 sic minabit rex Assyriorum captivitatem Ægypti,
et transmigrationem Æthiopiæ,
juvenum et senum, nudam et discalceatam, discoopertis natibus,
ad ignominiam Ægypti.
5 Et timebunt, et confundentur
ab Æthiopia spe sua,
et ab Ægypto gloria sua.
6 Et dicet habitator insulæ hujus in die illa :
Ecce hæc erat spes nostra,
ad quos confugimus in auxilium, ut liberarent nos
a facie regis Assyriorum :
et quomodo effugere poterimus nos ?
21Onus deserti maris.
Sicut turbines ab africo veniunt,
de deserto venit,
de terra horribili.
2 Visio dura nuntiata est mihi :
qui incredulus est infideliter agit ;
et qui depopulator est vastat.
Ascende, Ælam ; obside, Mede ;
omnem gemitum ejus cessare feci.
3 Propterea repleti sunt lumbi mei dolore ;
angustia possedit me
856
Isaias
sicut angustia parturientis ;
corrui cum audirem, conturbatus sum cum viderem.
4 Emarcuit cor meum ;
tenebræ stupefecerunt me :
Babylon dilecta mea
posita est mihi in miraculum.
5 Pone mensam, contemplare in specula
comedentes et bibentes :
surgite, principes,
arripite clypeum.
6 Hæc enim dixit mihi Dominus :
Vade, et pone speculatorem,
et quodcumque viderit annuntiet.
7 Et vidit currum duorum equitum,
ascensorem asini,
et ascensorem cameli ;
et contemplatus est diligenter multo intuitu.
8 Et clamavit leo :
Super speculam Domini ego sum,
stans jugiter per diem ;
et super custodiam meam ego sum,
stans totis noctibus.
9 Ecce iste venit ascensor
vir bigæ equitum ;
et respondit, et dixit :
Cecidit, cecidit Babylon,
et omnia sculptilia deorum ejus
contrita sunt in terram.
10 Tritura mea et filii areæ meæ,
quæ audivi a Domino exercituum,
Deo Isra¨el,
annuntiavi vobis.
11 Onus Duma.
Ad me clamat ex Seir :
Custos, quid de nocte ?
custos, quid de nocte ?
12 Dixit custos :
Venit mane et nox ;
si quæritis, quærite ;
convertimini, venite.
13 Onus in Arabia.
In saltu ad vesperam dormietis,
in semitis Dedanim.
14 Occurrentes sitienti ferte aquam,
qui habitatis terram austri ;
cum panibus occurrite fugienti.
15 A facie enim gladiorum fugerunt,
857
Isaias
a facie gladii imminentis,
a facie arcus extenti,
a facie gravis prælii.
16 Quoniam hæc dicit Dominus ad me :
Adhuc in uno anno, quasi in anno mercenarii,
et auferetur omnis gloria Cedar.
17 Et reliquiæ numeri sagittariorum fortium
de filiis Cedar imminuentur ;
Dominus enim Deus Isra¨el locutus est.
22Onus vallis Visionis.
Quidnam quoque tibi est, quia ascendisti
et tu omnis in tecta ?
2 Clamoris plena, urbs frequens,
civitas exsultans ;
interfecti tui, non interfecti gladio,
nec mortui in bello.
3 Cuncti principes tui fugerunt simul
dureque ligati sunt ;
omnes qui inventi sunt vincti sunt pariter ;
procul fugerunt.
4 Propterea dixi : Recedite a me :
amare flebo ;
nolite incumbere ut consolemini me
super vastitate filiæ populi mei ;
5 dies enim interfectionis,
et conculcationis, et fletuum,
Domino Deo exercituum,
in valle Visionis,
scrutans murum,
et magnificus super montem.
6 Et Ælam sumpsit pharetram,
currum hominis equitis,
et parietem nudavit clypeus.
7 Et erunt electæ valles tuæ plenæ quadrigarum,
et equites ponent sedes suas in porta.
8 Et revelabitur operimentum Judæ,
et videbis in die illa
armamentarium domus saltus.
9 Et scissuras civitatis David videbitis,
quia multiplicatæ sunt ;
et congregastis aquas piscinæ inferioris,
10 et domos Jerusalem numerastis,
et destruxistis domos ad muniendum murum.
11 Et lacum fecistis inter duos muros
ad aquam piscinæ veteris ;
et non suspexistis ad eum qui fecerat eam,
et operatorem ejus de longe non vidistis.
12 Et vocabit Dominus Deus exercituum
858
Isaias
in die illa
ad fletum, et ad planctum,
ad calvitium, et ad cingulum sacci ;
13 et ecce gaudium et lætitia,
occidere vitulos et jugulare arietes,
comedere carnes, et bibere vinum :
comedamus et bibamus,
cras enim moriemur.
14 Et revelata est in auribus meis vox Domini exercituum :
Si dimittetur iniquitas hæc vobis donec moriamini,
dicit Dominus Deus exercituum.
15 Hæc dicit Dominus Deus exercituum :
Vade, ingredere ad eum qui habitat in tabernaculo,
ad Sobnam, præpositum templi, et dices ad eum :
16 Quid tu hic, aut quasi quis hic ?
quia excidisti tibi hic sepulchrum,
excidisti in excelso memoriale diligenter,
in petra tabernaculum tibi.
17 Ecce Dominus asportari te faciet,
sicut asportatur gallus gallinaceus ;
et quasi amictum, sic sublevabit te.
18 Coronas coronabit te tribulatione ;
quasi pilam mittet te in terram latam et spatiosam ;
ibi morieris, et ibi erit currus gloriæ tuæ,
ignominia domus domini tui.
19 Et expellam te de statione tua,
et de ministerio tuo deponam te.
20 Et erit in die illa :
vocabo servum meum Eliacim, filium Helciæ,
21 et induam illum tunica tua,
et cingulo tuo confortabo eum,
et potestatem tuam dabo in manu ejus ;
et erit quasi pater habitantibus Jerusalem
et domui Juda.
22 Et dabo clavem domus David
super humerum ejus ;
et aperiet, et non erit qui claudat ;
et claudet, et non erit qui aperiat.
23 Et figam illum paxillum in loco fideli,
et erit in solium gloriæ domui patris ejus.
24 Et suspendent super eum omnem gloriam domus patris ejus ;
vasorum diversa genera,
omne vas parvulum,
a vasis craterarum usque ad omne vas musicorum.
25 In die illa, dicit Dominus exercituum,
auferetur paxillus qui fixus fuerat in loco fideli,
et frangetur, et cadet,
et peribit quod pependerat in eo,
quia Dominus locutus est.
859
Isaias
23Onus Tyri.
Ululate, naves maris,
quia vastata est domus
unde venire consueverant :
de terra Cethim
revelatum est eis.
2 Tacete, qui habitatis in insula ;
negotiatores Sidonis, transfretantes mare, repleverunt te.
3 In aquis multis semen Nili ;
messis fluminis fruges ejus :
et facta est negotiatio gentium.
4 Erubesce, Sidon ; ait enim mare,
fortitudo maris, dicens :
Non parturivi, et non peperi,
et non enutrivi juvenes,
nec ad incrementum perduxi virgines.
5 Cum auditum fuerit in Ægypto,
dolebunt cum audierint de Tiro.
6 Transite maria, ululate,
qui habitatis in insula !
7 Numquid non vestra hæc est, quæ gloriabatur
a diebus pristinis in antiquitate sua ?
Ducent eam pedes sui
longe ad peregrinandum.
8 Quis cogitavit hoc
super Tyrum quondam coronatam,
cujus negotiatores principes,
institores ejus inclyti terræ ?
9 Dominus exercituum cogitavit hoc,
ut detraheret superbiam omnis gloriæ,
et ad ignominiam deduceret universos inclytos terræ.
10 Transi terram tuam quasi flumen, filia maris !
non est cingulum ultra tibi.
11 Manum suam extendit super mare ;
conturbavit regna.
Dominus mandavit adversus Chanaan,
ut contereret fortes ejus ;
12 et dixit : Non adjicies ultra ut glorieris,
calumniam sustinens virgo filia Sidonis :
in Cethim consurgens transfreta :
ibi quoque non erit requies tibi.
13 Ecce terra Chaldæorum, talis populus non fuit :
Assur fundavit eam ;
in captivitatem traduxerunt robustos ejus,
suffoderunt domos ejus,
posuerunt eam in ruinam.
14 Ululate, naves maris,
quia devastata est fortitudo vestra.
860
Isaias
15 Et erit in die illa : in oblivione eris, o Tyre ! septuaginta annis, sicut
dies regis unius ; post septuaginta autem annos erit Tyro quasi canticum
meretricis :
16 Sume citharam, circui civitatem,
meretrix oblivioni tradita :
bene cane, frequenta canticum,
ut memoria tui sit.
17 Et erit post septuaginta annos :
visitabit Dominus Tyrum,
et reducet eam ad mercedes suas,
et rursum fornicabitur cum universis regnis terræ
super faciem terræ ;
18 et erunt negotiationes ejus et mercedes ejus sanctificatæ
Domino :
non condentur neque reponentur,
quia his qui habitaverint coram Domino erit negotiatio ejus,
ut manducent in saturitatem, et vestiantur usque ad vetustatem.
24 Ecce Dominus dissipabit terram :
et nudabit eam, et affliget faciem ejus,
et disperget habitatores ejus.
2 Et erit sicut populus, sic sacerdos ;
et sicut servus, sic dominus ejus ;
sicut ancilla, sic domina ejus ;
sicut emens, sic ille qui vendit ;
sicut foenerator, sic is qui mutuum accipit ;
sicut qui repetit, sic qui debet.
3 Dissipatione dissipabitur terra, et direptione prædabitur ;
Dominus enim locutus est verbum hoc.
4 Luxit, et defluxit terra, et infirmata est ;
defluxit orbis,
infirmata est altitudo populi terræ.
5 Et terra infecta est ab habitatoribus suis,
quia transgressi sunt leges,
mutaverunt jus,
dissipaverunt foedus sempiternum.
6 Propter hoc maledictio vorabit terram,
et peccabunt habitatores ejus ;
ideoque insanient cultores ejus,
et relinquentur homines pauci.
7 Luxit vindemia, infirmata est vitis,
ingemuerunt omnes qui lætabantur corde ;
8 cessavit gaudium tympanorum,
quievit sonitus lætantium,
conticuit dulcedo citharæ.
9 Cum cantico non bibent vinum ;
amara erit potio bibentibus illam.
10 Attrita est civitas vanitatis,
clausa est omnis domus, nullo intro¨eunte.
861
Isaias
11 Clamor erit super vino in plateis,
deserta est omnia lætitia,
translatum est gaudium terræ.
12 Relicta est in urbe solitudo,
et calamitas opprimet portas.
13 Quia hæc erunt in medio terræ
in medio populorum,
quomodo si paucæ olivæ quæ remanserunt
excutiantur ex olea et racemi,
cum fuerit finita vindemia.
14 Hi levabunt vocem suam, atque laudabunt :
cum glorificatus fuerit Dominus, hinnient de mari.
15 Propter hoc in doctrinis glorificate Dominum ;
in insulis maris
nomen Domini Dei Isra¨el.
16 A finibus terræ laudes audivimus,
gloriam Justi.
Et dixi : Secretum meum mihi,
secretum meum mihi.
Væ mihi !
prævaricantes prævaricati sunt,
et prævaricatione transgressorum prævaricati sunt.
17 Formido, et fovea, et laqueus
super te, qui habitator es terræ.
18 Et erit : qui fugerit a voce formidinis cadet in foveam ;
et qui se explicaverit de fovea tenebitur laqueo ;
quia cataractæ de excelsis apertæ sunt
et concutientur fundamenta terræ.
19 Confractione confringetur terra,
contritione conteretur terra,
commotione commovebitur terra ;
20 agitatione agitabitur terra sicut ebrius,
et auferetur quasi tabernaculum unius noctis ;
et gravabit eam iniquitas sua,
et corruet, et non adjiciet ut resurgat.
21 Et erit : in die illa visitabit Dominus
super militiam cæli in excelso,
et super reges terræ qui sunt super terram ;
22 et congregabuntur in congregatione unius fascis in lacum,
et claudentur ibi in carcere,
et post multos dies visitabuntur.
23 Et erubescet luna, et confundetur sol,
cum regnaverit Dominus exercituum
in monte Sion et in Jerusalem
et in conspectu senum suorum fuerit glorificatus.
25 Domine, Deus meus es tu ;
exaltabo te, et confitebor nomini tuo :
quoniam fecisti mirabilia,
862
Isaias
cogitationes antiquas fideles. Amen.
2 Quia posuisti civitatem in tumulum,
urbem fortem in ruinam, domum alienorum :
ut non sit civitas,
et in sempiternum non ædificetur.
3 Super hoc laudabit te populus fortis ;
civitas gentium robustarum timebit te :
4 quia factus es fortitudo pauperi,
fortitudo egeno in tribulatione sua,
spes a turbine,
umbraculum ab æstu ;
spiritus enim robustorum
quasi turbo impellens parietem.
5 Sicut æstus in siti,
tumultum alienorum humiliabis ;
et quasi calore sub nube torrente,
propaginem fortium marcescere facies.
6 Et faciet Dominus exercituum
omnibus populis in monte hoc
convivium pinguium,
convivium vindemiæ,
pinguium medullatorum,
vindemiæ defæcatæ.
7 Et præcipitabit in monte isto
faciem vinculi colligati super omnes populos,
et telam quam orditus est super omnes nationes.
8 Præcipitabit mortem in sempiternum ;
et auferet Dominus Deus
lacrimam ab omni facie,
et opprobrium populi sui auferet
de universa terra :
quia Dominus locutus est.
9 Et dicet in die illa :
Ecce Deus noster iste ;
exspectavimus eum, et salvabit nos ;
iste Dominus, sustinuimus eum :
exsultabimus, et lætabimur in salutari ejus.
10 Quia requiescet manus Domini
in monte isto ;
et triturabitur Moab sub eo,
sicuti teruntur paleæ in plaustro.
11 Et extendet manus suas sub eo
sicut extendit natans ad natandum ;
et humiliabit gloriam ejus
cum allisione manuum ejus.
12 Et munimenta sublimium murorum tuorum
concident, et humiliabuntur,
et detrahentur in terram usque ad pulverem.
863
Isaias
26 In die illa cantabitur canticum istud in terra Juda :
Urbs fortitudinis nostræ Sion ; salvator ponetur in ea
murus et antemurale.
2 Aperite portas, et ingrediatur gens justa,
custodiens veritatem.
3 Vetus error abiit : servabis pacem ;
pacem, quia in te speravimus.
4 Sperastis in Domino in sæculis æternis ;
in Domino Deo forti in perpetuum.
5 Quia incurvabit habitantes in excelso ;
civitatem sublimem humiliabit :
humiliabit eam usque ad terram,
detrahet eam usque ad pulverem.
6 Conculcabit eam pes,
pedes pauperis, gressus egenorum.
7 Semita justi recta est,
rectus callis justi ad ambulandum.
8 Et in semita judiciorum tuorum, Domine, sustinuimus te :
nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animæ.
9 Anima mea desideravit te in nocte,
sed et spiritu meo in præcordiis meis de mane vigilabo ad te.
Cum feceris judicia tua in terra,
justitiam discent habitatores orbis.
10 Misereamur impio, et non discet justitiam ;
in terra sanctorum iniqua gessit,
et non videbit gloriam Domini.
11 Domine, exaltetur manus tua, et non videant ;
videant, et confundantur zelantes populi ;
et ignis hostes tuos devoret.
12 Domine, dabis pacem nobis :
omnia enim opera nostra
operatus es nobis.
13 Domine Deus noster, possederunt nos
domini absque te ;
tantum in te recordemur nominis tui.
14 Morientes non vivant,
gigantes non resurgant :
propterea visitasti et contrivisti eos,
et perdidisti omnem memoriam eorum.
15 Indulsisti genti, Domine,
indulsisti genti, numquid glorificatus es ?
elongasti omnes terminos terræ.
16 Domine, in angustia requisierunt te,
in tribulatione murmuris doctrina tua eis.
17 Sicut quæ concipit, cum appropinquaverit ad partum,
dolens clamat in doloribus suis,
sic facti sumus a facie tua, Domine.
18 Concepimus, et quasi parturivimus,
et peperimus spiritum.
Salutes non fecimus in terra ;
864
Isaias
ideo non ceciderunt habitatores terræ.
19 Vivent mortui tui,
interfecti mei resurgent.
Expergiscimini, et laudate,
qui habitatis in pulvere,
quia ros lucis ros tuus,
et terram gigantum detrahes in ruinam.
20 Vade, populus meus, intra in cubicula tua ;
claude ostia tua super te,
abscondere modicum ad momentum,
donec pertranseat indignatio.
21 Ecce enim Dominus egredietur de loco suo,
ut visitet iniquitatem habitatoris terræ contra eum ;
et revelabit terra sanguinem suum, et non operiet ultra interfectos
suos.
27 In die illa visitabit Dominus
in gladio suo duro, et grandi, et forti,
super Leviathan, serpentem vectem,
et super Leviathan, serpentem tortuosum,
et occidet cetum qui in mari est.
2 In die illa vinea meri cantabit ei.
3 Ego Dominus qui servo eam ;
repente propinabo ei.
Ne forte visitetur contra eam,
nocte et die servo eam.
4 Indignatio non est mihi.
Quis dabit me spinam et veprem in prælio ?
gradiar super eam,
succendam eam pariter.
5 An potius tenebit fortitudinem meam ?
faciet pacem mihi,
pacem faciet mihi.
6 Qui ingrediuntur impetu ad Jacob,
florebit et germinabit Isra¨el,
et implebunt faciem orbis semine.
7 Numquid juxta plagam percutientis se percussit eum ?
aut sicut occidit interfectos ejus, sic occisus est ?
8 In mensura contra mensuram,
cum abjecta fuerit, judicabis eam ;
meditatus est in spiritu suo duro
per diem æstus.
9 Idcirco super hoc dimittetur iniquitas domui Jacob ;
et iste omnis fructus : ut auferatur peccatum ejus,
cum posuerit omnes lapides altaris
sicut lapides cineris allisos :
non stabunt luci et delubra.
10 Civitas enim munita desolata erit ;
speciosa relinquetur, et dimittetur quasi desertum ;
ibi pascetur vitulus,
865
Isaias
et ibi accubabit, et consumet summitates ejus.
11 In siccitate messes illius conterentur.
Mulieres venientes, et docentes eam ;
non est enim populus sapiens :
propterea non miserebitur ejus qui fecit eum,
et qui formavit eum non parcet ei.
12 Et erit : in die illa
percutiet Dominus
ab alveo fluminis usque ad torrentem Ægypti ;
et vos congregabimini unus et unus, filii Isra¨el.
13 Et erit : in die illa clangetur in tuba magna ;
et venient qui perditi fuerant de terra Assyriorum,
et qui ejecti erant in terra Ægypti,
et adorabunt Dominum
in monte sancto in Jerusalem.
28 Væ coronæ superbiæ, ebriis Ephraim,
et flori decidenti, gloriæ exsultationis ejus,
qui erant in vertice vallis pinguissimæ,
errantes a vino.
2 Ecce validus et fortis Dominus
sicut impetus grandinis ; turbo confringens,
sicut impetus aquarum multarum inundantium
et emissarum super terram spatiosam.
3 Pedibus conculcabitur
corona superbiæ ebriorum Ephraim.
4 Et erit flos decidens gloriæ exsultationis ejus,
qui est super verticem vallis pinguium,
quasi temporaneum ante maturitatem autumni,
quod, cum aspexerit videns,
statim ut manu tenuerit, devorabit illud.
5 In die illa erit Dominus exercituum corona gloriæ,
et sertum exsultationis residuo populi sui ;
6 et spiritus judicii sedenti super judicium,
et fortitudo revertentibus de bello ad portam.
7 Verum hi quoque præ vino nescierunt, et præ ebrietate
erraverunt ;
sacerdos et propheta nescierunt præ ebrietate ;
absorpti sunt a vino, erraverunt in ebrietate,
nescierunt videntem, ignoraverunt judicium.
8 Omnes enim mensæ repletæ sunt vomitu sordiumque,
ita ut non esset ultra locus.
9 Quem docebit scientiam ?
et quem intelligere faciet auditum ?
Ablactatos a lacte,
avulsos ab uberibus.
10 Quia manda, remanda ; manda, remanda ;
exspecta, reexspecta ; exspecta, reexspecta ;
modicum ibi, modicum ibi.
866
Isaias
11 In loquela enim labii,
et lingua altera
loquetur ad populum istum.
12 Cui dixit : Hæc est requies mea,
reficite lassum ;
et hoc est meum refrigerium :
et noluerunt audire.
13 Et erit eis verbum Domini :
Manda, remanda ; manda, remanda ;
exspecta, reexspecta ; exspecta, reexspecta ;
modicum ibi, modicum ibi ;
ut vadant, et cadant retrorsum,
et conterantur, et illaqueentur, et capiantur.
14 Propter hoc audite verbum Domini, viri illusores,
qui dominamini super populum meum, qui est in Jerusalem.
15 Dixistis enim : Percussimus foedus cum morte,
et cum inferno fecimus pactum :
flagellum inundans cum transierit, non veniet super nos
quia posuimus mendacium spem nostram,
et mendacio protecti sumus.
16 Idcirco hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego mittam in fundamentis Sion lapidem,
lapidem probatum,
angularem, pretiosum, in fundamento fundatum ;
qui crediderit, non festinet.
17 Et ponam in pondere judicium,
et justitiam in mensura ;
et subvertet grando spem mendacii,
et protectionem aquæ inundabunt.
18 Et delebitur foedus vestrum cum morte,
et pactum vestrum cum inferno non stabit :
flagellum inundans cum transierit, eritis ei in conculcationem.
19 Quandocumque pertransierit, tollet vos,
quoniam in mane diluculo pertransibit in die et in nocte ;
et tantummodo sola vexatio intellectum dabit auditui.
20 Coangustatum est enim stratum, ita ut alter decidat ;
et pallium breve utrumque operire non potest.
21 Sicut enim in monte divisionum stabit Dominus ;
sicut in valle quæ est in Gabaon irascetur,
ut faciat opus suum, alienum opus ejus :
ut operetur opus suum, peregrinum est opus ejus ab eo.
22 Et nunc nolite illudere,
ne forte constringantur vincula vestra ;
consummationem enim et abbreviationem audivi
a Domino Deo exercituum, super universam terram.
23 Auribus percipite, et audite vocem meam :
attendite, et audite eloquium meum.
24 Numquid tota die arabit arans ut serat ?
proscindet et sarriet humum suam ?
867
Isaias
25 Nonne cum adæquaverit faciem ejus,
seret gith et cyminum sparget ?
et ponet triticum per ordinem, et hordeum,
et milium, et viciam in finibus suis ?
26 Et erudiet illum in judicio ;
Deus suus docebit illum.
27 Non enim in serris triturabitur gith,
nec rota plaustri super cyminum circuibit ;
sed in virga excutietur gith,
et cyminum in baculo.
28 Panis autem comminuetur ;
verum non in perpetuum triturans triturabit illum,
neque vexabit eum rota plaustri,
neque ungulis suis comminuet eum.
29 Et hoc a Domino Deo exercituum exivit,
ut mirabile faceret consilium, et magnificaret justitiam.
29 Væ Ariel, Ariel
civitas, quam expugnavit David !
additus est annus ad annum :
solemnitates evolutæ sunt.
2 Et circumvallabo Ariel,
et erit tristis et moerens,
et erit mihi quasi Ariel.
3 Et circumdabo quasi sphæram in circuitu tuo,
et jaciam contra te aggerem,
et munimenta ponam in obsidionem tuam.
4 Humiliaberis, de terra loqueris,
et de humo audietur eloquium tuum ;
et erit quasi pythonis de terra vox tua,
et de humo eloquium tuum mussitabit.
5 Et erit sicut pulvis tenuis multitudo ventilantium te,
et sicut favilla pertransiens multitudo eorum qui contra te
prævaluerunt ;
6 eritque repente confestim.
A Domino exercituum visitabitur
in tonitruo, et commotione terræ, et voce magna
turbinis et tempestatis, et flammæ ignis devorantis.
7 Et erit sicut somnium visionis nocturnæ
multitudo omnium gentium quæ dimicaverunt contra Ariel,
et omnes qui militaverunt, et obsederunt,
et prævaluerunt adversus eam.
8 Et sicut somniat esuriens, et comedit,
cum autem fuerit expergefactus, vacua est anima ejus ;
et sicut somniat sitiens et bibit,
et postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc sitit,
et anima ejus vacua est :
sic erit multitudo omnium gentium
quæ dimicaverunt contra montem Sion.
9 Obstupescite et admiramini ;
868
Isaias
fluctuate et vacillate ;
inebriamini, et non a vino ;
movemini, et non ab ebrietate.
10 Quoniam miscuit vobis Dominus
spiritum soporis ; claudet oculos vestros :
prophetas et principes vestros, qui vident visiones, operiet.
11 Et erit vobis visio omnium
sicut verba libri signati,
quem cum dederint scienti litteras,
dicent : Lege istum :
et respondebit : Non possum, signatus est enim.
12 Et dabitur liber nescienti litteras,
diceturque ei : Lege ;
et respondebit : Nescio litteras.
13 Et dixit Dominus : Eo quod appropinquat populus iste ore suo,
et labiis suis glorificat me,
cor autem ejus longe est a me,
et timuerunt me mandato hominum et doctrinis,
14 ideo ecce ego addam ut admirationem faciam
populo huic miraculo grandi et stupendo ;
peribit enim sapientia a sapientibus ejus,
et intellectus prudentium ejus abscondetur.
15 Væ qui profundi estis corde,
ut a Domino abscondatis consilium ;
quorum sunt in tenebris opera,
et dicunt : Quis videt nos ?
et quis novit nos ?
16 Perversa est hæc vestra cogitatio ;
quasi si lutum contra figulum cogitet,
et dicat opus factori suo : Non fecisti me ;
et figmentum dicat fictori suo : Non intelligis.
17 Nonne adhuc in modico et in brevi
convertetur Libanus in carmel,
et carmel in saltum reputabitur ?
18 Et audient in die illa surdi verba libri,
et de tenebris et caligine oculi cæcorum videbunt.
19 Et addent mites in Domino lætitiam,
et pauperes homines in Sancto Isra¨el exsultabunt ;
20 quoniam defecit qui prævalebat, consummatus est illusor,
et succisi sunt omnes qui vigilabant super iniquitatem,
21 qui peccare faciebant homines in verbo,
et arguentem in porta supplantabant,
et declinaverunt frustra a justo.
22 Propter hoc, hæc dicit Dominus ad domum Jacob,
qui redemit Abraham :
Non modo confundetur Jacob,
nec modo vultus ejus erubescet ;
23 sed cum viderit filios suos,
opera manuum mearum in medio sui
sanctificantes nomen meum,
869
Isaias
et sanctificabunt Sanctum Jacob,
et Deum Isra¨el prædicabunt ;
24 et scient errantes spiritu intellectum,
et mussitatores discent legem.
30 Væ filii desertores, dicit Dominus,
ut faceretis consilium, et non ex me,
et ordiremini telam, et non per spiritum meum,
ut adderetis peccatum super peccatum ;
2 qui ambulatis ut descendatis in Ægyptum,
et os meum non interrogastis,
sperantes auxilium in fortitudine Pharaonis,
et habentes fiduciam in umbra Ægypti !
3 Et erit vobis fortitudo Pharaonis in confusionem,
et fiducia umbræ Ægypti in ignominiam.
4 Erant enim in Tani principes tui,
et nuntii tui usque ad Hanes pervenerunt.
5 Omnes confusi sunt super populo qui eis prodesse non potuit :
non fuerunt in auxilium et in aliquam utilitatem,
sed in confusionem et in opprobrium.
6 Onus jumentorum austri.
In terra tribulationis et angustiæ
leæna, et leo ex eis,
vipera et regulus volans ;
portantes super humeros jumentorum divitias suas,
et super gibbum camelorum thesauros suos,
ad populum qui eis prodesse non poterit.
7 Ægyptus enim frustra et vane auxiliabitur.
Ideo clamavi super hoc : Superbia tantum est, quiesce.
8 Nunc ergo ingressus, scribe ei super buxum,
et in libro diligenter exara illud,
et erit in die novissimo
in testimonium usque in æternum.
9 Populus enim ad iracundiam provocans est :
et filii mendaces,
filii nolentes
audire legem Dei ;
10 qui dicunt videntibus : Nolite videre,
et aspicientibus : Nolite aspicere nobis ea quæ recta sunt ;
loquimini nobis placentia :
videte nobis errores.
11 Auferte a me viam ;
declinate a me semitam ;
cesset a facie nostra
Sanctus Isra¨el.
12 Propterea hæc dicit Sanctus Isra¨el : Pro eo quod reprobastis
verbum hoc,
et sperastis in calumnia et in tumultu,
870
Isaias
et innixi estis super eo ;
13 propterea erit vobis iniquitas hæc
sicut interruptio cadens,
et requisita in muro excelso,
quoniam subito, dum non speratur, veniet contritio ejus.
14 Et comminuetur sicut conteritur lagena figuli
contritione pervalida,
et non invenietur de fragmentis ejus testa
in qua portetur igniculus de incendio,
aut hauriatur parum aquæ de fovea.
15 Quia hæc dicit Dominus Deus, Sanctus Isra¨el :
Si revertamini et quiescatis, salvi eritis ;
in silentio et in spe erit fortitudo vestra.
Et noluistis,
16 et dixistis : Nequaquam,
sed ad equos fugiemus :
ideo fugietis ;
et : Super veloces ascendemus :
ideo velociores erunt qui persequentur vos.
17 Mille homines a facie terroris unius ;
et a facie terroris quinque fugietis,
donec relinquamini
quasi malus navis in vertice montis,
et quasi signum super collem.
18 Propterea exspectat Dominus ut misereatur vestri ;
et ideo exaltabitur parcens vobis,
quia Deus judicii Dominus :
beati omnes qui exspectant eum !
19 Populus enim Sion habitabit in Jerusalem :
plorans nequaquam plorabis :
miserans miserebitur tui, ad vocem clamoris tui :
statim ut audierit, respondebit tibi.
20 Et dabit vobis Dominus
panem arctum, et aquam brevem ;
et non faciet avolare a te ultra doctorem tuum ;
et erunt oculi tui videntes præceptorem tuum.
21 Et aures tuæ audient verbum post tergum monentis :
Hæc est via ; ambulate in ea,
et non declinetis neque ad dexteram, neque ad sinistram.
22 Et contaminabis laminas sculptilium argenti tui,
et vestimentum conflatilis auri tui,
et disperges ea sicut immunditiam menstruatæ.
Egredere, dices ei.
23 Et dabitur pluvia semini tuo,
ubicumque seminaveris in terra,
et panis frugum terræ
erit uberrimus et pinguis ;
pascetur in possessione tua in die illo agnus spatiose,
24 et tauri tui, et pulli asinorum,
qui operantur terram,
871
Isaias
commistum migma comedent
sicut in area ventilatum est.
25 Et erunt super omnem montem excelsum,
et super omnem collem elevatum,
rivi currentium aquarum,
in die interfectionis multorum,
cum ceciderint turres :
26 et erit lux lunæ sicut lux solis,
et lux solis erit septempliciter
sicut lux septem dierum,
in die qua alligaverit Dominus vulnus populi sui,
et percussuram plagæ ejus sanaverit.
27 Ecce nomen Domini venit de longinquo,
ardens furor ejus, et gravis ad portandum ;
labia ejus repleta sunt indignatione,
et lingua ejus quasi ignis devorans.
28 Spiritus ejus velut torrens
inundans usque ad medium colli,
ad perdendas gentes in nihilum,
et frenum erroris quod erat in maxillis populorum.
29 Canticum erit vobis
sicut nox sanctificatæ solemnitatis,
et lætitia cordis
sicut qui pergit cum tibia,
ut intret in montem Domini
ad Fortem Isra¨el.
30 Et auditam faciet Dominus gloriam vocis suæ,
et terrorem brachii sui ostendet
in comminatione furoris, et flamma ignis devorantis :
allidet in turbine, et in lapide grandinis.
31 A voce enim Domini pavebit Assur
virga percussus.
32 Et erit transitus virgæ fundatus,
quam requiescere faciet Dominus super eum
in tympanis et citharis ;
et in bellis præcipuis expugnabit eos.
33 Præparata est enim ab heri Topheth,
a rege præparata,
profunda, et dilatata.
Nutrimenta ejus, ignis et ligna multa ;
flatus Domini sicut torrens sulphuris succendens eam.
31 Væ qui descendunt in Ægyptum ad auxilium,
in equis sperantes,
et habentes fiduciam super quadrigis, quia multæ sunt ;
et super equitibus, quia prævalidi nimis ;
et non sunt confisi super Sanctum Isra¨el,
et Dominum non requisierunt !
2 Ipse autem sapiens adduxit malum,
et verba sua non abstulit ;
872
Isaias
et consurget contra domum pessimorum,
et contra auxilium operantium iniquitatem.
3 Ægyptus homo, et non deus ;
et equi eorum caro, et non spiritus ;
et Dominus inclinabit manum suam,
et corruet auxiliator, et cadet cui præstatur auxilium,
simulque omnes consumentur.
4 Quia hæc dicit Dominus ad me :
Quomodo si rugiat leo
et catulus leonis super prædam suam ;
et cum occurrerit ei multitudo pastorum,
a voce eorum non formidabit,
et a multitudine eorum non pavebit :
sic descendet Dominus exercituum ut prælietur
super montem Sion et super collem ejus.
5 Sicut aves volantes,
sic proteget Dominus exercituum Jerusalem,
protegens et liberans, transiens et salvans.
6 Convertimini, sicut in profundum recesseratis,
filii Isra¨el.
7 In die enim illa abjiciet vir
idola argenti sui, et idola auri sui,
quæ fecerunt vobis manus vestræ in peccatum.
8 Et cadet Assur in gladio non viri,
et gladius non hominis vorabit eum :
et fugiet non a facie gladii,
et juvenes ejus vectigales erunt.
9 Et fortitudo ejus a terrore transibit,
et pavebunt fugientes principes ejus,
dixit Dominus : cujus ignis est in Sion
et caminus ejus in Jerusalem.
32 Ecce in justitia regnabit rex,
et principes in judicio præerunt.
2 Et erit vir sicut qui absconditur a vento,
et celat se a tempestate ;
sicut rivi aquarum in siti,
et umbra petræ prominentis in terra deserta.
3 Non caligabunt oculi videntium,
et aures audientium diligenter auscultabunt.
4 Et cor stultorum intelliget scientiam,
et lingua balborum velociter loquetur et plane.
5 Non vocabitur ultra is qui insipiens est, princeps,
neque fraudulentus appellabitur major ;
6 stultus enim fatua loquetur,
et cor ejus faciet iniquitatem,
ut perficiat simulationem,
et loquatur ad Dominum fraudulenter,
et vacuam faciat animam esurientis,
et potum sitienti auferat.
873
Isaias
7 Fraudulenti vasa pessima sunt ;
ipse enim cogitationes concinnavit
ad perdendos mites in sermone mendacii,
cum loqueretur pauper judicium.
8 Princeps vero ea quæ digna sunt principe cogitabit,
et ipse super duces stabit.
9 Mulieres opulentæ, surgite,
et audite vocem meam ;
filiæ confidentes,
percipite auribus eloquium meum.
10 Post dies enim et annum,
vos conturbabimini confidentes ;
consummata est enim vindemia,
collectio ultra non veniet.
11 Obstupescite, opulentæ ;
conturbamini, confidentes :
exuite vos et confundimini ;
accingite lumbos vestros.
12 Super ubera plangite,
super regione desiderabili,
super vinea fertili.
13 Super humum populi mei
spinæ et vepres ascendent :
quanto magis super omnes domos gaudii
civitatis exultantis !
14 Domus enim dimissa est,
multitudo urbis relicta est,
tenebræ et palpatio
factæ sunt super speluncas usque in æternum ;
gaudium onagrorum,
pascua gregum.
15 Donec effundatur super nos
spiritus de excelso,
et erit desertum in carmel,
et carmel in saltum reputabitur.
16 Et habitabit in solitudine judicium,
et justitia in carmel sedebit.
17 Et erit opus justitiæ pax,
et cultus justitiæ silentium,
et securitas usque in sempiternum.
18 Et sedebit populus meus in pulchritudine pacis,
et in tabernaculis fiduciæ,
et in requie opulenta.
19 Grando autem in descensione saltus,
et humilitate humiliabitur civitas.
20 Beati qui seminatis super omnes aquas,
immittentes pedem bovis et asini.
874
Isaias
33 Væ qui prædaris ! nonne et ipse prædaberis ?
et qui spernis, nonne et ipse sperneris ?
Cum consummaveris deprædationem, deprædaberis ;
cum fatigatus desieris contemnere, contemneris.
2 Domine, miserere nostri,
te enim exspectavimus ;
esto brachium nostrum in mane,
et salus nostra in tempore tribulationis.
3 A voce angeli fugerunt populi,
et ab exaltatione tua dispersæ sunt gentes.
4 Et congregabuntur spolia vestra sicut colligitur bruchus,
velut cum fossæ plenæ fuerint de eo.
5 Magnificatus est Dominus, quoniam habitavit in excelso ;
implevit Sion judicio et justitia.
6 Et erit fides in temporibus tuis :
divitiæ salutis sapientia et scientia ;
timor Domini ipse est thesaurus ejus.
7 Ecce videntes clamabunt foris ;
angeli pacis amare flebunt.
8 Dissipatæ sunt viæ,
cessavit transiens per semitam :
irritum factum est pactum, projecit civitates,
non reputavit homines.
9 Luxit et elanguit terra ;
confusus est Libanus, et obsorduit :
et factus est Saron sicut desertum,
et concussa est Basan, et Carmelus.
10 Nunc consurgam, dicit Dominus ;
nunc exaltabor, nunc sublevabor.
11 Concipietis ardorem, parietis stipulam ;
spiritus vester ut ignis vorabit vos.
12 Et erunt populi quasi de incendio cinis ;
spinæ congregatæ igni comburentur.
13 Audite, qui longe estis, quæ fecerim ;
et cognoscite, vicini, fortitudinem meam.
14 Conterriti sunt in Sion peccatores ;
possedit tremor hypocritas.
Quis poterit habitare de vobis cum igne devorante ?
quis habitabit ex vobis cum ardoribus sempiternis ?
15 Qui ambulat in justitiis et loquitur veritatem,
qui projicit avaritiam ex calumnia,
et excutit manus suas ab omni munere,
qui obturat aures suas ne audiat sanguinem,
et claudit oculos suos ne videat malum.
16 Iste in excelsis habitabit ;
munimenta saxorum sublimitas ejus :
panis ei datus est, aquæ ejus fideles sunt.
17 Regem in decore suo videbunt oculi ejus,
cernent terram de longe.
18 Cor tuum meditabitur timorem :
875
Isaias
ubi est litteratus ? ubi legis verba ponderans ?
ubi doctor parvulorum ?
19 Populum impudentem non videbis,
populum alti sermonis, ita ut non possis intelligere
disertitudinem linguæ ejus, in quo nulla est sapientia.
20 Respice, Sion, civitatem solemnitatis nostræ :
oculi tui videbunt Jerusalem,
habitationem opulentam,
tabernaculum quod nequaquam transferri poterit ;
nec auferentur clavi ejus in sempiternum,
et omnes funiculi ejus non rumpentur :
21 quia solummodo ibi magnificus est Dominus noster :
locus fluviorum rivi latissimi et patentes :
non transibit per eum navis remigum,
neque trieris magna transgredietur eum.
22 Dominus enim judex noster,
Dominus legifer noster,
Dominus rex noster,
ipse salvabit nos.
23 Laxati sunt funiculi tui,
et non prævalebunt ;
sic erit malus tuus
ut dilatare signum non queas.
Tunc dividentur spolia prædarum multarum ;
claudi diripient rapinam.
24 Nec dicet vicinus : Elangui ;
populus qui habitat in ea, auferetur ab eo iniquitas.
34 Accedite, gentes, et audite ;
et populi, attendite :
audiat terra, et plenitudo ejus ;
orbis, et omne germen ejus.
2 Quia indignatio Domini super omnes gentes,
et furor super universam militiam eorum :
interfecit eos, et dedit eos in occisionem.
3 Interfecti eorum projicientur,
et de cadaveribus eorum ascendet foetor ;
tabescent montes a sanguine eorum.
4 Et tabescet omnis militia cælorum,
et complicabuntur sicut liber cæli :
et omnis militia eorum defluet,
sicut defluit folium de vinea et de ficu.
5 Quoniam inebriatus est in cælo gladius meus ;
ecce super Idumæam descendet,
et super populum interfectionis meæ, ad judicium.
6 Gladius Domini repletus est sanguine,
incrassatus est adipe,
de sanguine agnorum et hircorum,
de sanguine medullatorum arietum :
victima enim Domini in Bosra,
876
Isaias
et interfectio magna in terra Edom.
7 Et descendent unicornes cum eis,
et tauri cum potentibus ;
inebriabitur terra eorum sanguine,
et humus eorum adipe pinguium.
8 Quia dies ultionis Domini,
annus retributionum judicii Sion.
9 Et convertentur torrentes ejus in picem,
et humus ejus in sulphur ;
et erit terra ejus in picem ardentem.
10 Nocte et die non extinguetur,
in sempiternum ascendet fumus ejus,
a generatione in generationem desolabitur,
in sæcula sæculorum non erit transiens per eam.
11 Et possidebunt illam onocrotalus et ericius ;
ibis et corvus habitabunt in ea :
et extendetur super eam mensura, ut redigatur ad nihilum,
et perpendiculum in desolationem.
12 Nobiles ejus non erunt ibi ; regem potius invocabunt,
et omnes principes ejus erunt in nihilum.
13 Et orientur in domibus ejus spinæ et urticæ,
et paliurus in munitionibus ejus ;
et erit cubile draconum,
et pascua struthionum.
14 Et occurrent dæmonia onocentauris,
et pilosus clamabit alter ad alterum ;
ibi cubavit lamia,
et invenit sibi requiem.
15 Ibi habuit foveam ericius, et enutrivit catulos,
et circumfodit, et fovit in umbra ejus ;
illuc congregati sunt milvi, alter ad alterum.
16 Requirite diligenter in libro Domini, et legite :
Unum ex eis non defuit,
alter alterum non quæsivit ;
quia quod ex ore meo procedit, ille mandavit,
et spiritus ejus ipse congregavit ea.
17 Et ipse misit eis sortem,
et manus ejus divisit eam illis in mensuram :
usque in æternum possidebunt eam ;
in generationem et generationem habitabunt in ea.
35 Lætabitur deserta et invia,
et exsultabit solitudo,
et florebit quasi lilium.
2 Germinans germinabit, et exsultabit
lætabunda et laudans :
gloria Libani data est ei,
decor Carmeli et Saron ;
ipsi videbunt gloriam Domini,
et decorem Dei nostri.
877
Isaias
3 Confortate manus dissolutas,
et genua debilia roborate.
4 Dicite pusillanimis :
Confortamini, et nolite timere :
ecce Deus vester ultionem adducet retributionis ;
Deus ipse veniet, et salvabit vos.
5 Tunc aperientur oculi cæcorum,
et aures surdorum patebunt ;
6 tunc saliet sicut cervus claudus,
et aperta erit lingua mutorum :
quia scissæ sunt in deserto aquæ,
et torrentes in solitudine ;
7 et quæ erat arida, erit in stagnum,
et sitiens in fontes aquarum.
In cubilibus, in quibus prius dracones habitabant,
orietur viror calami et junci.
8 Et erit ibi semita et via,
et via sancta vocabitur :
non transibit per eam pollutus,
et hæc erit vobis directa via,
ita ut stulti non errent per eam.
9 Non erit ibi leo,
et mala bestia non ascendet per eam,
nec invenietur ibi ;
et ambulabunt qui liberati fuerint.
10 Et redempti a Domino convertentur,
et venient in Sion cum laude,
et lætitia sempiterna super caput eorum :
gaudium et lætitiam obtinebunt,
et fugiet dolor et gemitus.
36 Et factum est in quartodecimo anno regis Ezechiæ, ascendit Sennacherib,
rex Assyriorum, super omnes civitates Juda munitas, et cepit
eas. 2 Et misit rex Assyriorum Rabsacen de Lachis in Jerusalem, ad regem
Ezechiam in manu gravi : et stetit in aquæductu piscinæ superioris in via
Agri fullonis. 3 Et egressus est ad eum Eliacim, filius Helciæ, qui erat super
domum, et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a commentariis. 4 Et dixit ad
eos Rabsaces : Dicite Ezechiæ : Hæc dicit rex magnus, rex Assyriorum : Quæ
est ista fiducia qua confidis ? 5 aut quo consilio vel fortitudine rebellare disponis
? super quem habes fiduciam, quia recessisti a me ? 6 Ecce confidis super
baculum arundineum confractum istum, super Ægyptum ; cui si innixus fuerit
homo, intrabit in manum ejus, et perforabit eam : sic Pharao, rex Ægypti,
omnibus qui confidunt in eo. 7 Quod si responderis mihi : In Domino Deo
nostro confidimus ; nonne ipse est cujus abstulit Ezechias excelsa et altaria,
et dixit Judæ et Jerusalem : Coram altari isto adorabitis ? 8 Et nunc trade
te domino meo, regi Assyriorum, et dabo tibi duo millia equorum, nec poteris
ex te præbere ascensores eorum : 9 et quomodo sustinebis faciem judicis
unius loci ex servis domini mei minoribus ? Quod si confidis in Ægypto, in
quadrigis et in equitibus, 10 et nunc numquid sine Domino ascendi ad terram
878
Isaias
istam, ut disperderem eam ? Dominus dixit ad me : Ascende super terram
istam, et disperde eam.
11 Et dixit Eliacim, et Sobna, et Joahe, ad Rabsacen : Loquere ad servos tuos
syra lingua ; intelligimus enim ; ne loquaris ad nos judaice in auribus populi
qui est super murum. 12 Et dixit ad eos Rabsaces : Numquid ad dominum
tuum et ad te misit me dominus meus, ut loquerer omnia verba ista ? et non
potius ad viros qui sedent in muro, ut comedant stercora sua, et bibant urinam
pedum suorum vobiscum ? 13 Et stetit Rabsaces, et clamavit voce magna
judaice, et dixit : Audite verba regis magni, regis Assyriorum ! 14 Hæc dicit
rex : Non seducat vos Ezechias, quia non poterit eruere vos. 15 Et non vobis
tribuat fiduciam Ezechias super Domino, dicens : Eruens liberabit nos Dominus
: non dabitur civitas ista in manu regis Assyriorum. 16 Nolite audire
Ezechiam ; hæc enim dicit rex Assyriorum : Facite mecum benedictionem,
et egredimini ad me, et comedite unusquisque vineam suam, et unusquisque
ficum suam, et bibite unusquisque aquam cisternæ suæ, 17 donec veniam, et
tollam vos ad terram quæ est ut terra vestra, terram frumenti et vini, terram
panum et vinearum. 18 Nec conturbet vos Ezechias, dicens : Dominus liberabit
nos. Numquid liberaverunt dii gentium unusquisque terram suam de
manu regis Assyriorum ? 19 Ubi est deus Emath et Arphad ? ubi est deus
Sepharvaim ? numquid liberaverunt Samariam de manu mea ? 20 Quis est
ex omnibus diis terrarum istarum qui eruerit terram suam de manu mea, ut
eruat Dominus Jerusalem de manu mea ? 21 Et siluerunt, et non responderunt
ei verbum. Mandaverat enim rex, dicens : Ne respondeatis ei. 22 Et ingressus
est Eliacim, filius Helciæ, qui erat super domum, et Sobna scriba, et Joahe
filius Asaph, a commentariis, ad Ezechiam, scissis vestibus, et nuntiaverunt ei
verba Rabsacis.
37 Et factum est, cum audisset rex Ezechias, scidit vestimenta sua, et obvolutus
est sacco, et intravit in domum Domini. 2 Et misit Eliacim, qui
erat super domum, et Sobnam scribam, et seniores de sacerdotibus, opertos
saccis, ad Isaiam, filium Amos, prophetam, 3 et dixerunt ad eum : Hæc dicit
Ezechias : Dies tribulationis, et correptionis, et blasphemiæ, dies hæc ; quia
venerunt filii usque ad partum, et virtus non est pariendi. 4 Si quomodo audiat
Dominus Deus tuus verba Rabsacis, quem misit rex Assyriorum dominus
suus ad blasphemandum Deum viventem et exprobrandum sermonibus quos
audivit Dominus Deus tuus : leva ergo orationem pro reliquiis quæ repertæ
sunt. 5 Et venerunt servi regis Ezechiæ ad Isaiam. 6 Et dixit ad eos Isaias :
Hæc dicetis domino vestro : Hæc dicit Dominus : Ne timeas a facie verborum
quæ audisti, quibus blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me. 7 Ecce ego
dabo ei spiritum, et audiet nuntium, et revertetur ad terram suam, et corruere
eum faciam gladio in terra sua.
8 Reversus est autem Rabsaces, et invenit regem Assyriorum præliantem
adversus Lobnam : audierat enim quia profectus esset de Lachis. 9 Et audivit
de Tharaca rege Æthiopiæ, dicentes : Egressus est ut pugnet contra te. Quod
cum audisset, misit nuntios ad Ezechiam, dicens : 10 Hæc dicetis Ezechiæ regi
Judæ, loquentes : Non te decipiat Deus tuus in quo tu confidis, dicens : Non
dabitur Jerusalem in manu regis Assyriorum. 11 Ecce tu audisti omnia quæ
fecerunt reges Assyriorum omnibus terris, quas subverterunt : et tu poteris
liberari ? 12 Numquid eruerunt eos dii gentium quos subverterunt patres mei,
879
Isaias
Gozam, et Haram, et Reseph, et filios Eden qui erant in Thalassar ? 13 Ubi est
rex Emath, et rex Arphad, et rex urbis Sepharvaim, Ana, et Ava ?
14 Et tulit Ezechias libros de manu nuntiorum, et legit eos, et ascendit in domum
Domini, et expandit eos Ezechias coram Domino : 15 et oravit Ezechias
ad Dominum, dicens : 16 Domine exercituum, Deus Isra¨el, qui sedes super
cherubim, tu es Deus solus omnium regnorum terræ : tu fecisti cælum et terram.
17 Inclina, Domine, aurem tuam, et audi ; aperi, Domine, oculos tuos, et
vide : et audi omnia verba Sennacherib, quæ misit ad blasphemandum Deum
viventem. 18 Vere enim, Domine, desertas fecerunt reges Assyriorum terras,
et regiones earum, 19 et dederunt deos earum igni : non enim erant dii, sed
opera manuum hominum, lignum et lapis, et comminuerunt eos. 20 Et nunc,
Domine Deus noster, salva nos de manu ejus, et cognoscant omnia regna terræ
quia tu es Dominus solus. 21 Et misit Isaias, filius Amos, ad Ezechiam, dicens :
Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el : Pro quibus rogasti me de Sennacherib, rege
Assyriorum, 22 hoc est verbum quod locutus est Dominus super eum :
Despexit te et subsannavit te,
virgo filia Sion ;
post te caput movit,
filia Jerusalem.
23 Cui exprobrasti ? et quem blasphemasti ?
et super quem exaltasti vocem,
et levasti altitudinem oculorum tuorum ?
ad Sanctum Isra¨el.
24 In manu servorum tuorum exprobrasti Domino,
et dixisti : In multitudine quadrigarum mearum
ego ascendi altitudinem montium juga Libani ;
et succidam excelsa cedrorum ejus,
et electas abietes illius,
et introibo altitudinem summitatis ejus,
saltum Carmeli ejus.
25 Ego fodi, et bibi aquam,
et exsiccavi vestigio pedis mei
omnes rivos aggerum.
26 Numquid non audisti quæ olim fecerim ei ?
Ex diebus antiquis ego plasmavi illud ;
et nunc adduxi,
et factum est in eradicationem collium compugnantium,
et civitatum munitarum.
27 Habitatores earum breviata manu
contremuerunt, et confusi sunt.
Facti sunt sicut foenum agri,
et gramen pascuæ,
et herba tectorum,
quæ exaruit antequam maturesceret.
28 Habitationem tuam, et egressum tuum,
et introitum tuum cognovi,
et insaniam tuam contra me.
29 Cum fureres adversum me,
superbia tua ascendit in aures meas.
880
Isaias
Ponam ergo circulum in naribus tuis,
et frenum in labiis tuis,
et reducam te in viam
per quem venisti.
30 Tibi autem hoc erit signum : comede hoc anno quæ sponte nascuntur,
et in anno secundo pomis vescere ; in anno autem tertio seminate et metite,
et plantate vineas, et comedite fructum earum. 31 Et mittet id quod salvatum
fuerit de domo Juda, et quod reliquum est, radicem deorsum, et faciet fructum
sursum : 32 quia de Jerusalem exibunt reliquiæ, et salvatio de monte Sion :
zelus Domini exercituum faciet istud. 33 Propterea hæc dicit Dominus de rege
Assyriorum :
Non intrabit civitatem hanc,
et non jaciet ibi sagittam,
et non occupabit eam clypeus,
et non mittet in circuitu ejus aggerem.
34 In via qua venit, per eam revertetur,
et civitatem hanc non ingredietur, dicit Dominus.
35 Et protegam civitatem istam, ut salvem eam
propter me, et propter David, servum meum.
36 Egressus est autem angelus Domini, et percussit in castris Assyriorum
centum octoginta quinque millia. Et surrexerunt mane, et ecce omnes cadavera
mortuorum. 37 Et egressus est, et abiit, et reversus est Sennacherib, rex
Assyriorum, et habitavit in Ninive. 38 Et factum est, cum adoraret in templo
Nesroch deum suum, Adramelech et Sarasar, filii ejus, percusserunt eum
gladio, fugeruntque in terram Ararat ; et regnavit Asarhaddon, filius ejus, pro
eo.
38In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad mortem ; et introivit ad eum
Isaias, filius Amos, propheta, et dixit ei : Hæc dicit Dominus : Dispone
domui tuæ, quia morieris tu, et non vives. 2 Et convertit Ezechias faciem suam
ad parietem, et oravit ad Dominum, 3 et dixit : Obsecro, Domine, memento,
quæso, quomodo ambulaverim coram te in veritate et in corde perfecto, et
quod bonum est in oculis tuis fecerim. Et flevit Ezechias fletu magno. 4 Et
factum est verbum Domini ad Isaiam, dicens : 5 Vade, et dic Ezechiæ : Hæc
dicit Dominus Deus David patris tui : Audivi orationem tuam, et vidi lacrimas
tuas ; ecce ego adjiciam super dies tuos quindecim annos, 6 et de manu regis
Assyriorum eruam te, et civitatem istam, et protegam eam. 7 Hoc autem tibi
erit signum a Domino, quia faciet Dominus verbum hoc quod locutus est :
8 ecce ego reverti faciam umbram linearum per quas descenderat in horologio
Achaz in sole, retrorsum decem lineis. Et reversus est sol decem lineis per
gradus quos descenderat.
9 Scriptura Ezechiæ, regis Juda, cum ægrotasset et convaluisset de
infirmitate sua.
10 Ego dixi in dimidio dierum meorum :
Vadam ad portas inferi ;
quæsivi residuum annorum meorum.
11 Dixi : Non videbo Dominum Deum
in terra viventium ;
881
Isaias
non aspiciam hominem ultra,
et habitatorem quietis.
12 Generatio mea ablata est, et convoluta est a me,
quasi tabernaculum pastorum.
Præcisa est velut a texente vita mea ;
dum adhuc ordirer, succidit me :
de mane usque ad vesperam finies me.
13 Sperabam usque ad mane ;
quasi leo, sic contrivit omnia ossa mea :
de mane usque ad vesperam finies me.
14 Sicut pullus hirundinis, sic clamabo ;
meditabor ut columba.
Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum.
Domine, vim patior : responde pro me.
15 Quid dicam, aut quid respondebit mihi,
cum ipse fecerit ?
Recogitabo tibi omnes annos meos
in amaritudine animæ meæ.
16 Domine, si sic vivitur,
et in talibus vita spiritus mei,
corripies me, et vivificabis me.
17 Ecce in pace amaritudo mea amarissima.
Tu autem eruisti animam meam
ut non periret ;
projecisti post tergum tuum
omnia peccata mea.
18 Quia non infernus confitebitur tibi,
neque mors laudabit te :
non exspectabunt qui descendunt in lacum
veritatem tuam.
19 Vivens, vivens ipse confitebitur tibi,
sicut et ego hodie ;
pater filiis notam faciet
veritatem tuam.
20 Domine, salvum me fac !
et psalmos nostros cantabimus
cunctis diebus vitæ nostræ
in domo Domini.
21 Et jussit Isaias ut tollerent massam de ficis, et cataplasmarent super vulnus,
et sanaretur. 22 Et dixit Ezechias : Quod erit signum quia ascendam in
domum Domini ?
39 In tempore illo misit Merodach Baladan, filius Baladan, rex Babylonis,
libros et munera ad Ezechiam : audierat enim quod ægrotasset
et convaluisset. 2 Lætatus est autem super eis Ezechias, et ostendit eis cellam
aromatum, et argenti, et auri, et odoramentorum, et unguenti optimi, et
omnes apothecas supellectilis suæ, et universa quæ inventa sunt in thesauris
ejus. Non fuit verbum quod non ostenderet eis Ezechias in domo sua, et in
omni potestate sua. 3 Introivit autem Isaias propheta ad Ezechiam regem, et
dixit ei : Quid dixerunt viri isti, et unde venerunt ad te ? Et dixit Ezechias :
882
Isaias
De terra longinqua venerunt ad me, de Babylone. 4 Et dixit : Quid viderunt
in domo tua ? Et dixit Ezechias : Omnia quæ in domo mea sunt viderunt ;
non fuit res quam non ostenderim eis in thesauris meis. 5 Et dixit Isaias ad
Ezechiam : Audi verbum Domini exercituum. 6 Ecce dies venient, et auferentur
omnia quæ in domo tua sunt, et quæ thesaurizaverunt patres tui usque ad
diem hanc, in Babylonem ; non relinquetur quidquam, dicit Dominus. 7 Et de
filiis tuis, qui exibunt de te, quos genueris, tollent, et erunt eunuchi in palatio
regis Babylonis. 8 Et dixit Ezechias ad Isaiam : Bonum verbum Domini, quod
locutus est. Et dixit : Fiat tantum pax et veritas in diebus meis !
40 Consolamini, consolamini, popule meus,
dicit Deus vester.
2 Loquimini ad cor Jerusalem,
et advocate eam,
quoniam completa est malitia ejus,
dimissa est iniquitas illius :
suscepit de manu Domini duplicia
pro omnibus peccatis suis.
3 Vox clamantis in deserto :
Parate viam Domini,
rectas facite in solitudine semitas Dei nostri.
4 Omnis vallis exaltabitur,
et omnis mons et collis humiliabitur,
et erunt prava in directa,
et aspera in vias planas :
5 et revelabitur gloria Domini,
et videbit omnis caro pariter
quod os Domini locutum est.
6 Vox dicentis : Clama.
Et dixi : Quid clamabo ?
Omnis caro foenum,
et omnis gloria ejus quasi flos agri.
7 Exsiccatum est foenum, et cecidit flos,
quia spiritus Domini sufflavit in eo.
Vere foenum est populus :
8 exsiccatum est foenum, et cecidit flos ;
verbum autem Domini nostri manet in æternum.
9 Super montem excelsum ascende,
tu qui evangelizas Sion ;
exalta in fortitudine vocem tuam,
qui evangelizas Jerusalem :
exalta, noli timere.
Dic civitatibus Juda :
Ecce Deus vester :
10 ecce Dominus Deus in fortitudine veniet,
et brachium ejus dominabitur :
ecce merces ejus cum eo,
et opus illius coram illo.
11 Sicut pastor gregem suum pascet,
in brachio suo congregabit agnos,
883
Isaias
et in sinu suo levabit ;
foetas ipse portabit.
12 Quis mensus est pugillo aquas,
et cælos palmo ponderavit ?
quis appendit tribus digitis molem terræ,
et liberavit in pondere montes,
et colles in statera ?
13 Quis adjuvit spiritum Domini ?
aut quis consiliarius ejus fuit, et ostendit illi ?
14 cum quo iniit consilium, et instruxit eum,
et docuit eum semitam justitiæ,
et erudivit eum scientiam,
et viam prudentiæ ostendit illi ?
15 Ecce gentes quasi stilla situlæ,
et quasi momentum stateræ reputatæ sunt ;
ecce insulæ quasi pulvis exiguus.
16 Et Libanus non sufficiet ad succendendum,
et animalia ejus non sufficient ad holocaustum.
17 Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram eo,
et quasi nihilum et inane reputatæ sunt ei.
18 Cui ergo similem fecisti Deum ?
aut quam imaginem ponetis ei ?
19 Numquid sculptile conflavit faber ?
aut aurifex auro figuravit illud,
et laminis argenteis argentarius ?
20 Forte lignum et imputribile elegit ;
artifex sapiens quærit
quomodo statuat simulacrum, quod non moveatur.
21 Numquid non scitis ? numquid non audistis ?
numquid non annuntiatum est vobis ab initio ?
numquid non intellexistis fundamenta terræ ?
22 Qui sedet super gyrum terræ,
et habitatores ejus sunt quasi locustæ ;
qui extendit velut nihilum cælos,
et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum ;
23 qui dat secretorum scrutatores quasi non sint,
judices terræ velut inane fecit.
24 Et quidem neque plantatus, neque satus,
neque radicatus in terra truncus eorum ;
repente flavit in eos, et aruerunt,
et turbo quasi stipulam auferet eos.
25 Et cui assimilastis me, et adæquastis ?
dicit Sanctus.
26 Levate in excelsum oculos vestros, et videte
quis creavit hæc :
qui educit in numero militiam eorum,
et omnes ex nomine vocat ;
præ multitudine fortitudinis et roboris, virtutisque ejus,
neque unum reliquum fuit.
884
Isaias
27 Quare dicis, Jacob,
et loqueris, Isra¨el :
Abscondita est via mea a Domino,
et a Deo meo judicium meum transivit ?
28 Numquid nescis, aut non audisti ?
Deus sempiternus Dominus,
qui creavit terminos terræ :
non deficiet, neque laborabit,
nec est investigatio sapientiæ ejus.
29 Qui dat lasso virtutem,
et his qui non sunt, fortitudinem et robur multiplicat.
30 Deficient pueri, et laborabunt,
et juvenes in infirmitate cadent ;
31 qui autem sperant in Domino mutabunt fortitudinem,
assument pennas sicut aquilæ :
current et non laborabunt,
ambulabunt et non deficient.
41 Taceant ad me insulæ,
et gentes mutent fortitudinem :
accedant, et tunc loquantur ;
simul ad judicium propinquemus.
2 Quis suscitavit ab oriente Justum,
vocavit eum ut sequeretur se ?
Dabit in conspectu ejus gentes,
et reges obtinebit :
dabit quasi pulverem gladio ejus,
sicut stipulam vento raptam arcui ejus.
3 Persequetur eos, transibit in pace :
semita in pedibus ejus non apparebit.
4 Quis hæc operatus est, et fecit,
vocans generationes ab exordio ?
Ego Dominus :
primus et novissimus ego sum.
5 Viderunt insulæ, et timuerunt ;
extrema terræ obstupuerunt :
appropinquaverunt, et accesserunt.
6 Unusquisque proximo suo auxiliabitur,
et fratri suo dicet : Confortare.
7 Confortavit faber ærarius
percutiens malleo
eum, qui cudebat tunc temporis,
dicens : Glutino bonum est ;
et confortavit eum clavis, ut non moveretur.
8 Et tu, Isra¨el, serve meus,
Jacob quem elegi,
semen Abraham amici mei :
9 in quo apprehendi te ab extremis terræ,
et a longinquis ejus vocavi te,
885
Isaias
et dixi tibi : Servus meus es tu :
elegi te, et non abjeci te.
10 Ne timeas, quia ego tecum sum ;
ne declines, quia ego Deus tuus :
confortavi te, et auxiliatus sum tibi,
et suscepit te dextera Justi mei.
11 Ecce confundentur et erubescent
omnes qui pugnant adversum te ;
erunt quasi non sint, et peribunt
viri qui contradicunt tibi.
12 Quæres eos, et non invenies,
viros rebelles tuos ;
erunt quasi non sint, et veluti consumptio
homines bellantes adversum te.
13 Quia ego Dominus Deus tuus,
apprehendens manum tuam,
dicensque tibi : Ne timeas :
ego adjuvi te.
14 Noli timere, vermis Jacob,
qui mortui estis ex Isra¨el :
ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus,
et redemptor tuus Sanctus Isra¨el.
15 Ego posui te quasi plaustrum triturans novum,
habens rostra serrantia ;
triturabis montes, et comminues,
et colles quasi pulverem pones.
16 Ventilabis eos, et ventus tollet,
et turbo disperget eos ;
et tu exsultabis in Domino,
in Sancto Isra¨el lætaberis.
17 Egeni et pauperes
quærunt aquas, et non sunt ;
lingua eorum siti aruit.
Ego Dominus exaudiam eos,
Deus Isra¨el, non derelinquam eos.
18 Aperiam in supinis collibus flumina,
et in medio camporum fontes :
ponam desertum in stagna aquarum,
et terram inviam in rivos aquarum.
19 Dabo in solitudinem cedrum,
et spinam, et myrtum, et lignum olivæ ;
ponam in deserto abietem,
ulmum, et buxum simul :
20 ut videant, et sciant,
et recogitent, et intelligant pariter,
quia manus Domini fecit hoc,
et Sanctus Isra¨el creavit illud.
21 Prope facite judicium vestrum,
dicit Dominus ;
Afferte, si quid forte habetis,
886
Isaias
dicit rex Jacob.
22 Accedant, et nuntient nobis
quæcumque ventura sunt ;
priora quæ fuerunt, nuntiate,
et ponemus cor nostrum,
et sciemus novissima eorum ;
et quæ ventura sunt, indicate nobis.
23 Annuntiate quæ ventura sunt in futurum,
et sciemus quia dii estis vos ;
bene quoque aut male, si potestis, facite,
et loquamur et videamus simul.
24 Ecce vos estis ex nihilo,
et opus vestrum ex eo quod non est :
abominatio est qui elegit vos.
25 Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis :
vocabit nomen meum,
et adducet magistratus quasi lutum,
et velut plastes conculcans humum.
26 Quis annuntiavit ab exordio ut sciamus,
et a principio ut dicamus : Justus es ?
Non est neque annuntians, neque prædicens,
neque audiens sermones vestros.
27 Primus ad Sion dicet : Ecce adsunt,
et Jerusalem evangelistam dabo.
28 Et vidi,
et non erat neque ex istis quisquam
qui iniret consilium,
et interrogatus responderet verbum.
29 Ecce omnes injusti,
et vana opera eorum ;
ventus et inane simulacra eorum.
42 Ecce servus meus, suscipiam eum ;
electus meus, complacuit sibi in illo anima mea :
dedi spiritum meum super eum :
judicium gentibus proferet.
2 Non clamabit, neque accipiet personam,
nec audietur vox ejus foris.
3 Calamum quassatum non conteret,
et linum fumigans non extinguet :
in veritate educet judicium.
4 Non erit tristis, neque turbulentus,
donec ponat in terra judicium ;
et legem ejus insulæ exspectabunt.
5 Hæc dicit Dominus Deus,
creans cælos, et extendens eos ;
formans terram, et quæ germinant ex ea ;
dans flatum populo qui est super eam,
et spiritum calcantibus eam :
6 Ego Dominus vocavi te in justitia,
887
Isaias
et apprehendi manum tuam,
et servavi te :
et dedi te in foedus populi,
in lucem gentium,
7 ut aperires oculos cæcorum,
et educeres de conclusione vinctum,
de domo carceris sedentes in tenebris.
8 Ego Dominus,
hoc est nomen meum ;
gloriam meam alteri non dabo,
et laudem meam sculptilibus.
9 Quæ prima fuerunt, ecce venerunt ;
nova quoque ego annuntio :
antequam oriantur,
audita vobis faciam.
10 Cantate Domino canticum novum,
laus ejus ab extremis terræ,
qui descenditis in mare, et plenitudo ejus ;
insulæ, et habitatores earum.
11 Sublevetur desertum et civitates ejus.
In domibus habitabit Cedar :
laudate, habitatores petræ ;
de vertice montium clamabunt.
12 Ponent Domino gloriam,
et laudem ejus in insulis nuntiabunt.
13 Dominus sicut fortis egredietur,
sicut vir præliator suscitabit zelum ;
vociferabitur, et clamabit :
super inimicos suos confortabitur.
14 Tacui semper,
silui, patiens fui :
sicut parturiens loquar ;
dissipabo, et absorbebo simul.
15 Desertos faciam montes et colles,
et omne gramen eorum exsiccabo ;
et ponam flumina in insulas,
et stagna arefaciam.
16 Et ducam cæcos in viam quam nesciunt,
et in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam ;
ponam tenebras coram eis in lucem,
et prava in recta ;
hæc verba feci eis,
et non dereliqui eos.
17 Conversi sunt retrorsum, confundantur confusione,
qui confidunt in sculptili ;
qui dicunt conflatili :
Vos dii nostri.
18 Surdi, audite,
888
Isaias
et cæci, intuemini ad videndum.
19 Quis cæcus, nisi servus meus ;
et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi ?
quis cæcus, nisi qui venundatus est ?
et quis cæcus, nisi servus Domini ?
20 Qui vides multa, nonne custodies ?
qui apertas habes aures, nonne audies ?
21 Et Dominus voluit ut sanctificaret eum,
et magnificaret legem, et extolleret.
22 Ipse autem populus direptus, et vastatus ;
laqueus juvenum omnes,
et in domibus carcerum absconditi sunt ;
facti sunt in rapinam, nec est qui eruat ;
in direptionem, nec est qui dicat : Redde.
23 Quis est in vobis qui audiat hoc,
attendat, et auscultet futura ?
24 Quis dedit in direptionem Jacob,
et Isra¨el vastantibus ?
nonne Dominus ipse, cui peccavimus ?
Et noluerunt in viis ejus ambulare,
et non audierunt legem ejus.
25 Et effudit super eum indignationem furoris sui,
et forte bellum ;
et combussit eum in circuitu, et non cognovit ;
et succendit eum, et non intellexit.
43 Et nunc hæc dicit Dominus
creans te, Jacob,
et formans te, Isra¨el :
Noli timere, quia redemi te,
et vocavi te nomine tuo : meus es tu.
2 Cum transieris per aquas, tecum ero,
et flumina non operient te ;
cum ambulaveris in igne, non combureris, et flamma non ardebit
in te.
3 Quia ego Dominus Deus tuus,
Sanctus Isra¨el, salvator tuus,
dedi propitiationem tuam Ægyptum,
Æthopiam, et Saba, pro te.
4 Ex quo honorabilis factus es in oculis meis,
et gloriosus, ego dilexi te,
et dabo homines pro te,
et populos pro anima tua.
5 Noli timere, quia ego tecum sum ;
ab oriente adducam semen tuum,
et ab occidente congregabo te.
6 Dicam aquiloni : Da ;
et austro : Noli prohibere :
affer filios meos de longinquo,
et filias meas ab extremis terræ.
889
Isaias
7 Et omnem qui invocat nomen meum,
in gloriam meam creavi eum, formavi eum, et feci eum.
8 Educ foras populum cæcum, et oculos habentem ;
surdum, et aures ei sunt.
9 Omnes gentes congregatæ sunt simul,
et collectæ sunt tribus.
Quis in vobis annuntiet istud,
et quæ prima sunt audire nos faciet ?
Dent testes eorum, justificentur,
et audiant, et dicant : Vere.
10 Vos testes mei, dicit Dominus,
et servus meus quem elegi :
ut sciatis, et credatis mihi,
et intelligatis quia ego ipse sum ;
ante me non est formatus Deus,
et post me non erit.
11 Ego sum, ego sum Dominus,
et non est absque me salvator.
12 Ego annuntiavi, et salvavi ; auditum feci,
et non fuit in vobis alienus :
vos testes mei, dicit Dominus,
et ego Deus.
13 Et ab initio ego ipse,
et non est qui de manu mea eruat.
Operabor, et quis avertet illud ?
14 Hæc dicit Dominus, redemptor vester,
Sanctus Isra¨el :
Propter vos misi in Babylonem,
et detraxi vectes universos,
et Chaldæos in navibus suis gloriantes.
15 Ego Dominus, Sanctus vester,
creans Isra¨el, rex vester.
16 Hæc dicit Dominus,
qui dedit in mari viam,
et in aquis torrentibus semitam ;
17 qui eduxit quadrigam et equum,
agmen et robustum :
simul obdormierunt, nec resurgent ;
contriti sunt quasi linum, et extincti sunt.
18 Ne memineritis priorum,
et antiqua ne intueamini.
19 Ecce ego facio nova,
et nunc orientur, utique cognoscetis ea :
ponam in deserto viam,
et in invio flumina.
20 Glorificabit me bestia agri,
dracones, et struthiones :
quia dedi in deserto aquas,
flumina in invio,
890
Isaias
ut darem potum populo meo, electo meo.
21 Populum istum formavi mihi :
laudem meam narrabit.
22 Non me invocasti, Jacob,
nec laborasti in me, Isra¨el.
23 Non obtulisti mihi arietem holocausti tui,
et victimis tuis non glorificasti me ;
non te servire feci in oblatione,
nec laborem tibi præbui in thure.
24 Non emisti mihi argento calamum,
et adipe victimarum tuarum non inebriasti me :
verumtamen servire me fecisti in peccatis tuis ;
præbuisti mihi laborem in iniquitatibus tuis.
25 Ego sum, ego sum ipse qui deleo iniquitates tuas propter me,
et peccatorum tuorum non recordabor.
26 Reduc me in memoriam, et judicemur simul :
narra si quid habes ut justificeris.
27 Pater tuus primus peccavit,
et interpretes tui prævaricati sunt in me :
28 et contaminavi principes sanctos ;
dedi ad internecionem Jacob,
et Isra¨el in blasphemiam.
44 Et nunc audi, Jacob, serve meus,
et Isra¨el, quem elegi.
2 Hæc dicit Dominus faciens et formans te,
ab utero auxiliator tuus :
Noli timere, serve meus Jacob,
et rectissime, quem elegi.
3 Effundam enim aquas super sitientem,
et fluenta super aridam ;
effundam spiritum meum super semen tuum,
et benedictionem meam super stirpem tuam :
4 et germinabunt inter herbas,
quasi salices juxta præterfluentes aquas.
5 Iste dicet : Domini ego sum ;
et ille vocabit in nomine Jacob ;
et hic scribet manu sua : Domino,
et in nomine Isra¨el assimilabitur.
6 Hæc dicit Dominus, rex Isra¨el,
et redemptor ejus, Dominus exercituum :
Ego primus, et ego novissimus,
et absque me non est deus.
7 Quis similis mei ? vocet,
et annuntiet : et ordinem exponat mihi,
ex quo constitui populum antiquum ;
ventura et quæ futura sunt annuntient eis.
8 Nolite timere, neque conturbemini :
891
Isaias
ex tunc audire te feci,
et annuntiavi ; vos estis testes mei.
Numquid est Deus absque me,
et formator quem ego non noverim ?
9 Plastæ idoli omnes nihil sunt,
et amantissima eorum non proderunt eis.
Ipsi sunt testes eorum, quia non vident,
neque intelligunt, ut confundantur.
10 Quis formavit deum,
et sculptile conflavit ad nihil utile ?
11 Ecce omnes participes ejus confundentur,
fabri enim sunt ex hominibus ;
convenient omnes, stabunt
et pavebunt, et confundentur simul.
12 Faber ferrarius lima operatus est,
in prunis et in malleis formavit illud,
et operatus est in brachio fortitudinis suæ ;
esuriet et deficiet,
non bibet aquam et lassescet.
13 Artifex lignarius extendit normam,
formavit illud in runcina,
fecit illud in angularibus,
et in circino tornavit illud,
et fecit imaginem viri
quasi speciosum hominem
habitantem in domo ;
14 succidit cedros,
tulit ilicem, et quercum,
quæ steterat inter ligna saltus ;
plantavit pinum, quam pluvia nutrivit :
15 et facta est hominibus in focum ;
sumpsit ex eis, et calefactus est ;
et succendit et coxit panes ;
de reliquo autem operatus est deum et adoravit ;
fecit sculptile, et curvatus est ante illud.
16 Medium ejus combussit igni,
et de medio ejus carnes comedit ;
coxit pulmentum, et saturatus est,
et calefactus est, et dixit : Vah !
calefactus sum, vidi focum ;
17 reliquum autem ejus deum fecit et sculptile sibi ;
curvatur ante illud, et adorat illud,
et obsecrat, dicens :
Libera me, quia deus meus es tu !
18 Nescierunt, neque intellexerunt ;
obliti enim sunt ne videant oculi eorum,
et ne intelligant corde suo.
19 Non recogitant in mente sua,
neque cognoscunt, neque sentiunt, ut dicant :
Medietatem ejus combussi igni,
892
Isaias
et coxi super carbones ejus panes ;
coxi carnes et comedi,
et de reliquo ejus idolum faciam ?
ante truncum ligni procidam ?
20 Pars ejus cinis est ;
cor insipiens adoravit illud,
et non liberabit animam suam :
neque dicet : Forte mendacium est in dextera mea.
21 Memento horum Jacob,
et Isra¨el, quoniam servus meus es tu.
Formavi te ; servus meus es tu,
Isra¨el, ne obliviscaris mei.
22 Delevi ut nubem iniquitates tuas,
et quasi nebulam peccata tua :
revertere ad me, quoniam redemi te.
23 Laudate, cæli, quoniam misericordiam fecit Dominus ;
jubilate, extrema terræ ;
resonate, montes, laudationem,
saltus et omne lignum ejus,
quoniam redemit Dominus Jacob,
et Isra¨el gloriabitur.
24 Hæc dicit Dominus, redemptor tuus,
et formator tuus ex utero :
Ego sum Dominus, faciens omnia,
extendens cælos solus,
stabiliens terram, et nullus mecum ;
25 irrita faciens signa divinorum,
et ariolos in furorem vertens ;
convertens sapientes retrorsum,
et scientiam eorum stultam faciens ;
26 suscitans verbum servi sui,
et consilium nuntiorum suorum complens ;
qui dico Jerusalem : Habitaberis,
et civitatibus Juda : Ædificabimini,
et deserta ejus suscitabo ;
27 qui dico profundo : Desolare,
et flumina tua arefaciam ;
28 qui dico Cyro : Pastor meus es,
et omnem voluntatem meam complebis ;
qui dico Jerusalem : Ædificaberis,
et templo : Fundaberis.
45 Hæc dicit Dominus christo meo Cyro,
cujus apprehendi dexteram,
ut subjiciam ante faciem ejus gentes,
et dorsa regum vertam,
et aperiam coram eo januas,
et portæ non claudentur :
2 Ego ante te ibo, et gloriosos terræ humiliabo ;
893
Isaias
portas æreas conteram,
et vectes ferreos confringam :
3 et dabo tibi thesauros absconditos,
et arcana secretorum,
ut scias quia ego Dominus,
qui voco nomen tuum, Deus Isra¨el,
4 propter servum meum Jacob,
et Isra¨el, electum meum ;
et vocavi te nomine tuo :
assimilavi te, et non cognovisti me.
5 Ego Dominus, et non est amplius ;
extra me non est deus ;
accinxi te, et non cognovisti me :
6 ut sciant hi qui ab ortu solis et qui ab occidente,
quoniam absque me non est :
ego Dominus, et non est alter :
7 formans lucem et creans tenebras,
faciens pacem et creans malum :
ego Dominus faciens omnia hæc.
8 Rorate, cæli, desuper,
et nubes pluant justum ;
aperiatur terra, et germinet Salvatorem,
et justitia oriatur simul :
ego Dominus creavi eum.
9 Væ qui contradicit fictori suo,
testa de samiis terræ !
Numquid dicet lutum figulo suo : Quid facis,
et opus tuum absque manibus est ?
10 Væ qui dicit patri : Quid generas ?
et mulieri : Quid parturis ?
11 Hæc dicit Dominus,
Sanctus Isra¨el, plastes ejus :
Ventura interrogate me ;
super filios meos et super opus manuum mearum mandate mihi.
12 Ego feci terram,
et hominem super eam creavi ego :
manus meæ tetenderunt cælos,
et omni militiæ eorum mandavi.
13 Ego suscitavi eum ad justitiam,
et omnes vias ejus dirigam ;
ipse ædificabit civitatem meam,
et captivitatem meam dimittet,
non in pretio neque in muneribus,
dicit Dominus Deus exercituum.
14 Hæc dicit Dominus :
Labor Ægypti, et negotiatio Æthiopiæ,
et Sabaim viri sublimes
ad te transibunt, et tui erunt ;
894
Isaias
post te ambulabunt,
vincti manicis pergent, et te adorabunt,
teque deprecabuntur.
Tantum in te est Deus,
et non est absque te deus.
15 Vere tu es Deus absconditus,
Deus Isra¨el, salvator.
16 Confusi sunt, et erubuerunt omnes :
simul abierunt in confusionem fabricatores errorum.
17 Isra¨el salvatus est in Domino salute æterna ;
non confundemini, et non erubescetis usque in sæculum sæculi.
18 Quia hæc dicit Dominus
creans cælos,
ipse Deus formans terram
et faciens eam, ipse plastes ejus ;
non in vanum creavit eam :
ut habitaretur formavit eam :
Ego Dominus, et non est alius.
19 Non in abscondito locutus sum,
in loco terræ tenebroso ;
non dixi semini Jacob frustra :
Quærite me :
ego Dominus loquens justitiam,
annuntians recta.
20 Congregamini, et venite, et accedite simul
qui salvati estis ex gentibus :
nescierunt qui levant lignum sculpturæ suæ,
et rogant deum non salvantem.
21 Annuntiate, et venite,
et consiliamini simul.
Quis auditum fecit hoc ab initio,
ex tunc prædixit illud ?
numquid non ego Dominus,
et non est ultra deus absque me ?
Deus justus, et salvans non est præter me.
22 Convertimini ad me, et salvi eritis,
omnes fines terræ,
quia ego Deus, et non est alius.
23 In memetipso juravi ;
egredietur de ore meo justitiæ verbum,
et non revertetur :
quia mihi curvabitur omne genu,
et jurabit omnis lingua.
24 Ergo in Domino, dicet,
meæ sunt justitiæ et imperium ;
ad eum venient, et confundentur
omnes qui repugnant ei.
25 In Domino justificabitur, et laudabitur
omne semen Isra¨el.
895
Isaias
46 Confractus est Bel, contritus est Nabo ;
facta sunt simulacra eorum bestiis et jumentis,
onera vestra gravi pondere
usque ad lassitudinem.
2 Contabuerunt, et contrita sunt simul ;
non potuerunt salvare portantem,
et anima eorum in captivitatem ibit.
3 Audite me, domus Jacob,
et omne residuum domus Isra¨el ;
qui portamini a meo utero,
qui gestamini a mea vulva.
4 Usque ad senectam ego ipse,
et usque ad canos ego portabo ;
ego feci, et ego feram ;
ego portabo, et salvabo.
5 Cui assimilastis me, et adæquastis,
et comparastis me, et fecistis similem ?
6 Qui confertis aurum de sacculo,
et argentum statera ponderatis,
conducentes aurificem ut faciat deum,
et procidunt, et adorant.
7 Portant illum in humeris gestantes,
et ponentes in loco suo,
et stabit, ac de loco suo non movebitur :
sed et cum clamaverint ad eum, non audiet ;
de tribulatione non salvabit eos.
8 Mementote istud, et confundamini ;
redite, prævaricatores, ad cor.
9 Recordamini prioris sæculi,
quoniam ego sum Deus, et non est ultra deus,
nec est similis mei.
10 Annuntians ab exordio novissimum,
et ab initio quæ necdum facta sunt,
dicens : Consilium meum stabit,
et omnis voluntas mea fiet.
11 Vocans ab oriente avem,
et de terra longinqua virum voluntatis meæ :
et locutus sum, et adducam illud ;
creavi et faciam illud.
12 Audite me, duro corde,
qui longe estis a justitia.
13 Prope feci justitiam meam, non elongabitur,
et salus mea non morabitur.
Dabo in Sion salutem,
et in Isra¨el gloriam meam.
47 Descende, sede in pulvere,
virgo filia Babylon :
sede in terra ; non est solium
filiæ Chaldæorum,
896
Isaias
quia ultra non vocaberis
mollis et tenera.
2 Tolle molam, et mole farinam ;
denuda turpitudinem tuam ;
discooperi humerum, revela crura,
transi flumina.
3 Revelabitur ignominia tua,
et videbitur opprobrium tuum ;
ultionem capiam, et non resistet mihi homo.
4 Redemptor noster, Dominus exercituum nomen illius,
Sanctus Isra¨el.
5 Sede tacens, et intra in tenebras,
filia Chaldæorum,
quia non vocaberis ultra
domina regnorum.
6 Iratus sum super populum meum :
contaminavi hæreditatem meam,
et dedi eos in manu tua :
non posuisti eis misericordias ;
super senem aggravasti jugum tuum valde.
7 Et dixisti : In sempiternum ero domina.
Non posuisti hæc super cor tuum,
neque recordata es novissimi tui.
8 Et nunc audi hæc delicata,
et habitans confidenter,
quæ dicis in corde tuo :
Ego sum, et non est præter me amplius ;
non sedebo vidua,
et ignorabo sterilitatem.
9 Venient tibi duo hæc
subito in die una,
sterilitas et viduitas :
universa venerunt super te,
propter multitudinem maleficiorum tuorum,
et propter duritiam incantatorum tuorum vehementem.
10 Et fiduciam habuisti in malitia tua,
et dixisti : Non est qui videat me.
Sapientia tua et scientia tua,
hæc decepit te.
Et dixisti in corde tuo :
Ego sum, et præter me non est altera.
11 Veniet super te malum,
et nescies ortum ejus ;
et irruet super te calamitas
quam non poteris expiare ;
veniet super te repente miseria
quam nescies.
12 Sta cum incantatoribus tuis
et cum multitudine maleficiorum tuorum,
in quibus laborasti ab adolescentia tua,
897
Isaias
si forte quod prosit tibi,
aut si possis fieri fortior.
13 Defecisti in multitudine consiliorum tuorum.
Stent, et salvent te
augures cæli,
qui contemplabantur sidera,
et supputabant menses,
ut ex eis annuntiarent ventura tibi.
14 Ecce facti sunt quasi stipula,
ignis combussit eos ;
non liberabunt animam suam
de manu flammæ ;
non sunt prunæ quibus calefiant,
nec focus ut sedeant ad eum.
15 Sic facta sunt tibi in quibuscumque laboraveras :
negotiatores tui ab adolescentia tua,
unusquisque in via sua erraverunt ;
non est qui salvet te.
48 Audite hæc, domus Jacob,
qui vocamini nomine Isra¨el,
et de aquis Juda existis ;
qui juratis in nomine Domini,
et Dei Isra¨el recordamini
non in veritate neque in justitia.
2 De civitate enim sancta vocati sunt,
et super Deum Isra¨el constabiliti sunt :
Dominus exercituum nomen ejus.
3 Priora ex tunc annuntiavi,
et ex ore meo exierunt, et audita feci ea :
repente operatus sum, et venerunt.
4 Scivi enim quia durus es tu,
et nervus ferreus cervix tua,
et frons tua ærea.
5 Prædixi tibi ex tunc ;
antequam venirent, indicavi tibi,
ne forte diceres : Idola mea fecerunt hæc,
et sculptilia mea et conflatilia mandaverunt ista.
6 Quæ audisti, vide omnia ;
vos autem, num annuntiastis ?
Audita feci tibi nova ex tunc,
et conservata sunt quæ nescis.
7 Nunc creata sunt et non ex tunc ;
et ante diem, et non audisti ea,
ne forte dicas : Ecce ego cognovi ea.
8 Neque audisti, neque cognovisti,
neque ex tunc aperta est auris tua :
scio enim quia prævaricans prævaricaberis,
et transgressorem ex utero vocavi te.
9 Propter nomen meum longe faciam furorem meum,
898
Isaias
et laude mea infrenabo te,
ne intereas.
10 Ecce excoxi te, sed non quasi argentum ;
elegi te in camino paupertatis.
11 Propter me, propter me faciam,
ut non blasphemer ;
et gloriam meam alteri non dabo.
12 Audi me, Jacob,
et Isra¨el, quem ego voco :
ego ipse, ego primus,
et ego novissimus.
13 Manus quoque mea fundavit terram,
et dextera mea mensa est cælos ;
ego vocabo eos,
et stabunt simul.
14 Congregamini, omnes vos, et audite :
quis de eis annuntiavit hæc ?
Dominus dilexit eum, faciet voluntatem suam in Babylone,
et brachium suum in Chaldæis.
15 Ego, ego locutus sum, et vocavi eum ;
adduxi eum, et directa est via ejus.
16 Accedite ad me et audite hoc :
non a principio in abscondito locutus sum :
ex tempore antequam fieret, ibi eram :
et nunc Dominus Deus misit me,
et spiritus ejus.
17 Hæc dicit Dominus, redemptor tuus,
Sanctus Isra¨el :
Ego Dominus Deus tuus,
docens te utilia,
gubernans te in via qua ambulas.
18 Utinam attendisses mandata mea :
facta fuisset sicut flumen pax tua,
et justitia tua sicut gurgites maris :
19 et fuisset quasi arena semen tuum,
et stirps uteri tui ut lapilli ejus ;
non interisset et non fuisset attritum
nomen ejus a facie mea.
20 Egredimini de Babylone, fugite a Chaldæis,
in voce exsultationis annuntiate :
auditum facite hoc,
et efferte illud usque ad extrema terræ.
Dicite : Redemit Dominus
servum suum Jacob.
21 Non sitierunt in deserto, cum educeret eos :
aquam de petra produxit eis,
et scidit petram, et fluxerunt aquæ.
22 Non est pax impiis, dicit Dominus.
899
Isaias
49 Audite, insulæ,
et attendite, populi de longe :
Dominus ab utero vocavit me ;
de ventre matris meæ recordatus est nominis mei.
2 Et posuit os meum quasi gladium acutum,
in umbra manus suæ protexit me,
et posuit me sicut sagittam electam :
in pharetra sua abscondit me.
3 Et dixit mihi : Servus meus es tu Isra¨el,
quia in te gloriabor.
4 Et ego dixi : In vacuum laboravi ;
sine causa et vane fortitudinem meam consumpsi :
ergo judicium meum cum Domino,
et opus meum cum Deo meo.
5 Et nunc dicit Dominus,
formans me ex utero servum sibi,
ut reducam Jacob ad eum,
et Isra¨el non congregabitur ;
et glorificatus sum in oculis Domini,
et Deus meus factus est fortitudo mea.
6 Et dixit : Parum est ut sis mihi servus
ad suscitandas tribus Jacob,
et fæces Isra¨el convertendas :
ecce dedi te in lucem gentium,
ut sis salus mea
usque ad extremum terræ.
7 Hæc dicit Dominus,
redemptor Isra¨el, Sanctus ejus,
ad contemptibilem animam, ad abominatam gentem,
ad servum dominorum :
Reges videbunt,
et consurgent principes, et adorabunt
propter Dominum, quia fidelis est,
et Sanctum Isra¨el qui elegit te.
8 Hæc dicit Dominus :
In tempore placito exaudivi te,
et in die salutis auxiliatus sum tui :
et servavi te, et dedi te in foedus populi,
ut suscitares terram,
et possideres hæreditates dissipatas ;
9 ut diceres his qui vincti sunt : Exite,
et his qui in tenebris : Revelamini.
Super vias pascentur,
et in omnibus planis pascua eorum.
10 Non esurient neque sitient,
et non percutiet eos æstus et sol,
quia miserator eorum reget eos,
et ad fontes aquarum potabit eos.
11 Et ponam omnes montes meos in viam,
900
Isaias
et semitæ meæ exaltabuntur.
12 Ecce isti de longe venient,
et ecce illi ab aquilone et mari,
et isti de terra australi.
13 Laudate, cæli, et exsulta, terra ;
jubilate, montes, laudem,
quia consolatus est Dominus populum suum,
et pauperum suorum miserebitur.
14 Et dixit Sion : Dereliquit me Dominus,
et Dominus oblitus est mei.
15 Numquid oblivisci potest mulier infantem suum,
ut non misereatur filio uteri sui ?
Etsi illa oblita fuerit,
ego tamen non obliviscar tui.
16 Ecce in manibus meis descripsi te ;
muri tui coram oculis meis semper.
17 Venerunt structores tui ;
destruentes te et dissipantes a te exibunt.
18 Leva in circuitu oculos tuos, et vide :
omnes isti congregati sunt, venerunt tibi.
Vivo ego, dicit Dominus,
quia omnibus his velut ornamento vestieris,
et circumdabis tibi eos quasi sponsa ;
19 quia deserta tua, et solitudines tuæ,
et terra ruinæ tuæ,
nunc angusta erunt præ habitatoribus ;
et longe fugabuntur qui absorbebant te.
20 Adhuc dicent in auribus tuis
filii sterilitatis tuæ :
Angustus est mihi locus ;
fac spatium mihi ut habitem.
21 Et dices in corde tuo :
Quis genuit mihi istos ?
ego sterilis et non pariens,
transmigrata, et captiva ;
et istos quis enutrivit ?
ego destituta et sola ;
et isti ubi erant ?
22 Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce levabo ad gentes manum meam,
et ad populos exaltabo signum meum :
et afferent filios tuos in ulnis,
et filias tuas super humeros portabunt.
23 Et erunt reges nutritii tui,
et reginæ nutrices tuæ ;
vultu in terram demisso adorabunt te,
et pulverem pedum tuorum lingent.
Et scies quia ego Dominus,
super quo non confundentur qui exspectant eum.
901
Isaias
24 Numquid tolletur a forti præda ?
aut quod captum fuerit a robusto, salvum esse poterit ?
25 Quia hæc dicit Dominus :
Equidem, et captivitas a forti tolletur,
et quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur.
Eos vero qui judicaverunt te, ego judicabo,
et filios tuos ego salvabo.
26 Et cibabo hostes tuos carnibus suis,
et quasi musto, sanguine suo inebriabuntur,
et sciet omnis caro
quia ego Dominus salvans te,
et redemptor tuus fortis Jacob.
50 Hæc dicit Dominus :
Quis est hic liber repudii matris vestræ,
quo dimisi eam ?
aut quis est creditor meus,
cui vendidi vos ?
Ecce in iniquitatibus vestris venditi estis,
et in sceleribus vestris dimisi matrem vestram.
2 Quia veni, et non erat vir ;
vocavi, et non erat qui audiret.
Numquid abbreviata et parvula facta est manus mea,
ut non possim redimere ?
aut non est in me virtus ad liberandum ?
Ecce in increpatione mea desertum faciam mare,
ponam flumina in siccum ;
computrescent pisces sine aqua,
et morientur in siti.
3 Induam cælos tenebris,
et saccum ponam operimentum eorum.
4 Dominus dedit mihi
linguam eruditam,
ut sciam sustentare eum qui lassus est verbo.
Erigit mane,
mane erigit mihi aurem,
ut audiam quasi magistrum.
5 Dominus Deus aperuit mihi aurem,
ego autem non contradico :
retrorsum non abii.
6 Corpus meum dedi percutientibus,
et genas meas vellentibus ;
faciem meam non averti ab increpantibus
et conspuentibus in me.
7 Dominus Deus auxiliator meus,
ideo non sum confusus ;
ideo posui faciem meam ut petram durissimam,
et scio quoniam non confundar.
8 Juxta est qui justificat me ; quis contradicet mihi ?
902
Isaias
Stemus simul ;
quis est adversarius meus ? accedat ad me.
9 Ecce Dominus Deus auxiliator meus ;
quis est qui condemnet me ?
Ecce omnes quasi vestimentum conterentur ;
tinea comedet eos.
10 Quis ex vobis timens Dominum,
audiens vocem servi sui ?
Qui ambulavit in tenebris,
et non est lumen ei,
speret in nomine Domini,
et innitatur super Deum suum.
11 Ecce vos omnes accendentes ignem,
accincti flammis :
ambulate in lumine ignis vestri,
et in flammis quas succendistis ;
de manu mea factum est hoc vobis :
in doloribus dormietis.
51 Audite me, qui sequimini quod justum est,
et quæritis Dominum ;
attendite ad petram unde excisi estis,
et ad cavernam laci de qua præcisi estis.
2 Attendite ad Abraham, patrem vestrum,
et ad Saram, quæ peperit vos :
quia unum vocavi eum,
et benedixi ei, et multiplicavi eum.
3 Consolabitur ergo Dominus Sion,
et consolabitur omnes ruinas ejus :
et ponet desertum ejus quasi delicias,
et solitudinem ejus quasi hortum Domini.
Gaudium et lætitia invenietur in ea,
gratiarum actio et vox laudis.
4 Attendite ad me, popule meus,
et tribus mea, me audite :
quia lex a me exiet,
et judicium meum in lucem populorum requiescet.
5 Prope est justus meus, egressus est salvator meus,
et brachia mea populos judicabunt ;
me insulæ exspectabunt,
et brachium meum sustinebunt.
6 Levate in cælum oculos vestros,
et videte sub terra deorsum :
quia cæli sicut fumus liquescent,
et terra sicut vestimentum atteretur,
et habitatores ejus sicut hæc interibunt :
salus autem mea in sempiternum erit,
et justitia mea non deficiet.
7 Audite me, qui scitis justum,
populus meus, lex mea in corde eorum :
903
Isaias
nolite timere opprobrium hominum,
et blasphemias eorum ne metuatis :
8 sicut enim vestimentum, sic comedet eos vermis,
et sicut lanam, sic devorabit eos tinea :
salus autem mea in sempiternum erit,
et justitia mea in generationes generationum.
9 Consurge, consurge, induere fortitudinem,
brachium Domini !
consurge sicut in diebus antiquis,
in generationibus sæculorum.
Numquid non tu percussisti superbum,
vulnerasti draconem ?
10 numquid non tu siccasti mare,
aquam abyssi vehementis ;
qui posuisti profundum maris viam,
ut transirent liberati ?
11 Et nunc qui redempti sunt a Domino, revertentur,
et venient in Sion laudantes,
et lætitia sempiterna super capita eorum :
gaudium et lætitiam tenebunt ;
fugiet dolor et gemitus.
12 Ego, ego ipse consolabor vos.
Quis tu, ut timeres ab homine mortali,
et a filio hominis qui quasi foenum ita arescet ?
13 Et oblitus es Domini, factoris tui,
qui tetendit cælos et fundavit terram ;
et formidasti jugiter tota die
a facie furoris ejus qui te tribulabat,
et paraverat ad perdendum.
Ubi nunc est furor tribulantis ?
14 Cito veniet gradiens ad aperiendum ;
et non interficiet usque ad internecionem,
nec deficiet panis ejus.
15 Ego autem sum Dominus Deus tuus,
qui conturbo mare, et intumescunt fluctus ejus :
Dominus exercituum nomen meum.
16 Posui verba mea in ore tuo,
et in umbra manus meæ protexi te,
ut plantes cælos, et fundes terram,
et dicas ad Sion : Populus meus es tu.
17 Elevare, elevare,
consurge, Jerusalem,
quæ bibisti de manu Domini
calicem iræ ejus ;
usque ad fundum calicis soporis bibisti,
et potasti usque ad fæces.
18 Non est qui sustentet eam,
ex omnibus filiis quos genuit ;
et non est qui apprehendat manum ejus,
904
Isaias
ex omnibus filiis quos enutrivit.
19 Duo sunt quæ occurrerunt tibi ;
quis contristabitur super te ?
Vastitas, et contritio, et fames, et gladius ;
quis consolabitur te ?
20 Filii tui projecti sunt, dormierunt
in capite omnium viarum
sicut oryx illaqueatus,
pleni indignatione Domini,
increpatione Dei tui.
21 Idcirco audi hoc, paupercula,
et ebria non a vino.
22 Hæc dicit dominator tuus Dominus,
et Deus tuus, qui pugnabit pro populo suo :
Ecce tuli de manu tua
calicem soporis,
fundum calicis indignationis meæ :
non adjicies ut bibas illum ultra.
23 Et ponam illum in manu eorum qui te humiliaverunt,
et dixerunt animæ tuæ :
Incurvare, ut transeamus ;
et posuisti ut terram corpus tuum,
et quasi viam transeuntibus.
52 Consurge, consurge, induere fortitudine tua, Sion !
induere vestimentis gloriæ tuæ,
Jerusalem, civitas Sancti,
quia non adjiciet ultra ut pertranseat per te
incircumcisus et immundus.
2 Excutere de pulvere, consurge ;
sede, Jerusalem !
solve vincula colli tui,
captiva filia Sion.
3 Quia hæc dicit Dominus :
Gratis venundati estis,
et sine argento redimemini.
4 Quia hæc dicit Dominus Deus :
In Ægyptum descendit populus meus in principio, ut colonus
esset ibi,
et Assur absque ulla causa calumniatus est eum.
5 Et nunc quid mihi est hic, dicit Dominus,
quoniam ablatus est populus meus gratis ?
Dominatores ejus inique agunt, dicit Dominus,
et jugiter tota die nomen meum blasphematur.
6 Propter hoc sciet populus meus nomen meum
in die illa :
quia ego ipse qui loquebar, ecce adsum.
7 Quam pulchri super montes pedes annuntiantis
et prædicantis pacem ;
905
Isaias
annuntiantis bonum,
prædicantis salutem,
dicentis Sion :
Regnabit Deus tuus !
8 Vox speculatorum tuorum : levaverunt vocem,
simul laudabunt,
quia oculo ad oculum videbunt
cum converterit Dominus Sion.
9 Gaudete, et laudate simul,
deserta Jerusalem,
quia consolatus est Dominus populum suum ;
redemit Jerusalem.
10 Paravit Dominus brachium sanctum suum
in oculis omnium gentium ;
et videbunt omnes fines terræ
salutare Dei nostri.
11 Recedite, recedite ; exite inde,
pollutum nolite tangere ;
exite de medio ejus ; mundamini,
qui fertis vasa Domini.
12 Quoniam non in tumultu exibitis,
nec in fuga properabitis ;
præcedet enim vos Dominus,
et congregabit vos Deus Isra¨el.
13 Ecce intelliget servus meus,
exaltabitur et elevabitur, et sublimis erit valde.
14 Sicut obstupuerunt super te multi,
sic inglorius erit inter viros aspectus ejus,
et forma ejus inter filios hominum.
15 Iste asperget gentes multas ;
super ipsum continebunt reges os suum :
quia quibus non est narratum de eo viderunt,
et qui non audierunt contemplati sunt.
53 Quis credidit auditui nostro ?
et brachium Domini cui revelatum est ?
2 Et ascendet sicut virgultum coram eo,
et sicut radix de terra sitienti.
Non est species ei, neque decor,
et vidimus eum,
et non erat aspectus, et desideravimus eum :
3 despectum, et novissimum virorum,
virum dolorum, et scientem infirmitatem,
et quasi absconditus vultus ejus et despectus,
unde nec reputavimus eum.
4 Vere languores nostros ipse tulit,
et dolores nostros ipse portavit ;
et nos putavimus eum quasi leprosum,
et percussum a Deo, et humiliatum.
906
Isaias
5 Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras ;
attritus est propter scelera nostra :
disciplina pacis nostræ super eum,
et livore ejus sanati sumus.
6 Omnes nos quasi oves erravimus,
unusquisque in viam suam declinavit :
et posuit Dominus in eo
iniquitatem omnium nostrum.
7 Oblatus est quia ipse voluit,
et non aperuit os suum ;
sicut ovis ad occisionem ducetur,
et quasi agnus coram tondente se obmutescet,
et non aperiet os suum.
8 De angustia, et de judicio sublatus est.
Generationem ejus quis enarrabit ?
quia abscissus est de terra viventium :
propter scelus populi mei percussi eum.
9 Et dabit impios pro sepultura,
et divitem pro morte sua,
eo quod iniquitatem non fecerit,
neque dolus fuerit in ore ejus.
10 Et Dominus voluit conterere eum in infirmitate.
Si posuerit pro peccato animam suam,
videbit semen longævum,
et voluntas Domini in manu ejus dirigetur.
11 Pro eo quod laboravit anima ejus,
videbit et saturabitur.
In scientia sua justificabit
ipse justus servus meus multos,
et iniquitates eorum ipse portabit.
12 Ideo dispertiam ei plurimos,
et fortium dividet spolia,
pro eo quod tradidit in mortem animam suam,
et cum sceleratis reputatus est,
et ipse peccata multorum tulit,
et pro transgressoribus rogavit.
54 Lauda, sterilis, quæ non paris ;
decanta laudem, et hinni, quæ non pariebas :
quoniam multi filii desertæ
magis quam ejus quæ habet virum, dicit Dominus.
2 Dilata locum tentorii tui,
et pelles tabernaculorum tuorum extende :
ne parcas :
longos fac funiculos tuos,
et clavos tuos consolida.
3 Ad dexteram enim et ad lævam penetrabis,
et semen tuum gentes hæreditabit,
et civitates desertas inhabitabit.
4 Noli timere, quia non confunderis,
907
Isaias
neque erubesces ; non enim te pudebit,
quia confusionis adolescentiæ tuæ oblivisceris,
et opprobrii viduitatis tuæ non recordaberis amplius.
5 Quia dominabitur tui qui fecit te,
Dominus exercituum nomen ejus,
et redemptor tuus, Sanctus Isra¨el :
Deus omnis terræ vocabitur.
6 Quia et mulierem derelictam et moerentem spiritu
vocavit te Dominus,
et uxorem ab adolescentia abjectam,
dixit Deus tuus.
7 Ad punctum in modico dereliqui te,
et in miserationibus magnis congregabo te.
8 In momento indignationis abscondi
faciem meam parumper a te ;
et in misericordia sempiterna misertus sum tui,
dixit redemptor tuus, Dominus.
9 Sicut in diebus No¨e istud mihi est,
cui juravi ne inducerem aquas No¨e ultra super terram ;
sic juravi ut non irascar tibi,
et non increpem te.
10 Montes enim commovebuntur,
et colles contremiscent ;
misericordia autem mea non recedet a te,
et foedus pacis meæ non movebitur,
dixit miserator tuus Dominus.
11 Paupercula, tempestate convulsa absque ulla consolatione,
ecce ego sternam per ordinem lapides tuos,
et fundabo te in sapphiris :
12 et ponam jaspidem propugnacula tua,
et portas tuas in lapides sculptos,
et omnes terminos tuos in lapides desiderabiles ;
13 universos filios tuos doctos a Domino,
et multitudinem pacis filiis tuis.
14 Et in justitia fundaberis :
recede procul a calumnia, quia non timebis,
et a pavore, quia non appropinquabit tibi.
15 Ecce accola veniet qui non erat mecum,
advena quondam tuus adjungetur tibi.
16 Ecce ego creavi fabrum
sufflantem in igne prunas,
et proferentem vas in opus suum ;
et ego creavi interfectorem ad disperdendum.
17 Omne vas quod fictum est contra te, non dirigetur,
et omnem linguam resistentem tibi in judicio, judicabis.
Hæc est hæreditas servorum Domini,
et justitia eorum apud me, dicit Dominus.
908
Isaias
55 Omnes sitientes, venite ad aquas,
et qui non habetis argentum,
properate, emite, et comedite :
venite, emite absque argento
et absque ulla commutatione
vinum et lac.
2 Quare appenditis argentum non in panibus,
et laborem vestrum non in saturitate ?
Audite, audientes me, et comedite bonum,
et delectabitur in crassitudine anima vestra.
3 Inclinate aurem vestram, et venite ad me ;
audite, et vivet anima vestra,
et feriam vobiscum pactum sempiternum,
misericordias David fideles.
4 Ecce testem populis dedi eum,
ducem ac præceptorem gentibus.
5 Ecce gentem quam nesciebas vocabis,
et gentes quæ te non cognoverunt ad te current,
propter Dominum Deum tuum,
et Sanctum Isra¨el, quia glorificavit te.
6 Quærite Dominum dum inveniri potest ;
invocate eum dum prope est.
7 Derelinquat impius viam suam,
et vir iniquus cogitationes suas,
et revertatur ad Dominum, et miserebitur ejus ;
et ad Deum nostrum, quoniam multus est ad ignoscendum.
8 Non enim cogitationes meæ cogitationes vestræ,
neque viæ vestræ viæ meæ, dicit Dominus.
9 Quia sicut exaltantur cæli a terra,
sic exaltatæ sunt viæ meæ a viis vestris,
et cogitationes meæ a cogitationibus vestris.
10 Et quomodo descendit imber et nix de cælo,
et illuc ultra non revertitur,
sed inebriat terram, et infundit eam,
et germinare eam facit,
et dat semen serenti,
et panem comedenti :
11 sic erit verbum meum quod egredietur de ore meo ;
non revertetur ad me vacuum,
sed faciet quæcumque volui,
et prosperabitur in his ad quæ misi illud.
12 Quia in lætitia egrediemini,
et in pace deducemini ;
montes et colles cantabunt coram vobis laudem,
et omnia ligna regionis plaudent manu.
13 Pro saliunca ascendet abies,
et pro urtica crescet myrtus ;
et erit Dominus nominatus
in signum æternum quod non auferetur.
909
Isaias
56 Hæc dicit Dominus :
Custodite judicium, et facite justitiam,
quia juxta est salus mea ut veniat,
et justitia mea ut reveletur.
2 Beatus vir qui facit hoc,
et filius hominis qui apprehendet istud,
custodiens sabbatum ne polluat illud,
custodiens manus suas ne faciat omne malum.
3 Et non dicat filius advenæ qui adhæret Domino, dicens :
Separatione dividet me Dominus a populo suo ;
et non dicat eunuchus :
Ecce ego lignum aridum.
4 Quia hæc dicit Dominus eunuchis :
Qui custodierint sabbata mea,
et elegerint quæ ego volui,
et tenuerint foedus meum,
5 dabo eis in domo mea et in muris meis
locum, et nomen
melius a filiis et filiabus :
nomen sempiternum dabo eis,
quod non peribit.
6 Et filios advenæ, qui adhærent Domino,
ut colant eum, et diligant nomen ejus,
ut sint ei in servos ;
omnem custodientem sabbatum ne polluat illud,
et tenentem foedus meum ;
7 adducam eos in montem sanctum meum,
et lætificabo eos in domo orationis meæ ;
holocausta eorum et victimæ eorum placebunt mihi super altari
meo,
quia domus mea domus orationis vocabitur
cunctis populis.
8 Ait Dominus Deus,
qui congregat dispersos Isra¨el :
Adhuc congregabo ad eum
congregatos ejus.
9 Omnes bestiæ agri,
venite ad devorandum,
universæ bestiæ saltus.
10 Speculatores ejus cæci omnes ;
nescierunt universi :
canes muti non valentes latrare,
videntes vana, dormientes,
et amantes somnia.
11 Et canes imprudentissimi
nescierunt saturitatem ;
ipsi pastores
ignoraverunt intelligentiam :
omnes in viam suam declinaverunt ;
910
Isaias
unusquisque ad avaritiam suam, a summo usque ad novissimum.
12 Venite, sumamus vinum,
et impleamur ebrietate ;
et erit sicut hodie, sic et cras,
et multo amplius.
57 Justus perit,
et non est qui recogitet in corde suo ;
et viri misericordiæ colliguntur,
quia non est qui intelligat :
a facie enim malitiæ collectus est justus.
2 Veniat pax ;
requiescat in cubili suo
qui ambulavit in directione sua.
3 Vos autem accedite huc,
filii auguratricis,
semen adulteri et fornicariæ.
4 Super quem lusistis ?
super quem dilatastis os,
et ejecistis linguam ?
Numquid non vos filii scelesti,
semen mendax,
5 qui consolamini in diis
subter omne lignum frondosum,
immolantes parvulos in torrentibus,
subter eminentes petras ?
6 In partibus torrentis pars tua ;
hæc est sors tua :
et ipsis effudisti libamen,
obtulisti sacrificium.
Numquid super his non indignabor ?
7 Super montem excelsum et sublimem
posuisti cubile tuum,
et illuc ascendisti
ut immolares hostias.
8 Et post ostium, et retro postem,
posuisti memoriale tuum.
Quia juxta me discooperuisti,
et suscepisti adulterum, dilatasti cubile tuum,
et pepigisti cum eis foedus ;
dilexisti stratum eorum
manu aperta.
9 Et ornasti te regi unguento,
et multiplicasti pigmenta tua.
Misisti legatos tuos procul,
et humiliata es usque ad inferos.
10 In multitudine viæ tuæ laborasti ;
non dixisti : Quiescam.
Vitam manus tuæ invenisti ;
propterea non rogasti.
911
Isaias
11 Pro quo sollicita timuisti,
quia mentita es,
et mei non es recordata,
neque cogitasti in corde tuo ?
Quia ego tacens et quasi non videns,
et mei oblita es.
12 Ego annuntiabo justitiam tuam,
et opera tua non proderunt tibi.
13 Cum clamaveris, liberent te congregati tui,
et omnes eos auferet ventus,
tollet aura.
Qui autem fiduciam habet mei, hæreditabit terram,
et possidebit montem sanctum meum.
14 Et dicam : Viam facite, præbete iter ; declinate de semita,
auferte offendicula de via populi mei.
15 Quia hæc dicit Excelsus,
et Sublimis, habitans æternitatem, et sanctum nomen ejus :
in excelso et in sancto habitans,
et cum contrito et humili spiritu :
ut vivificet spiritum humilium,
et vivificet cor contritorum.
16 Non enim in sempiternum litigabo,
neque usque ad finem irascar,
quia spiritus a facie mea egredietur,
et flatus ego faciam.
17 Propter iniquitatem avaritiæ ejus iratus sum, et percussi eum.
Abscondi a te faciem meam, et indignatus sum ;
et abiit vagus in via cordis sui.
18 Vias ejus vidi, et sanavi eum ;
et reduxi eum, et reddidi consolationes
ipsi, et lugentibus ejus.
19 Creavi fructum labiorum pacem ;
pacem ei qui longe est et qui prope,
dixit Dominus, et sanavi eum.
20 Impii autem quasi mare fervens,
quod quiescere non potest,
et redundant fluctus ejus in conculcationem et lutum.
21 Non est pax impiis, dicit Dominus Deus.
58 Clama, ne cesses,
quasi tuba exalta vocem tuam,
et annuntia populo meo scelera eorum,
et domui Jacob peccata eorum.
2 Me etenim de die in diem quærunt,
et scire vias meas volunt,
quasi gens quæ justitiam fecerit,
et judicium Dei sui non dereliquerit.
Rogant me judicia justitiæ ;
appropinquare Deo volunt.
912
Isaias
3 Quare jejunavimus, et non aspexisti ;
humiliavimus animas nostras, et nescisti ?
Ecce in die jejunii vestri invenitur voluntas vestra,
et omnes debitores vestros repetitis.
4 Ecce ad lites et contentiones jejunatis,
et percutitis pugno impie.
Nolite jejunare sicut usque ad hanc diem,
ut audiatur in excelso clamor vester.
5 Numquid tale est jejunium quod elegi,
per diem affligere hominem animam suam ?
numquid contorquere quasi circulum caput suum,
et saccum et cinerem sternere ?
numquid istud vocabis jejunium,
et diem acceptabilem Domino ?
6 Nonne hoc est magis jejunium quod elegi ?
Dissolve colligationes impietatis,
solve fasciculos deprimentes,
dimitte eos qui confracti sunt liberos,
et omne onus dirumpe ;
7 frange esurienti panem tuum,
et egenos vagosque induc in domum tuam ;
cum videris nudum, operi eum,
et carnem tuam ne despexeris.
8 Tunc erumpet quasi mane lumen tuum ;
et sanitas tua citius orietur,
et anteibit faciem tuam justitia tua,
et gloria Domini colliget te.
9 Tunc invocabis, et Dominus exaudiet ;
clamabis, et dicet : Ecce adsum.
Si abstuleris de medio tui catenam,
et desieris extendere digitum et loqui quod non prodest ;
10 cum effuderis esurienti animam tuam,
et animam afflictam repleveris,
orietur in tenebris lux tua,
et tenebræ tuæ erunt sicut meridies.
11 Et requiem tibi dabit Dominus semper,
et implebit splendoribus animam tuam,
et ossa tua liberabit ;
et eris quasi hortus irriguus,
et sicut fons aquarum
cujus non deficient aquæ.
12 Et ædificabuntur in te deserta sæculorum,
fundamenta generationis et generationis suscitabis ;
et vocaberis ædificator sepium,
avertens semitas in quietem.
13 Si averteris a sabbato pedem tuum
facere voluntatem tuam in die sancto meo,
et vocaveris sabbatum delicatum,
et sanctum Domini gloriosum,
913
Isaias
et glorificaveris eum dum non facis vias tuas,
et non invenitur voluntas tua, ut loquaris sermonem :
14 tunc delectaberis super Domino,
et sustollam te super altitudines terræ,
et cibabo te hæreditate Jacob patris tui :
os enim Domini locutum est.
59 Ecce non est abbreviata manus Domini, ut salvare nequeat,
neque aggravata est auris ejus, ut non exaudiat.
2 Sed iniquitates vestræ diviserunt
inter vos et Deum vestrum ;
et peccata vestra absconderunt faciem ejus a vobis,
ne exaudiret.
3 Manus enim vestræ pollutæ sunt sanguine,
et digiti vestri iniquitate ;
labia vestra locuta sunt mendacium,
et lingua vestra iniquitatem fatur.
4 Non est qui invocet justitiam,
neque est qui judicet vere :
sed confidunt in nihilo, et loquuntur vanitates ;
conceperunt laborem, et pepererunt iniquitatem.
5 Ova aspidum ruperunt,
et telas araneæ texuerunt.
Qui comederit de ovis eorum, morietur ;
et quod confotum est, erumpet in regulum.
6 Telæ eorum non erunt in vestimentum,
neque operientur operibus suis ;
opera eorum opera inutilia,
et opus iniquitatis in manibus eorum.
7 Pedes eorum ad malum currunt,
et festinant ut effundant sanguinem innocentem ;
cogitationes eorum cogitationes inutiles :
vastitas et contritio in viis eorum.
8 Viam pacis nescierunt,
et non est judicium in gressibus eorum ;
semitæ eorum incurvatæ sunt eis :
omnis qui calcat in eis, ignorat pacem.
9 Propter hoc elongatum est judicium a nobis,
et non apprehendet nos justitia.
Exspectavimus lucem, et ecce tenebræ ;
splendorem, et in tenebris ambulavimus.
10 Palpavimus sicut cæci parietem,
et quasi absque oculis attrectavimus :
impegimus meridie quasi in tenebris ;
in caliginosis quasi mortui.
11 Rugiemus quasi ursi omnes,
et quasi columbæ meditantes gememus :
exspectavimus judicium, et non est ;
salutem, et elongata est a nobis.
12 Multiplicatæ sunt enim iniquitates nostræ coram te,
914
Isaias
et peccata nostra responderunt nobis,
quia scelera nostra nobiscum
et iniquitates nostras cognovimus.
13 Peccare et mentiri contra Dominum,
et aversi sumus ne iremus post tergum Dei nostri,
ut loqueremur calumniam et transgressionem ;
concepimus et locuti sumus de corde verba mendacii.
14 Et conversum est retrorsum judicium,
et justitia longe stetit,
quia corruit in platea veritas,
et æquitas non potuit ingredi.
15 Et facta est veritas in oblivionem,
et qui recessit a malo, prædæ patuit.
Et vidit Dominus, et malum apparuit in oculis ejus,
quia non est judicium.
16 Et vidit quia non est vir,
et aporiatus est, quia non est qui occurrat ;
et salvavit sibi brachium suum,
et justitia ejus ipsa confirmavit eum.
17 Indutus est justitia ut lorica,
et galea salutis in capite ejus ;
indutus est vestimentis ultionis,
et opertus est quasi pallio zeli :
18 sicut ad vindictam quasi ad retributionem
indignationis hostibus suis,
et vicissitudinem inimicis suis ;
insulis vicem reddet.
19 Et timebunt qui ab occidente nomen Domini,
et qui ab ortu solis gloriam ejus,
cum venerit quasi fluvius violentus
quem spiritus Domini cogit ;
20 et venerit Sion redemptor,
et eis qui redeunt ab iniquitate in Jacob,
dicit Dominus.
21 Hoc foedus meum cum eis,
dicit Dominus :
spiritus meus qui est in te,
et verba mea quæ posui in ore tuo,
non recedent de ore tuo,
et de ore seminis tui,
et de ore seminis seminis tui, dicit Dominus,
amodo et usque in sempiternum.
60 Surge, illuminare, Jerusalem, quia venit lumen tuum,
et gloria Domini super te orta est.
2 Quia ecce tenebræ operient terram,
et caligo populos ;
super te autem orietur Dominus,
et gloria ejus in te videbitur.
3 Et ambulabunt gentes in lumine tuo,
915
Isaias
et reges in splendore ortus tui.
4 Leva in circuitu oculos tuos, et vide :
omnes isti congregati sunt, venerunt tibi ;
filii tui de longe venient
et filiæ tuæ de latere surgent.
5 Tunc videbis, et afflues ;
mirabitur et dilatabitur cor tuum :
quando conversa fuerit ad te multitudo maris ;
fortitudo gentium venerit tibi.
6 Inundatio camelorum operiet te,
dromedarii Madian et Epha ;
omnes de Saba venient,
aurum et thus deferentes,
et laudem Domino annuntiantes.
7 Omne pecus Cedar congregabitur tibi ;
arietes Nabaioth ministrabunt tibi :
offerentur super placabili altari meo,
et domum majestatis meæ glorificabo.
8 Qui sunt isti qui ut nubes volant,
et quasi columbæ ad fenestras suas ?
9 Me enim insulæ exspectant,
et naves maris in principio,
ut adducam filios tuos de longe ;
argentum eorum, et aurum eorum cum eis,
nomini Domini Dei tui,
et Sancto Isra¨el, quia glorificavit te.
10 Et ædificabunt filii peregrinorum muros tuos,
et reges eorum ministrabunt tibi ;
in indignatione enim mea percussi te,
et in reconciliatione mea misertus sum tui.
11 Et aperientur portæ tuæ jugiter ;
die ac nocte non claudentur,
ut afferatur ad te fortitudo gentium,
et reges earum adducantur.
12 Gens enim et regnum quod non servierit tibi peribit,
et gentes solitudine vastabuntur.
13 Gloria Libani ad te veniet,
abies, et buxus, et pinus simul
ad ornandum locum sanctificationis meæ ;
et locum pedum meorum glorificabo.
14 Et venient ad te curvi filii eorum qui humiliaverunt te,
et adorabunt vestigia pedum tuorum omnes qui detrahebant tibi :
et vocabunt te civitatem Domini,
Sion Sancti Isra¨el.
15 Pro eo quod fuisti derelicta
et odio habita,
et non erat qui per te transiret :
ponam te in superbiam sæculorum,
gaudium in generationem et generationem :
16 et suges lac gentium,
916
Isaias
et mamilla regum lactaberis ;
et scies quia ego Dominus salvans te,
et redemptor tuus, Fortis Jacob.
17 Pro ære afferam aurum,
et pro ferro afferam argentum,
et pro lignis æs,
et pro lapidibus ferrum :
et ponam visitationem tuam pacem,
et præpositos tuos justitiam.
18 Non audietur ultra iniquitas in terra tua ;
vastitas et contritio in terminis tuis :
et occupabit salus muros tuos,
et portas tuas laudatio.
19 Non erit tibi amplius sol ad lucendum per diem,
nec splendor lunæ illuminabit te :
sed erit tibi Dominus in lucem sempiternam,
et Deus tuus in gloriam tuam.
20 Non occidet ultra sol tuus,
et luna tua non minuetur,
quia erit tibi Dominus in lucem sempiternam,
et complebuntur dies luctus tui.
21 Populus autem tuus omnes justi ;
in perpetuum hæreditabunt terram :
germen plantationis meæ,
opus manus meæ ad glorificandum.
22 Minimus erit in mille,
et parvulus in gentem fortissimam.
Ego Dominus in tempore ejus
subito faciam istud.
61 Spiritus Domini super me,
eo quod unxerit Dominus me ;
ad annuntiandum mansuetis misit me,
ut mederer contritis corde,
et prædicarem captivis indulgentiam,
et clausis apertionem ;
2 ut prædicarem annum placabilem Domino,
et diem ultionis Deo nostro ;
ut consolarer omnes lugentes,
3 ut ponerem lugentibus Sion,
et darem eis coronam pro cinere,
oleum gaudii pro luctu,
pallium laudis pro spiritu moeroris ;
et vocabuntur in ea fortes justitiæ,
plantatio Domini ad glorificandum.
4 Et ædificabunt deserta a sæculo,
et ruinas antiquas erigent,
et instaurabunt civitates desertas,
dissipatas in generationem et generationem.
5 Et stabunt alieni, et pascent pecora vestra,
917
Isaias
et filii peregrinorum agricolæ et vinitores vestri erunt.
6 Vos autem sacerdotes Domini vocabimini :
Ministri Dei nostri, dicetur vobis,
fortitudinem gentium comedetis,
et in gloria earum superbietis.
7 Pro confusione vestra duplici et rubore,
laudabunt partem suam ;
propter hoc in terra sua duplicia possidebunt,
lætitia sempiterna erit eis.
8 Quia ego Dominus diligens judicium,
et odio habens rapinam in holocausto ;
et dabo opus eorum in veritate,
et foedus perpetuum feriam eis.
9 Et scient in gentibus semen eorum,
et germen eorum in medio populorum ;
omnes qui viderint eos cognoscent illos,
quia isti sunt semen cui benedixit Dominus.
10 Gaudens gaudebo in Domino,
et exsultabit anima mea in Deo meo,
quia induit me vestimentis salutis,
et indumento justitiæ circumdedit me,
quasi sponsum decoratum corona,
et quasi sponsam ornatam monilibus suis.
11 Sicut enim terra profert germen suum,
et sicut hortus semen suum germinat,
sic Dominus Deus germinabit justitiam
et laudem coram universis gentibus.
62 Propter Sion non tacebo,
et propter Jerusalem non quiescam,
donec egrediatur ut splendor justus ejus,
et salvator ejus ut lampas accendatur.
2 Et videbunt gentes justum tuum,
et cuncti reges inclytum tuum ;
et vocabitur tibi nomen novum,
quod os Domini nominabit.
3 Et eris corona gloriæ in manu Domini,
et diadema regni in manu Dei tui.
4 Non vocaberis ultra Derelicta,
et terra tua non vocabitur amplius Desolata ;
sed vocaberis, Voluntas mea in ea,
et terra tua Inhabitata,
quia complacuit Domino in te,
et terra tua inhabitabitur.
5 Habitabit enim juvenis cum virgine,
et habitabunt in te filii tui ;
et gaudebit sponsus super sponsam,
et gaudebit super te Deus tuus.
6 Super muros tuos, Jerusalem, constitui custodes ;
tota die et tota nocte
918
Isaias
in perpetuum non tacebunt.
Qui reminiscimini Domini, ne taceatis,
7 et ne detis silentium ei,
donec stabiliat et donec ponat Jerusalem
laudem in terra.
8 Juravit Dominus in dextera sua,
et in brachio fortitudinis suæ :
Si dedero triticum tuum ultra
cibum inimicis tuis ;
et si biberint filii alieni vinum tuum
in quo laborasti.
9 Quia qui congregant illud, comedent,
et laudabunt Dominum ;
et qui comportant illud, bibent
in atriis sanctis meis.
10 Transite, transite per portas,
præparate viam populo :
planum facite iter, eligite lapides,
et elevate signum ad populos.
11 Ecce Dominus auditum fecit
in extremis terræ :
Dicite filiæ Sion :
Ecce Salvator tuus venit ;
ecce merces ejus cum eo,
et opus ejus coram illo.
12 Et vocabunt eos, Populus sanctus,
redempti a Domino ;
tu autem vocaberis, Quæsita civitas,
et non Derelicta.
63 Quis est iste, qui venit de Edom,
tinctis vestibus de Bosra ?
iste formosus in stola sua,
gradiens in multitudine fortitudinis suæ ?
Ego qui loquor justitiam,
et propugnator sum ad salvandum.
2 Quare ergo rubrum est indumentum tuum,
et vestimenta tua sicut calcantium in torculari ?
3 Torcular calcavi solus,
et de gentibus non est vir mecum ;
calcavi eos in furore meo,
et conculcavi eos in ira mea :
et aspersus est sanguis eorum super vestimenta mea,
et omnia indumenta mea inquinavi.
4 Dies enim ultionis in corde meo ;
annus redemptionis meæ venit.
5 Circumspexi, et non erat auxiliator ;
quæsivi, et non fuit qui adjuvaret :
et salvavit mihi brachium meum,
et indignatio mea ipsa auxiliata est mihi.
919
Isaias
6 Et conculcavi populos in furore meo,
et inebriavi eos in indignatione mea,
et detraxi in terram virtutem eorum.
7 Miserationum Domini recordabor ;
laudem Domini
super omnibus quæ reddidit nobis Dominus,
et super multitudinem bonorum domui Isra¨el,
quæ largitus est eis secundum indulgentiam suam,
et secundum multitudinem misericordiarum suarum.
8 Et dixit : Verumtamen populus meus est,
filii non negantes ;
et factus est eis salvator.
9 In omni tribulatione eorum non est tribulatus,
et angelus faciei ejus salvavit eos :
in dilectione sua et in indulgentia sua
ipse redemit eos,
et portavit eos, et elevavit eos
cunctis diebus sæculi.
10 Ipsi autem ad iracundiam provocaverunt,
et afflixerunt spiritum Sancti ejus :
et conversus est eis in inimicum,
et ipse debellavit eos.
11 Et recordatus est dierum sæculi Moysi, et populi sui.
Ubi est qui eduxit eos de mari
cum pastoribus gregis sui ?
Ubi est qui posuit in medio ejus
spiritum Sancti sui ;
12 qui eduxit ad dexteram Moysen,
brachio majestatis suæ ;
qui scidit aquas ante eos,
ut faceret sibi nomen sempiternum ;
13 qui eduxit eos per abyssos,
quasi equum in deserto
non impingentem ?
14 Quasi animal in campo descendens,
spiritus Domini ductor ejus fuit.
Sic adduxisti populum tuum,
ut faceres tibi nomen gloriæ.
15 Attende de cælo, et vide
de habitaculo sancto tuo, et gloriæ tuæ.
Ubi est zelus tuus, et fortitudo tua,
multitudo viscerum tuorum et miserationum tuarum ?
Super me continuerunt se.
16 Tu enim pater noster :
et Abraham nescivit nos,
et Isra¨el ignoravit nos :
tu, Domine, pater noster,
redemptor noster, a sæculo nomen tuum.
17 Quare errare nos fecisti, Domine, de viis tuis ;
920
Isaias
indurasti cor nostrum ne timeremus te ?
Convertere propter servos tuos,
tribus hæreditatis tuæ.
18 Quasi nihilum possederunt populum sanctum tuum :
hostes nostri conculcaverunt sanctificationem tuam.
19 Facti sumus quasi in principio, cum non dominareris nostri,
neque invocaretur nomen tuum super nos.
64 Utinam dirumperes cælos, et descenderes ;
a facie tua montes defluerent ;
2 sicut exustio ignis tabescerent,
aquæ arderent igni :
ut notum fieret nomen tuum inimicis tuis ;
a facie tua gentes turbarentur.
3 Cum feceris mirabilia, non sustinebimus ;
descendisti, et a facie tua montes defluxerunt.
4 A sæculo non audierunt, neque auribus perceperunt ;
oculus non vidit, Deus, absque te,
quæ præparasti exspectantibus te.
5 Occurristi lætanti, et facienti justitiam ;
in viis tuis recordabuntur tui.
Ecce tu iratus es, et peccavimus ;
in ipsis fuimus semper, et salvabimur.
6 Et facti sumus ut immundus omnes nos,
et quasi pannus menstruatæ universæ justitiæ nostræ ;
et cecidimus quasi folium universi,
et iniquitates nostræ quasi ventus abstulerunt nos.
7 Non est qui invocet nomen tuum ;
qui consurgat, et teneat te.
Abscondisti faciem tuam a nobis,
et allisisti nos in manu iniquitatis nostræ.
8 Et nunc, Domine, pater noster es tu,
nos vero lutum ;
et fictor noster tu,
et opera manuum tuarum omnes nos.
9 Ne irascaris, Domine, satis,
et ne ultra memineris iniquitatis nostræ ;
ecce, respice, populus tuus omnes nos.
10 Civitas Sancti tui facta est deserta,
Sion deserta facta est,
Jerusalem desolata est.
11 Domus sanctificationis nostræ et gloriæ nostræ,
ubi laudaverunt te patres nostri,
facta est in exustionem ignis,
et omnia desiderabilia nostra versa sunt in ruinas.
12 Numquid super his continebis te, Domine ;
tacebis, et affliges nos vehementer ?
921
Isaias
65 Quæsierunt me qui ante non interrogabant ;
invenerunt qui non quæsierunt me.
Dixi : Ecce ego, ecce ego,
ad gentem quæ non invocabat nomen meum.
2 Expandi manus meas tota die
ad populum incredulum,
qui graditur in via non bona
post cogitationes suas.
3 Populus qui ad iracundiam provocat me
ante faciem meam semper ;
qui immolant in hortis,
et sacrificant super lateres ;
4 qui habitant in sepulchris,
et in delubris idolorum dormiunt ;
qui comedunt carnem suillam,
et jus profanum in vasis eorum ;
5 qui dicunt : Recede a me,
non appropinques mihi, quia immundus es.
Isti fumus erunt in furore meo,
ignis ardens tota die.
6 Ecce scriptum est coram me :
Non tacebo, sed reddam,
et retribuam in sinum eorum.
7 Iniquitates vestras, et iniquitates patrum vestrorum simul,
dicit Dominus ;
qui sacrificaverunt super montes,
et super colles exprobraverunt mihi ;
et remetiar opus eorum primum
in sinu eorum.
8 Hæc dicit Dominus :
Quomodo si inveniatur granum in botro,
et dicatur : Ne dissipes illud,
quoniam benedictio est :
sic faciam propter servos meos,
ut non disperdam totum.
9 Et educam de Jacob semen,
et de Juda possidentem montes meos ;
et hæreditabunt eam electi mei,
et servi mei habitabunt ibi.
10 Et erunt campestria in caulas gregum,
et vallis Achor in cubile armentorum,
populo meo qui requisierunt me.
11 Et vos qui dereliquistis Dominum,
qui obliti estis montem sanctum meum,
qui ponitis fortunæ mensam,
et libatis super eam :
12 numerabo vos in gladio,
et omnes in cæde corruetis :
pro eo quod vocavi, et non respondistis ;
locutus sum, et non audistis ;
922
Isaias
et faciebatis malum in oculis meis,
et quæ nolui elegistis.
13 Propter hoc hæc dicit Dominus Deus :
Ecce servi mei comedent,
et vos esurietis ;
ecce servi mei bibent,
et vos sitietis ;
14 ecce servi mei lætabuntur,
et vos confundemini ;
ecce servi mei laudabunt præ exsultatione cordis,
et vos clamabitis præ dolore cordis,
et præ contritione spiritus ululabitis,
15 et dimittetis nomen vestrum in juramentum electis meis ;
et interficiet te Dominus Deus,
et servos suos vocabit nomine alio :
16 in quo qui benedictus est super terram
benedicetur in Deo, amen,
et qui jurat in terra
jurabit in Deo, amen :
quia oblivioni traditæ sunt angustiæ priores,
et quia absconditæ sunt ab oculis meis.
17 Ecce enim ego creo cælos novos,
et terram novam ;
et non erunt in memoria priora,
et non ascendent super cor.
18 Sed gaudebitis et exsultabitis usque in sempiternum
in his quæ ego creo :
quia ecce ego creo Jerusalem exsultationem,
et populum ejus gaudium.
19 Et exsultabo in Jerusalem,
et gaudebo in populo meo,
et non audietur in eo ultra
vox fletus et vox clamoris.
20 Non erit ibi amplius infans dierum,
et senex qui non impleat dies suos,
quoniam puer centum annorum morietur,
et peccator centum annorum maledictus erit.
21 Et ædificabunt domos, et habitabunt ;
et plantabunt vineas, et comedent fructus earum.
22 Non ædificabunt, et alius habitabit ;
non plantabunt, et alius comedet :
secundum enim dies ligni erunt dies populi mei,
et opera manuum eorum inveterabunt.
23 Electi mei non laborabunt frustra,
neque generabunt in conturbatione,
quia semen benedictorum Domini est,
et nepotes eorum cum eis.
24 Eritque antequam clament, ego exaudiam ;
adhuc illis loquentibus, ego audiam.
25 Lupus et agnus pascentur simul,
923
Isaias
leo et bos comedent paleas,
et serpenti pulvis panis ejus.
Non nocebunt, neque occident
in omni monte sancto meo, dicit Dominus.
66 Hæc dicit Dominus : Cælum sedes mea,
terra autem scabellum pedum meorum.
Quæ est ista domus quam ædificabitis mihi ?
et quis est iste locus quietis meæ ?
2 Omnia hæc manus mea fecit,
et facta sunt universa ista,
dicit Dominus ;
ad quem autem respiciam, nisi ad pauperculum,
et contritum spiritu, et trementem sermones meos ?
3 Qui immolat bovem, quasi qui interficiat virum ;
qui mactat pecus, quasi qui excerebret canem ;
qui offert oblationem, quasi qui sanguinem suillum offerat ;
qui recordatur thuris, quasi qui benedicat idolo.
Hæc omnia elegerunt in viis suis,
et in abominationibus suis anima eorum delectata est.
4 Unde et ego eligam illusiones eorum,
et quæ timebant adducam eis ;
quia vocavi, et non erat qui responderet ;
locutus sum, et non audierunt ;
feceruntque malum in oculis meis,
et quæ nolui elegerunt.
5 Audite verbum Domini,
qui tremitis ad verbum ejus.
Dixerunt fratres vestri odientes vos,
et abjicientes propter nomen meum :
Glorificetur Dominus,
et videbimus in lætitia vestra ;
ipsi autem confundentur.
6 Vox populi de civitate,
vox de templo,
vox Domini
reddentis retributionem inimicis suis.
7 Antequam parturiret, peperit ;
antequam veniret partus ejus,
peperit masculum.
8 Quis audivit umquam tale ?
et quis vidit huic simile ?
numquid parturiet terra in die una,
aut parietur gens simul,
quia parturivit et peperit
Sion filios suos ?
9 Numquid ego qui alios parere facio, ipse non pariam ?
dicit Dominus.
Si ego, qui generationem ceteris tribuo, sterilis ero ?
ait Dominus Deus tuus.
924
Isaias
10 Lætamini cum Jerusalem et exsultate in ea,
omnes qui diligitis eam ;
gaudete cum ea gaudio,
universi qui lugetis super eam :
11 ut sugatis et repleamini
ab ubere consolationis ejus ;
ut mulgeatis et deliciis affluatis
ab omnimoda gloria ejus.
12 Quia hæc dicit Dominus :
Ecce ego declinabo super eam quasi fluvium pacis,
et quasi torrentem inundantem gloriam gentium,
quam sugetis :
ad ubera portabimini,
et super genua blandientur vobis.
13 Quomodo si cui mater blandiatur,
ita ego consolabor vos,
et in Jerusalem consolabimini.
14 Videbitis, et gaudebit cor vestrum,
et ossa vestra quasi herba germinabunt :
et cognoscetur manus Domini servis ejus,
et indignabitur inimicis suis.
15 Quia ecce Dominus in igne veniet,
et quasi turbo quadrigæ ejus,
reddere in indignatione furorem suum
et increpationem suam in flamma ignis :
16 quia in igne Dominus dijudicabit,
et in gladio suo ad omnem carnem ;
et multiplicabuntur interfecti a Domino,
17 qui sanctificabantur et mundos se putabant in hortis
post januam intrinsecus,
qui comedebant carnem suillam,
et abominationem et murem :
simul consumentur, dicit Dominus.
18 Ego autem opera eorum et cogitationes eorum
venio ut congregem,
cum omnibus gentibus et linguis :
et venient, et videbunt gloriam meam.
19 Et ponam in eis signum,
et mittam ex eis qui salvati fuerint, ad gentes
in mare, in Africam, et Lydiam, tendentes sagittam ;
in Italiam et Græciam,
ad insulas longe,
ad eos qui non audierunt de me,
et non viderunt gloriam meam.
Et annuntiabunt gloriam meam gentibus ;
20 et adducent omnes fratres vestros
de cunctis gentibus
donum Domino,
in equis, et in quadrigis, et in lecticis,
et in mulis, et in carrucis,
925
Isaias
ad montem sanctum meum
Jerusalem, dicit Dominus :
quomodo si inferant filii Isra¨el munus
in vase mundo in domum Domini.
21 Et assumam ex eis
in sacerdotes et Levitas, dicit Dominus.
22 Quia sicut cæli novi et terra nova,
quæ ego facio stare coram me, dicit Dominus,
sic stabit semen vestrum et nomen vestrum.
23 Et erit mensis ex mense,
et sabbatum ex sabbato :
veniet omnis caro ut adoret coram facie mea,
dicit Dominus.
24 Et egredientur, et videbunt cadavera
virorum qui prævaricati sunt in me ;
vermis eorum non morietur,
et ignis eorum non extinguetur :
et erunt usque ad satietatem visionis omni carni.
926





Prophetia Jeremiæ
1 Verba Jeremiæ filii Helciæ, de sacerdotibus qui fuerunt in Anathoth, in
terra Benjamin. 2 Quod factum est verbum Domini ad eum in diebus
Josiæ filii Amon, regis Juda, in tertiodecimo anno regni ejus. 3 Et factum est
in diebus Joakim filii Josiæ, regis Juda, usque ad consummationem undecimi
anni Sedeciæ, filii Josiæ, regis Juda, usque ad transmigrationem Jerusalem, in
mense quinto.
4 Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
5 Priusquam te formarem in utero, novi te,
et antequam exires de vulva, sanctificavi te,
et prophetam in gentibus dedi te.
6 Et dixi :
A, a, a, Domine Deus, ecce nescio loqui,
quia puer ego sum.
7 Et dixit Dominus ad me :
Noli dicere : Puer sum :
quoniam ad omnia quæ mittam te ibis,
et universa quæcumque mandavero tibi loqueris.
8 Ne timeas a facie eorum,
quia tecum ego sum ut eruam te,
dicit Dominus.
9 Et misit Dominus manum suam, et tetigit os meum, et dixit Dominus ad
me :
Ecce dedi verba mea in ore tuo :
10 ecce constitui te hodie
super gentes et super regna,
ut evellas, et destruas,
et disperdas, et dissipes,
et ædifices, et plantes.
11 Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
Quid tu vides, Jeremia ?
Et dixi :
Virgam vigilantem ego video.
12 Et dixit Dominus ad me :
Bene vidisti :
quia vigilabo ego super verbo meo,
ut faciam illud.
13 Et factum est verbum Domini secundo ad me, dicens :
Quid tu vides ?
Jeremias
Et dixi :
Ollam succensam ego video,
et faciem ejus a facie aquilonis.
14 Et dixit Dominus ad me :
Ab aquilone pandetur malum
super omnes habitatores terræ :
15 quia ecce ego convocabo omnes cognationes regnorum
aquilonis,
ait Dominus :
et venient, et ponent unusquisque solium suum
in introitu portarum Jerusalem,
et super omnes muros ejus in circuitu,
et super universas urbes Juda :
16 et loquar judicia mea cum eis
super omnem malitiam eorum qui dereliquerunt me,
et libaverunt diis alienis,
et adoraverunt opus manuum suarum.
17 Tu ergo, accinge lumbos tuos,
et surge, et loquere ad eos
omnia quæ ego præcipio tibi.
Ne formides a facie eorum,
nec enim timere te faciam vultum eorum.
18 Ego quippe dedi te hodie in civitatem munitam,
et in columnam ferream,
et in murum æreum,
super omnem terram,
regibus Juda, principibus ejus,
et sacerdotibus, et populo terræ.
19 Et bellabunt adversum te,
et non prævalebunt,
quia ego tecum sum, ait Dominus, ut liberem te.
2Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
2 Vade, et clama in auribus Jerusalem, dicens :
Hæc dicit Dominus :
Recordatus sum tui, miserans adolescentiam tuam,
et caritatem desponsationis tuæ,
quando secuta es me in deserto,
in terra quæ non seminatur.
3 Sanctus Isra¨el Domino,
primitiæ frugum ejus :
omnes qui devorant eum delinquunt :
mala venient super eos,
dicit Dominus.
4 Audite verbum Domini, domus Jacob,
et omnes cognationes domus Isra¨el.
5 Hæc dicit Dominus :
928
Jeremias
Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis,
quia elongaverunt a me,
et ambulaverunt post vanitatem,
et vani facti sunt ?
6 Et non dixerunt : Ubi est Dominus
qui ascendere nos fecit de terra Ægypti ;
qui traduxit nos per desertum,
per terram inhabitabilem et inviam,
per terram sitis, et imaginem mortis,
per terram in qua non ambulavit vir,
neque habitavit homo ?
7 Et induxi vos in terram Carmeli,
ut comederetis fructum ejus et optima illius :
et ingressi contaminastis terram meam,
et hæreditatem meam posuistis in abominationem.
8 Sacerdotes non dixerunt : Ubi est Dominus ?
et tenentes legem nescierunt me,
et pastores prævaricati sunt in me,
et prophetæ prophetaverunt in Baal,
et idola secuti sunt.
9 Propterea adhuc judicio contendam vobiscum, ait Dominus,
et cum filiis vestris disceptabo.
10 Transite ad insulas Cethim, et videte :
et in Cedar mittite, et considerate vehementer :
et videte si factum est hujuscemodi :
11 si mutavit gens deos suos,
et certe ipsi non sunt dii :
populus vero meus mutavit gloriam suam in idolum.
12 Obstupescite, cæli, super hoc,
et portæ ejus, desolamini vehementer, dicit Dominus.
13 Duo enim mala fecit populus meus :
me dereliquerunt fontem aquæ vivæ,
et foderunt sibi cisternas, cisternas dissipatas,
quia continere non valent aquas.
14 Numquid servus est Isra¨el, aut vernaculus ?
quare ergo factus est in prædam ?
15 Super eum rugierunt leones,
et dederunt vocem suam :
posuerunt terram ejus in solitudinem.
Civitates ejus exustæ sunt,
et non est qui habitet in eis.
16 Filii quoque Mempheos et Taphnes
constupraverunt te usque ad verticem.
17 Numquid non istud factum est tibi,
quia dereliquisti Dominum Deum tuum
eo tempore quo ducebat te per viam ?
18 Et nunc quid tibi vis in via Ægypti,
ut bibas aquam turbidam ?
et quid tibi cum via Assyriorum,
ut bibas aquam fluminis ?
929
Jeremias
19 Arguet te malitia tua,
et aversio tua increpabit te.
Scito et vide quia malum et amarum est
reliquisse te Dominum Deum tuum,
et non esse timorem mei apud te,
dicit Dominus Deus exercituum.
20 A sæculo confregisti jugum meum :
rupisti vincula mea,
et dixisti : Non serviam.
In omni enim colle sublimi,
et sub omni ligno frondoso,
tu prosternebaris meretrix.
21 Ego autem plantavi te vineam electam,
omne semen verum :
quomodo ergo conversa es mihi in pravum,
vinea aliena ?
22 Si laveris te nitro,
et multiplicaveris tibi herbam borith,
maculata es in iniquitate tua coram me,
dicit Dominus Deus.
23 Quomodo dicis : Non sum polluta ;
post Baalim non ambulavi ?
Vide vias tuas in convalle ;
scito quid feceris :
cursor levis explicans vias suas.
24 Onager assuetus in solitudine,
in desiderio animæ suæ attraxit ventum amoris sui :
nullus avertet eam :
omnes qui quærunt eam non deficient :
in menstruis ejus invenient eam.
25 Prohibe pedem tuum a nuditate,
et guttur tuum a siti.
Et dixisti : Desperavi : nequaquam faciam :
adamavi quippe alienos,
et post eos ambulabo.
26 Quomodo confunditur fur quando deprehenditur,
sic confusi sunt domus Isra¨el,
ipsi et reges eorum,
principes, et sacerdotes, et prophetæ eorum,
27 dicentes ligno : Pater meus es tu :
et lapidi : Tu me genuisti.
Verterunt ad me tergum et non faciem,
et in tempore afflictionis suæ dicent :
Surge, et libera nos.
28 Ubi sunt dii tui quos fecisti tibi ?
surgant, et liberent te in tempore afflictionis tuæ :
secundum numerum quippe civitatum tuarum erant dii tui, Juda.
29 Quid vultis mecum judicio contendere ?
omnes dereliquistis me, dicit Dominus.
930
Jeremias
30 Frustra percussi filios vestros :
disciplinam non receperunt.
Devoravit gladius vester prophetas vestros :
quasi leo vastator 31 generatio vestra.
Videte verbum Domini :
numquid solitudo factus sum Isra¨eli,
aut terra serotina ?
quare ergo dixit populus meus : Recessimus ;
non veniemus ultra ad te ?
32 Numquid obliviscetur virgo ornamenti sui,
aut sponsa fasciæ pectoralis suæ ?
populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris.
33 Quid niteris bonam ostendere viam tuam
ad quærendam dilectionem,
quæ insuper et malitias tuas docuisti vias tuas,
34 et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum et
innocentum ?
non in fossis inveni eos,
sed in omnibus quæ supra memoravi.
35 Et dixisti : Absque peccato et innocens ego sum,
et propterea avertatur furor tuus a me.
Ecce ego judicio contendam tecum,
eo quod dixeris : Non peccavi.
36 Quam vilis facta es nimis, iterans vias tuas !
et ab Ægypto confunderis,
sicut confusa es ab Assur.
37 Nam et ab ista egredieris,
et manus tuæ erunt super caput tuum :
quoniam obtrivit Dominus confidentiam tuam,
et nihil habebis prosperum in ea.
3 Vulgo dicitur : Si dimiserit vir uxorem suam,
et recedens ab eo duxerit virum alterum,
numquid revertetur ad eam ultra ?
numquid non polluta et contaminata erit mulier illa ?
Tu autem fornicata es cum amatoribus multis :
tamen revertere ad me, dicit Dominus,
et ego suscipiam te.
2 Leva oculos tuos in directum,
et vide ubi non prostrata sis.
In viis sedebas,
exspectans eos quasi latro in solitudine :
et polluisti terram in fornicationibus tuis, et in malitiis tuis.
3 Quam ob rem prohibitæ sunt stillæ pluviarum,
et serotinus imber non fuit.
Frons mulieris meretricis facta est tibi ;
noluisti erubescere.
4 Ergo saltem amodo voca me :
Pater meus, dux virginitatis meæ tu es :
5 numquid irasceris in perpetuum,
931
Jeremias
aut perseverabis in finem ?
ecce locuta es, et fecisti mala, et potuisti.
6 Et dixit Dominus ad me in diebus Josiæ regis :
Numquid vidisti quæ fecerit aversatrix Isra¨el ?
Abiit sibimet super omnem montem excelsum,
et sub omni ligno frondoso,
et fornicata est ibi.
7 Et dixi, cum fecisset hæc omnia :
Ad me revertere :
et non est reversa.
Et vidit prævaricatrix soror ejus Juda
8 quia pro eo quod moechata esset aversatrix Isra¨el,
dimisissem eam,
et dedissem ei libellum repudii :
et non timuit prævaricatrix Juda soror ejus,
sed abiit, et fornicata est etiam ipsa :
9 et facilitate fornicationis suæ contaminavit terram,
et moechata est cum lapide et ligno :
10 et in omnibus his non est reversa ad me
prævaricatrix soror ejus Juda
in toto corde suo,
sed in mendacio, ait Dominus.
11 Et dixit Dominus ad me : Justificavit animam suam aversatrix Isra¨el,
comparatione prævaricatricis Judæ. 12 Vade, et clama sermones istos contra
aquilonem, et dices :
Revertere, aversatrix Isra¨el, ait Dominus,
et non avertam faciem meam a vobis,
quia sanctus ego sum, dicit Dominus,
et non irascar in perpetuum.
13 Verumtamen scito iniquitatem tuam,
quia in Dominum Deum tuum prævaricata es,
et dispersisti vias tuas alienis sub omni ligno frondoso,
et vocem meam non audisti, ait Dominus.
14 Convertimini, filii revertentes, dicit Dominus,
quia ego vir vester :
et assumam vos unum de civitate,
et duos de cognatione,
et introducam vos in Sion.
15 Et dabo vobis pastores juxta cor meum,
et pascent vos scientia et doctrina.
16 Cumque multiplicati fueritis,
et creveritis in terra in diebus illis, ait Dominus,
non dicent ultra :
Arca testamenti Domini :
neque ascendet super cor, neque recordabuntur illius,
nec visitabitur, nec fiet ultra.
17 In tempore illo vocabunt Jerusalem solium Domini :
932
Jeremias
et congregabuntur ad eam omnes gentes
in nomine Domini in Jerusalem,
et non ambulabunt post pravitatem cordis sui pessimi.
18 In diebus illis ibit domus Juda ad domum Isra¨el,
et venient simul de terra aquilonis
ad terram quam dedi patribus vestris.
19 Ego autem dixi :
Quomodo ponam te in filios,
et tribuam tibi terram desiderabilem,
hæreditatem præclaram exercituum gentium ?
Et dixi : Patrem vocabis me,
et post me ingredi non cessabis.
20 Sed quomodo si contemnat mulier amatorem suum,
sic contempsit me domus Isra¨el,
dicit Dominus.
21 Vox in viis audita est,
ploratus et ululatus filiorum Isra¨el :
quoniam iniquam fecerunt viam suam ;
obliti sunt Domini Dei sui.
22 Convertimini, filii revertentes,
et sanabo aversiones vestras.
Ecce nos venimus ad te :
tu enim es Dominus Deus noster.
23 Vere mendaces erant colles,
et multitudo montium :
vere in Domino Deo nostro salus Isra¨el.
24 Confusio comedit laborem patrum nostrorum ab adolescentia
nostra :
greges eorum, et armenta eorum,
filios eorum, et filias eorum.
25 Dormiemus in confusione nostra,
et operiet nos ignominia nostra :
quoniam Domino Deo nostro peccavimus nos, et patres nostri,
ab adolescentia nostra usque ad diem hanc :
et non audivimus vocem Domini Dei nostri.
4 Si reverteris, Isra¨el, ait Dominus,
ad me convertere :
si abstuleris offendicula tua a facie mea,
non commoveberis.
2 Et jurabis : Vivit Dominus in veritate, et in judicio, et in justitia :
et benedicent eum gentes,
ipsumque laudabunt.
3 Hæc enim dicit Dominus viro Juda et Jerusalem :
Novate vobis novale,
et nolite serere super spinas.
4 Circumcidimini Domino,
et auferte præputia cordium vestrorum,
viri Juda, et habitatores Jerusalem :
ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea,
933
Jeremias
et succendatur, et non sit qui extinguat,
propter malitiam cogitationum vestrarum.
5 Annuntiate in Juda, et in Jerusalem auditum facite :
loquimini, et canite tuba in terra,
clamate fortiter, et dicite :
Congregamini, et ingrediamur civitates munitas.
6 Levate signum in Sion ;
confortamini, nolite stare :
quia malum ego adduco ab aquilone,
et contritionem magnam.
7 Ascendit leo de cubili suo,
et prædo gentium se levavit :
egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in solitudinem :
civitates tuæ vastabuntur,
remanentes absque habitatore.
8 Super hoc accingite vos ciliciis ;
plangite, et ululate :
quia non est aversa ira furoris Domini a nobis.
9 Et erit in die illa, dicit Dominus :
peribit cor regis, et cor principum,
et obstupescent sacerdotes,
et prophetæ consternabuntur.
10 Et dixi :
Heu ! heu ! heu ! Domine Deus,
ergone decepisti populum istum et Jerusalem,
dicens : Pax erit vobis :
et ecce pervenit gladius usque ad animam ?
11 In tempore illo dicetur populo huic et Jerusalem :
Ventus urens in viis quæ sunt in deserto viæ filiæ populi mei,
non ad ventilandum et ad purgandum.
12 Spiritus plenus ex his veniet mihi,
et nunc ego loquar judicia mea cum eis.
13 Ecce quasi nubes ascendet,
et quasi tempestas currus ejus :
velociores aquilis equi illius.
Væ nobis, quoniam vastati sumus.
14 Lava a malitia cor tuum, Jerusalem, ut salva fias :
usquequo morabuntur in te cogitationes noxiæ ?
15 Vox enim annuntiantis a Dan,
et notum facientis idolum de monte Ephraim.
16 Dicite gentibus : Ecce auditum est in Jerusalem
custodes venire de terra longinqua,
et dare super civitates Juda vocem suam :
17 quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro,
quia me ad iracundiam provocavit, dicit Dominus.
18 Viæ tuæ et cogitationes tuæ fecerunt hæc tibi :
ista malitia tua, quia amara,
934
Jeremias
quia tetigit cor tuum.
19 Ventrem meum, ventrem meum doleo ;
sensus cordis mei turbati sunt in me.
Non tacebo, quoniam vocem buccinæ audivit anima mea,
clamorem prælii.
20 Contritio super contritionem vocata est,
et vastata est omnis terra :
repente vastata sunt tabernacula mea ;
subito pelles meæ.
21 Usquequo videbo fugientem ;
audiam vocem buccinæ ?
22 Quia stultus populus meus me non cognovit :
filii insipientes sunt et vecordes :
sapientes sunt ut faciant mala,
bene autem facere nescierunt.
23 Aspexi terram, et ecce vacua erat et nihili ;
et cælos, et non erat lux in eis.
24 Vidi montes, et ecce movebantur :
et omnes colles conturbati sunt.
25 Intuitus sum, et non erat homo :
et omne volatile cæli recessit.
26 Aspexi, et ecce Carmelus desertus,
et omnes urbes ejus destructæ sunt a facie Domini,
et a facie iræ furoris ejus.
27 Hæc enim dicit Dominus :
Deserta erit omnis terra,
sed tamen consummationem non faciam.
28 Lugebit terra, et moerebunt cæli desuper,
eo quod locutus sum.
Cogitavi, et non poenituit me,
nec aversus sum ab eo.
29 A voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas :
ingressi sunt ardua, et ascenderunt rupes :
universæ urbes derelictæ sunt,
et non habitat in eis homo.
30 Tu autem vastata, quid facies ?
cum vestieris te coccino,
cum ornata fueris monili aureo,
et pinxeris stibio oculos tuos,
frustra componeris :
contempserunt te amatores tui ;
animam tuam quærent.
31 Vocem enim quasi parturientis audivi,
angustias ut puerperæ :
vox filiæ Sion intermorientis,
expandentisque manus suas :
Væ mihi, quia defecit anima mea propter interfectos !
935
Jeremias
5 Circuite vias Jerusalem,
et aspicite, et considerate,
et quærite in plateis ejus,
an inveniatis virum facientem judicium,
et quærentem fidem :
et propitius ero ei.
2 Quod si etiam : Vivit Dominus, dixerint,
et hoc falso jurabunt.
3 Domine, oculi tui respiciunt fidem :
percussisti eos, et non doluerunt ;
attrivisti eos, et renuerunt accipere disciplinam :
induraverunt facies suas supra petram,
et noluerunt reverti.
4 Ego autem dixi : Forsitan pauperes sunt et stulti,
ignorantes viam Domini,
judicium Dei sui.
5 Ibo igitur ad optimates, et loquar eis :
ipsi enim cognoverunt viam Domini,
judicium Dei sui :
et ecce magis hi simul confregerunt jugum ;
ruperunt vincula.
6 Idcirco percussit eos leo de silva ;
lupus ad vesperam vastavit eos :
pardus vigilans super civitates eorum :
omnis qui egressus fuerit ex eis capietur :
quia multiplicatæ sunt prævaricationes eorum ;
confortatæ sunt aversiones eorum.
7 Super quo propitius tibi esse potero ?
filii tui dereliquerunt me,
et jurant in his qui non sunt dii.
Saturavi eos, et moechati sunt,
et in domo meretricis luxuriabantur.
8 Equi amatores et emissarii facti sunt :
unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat.
9 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus,
et in gente tali non ulciscetur anima mea ?
10 Ascendite muros ejus, et dissipate :
consummationem autem nolite facere :
auferte propagines ejus,
quia non sunt Domini.
11 Prævaricatione enim prævaricata est in me
domus Isra¨el, et domus Juda, ait Dominus.
12 Negaverunt Dominum, et dixerunt :
Non est ipse : neque veniet super nos malum :
gladium et famem non videbimus.
13 Prophetæ fuerunt in ventum locuti,
et responsum non fuit in eis :
hæc ergo evenient illis.
14 Hæc dicit Dominus Deus exercituum :
Quia locuti estis verbum istud,
936
Jeremias
ecce ego do verba mea in ore tuo in ignem,
et populum istum in ligna,
et vorabit eos.
15 Ecce ego adducam super vos gentem de longinquo,
domus Isra¨el, ait Dominus :
gentem robustam,
gentem antiquam,
gentem cujus ignorabis linguam,
nec intelliges quid loquatur.
16 Pharetra ejus quasi sepulchrum patens ;
universi fortes.
17 Et comedet segetes tuas et panem tuum ;
devorabit filios tuos et filias tuas ;
comedet gregem tuum et armenta tua ;
comedet vineam tuam et ficum tuam :
et conteret urbes munitas tuas,
in quibus tu habes fiduciam, gladio.
18 Verumtamen in diebus illis, ait Dominus,
non faciam vos in consummationem.
19 Quod si dixeritis :
Quare fecit nobis Dominus Deus noster hæc omnia ?
dices ad eos :
Sicut dereliquistis me,
et servistis deo alieno in terra vestra,
sic servietis alienis in terra non vestra.
20 Annuntiate hoc domui Jacob,
et auditum facite in Juda, dicentes :
21 Audi, popule stulte, qui non habes cor :
qui habentes oculos, non videtis ;
et aures, et non auditis.
22 Me ergo non timebitis, ait Dominus,
et a facie mea non dolebitis ?
qui posui arenam terminum mari,
præceptum sempiternum quod non præteribit :
et commovebuntur, et non poterunt ;
et intumescent fluctus ejus, et non transibunt illud.
23 Populo autem huic factum est cor incredulum et exasperans :
recesserunt, et abierunt.
24 Et non dixerunt in corde suo :
Metuamus Dominum Deum nostrum,
qui dat nobis pluviam temporaneam et serotinam in tempore suo,
plenitudinem annuæ messis custodientem nobis.
25 Iniquitates vestræ declinaverunt hæc,
et peccata vestra prohibuerunt bonum a vobis :
26 quia inventi sunt in populo meo impii insidiantes quasi
aucupes,
laqueos ponentes et pedicas ad capiendos viros.
27 Sicut decipula plena avibus,
sic domus eorum plenæ dolo :
ideo magnificati sunt et ditati.
937
Jeremias
28 Incrassati sunt et impinguati,
et præterierunt sermones meos pessime.
Causam viduæ non judicaverunt,
causam pupilli non direxerunt,
et judicium pauperum non judicaverunt.
29 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus,
aut super gentem hujuscemodi non ulciscetur anima mea ?
30 Stupor et mirabilia facta sunt in terra :
31 prophetæ prophetabant mendacium,
et sacerdotes applaudebant manibus suis,
et populus meus dilexit talia.
Quid igitur fiet in novissimo ejus ?
6 Confortamini, filii Benjamin, in medio Jerusalem :
et in Thecua clangite buccina,
et super Bethacarem levate vexillum,
quia malum visum est ab aquilone,
et contritio magna.
2 Speciosæ et delicatæ assimilavi filiam Sion.
3 Ad eam venient pastores et greges eorum ;
fixerunt in ea tentoria in circuitu :
pascet unusquisque eos qui sub manu sua sunt.
4 Sanctificate super eam bellum :
consurgite, et ascendamus in meridie :
væ nobis, quia declinavit dies ;
quia longiores factæ sunt umbræ vesperi !
5 Surgite, et ascendamus in nocte,
et dissipemus domus ejus.
6 Quia hæc dicit Dominus exercituum :
Cædite lignum ejus,
et fundite circa Jerusalem aggerem.
Hæc est civitas visitationis :
omnis calumnia in medio ejus.
7 Sicut frigidam fecit cisterna aquam suam,
sic frigidam fecit malitiam suam.
Iniquitas et vastitas audietur in ea,
coram me semper infirmitas et plaga.
8 Erudire, Jerusalem,
ne forte recedat anima mea a te ;
ne forte ponam te desertam,
terram inhabitabilem.
9 Hæc dicit Dominus exercituum :
Usque ad racemum colligent quasi in vinea reliquias Isra¨el.
Converte manum tuam quasi vindemiator ad cartallum.
10 Cui loquar, et quem contestabor ut audiat ?
ecce incircumcisæ aures eorum,
et audire non possunt :
ecce verbum Domini factum est eis in opprobrium,
et non suscipient illud.
11 Idcirco furore Domini plenus sum ;
938
Jeremias
laboravi sustinens.
Effunde super parvulum foris,
et super consilium juvenum simul :
vir enim cum muliere capietur ;
senex cum pleno dierum.
12 Et transibunt domus eorum ad alteros,
agri et uxores pariter,
quia extendam manum meam super habitantes terram, dicit
Dominus :
13 a minore quippe usque ad majorem
omnes avaritiæ student,
et a propheta usque ad sacerdotem
cuncti faciunt dolum.
14 Et curabant contritionem filiæ populi mei cum ignominia,
dicentes : Pax, pax !
et non erat pax.
15 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt :
quin potius confusione non sunt confusi,
et erubescere nescierunt.
Quam ob rem cadent inter ruentes :
in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus.
16 Hæc dicit Dominus :
State super vias, et videte,
et interrogate de semitis antiquis quæ sit via bona,
et ambulate in ea :
et invenietis refrigerium animabus vestris.
Et dixerunt : Non ambulabimus.
17 Et constitui super vos speculatores :
Audite vocem tubæ.
Et dixerunt : Non audiemus.
18 Ideo audite, gentes,
et cognosce, congregatio,
quanta ego faciam eis.
19 Audi, terra :
ecce ego adducam mala super populum istum,
fructum cogitationum ejus :
quia verba mea non audierunt,
et legem meam projecerunt.
20 Ut quid mihi thus de Saba affertis,
et calamum suave olentem de terra longinqua ?
Holocautomata vestra non sunt accepta,
et victimæ vestræ non placuerunt mihi.
21 Propterea hæc dicit Dominus :
Ecce ego dabo in populum istum ruinas :
et ruent in eis patres et filii simul ;
vicinus et proximus peribunt.
22 Hæc dicit Dominus :
Ecce populus venit de terra aquilonis,
et gens magna consurget a finibus terræ.
23 Sagittam et scutum arripiet :
939
Jeremias
crudelis est et non miserebitur.
Vox ejus quasi mare sonabit :
et super equos ascendent,
præparati quasi vir ad prælium
adversum te, filia Sion.
24 Audivimus famam ejus ;
dissolutæ sunt manus nostræ :
tribulatio apprehendit nos,
dolores ut parturientem.
25 Nolite exire ad agros,
et in via ne ambuletis,
quoniam gladius inimici,
pavor in circuitu.
26 Filia populi mei, accingere cilicio,
et conspergere cinere :
luctum unigeniti fac tibi,
planctum amarum,
quia repente veniet vastator super nos.
27 Probatorem dedi te in populo meo robustum :
et scies, et probabis viam eorum.
28 Omnes isti principes declinantes,
ambulantes fraudulenter,
æs et ferrum :
universi corrupti sunt.
29 Defecit sufflatorium ;
in igne consumptum est plumbum :
frustra conflavit conflator,
malitiæ enim eorum non sunt consumptæ.
30 Argentum reprobum vocate eos,
quia Dominus projecit illos.
7 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens : 2 Sta in porta
domus Domini, et prædica ibi verbum istud, et dic :
Audite verbum Domini, omnis Juda,
qui ingredimini per portas has ut adoretis Dominum.
3 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Bonas facite vias vestras, et studia vestra,
et habitabo vobiscum in loco isto.
4 Nolite confidere in verbis mendacii, dicentes :
Templum Domini, templum Domini, templum Domini est !
5 Quoniam si bene direxeritis vias vestras, et studia vestra ;
si feceritis judicium inter virum et proximum ejus ;
6 advenæ, et pupillo, et viduæ non feceritis calumniam,
nec sanguinem innocentem effuderitis in loco hoc,
et post deos alienos non ambulaveritis in malum vobismetipsis :
7 habitabo vobiscum in loco isto,
in terra quam dedi patribus vestris a sæculo et usque in sæculum.
8 Ecce vos confiditis vobis in sermonibus mendacii,
qui non proderunt vobis :
940
Jeremias
9 furari, occidere, adulterari,
jurare mendaciter, libare Baalim,
et ire post deos alienos quos ignoratis :
10 et venistis, et stetistis coram me
in domo hac, in qua invocatum est nomen meum,
et dixistis : Liberati sumus,
eo quod fecerimus omnes abominationes istas.
11 Numquid ergo spelunca latronum facta est domus ista,
in qua invocatum est nomen meum in oculis vestris ?
Ego, ego sum : ego vidi, dicit Dominus.
12 Ite ad locum meum in Silo,
ubi habitavit nomen meum a principio,
et videte quæ fecerim ei propter malitiam populi mei Isra¨el.
13 Et nunc, quia fecistis omnia opera hæc, dicit Dominus,
et locutus sum ad vos mane consurgens, et loquens, et non
audistis :
et vocavi vos, et non respondistis :
14 faciam domui huic, in qua invocatum est nomen meum,
et in qua vos habetis fiduciam,
et loco quem dedi vobis et patribus vestris,
sicut feci Silo :
15 et projiciam vos a facie mea
sicut projeci omnes fratres vestros,
universum semen Ephraim.
16 Tu ergo, noli orare pro populo hoc,
nec assumas pro eis laudem et orationem :
et non obsistas mihi,
quia non exaudiam te.
17 Nonne vides quid isti faciunt in civitatibus Juda,
et in plateis Jerusalem ?
18 Filii colligunt ligna,
et patres succendunt ignem,
et mulieres conspergunt adipem,
ut faciant placentas reginæ cæli,
et libent diis alienis,
et me ad iracundiam provocent.
19 Numquid me ad iracundiam provocant ?
dicit Dominus ;
nonne semetipsos in confusionem vultus sui ?
20 Ideo hæc dicit Dominus Deus :
Ecce furor meus et indignatio mea conflatur super locum istum,
super viros, et super jumenta,
et super lignum regionis, et super fruges terræ :
et succendetur, et non extinguetur.
21 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Holocautomata vestra addite victimis vestris,
et comedite carnes :
22 quia non sum locutus cum patribus vestris, et non præcepi eis,
in die qua eduxi eos de terra Ægypti,
de verbo holocautomatum et victimarum :
941
Jeremias
23 sed hoc verbum præcepi eis, dicens :
Audite vocem meam,
et ero vobis Deus,
et vos eritis mihi populus :
et ambulate in omni via quam mandavi vobis,
ut bene sit vobis.
24 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam :
sed abierunt in voluntatibus et in pravitate cordis sui mali :
factique sunt retrorsum, et non in ante,
25 a die qua egressi sunt patres eorum de terra Ægypti
usque ad diem hanc.
Et misi ad vos omnes servos meos prophetas per diem,
consurgens diluculo, et mittens :
26 et non audierunt me,
nec inclinaverunt aurem suam :
sed induraverunt cervicem suam,
et pejus operati sunt quam patres eorum.
27 Et loqueris ad eos omnia verba hæc, et non audient te : et vocabis eos, et
non respondebunt tibi. 28 Et dices ad eos :
Hæc est gens quæ non audivit vocem Domini Dei sui,
nec recepit disciplinam ;
periit fides,
et ablata est de ore eorum.
29 Tonde capillum tuum, et projice,
et sume in directum planctum :
quia projecit Dominus et reliquit generationem furoris sui ;
30 quia fecerunt filii Juda malum in oculis meis, dicit Dominus.
Posuerunt offendicula sua in domo
in qua invocatum est nomen meum, ut polluerent eam :
31 et ædificaverunt excelsa Topheth,
quæ est in valle filii Ennom,
ut incenderent filios suos et filias suas igni,
quæ non præcepi, nec cogitavi in corde meo.
32 Ideo ecce dies venient, dicit Dominus,
et non dicetur amplius Topheth, et vallis filii Ennom,
sed vallis interfectionis :
et sepelient in Topheth, eo quod non sit locus.
33 Et erit morticinum populi hujus in cibos volucribus cæli et
bestiis terræ,
et non erit qui abigat.
34 Et quiescere faciam de urbibus Juda,
et de plateis Jerusalem,
vocem gaudii et vocem lætitiæ,
vocem sponsi et vocem sponsæ :
in desolationem enim erit terra.
8 In illo tempore, ait Dominus,
ejicient ossa regum Juda, et ossa principum ejus,
942
Jeremias
et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum,
et ossa eorum qui habitaverunt Jerusalem,
de sepulchris suis :
2 et expandent ea ad solem, et lunam,
et omnem militiam cæli,
quæ dilexerunt, et quibus servierunt,
et post quæ ambulaverunt,
et quæ quæsierunt, et adoraverunt.
Non colligentur, et non sepelientur :
in sterquilinium super faciem terræ erunt.
3 Et eligent magis mortem quam vitam,
omnes qui residui fuerint de cognatione hac pessima,
in universis locis quæ derelicta sunt,
ad quæ ejeci eos, dicit Dominus exercituum.
4 Et dices ad eos :
Hæc dicit Dominus :
Numquid qui cadit non resurget ?
et qui aversus est non revertetur ?
5 Quare ergo aversus est populus iste in Jerusalem
aversione contentiosa ?
Apprehenderunt mendacium,
et noluerunt reverti.
6 Attendi, et auscultavi :
nemo quod bonum est loquitur ;
nullus est qui agat poenitentiam super peccato suo,
dicens : Quid feci ?
Omnes conversi sunt ad cursum suum,
quasi equus impetu vadens ad prælium.
7 Milvus in cælo cognovit tempus suum :
turtur, et hirundo, et ciconia custodierunt tempus adventus sui :
populus autem meus non cognovit judicium Domini.
8 Quomodo dicitis : Sapientes nos sumus,
et lex Domini nobiscum est ?
vere mendacium operatus est stylus mendax scribarum !
9 Confusi sunt sapientes ;
perterriti et capti sunt :
verbum enim Domini projecerunt,
et sapientia nulla est in eis.
10 Propterea dabo mulieres eorum exteris,
agros eorum hæredibus,
quia a minimo usque ad maximum
omnes avaritiam sequuntur :
a propheta usque ad sacerdotem
cuncti faciunt mendacium.
11 Et sanabant contritionem filiæ populi mei ad ignominiam,
dicentes : Pax, pax !
cum non esset pax.
12 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt :
quinimmo confusione non sunt confusi,
943
Jeremias
et erubescere nescierunt.
Idcirco cadent inter corruentes :
in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus.
13 Congregans congregabo eos, ait Dominus.
Non est uva in vitibus, et non sunt ficus in ficulnea :
folium defluxit,
et dedi eis quæ prætergressa sunt.
14 Quare sedemus ?
convenite, et ingrediamur civitatem munitam,
et sileamus ibi :
quia Dominus Deus noster silere nos fecit,
et potum dedit nobis aquam fellis :
peccavimus enim Domino.
15 Exspectavimus pacem, et non erat bonum :
tempus medelæ, et ecce formido.
16 A Dan auditus est fremitus equorum ejus ;
a voce hinnituum pugnatorum ejus commota est omnis terra :
et venerunt, et devoraverunt terram et plenitudinem ejus ;
urbem et habitatores ejus.
17 Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos,
quibus non est incantatio :
et mordebunt vos, ait Dominus.
18 Dolor meus super dolorem,
in me cor meum moerens.
19 Ecce vox clamoris filiæ populi mei de terra longinqua :
Numquid Dominus non est in Sion ?
aut rex ejus non est in ea ?
Quare ergo me ad iracundiam concitaverunt in sculptilibus suis,
et in vanitatibus alienis ?
20 Transiit messis, finita est æstas,
et nos salvati non sumus.
21 Super contritione filiæ populi mei contritus sum, et
contristatus :
stupor obtinuit me.
22 Numquid resina non est in Galaad ?
aut medicus non est ibi ?
quare igitur non est obducta cicatrix filiæ populi mei ?
9 Quis dabit capiti meo aquam,
et oculis meis fontem lacrimarum,
et plorabo die ac nocte interfectos filiæ populi mei ?
2 Quis dabit me in solitudine diversorium viatorum,
et derelinquam populum meum,
et recedam ab eis ?
quia omnes adulteri sunt,
coetus prævaricatorum.
3 Et extenderunt linguam suam
quasi arcum mendacii et non veritatis :
confortati sunt in terra,
quia de malo ad malum egressi sunt,
944
Jeremias
et me non cognoverunt, dicit Dominus.
4 Unusquisque se a proximo suo custodiat,
et in omni fratre suo non habeat fiduciam :
quia omnis frater supplantans supplantabit,
et omnis amicus fraudulenter incedet.
5 Et vir fratrem suum deridebit,
et veritatem non loquentur :
docuerunt enim linguam suam loqui mendacium ;
ut inique agerent laboraverunt.
6 Habitatio tua in medio doli :
in dolo renuerunt scire me, dicit Dominus.
7 Propterea hæc dicit Dominus exercituum :
Ecce ego conflabo, et probabo eos :
quid enim aliud faciam a facie filiæ populi mei ?
8 Sagitta vulnerans lingua eorum,
dolum locuta est.
In ore suo pacem cum amico suo loquitur,
et occulte ponit ei insidias.
9 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus,
aut in gente hujusmodi non ulciscetur anima mea ?
10 Super montes assumam fletum ac lamentum,
et super speciosa deserti planctum,
quoniam incensa sunt, eo quod non sit vir pertransiens,
et non audierunt vocem possidentis :
a volucre cæli usque ad pecora transmigraverunt et recesserunt.
11 Et dabo Jerusalem in acervos arenæ,
et cubilia draconum :
et civitates Juda dabo in desolationem,
eo quod non sit habitator.
12 Quis est vir sapiens qui intelligat hoc,
et ad quem verbum oris Domini fiat, ut annuntiet istud,
quare perierit terra, et exusta sit quasi desertum,
eo quod non sit qui pertranseat ?
13 Et dixit Dominus :
Quia dereliquerunt legem meam quam dedi eis,
et non audierunt vocem meam,
et non ambulaverunt in ea,
14 et abierunt post pravitatem cordis sui,
et post Baalim, quod didicerunt a patribus suis :
15 idcirco hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Ecce ego cibabo populum istum absinthio,
et potum dabo eis aquam fellis.
16 Et dispergam eos in gentibus
quas non noverunt ipsi et patres eorum,
et mittam post eos gladium,
donec consumantur.
17 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Contemplamini, et vocate lamentatrices, et veniant :
et ad eas quæ sapientes sunt mittite, et properent :
18 festinent, et assumant super nos lamentum :
945
Jeremias
deducant oculi nostri lacrimas,
et palpebræ nostræ defluant aquis.
19 Quia vox lamentationis audita est de Sion :
Quomodo vastati sumus,
et confusi vehementer ?
quia dereliquimus terram ;
quoniam dejecta sunt tabernacula nostra.
20 Audite ergo, mulieres, verbum Domini,
et assumant aures vestræ sermonem oris ejus,
et docete filias vestras lamentum,
et unaquæque proximam suam planctum :
21 quia ascendit mors per fenestras nostras ;
ingressa est domos nostras,
disperdere parvulos deforis,
juvenes de plateis.
22 Loquere :
Hæc dicit Dominus :
Et cadet morticinum hominis
quasi stercus super faciem regionis,
et quasi foenum post tergum metentis,
et non est qui colligat.
23 Hæc dicit Dominus :
Non glorietur sapiens in sapientia sua,
et non glorietur fortis in fortitudine sua,
et non glorietur dives in divitiis suis :
24 sed in hoc glorietur, qui gloriatur,
scire et nosse me,
quia ego sum Dominus qui facio misericordiam,
et judicium, et justitiam in terra :
hæc enim placent mihi, ait Dominus.
25 Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et visitabo super omnem qui circumcisum habet præputium,
26 super Ægyptum, et super Juda, et super Edom,
et super filios Ammon, et super Moab ;
et super omnes qui attonsi sunt in comam,
habitantes in deserto :
quia omnes gentes habent præputium,
omnis autem domus Isra¨el incircumcisi sunt corde.
10 Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, domus
Isra¨el.
2 Hæc dicit Dominus :
Juxta vias gentium nolite discere,
et a signis cæli nolite metuere, quæ timent gentes,
3 quia leges populorum vanæ sunt.
Quia lignum de saltu præcidit opus manus artificis in ascia :
4 argento et auro decoravit illud :
clavis et malleis compegit, ut non dissolvatur :
946
Jeremias
5 in similitudinem palmæ fabricata sunt,
et non loquentur :
portata tollentur,
quia incedere non valent.
Nolite ergo timere ea,
quia nec male possunt facere, nec bene.
6 Non est similis tui, Domine :
magnus es tu,
et magnum nomen tuum in fortitudine.
7 Quis non timebit te, o Rex gentium ?
tuum est enim decus :
inter cunctos sapientes gentium,
et in universis regnis eorum,
nullus est similis tui.
8 Pariter insipientes et fatui probabuntur :
doctrina vanitatis eorum lignum est.
9 Argentum involutum de Tharsis affertur,
et aurum de Ophaz :
opus artificis et manus ærarii.
Hyacinthus et purpura indumentum eorum :
opus artificum universa hæc.
10 Dominus autem Deus verus est,
ipse Deus vivens,
et rex sempiternus.
Ab indignatione ejus commovebitur terra,
et non sustinebunt gentes comminationem ejus.
11 Sic ergo dicetis eis :
Dii qui cælos et terram non fecerunt,
pereant de terra et de his quæ sub cælo sunt !
12 Qui facit terram in fortitudine sua,
præparat orbem in sapientia sua,
et prudentia sua extendit cælos :
13 ad vocem suam dat multitudinem aquarum in cælo,
et elevat nebulas ab extremitatibus terræ :
fulgura in pluviam facit,
et educit ventum de thesauris suis.
14 Stultus factus est omnis homo a scientia :
confusus est artifex omnis in sculptili,
quoniam falsum est quod conflavit,
et non est spiritus in eis.
15 Vana sunt, et opus risu dignum :
in tempore visitationis suæ peribunt.
16 Non est his similis pars Jacob :
qui enim formavit omnia, ipse est,
et Isra¨el virga hæreditatis ejus :
Dominus exercituum nomen illi.
17 Congrega de terra confusionem tuam,
quæ habitas in obsidione :
18 quia hæc dicit Dominus :
Ecce ego longe projiciam habitatores terræ in hac vice,
947
Jeremias
et tribulabo eos ita ut inveniantur.
19 Væ mihi super contritione mea :
pessima plaga mea.
Ego autem dixi :
Plane hæc infirmitas mea est, et portabo illam.
20 Tabernaculum meum vastatum est ;
omnes funiculi mei dirupti sunt :
filii mei exierunt a me, et non subsistunt.
Non est qui extendat ultra tentorium meum,
et erigat pelles meas.
21 Quia stulte egerunt pastores,
et Dominum non quæsierunt :
propterea non intellexerunt,
et omnis grex eorum dispersus est.
22 Vox auditionis ecce venit,
et commotio magna de terra aquilonis :
ut ponat civitates Juda solitudinem,
et habitaculum draconum.
23 Scio, Domine,
quia non est hominis via ejus,
nec viri est ut ambulet,
et dirigat gressus suos.
24 Corripe me, Domine, verumtamen in judicio,
et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me.
25 Effunde indignationem tuam super gentes quæ non
cognoverunt te,
et super provincias quæ nomen tuum non invocaverunt :
quia comederunt Jacob, et devoraverunt eum,
et consumpserunt illum, et decus ejus dissipaverunt.
11Verbum quod factum est a Domino ad Jeremiam, dicens :
2 Audite verba pacti hujus,
et loquimini ad viros Juda,
et ad habitatores Jerusalem,
3 et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el :
Maledictus vir qui non audierit verba pacti hujus
4 quod præcepi patribus vestris,
in die qua eduxi eos de terra Ægypti,
de fornace ferrea, dicens :
Audite vocem meam, et facite omnia quæ præcipio vobis,
et eritis mihi in populum,
et ego ero vobis in Deum :
5 ut suscitem juramentum quod juravi patribus vestris,
daturum me eis terram fluentem lacte et melle,
sicut est dies hæc.
Et respondi, et dixi : Amen, Domine. 6 Et dixit Dominus ad me :
Vociferare omnia verba hæc in civitatibus Juda,
948
Jeremias
et foris Jerusalem, dicens :
Audite verba pacti hujus, et facite illa,
7 quia contestans contestatus sum patres vestros,
in die qua eduxi eos de terra Ægypti, usque ad diem hanc :
mane consurgens contestatus sum,
et dixi : Audite vocem meam.
8 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam,
sed abierunt, unusquisque in pravitate cordis sui mali :
et induxi super eos omnia verba pacti hujus
quod præcepi ut facerent,
et non fecerunt.
9 Et dixit Dominus ad me :
Inventa est conjuratio in viris Juda et in habitatoribus Jerusalem.
10 Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priores,
qui noluerunt audire verba mea :
et hi ergo abierunt post deos alienos, ut servirent eis :
irritum fecerunt domus Isra¨el et domus Juda pactum meum
quod pepigi cum patribus eorum.
11 Quam ob rem hæc dicit Dominus :
Ecce ego inducam super eos mala
de quibus exire non poterunt :
et clamabunt ad me, et non exaudiam eos.
12 Et ibunt civitates Juda et habitatores Jerusalem,
et clamabunt ad deos quibus libant,
et non salvabunt eos in tempore afflictionis eorum.
13 Secundum numerum enim civitatum tuarum
erant dii tui, Juda :
et secundum numerum viarum Jerusalem,
posuisti aras confusionis,
aras ad libandum Baalim.
14 Tu ergo noli orare pro populo hoc,
et ne assumas pro eis laudem et orationem,
quia non exaudiam in tempore clamoris eorum ad me,
in tempore afflictionis eorum.
15 Quid est, quod dilectus meus in domo mea fecit scelera multa ?
numquid carnes sanctæ auferent a te malitias tuas,
in quibus gloriata es ?
16 Olivam uberem, pulchram, fructiferam, speciosam,
vocavit Dominus nomen tuum :
ad vocem loquelæ, grandis exarsit ignis in ea,
et combusta sunt fruteta ejus.
17 Et Dominus exercituum, qui plantavit te,
locutus est super te malum,
pro malis domus Isra¨el, et domus Juda,
quæ fecerunt sibi ad irritandum me,
libantes Baalim.
18 Tu autem, Domine, demonstrasti mihi, et cognovi :
tunc ostendisti mihi studia eorum.
949
Jeremias
19 Et ego quasi agnus mansuetus,
qui portatur ad victimam :
et non cognovi quia cogitaverunt super me consilia, dicentes :
Mittamus lignum in panem ejus,
et eradamus eum de terra viventium,
et nomen ejus non memoretur amplius.
20 Tu autem, Domine Sabaoth, qui judicas juste,
et probas renes et corda,
videam ultionem tuam ex eis :
tibi enim revelavi causam meam.
21 Propterea hæc dicit Dominus ad viros Anathoth,
qui quærunt animam tuam, et dicunt :
Non prophetabis in nomine Domini,
et non morieris in manibus nostris :
22 propterea hæc dicit Dominus exercituum :
Ecce ego visitabo super eos :
juvenes morientur in gladio ;
filii eorum et filiæ eorum morientur in fame.
23 Et reliquiæ non erunt ex eis :
inducam enim malum super viros Anathoth,
annum visitationis eorum.
12 Justus quidem tu es, Domine, si disputem tecum :
verumtamen justa loquar ad te :
Quare via impiorum prosperatur ;
bene est omnibus qui prævaricantur et inique agunt ?
2 Plantasti eos, et radicem miserunt :
proficiunt, et faciunt fructum :
prope es tu ori eorum,
et longe a renibus eorum.
3 Et tu, Domine, nosti me, vidisti me,
et probasti cor meum tecum.
Congrega eos quasi gregem ad victimam,
et sanctifica eos in die occisionis.
4 Usquequo lugebit terra,
et herba omnis regionis siccabitur,
propter malitiam habitantium in ea ?
Consumptum est animal, et volucre,
quoniam dixerunt : Non videbit novissima nostra.
5 Si cum peditibus currens laborasti,
quomodo contendere poteris cum equis ?
cum autem in terra pacis securus fueris,
quid facies in superbia Jordanis ?
6 Nam et fratres tui, et domus patris tui,
etiam ipsi pugnaverunt adversum te,
et clamaverunt post te plena voce :
ne credas eis,
cum locuti fuerint tibi bona.
7 Reliqui domum meam ;
950
Jeremias
dimisi hæreditatem meam :
dedi dilectam animam meam in manu inimicorum ejus.
8 Facta est mihi hæreditas mea quasi leo in silva :
dedit contra me vocem, ideo odivi eam.
9 Numquid avis discolor hæreditas mea mihi ?
numquid avis tincta per totum ?
Venite, congregamini, omnes bestiæ terræ :
properate ad devorandum.
10 Pastores multi demoliti sunt vineam meam,
conculcaverunt partem meam,
dederunt portionem meam desiderabilem in desertum solitudinis.
11 Posuerunt eam in dissipationem,
luxitque super me :
desolatione desolata est omnis terra,
quia nullus est qui recogitet corde.
12 Super omnes vias deserti venerunt vastatores,
quia gladius Domini devorabit :
ab extremo terræ usque ad extremum ejus,
non est pax universæ carni.
13 Seminaverunt triticum,
et spinas messuerunt :
hæreditatem acceperunt,
et non eis proderit.
Confundemini a fructibus vestris
propter iram furoris Domini.
14 Hæc dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos,
qui tangunt hæreditatem quam distribui populo meo Isra¨el :
Ecce ego evellam eos de terra sua,
et domum Juda evellam de medio eorum.
15 Et cum evulsero eos, convertar,
et miserebor eorum, et reducam eos :
virum ad hæreditatem suam,
et virum in terram suam.
16 Et erit : si eruditi didicerint vias populi mei,
ut jurent in nomine meo : Vivit Dominus !
sicut docuerunt populum meum jurare in Baal,
ædificabuntur in medio populi mei.
17 Quod si non audierint,
evellam gentem illam evulsione et perditione, ait Dominus.
13 Hæc dicit Dominus ad me : Vade, et posside tibi lumbare lineum, et
pones illud super lumbos tuos, et in aquam non inferes illud. 2 Et
possedi lumbare juxta verbum Domini, et posui circa lumbos meos. 3 Et factus
est sermo Domini ad me secundo, dicens : 4 Tolle lumbare quod possedisti,
quod est circa lumbos tuos : et surgens vade ad Euphraten, et absconde ibi
illud in foramine petræ. 5 Et abii, et abscondi illud in Euphrate, sicut præceperat
mihi Dominus. 6 Et factum est post dies plurimos, dixit Dominus ad
me : Surge, vade ad Euphraten, et tolle inde lumbare quod præcepi tibi ut
absconderes illud ibi. 7 Et abii ad Euphraten, et fodi, et tuli lumbare de loco
951
Jeremias
ubi absconderam illud : et ecce computruerat lumbare, ita ut nulli usui aptum
esset. 8 Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
9 Hæc dicit Dominus :
Sic putrescere faciam superbiam Juda,
et superbiam Jerusalem multam :
10 populum istum pessimum qui nolunt audire verba mea,
et ambulant in pravitate cordis sui,
abieruntque post deos alienos ut servirent eis et adorarent eos :
et erunt sicut lumbare istud,
quod nulli usui aptum est.
11 Sicut enim adhæret lumbare ad lumbos viri,
sic agglutinavi mihi omnem domum Isra¨el,
et omnem domum Juda, dicit Dominus,
ut essent mihi in populum,
et in nomen, et in laudem, et in gloriam :
et non audierunt.
12 Dices ergo ad eos sermonem istum :
Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el :
Omnis laguncula implebitur vino.
Et dicent ad te :
Numquid ignoramus quia omnis laguncula implebitur vino ?
13 Et dices ad eos :
Hæc dicit Dominus :
Ecce ego implebo omnes habitatores terræ hujus,
et reges qui sedent de stirpe David super thronum ejus,
et sacerdotes, et prophetas,
et omnes habitatores Jerusalem, ebrietate.
14 Et dispergam eos virum a fratre suo,
et patres et filios pariter, ait Dominus.
Non parcam, et non concedam :
neque miserebor, ut non disperdam eos.
15 Audite, et auribus percipite :
nolite elevari, quia Dominus locutus est.
16 Date Domino Deo vestro gloriam
antequam contenebrescat,
et antequam offendant pedes vestri ad montes caliginosos :
exspectabitis lucem,
et ponet eam in umbram mortis, et in caliginem.
17 Quod si hoc non audieritis,
in abscondito plorabit anima mea a facie superbiæ :
plorans plorabit,
et deducet oculus meus lacrimam,
quia captus est grex Domini.
18 Dic regi et dominatrici :
Humiliamini, sedete,
952
Jeremias
quoniam descendit de capite vestro corona gloriæ vestræ.
19 Civitates austri clausæ sunt,
et non est qui aperiat :
translata est omnis Juda transmigratione perfecta.
20 Levate oculos vestros et videte,
qui venitis ab aquilone :
ubi est grex qui datus est tibi,
pecus inclytum tuum ?
21 Quid dices cum visitaverit te ?
tu enim docuisti eos adversum te,
et erudisti in caput tuum.
Numquid non dolores apprehendent te,
quasi mulierem parturientem ?
22 Quod si dixeris in corde tuo : Quare venerunt mihi hæc ?
propter multitudinem iniquitatis tuæ
revelata sunt verecundiora tua,
pollutæ sunt plantæ tuæ.
23 Si mutare potest Æthiops pellem suam,
aut pardus varietates suas,
et vos poteritis benefacere,
cum didiceritis malum.
24 Et disseminabo eos quasi stipulam
quæ vento raptatur in deserto.
25 Hæc sors tua,
parsque mensuræ tuæ a me, dicit Dominus,
quia oblita es mei,
et confisa es in mendacio.
26 Unde et ego nudavi femora tua contra faciem tuam,
et apparuit ignominia tua :
27 adulteria tua, et hinnitus tuus,
scelus fornicationis tuæ :
super colles in agro vidi abominationes tuas.
Væ tibi, Jerusalem !
non mundaberis post me : usquequo adhuc ?
14Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam, de sermonibus siccitatis.
2 Luxit Judæa, et portæ ejus corruerunt,
et obscuratæ sunt in terra,
et clamor Jerusalem ascendit.
3 Majores miserunt minores suos ad aquam :
venerunt ad hauriendum.
Non invenerunt aquam :
reportaverunt vasa sua vacua.
Confusi sunt, et afflicti,
et operuerunt capita sua.
4 Propter terræ vastitatem,
quia non venit pluvia in terram,
confusi sunt agricolæ :
operuerunt capita sua.
953
Jeremias
5 Nam et cerva in agro peperit, et reliquit,
quia non erat herba.
6 Et onagri steterunt in rupibus ;
traxerunt ventum quasi dracones :
defecerunt oculi eorum,
quia non erat herba.
7 Si iniquitates nostræ responderint nobis, Domine,
fac propter nomen tuum :
quoniam multæ sunt aversiones nostræ :
tibi peccavimus.
8 Exspectatio Isra¨el,
salvator ejus in tempore tribulationis,
quare quasi colonus futurus es in terra,
et quasi viator declinans ad manendum ?
9 quare futurus es velut vir vagus,
ut fortis qui non potest salvare ?
Tu autem in nobis es, Domine,
et nomen tuum invocatum est super nos :
ne derelinquas nos.
10 Hæc dicit Dominus populo huic,
qui dilexit movere pedes suos,
et non quievit,
et Domino non placuit :
Nunc recordabitur iniquitatum eorum,
et visitabit peccata eorum.
11 Et dixit Dominus ad me :
Noli orare pro populo isto in bonum.
12 Cum jejunaverint,
non exaudiam preces eorum,
et si obtulerint holocautomata et victimas,
non suscipiam ea :
quoniam gladio, et fame, et peste consumam eos.
13 Et dixi :
A, a, a, Domine Deus :
prophetæ dicunt eis :
Non videbitis gladium,
et fames non erit in vobis :
sed pacem veram dabit vobis in loco isto.
14 Et dicit Dominus ad me :
Falso prophetæ vaticinantur in nomine meo :
non misi eos, et non præcepi eis,
neque locutus sum ad eos.
Visionem mendacem, et divinationem,
et fraudulentiam, et seductionem cordis sui,
prophetant vobis.
15 Idcirco hæc dicit Dominus
de prophetis qui prophetant in nomine meo,
954
Jeremias
quos ego non misi, dicentes :
Gladius et fames non erit in terra hac :
In gladio et fame consumentur prophetæ illi.
16 Et populi quibus prophetant
erunt projecti in viis Jerusalem
præ fame et gladio,
et non erit qui sepeliat eos :
ipsi et uxores eorum,
filii et filiæ eorum :
et effundam super eos malum suum.
17 Et dices ad eos verbum istud :
Deducant oculi mei lacrimam per noctem et diem,
et non taceant,
quoniam contritione magna
contrita est virgo filia populi mei,
plaga pessima vehementer.
18 Si egressus fuero ad agros,
ecce occisi gladio :
et si introiero in civitatem,
ecce attenuati fame.
Propheta quoque et sacerdos abierunt in terram quam ignorabant.
19 Numquid projiciens abjecisti Judam ?
aut Sion abominata est anima tua ?
quare ergo percussisti nos ita ut nulla sit sanitas ?
Exspectavimus pacem,
et non est bonum :
et tempus curationis,
et ecce turbatio.
20 Cognovimus, Domine, impietates nostras,
iniquitates patrum nostrorum,
quia peccavimus tibi.
21 Ne des nos in opprobrium, propter nomen tuum,
neque facias nobis contumeliam solii gloriæ tuæ :
recordare, ne irritum facias foedus tuum nobiscum.
22 Numquid sunt in sculptilibus gentium qui pluant ?
aut cæli possunt dare imbres ?
nonne tu es Dominus Deus noster, quem exspectavimus ?
tu enim fecisti omnia hæc.
15Et dixit Dominus ad me :
Si steterit Moyses et Samuel coram me,
non est anima mea ad populum istum :
ejice illos a facie mea, et egrediantur.
2 Quod si dixerint ad te : Quo egrediemur ?
dices ad eos : Hæc dicit Dominus :
Qui ad mortem, ad mortem,
et qui ad gladium, ad gladium,
et qui ad famem, ad famem,
et qui ad captivitatem, ad captivitatem.
955
Jeremias
3 Et visitabo super eos quatuor species, dicit Dominus :
gladium ad occisionem,
et canes ad lacerandum,
et volatilia cæli et bestias terræ
ad devorandum et dissipandum.
4 Et dabo eos in fervorem universis regnis terræ,
propter Manassen filium Ezechiæ regis Juda,
super omnibus quæ fecit in Jerusalem.
5 Quis enim miserebitur tui, Jerusalem,
aut quis contristabitur pro te ?
aut quis ibit ad rogandum pro pace tua ?
6 Tu reliquisti me, dicit Dominus ;
retrorsum abiisti :
et extendam manum meam super te, et interficiam te :
laboravi rogans.
7 Et dispergam eos ventilabro in portis terræ :
interfeci et disperdidi populum meum,
et tamen a viis suis non sunt reversi.
8 Multiplicatæ sunt mihi viduæ ejus super arenam maris :
induxi eis super matrem adolescentis vastatorem meridie :
misi super civitates repente terrorem.
9 Infirmata est quæ peperit septem ;
defecit anima ejus :
occidit ei sol cum adhuc esset dies :
confusa est, et erubuit :
et residuos ejus in gladium dabo
in conspectu inimicorum eorum, ait Dominus.
10 Væ mihi, mater mea ! quare genuisti me,
virum rixæ, virum discordiæ in universa terra ?
Non foeneravi, nec foeneravit mihi quisquam :
omnes maledicunt mihi.
11 Dicit Dominus : Si non reliquiæ tuæ in bonum,
si non occurri tibi in tempore afflictionis,
et in tempore tribulationis adversus inimicum.
12 Numquid foederabitur ferrum ferro ab aquilone, et æs ?
13 Divitias tuas et thesauros tuos in direptionem dabo gratis,
in omnibus peccatis tuis, et in omnibus terminis tuis.
14 Et adducam inimicos tuos de terra quam nescis,
quia ignis succensus est in furore meo :
super vos ardebit.
15 Tu scis, Domine : recordare mei, et visita me,
et tuere me ab his qui persequuntur me.
Noli in patientia tua suscipere me :
scito quoniam sustinui propter te opprobrium.
16 Inventi sunt sermones tui, et comedi eos :
et factum est mihi verbum tuum in gaudium
et in lætitiam cordis mei,
quoniam invocatum est nomen tuum super me,
Domine Deus exercituum.
956
Jeremias
17 Non sedi in concilio ludentium,
et gloriatus sum a facie manus tuæ :
solus sedebam, quoniam comminatione replesti me.
18 Quare factus est dolor meus perpetuus,
et plaga mea desperabilis renuit curari ?
facta est mihi quasi mendacium aquarum infidelium.
19 Propter hoc hæc dicit Dominus :
Si converteris, convertam te,
et ante faciem meam stabis :
et si separaveris pretiosum a vili,
quasi os meum eris :
convertentur ipsi ad te,
et tu non converteris ad eos.
20 Et dabo te populo huic in murum æreum fortem :
et bellabunt adversum te, et non prævalebunt,
quia ego tecum sum ut salvem te, et eruam te, dicit Dominus :
21 et liberabo te de manu pessimorum,
et redimam te de manu fortium.
16Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
2 Non accipies uxorem,
et non erunt tibi filii et filiæ in loco isto.
3 Quia hæc dicit Dominus
super filios et filias qui generantur in loco isto,
et super matres eorum, quæ genuerunt eos,
et super patres eorum, de quorum stirpe sunt nati in terra hac :
4 Mortibus ægrotationum morientur :
non plangentur, et non sepelientur :
in sterquilinium super faciem terræ erunt,
et gladio et fame consumentur :
et erit cadaver eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ.
5 Hæc enim dicit Dominus :
Ne ingrediaris domum convivii,
neque vadas ad plangendum,
neque consoleris eos,
quia abstuli pacem meam a populo isto, dicit Dominus,
misericordiam et miserationes.
6 Et morientur grandes et parvi in terra ista :
non sepelientur, neque plangentur,
et non se incident,
neque calvitium fiet pro eis.
7 Et non frangent inter eos lugenti panem
ad consolandum super mortuo,
et non dabunt eis potum calicis
ad consolandum super patre suo et matre.
8 Et domum convivii non ingrediaris,
ut sedeas cum eis, et comedas, et bibas.
9 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Ecce ego auferam de loco isto,
957
Jeremias
in oculis vestris, et in diebus vestris,
vocem gaudii et vocem lætitiæ,
vocem sponsi et vocem sponsæ.
10 Et cum annuntiaveris populo huic omnia verba hæc,
et dixerint tibi :
Quare locutus est Dominus super nos omne malum grande
istud ?
quæ iniquitas nostra,
et quod peccatum nostrum,
quod peccavimus Domino Deo nostro ?
11 dices ad eos :
Quia dereliquerunt me patres vestri, ait Dominus,
et abierunt post deos alienos,
et servierunt eis, et adoraverunt eos,
et me dereliquerunt, et legem meam non custodierunt.
12 Sed et vos pejus operati estis quam patres vestri :
ecce enim ambulat unusquisque post pravitatem cordis sui mali,
ut me non audiat.
13 Et ejiciam vos de terra hac
in terram quam ignoratis,
vos et patres vestri :
et servietis ibi diis alienis, die ac nocte,
qui non dabunt vobis requiem.
14 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et non dicetur ultra :
Vivit Dominus qui eduxit filios Isra¨el de terra Ægypti,
15 sed : Vivit Dominus qui eduxit filios Isra¨el de terra aquilonis,
et de universis terris ad quas ejeci eos :
et reducam eos in terram suam,
quam dedi patribus eorum.
16 Ecce ego mittam piscatores multos, dicit Dominus,
et piscabuntur eos :
et post hæc mittam eis multos venatores,
et venabuntur eos de omni monte,
et de omni colle, et de cavernis petrarum.
17 Quia oculi mei super omnes vias eorum :
non sunt absconditæ a facie mea,
et non fuit occultata iniquitas eorum ab oculis meis.
18 Et reddam primum duplices iniquitates et peccata eorum,
quia contaminaverunt terram meam in morticinis idolorum
suorum,
et abominationibus suis impleverunt hæreditatem meam.
19 Domine, fortitudo mea, et robur meum,
et refugium meum in die tribulationis,
ad te gentes venient ab extremis terræ, et dicent :
Vere mendacium possederunt patres nostri,
vanitatem quæ eis non profuit.
20 Numquid faciet sibi homo deos,
et ipsi non sunt dii ?
21 Idcirco ecce ego ostendam eis per vicem hanc,
958
Jeremias
ostendam eis manum meam, et virtutem meam,
et scient quia nomen mihi Dominus.
17 Peccatum Juda scriptum est stylo ferreo
in ungue adamantino,
exaratum super latitudinem cordis eorum,
et in cornibus ararum eorum.
2 Cum recordati fuerint filii eorum ararum suarum,
et lucorum suorum,
lignorumque frondentium,
in montibus excelsis,
3 sacrificantes in agro :
fortitudinem tuam, et omnes thesauros tuos in direptionem dabo ;
excelsa tua propter peccata in universis finibus tuis.
4 Et relinqueris sola ab hæreditate tua, quam dedi tibi,
et servire te faciam inimicis tuis in terra quam ignoras :
quoniam ignem succendisti in furore meo :
usque in æternum ardebit.
5 Hæc dicit Dominus :
Maledictus homo qui confidit in homine,
et ponit carnem brachium suum,
et a Domino recedit cor ejus.
6 Erit enim quasi myricæ in deserto,
et non videbit cum venerit bonum :
sed habitabit in siccitate in deserto,
in terra salsuginis et inhabitabili.
7 Benedictus vir qui confidit in Domino,
et erit Dominus fiducia ejus.
8 Et erit quasi lignum quod transplantatur super aquas,
quod ad humorem mittit radices suas,
et non timebit cum venerit æstus :
et erit folium ejus viride,
et in tempore siccitatis non erit sollicitum,
nec aliquando desinet facere fructum.
9 Pravum est cor omnium, et inscrutabile :
quis cognoscet illud ?
10 Ego Dominus scrutans cor,
et probans renes :
qui do unicuique juxta viam suam,
et juxta fructum adinventionum suarum.
11 Perdix fovit quæ non peperit :
fecit divitias, et non in judicio :
in dimidio dierum suorum derelinquet eas,
et in novissimo suo erit insipiens.
12 Solium gloriæ altitudinis a principio,
locus sanctificationis nostræ.
13 Exspectatio Isra¨el, Domine,
omnes qui te derelinquunt confundentur :
recedentes a te, in terra scribentur,
959
Jeremias
quoniam dereliquerunt venam aquarum viventium Dominum.
14 Sana me, Domine, et sanabor :
salvum me fac, et salvus ero :
quoniam laus mea tu es.
15 Ecce ipsi dicunt ad me :
Ubi est verbum Domini ? veniat :
16 et ego non sum turbatus, te pastorem sequens :
et diem hominis non desideravi, tu scis :
quod egressum est de labiis meis, rectum in conspectu tuo fuit.
17 Non sis tu mihi formidini :
spes mea tu in die afflictionis.
18 Confundantur qui me persequuntur,
et non confundar ego :
paveant illi,
et non paveam ego :
induc super eos diem afflictionis,
et duplici contritione contere eos.
19 Hæc dicit Dominus ad me : Vade, et sta in porta filiorum populi, per
quam ingrediuntur reges Juda, et egrediuntur, et in cunctis portis Jerusalem :
20 et dices ad eos :
Audite verbum Domini,
reges Juda, et omnis Juda,
cunctique habitatores Jerusalem,
qui ingredimini per portas istas.
21 Hæc dicit Dominus :
Custodite animas vestras,
et nolite portare pondera in die sabbati,
nec inferatis per portas Jerusalem :
22 et nolite ejicere onera de domibus vestris in die sabbati,
et omne opus non facietis :
sanctificate diem sabbati,
sicut præcepi patribus vestris.
23 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam :
sed induraverunt cervicem suam, ne audirent me,
et ne acciperent disciplinam.
24 Et erit : si audieritis me, dicit Dominus,
ut non inferatis onera per portas civitatis hujus in die sabbati :
et si sanctificaveritis diem sabbati,
ne faciatis in eo omne opus :
25 ingredientur per portas civitatis hujus reges et principes,
sedentes super solium David,
et ascendentes in curribus et equis,
ipsi et principes eorum,
viri Juda, et habitatores Jerusalem :
et habitabitur civitas hæc in sempiternum.
26 Et venient de civitatibus Juda,
et de circuitu Jerusalem,
et de terra Benjamin,
et de campestribus, et de montuosis, et ab austro,
960
Jeremias
portantes holocaustum, et victimam,
et sacrificium, et thus,
et inferent oblationem in domum Domini.
27 Si autem non audieritis me
ut sanctificetis diem sabbati,
et ne portetis onus,
et ne inferatis per portas Jerusalem in die sabbati,
succendam ignem in portis ejus,
et devorabit domos Jerusalem,
et non extinguetur.
18 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens : 2 Surge, et
descende in domum figuli, et ibi audies verba mea. 3 Et descendi in
domum figuli, et ecce ipse faciebat opus super rotam. 4 Et dissipatum est vas
quod ipse faciebat e luto manibus suis : conversusque fecit illud vas alterum,
sicut placuerat in oculis ejus ut faceret. 5 Et factum est verbum Domini ad me,
dicens :
6 Numquid sicut figulus iste,
non potero vobis facere, domus Isra¨el ? ait Dominus :
ecce sicut lutum in manu figuli,
sic vos in manu mea, domus Isra¨el.
7 Repente loquar adversum gentem et adversus regnum,
ut eradicem, et destruam, et disperdam illud :
8 si poenitentiam egerit gens illa a malo suo
quod locutus sum adversus eam,
agam et ego poenitentiam super malo
quod cogitavi ut facerem ei.
9 Et subito loquar de gente et de regno,
ut ædificem et plantem illud.
10 Si fecerit malum in oculis meis,
ut non audiat vocem meam,
poenitentiam agam super bono quod locutus sum ut facerem ei.
11 Nunc ergo dic viro Juda, et habitatoribus Jerusalem, dicens :
Hæc dicit Dominus :
Ecce ego fingo contra vos malum,
et cogito contra vos cogitationem :
revertatur unusquisque a via sua mala,
et dirigite vias vestras et studia vestra.
12 Qui dixerunt : Desperavimus :
post cogitationes enim nostras ibimus,
et unusquisque pravitatem cordis sui mali faciemus.
13 Ideo hæc dicit Dominus :
Interrogate gentes :
Quis audivit talia horribilia,
quæ fecit nimis virgo Isra¨el ?
14 Numquid deficiet de petra agri nix Libani ?
aut evelli possunt aquæ erumpentes frigidæ, et defluentes ?
15 Quia oblitus est mei populus meus,
frustra libantes,
961
Jeremias
et impingentes in viis suis,
in semitis sæculi,
ut ambularent per eas in itinere non trito,
16 ut fieret terra eorum in desolationem,
et in sibilum sempiternum :
omnis qui præterierit per eam obstupescet,
et movebit caput suum.
17 Sicut ventus urens dispergam eos coram inimico :
dorsum, et non faciem, ostendam eis in die perditionis eorum.
18 Et dixerunt :
Venite, et cogitemus contra Jeremiam cogitationes :
non enim peribit lex a sacerdote,
neque consilium a sapiente,
nec sermo a propheta :
venite, et percutiamus eum lingua,
et non attendamus ad universos sermones ejus.
19 Attende, Domine, ad me,
et audi vocem adversariorum meorum.
20 Numquid redditur pro bono malum,
quia foderunt foveam animæ meæ ?
Recordare quod steterim in conspectu tuo
ut loquerer pro eis bonum,
et averterem indignationem tuam ab eis.
21 Propterea da filios eorum in famem,
et deduc eos in manus gladii :
fiant uxores eorum absque liberis, et viduæ :
et viri earum interficiantur morte :
juvenes eorum confodiantur gladio in prælio :
22 audiatur clamor de domibus eorum :
adduces enim super eos latronem repente,
quia foderunt foveam ut caperent me,
et laqueos absconderunt pedibus meis.
23 Tu autem, Domine, scis omne consilium eorum
adversum me in mortem :
ne propitieris iniquitati eorum,
et peccatum eorum a facie tua non deleatur :
fiant corruentes in conspectu tuo ;
in tempore furoris tui abutere eis.
19 Hæc dicit Dominus : Vade, et accipe lagunculam figuli testeam a senioribus
populi et a senioribus sacerdotum, 2 et egredere ad vallem filii
Ennom, quæ est juxta introitum portæ fictilis : et prædicabis ibi verba quæ
ego loquar ad te. 3 Et dices :
Audite verbum Domini,
reges Juda, et habitatores Jerusalem.
Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Ecce ego inducam afflictionem super locum istum,
962
Jeremias
ita ut omnis qui audierit illam, tinniant aures ejus,
4 eo quod dereliquerint me,
et alienum fecerint locum istum,
et libaverunt in eo diis alienis quos nescierunt,
ipsi et patres eorum, et reges Juda :
et repleverunt locum istum sanguine innocentum,
5 et ædificaverunt excelsa Baalim,
ad comburendos filios suos igni in holocaustum Baalim :
quæ non præcepi, nec locutus sum,
nec ascenderunt in cor meum.
6 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et non vocabitur amplius locus iste Topheth,
et vallis filii Ennom,
sed vallis occisionis.
7 Et dissipabo consilium Juda et Jerusalem in loco isto,
et subvertam eos gladio in conspectu inimicorum suorum,
et in manu quærentium animas eorum :
et dabo cadavera eorum escam volatilibus cæli et bestiis terræ.
8 Et ponam civitatem hanc in stuporem, et in sibilum :
omnis qui præterierit per eam obstupescet,
et sibilabit super universa plaga ejus.
9 Et cibabo eos carnibus filiorum suorum et carnibus filiarum
suarum :
et unusquisque carnem amici sui comedet in obsidione,
et in angustia in qua concludent eos inimici eorum,
et qui quærunt animas eorum.
10 Et conteres lagunculam in oculis virorum qui ibunt tecum, 11 et dices ad
eos :
Hæc dicit Dominus exercituum :
Sic conteram populum istum, et civitatem istam,
sicut conteritur vas figuli,
quod non potest ultra instaurari :
et in Topheth sepelientur,
eo quod non sit alius locus ad sepeliendum.
12 Sic faciam loco huic, ait Dominus,
et habitatoribus ejus,
et ponam civitatem istam sicut Topheth.
13 Et erunt domus Jerusalem,
et domus regum Juda,
sicut locus Topheth, immundæ,
omnes domus in quarum domatibus sacrificaverunt omni militiæ
cæli,
et libaverunt libamina diis alienis.
14 Venit autem Jeremias de Topheth, quo miserat eum Dominus ad
prophetandum, et stetit in atrio domus Domini, et dixit ad omnem populum
: 15 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Ecce ego inducam super
civitatem hanc, et super omnes urbes ejus, universa mala quæ locutus sum adversum
eam, quoniam induraverunt cervicem suam ut non audirent sermones
meos.
963
Jeremias
20Et audivit Phassur filius Emmer, sacerdos, qui constitutus erat princeps
in domo Domini, Jeremiam prophetantem sermones istos. 2 Et percussit
Phassur Jeremiam prophetam, et misit eum in nervum quod erat in porta
Benjamin superiori, in domo Domini. 3 Cumque illuxisset in crastinum, eduxit
Phassur Jeremiam de nervo, et dixit ad eum Jeremias : Non Phassur vocavit
Dominus nomen tuum, sed Pavorem undique. 4 Quia hæc dicit Dominus :
Ecce ego dabo te in pavorem,
te et omnes amicos tuos :
et corruent gladio inimicorum suorum,
et oculi tui videbunt :
et omnem Judam dabo in manum regis Babylonis,
et traducet eos in Babylonem,
et percutiet eos gladio.
5 Et dabo universam substantiam civitatis hujus,
et omnem laborem ejus, omneque pretium,
et cunctos thesauros regum Juda
dabo in manu inimicorum eorum :
et diripient eos, et tollent,
et ducent in Babylonem.
6 Tu autem, Phassur, et omnes habitatores domus tuæ,
ibitis in captivitatem :
et in Babylonem venies,
et ibi morieris, ibique sepelieris
tu, et omnes amici tui,
quibus prophetasti mendacium.
7 Seduxisti me, Domine, et seductus sum :
fortior me fuisti, et invaluisti :
factus sum in derisum tota die ;
omnes subsannant me.
8 Quia jam olim loquor,
vociferans iniquitatem, et vastitatem clamito :
et factus est mihi sermo Domini in opprobrium,
et in derisum tota die.
9 Et dixi : Non recordabor ejus,
neque loquar ultra in nomine illius :
et factus est in corde meo quasi ignis exæstuans,
claususque in ossibus meis,
et defeci, ferre non sustinens.
10 Audivi enim contumelias multorum,
et terrorem in circuitu :
Persequimini, et persequamur eum,
ab omnibus viris qui erant pacifici mei,
et custodientes latus meum :
si quomodo decipiatur, et prævaleamus adversus eum,
et consequamur ultionem ex eo.
11 Dominus autem mecum est, quasi bellator fortis :
idcirco qui persequuntur me cadent,
et infirmi erunt :
confundentur vehementer,
964
Jeremias
quia non intellexerunt opprobrium sempiternum,
quod numquam delebitur.
12 Et tu, Domine exercituum, probator justi,
qui vides renes et cor,
videam, quæso, ultionem tuam ex eis :
tibi enim revelavi causam meam.
13 Cantate Domino,
laudate Dominum,
quia liberavit animam pauperis de manu malorum.
14 Maledicta dies in qua natus sum !
dies in qua peperit me mater mea
non sit benedicta !
15 Maledictus vir qui annuntiavit patri meo,
dicens : Natus est tibi puer masculus,
et quasi gaudio lætificavit eum !
16 Sit homo ille ut sunt civitates quæ subvertit Dominus,
et non poenituit eum :
audiat clamorem mane,
et ululatum in tempore meridiano,
17 qui non me interfecit a vulva,
ut fieret mihi mater mea sepulchrum,
et vulva ejus conceptus æternus !
18 Quare de vulva egressus sum,
ut viderem laborem et dolorem,
et consumerentur in confusione dies mei ?
21Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, quando misit ad eum
rex Sedecias Phassur filium Melchiæ, et Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem,
dicens : 2 Interroga pro nobis Dominum, quia Nabuchodonosor, rex
Babylonis, præliatur adversum nos : si forte faciat Dominus nobiscum secundum
omnia mirabilia sua, et recedat a nobis. 3 Et dixit Jeremias ad eos : Sic
dicetis Sedeciæ : 4 Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el : Ecce ego convertam vasa
belli quæ in manibus vestris sunt, et quibus vos pugnatis adversum regem
Babylonis et Chaldæos qui obsident vos in circuitu murorum : et congregabo
ea in medio civitatis hujus. 5 Et debellabo ego vos in manu extenta, et in
brachio forti, et in furore, et in indignatione, et in ira grandi. 6 Et percutiam
habitatores civitatis hujus : homines et bestiæ pestilentia magna morientur.
7 Et post hæc, ait Dominus, dabo Sedeciam regem Juda, et servos ejus, et
populum ejus, et qui derelicti sunt in civitate hac a peste, et gladio, et fame,
in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu inimicorum eorum, et
in manu quærentium animam eorum : et percutiet eos in ore gladii, et non
flectetur, neque parcet, nec miserebitur. 8 Et ad populum hunc dices : Hæc
dicit Dominus : Ecce ego do coram vobis viam vitæ, et viam mortis. 9 Qui
habitaverit in urbe hac morietur gladio, et fame, et peste : qui autem egressus
fuerit, et transfugerit ad Chaldæos qui obsident vos, vivet, et erit ei anima sua
quasi spolium. 10 Posui enim faciem meam super civitatem hanc in malum, et
non in bonum, ait Dominus : in manu regis Babylonis dabitur, et exuret eam
igni. 11 Et domui regis Juda :
Audite verba Domini,
965
Jeremias
12 domus David.
Hæc dicit Dominus :
Judicate mane judicium,
et eruite vi oppressum de manu calumniantis,
ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea,
et succendatur, et non sit qui extinguat,
propter malitiam studiorum vestrorum.
13 Ecce ego ad te, habitatricem vallis solidæ atque campestris,
ait Dominus :
qui dicitis : Quis percutiet nos ?
et quis ingredietur domos nostras ?
14 Et visitabo super vos juxta fructum studiorum vestrorum,
dicit Dominus :
et succendam ignem in saltu ejus,
et devorabit omnia in circuitu ejus.
22 Hæc dicit Dominus : Descende in domum regis Juda, et loqueris ibi
verbum hoc, 2 et dices :
Audi verbum Domini, rex Juda,
qui sedes super solium David :
tu et servi tui, et populus tuus,
qui ingredimini per portas istas.
3 Hæc dicit Dominus :
Facite judicium et justitiam,
et liberate vi oppressum de manu calumniatoris :
et advenam, et pupillum, et viduam
nolite contristare, neque opprimatis inique,
et sanguinem innocentem ne effundatis in loco isto.
4 Si enim facientes feceritis verbum istud,
ingredientur per portas domus hujus
reges sedentes de genere David super thronum ejus,
et ascendentes currus et equos,
ipsi, et servi, et populus eorum.
5 Quod si non audieritis verba hæc :
in memetipso juravi, dicit Dominus,
quia in solitudinem erit domus hæc.
6 Quia hæc dicit Dominus super domum regis Juda :
Galaad, tu mihi caput Libani,
si non posuero te solitudinem, urbes inhabitabiles !
7 Et sanctificabo super te, interficientem virum et arma ejus :
et succident electas cedros tuas,
et præcipitabunt in ignem.
8 Et pertransibunt gentes multæ per civitatem hanc,
et dicet unusquisque proximo suo :
Quare fecit Dominus sic civitati huic grandi ?
9 Et respondebunt :
Eo quod dereliquerint pactum Domini Dei sui,
et adoraverint deos alienos, et servierint eis.
10 Nolite flere mortuum,
966
Jeremias
neque lugeatis super eum fletu :
plangite eum qui egreditur,
quia non revertetur ultra,
nec videbit terram nativitatis suæ.
11 Quia hæc dicit Dominus ad Sellum,
filium Josiæ, regem Juda,
qui regnavit pro Josia patre suo,
qui egressus est de loco isto :
Non revertetur huc amplius,
12 sed in loco ad quem transtuli eum, ibi morietur,
et terram istam non videbit amplius.
13 Væ qui ædificat domum suam in injustitia,
et coenacula sua non in judicio :
amicum suum opprimet frustra,
et mercedem ejus non reddet ei :
14 qui dicit : Ædificabo mihi domum latam,
et coenacula spatiosa :
qui aperit sibi fenestras et facit laquearia cedrina,
pingitque sinopide.
15 Numquid regnabis quoniam confers te cedro ?
pater tuus numquid non comedit et bibit,
et fecit judicium et justitiam tunc cum bene erat ei ?
16 Judicavit causam pauperis et egeni in bonum suum :
numquid non ideo quia cognovit me ? dicit Dominus.
17 Tui vero oculi et cor ad avaritiam,
et ad sanguinem innocentem fundendum,
et ad calumniam, et ad cursum mali operis.
18 Propterea hæc dicit Dominus ad Joakim,
filium Josiæ, regem Juda :
Non plangent eum : Væ frater ! et væ soror !
non concrepabunt ei : Væ domine ! et væ inclyte !
19 Sepultura asini sepelietur,
putrefactus et projectus extra portas Jerusalem.
20 Ascende Libanum, et clama,
et in Basan da vocem tuam :
et clama ad transeuntes,
quia contriti sunt omnes amatores tui.
21 Locutus sum ad te in abundantia tua,
et dixisti : Non audiam :
hæc est via tua ab adolescentia tua,
quia non audisti vocem meam.
22 Omnes pastores tuos pascet ventus,
et amatores tui in captivitatem ibunt :
et tunc confunderis,
et erubesces ab omni malitia tua.
23 Quæ sedes in Libano,
et nidificas in cedris,
quomodo congemuisti cum venissent tibi dolores,
quasi dolores parturientis ?
967
Jeremias
24 Vivo ego, dicit Dominus,
quia si fuerit Jechonias filius Joakim regis Juda
annulus in manu dextera mea,
inde evellam eum,
25 et dabo te in manu quærentium animam tuam,
et in manu quorum tu formidas faciem,
et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis,
et in manu Chaldæorum :
26 et mittam te, et matrem tuam quæ genuit te,
in terram alienam, in qua nati non estis,
ibique moriemini.
27 Et in terram ad quam ipsi levant animam suam ut revertantur
illuc,
non revertentur.
28 Numquid vas fictile atque contritum
vir iste Jechonias ?
numquid vas absque omni voluptate ?
quare abjecti sunt ipse et semen ejus,
et projecti in terram quam ignoraverunt ?
29 Terra, terra, terra, audi sermonem Domini.
30 Hæc dicit Dominus :
Scribe virum istum sterilem,
virum qui in diebus suis non prosperabitur :
nec enim erit de semine ejus vir
qui sedeat super solium David,
et potestatem habeat ultra in Juda.
23 Væ pastoribus qui disperdunt et dilacerant
gregem pascuæ meæ ! dicit Dominus.
2 Ideo hæc dicit Dominus Deus Isra¨el
ad pastores qui pascunt populum meum :
Vos dispersistis gregem meum,
et ejecistis eos, et non visitastis eos :
ecce ego visitabo super vos
malitiam studiorum vestrorum, ait Dominus.
3 Et ego congregabo reliquias gregis mei
de omnibus terris ad quas ejecero eos illuc :
et convertam eos ad rura sua,
et crescent et multiplicabuntur.
4 Et suscitabo super eos pastores, et pascent eos :
non formidabunt ultra, et non pavebunt,
et nullus quæretur ex numero, dicit Dominus.
5 Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et suscitabo David germen justum :
et regnabit rex, et sapiens erit,
et faciet judicium et justitiam in terra.
6 In diebus illis salvabitur Juda,
et Isra¨el habitabit confidenter :
et hoc est nomen quod vocabunt eum :
968
Jeremias
Dominus justus noster.
7 Propter hoc ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et non dicent ultra : Vivit Dominus,
qui eduxit filios Isra¨el de terra Ægypti,
8 sed : Vivit Dominus,
qui eduxit et adduxit semen domus Isra¨el de terra aquilonis,
et de cunctis terris ad quas ejeceram eos illuc,
et habitabunt in terra sua.
9 Ad prophetas :
Contritum est cor meum in medio mei ;
contremuerunt omnia ossa mea :
factus sum quasi vir ebrius,
et quasi homo madidus a vino,
a facie Domini,
et a facie verborum sanctorum ejus.
10 Quia adulteris repleta est terra,
quia a facie maledictionis luxit terra,
arefacta sunt arva deserti :
factus est cursus eorum malus,
et fortitudo eorum dissimilis.
11 Propheta namque et sacerdos polluti sunt,
et in domo mea inveni malum eorum, ait Dominus.
12 Idcirco via eorum erit quasi lubricum in tenebris :
impellentur enim, et corruent in ea :
afferam enim super eos mala,
annum visitationis eorum, ait Dominus.
13 Et in prophetis Samariæ vidi fatuitatem :
prophetabant in Baal,
et decipiebant populum meum Isra¨el.
14 Et in prophetis Jerusalem vidi similitudinem adulterantium,
et iter mendacii :
et confortaverunt manus pessimorum,
ut non converteretur unusquisque a malitia sua :
facti sunt mihi omnes ut Sodoma,
et habitatores ejus quasi Gomorrha.
15 Propterea hæc dicit Dominus exercituum ad prophetas :
Ecce ego cibabo eos absinthio,
et potabo eos felle :
a prophetis enim Jerusalem egressa est pollutio
super omnem terram.
16 Hæc dicit Dominus exercituum :
Nolite audire verba prophetarum
qui prophetant vobis, et decipiunt vos :
visionem cordis sui loquuntur,
non de ore Domini.
17 Dicunt his qui blasphemant me :
Locutus est Dominus : Pax erit vobis :
et omni qui ambulat in pravitate cordis sui dixerunt :
Non veniet super vos malum.
969
Jeremias
18 Quis enim affuit in consilio Domini,
et vidit, et audivit sermonem ejus ?
quis consideravit verbum illius, et audivit ?
19 Ecce turbo Dominicæ indignationis egredietur,
et tempestas erumpens super caput impiorum veniet.
20 Non revertetur furor Domini,
usque dum faciat et usque dum compleat cogitationem cordis sui :
in novissimis diebus intelligetis consilium ejus.
21 Non mittebam prophetas,
et ipsi currebant :
non loquebar ad eos,
et ipsi prophetabant.
22 Si stetissent in consilio meo,
et nota fecissent verba mea populo meo,
avertissem utique eos a via sua mala,
et a cogitationibus suis pessimis.
23 Putasne Deus e vicino ego sum, dicit Dominus,
et non Deus de longe ?
24 Si occultabitur vir in absconditis,
et ego non videbo eum ? dicit Dominus.
Numquid non cælum et terram ego impleo ? dicit Dominus.
25 Audivi quæ dixerunt prophetæ
prophetantes in nomine meo mendacium,
atque dicentes : Somniavi, somniavi.
26 Usquequo istud est in corde prophetarum vaticinantium
mendacium,
et prophetantium seductiones cordis sui ?
27 Qui volunt facere ut obliviscatur populus meus nominis mei,
propter somnia eorum quæ narrat unusquisque ad proximum
suum,
sicut obliti sunt patres eorum nominis mei propter Baal ?
28 Propheta qui habet somnium,
narret somnium :
et qui habet sermonem meum,
loquatur sermonem meum vere.
Quid paleis ad triticum ? dicit Dominus.
29 Numquid non verba mea sunt quasi ignis, dicit Dominus,
et quasi malleus conterens petram ?
30 Propterea ecce ego ad prophetas, ait Dominus,
qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo.
31 Ecce ego ad prophetas, ait Dominus,
qui assumunt linguas suas, et aiunt : Dicit Dominus.
32 Ecce ego ad prophetas somniantes mendacium, ait Dominus,
qui narraverunt ea, et seduxerunt populum meum
in mendacio suo et in miraculis suis,
cum ego non misissem eos, nec mandassem eis :
qui nihil profuerunt populo huic, dicit Dominus.
33 Si igitur interrogaverit te populus iste,
vel propheta, aut sacerdos, dicens :
Quod est onus Domini ?
970
Jeremias
dices ad eos : Vos estis onus :
projiciam quippe vos, dicit Dominus.
34 Et propheta, et sacerdos, et populus
qui dicit : Onus Domini :
visitabo super virum illum et super domum ejus.
35 Hæc dicetis unusquisque ad proximum,
et ad fratrem suum :
Quid respondit Dominus ?
et quid locutus est Dominus ?
36 Et onus Domini ultra non memorabitur :
quia onus erit unicuique sermo suus,
et pervertistis verba Dei viventis,
Domini exercituum, Dei nostri.
37 Hæc dices ad prophetam :
Quid respondit tibi Dominus ?
et quid locutus est Dominus ?
38 Si autem onus Domini dixeritis,
propter hoc hæc dicit Dominus :
Quia dixistis sermonem istum : Onus Domini,
et misi ad vos dicens : Nolite dicere : Onus Domini :
39 propterea ecce ego tollam vos portans,
et derelinquam vos,
et civitatem quam dedi vobis et patribus vestris,
a facie mea :
40 et dabo vos in opprobrium sempiternum,
et in ignominiam æternam,
quæ numquam oblivione delebitur.
24Ostendit mihi Dominus : et ecce duo calathi pleni ficis, positi ante templum
Domini, postquam transtulit Nabuchodonosor rex Babylonis Jechoniam
filium Joakim, regem Juda, et principes ejus, et fabrum, et inclusorem,
de Jerusalem, et adduxit eos in Babylonem. 2 Calathus unus ficus
bonas habebat nimis, ut solent ficus esse primi temporis : et calathus unus
ficus habebat malas nimis, quæ comedi non poterant eo quod essent malæ.
3 Et dixit Dominus ad me : Quid tu vides, Jeremia ? Et dixi : Ficus, ficus
bonas, bonas valde : et malas, malas valde, quæ comedi non possunt eo quod
sint malæ. 4 Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
5 Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el :
Sicut ficus hæ bonæ,
sic cognoscam transmigrationem Juda,
quam emisi de loco isto in terram Chaldæorum, in bonum.
6 Et ponam oculos meos super eos ad placandum,
et reducam eos in terram hanc :
et ædificabo eos, et non destruam :
et plantabo eos, et non evellam.
7 Et dabo eis cor ut sciant me,
quia ego sum Dominus :
et erunt mihi in populum,
et ego ero eis in Deum,
971
Jeremias
quia revertentur ad me in toto corde suo.
8 Et sicut ficus pessimæ quæ comedi non possunt eo quod sint
malæ,
hæc dicit Dominus :
Sic dabo Sedeciam regem Juda,
et principes ejus, et reliquos de Jerusalem,
qui remanserunt in urbe hac,
et qui habitant in terra Ægypti.
9 Et dabo eos in vexationem,
afflictionemque omnibus regnis terræ,
in opprobrium, et in parabolam,
et in proverbium, et in maledictionem
in universis locis ad quæ ejeci eos.
10 Et mittam in eis gladium, et famem, et pestem,
donec consumantur de terra quam dedi eis et patribus eorum.
25 Verbum quod factum est ad Jeremiam, de omni populo Juda, in anno
quarto Joakim filii Josiæ regis Juda (ipse est annus primus Nabuchodonosor
regis Babylonis), 2 quod locutus est Jeremias propheta ad omnem
populum Juda, et ad universos habitatores Jerusalem, dicens : 3 A tertiodecimo
anno Josiæ filii Amon regis Juda, usque ad diem hanc, iste tertius et
vigesimus annus, factum est verbum Domini ad me, et locutus sum ad vos,
de nocte consurgens et loquens, et non audistis. 4 Et misit Dominus ad vos
omnes servos suos prophetas, consurgens diluculo, mittensque : et non audistis,
neque inclinastis aures vestras ut audiretis, 5 cum diceret : Revertimini
unusquisque a via sua mala, et a pessimis cogitationibus vestris, et habitabitis
in terra quam dedit Dominus vobis et patribus vestris, a sæculo et usque in
sæculum : 6 et nolite ire post deos alienos, ut serviatis eis, adoretisque eos :
neque me ad iracundiam provocetis in operibus manuum vestrarum, et non
affligam vos. 7 Et non audistis me, dicit Dominus, ut me ad iracundiam provocaretis
in operibus manuum vestrarum, in malum vestrum. 8 Propterea hæc
dicit Dominus exercituum : Pro eo quod non audistis verba mea, 9 ecce ego
mittam et assumam universas cognationes aquilonis, ait Dominus, et Nabuchodonosor
regem Babylonis servum meum, et adducam eos super terram
istam, et super habitatores ejus, et super omnes nationes quæ in circuitu illius
sunt : et interficiam eos, et ponam eos in stuporem et in sibilum, et in
solitudines sempiternas. 10 Perdamque ex eis vocem gaudii et vocem lætitiæ,
vocem sponsi et vocem sponsæ, vocem molæ et lumen lucernæ. 11 Et erit universa
terra hæc in solitudinem, et in stuporem : et servient omnes gentes istæ
regi Babylonis septuaginta annis. 12 Cumque impleti fuerint septuaginta anni,
visitabo super regem Babylonis et super gentem illam, dicit Dominus, iniquitatem
eorum, et super terram Chaldæorum, et ponam illam in solitudines
sempiternas. 13 Et adducam super terram illam omnia verba mea, quæ locutus
sum contra eam, omne quod scriptum est in libro isto, quæcumque
prophetavit Jeremias adversum omnes gentes : 14 quia servierunt eis, cum essent
gentes multæ, et reges magni : et reddam eis secundum opera eorum, et
secundum facta manuum suarum.
15 Quia sic dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Sume calicem vini
furoris hujus de manu mea, et propinabis de illo cunctis gentibus ad quas ego
mittam te. 16 Et bibent, et turbabuntur et insanient a facie gladii quem ego
972
Jeremias
mittam inter eos. 17 Et accepi calicem de manu Domini, et propinavi cunctis
gentibus ad quas misit me Dominus, 18 Jerusalem, et civitatibus Juda, et regibus
ejus, et principibus ejus, ut darem eos in solitudinem, et in stuporem, et
in sibilum, et in maledictionem, sicut est dies ista : 19 Pharaoni regi Ægypti,
et servis ejus, et principibus ejus, et omni populo ejus : 20 et universis generaliter
: cunctis regibus terræ Ausitidis, et cunctis regibus terræ Philisthiim, et
Ascaloni, et Gazæ, et Accaron, et reliquiis Azoti : 21 et Idumææ, et Moab, et
filiis Ammon : 22 et cunctis regibus Tyri, et universis regibus Sidonis, et regibus
terræ insularum qui sunt trans mare : 23 et Dedan, et Thema, et Buz, et
universis qui attonsi sunt in comam : 24 et cunctis regibus Arabiæ, et cunctis
regibus occidentis, qui habitant in deserto : 25 et cunctis regibus Zambri, et
cunctis regibus Elam, et cunctis regibus Medorum : 26 cunctis quoque regibus
aquilonis, de prope et de longe, unicuique contra fratrem suum : et omnibus
regnis terræ quæ super faciem ejus sunt : et rex Sesach bibet post eos. 27 Et
dices ad eos : Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Bibite, et inebriamini,
et vomite : et cadite, neque surgatis a facie gladii quem ego mittam
inter vos. 28 Cumque noluerint accipere calicem de manu tua ut bibant, dices
ad eos : Hæc dicit Dominus exercituum : Bibentes bibetis : 29 quia ecce in civitate
in qua invocatum est nomen meum ego incipiam affligere, et vos quasi
innocentes et immunes eritis ? non eritis immunes : gladium enim ego voco
super omnes habitatores terræ, dicit Dominus exercituum. 30 Et tu prophetabis
ad eos omnia verba hæc, et dices ad illos :
Dominus de excelso rugiet,
et de habitaculo sancto suo dabit vocem suam :
rugiens rugiet super decorem suum :
celeuma quasi calcantium concinetur
adversus omnes habitatores terræ.
31 Pervenit sonitus usque ad extrema terræ,
quia judicium Domino cum gentibus :
judicatur ipse cum omni carne.
Impios tradidi gladio, dicit Dominus.
32 Hæc dicit Dominus exercituum :
Ecce afflictio egredietur de gente in gentem,
et turbo magnus egredietur a summitatibus terræ.
33 Et erunt interfecti Domini in die illa,
a summo terræ usque ad summum ejus :
non plangentur, et non colligentur, neque sepelientur :
in sterquilinium super faciem terræ jacebunt.
34 Ululate, pastores, et clamate,
et aspergite vos cinere, optimates gregis :
quia completi sunt dies vestri ut interficiamini,
et dissipationes vestræ :
et cadetis quasi vasa pretiosa.
35 Et peribit fuga a pastoribus,
et salvatio ab optimatibus gregis.
36 Vox clamoris pastorum, et ululatus optimatum gregis,
quia vastavit Dominus pascua eorum :
37 et conticuerunt arva pacis a facie iræ furoris Domini.
38 Dereliquit quasi leo umbraculum suum,
973
Jeremias
quia facta est terra eorum in desolationem
a facie iræ columbæ,
et a facie iræ furoris Domini.
26In principio regni Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum istud
a Domino, dicens : 2 Hæc dicit Dominus : Sta in atrio domus Domini,
et loqueris ad omnes civitates Juda, de quibus veniunt ut adorent in domo
Domini universos sermones quos ego mandavi tibi ut loquaris ad eos : noli
subtrahere verbum, 3 si forte audiant, et convertantur unusquisque a via sua
mala, et poeniteat me mali quod cogito facere eis propter malitiam studiorum
eorum. 4 Et dices ad eos : Hæc dicit Dominus : Si non audieritis me,
ut ambuletis in lege mea quam dedi vobis, 5 ut audiatis sermones servorum
meorum prophetarum quos ego misi ad vos, de nocte consurgens, et dirigens,
et non audistis : 6 dabo domum istam sicut Silo, et urbem hanc dabo in maledictionem
cunctis gentibus terræ. 7 Et audierunt sacerdotes, et prophetæ, et
omnis populus, Jeremiam loquentem verba hæc in domo Domini. 8 Cumque
complesset Jeremias, loquens omnia quæ præceperat ei Dominus ut loqueretur
ad universum populum, apprehenderunt eum sacerdotes, et prophetæ, et
omnis populus, dicens : Morte moriatur. 9 Quare prophetavit in nomine Domini,
dicens : Sicut Silo erit domus hæc, et urbs ista desolabitur eo quod non
sit habitator ? Et congregatus est omnis populus adversus Jeremiam in domo
Domini. 10 Et audierunt principes Juda verba hæc, et ascenderunt de domo
regis in domum Domini, et sederunt in introitu portæ domus Domini novæ.
11 Et locuti sunt sacerdotes et prophetæ ad principes, et ad omnem populum,
dicentes : Judicium mortis est viro huic, quia prophetavit adversus civitatem
istam, sicut audistis auribus vestris. 12 Et ait Jeremias ad omnes principes,
et ad universum populum, dicens : Dominus misit me ut prophetarem ad
domum istam, et ad civitatem hanc, omnia verba quæ audistis. 13 Nunc ergo
bonas facite vias vestras et studia vestra, et audite vocem Domini Dei vestri, et
poenitebit Dominum mali quod locutus est adversum vos. 14 Ego autem ecce in
manibus vestris sum : facite mihi quod bonum et rectum est in oculis vestris.
15 Verumtamen scitote et cognoscite quod, si occideritis me, sanguinem innocentem
tradetis contra vosmetipsos, et contra civitatem istam, et habitatores
ejus : in veritate enim misit me Dominus ad vos, ut loquerer in auribus vestris
omnia verba hæc. 16 Et dixerunt principes et omnis populus ad sacerdotes
et ad prophetas : Non est viro huic judicium mortis, quia in nomine Domini
Dei nostri locutus est ad nos. 17 Surrexerunt ergo viri de senioribus terræ,
et dixerunt ad omnem coetum populi, loquentes : 18 Michæas de Morasthi
fuit propheta in diebus Ezechiæ regis Juda, et ait ad omnem populum Juda,
dicens :
Hæc dicit Dominus exercituum :
Sion quasi ager arabitur,
et Jerusalem in acervum lapidum erit,
et mons domus in excelsa silvarum.
19 Numquid morte condemnavit eum Ezechias rex Juda, et omnis Juda
? numquid non timuerunt Dominum, et deprecati sunt faciem Domini,
et poenituit Dominum mali quod locutus fuerat adversum eos ? Itaque nos
facimus malum grande contra animas nostras. 20 Fuit quoque vir prophetans
974
Jeremias
in nomine Domini, Urias filius Semei de Cariathiarim, et prophetavit adversus
civitatem istam, et adversus terram hanc, juxta omnia verba Jeremiæ. 21 Et
audivit rex Joakim, et omnes potentes et principes ejus, verba hæc, et quæsivit
rex interficere eum : et audivit Urias, et timuit, fugitque, et ingressus est
Ægyptum. 22 Et misit rex Joakim viros in Ægyptum, Elnathan filium Achobor,
et viros cum eo, in Ægyptum, 23 et eduxerunt Uriam de Ægypto, et adduxerunt
eum ad regem Joakim, et percussit eum gladio, et projecit cadaver
ejus in sepulchris vulgi ignobilis. 24 Igitur manus Ahicam filii Saphan fuit cum
Jeremia, ut non traderetur in manus populi, et interficerent eum.
27In principio regni Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum istud
ad Jeremiam a Domino, dicens : 2 Hæc dicit Dominus ad me : Fac tibi
vincula et catenas, et pones eas in collo tuo, 3 et mittes eas ad regem Edom, et
ad regem Moab, et ad regem filiorum Ammon, et ad regem Tyri, et ad regem
Sidonis, in manu nuntiorum qui venerunt Jerusalem ad Sedeciam regem Juda.
4 Et præcipies eis ut ad dominos suos loquantur : Hæc dicit Dominus exercituum,
Deus Isra¨el : Hæc dicetis ad dominos vestros : 5 Ego feci terram, et
homines, et jumenta quæ sunt super faciem terræ, in fortitudine mea magna,
et in brachio meo extento, et dedi eam ei qui placuit in oculis meis. 6 Et nunc
itaque ego dedi omnes terras istas in manu Nabuchodonosor regis Babylonis
servi mei : insuper et bestias agri dedi ei, ut serviant illi : 7 et servient ei
omnes gentes, et filio ejus, et filio filii ejus, donec veniat tempus terræ ejus et
ipsius : et servient ei gentes multæ et reges magni. 8 Gens autem et regnum
quod non servierit Nabuchodonosor regi Babylonis, et quicumque non curvaverit
collum suum sub jugo regis Babylonis, in gladio, et in fame, et in peste
visitabo super gentem illam, ait Dominus, donec consumam eos in manu ejus.
9 Vos ergo nolite audire prophetas vestros, et divinos, et somniatores, et augures,
et maleficos, qui dicunt vobis : Non servietis regi Babylonis : 10 quia
mendacium prophetant vobis, ut longe vos faciant de terra vestra, et ejiciant
vos, et pereatis. 11 Porro gens quæ subjecerit cervicem suam sub jugo regis
Babylonis, et servierit ei, dimittam eam in terra sua, dicit Dominus, et colet
eam, et habitabit in ea. 12 Et ad Sedeciam regem Juda locutus sum secundum
omnia verba hæc, dicens : Subjicite colla vestra sub jugo regis Babylonis, et
servite ei et populo ejus, et vivetis. 13 Quare moriemini, tu et populus tuus,
gladio, et fame, et peste, sicut locutus est Dominus ad gentem quæ servire
noluerit regi Babylonis ? 14 Nolite audire verba prophetarum dicentium vobis :
Non servietis regi Babylonis : quia mendacium ipsi loquuntur vobis : 15 quia
non misi eos, ait Dominus, et ipsi prophetant in nomine meo mendaciter, ut
ejiciant vos, et pereatis, tam vos quam prophetæ qui vaticinantur vobis. 16 Et
ad sacerdotes, et ad populum istum, locutus sum, dicens : Hæc dicit Dominus
: Nolite audire verba prophetarum vestrorum, qui prophetant vobis, dicentes
: Ecce vasa Domini revertentur de Babylone nunc cito : mendacium
enim prophetant vobis. 17 Nolite ergo audire eos : sed servite regi Babylonis,
ut vivatis : quare datur hæc civitas in solitudinem ? 18 Et si prophetæ sunt, et
est verbum Domini in eis, occurrant Domino exercituum, ut non veniant vasa
quæ derelicta fuerant in domo Domini, et in domo regis Juda, et in Jerusalem,
in Babylonem. 19 Quia hæc dicit Dominus exercituum ad columnas, et ad
mare, et ad bases, et ad reliqua vasorum quæ remanserunt in civitate hac,
20 quæ non tulit Nabuchodonosor rex Babylonis cum transferret Jechoniam
filium Joakim regem Juda de Jerusalem in Babylonem, et omnes optimates Ju-
975
Jeremias
da et Jerusalem : 21 quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el, ad vasa
quæ derelicta sunt in domo Domini, et in domo regis Juda et Jerusalem : 22 In
Babylonem transferentur, et ibi erunt usque ad diem visitationis suæ, dicit
Dominus, et afferri faciam ea, et restitui in loco isto.
28Et factum est in anno illo, in principio regni Sedeciæ regis Juda, in anno
quarto, in mense quinto, dixit ad me Hananias filius Azur, propheta
de Gabaon, in domo Domini, coram sacerdotibus et omni populo, dicens :
2 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Contrivi jugum regis Babylonis.
3 Adhuc duo anni dierum, et ego referri faciam ad locum istum omnia
vasa domus Domini, quæ tulit Nabuchodonosor rex Babylonis de loco isto, et
transtulit ea in Babylonem. 4 Et Jechoniam filium Joakim regem Juda, et omnem
transmigrationem Juda, qui ingressi sunt in Babylonem, ego convertam
ad locum istum, ait Dominus : conteram enim jugum regis Babylonis. 5 Et
dixit Jeremias propheta ad Hananiam prophetam, in oculis sacerdotum, et in
oculis omnis populi qui stabat in domo Domini : 6 et ait Jeremias propheta :
Amen ! sic faciat Dominus : suscitet Dominus verba tua quæ prophetasti,
ut referantur vasa in domum Domini, et omnis transmigratio de Babylone ad
locum istum. 7 Verumtamen audi verbum hoc quod ego loquor in auribus
tuis, et in auribus universi populi : 8 prophetæ qui fuerunt ante me et ante
te, ab initio, et prophetaverunt super terras multas et super regna magna de
prælio, et de afflictione, et de fame : 9 propheta qui vaticinatus est pacem, cum
venerit verbum ejus, scietur propheta quem misit Dominus in veritate. 10 Et
tulit Hananias propheta catenam de collo Jeremiæ prophetæ, et confregit eam.
11 Et ait Hananias in conspectu omnis populi, dicens : Hæc dicit Dominus : Sic
confringam jugum Nabuchodonosor regis Babylonis, post duos annos dierum
de collo omnium gentium. 12 Et abiit Jeremias propheta in viam suam. Et factum
est verbum Domini ad Jeremiam, postquam confregit Hananias propheta
catenam de collo Jeremiæ prophetæ, dicens : 13 Vade, et dices Hananiæ : Hæc
dicit Dominus : Catenas ligneas contrivisti, et facies pro eis catenas ferreas.
14 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Jugum ferreum posui
super collum cunctarum gentium istarum, ut serviant Nabuchodonosor regi
Babylonis, et servient ei : insuper et bestias terræ dedi ei. 15 Et dixit Jeremias
propheta ad Hananiam prophetam : Audi, Hanania : non misit te Dominus,
et tu confidere fecisti populum istum in mendacio. 16 Idcirco hæc dicit Dominus
: Ecce ego mittam te a facie terræ : hoc anno morieris : adversum enim
Dominum locutus es. 17 Et mortuus est Hananias propheta in anno illo, mense
septimo.
29 Et hæc sunt verba libri quem misit Jeremias propheta de Jerusalem ad
reliquias seniorum transmigrationis, et ad sacerdotes, et ad prophetas,
et ad omnem populum quem traduxerat Nabuchodonosor de Jerusalem in
Babylonem, 2 postquam egressus est Jechonias rex, et domina, et eunuchi, et
principes Juda et Jerusalem, et faber et inclusor, de Jerusalem, 3 in manu Elasa
filii Saphan, et Gamariæ filii Helciæ, quos misit Sedecias rex Juda ad Nabuchodonosor
regem Babylonis in Babylonem, dicens : 4 Hæc dicit Dominus
exercituum, Deus Isra¨el, omni transmigrationi quam transtuli de Jerusalem in
Babylonem : 5 Ædificate domos, et habitate : et plantate hortos, et comedite
fructum eorum. 6 Accipite uxores, et generate filios et filias : et date filiis
vestris uxores, et filias vestras date viris, et pariant filios et filias : et multiplicamini
ibi, et nolite esse pauci numero. 7 Et quærite pacem civitatis ad quam
976
Jeremias
transmigrare vos feci, et orate pro ea ad Dominum, quia in pace illius erit pax
vobis. 8 Hæc enim dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Non vos seducant
prophetæ vestri qui sunt in medio vestrum, et divini vestri, et ne attendatis
ad somnia vestra quæ vos somniatis : 9 quia falso ipsi prophetant vobis in
nomine meo, et non misi eos, dicit Dominus. 10 Quia hæc dicit Dominus :
Cum coeperint impleri in Babylone septuaginta anni, visitabo vos, et suscitabo
super vos verbum meum bonum, ut reducam vos ad locum istum. 11 Ego enim
scio cogitationes quas ego cogito super vos, ait Dominus, cogitationes pacis
et non afflictionis, ut dem vobis finem et patientiam. 12 Et invocabitis me, et
ibitis : et orabitis me, et ego exaudiam vos. 13 Quæretis me, et invenietis, cum
quæsieritis me in toto corde vestro. 14 Et inveniar a vobis, ait Dominus : et
reducam captivitatem vestram, et congregabo vos de universis gentibus et de
cunctis locis ad quæ expuli vos, dicit Dominus, et reverti vos faciam de loco
ad quem transmigrare vos feci. 15 Quia dixistis : Suscitavit nobis Dominus
prophetas in Babylone : 16 quia hæc dicit Dominus ad regem qui sedet super
solium David, et ad omnem populum habitatorem urbis hujus, ad fratres vestros
qui non sunt egressi vobiscum in transmigrationem : 17 hæc dicit Dominus
exercituum : Ecce mittam in eos gladium, et famem, et pestem : et ponam
eos quasi ficus malas, quæ comedi non possunt eo quod pessimæ sint : 18 et
persequar eos in gladio, et in fame, et in pestilentia : et dabo eos in vexationem
universis regnis terræ : in maledictionem, et in stuporem, et in sibilum, et in
opprobrium cunctis gentibus ad quas ego ejeci eos, 19 eo quod non audierint
verba mea, dicit Dominus, quæ misit ad eos per servos meos prophetas, de
nocte consurgens et mittens : et non audistis, dicit Dominus. 20 Vos ergo audite
verbum Domini, omnis transmigratio quam emisi de Jerusalem in Babylonem.
21 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el, ad Achab filium Coliæ, et ad
Sedeciam filium Maasiæ, qui prophetant vobis in nomine meo mendaciter :
Ecce ego tradam eos in manus Nabuchodonosor regis Babylonis, et percutiet
eos in oculis vestris : 22 et assumetur ex eis maledictio omni transmigrationi
Juda quæ est in Babylone, dicentium : Ponat te Dominus sicut Sedeciam et sicut
Achab, quos frixit rex Babylonis in igne : 23 pro eo quod fecerint stultitiam
in Isra¨el, et moechati sunt in uxores amicorum suorum, et locuti sunt verbum
in nomine meo mendaciter, quod non mandavi eis. Ego sum judex et testis,
dicit Dominus. 24 Et ad Semeiam Nehelamiten dices : 25 Hæc dicit Dominus
exercituum, Deus Isra¨el : Pro eo quod misisti in nomine tuo libros ad omnem
populum qui est in Jerusalem, et ad Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem, et
ad universos sacerdotes, dicens : 26 Dominus dedit te sacerdotem pro Jojade
sacerdote, ut sis dux in domo Domini, super omnem virum arreptitium et
prophetantem, ut mittas eum in nervum et in carcerem : 27 et nunc quare non
increpasti Jeremiam Anathothiten, qui prophetat vobis ? 28 Quia super hoc
misit in Babylonem ad nos, dicens : Longum est : ædificate domos, et habitate
: et plantate hortos, et comedite fructus eorum. 29 Legit ergo Sophonias
sacerdos librum istum in auribus Jeremiæ prophetæ. 30 Et factum est verbum
Domini ad Jeremiam, dicens : 31 Mitte ad omnem transmigrationem, dicens :
Hæc dicit Dominus ad Semeiam Nehelamiten : Pro eo quod prophetavit vobis
Semeias, et ego non misi eum, et fecit vos confidere in mendacio, 32 idcirco
hæc dicit Dominus : Ecce ego visitabo super Semeiam Nehelamiten, et super
semen ejus : non erit ei vir sedens in medio populi hujus, et non videbit bonum
quod ego faciam populo meo, ait Dominus, quia prævaricationem locutus
est adversus Dominum.
977
Jeremias
30 Hoc verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens : 2 Hæc
dicit Dominus Deus Isra¨el, dicens : Scribe tibi omnia verba quæ locutus
sum ad te, in libro. 3 Ecce enim dies veniunt, dicit Dominus, et convertam
conversionem populi mei Isra¨el et Juda, ait Dominus : et convertam eos ad
terram quam dedi patribus eorum, et possidebunt eam. 4 Et hæc verba quæ
locutus est Dominus ad Isra¨el et ad Judam :
5 Quoniam hæc dicit Dominus :
Vocem terroris audivimus :
formido, et non est pax.
6 Interrogate, et videte si generat masculus :
quare ergo vidi omnis viri manum
super lumbum suum, quasi parturientis,
et conversæ sunt universæ facies in auruginem ?
7 Væ ! quia magna dies illa,
nec est similis ejus :
tempusque tribulationis est Jacob,
et ex ipso salvabitur.
8 Et erit in die illa, ait Dominus exercituum :
conteram jugum ejus de collo tuo,
et vincula ejus dirumpam,
et non dominabuntur ei amplius alieni :
9 sed servient Domino Deo suo,
et David regi suo,
quem suscitabo eis.
10 Tu ergo ne timeas, serve meus Jacob, ait Dominus,
neque paveas, Isra¨el :
quia ecce ego salvabo te de terra longinqua,
et semen tuum de terra captivitatis eorum :
et revertetur Jacob, et quiescet,
et cunctis affluet bonis, et non erit quem formidet :
11 quoniam tecum ego sum, ait Dominus, ut salvem te.
Faciam enim consummationem in cunctis gentibus
in quibus dispersi te :
te autem non faciam in consummationem :
sed castigabo te in judicio,
ut non videaris tibi innoxius.
12 Quia hæc dicit Dominus :
Insanabilis fractura tua ;
pessima plaga tua :
13 non est qui judicet judicium tuum ad alligandum :
curationum utilitas non est tibi.
14 Omnes amatores tui obliti sunt tui,
teque non quærent :
plaga enim inimici percussi te castigatione crudeli :
propter multitudinem iniquitatis tuæ dura facta sunt peccata tua.
15 Quid clamas super contritione tua ?
insanabilis est dolor tuus :
propter multitudinem iniquitatis tuæ,
et propter dura peccata tua,
978
Jeremias
feci hæc tibi.
16 Propterea omnes qui comedunt te devorabuntur,
et universi hostes tui in captivitatem ducentur :
et qui te vastant vastabuntur,
cunctosque prædatores tuos dabo in prædam.
17 Obducam enim cicatricem tibi,
et a vulneribus tuis sanabo te, dicit Dominus.
Quia ejectam vocaverunt te, Sion :
hæc est, quæ non habebat requirentem.
18 Hæc dicit Dominus :
Ecce ego convertam conversionem tabernaculorum Jacob,
et tectis ejus miserebor :
et ædificabitur civitas in excelso suo,
et templum juxta ordinem suum fundabitur :
19 et egredietur de eis laus,
voxque ludentium.
Et multiplicabo eos, et non minuentur :
et glorificabo eos, et non attenuabuntur.
20 Et erunt filii ejus sicut a principio,
et coetus ejus coram me permanebit,
et visitabo adversum omnes qui tribulant eum.
21 Et erit dux ejus ex eo,
et princeps de medio ejus producetur :
et applicabo eum, et accedet ad me.
Quis enim iste est qui applicet cor suum
ut appropinquet mihi ? ait Dominus :
22 et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum.
23 Ecce turbo Domini, furor egrediens, procella ruens :
in capite impiorum conquiescet.
24 Non avertet iram indignationis Dominus,
donec faciat et compleat cogitationem cordis sui :
in novissimo dierum intelligetis ea.
31 In tempore illo, dicit Dominus,
ero Deus universis cognationibus Isra¨el,
et ipsi erunt mihi in populum.
2 Hæc dicit Dominus :
Invenit gratiam in deserto populus qui remanserat a gladio :
vadet ad requiem suam Isra¨el.
3 Longe Dominus apparuit mihi.
Et in caritate perpetua dilexi te :
ideo attraxi te, miserans.
4 Rursumque ædificabo te, et ædificaberis, virgo Isra¨el :
adhuc ornaberis tympanis tuis,
et egredieris in choro ludentium.
5 Adhuc plantabis vineas in montibus Samariæ :
plantabunt plantantes,
et donec tempus veniat, non vindemiabunt.
6 Quia erit dies in qua clamabunt custodes in monte Ephraim :
Surgite, et ascendamus in Sion ad Dominum Deum nostrum.
979
Jeremias
7 Quia hæc dicit Dominus :
Exsultate in lætitia, Jacob,
et hinnite contra caput gentium :
personate, et canite, et dicite :
Salva, Domine, populum tuum, reliquias Isra¨el.
8 Ecce ego adducam eos de terra aquilonis,
et congregabo eos ab extremis terræ :
inter quos erunt cæcus et claudus,
prægnans et pariens simul,
coetus magnus revertentium huc.
9 In fletu venient,
et in misericordia reducam eos :
et adducam eos per torrentes aquarum in via recta,
et non impingent in ea,
quia factus sum Isra¨eli pater,
et Ephraim primogenitus meus est.
10 Audite verbum Domini, gentes,
et annuntiate in insulis quæ procul sunt,
et dicite : Qui dispersit Isra¨el congregabit eum,
et custodiet eum sicut pastor gregem suum.
11 Redemit enim Dominus Jacob,
et liberavit eum de manu potentioris.
12 Et venient, et laudabunt in monte Sion :
et confluent ad bona Domini,
super frumento, et vino, et oleo,
et foetu pecorum et armentorum :
eritque anima eorum quasi hortus irriguus,
et ultra non esurient.
13 Tunc lætabitur virgo in choro,
juvenes et senes simul :
et convertam luctum eorum in gaudium,
et consolabor eos, et lætificabo a dolore suo.
14 Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine,
et populus meus bonis meis adimplebitur, ait Dominus.
15 Hæc dicit Dominus :
Vox in excelso audita est lamentationis :
luctus, et fletus Rachel plorantis filios suos,
et nolentis consolari super eis,
quia non sunt.
16 Hæc dicit Dominus :
Quiescat vox tua a ploratu,
et oculi tui a lacrimis,
quia est merces operi tuo, ait Dominus,
et revertentur de terra inimici :
17 et est spes novissimis tuis, ait Dominus,
et revertentur filii ad terminos suos.
18 Audiens audivi Ephraim transmigrantem :
Castigasti me, et eruditus sum,
quasi juvenculus indomitus :
converte me, et convertar,
980
Jeremias
quia tu Dominus Deus meus.
19 Postquam enim convertisti me, egi poenitentiam :
et postquam ostendisti mihi, percussi femur meum.
Confusus sum, et erubui,
quoniam sustinui opprobrium adolescentiæ meæ.
20 Si filius honorabilis mihi Ephraim,
si puer delicatus !
quia ex quo locutus sum de eo,
adhuc recordabor ejus.
Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum :
miserans miserebor ejus, ait Dominus.
21 Statue tibi speculam ;
pone tibi amaritudines ;
dirige cor tuum in viam rectam in qua ambulasti :
revertere, virgo Isra¨el,
revertere ad civitates tuas istas.
22 Usquequo deliciis dissolveris, filia vaga ?
quia creavit Dominus novum super terram :
femina circumdabit virum.
23 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Adhuc dicent verbum istud
in terra Juda et in urbibus ejus,
cum convertero captivitatem eorum :
Benedicat tibi Dominus, pulchritudo justitiæ, mons sanctus :
24 et habitabunt in eo Judas et omnes civitates ejus simul,
agricolæ et minantes greges.
25 Quia inebriavi animam lassam,
et omnem animam esurientem saturavi.
26 Ideo quasi de somno suscitatus sum :
et vidi, et somnus meus dulcis mihi.
27 Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et seminabo domum Isra¨el et domum Juda
semine hominum et semine jumentorum.
28 Et sicut vigilavi super eos
ut evellerem, et demolirer, et dissiparem,
et disperderem, et affligerem,
sic vigilabo super eos
ut ædificem et plantem, ait Dominus.
29 In diebus illis non dicent ultra :
Patres comederunt uvam acerbam,
et dentes filiorum obstupuerunt.
30 Sed unusquisque in iniquitate sua morietur :
omnis homo qui comederit uvam acerbam,
obstupescent dentes ejus.
31 Ecce dies venient, dicit Dominus,
et feriam domui Isra¨el et domui Juda foedus novum,
32 non secundum pactum quod pepigi cum patribus eorum
in die qua apprehendi manum eorum
ut educerem eos de terra Ægypti,
pactum quod irritum fecerunt :
981
Jeremias
et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus.
33 Sed hoc erit pactum quod feriam cum domo Isra¨el
post dies illos, dicit Dominus :
dabo legem meam in visceribus eorum,
et in corde eorum scribam eam,
et ero eis in Deum,
et ipsi erunt mihi in populum :
34 et non docebit ultra vir proximum suum
et vir fratrem suum,
dicens : Cognosce Dominum :
omnes enim cognoscent me,
a minimo eorum usque ad maximum, ait Dominus :
quia propitiabor iniquitati eorum,
et peccati eorum non memorabor amplius.
35 Hæc dicit Dominus qui dat solem in lumine diei,
ordinem lunæ et stellarum in lumine noctis :
qui turbat mare, et sonant fluctus ejus :
Dominus exercituum nomen illi :
36 Si defecerint leges istæ coram me, dicit Dominus,
tunc et semen Isra¨el deficiet,
ut non sit gens coram me cunctis diebus.
37 Hæc dicit Dominus :
Si mensurari potuerint cæli sursum,
et investigari fundamenta terræ deorsum,
et ego abjiciam universum semen Isra¨el,
propter omnia quæ fecerunt, dicit Dominus.
38 Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et ædificabitur civitas Domino,
a turre Hananeel usque ad portam anguli.
39 Et exibit ultra norma mensuræ
in conspectu ejus super collem Gareb,
et circuibit Goatha,
40 et omnem vallem cadaverum, et cineris,
et universam regionem mortis
usque ad torrentem Cedron,
et usque ad angulum portæ equorum orientalis,
Sanctum Domini :
non evelletur, et non destruetur ultra in perpetuum.
32 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, in anno decimo
Sedeciæ regis Juda, ipse est annus decimusoctavus Nabuchodonosor.
2 Tunc exercitus regis Babylonis obsidebat Jerusalem, et Jeremias propheta erat
clausus in atrio carceris qui erat in domo regis Juda. 3 Clauserat enim eum
Sedecias rex Juda, dicens : Quare vaticinaris, dicens : Hæc dicit Dominus :
Ecce ego dabo civitatem istam in manus regis Babylonis, et capiet eam : 4 et
Sedecias rex Juda non effugiet de manu Chaldæorum, sed tradetur in manus
regis Babylonis : et loquetur os ejus cum ore illius, et oculi ejus oculos illius
videbunt : 5 et in Babylonem ducet Sedeciam, et ibi erit donec visitem
eum, ait Dominus : si autem dimicaveritis adversum Chaldæos, nihil prosperum
habebitis ? 6 Et dixit Jeremias : Factum est verbum Domini ad me,
982
Jeremias
dicens : 7 Ecce Hanameel filius Sellum, patruelis tuus, veniet ad te, dicens :
Eme tibi agrum meum qui est in Anathoth, tibi enim competit ex propinquitate
ut emas. 8 Et venit ad me Hanameel filius patrui mei, secundum verbum
Domini, ad vestibulum carceris, et ait ad me : Posside agrum meum qui est
in Anathoth, in terra Benjamin, quia tibi competit hæreditas, et tu propinquus
es ut possideas. Intellexi autem quod verbum Domini esset : 9 et emi agrum
ab Hanameel filio patrui mei, qui est in Anathoth, et appendi ei argentum :
septem stateres, et decem argenteos. 10 Et scripsi in libro, et signavi, et adhibui
testes, et appendi argentum in statera. 11 Et accepi librum possessionis signatum,
et stipulationes, et rata, et signa forinsecus : 12 et dedi librum possessionis
Baruch filio Neri filii Maasiæ, in oculis Hanameel patruelis mei, in oculis
testium qui scripti erant in libro emptionis, et in oculis omnium Judæorum
qui sedebant in atrio carceris. 13 Et præcepi Baruch coram eis, dicens : 14 Hæc
dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Sume libros istos, librum emptionis
hunc signatum, et librum hunc qui apertus est, et pone illos in vase fictili,
ut permanere possint diebus multis : 15 hæc enim dicit Dominus exercituum,
Deus Isra¨el : Adhuc possidebuntur domus, et agri, et vineæ in terra ista.
16 Et oravi ad Dominum, postquam tradidi librum possessionis Baruch filio
Neri, dicens :
17 Heu ! heu ! heu ! Domine Deus,
ecce tu fecisti cælum et terram
in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento :
non erit tibi difficile omne verbum :
18 qui facis misericordiam in millibus,
et reddis iniquitatem patrum in sinum filiorum eorum post eos :
fortissime, magne, et potens,
Dominus exercituum nomen tibi.
19 Magnus consilio, et incomprehensibilis cogitatu :
cujus oculi aperti sunt super omnes vias filiorum Adam,
ut reddas unicuique secundum vias suas,
et secundum fructum adinventionum ejus.
20 Qui posuisti signa et portenta
in terra Ægypti usque ad diem hanc,
et in Isra¨el, et in hominibus,
et fecisti tibi nomen sicut est dies hæc.
21 Et eduxisti populum tuum Isra¨el de terra Ægypti,
in signis et in portentis,
et in manu robusta et in brachio extento,
et in terrore magno :
22 et dedisti eis terram hanc,
quam jurasti patribus eorum ut dares eis,
terram fluentem lacte et melle.
23 Et ingressi sunt, et possederunt eam,
et non obedierunt voci tuæ,
et in lege tua non ambulaverunt :
omnia quæ mandasti eis ut facerent non fecerunt,
et evenerunt eis omnia mala hæc.
24 Ecce munitiones exstructæ sunt adversum civitatem ut capiatur,
et urbs data est in manus Chaldæorum
983
Jeremias
qui præliantur adversus eam,
a facie gladii, et famis, et pestilentiæ :
et quæcumque locutus es, acciderunt,
ut tu ipse cernis.
25 Et tu dicis mihi, Domine Deus :
Eme agrum argento, et adhibe testes,
cum urbs data sit in manus Chaldæorum ?
26 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens :
27 Ecce ego Dominus Deus universæ carnis :
numquid mihi difficile erit omne verbum ?
28 Propterea hæc dicit Dominus :
Ecce ego tradam civitatem istam in manus Chaldæorum,
et in manus regis Babylonis,
et capient eam.
29 Et venient Chaldæi præliantes adversum urbem hanc,
et succendent eam igni, et comburent eam,
et domos in quarum domatibus sacrificabant Baal,
et libabant diis alienis libamina ad irritandum me.
30 Erant enim filii Isra¨el et filii Juda
jugiter facientes malum in oculis meis ab adolescentia sua :
filii Isra¨el, qui usque nunc exacerbant me
in opere manuum suarum, dicit Dominus.
31 Quia in furore et in indignatione mea facta est mihi civitas hæc,
a die qua ædificaverunt eam
usque ad diem istam qua auferetur de conspectu meo,
32 propter malitiam filiorum Isra¨el et filiorum Juda,
quam fecerunt ad iracundiam me provocantes,
ipsi et reges eorum,
principes eorum, et sacerdotes eorum, et prophetæ eorum,
viri Juda et habitatores Jerusalem.
33 Et verterunt ad me terga, et non facies,
cum docerem eos diluculo et erudirem,
et nollent audire, ut acciperent disciplinam.
34 Et posuerunt idola sua in domo in qua invocatum est nomen
meum,
ut polluerent eam.
35 Et ædificaverunt excelsa Baal
quæ sunt in valle filii Ennom,
ut initiarent filios suos et filias suas Moloch,
quod non mandavi eis,
nec ascendit in cor meum ut facerent abominationem hanc :
et in peccatum deducerent Judam.
36 Et nunc propter ista,
hæc dicit Dominus Deus Isra¨el ad civitatem hanc,
de qua vos dicitis quod tradetur in manus regis Babylonis,
in gladio, et in fame, et in peste :
37 Ecce ego congregabo eos de universis terris ad quas ejeci eos
in furore meo, et in ira mea, et in indignatione grandi :
et reducam eos ad locum istum,
984
Jeremias
et habitare eos faciam confidenter :
38 et erunt mihi in populum,
et ego ero eis in Deum.
39 Et dabo eis cor unum, et viam unam,
ut timeant me universis diebus,
et bene sit eis, et filiis eorum post eos.
40 Et feriam eis pactum sempiternum,
et non desinam eis benefacere :
et timorem meum dabo in corde eorum,
ut non recedant a me.
41 Et lætabor super eis, cum bene eis fecero :
et plantabo eos in terra ista in veritate,
in toto corde meo et in tota anima mea.
42 Quia hæc dicit Dominus :
Sicut adduxi super populum istum omne malum hoc grande,
sic adducam super eos
omne bonum quod ego loquor ad eos.
43 Et possidebuntur agri in terra ista,
de qua vos dicitis quod deserta sit,
eo quod non remanserit homo et jumentum,
et data sit in manus Chaldæorum.
44 Agri ementur pecunia, et scribentur in libro,
et imprimetur signum, et testis adhibebitur,
in terra Benjamin et in circuitu Jerusalem,
in civitatibus Juda, et in civitatibus montanis,
et in civitatibus campestribus, et in civitatibus quæ ad austrum
sunt,
quia convertam captivitatem eorum, ait Dominus.
33Et factum est verbum Domini ad Jeremiam secundo, cum adhuc clausus
esset in atrio carceris, dicens :
2 Hæc dicit Dominus, qui facturus est,
et formaturus illud, et paraturus :
Dominus nomen ejus :
3 Clama ad me, et exaudiam te,
et annuntiabo tibi grandia et firma quæ nescis.
4 Quia hæc dicit Dominus Deus Isra¨el
ad domos urbis hujus,
et ad domos regis Juda, quæ destructæ sunt,
et ad munitiones, et ad gladium
5 venientium ut dimicent cum Chaldæis,
et impleant eas cadaveribus hominum
quos percussi in furore meo et in indignatione mea,
abscondens faciem meam a civitate hac,
propter omnem malitiam eorum :
6 Ecce ego obducam eis cicatricem et sanitatem,
et curabo eos, et revelabo illis deprecationem pacis et veritatis.
7 Et convertam conversionem Juda et conversionem Jerusalem,
et ædificabo eos sicut a principio.
985
Jeremias
8 Et emundabo illos ab omni iniquitate sua
in qua peccaverunt mihi,
et propitius ero cunctis iniquitatibus eorum,
in quibus dereliquerunt mihi et spreverunt me.
9 Et erit mihi in nomen, et in gaudium,
et in laudem, et in exsultationem
cunctis gentibus terræ,
quæ audierint omnia bona quæ ego facturus sum eis :
et pavebunt et turbabuntur in universis bonis,
et in omni pace quam ego faciam eis.
10 Hæc dicit Dominus :
Adhuc audietur in loco isto
quem vos dicitis esse desertum,
eo quod non sit homo nec jumentum
in civitatibus Juda, et foris Jerusalem,
quæ desolatæ sunt, absque homine,
et absque habitatore, et absque pecore,
11 vox gaudii et vox lætitiæ,
vox sponsi et vox sponsæ,
vox dicentium : Confitemini Domino exercituum,
quoniam bonus Dominus,
quoniam in æternum misericordia ejus :
et portantium vota in domum Domini :
reducam enim conversionem terræ
sicut a principio, dicit Dominus.
12 Hæc dicit Dominus exercituum :
Adhuc erit in loco isto deserto,
absque homine et absque jumento,
et in cunctis civitatibus ejus,
habitaculum pastorum accubantium gregum.
13 In civitatibus montuosis,
et in civitatibus campestribus,
et in civitatibus quæ ad austrum sunt,
et in terra Benjamin, et in circuitu Jerusalem,
et in civitatibus Juda,
adhuc transibunt greges ad manum numerantis, ait Dominus.
14 Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et suscitabo verbum bonum quod locutus sum
ad domum Isra¨el et ad domum Juda.
15 In diebus illis et in tempore illo
germinare faciam David germen justitiæ,
et faciet judicium et justitiam in terra :
16 in diebus illis salvabitur Juda,
et Jerusalem habitabit confidenter :
et hoc est nomen quod vocabunt eum :
Dominus justus noster.
17 Quia hæc dicit Dominus :
Non interibit de David vir qui sedeat super thronum domus
Isra¨el :
986
Jeremias
18 et de sacerdotibus et de Levitis non interibit vir a facie mea,
qui offerat holocautomata,
et incendat sacrificum,
et cædat victimas omnibus diebus.
19 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens :
20 Hæc dicit Dominus :
Si irritum potest fieri pactum meum cum die,
et pactum meum cum nocte,
ut non sit dies et nox in tempore suo,
21 et pactum meum irritum esse poterit cum David servo meo,
ut non sit ex eo filius qui regnet in throno ejus,
et Levitæ et sacerdotes ministri mei.
22 Sicuti enumerari non possunt stellæ cæli,
et metiri arena maris,
sic multiplicabo semen David servi mei,
et Levitas ministros meos.
23 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens :
24 Numquid non vidisti quid populus hic locutus sit, dicens :
Duæ cognationes quas elegerat Dominus abjectæ sunt ?
et populum meum despexerunt,
eo quod non sit ultra gens coram eis.
25 Hæc dicit Dominus :
Si pactum meum inter diem et noctem,
et leges cælo et terræ non posui,
26 equidem et semen Jacob et David servi mei projiciam,
ut non assumam de semine ejus
principes seminis Abraham, Isaac, et Jacob :
reducam enim conversionem eorum, et miserebor eis.
34 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino quando Nabuchodonosor
rex Babylonis, et omnis exercitus ejus, universaque regna
terræ quæ erant sub potestate manus ejus, et omnes populi, bellabant contra
Jerusalem, et contra omnes urbes ejus, dicens : 2 Hæc dicit Dominus Deus
Isra¨el : Vade, et loquere ad Sedeciam regem Juda, et dices ad eum : Hæc
dicit Dominus : Ecce ego tradam civitatem hanc in manus regis Babylonis,
et succendet eam igni : 3 et tu non effugies de manu ejus, sed comprehensione
capieris, et in manu ejus traderis : et oculi tui oculos regis Babylonis
videbunt, et os ejus cum ore tuo loquetur, et Babylonem introibis. 4 Attamen
audi verbum Domini, Sedecia, rex Juda : Hæc dicit Dominus ad te : Non
morieris in gladio, 5 sed in pace morieris : et secundum combustiones patrum
tuorum, regum priorum qui fuerunt ante te, sic comburent te : et : Væ
domine, plangent te : quia verbum ego locutus sum, dicit Dominus. 6 Et locutus
est Jeremias propheta ad Sedeciam regem Juda universa verba hæc in
Jerusalem. 7 Et exercitus regis Babylonis pugnabat contra Jerusalem, et contra
omnes civitates Juda quæ reliquæ erant, contra Lachis et contra Azecha : hæ
enim supererant de civitatibus Juda, urbes munitæ.
987
Jeremias
8 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, postquam percussit
rex Sedecias foedus cum omni populo in Jerusalem, prædicans 9 ut dimitteret
unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam, Hebræum
et Hebræam, liberos, et nequaquam dominarentur eis, id est, in Judæo et
fratre suo. 10 Audierunt ergo omnes principes et universus populus qui inierant
pactum ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam
suam liberos, et ultra non dominarentur eis : audierunt igitur, et dimiserunt.
11 Et conversi sunt deinceps : et retraxerunt servos et ancillas suas quos dimiserant
liberos, et subjugaverunt in famulos et famulas. 12 Et factum est verbum
Domini ad Jeremiam a Domino, dicens : 13 Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el :
Ego percussi foedus cum patribus vestris in die qua eduxi eos de terra Ægypti,
de domo servitutis, dicens : 14 Cum completi fuerint septem anni, dimittat
unusquisque fratrem suum Hebræum, qui venditus est ei : et serviet tibi sex
annis, et dimittes eum a te liberum : et non audierunt patres vestri me, nec
inclinaverunt aurem suam. 15 Et conversi estis vos hodie, et fecistis quod rectum
est in oculis meis, ut prædicaretis libertatem unusquisque ad amicum
suum : et inistis pactum in conspectu meo, in domo in qua invocatum est
nomen meum super eam : 16 et reversi estis, et commaculastis nomen meum,
et reduxistis unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam quos
dimiseratis ut essent liberi et suæ potestatis, et subjugastis eos ut sint vobis
servi et ancillæ. 17 Propterea hæc dicit Dominus : Vos non audistis me, ut
prædicaretis libertatem unusquisque fratri suo et unusquisque amico suo :
ecce ego prædico vobis libertatem, ait Dominus, ad gladium, ad pestem, et ad
famem, et dabo vos in commotionem cunctis regnis terræ. 18 Et dabo viros
qui prævaricantur foedus meum, et non observaverunt verba foederis quibus
assensi sunt in conspectu meo, vitulum quem conciderunt in duas partes, et
transierunt inter divisiones ejus, 19 principes Juda et principes Jerusalem, eunuchi
et sacerdotes, et omnis populus terræ, qui transierunt inter divisiones
vituli : 20 et dabo eos in manus inimicorum suorum, et in manus quærentium
animam eorum, et erit morticinum eorum in escam volatilibus cæli et bestiis
terræ. 21 Et Sedeciam regem Juda, et principes ejus, dabo in manus inimicorum
suorum, et in manus quærentium animas eorum, et in manus exercituum
regis Babylonis, qui recesserunt a vobis. 22 Ecce ego præcipio, dicit Dominus,
et reducam eos in civitatem hanc, et præliabuntur adversus eam, et capient
eam, et incendent igni : et civitates Juda dabo in solitudinem, eo quod non sit
habitator.
35 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino in diebus Joakim filii
Josiæ regis Juda, dicens : 2 Vade ad domum Rechabitarum, et loquere
eis, et introduces eos in domum Domini, in unam exedram thesaurorum, et
dabis eis bibere vinum. 3 Et assumpsi Jezoniam filium Jeremiæ filii Habsaniæ,
et fratres ejus, et omnes filios ejus, et universam domum Rechabitarum,
4 et introduxi eos in domum Domini, ad gazophylacium filiorum Hanan filii
Jegedeliæ hominis Dei, quod erat juxta gazophylacium principum, super
thesaurum Maasiæ filii Sellum, qui erat custos vestibuli : 5 et posui coram
filiis domus Rechabitarum scyphos plenos vino, et calices, et dixi ad eos :
Bibite vinum. 6 Qui responderunt Non bibemus vinum, quia Jonadab filius
Rechab, pater noster, præcepit nobis, dicens : Non bibetis vinum, vos et filii
vestri, usque in sempiternum : 7 et domum non ædificabitis, et sementem
non seretis, et vineas non plantabitis, nec habebitis : sed in tabernaculis hab-
988
Jeremias
itabitis cunctis diebus vestris, ut vivatis diebus multis super faciem terræ in
qua vos peregrinamini. 8 Obedivimus ergo voci Jonadab filii Rechab, patris
nostri, in omnibus quæ præcepit nobis, ita ut non biberemus vinum cunctis
diebus nostris, nos, et mulieres nostræ, filii, et filiæ nostræ, 9 et non ædificaremus
domos ad habitandum : et vineam, et agrum, et sementem non
habuimus : 10 sed habitavimus in tabernaculis, et obedientes fuimus juxta
omnia quæ præcepit nobis Jonadab pater noster. 11 Cum autem ascendisset
Nabuchodonosor rex Babylonis ad terram nostram, diximus : Venite, et ingrediamur
Jerusalem a facie exercitus Chaldæorum, et a facie exercitus Syriæ :
et mansimus in Jerusalem. 12 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens
: 13 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Vade, et dic viris Juda
et habitatoribus Jerusalem : Numquid non recipietis disciplinam, ut obediatis
verbis meis ? dicit Dominus. 14 Prævaluerunt sermones Jonadab filii Rechab
quos præcepit filiis suis ut non biberent vinum, et non biberunt usque ad
diem hanc, quia obedierunt præcepto patris sui : ego autem locutus sum ad
vos, de mane consurgens et loquens, et non obedistis mihi. 15 Misique ad vos
omnes servos meos prophetas, consurgens diluculo mittensque, et dicens :
Convertimini unusquisque a via sua pessima, et bona facite studia vestra : et
nolite sequi deos alienos, neque colatis eos, et habitabitis in terra quam dedi
vobis et patribus vestris : et non inclinastis aurem vestram, neque audistis
me. 16 Firmaverunt igitur filii Jonadab filii Rechab præceptum patris sui quod
præceperat eis : populus autem iste non obedivit mihi. 17 Idcirco hæc dicit
Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Ecce ego adducam super Juda et super
omnes habitatores Jerusalem universam afflictionem quam locutus sum adversum
illos, eo quod locutus sum ad illos, et non audierunt ; vocavi illos,
et non responderunt mihi. 18 Domui autem Rechabitarum dixit Jeremias :
Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Pro eo quod obedistis præcepto
Jonadab patris vestri, et custodistis omnia mandata ejus, et fecistis universa
quæ præcepit vobis, 19 propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Non deficiet vir de stirpe Jonadab filii Rechab, stans in conspectu meo cunctis
diebus.
36 Et factum est in anno quarto Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est
verbum hoc ad Jeremiam a Domino, dicens : 2 Tolle volumen libri, et
scribes in eo omnia verba quæ locutus sum tibi adversum Isra¨el et Judam, et
adversum omnes gentes, a die qua locutus sum ad te ex diebus Josiæ usque
ad diem hanc : 3 si forte, audiente domo Juda universa mala quæ ego cogito
facere eis, revertatur unusquisque a via sua pessima, et propitius ero iniquitati
et peccato eorum. 4 Vocavit ergo Jeremias Baruch filium Neriæ : et
scripsit Baruch ex ore Jeremiæ omnes sermones Domini quos locutus est ad
eum, in volumine libri : 5 et præcepit Jeremias Baruch, dicens : Ego clausus
sum, nec valeo ingredi domum Domini. 6 Ingredere ergo tu, et lege de volumine
in quo scripsisti ex ore meo verba Domini, audiente populo in domo
Domini, in die jejunii : insuper et audiente universo Juda qui veniunt de
civitatibus suis, leges eis, 7 si forte cadat oratio eorum in conspectu Domini,
et revertatur unusquisque a via sua pessima : quoniam magnus furor et indignatio
est quam locutus est Dominus adversus populum hunc. 8 Et fecit
Baruch filius Neriæ juxta omnia quæ præceperat ei Jeremias propheta, legens
ex volumine sermones Domini in domo Domini. 9 Factum est autem in anno
quinto Joakim filii Josiæ regis Juda, in mense nono : prædicaverunt jejunium
989
Jeremias
in conspectu Domini omni populo in Jerusalem, et universæ multitudini quæ
confluxerat de civitatibus Juda in Jerusalem. 10 Legitque Baruch ex volumine
sermones Jeremiæ in domo Domini, in gazophylacio Gamariæ filii Saphan
scribæ, in vestibulo superiori, in introitu portæ novæ domus Domini, audiente
omni populo. 11 Cumque audisset Michæas filius Gamariæ filii Saphan omnes
sermones Domini ex libro, 12 descendit in domum regis, ad gazophylacium
scribæ, et ecce ibi omnes principes sedebant : Elisama scriba, et Dalaias filius
Semeiæ, et Elnathan filius Achobor, et Gamarias filius Saphan, et Sedecias filius
Hananiæ, et universi principes : 13 et nuntiavit eis Michæas omnia verba
quæ audivit, legente Baruch ex volumine in auribus populi. 14 Miserunt itaque
omnes principes ad Baruch Judi filium Nathaniæ filii Selemiæ filii Chusi, dicentes
: Volumen ex quo legisti, audiente populo, sume in manu tua, et veni.
Tulit ergo Baruch filius Neriæ volumen in manu sua, et venit ad eos : 15 et
dixerunt ad eum : Sede, et lege hæc in auribus nostris. Et legit Baruch in auribus
eorum. 16 Igitur cum audissent omnia verba, obstupuerunt unusquisque
ad proximum suum, et dixerunt ad Baruch : Nuntiare debemus regi omnes
sermones istos. 17 Et interrogaverunt eum, dicentes : Indica nobis quomodo
scripsisti omnes sermones istos ex ore ejus. 18 Dixit autem eis Baruch : Ex ore
suo loquebatur quasi legens ad me omnes sermones istos, et ego scribebam
in volumine atramento. 19 Et dixerunt principes ad Baruch : Vade, et abscondere,
tu et Jeremias, et nemo sciat ubi sitis. 20 Et ingressi sunt ad regem in
atrium : porro volumen commendaverunt in gazophylacio Elisamæ scribæ, et
nuntiaverunt, audiente rege, omnes sermones. 21 Misitque rex Judi ut sumeret
volumen : qui tollens illud de gazophylacio Elisamæ scribæ, legit, audiente
rege et universis principibus qui stabant circa regem. 22 Rex autem sedebat
in domo hiemali, in mense nono, et posita erat arula coram eo plena prunis.
23 Cumque legisset Judi tres pagellas vel quatuor, scidit illud scalpello scribæ,
et projecit in ignem qui erat super arulam, donec consumeretur omne volumen
igni qui erat in arula. 24 Et non timuerunt, neque sciderunt vestimenta
sua, rex et omnes servi ejus qui audierunt universos sermones istos. 25 Verumtamen
Elnathan, et Dalaias, et Gamarias, contradixerunt regi, ne combureret
librum : et non audivit eos. 26 Et præcepit rex Jeremiel filio Amelech, et Saraiæ
filio Ezriel, et Selemiæ filio Abdeel, ut comprehenderent Baruch scribam, et
Jeremiam prophetam : abscondit autem eos Dominus.
27 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam, postquam combusserat
rex volumen et sermones quos scripserat Baruch ex ore Jeremiæ,
dicens : 28 Rursum tolle volumen aliud, et scribe in eo omnes sermones priores
qui erant in primo volumine, quod combussit Joakim rex Juda. 29 Et
ad Joakim regem Juda dices : Hæc dicit Dominus : Tu combussisti volumen
illud, dicens : Quare scripsisti in eo annuntians : Festinus veniet rex Babylonis,
et vastabit terram hanc, et cessare faciet ex illa hominem et jumentum ?
30 Propterea hæc dicit Dominus contra Joakim regem Juda : Non erit ex eo qui
sedeat super solium David : et cadaver ejus projicietur ad æstum per diem, et
ad gelu per noctem. 31 Et visitabo contra eum, et contra semen ejus, et contra
servos ejus, iniquitates suas : et adducam super eos, et super habitatores
Jerusalem, et super viros Juda, omne malum quod locutus sum ad eos, et non
audierunt. 32 Jeremias autem tulit volumen aliud, et dedit illud Baruch filio
Neriæ scribæ : qui scripsit in eo ex ore Jeremiæ omnes sermones libri quem
combusserat Joakim rex Juda igni : et insuper additi sunt sermones multo
plures quam antea fuerant.
990
Jeremias
37 Et regnavit rex Sedecias filius Josiæ pro Jechonia filio Joakim, quem
constituit regem Nabuchodonosor rex Babylonis in terra Juda : 2 et non
obedivit ipse, et servi ejus, et populus terræ, verbis Domini, quæ locutus est
in manu Jeremiæ prophetæ. 3 Et misit rex Sedecias Juchal filium Selemiæ, et
Sophoniam filium Maasiæ, sacerdotem, ad Jeremiam prophetam, dicens : Ora
pro nobis Dominum Deum nostrum. 4 Jeremias autem libere ambulabat in
medio populi : non enim miserant eum in custodiam carceris. Igitur exercitus
Pharaonis egressus est de Ægypto, et audientes Chaldæi qui obsidebant
Jerusalem, hujuscemodi nuntium, recesserunt ab Jerusalem. 5 Et factum est
verbum Domini ad Jeremiam prophetam, dicens : 6 Hæc dicit Dominus Deus
Isra¨el : Sic dicetis regi Juda, qui misit vos ad me interrogandum : Ecce exercitus
Pharaonis, qui egressus est vobis in auxilium, revertetur in terram suam in
Ægyptum : 7 et redient Chaldæi, et bellabunt contra civitatem hanc, et capient
eam, et succendent eam igni. 8 Hæc dicit Dominus : Nolite decipere animas
vestras, dicentes : Euntes abibunt, et recedent a nobis Chaldæi : quia non abibunt.
9 Sed etsi percusseritis omnem exercitum Chaldæorum qui præliantur
adversum vos, et derelicti fuerint ex eis aliqui vulnerati, singuli de tentorio
suo consurgent, et incendent civitatem hanc igni. 10 Ergo cum recessisset exercitus
Chaldæorum ab Jerusalem, propter exercitum Pharaonis, 11 egressus
est Jeremias de Jerusalem ut iret in terram Benjamin, et divideret ibi possessionem
in conspectu civium. 12 Cumque pervenisset ad portam Benjamin,
erat ibi custos portæ per vices, nomine Jerias filius Selemiæ filii Hananiæ :
et apprehendit Jeremiam prophetam, dicens : Ad Chaldæos profugis. 13 Et
respondit Jeremias : Falsum est : non fugio ad Chaldæos. Et non audivit eum,
sed comprehendit Jerias Jeremiam, et adduxit eum ad principes : 14 quam ob
rem irati principes contra Jeremiam, cæsum eum miserunt in carcerem qui
erat in domo Jonathan scribæ : ipse enim præpositus erat super carcerem.
15 Itaque ingressus est Jeremias in domum laci et in ergastulum : et sedit ibi
Jeremias diebus multis. 16 Mittens autem Sedecias rex, tulit eum : et interrogavit
eum in domo sua abscondite, et dixit : Putasne est sermo a Domino ?
Et dixit Jeremias : Est : et ait : In manus regis Babylonis traderis. 17 Et dixit
Jeremias ad regem Sedeciam : Quid peccavi tibi, et servis tuis, et populo
tuo, quia misisti me in domum carceris ? 18 ubi sunt prophetæ vestri, qui
prophetabant vobis, et dicebant : Non veniet rex Babylonis super vos, et super
terram hanc ? 19 Nunc ergo audi, obsecro, domine mi rex : valeat deprecatio
mea in conspectu tuo, et ne me remittas in domum Jonathan scribæ, ne moriar
ibi. 20 Præcepit ergo rex Sedecias ut traderetur Jeremias in vestibulo carceris,
et daretur ei torta panis quotidie, excepto pulmento, donec consumerentur
omnes panes de civitate : et mansit Jeremias in vestibulo carceris.
38 Audivit autem Saphatias filius Mathan, et Gedelias filius Phassur,
et Juchal filius Selemiæ, et Phassur filius Melchiæ, sermones quos
Jeremias loquebatur ad omnem populum, dicens : 2 Hæc dicit Dominus :
Quicumque manserit in civitate hac, morietur gladio, et fame, et peste : qui
autem profugerit ad Chaldæos, vivet, et erit anima ejus sospes et vivens.
3 Hæc dicit Dominus : Tradendo tradetur civitas hæc in manu exercitus regis
Babylonis, et capiet eam. 4 Et dixerunt principes regi : Rogamus ut occidatur
homo iste : de industria enim dissolvit manus virorum bellantium qui
remanserunt in civitate hac, et manus universi populi, loquens ad eos juxta
verba hæc : siquidem homo iste non quærit pacem populo huic, sed malum.
991
Jeremias
5 Et dixit rex Sedecias : Ecce ipse in manibus vestris est : nec enim fas est
regem vobis quidquam negare. 6 Tulerunt ergo Jeremiam, et projecerunt eum
in lacum Melchiæ filii Amelech, qui erat in vestibulo carceris : et submiserunt
Jeremiam funibus in lacum, in quo non erat aqua, sed lutum : descendit itaque
Jeremias in coenum. 7 Audivit autem Abdemelech Æthiops, vir eunuchus, qui
erat in domo regis, quod misissent Jeremiam in lacum. Porro rex sedebat in
porta Benjamin : 8 et egressus est Abdemelech de domo regis, et locutus est
ad regem, dicens : 9 Domine mi rex, male fecerunt viri isti omnia quæcumque
perpetrarunt contra Jeremiam prophetam, mittentes eum in lacum, ut moriatur
ibi fame : non sunt enim panes ultra in civitate. 10 Præcepit itaque rex
Abdemelech Æthiopi, dicens : Tolle tecum hinc triginta viros, et leva Jeremiam
prophetam de lacu, antequam moriatur. 11 Assumptis ergo Abdemelech
secum viris, ingressus est domum regis, quæ erat sub cellario, et tulit inde
veteres pannos, et antiqua quæ computruerant, et submisit ea ad Jeremiam in
lacum per funiculos. 12 Dixitque Abdemelech Æthiops ad Jeremiam : Pone
veteres pannos, et hæc scissa et putrida, sub cubito manuum tuarum, et super
funes. Fecit ergo Jeremias sic, 13 et extraxerunt Jeremiam funibus, et eduxerunt
eum de lacu : mansit autem Jeremias in vestibulo carceris.
14 Et misit rex Sedecias, et tulit ad se Jeremiam prophetam ad ostium tertium
quod erat in domo Domini : et dixit rex ad Jeremiam : Interrogo ego
te sermonem, ne abscondas a me aliquid. 15 Dixit autem Jeremias ad Sedeciam
: Si annuntiavero tibi, numquid non interficies me ? et si consilium dedero
tibi, non me audies. 16 Juravit ergo rex Sedecias Jeremiæ clam, dicens : Vivit
Dominus, qui fecit nobis animam hanc, si occidero te, et si tradidero te in
manus virorum istorum qui quærunt animam tuam. 17 Et dixit Jeremias ad
Sedeciam : Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Si profectus exieris
ad principes regis Babylonis, vivet anima tua, et civitas hæc non succendetur
igni : et salvus eris tu, et domus tua. 18 Si autem non exieris ad principes
regis Babylonis, tradetur civitas hæc in manus Chaldæorum, et succendent
eam igni : et tu non effugies de manu eorum. 19 Et dixit rex Sedecias ad
Jeremiam : Sollicitus sum propter Judæos qui transfugerunt ad Chaldæos, ne
forte tradar in manus eorum, et illudant mihi. 20 Respondit autem Jeremias :
Non te tradent. Audi, quæso, vocem Domini, quam ego loquor ad te, et bene
tibi erit, et vivet anima tua. 21 Quod si nolueris egredi, iste est sermo quem
ostendit mihi Dominus : 22 ecce omnes mulieres quæ remanserunt in domo
regis Juda educentur ad principes regis Babylonis, et ipsæ dicent : Seduxerunt
te, et prævaluerunt adversum te, viri pacifici tui : demerserunt in coeno et in
lubrico pedes tuos, et recesserunt a te. 23 Et omnes uxores tuæ et filii tui
educentur ad Chaldæos : et non effugies manus eorum, sed in manu regis
Babylonis capieris, et civitatem hanc comburet igni. 24 Dixit ergo Sedecias ad
Jeremiam : Nullus sciat verba hæc, et non morieris. 25 Si autem audierint
principes quia locutus sum tecum, et venerint ad te, et dixerint tibi : Indica
nobis quid locutus sis cum rege : ne celes nos, et non te interficiemus : et
quid locutus est tecum rex : 26 dices ad eos : Prostravi ego preces meas coram
rege, ne me reduci juberet in domum Jonathan, et ibi morerer. 27 Venerunt
ergo omnes principes ad Jeremiam, et interrogaverunt eum, et locutus est eis
juxta omnia verba quæ præceperat ei rex : et cessaverunt ab eo : nihil enim
fuerat auditum. 28 Mansit vero Jeremias in vestibulo carceris usque ad diem
quo capta est Jerusalem : et factum est ut caperetur Jerusalem.
992
Jeremias
39 Anno nono Sedeciæ regis Juda, mense decimo, venit Nabuchodonosor
rex Babylonis, et omnis exercitus ejus, ad Jerusalem, et obsidebant eam.
2 Undecimo autem anno Sedeciæ, mense quarto, quinta mensis, aperta est
civitas : 3 et ingressi sunt omnes principes regis Babylonis, et sederunt in
porta media : Neregel, Sereser, Semegarnabu, Sarsachim, Rabsares, Neregel,
Sereser, Rebmag, et omnes reliqui principes regis Babylonis. 4 Cumque vidisset
eos Sedecias rex Juda, et omnes viri bellatores, fugerunt : et egressi sunt
nocte de civitate per viam horti regis, et per portam quæ erat inter duos
muros, et egressi sunt ad viam deserti. 5 Persecutus est autem eos exercitus
Chaldæorum, et comprehenderunt Sedeciam in campo solitudinis Jerichontinæ,
et captum adduxerunt ad Nabuchodonosor regem Babylonis, in
Reblatha, quæ est in terra Emath : et locutus est ad eum judicia. 6 Et occidit
rex Babylonis filios Sedeciæ in Reblatha, in oculis ejus : et omnes nobiles
Juda occidit rex Babylonis. 7 Oculos quoque Sedeciæ eruit, et vinxit eum compedibus
ut duceretur in Babylonem. 8 Domum quoque regis et domum vulgi
succenderunt Chaldæi igni, et murum Jerusalem subverterunt. 9 Et reliquias
populi qui remanserant in civitate, et perfugas qui transfugerant ad eum, et
superfluos vulgi qui remanserant, transtulit Nabuzardan, magister militum,
in Babylonem. 10 Et de plebe pauperum, qui nihil penitus habebant, dimisit
Nabuzardan magister militum in terra Juda, et dedit eis vineas et cisternas
in die illa. 11 Præceperat autem Nabuchodonosor rex Babylonis de Jeremia
Nabuzardan magistro militum, dicens : 12 Tolle illum, et pone super eum
oculos tuos, nihilque ei mali facias : sed ut voluerit, sic facias ei. 13 Misit
ergo Nabuzardan princeps militiæ, et Nabusezban, et Rabsares, et Neregel,
et Sereser, et Rebmag, et omnes optimates regis Babylonis, 14 miserunt, et
tulerunt Jeremiam de vestibulo carceris, et tradiderunt eum Godoliæ filio Ahicam
filii Saphan, ut intraret in domum, et habitaret in populo. 15 Ad Jeremiam
autem factus fuerat sermo Domini, cum clausus esset in vestibulo carceris,
dicens : 16 Vade, et dic Abdemelech Æthiopi, dicens : Hæc dicit Dominus
exercituum, Deus Isra¨el : Ecce ego inducam sermones meos super civitatem
hanc in malum, et non in bonum, et erunt in conspectu tuo in die illa. 17 Et
liberabo te in die illa, ait Dominus, et non traderis in manus virorum quos tu
formidas : 18 sed eruens liberabo te, et gladio non cades, sed erit tibi anima
tua in salutem, quia in me habuisti fiduciam, ait Dominus.
40 Sermo qui factus est ad Jeremiam a Domino, postquam dimissus est
a Nabuzardan magistro militiæ de Rama, quando tulit eum vinctum
catenis in medio omnium qui migrabant de Jerusalem et Juda, et ducebantur
in Babylonem. 2 Tollens ergo princeps militiæ Jeremiam, dixit ad eum : Dominus
Deus tuus locutus est malum hoc super locum istum : 3 et adduxit, et
fecit Dominus sicut locutus est, quia peccastis Domino, et non audistis vocem
ejus : et factus est vobis sermo hic. 4 Nunc ergo ecce solvi te hodie de catenis
quæ sunt in manibus tuis : si placet tibi ut venias mecum in Babylonem, veni,
et ponam oculos meos super te : si autem displicet tibi venire mecum in Babylonem,
reside : ecce omnis terra in conspectu tuo est : quod elegeris, et quo
placuerit tibi ut vadas, illuc perge : 5 et mecum noli venire, sed habita apud
Godoliam filium Ahicam filii Saphan, quem præposuit rex Babylonis civitatibus
Juda : habita ergo cum eo in medio populi : vel quocumque placuerit
tibi ut vadas, vade. Dedit quoque ei magister militiæ cibaria et munuscula, et
dimisit eum. 6 Venit autem Jeremias ad Godoliam filium Ahicam in Masphath,
993
Jeremias
et habitavit cum eo in medio populi qui relictus fuerat in terra. 7 Cumque audissent
omnes principes exercitus, qui dispersi fuerant per regiones, ipsi et
socii eorum, quod præfecisset rex Babylonis Godoliam filium Ahicam terræ,
et quod commendasset ei viros, et mulieres, et parvulos, et de pauperibus
terræ, qui non fuerant translati in Babylonem, 8 venerunt ad Godoliam in
Masphath, et Ismahel filius Nathaniæ, et Johanan et Jonathan filii Caree, et
Sareas filius Thanehumeth, et filii Ophi, qui erant de Netophathi, et Jezonias
filius Maachathi, ipsi et viri eorum. 9 Et juravit eis Godolias filius Ahicam filii
Saphan, et comitibus eorum, dicens : Nolite timere servire Chaldæis : habitate
in terra, et servite regi Babylonis, et bene erit vobis. 10 Ecce ego habito in
Masphath, ut respondeam præcepto Chaldæorum qui mittuntur ad nos : vos
autem colligite vindemiam, et messem, et oleum, et condite in vasis vestris,
et manete in urbibus vestris quas tenetis. 11 Sed et omnes Judæi qui erant
in Moab, et in filiis Ammon, et in Idumæa, et in universis regionibus, audito
quod dedisset rex Babylonis reliquias in Judæa, et quod præposuisset super
eos Godoliam filium Ahicam filii Saphan, 12 reversi sunt, inquam, omnes
Judæi de universis locis ad quæ profugerant, et venerunt in terram Juda ad
Godoliam in Masphath, et collegerunt vinum et messem multam nimis.
13 Johanan autem filius Caree, et omnes principes exercitus qui dispersi
fuerant in regionibus, venerunt ad Godoliam in Masphath, 14 et dixerunt ei :
Scito quod Baalis, rex filiorum Ammon, misit Ismahel filium Nathaniæ percutere
animam tuam. Et non credidit eis Godolias filius Ahicam. 15 Johanan
autem filius Caree dixit ad Godoliam seorsum in Masphath, loquens : Ibo, et
percutiam Ismahel filium Nathaniæ, nullo sciente, ne interficiat animam tuam,
et dissipentur omnes Judæi qui congregati sunt ad te, et peribunt reliquiæ
Juda. 16 Et ait Godolias filius Ahicam ad Johanan filium Caree : Noli facere
verbum hoc : falsum enim tu loqueris de Ismahel.
41 Et factum est in mense septimo, venit Ismahel filius Nathaniæ filii
Elisama, de semine regali, et optimates regis, et decem viri cum eo,
ad Godoliam filium Ahicam, in Masphath, et comederunt ibi panes simul
in Masphath. 2 Surrexit autem Ismahel filius Nathaniæ, et decem viri qui
cum eo erant, et percusserunt Godoliam filium Ahicam filii Saphan gladio,
et interfecerunt eum quem præfecerat rex Babylonis terræ. 3 Omnes quoque
Judæos qui erant cum Godolia in Masphath, et Chaldæos qui reperti sunt ibi,
et viros bellatores, percussit Ismahel. 4 Secundo autem die postquam occiderat
Godoliam, nullo adhuc sciente, 5 venerunt viri de Sichem, et de Silo, et
de Samaria, octoginta viri, rasi barba, et scissis vestibus, et squallentes : et
munera et thus habebant in manu, ut offerrent in domo Domini. 6 Egressus
ergo Ismahel filius Nathaniæ in occursum eorum de Masphath, incedens et
plorans ibat : cum autem occurrisset eis, dixit ad eos : Venite ad Godoliam
filium Ahicam. 7 Qui cum venissent ad medium civitatis, interfecit eos Ismahel
filius Nathaniæ circa medium laci, ipse et viri qui erant cum eo. 8 Decem
autem viri reperti sunt inter eos, qui dixerunt ad Ismahel : Noli occidere nos,
quia habemus thesauros in agro, frumenti, et hordei, et olei, et mellis : et
cessavit, et non interfecit eos cum fratribus suis. 9 Lacus autem in quem projecerat
Ismahel omnia cadavera virorum quos percussit propter Godoliam, ipse
est quem fecit rex Asa propter Baasa regem Isra¨el : ipsum replevit Ismahel
filius Nathaniæ occisis. 10 Et captivas duxit Ismahel omnes reliquias populi
qui erant in Masphath, filias regis, et universum populum qui remanserat in
994
Jeremias
Masphath, quos commendaverat Nabuzardan princeps militiæ, Godoliæ filio
Ahicam : et cepit eos Ismahel filius Nathaniæ, et abiit ut transiret ad filios
Ammon.
11 Audivit autem Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum
qui erant cum eo, omne malum quod fecerat Ismahel filius Nathaniæ, 12 et
assumptis universis viris, profecti sunt ut bellarent adversum Ismahel filium
Nathaniæ : et invenerunt eum ad aquas multas quæ sunt in Gabaon.
13 Cumque vidisset omnis populus qui erat cum Ismahel Johanan filium Caree,
et universos principes bellatorum qui erant cum eo, lætati sunt : 14 et
reversus est omnis populus quem ceperat Ismahel, in Masphath, reversusque
abiit ad Johanan filium Caree. 15 Ismahel autem filius Nathaniæ fugit cum octo
viris a facie Johanan, et abiit ad filios Ammon. 16 Tulit ergo Johanan filius Caree,
et omnes principes bellatorum qui erant cum eo, universas reliquias vulgi
quas reduxerat ab Ismahel filio Nathaniæ de Masphath, postquam percussit
Godoliam filium Ahicam : fortes viros ad prælium, et mulieres, et pueros, et
eunuchos, quos reduxerat de Gabaon. 17 Et abierunt, et sederunt peregrinantes
in Chamaam, quæ est juxta Bethlehem, ut pergerent, et introirent Ægyptum,
18 a facie Chaldæorum : timebant enim eos, quia percusserat Ismahel filius
Nathaniæ Godoliam filium Ahicam, quem præposuerat rex Babylonis in terra
Juda.
42 Et accesserunt omnes principes bellatorum, et Johanan filius Caree, et
Jezonias filius Osaiæ, et reliquum vulgus, a parvo usque ad magnum,
2 dixeruntque ad Jeremiam prophetam : Cadat oratio nostra in conspectu tuo,
et ora pro nobis ad Dominum Deum tuum, pro universis reliquiis istis, quia
derelicti sumus pauci de pluribus, sicut oculi tui nos intuentur : 3 et annuntiet
nobis Dominus Deus tuus viam per quam pergamus, et verbum quod
faciamus. 4 Dixit autem ad eos Jeremias propheta : Audivi. Ecce ego oro
ad Dominum Deum vestrum secundum verba vestra : omne verbum quodcumque
responderit mihi indicabo vobis, nec celabo vos quidquam. 5 Et illi
dixerunt ad Jeremiam : Sit Dominus inter nos testis veritatis et fidei, si
non juxta omne verbum in quo miserit te Dominus Deus tuus ad nos, sic
faciemus : 6 sive bonum est, sive malum, voci Domini Dei nostri, ad quem
mittimus te, obediemus, ut bene sit nobis cum audierimus vocem Domini Dei
nostri. 7 Cum autem completi essent decem dies, factum est verbum Domini
ad Jeremiam, 8 vocavitque Johanan filium Caree, et omnes principes bellatorum
qui erant cum eo, et universum populum, a minimo usque ad magnum.
9 Et dixit ad eos : Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el, ad quem misistis me ut
prosternerem preces vestras in conspectu ejus : 10 Si quiescentes manseritis in
terra hac, ædificabo vos, et non destruam : plantabo, et non evellam : jam enim
placatus sum super malo quod feci vobis. 11 Nolite timere a facie regis Babylonis,
quem vos pavidi formidatis : nolite metuere eum, dicit Dominus, quia
vobiscum sum ego ut salvos vos faciam, et eruam de manu ejus : 12 et dabo
vobis misericordias, et miserebor vestri, et habitare vos faciam in terra vestra.
13 Si autem dixeritis vos : Non habitabimus in terra ista, nec audiemus vocem
Domini Dei nostri, 14 dicentes : Nequaquam, sed ad terram Ægypti pergemus,
ubi non videbimus bellum, et clangorem tubæ non audiemus, et famem non
sustinebimus, et ibi habitabimus : 15 propter hoc nunc audite verbum Domini,
reliquiæ Juda : Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Si posueritis
faciem vestram ut ingrediamini Ægyptum, et intraveritis ut ibi habitetis, 16 gla-
995
Jeremias
dius quem vos formidatis ibi comprehendet vos in terra Ægypti : et fames, pro
qua estis solliciti, adhærebit vobis in Ægypto, et ibi moriemini. 17 Omnesque
viri qui posuerunt faciem suam ut ingrediantur Ægyptum, ut habitent ibi,
morientur gladio, et fame, et peste : nullus de eis remanebit, nec effugiet a
facie mali quod ego afferam super eos. 18 Quia hæc dicit Dominus exercituum,
Deus Isra¨el : Sicut conflatus est furor meus et indignatio mea super
habitatores Jerusalem, sic conflabitur indignatio mea super vos cum ingressi
fueritis Ægyptum : et eritis in jusjurandum, et in stuporem, et in maledictum,
et in opprobrium, et nequaquam ultra videbitis locum istum. 19 Verbum Domini
super vos, reliquiæ Juda : Nolite intrare Ægyptum : scientes scietis, quia
obtestatus sum vos hodie, 20 quia decepistis animas vestras. Vos enim misistis
me ad Dominum Deum nostrum, dicentes : Ora pro nobis ad Dominum
Deum nostrum, et juxta omnia quæcumque dixerit tibi Dominus Deus noster,
sic annuntia nobis, et faciemus. 21 Et annuntiavi vobis hodie, et non audistis
vocem Domini Dei vestri super universis pro quibus misit me ad vos. 22 Nunc
ergo scientes scietis quia gladio, et fame, et peste moriemini in loco ad quem
voluistis intrare ut habitaretis ibi.
43 Factum est autem, cum complesset Jeremias loquens ad populum universos
sermones Domini Dei eorum, pro quibus miserat eum Dominus
Deus eorum ad illos, omnia verba hæc, 2 dixit Azarias filius Osaiæ, et Johanan
filius Caree, et omnes viri superbi, dicentes ad Jeremiam : Mendacium tu
loqueris : non misit te Dominus Deus noster, dicens : Ne ingrediamini Ægyptum
ut habitetis illuc. 3 Sed Baruch filius Neriæ incitat te adversum nos, ut
tradat nos in manus Chaldæorum, ut interficiat nos, et traduci faciat in Babylonem.
4 Et non audivit Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum,
et universus populus, vocem Domini, ut manerent in terra Juda. 5 Sed tollens
Johanan filius Caree, et universi principes bellatorum, universos reliquiarum
Juda, qui reversi fuerant de cunctis gentibus ad quas fuerant ante dispersi, ut
habitarent in terra Juda, 6 viros, et mulieres, et parvulos, et filias regis, et omnem
animam quam reliquerat Nabuzardan princeps militiæ cum Godolia filio
Ahicam filii Saphan, et Jeremiam prophetam, et Baruch filium Neriæ : 7 et
ingressi sunt terram Ægypti, quia non obedierunt voci Domini, et venerunt
usque ad Taphnis. 8 Et factus est sermo Domini ad Jeremiam in Taphnis, dicens
: 9 Sume lapides grandes in manu tua, et abscondes eos in crypta quæ
est sub muro latericio in porta domus Pharaonis in Taphnis, cernentibus viris
Judæis : 10 et dices ad eos : Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Ecce
ego mittam et assumam Nabuchodonosor regem Babylonis, servum meum :
et ponam thronum ejus super lapides istos quos abscondi, et statuet solium
suum super eos : 11 veniensque percutiet terram Ægypti, quos in mortem, in
mortem, et quos in captivitatem, in captivitatem, et quos in gladium, in gladium
: 12 et succendet ignem in delubris deorum Ægypti, et comburet ea, et
captivos ducet illos, et amicietur terra Ægypti sicut amicitur pastor pallio suo,
et egredietur inde in pace : 13 et conteret statuas domus solis quæ sunt in terra
Ægypti, et delubra deorum Ægypti comburet igni.
44Verbum quod factum est per Jeremiam ad omnes Judæos qui habitabant
in terra Ægypti, habitantes in Magdalo, et in Taphnis, et in Memphis,
et in terra Phatures, dicens : 2 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Vos vidistis omne malum istud quod adduxi super Jerusalem, et super omnes
urbes Juda : et ecce desertæ sunt hodie, et non est in eis habitator, 3 propter
996
Jeremias
malitiam quam fecerunt ut me ad iracundiam provocarent, et irent ut sacrificarent,
et colerent deos alienos quos nesciebant, et illi, et vos, et patres vestri.
4 Et misi ad vos omnes servos meos prophetas, de nocte consurgens, mittensque
et dicens : Nolite facere verbum abominationis hujuscemodi, quam
odivi. 5 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam, ut converterentur
a malis suis, et non sacrificarent diis alienis. 6 Et conflata est indignatio mea
et furor meus, et succensa est in civitatibus Juda, et in plateis Jerusalem : et
versæ sunt in solitudinem et vastitatem secundum diem hanc. 7 Et nunc hæc
dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el : Quare vos facitis malum grande hoc
contra animas vestras, ut intereat ex vobis vir et mulier, parvulus et lactens,
de medio Judæ, nec relinquatur vobis quidquam residuum : 8 provocantes me
in operibus manuum vestrarum, sacrificando diis alienis in terra Ægypti, in
quam ingressi estis ut habitetis ibi : et dispereatis, et sitis in maledictionem et
in opprobrium cunctis gentibus terræ ? 9 Numquid obliti estis mala patrum
vestrorum, et mala regum Juda, et mala uxorum ejus, et mala vestra, et mala
uxorum vestrarum, quæ fecerunt in terra Juda, et in regionibus Jerusalem ?
10 Non sunt mundati usque ad diem hanc : et non timuerunt, et non ambulaverunt
in lege Domini, et in præceptis meis quæ dedi coram vobis et
coram patribus vestris. 11 Ideo hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Ecce ego ponam faciem meam in vobis in malum : et disperdam omnem Judam.
12 Et assumam reliquias Judæ, qui posuerunt facies suas ut ingrederentur
terram Ægypti, et habitarent ibi, et consumentur omnes in terra Ægypti :
cadent in gladio, et in fame, et consumentur a minimo usque ad maximum :
in gladio et in fame morientur, et erunt in jusjurandum, et in miraculum, et
in maledictionem, et in opprobrium. 13 Et visitabo super habitatores terræ
Ægypti sicut visitavi super Jerusalem, in gladio, et fame, et peste : 14 et non
erit qui effugiat, et sit residuus de reliquiis Judæorum qui vadunt ut peregrinentur
in terra Ægypti, et revertantur in terram Juda, ad quam ipsi elevant
animas suas ut revertantur, et habitent ibi : non revertentur, nisi qui fugerint.
15 Responderunt autem Jeremiæ omnes viri scientes quod sacrificarent uxores
eorum diis alienis, et universæ mulieres quarum stabat multitudo grandis,
et omnis populus habitantium in terra Ægypti in Phatures, dicentes :
16 Sermonem quem locutus es ad nos in nomine Domini, non audiemus ex
te : 17 sed facientes faciemus omne verbum quod egredietur de ore nostro, ut
sacrificemus reginæ cæli, et libemus ei libamina, sicut fecimus nos et patres
nostri, reges nostri et principes nostri, in urbibus Juda, et in plateis Jerusalem :
et saturati sumus panibus, et bene nobis erat, malumque non vidimus. 18 Ex
eo autem tempore quo cessavimus sacrificare reginæ cæli, et libare ei libamina,
indigemus omnibus, et gladio et fame consumpti sumus. 19 Quod si nos
sacrificamus reginæ cæli, et libamus ei libamina, numquid sine viris nostris
fecimus ei placentas ad colendum eam, et libandum ei libamina ?
20 Et dixit Jeremias ad omnem populum, adversum viros, et adversum
mulieres, et adversum universam plebem, qui responderant ei verbum, dicens
: 21 Numquid non sacrificium quod sacrificastis in civitatibus Juda, et in
plateis Jerusalem, vos et patres vestri, reges vestri, et principes vestri, et populus
terræ, horum recordatus est Dominus, et ascendit super cor ejus ? 22 Et
non poterat Dominus ultra portare propter malitiam studiorum vestrorum, et
propter abominationes quas fecistis : et facta est terra vestra in desolationem,
et in stuporem, et in maledictum, eo quod non sit habitator, sicut est dies
hæc. 23 Propterea quod sacrificaveritis idolis, et peccaveritis Domino, et non
997
Jeremias
audieritis vocem Domini, et in lege, et in præceptis, et in testimoniis ejus non
ambulaveritis, idcirco evenerunt vobis mala hæc, sicut est dies hæc. 24 Dixit
autem Jeremias ad omnem populum, et ad universas mulieres : Audite verbum
Domini, omnis Juda qui estis in terra Ægypti. 25 Hæc inquit Dominus
exercituum, Deus Isra¨el, dicens : Vos et uxores vestræ locuti estis ore vestro,
et manibus vestris implestis, dicentes : Faciamus vota nostra quæ vovimus,
ut sacrificemus reginæ cæli, et libemus ei libamina. Implestis vota vestra, et
opere perpetrastis ea. 26 Ideo audite verbum Domini, omnis Juda qui habitatis
in terra Ægypti : Ecce ego juravi in nomine meo magno, ait Dominus, quia
nequaquam ultra vocabitur nomen meum ex ore omnis viri Judæi, dicentis :
Vivit Dominus Deus, in omni terra Ægypti. 27 Ecce ego vigilabo super eos in
malum, et non in bonum : et consumentur omnes viri Juda qui sunt in terra
Ægypti gladio et fame, donec penitus consumantur. 28 Et qui fugerint gladium,
revertentur de terra Ægypti in terram Juda viri pauci : et scient omnes
reliquiæ Juda, ingredientium terram Ægypti ut habitent ibi, cujus sermo compleatur,
meus an illorum. 29 Et hoc vobis signum, ait Dominus, quod visitem
ego super vos in loco isto, ut sciatis quia vere complebuntur sermones mei
contra vos in malum : 30 hæc dicit Dominus : Ecce ego tradam Pharaonem
Ephree regem Ægypti in manu inimicorum ejus, et in manu quærentium animam
illius, sicut tradidi Sedeciam regem Juda in manu Nabuchodonosor regis
Babylonis inimici sui, et quærentis animam ejus.
45 Verbum quod locutus est Jeremias propheta ad Baruch filium Neriæ,
cum scripsisset verba hæc in libro ex ore Jeremiæ, anno quarto Joakim
filii Josiæ regis Juda, dicens : 2 Hæc dicit Dominus Deus Isra¨el ad te, Baruch :
3 Dixisti : Væ misero mihi ! quoniam addidit Dominus dolorem dolori meo :
laboravi in gemitu meo, et requiem non inveni. 4 Hæc dicit Dominus : Sic
dices ad eum : Ecce quos ædificavi, ego destruo, et quos plantavi, ego evello,
et universam terram hanc : 5 et tu quæris tibi grandia ? noli quærere, quia
ecce ego adducam malum super omnem carnem, ait Dominus, et dabo tibi
animam tuam in salutem in omnibus locis ad quæcumque perrexeris.
46 Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam contra
gentes. 2 Ad Ægyptum, adversum exercitum Pharaonis Nechao regis
Ægypti, qui erat juxta fluvium Euphraten in Charcamis, quem percussit
Nabuchodonosor rex Babylonis, in quarto anno Joakim filii Josiæ regis Juda.
3 Præparate scutum et clypeum,
et procedite ad bellum.
4 Jungite equos, et ascendite, equites :
state in galeis, polite lanceas, induite vos loricis.
5 Quid igitur ? vidi ipsos pavidos,
et terga vertentes,
fortes eorum cæsos :
fugerunt conciti, nec respexerunt :
terror undique, ait Dominus.
6 Non fugiat velox,
nec salvari se putet fortis :
ad aquilonem juxta flumen Euphraten
victi sunt, et ruerunt.
7 Quis est iste, qui quasi flumen ascendit,
998
Jeremias
et veluti fluviorum intumescunt gurgites ejus ?
8 Ægyptus fluminis instar ascendit,
et velut flumina movebuntur fluctus ejus,
et dicet : Ascendens operiam terram :
perdam civitatem, et habitatores ejus.
9 Ascendite equos,
et exsultate in curribus,
et procedant fortes,
Æthiopia et Libyes tenentes scutum,
et Lydii arripientes et jacientes sagittas.
10 Dies autem ille Domini Dei exercituum dies ultionis,
ut sumat vindictam de inimicis suis :
devorabit gladius, et saturabitur,
et inebriabitur sanguine eorum :
victima enim Domini Dei exercituum
in terra aquilonis juxta flumen Euphraten.
11 Ascende in Galaad, et tolle resinam,
virgo filia Ægypti :
frustra multiplicas medicamina :
sanitas non erit tibi.
12 Audierunt gentes ignominiam tuam,
et ululatus tuus replevit terram :
quia fortis impegit in fortem,
et ambo pariter conciderunt.
13 Verbum quod locutus est Dominus ad Jeremiam prophetam, super eo
quod venturus esset Nabuchodonosor rex Babylonis, et percussurus terram
Ægypti :
14 Annuntiate Ægypto, et auditum facite in Magdalo,
et resonet in Memphis, et in Taphnis :
dicite : Sta, et præpara te,
quia devorabit gladius ea quæ per circuitum tuum sunt.
15 Quare computruit fortis tuus ?
non stetit, quoniam Dominus subvertit eum.
16 Multiplicavit ruentes,
ceciditque vir ad proximum suum, et dicent :
Surge, et revertamur ad populum nostrum,
et ad terram nativitatis nostræ,
a facie gladii columbæ.
17 Vocate nomen Pharaonis regis Ægypti :
tumultum adduxit tempus.
18 Vivo ego, inquit Rex (Dominus exercituum nomen ejus),
quoniam sicut Thabor in montibus,
et sicut Carmelus in mari, veniet.
19 Vasa transmigrationis fac tibi,
habitatrix filia Ægypti :
quia Memphis in solitudinem erit,
et deseretur, et inhabitabilis erit.
20 Vitula elegans atque formosa Ægyptus,
stimulator ab aquilone veniet ei.
999
Jeremias
21 Mercenarii quoque ejus,
qui versabantur in medio ejus quasi vituli saginati,
versi sunt, et fugerunt simul,
nec stare potuerunt :
quia dies interfectionis eorum venit super eos,
tempus visitationis eorum.
22 Vox ejus quasi æris sonabit :
quoniam cum exercitu properabunt,
et cum securibus venient ei
quasi cædentes ligna.
23 Succiderunt saltum ejus, ait Dominus,
qui supputari non potest :
multiplicati sunt super locustas,
et non est eis numerus.
24 Confusa est filia Ægypti,
et tradita in manu populi aquilonis.
25 Dixit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Ecce ego visitabo super tumultum Alexandriæ,
et super Pharaonem, et super Ægyptum,
et super deos ejus, et super reges ejus,
et super Pharaonem, et super eos qui confidunt in eo :
26 et dabo eos in manu quærentium animam eorum,
et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis,
et in manu servorum ejus :
et post hæc habitabitur sicut diebus pristinis, ait Dominus.
27 Et tu ne timeas, serve meus Jacob,
et ne paveas, Isra¨el :
quia ecce ego salvum te faciam de longinquo,
et semen tuum de terra captivitatis tuæ :
et revertetur Jacob, et requiescet,
et prosperabitur, et non erit qui exterreat eum.
28 Et tu noli timere, serve meus Jacob, ait Dominus,
quia tecum ego sum :
quia ego consumam cunctas gentes ad quas ejeci te,
te vero non consumam :
sed castigabo te in judicio,
nec quasi innocenti parcam tibi.
47 Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam contra
Palæstinos, antequam percuteret Pharao Gazam.
2 Hæc dicit Dominus :
Ecce aquæ ascendunt ab aquilone,
et erunt quasi torrens inundans,
et operient terram et plenitudinem ejus,
urbem et habitatores ejus.
Clamabunt homines,
et ululabunt omnes habitatores terræ,
3 a strepitu pompæ armorum, et bellatorum ejus,
a commotione quadrigarum ejus, et multitudine rotarum illius.
1000
Jeremias
Non respexerunt patres filios manibus dissolutis,
4 pro adventu diei in quo vastabuntur omnes Philisthiim,
et dissipabitur Tyrus et Sidon
cum omnibus reliquis auxiliis suis :
depopulatus est enim Dominus Palæstinos,
reliquias insulæ Cappadociæ.
5 Venit calvitium super Gazam ;
conticuit Ascalon, et reliquiæ vallis earum :
usquequo concideris ?
6 O mucro Domini, usquequo non quiesces ?
ingredere in vaginam tuam,
refrigerare, et sile.
7 Quomodo quiescet,
cum Dominus præceperit ei adversus Ascalonem,
et adversus maritimas ejus regiones,
ibique condixerit illi ?
48Ad Moab.
Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Væ super Nabo, quoniam vastata est, et confusa !
capta est Cariathaim, confusa est fortis, et tremuit.
2 Non est ultra exsultatio in Moab contra Hesebon :
cogitaverunt malum : Venite, et disperdamus eam de gente.
Ergo silens conticesces, sequeturque te gladius.
3 Vox clamoris de Oronaim, vastitas et contritio magna.
4 Contrita est Moab : annuntiate clamorem parvulis ejus.
5 Per ascensum enim Luith
plorans ascendet in fletu,
quoniam in descensu Oronaim
hostes ululatum contritionis audierunt.
6 Fugite, salvate animas vestras,
et eritis quasi myricæ in deserto :
7 pro eo enim quod habuisti fiduciam
in munitionibus tuis et in thesauris tuis,
tu quoque capieris :
et ibit Chamos in transmigrationem,
sacerdotes ejus et principes ejus simul.
8 Et veniet prædo ad omnem urbem,
et urbs nulla salvabitur :
et peribunt valles,
et dissipabuntur campestria,
quoniam dixit Dominus :
9 Date florem Moab, quia florens egredietur :
et civitates ejus desertæ erunt, et inhabitabiles.
10 Maledictus qui facit opus Domini fraudulenter,
et maledictus qui prohibet gladium suum a sanguine.
11 Fertilis fuit Moab ab adolescentia sua,
et requievit in fæcibus suis :
nec transfusus est de vase in vas,
1001
Jeremias
et in transmigrationem non abiit :
idcirco permansit gustus ejus in eo,
et odor ejus non est immutatus.
12 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et mittam ei ordinatores et stratores laguncularum :
et sternent eum, et vasa ejus exhaurient,
et lagunculas eorum collident.
13 Et confundetur Moab a Chamos
sicut confusa est domus Isra¨el a Bethel,
in qua habebat fiduciam.
14 Quomodo dicitis : Fortes sumus,
et viri robusti ad præliandum ?
15 Vastata est Moab, et civitates illius succiderunt,
et electi juvenes ejus descenderunt in occisionem, ait Rex :
Dominus exercituum nomen ejus.
16 Prope est interitus Moab ut veniat,
et malum ejus velociter accurret nimis.
17 Consolamini eum, omnes qui estis in circuitu ejus :
et universi qui scitis nomen ejus, dicite :
Quomodo confracta est virga fortis,
baculus gloriosus ?
18 Descende de gloria, et sede in siti,
habitatio filiæ Dibon,
quoniam vastator Moab ascendit ad te :
dissipavit munitiones tuas.
19 In via sta, et prospice,
habitatio Aro¨er :
interroga fugientem,
et ei qui evasit dic : Quid accidit ?
20 Confusus est Moab, quoniam victus est.
Ululate, et clamate :
annuntiate in Arnon,
quoniam vastata est Moab,
21 et judicium venit ad terram campestrem,
super Helon, et super Jasa,
et super Mephaath, 22 et super Dibon,
et super Nabo, et super domum Deblathaim,
23 et super Cariathaim, et super Bethgamul,
et super Bethmaon, 24 et super Carioth,
et super Bosra, et super omnes civitates terræ Moab,
quæ longe et quæ prope sunt.
25 Abscissum est cornu Moab,
et brachium ejus contritum est, ait Dominus.
26 Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est :
et allidet manum Moab in vomitu suo,
et erit in derisum etiam ipse.
27 Fuit enim in derisum tibi Isra¨el :
quasi inter fures reperisses eum :
propter verba ergo tua quæ adversum illum locutus es,
captivus duceris.
1002
Jeremias
28 Relinquite civitates, et habitate in petra, habitatores Moab :
et estote quasi columba nidificans in summo ore foraminis.
29 Audivimus superbiam Moab : superbus est valde :
sublimitatem ejus, et arrogantiam,
et superbiam, et altitudinem cordis ejus.
30 Ego scio, ait Dominus, jactantiam ejus,
et quod non sit juxta eam virtus ejus,
nec juxta quod poterat conata sit facere.
31 Ideo super Moab ejulabo,
et ad Moab universam clamabo,
ad viros muri fictilis lamentantes :
32 de planctu Jazer plorabo tibi, vinea Sabama.
Propagines tuæ transierunt mare ;
usque ad mare Jazer pervenerunt :
super messem tuam et vindemiam tuam prædo irruit.
33 Ablata est lætitia et exsultatio
de Carmelo et de terra Moab,
et vinum de torcularibus sustuli :
nequaquam calcator uvæ solitum celeuma cantabit.
34 De clamore Hesebon usque Eleale et Jasa, dederunt vocem
suam ;
a Segor usque ad Oronaim, vitula conternante :
aquæ quoque Nemrim pessimæ erunt.
35 Et auferam de Moab, ait Dominus,
offerentem in excelsis,
et sacrificantem diis ejus.
36 Propterea cor meum ad Moab quasi tibiæ resonabit,
et cor meum ad viros muri fictilis dabit sonitum tibiarum :
quia plus fecit quam potuit,
idcirco perierunt.
37 Omne enim caput calvitium,
et omnis barba rasa erit :
in cunctis manibus colligatio,
et super omne dorsum cilicium :
38 super omnia tecta Moab, et in plateis ejus,
omnis planctus :
quoniam contrivi Moab
sicut vas inutile, ait Dominus.
39 Quomodo victa est, et ululaverunt ?
quomodo dejecit cervicem Moab, et confusus est ?
eritque Moab in derisum, et in exemplum omnibus in circuitu
suo.
40 Hæc dicit Dominus :
Ecce quasi aquila volabit,
et extendet alas suas ad Moab.
41 Capta est Carioth, et munitiones comprehensæ sunt :
et erit cor fortium Moab in die illa
sicut cor mulieris parturientis,
42 et cessabit Moab esse populus,
quoniam contra Dominum gloriatus est.
1003
Jeremias
43 Pavor, et fovea,
et laqueus super te,
o habitator Moab, dicit Dominus.
44 Qui fugerit a facie pavoris cadet in foveam,
et qui conscenderit de fovea capietur laqueo :
adducam enim super Moab annum visitationis eorum, ait
Dominus.
45 In umbra Hesebon steterunt de laqueo fugientes,
quia ignis egressus est de Hesebon,
et flamma de medio Seon :
et devorabit partem Moab,
et verticem filiorum tumultus.
46 Væ tibi, Moab :
periisti, popule Chamos,
quia comprehensi sunt filii tui
et filiæ tuæ in captivitatem.
47 Et convertam captivitatem Moab in novissimis diebus, ait
Dominus.
Hucusque judicia Moab.
49Ad filios Ammon.
Hæc dicit Dominus :
Numquid non filii sunt Isra¨el,
aut hæres non est ei ?
cur igitur hæreditate possedit Melchom Gad,
et populus ejus in urbibus ejus habitavit ?
2 Ideo ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et auditum faciam super Rabbath filiorum Ammon fremitum
prælii,
et erit in tumultum dissipata,
filiæque ejus igni succendentur,
et possidebit Isra¨el possessores suos, ait Dominus.
3 Ulula, Hesebon, quoniam vastata est Hai ;
clamate, filiæ Rabbath :
accingite vos ciliciis,
plangite et circuite per sepes,
quoniam Melchom in transmigrationem ducetur,
sacerdotes ejus et principes ejus simul.
4 Quid gloriaris in vallibus ?
defluxit vallis tua, filia delicata,
quæ confidebas in thesauris tuis,
et dicebas : Quis veniet ad me ?
5 Ecce ego inducam super te terrorem,
ait Dominus Deus exercituum,
ab omnibus qui sunt in circuitu tuo :
et dispergemini singuli a conspectu vestro,
nec erit qui congreget fugientes.
6 Et post hæc reverti faciam
captivos filiorum Ammon, ait Dominus.
1004
Jeremias
7 Ad Idumæam.
Hæc dicit Dominus exercituum :
Numquid non ultra est sapientia in Theman ?
periit consilium a filiis ;
inutilis facta est sapientia eorum.
8 Fugite, et terga vertite ;
descendite in voraginem, habitatores Dedan :
quoniam perditionem Esau adduxi super eum,
tempus visitationis ejus.
9 Si vindemiatores venissent super te,
non reliquissent racemum :
si fures in nocte rapuissent quod sufficeret sibi.
10 Ego vero discooperui Esau :
revelavi abscondita ejus,
et celari non poterit :
vastatum est semen ejus,
et fratres ejus, et vicini ejus, et non erit.
11 Relinque pupillos tuos : ego faciam eos vivere :
et viduæ tuæ in me sperabunt.
12 Quia hæc dicit Dominus :
Ecce quibus non erat judicium ut biberent calicem,
bibentes bibent :
et tu, quasi innocens relinqueris ?
non eris innocens, sed bibens bibes.
13 Quia per memetipsum juravi, dicit Dominus,
quod in solitudinem, et in opprobrium,
et in desertum, et in maledictionem erit Bosra,
et omnes civitates ejus erunt in solitudines sempiternas.
14 Auditum audivi a Domino,
et legatus ad gentes missus est :
Congregamini, et venite contra eam,
et consurgamus in prælium.
15 Ecce enim parvulum dedi te in gentibus,
contemptibilem inter homines.
16 Arrogantia tua decepit te,
et superbia cordis tui,
qui habitas in cavernis petræ,
et apprehendere niteris altitudinem collis :
cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum,
inde detraham te, dicit Dominus.
17 Et erit Idumæa deserta :
omnis qui transibit per eam stupebit,
et sibilabit super omnes plagas ejus.
18 Sicut subversa est Sodoma et Gomorrha,
et vicinæ ejus, ait Dominus :
non habitabit ibi vir,
et non incolet eam filius hominis.
19 Ecce quasi leo ascendet
de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam,
1005
Jeremias
quia subito currere faciam eum ad illam.
Et quis erit electus, quem præponam ei ?
quis enim similis mei ?
et quis sustinebit me ?
et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo ?
20 Propterea audite consilium Domini quod iniit de Edom,
et cogitationes ejus quas cogitavit de habitatoribus Theman :
si non dejecerint eos parvuli gregis,
nisi dissipaverint cum eis habitaculum eorum.
21 A voce ruinæ eorum commota est terra ;
clamor in mari Rubro auditus est vocis ejus.
22 Ecce quasi aquila ascendet,
et avolabit, et expandet alas suas super Bosran :
et erit cor fortium Idumææ in die illa
quasi cor mulieris parturientis.
23 Ad Damascum.
Confusa est Emath et Arphad,
quia auditum pessimum audierunt :
turbati sunt in mari ;
præ sollicitudine quiescere non potuit.
24 Dissoluta est Damascus,
versa est in fugam :
tremor apprehendit eam,
angustia et dolores tenuerunt eam quasi parturientem.
25 Quomodo dereliquerunt civitatem laudabilem,
urbem lætitiæ ?
26 Ideo cadent juvenes ejus in plateis ejus,
et omnes viri prælii conticescent in die illa,
ait Dominus exercituum.
27 Et succendam ignem in muro Damasci,
et devorabit moenia Benadad.
28 Ad Cedar, et ad regna Asor, quæ percussit Nabuchodonosor rex
Babylonis.
Hæc dicit Dominus :
Surgite, et ascendite ad Cedar,
et vastate filios orientis.
29 Tabernacula eorum, et greges eorum capient :
pelles eorum, et omnia vasa eorum,
et camelos eorum tollent sibi,
et vocabunt super eos formidinem in circuitu.
30 Fugite, abite vehementer, in voraginibus sedete,
qui habitatis Asor, ait Dominus :
iniit enim contra vos Nabuchodonosor rex Babylonis consilium,
et cogitavit adversum vos cogitationes.
31 Consurgite, et ascendite ad gentem quietam,
et habitantem confidenter, ait Dominus :
non ostia, nec vectes eis : soli habitant.
1006
Jeremias
32 Et erunt cameli eorum in direptionem,
et multitudo jumentorum in prædam :
et dispergam eos in omnem ventum,
qui sunt attonsi in comam,
et ex omni confinio eorum adducam interitum super eos, ait
Dominus.
33 Et erit Asor in habitaculum draconum,
deserta usque in æternum :
non manebit ibi vir,
nec incolet eam filius hominis.
34 Quod facum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam adversus
Ælam, in principio regni Sedeciæ regis Juda, dicens :
35 Hæc dicit Dominus exercituum :
Ecce ego confringam arcum Ælam,
et summam fortitudinem eorum :
36 et inducam super Ælam quatuor ventos a quatuor plagis cæli,
et ventilabo eos in omnes ventos istos,
et non erit gens ad quam non perveniant profugi Ælam.
37 Et pavere faciam Ælam coram inimicis suis,
et in conspectu quærentium animam eorum :
et adducam super eos malum,
iram furoris mei, dicit Dominus,
et mittam post eos gladium donec consumam eos.
38 Et ponam solium meum in Ælam,
et perdam inde reges et principes, ait Dominus.
39 In novissimis autem diebus
reverti faciam captivos Ælam, dicit Dominus.
50 Verbum quod locutus est Dominus de Babylone et de terra
Chaldæorum, in manu Jeremiæ prophetæ.
2 Annuntiate in gentibus, et auditum facite :
levate signum, prædicate, et nolite celare :
dicite : Capta est Babylon,
confusus est Bel, victus est Merodach,
confusa sunt sculptilia ejus,
superata sunt idola eorum.
3 Quoniam ascendit contra eam gens ab aquilone,
quæ ponet terram ejus in solitudinem,
et non erit qui habitet in ea ab homine usque ad pecus :
et moti sunt, et abierunt.
4 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus,
venient filii Isra¨el ipsi et filii Juda simul :
ambulantes et flentes properabunt,
et Dominum Deum suum quærent :
5 in Sion interrogabunt viam, huc facies eorum :
venient, et apponentur ad Dominum foedere sempiterno,
quod nulla oblivione delebitur.
1007
Jeremias
6 Grex perditus factus est populus meus :
pastores eorum seduxerunt eos,
feceruntque vagari in montibus :
de monte in collem transierunt ;
obliti sunt cubilis sui.
7 Omnes qui invenerunt comederunt eos,
et hostes eorum dixerunt : Non peccavimus :
pro eo quod peccaverunt Domino decori justitiæ,
et exspectationi patrum eorum Domino.
8 Recedite de medio Babylonis,
et de terra Chaldæorum egredimini,
et estote quasi hædi ante gregem.
9 Quoniam ecce ego suscito,
et adducam in Babylonem
congregationem gentium magnarum de terra aquilonis,
et præparabuntur adversus eam, et inde capietur :
sagitta ejus quasi viri fortis interfectoris :
non revertetur vacua.
10 Et erit Chaldæa in prædam :
omnes vastantes eam replebuntur, ait Dominus.
11 Quoniam exsultatis, et magna loquimini,
diripientes hæreditatem meam :
quoniam effusi estis sicut vituli super herbam,
et mugistis sicut tauri :
12 confusa est mater vestra nimis,
et adæquata pulveri, quæ genuit vos :
ecce novissima erit in gentibus,
deserta, invia, et arens.
13 Ab ira Domini non habitabitur,
sed redigetur tota in solitudinem :
omnis qui transibit per Babylonem stupebit,
et sibilabit super universis plagis ejus.
14 Præparamini contra Babylonem per circuitum,
omnes qui tenditis arcum :
debellate eam, non parcatis jaculis,
quia Domino peccavit.
15 Clamate adversus eam,
ubique dedit manum :
ceciderunt fundamenta ejus,
destructi sunt muri ejus,
quoniam ultio Domini est :
ultionem accipite de ea :
sicut fecit, facite ei.
16 Disperdite satorem de Babylone,
et tenentem falcem in tempore messis :
a facie gladii columbæ
unusquisque ad populum suum convertetur,
et singuli ad terram suam fugient.
17 Grex dispersus Isra¨el :
leones ejecerunt eum.
1008
Jeremias
Primus comedit eum rex Assur :
iste novissimus exossavit eum
Nabuchodonosor rex Babylonis.
18 Propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Ecce ego visitabo regem Babylonis et terram ejus,
sicut visitavi regem Assur :
19 et reducam Isra¨el ad habitaculum suum :
et pascetur Carmelum et Basan,
et in monte Ephraim et Galaad saturabitur anima ejus.
20 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus,
quæretur iniquitas Isra¨el, et non erit,
et peccatum Juda, et non invenietur :
quoniam propitius ero eis quos reliquero.
21 Super terram dominantium ascende,
et super habitatores ejus visita :
dissipa, et interfice quæ post eos sunt, ait Dominus,
et fac juxta omnia quæ præcepi tibi.
22 Vox belli in terra, et contritio magna.
23 Quomodo confractus est et contritus malleus universæ terræ ?
quomodo versa est in desertum Babylon in gentibus ?
24 Illaqueavi te, et capta es, Babylon,
et nesciebas :
inventa es et apprehensa,
quoniam Dominum provocasti.
25 Aperuit Dominus thesaurum suum,
et protulit vasa iræ suæ,
quoniam opus est Domino Deo exercituum,
in terra Chaldæorum.
26 Venite ad eam ab extremis finibus ;
aperite ut exeant qui conculcent eam :
tollite de via lapides, et redigite in acervos :
et interficite eam, nec sit quidquam reliquum.
27 Dissipate universos fortes ejus :
descendant in occisionem :
væ eis, quia venit dies eorum,
tempus visitationis eorum !
28 Vox fugientium,
et eorum qui evaserunt de terra Babylonis,
ut annuntient in Sion ultionem Domini Dei nostri,
ultionem templi ejus.
29 Annuntiate in Babylonem plurimis,
omnibus qui tendunt arcum :
consistite adversus eam per gyrum,
et nullus evadat :
reddite ei secundum opus suum :
juxta omnia quæ fecit, facite illi,
quia contra Dominum erecta est,
adversum Sanctum Isra¨el.
30 Idcirco cadent juvenes ejus in plateis ejus,
et omnes viri bellatores ejus conticescent in die illa,
1009
Jeremias
ait Dominus.
31 Ecce ego ad te, superbe !
dicit Dominus Deus exercituum :
quia venit dies tuus,
tempus visitationis tuæ.
32 Et cadet superbus, et corruet,
et non erit qui suscitet eum :
et succendam ignem in urbibus ejus,
et devorabit omnia in circuitu ejus.
33 Hæc dicit Dominus exercituum :
Calumniam sustinent filii Isra¨el,
et filii Juda simul :
omnes qui ceperunt eos, tenent :
nolunt dimittere eos.
34 Redemptor eorum fortis,
Dominus exercituum nomen ejus :
judicio defendet causam eorum,
ut exterreat terram,
et commoveat habitatores Babylonis.
35 Gladius ad Chaldæos, ait Dominus,
et ad habitatores Babylonis,
et ad principes, et ad sapientes ejus.
36 Gladius ad divinos ejus, qui stulti erunt :
gladius ad fortes illius, qui timebunt.
37 Gladius ad equos ejus, et ad currus ejus,
et ad omne vulgus quod est in medio ejus :
et erunt quasi mulieres :
gladius ad thesauros ejus, qui diripientur.
38 Siccitas super aquas ejus erit, et arescent,
quia terra sculptilium est, et in portentis gloriantur.
39 Propterea habitabunt dracones cum faunis ficariis,
et habitabunt in ea struthiones :
et non inhabitabitur ultra usque in sempiternum,
nec exstruetur usque ad generationem et generationem.
40 Sicut subvertit Dominus Sodomam et Gomorrham,
et vicinas ejus, ait Dominus,
non habitabit ibi vir,
et non incolet eam filius hominis.
41 Ecce populus venit ab aquilone,
et gens magna, et reges multi
consurgent a finibus terræ.
42 Arcum et scutum apprehendent :
crudeles sunt, et immisericordes :
vox eorum quasi mare sonabit,
et super equos ascendent,
sicut vir paratus ad prælium contra te, filia Babylon.
43 Audivit rex Babylonis famam eorum,
et dissolutæ sunt manus ejus :
angustia apprehendit eum,
dolor quasi parturientem.
1010
Jeremias
44 Ecce quasi leo ascendet,
de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam,
quia subito currere faciam eum ad illam.
Et quis erit electus, quem præponam ei ?
quis est enim similis mei ?
et quis sustinebit me ?
et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo ?
45 Propterea audite consilium Domini
quod mente concepit adversum Babylonem,
et cogitationes ejus
quas cogitavit super terram Chaldæorum :
nisi detraxerint eos parvuli gregum,
nisi dissipatum fuerit cum ipsis habitaculum eorum.
46 A voce captivitatis Babylonis commota est terra,
et clamor inter gentes auditus est.
51 Hæc dicit Dominus :
Ecce ego suscitabo super Babylonem et super habitatores ejus,
qui cor suum levaverunt contra me,
quasi ventum pestilentem :
2 et mittam in Babylonem ventilatores,
et ventilabunt eam et demolientur terram ejus,
quoniam venerunt super eam undique in die afflictionis ejus.
3 Non tendat qui tendit arcum suum,
et non ascendat loricatus :
nolite parcere juvenibus ejus ;
interficite omnem militiam ejus.
4 Et cadent interfecti in terra Chaldæorum,
et vulnerati in regionibus ejus.
5 Quoniam non fuit viduatus Isra¨el et Juda
a Deo suo, Domino exercituum,
terra autem eorum repleta est delicto
a Sancto Isra¨el.
6 Fugite de medio Babylonis,
et salvet unusquisque animam suam :
nolite tacere super iniquitatem ejus,
quoniam tempus ultionis est a Domino :
vicissitudinem ipse retribuet ei.
7 Calix aureus Babylon in manu Domini,
inebrians omnem terram :
de vino ejus biberunt gentes,
et ideo commotæ sunt.
8 Subito cecidit Babylon, et contrita est.
Ululate super eam :
tollite resinam ad dolorem ejus,
si forte sanetur.
9 Curavimus Babylonem, et non est sanata :
derelinquamus eam, et eamus unusquisque in terram suam :
quoniam pervenit usque ad cælos judicium ejus,
et elevatum est usque ad nubes.
1011
Jeremias
10 Protulit Dominus justitias nostras :
venite, et narremus in Sion opus Domini Dei nostri.
11 Acuite sagittas, implete pharetras :
suscitavit Dominus spiritum regum Medorum :
et contra Babylonem mens ejus est ut perdat eam,
quoniam ultio Domini est,
ultio templi sui.
12 Super muros Babylonis levate signum,
augete custodiam, levate custodes,
præparate insidias :
quia cogitavit Dominus,
et fecit quæcumque locutus est contra habitatores Babylonis.
13 Quæ habitas super aquas multas,
locuples in thesauris :
venit finis tuus, pedalis præcisionis tuæ.
14 Juravit Dominus exercituum per animam suam :
Quoniam replebo te hominibus quasi brucho,
et super te celeuma cantabitur.
15 Qui fecit terram in fortitudine sua,
præparavit orbem in sapientia sua,
et prudentia sua extendit cælos.
16 Dante eo vocem, multiplicantur aquæ in cælo :
qui levat nubes ab extremo terræ,
fulgura in pluviam fecit,
et produxit ventum de thesauris suis.
17 Stultus factus est omnis homo a scientia ;
confusus est omnis conflator in sculptili :
quia mendax est conflatio eorum,
nec est spiritus in eis.
18 Vana sunt opera, et risu digna :
in tempore visitationis suæ peribunt.
19 Non sicut hæc, pars Jacob,
quia qui fecit omnia ipse est :
et Isra¨el sceptrum hæreditatis ejus :
Dominus exercituum nomen ejus.
20 Collidis tu mihi vasa belli :
et ego collidam in te gentes,
et disperdam in te regna :
21 et collidam in te equum et equitem ejus :
et collidam in te currum et ascensorem ejus :
22 et collidam in te virum et mulierem :
et collidam in te senem et puerum :
et collidam in te juvenem et virginem :
23 et collidam in te pastorem et gregem ejus :
et collidam in te agricolam et jugales ejus :
et collidam in te duces et magistratus :
24 et reddam Babyloni, et cunctis habitatoribus Chaldææ,
omne malum suum quod fecerunt in Sion,
in oculis vestris, ait Dominus.
25 Ecce ego ad te, mons pestifer, ait Dominus,
1012
Jeremias
qui corrumpis universam terram :
et extendam manum meam super te,
et evolvam te de petris,
et dabo te in montem combustionis :
26 et non tollent de te lapidem in angulum,
et lapidem in fundamenta :
sed perditus in æternum eris, ait Dominus.
27 Levate signum in terra,
clangite buccina in gentibus,
sanctificate super eam gentes,
annuntiate contra illam regibus Ararat, Menni, et Ascenez :
numerate contra eam Taphsar,
adducite equum quasi bruchum aculeatum.
28 Sanctificate contra eam gentes,
reges Mediæ, duces ejus, et universos magistratus ejus,
cunctamque terram potestatis ejus.
29 Et commovebitur terra et conturbabitur,
quia evigilabit contra Babylonem cogitatio Domini,
ut ponat terram Babylonis desertam et inhabitabilem.
30 Cessaverunt fortes Babylonis a prælio ;
habitaverunt in præsidiis :
devoratum est robur eorum,
et facti sunt quasi mulieres :
incensa sunt tabernacula ejus,
contriti sunt vectes ejus.
31 Currens obviam currenti veniet,
et nuntius obvius nuntianti,
ut annuntiet regi Babylonis
quia capta est civitas ejus a summo usque ad summum.
32 Et vada præoccupata sunt,
et paludes incensæ sunt igni,
et viri bellatores conturbati sunt.
33 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el :
Filia Babylonis quasi area,
tempus trituræ ejus :
adhuc modicum, et veniet tempus messionis ejus.
34 Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor rex Babylonis :
reddidit me quasi vas inane,
absorbuit me quasi draco,
replevit ventrem suum teneritudine mea, et ejecit me.
35 Iniquitas adversum me
et caro mea super Babylonem,
dicit habitatio Sion :
et sanguis meus super habitatores Chaldææ, dicit Jerusalem.
36 Propterea hæc dicit Dominus :
Ecce ego judicabo causam tuam,
et ulciscar ultionem tuam :
et desertum faciam mare ejus,
et siccabo venam ejus.
37 Et erit Babylon in tumulos,
1013
Jeremias
habitatio draconum, stupor et sibilus,
eo quod non sit habitator.
38 Simul ut leones rugient ;
excutient comas veluti catuli leonum.
39 In calore eorum ponam potus eorum,
et inebriabo eos ut sopiantur,
et dormiant somnum sempiternum,
et non consurgant, dicit Dominus.
40 Deducam eos quasi agnos ad victimam,
et quasi arietes cum hædis.
41 Quomodo capta est Sesach,
et comprehensa est inclyta universæ terræ !
quomodo facta est in stuporem Babylon inter gentes !
42 Ascendit super Babylonem mare :
multitudine fluctuum ejus operta est.
43 Factæ sunt civitates ejus in stuporem,
terra inhabitabilis et deserta,
terra in qua nullus habitet,
nec transeat per eam filius hominis.
44 Et visitabo super Bel in Babylone,
et ejiciam quod absorbuerat de ore ejus :
et non confluent ad eum ultra gentes,
siquidem et murus Babylonis corruet.
45 Egredimini de medio ejus, populus meus,
ut salvet unusquisque animam suam ab ira furoris Domini,
46 et ne forte mollescat cor vestrum,
et timeatis auditum qui audietur in terra :
et veniet in anno auditio,
et post hunc annum auditio,
et iniquitas in terra,
et dominator super dominatorem.
47 Propterea ecce dies veniunt,
et visitabo super sculptilia Babylonis,
et omnis terra ejus confundetur,
et universi interfecti ejus cadent in medio ejus.
48 Et laudabunt super Babylonem cæli et terra,
et omnia quæ in eis sunt :
quia ab aquilone venient ei prædones, ait Dominus.
49 Et quomodo fecit Babylon,
ut caderent occisi in Isra¨el,
sic de Babylone
cadent occisi in universa terra.
50 Qui fugistis gladium, venite,
nolite stare :
recordamini procul Domini,
et Jerusalem ascendat super cor vestrum.
51 Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium :
operuit ignominia facies nostras,
quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini.
52 Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus,
1014
Jeremias
et visitabo super sculptilia ejus,
et in omni terra ejus mugiet vulneratus.
53 Si ascenderit Babylon in cælum,
et firmaverit in excelso robur suum,
a me venient vastatores ejus, ait Dominus.
54 Vox clamoris de Babylone,
et contritio magna de terra Chaldæorum :
55 quoniam vastavit Dominus Babylonem,
et perdidit ex ea vocem magnam :
et sonabunt fluctus eorum quasi aquæ multæ ;
dedit sonitum vox eorum :
56 quia venit super eam, id est super Babylonem, prædo,
et apprehensi sunt fortes ejus,
et emarcuit arcus eorum,
quia fortis ultor Dominus reddens retribuet.
57 Et inebriabo principes ejus, et sapientes ejus,
et duces ejus, et magistratus ejus, et fortes ejus :
et dormient somnum sempiternum,
et non expergiscentur, ait Rex
(Dominus exercituum nomen ejus).
58 Hæc dicit Dominus exercituum :
Murus Babylonis ille latissimus suffossione suffodietur,
et portæ ejus excelsæ igni comburentur,
et labores populorum ad nihilum,
et gentium in ignem erunt, et disperibunt.
59 Verbum quod præcepit Jeremias propheta Saraiæ filio Neriæ filii
Maasiæ, cum pergeret cum Sedecia rege in Babylonem, in anno quarto regni
ejus : Saraias autem erat princeps prophetiæ. 60 Et scripsit Jeremias omne
malum quod venturum erat super Babylonem, in libro uno : omnia verba
hæc quæ scripta sunt contra Babylonem. 61 Et dixit Jeremias ad Saraiam :
Cum veneris in Babylonem, et videris, et legeris omnia verba hæc, 62 dices :
Domine, tu locutus es contra locum istum, ut disperderes eum, ne sit qui in
eo habitet, ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo. 63 Cumque
compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem, et projicies illum in
medium Euphraten, 64 et dices : Sic submergetur Babylon, et non consurget a
facie afflictionis quam ego adduco super eam, et dissolvetur. Hucusque verba
Jeremiæ.
52 Filius viginti et unius anni erat Sedecias cum regnare coepisset, et undecim
annis regnavit in Jerusalem. Et nomen matris ejus Amital filia
Jeremiæ de Lobna. 2 Et fecit malum in oculis Domini, juxta omnia quæ fecerat
Joakim, 3 quoniam furor Domini erat in Jerusalem et in Juda, usquequo
projiceret eos a facie sua : et recessit Sedecias a rege Babylonis. 4 Factum est
autem in anno nono regni ejus, in mense decimo, decima mensis, venit Nabuchodonosor
rex Babylonis, ipse et omnis exercitus ejus, adversus Jerusalem : et
obsederunt eam, et ædificaverunt contra eam munitiones in circuitu. 5 Et fuit
civitas obsessa usque ad undecimum annum regis Sedeciæ. 6 Mense autem
quarto, nona mensis, obtinuit fames civitatem, et non erant alimenta populo
terræ. 7 Et dirupta est civitas, et omnes viri bellatores ejus fugerunt, exieruntque
de civitate nocte, per viam portæ quæ est inter duos muros, et ducit
1015
Jeremias
ad hortum regis, Chaldæis obsidentibus urbem in gyro, et abierunt per viam
quæ ducit in eremum. 8 Persecutus est autem Chadæorum exercitus regem, et
apprehenderunt Sedeciam in deserto quod est juxta Jericho : et omnis comitatus
ejus diffugit ab eo. 9 Cumque comprehendissent regem, adduxerunt
eum ad regem Babylonis in Reblatha, quæ est in terra Emath, et locutus est
ad eum judicia. 10 Et jugulavit rex Babylonis filios Sedeciæ in oculis ejus,
sed et omnes principes Juda occidit in Reblatha. 11 Et oculos Sedeciæ eruit,
et vinxit eum compedibus, et adduxit eum rex Babylonis in Babylonem, et
posuit eum in domo carceris usque ad diem mortis ejus. 12 In mense autem
quinto, decima mensis, ipse est annus nonusdecimus Nabuchodonosor regis
Babylonis, venit Nabuzardan princeps militiæ, qui stabat coram rege Babylonis,
in Jerusalem, 13 et incendit domum Domini, et domum regis, et omnes
domos Jerusalem : et omnem domum magnam igni combussit : 14 et totum
murum Jerusalem per circuitum destruxit cunctus exercitus Chaldæorum qui
erat cum magistro militiæ. 15 De pauperibus autem populi, et de reliquo vulgo
quod remanserat in civitate, et de perfugis qui transfugerant ad regem
Babylonis, et ceteros de multitudine transtulit Nabuzardan princeps militiæ.
16 De pauperibus vero terræ reliquit Nabuzardan princeps militiæ vinitores et
agricolas. 17 Columnas quoque æreas quæ erant in domo Domini, et bases, et
mare æneum quod erat in domo Domini, confregerunt Chaldæi, et tulerunt
omne æs eorum in Babylonem, 18 et lebetes, et creagras, et psalteria, et phialas,
et mortariola, et omnia vasa ærea quæ in ministerio fuerant, tulerunt : 19 et
hydrias, et thymiamateria, et urceos, et pelves, et candelabra, et mortaria, et
cyathos, quotquot aurea, aurea, et quotquot argentea, argentea, tulit magister
militiæ : 20 et columnas duas, et mare unum, et vitulos duodecim æreos qui
erant sub basibus quas fecerat rex Salomon in domo Domini. Non erat pondus
æris omnium horum vasorum. 21 De columnis autem decem et octo cubiti
altitudinis erant in columna una, et funiculus duodecim cubitorum circuibat
eam : porro grossitudo ejus quatuor digitorum, et intrinsecus cava erat. 22 Et
capitella super utramque ærea : altitudo capitelli unius quinque cubitorum,
et retiacula et malogranata super coronam in circuitu, omnia ærea : similiter
columnæ secundæ, et malogranata. 23 Et fuerunt malogranata nonaginta sex
dependentia : et omnia malogranata centum, retiaculis circumdabantur. 24 Et
tulit magister militiæ Saraiam sacerdotem primum, et Sophoniam sacerdotem
secundum, et tres custodes vestibuli : 25 et de civitate tulit eunuchum unum,
qui erat præpositus super viros bellatores : et septem viros de his qui videbant
faciem regis, qui inventi sunt in civitate : et scribam principem militum,
qui probabat tyrones : et sexaginta viros de populo terræ, qui inventi sunt
in medio civitatis. 26 Tulit autem eos Nabuzardan magister militiæ, et duxit
eos ad regem Babylonis in Reblatha : 27 et percussit eos rex Babylonis,
et interfecit eos in Reblatha in terra Emath : et translatus est Juda de terra
sua. 28 Iste est populus quem transtulit Nabuchodonosor : in anno septimo,
Judæos tria millia et viginti tres : 29 in anno octavodecimo Nabuchodonosor,
de Jerusalem animas octingentas triginta duas : 30 in anno vigesimo tertio
Nabuchodonosor, transtulit Nabuzardan magister militiæ animas Judæorum
septingentas quadraginta quinque. Omnes ergo animæ, quatuor millia sexcentæ.
31 Et factum est in trigesimo septimo anno transmigrationis Joachin
regis Juda, duodecimo mense, vigesima quinta mensis, elevavit Evilmerodach
rex Babylonis, ipso anno regni sui, caput Joachin regis Juda, et eduxit eum
de domo carceris. 32 Et locutus est cum eo bona, et posuit thronum ejus su-
1016
Jeremias
per thronos regum qui erant post se in Babylone. 33 Et mutavit vestimenta
carceris ejus, et comedebat panem coram eo semper cunctis diebus vitæ suæ.
34 Et cibaria ejus, cibaria perpetua dabantur ei a rege Babylonis, statuta per
singulos dies, usque ad diem mortis suæ, cunctis diebus vitæ ejus.
1017
Lamentationes Jeremiæ Prophetæ
Prologus
Et factum est, postquam in captivitatem redactus est Isra¨el, et Jerusalem deserta
est, sedit Jeremias propheta flens, et planxit lamentatione hac in Jerusalem :
et amaro animo suspirans et ejulans, dixit :
1 Aleph. Quomodo sedet sola
civitas plena populo !
Facta est quasi vidua
domina gentium ;
princeps provinciarum
facta est sub tributo.
2 Beth. Plorans ploravit in nocte,
et lacrimæ ejus in maxillis ejus :
non est qui consoletur eam
ex omnibus caris ejus ;
omnes amici ejus spreverunt eam,
et facti sunt ei inimici.
3 Ghimel. Migravit Judas propter afflictionem,
et multitudinem servitutis ;
habitavit inter gentes,
nec invenit requiem :
omnes persecutores ejus apprehenderunt eam
inter angustias.
4 Daleth. Viæ Sion lugent, eo quod non sint
qui veniant ad solemnitatem :
omnes portæ ejus destructæ,
sacerdotes ejus gementes ;
virgines ejus squalidæ,
et ipsa oppressa amaritudine.
5 He. Facti sunt hostes ejus in capite ;
inimici ejus locupletati sunt :
quia Dominus locutus est super eam
propter multitudinem iniquitatum ejus.
Parvuli ejus ducti sunt in captivitatem
ante faciem tribulantis.
6 Vau. Et egressus est a filia Sion
omnis decor ejus ;
facti sunt principes ejus velut arietes
non invenientes pascua,
et abierunt absque fortitudine
ante faciem subsequentis.
7 Zain. Recordata est Jerusalem dierum afflictionis suæ,
et prævaricationis,
omnium desiderabilium suorum,
quæ habuerat a diebus antiquis,
cum caderet populus ejus in manu hostili,
et non esset auxiliator :
viderunt eam hostes,
Lamentationes
et deriserunt sabbata ejus.
8 Heth. Peccatum peccavit Jerusalem,
propterea instabilis facta est ;
omnes qui glorificabant eam spreverunt illam,
quia viderunt ignominiam ejus :
ipsa autem gemens
conversa est retrorsum.
9 Teth. Sordes ejus in pedibus ejus,
nec recordata est finis sui ;
deposita est vehementer,
non habens consolatorem.
Vide, Domine, afflictionem meam,
quoniam erectus est inimicus.
10 Jod. Manum suam misit hostis
ad omnia desiderabilia ejus,
quia vidit gentes
ingressas sanctuarium suum,
de quibus præceperas
ne intrarent in ecclesiam tuam.
11 Caph. Omnis populus ejus gemens,
et quærens panem ;
dederunt pretiosa quæque pro cibo
ad refocillandam animam.
Vide, Domine, et considera
quoniam facta sum vilis !
12 Lamed. O vos omnes qui transitis per viam,
attendite, et videte
si est dolor sicut dolor meus !
quoniam vindemiavit me,
ut locutus est Dominus,
in die iræ furoris sui.
13 Mem. De excelso misit ignem in ossibus meis,
et erudivit me :
expandit rete pedibus meis,
convertit me retrorsum ;
posuit me desolatam,
tota die moerore confectam.
14 Nun. Vigilavit jugum iniquitatum mearum ;
in manu ejus convolutæ sunt,
et impositæ collo meo.
Infirmata est virtus mea :
dedit me Dominus in manu
de qua non potero surgere.
15 Samech. Abstulit omnes magnificos meos Dominus
de medio mei ;
vocavit adversum me tempus
ut contereret electos meos.
Torcular calcavit Dominus
virgini filiæ Juda.
16 Ain. Idcirco ego plorans,
1019
Lamentationes
et oculus meus deducens aquas,
quia longe factus est a me consolator,
convertens animam meam.
Facti sunt filii mei perditi,
quoniam invaluit inimicus.
17 Phe. Expandit Sion manus suas ;
non est qui consoletur eam.
Mandavit Dominus adversum Jacob
in circuitu ejus hostes ejus ;
facta est Jerusalem
quasi polluta menstruis inter eos.
18 Sade. Justus est Dominus,
quia os ejus ad iracundiam provocavi.
Audite, obsecro, universi populi,
et videte dolorem meum :
virgines meæ et juvenes mei abierunt
in captivitatem.
19 Coph. Vocavi amicos meos,
et ipsi deceperunt me ;
sacerdotes mei et senes mei
in urbe consumpti sunt,
quia quæsierunt cibum sibi
ut refocillarent animam suam.
20 Res. Vide, Domine, quoniam tribulor :
conturbatus est venter meus,
subversum est cor meum in memetipsa,
quoniam amaritudine plena sum.
Foris interfecit gladius,
et domi mors similis est.
21 Sin. Audierunt quia ingemisco ego,
et non est qui consoletur me ;
omnes inimici mei audierunt malum meum,
lætati sunt quoniam tu fecisti :
adduxisti diem consolationis,
et fient similes mei.
22 Thau. Ingrediatur omne malum eorum coram te :
et vindemia eos, sicut vindemiasti me
propter omnes iniquitates meas :
multi enim gemitus mei,
et cor meum moerens.
2 Aleph. Quomodo obtexit caligine in furore suo
Dominus filiam Sion ;
projecit de cælo in terram
inclytam Isra¨el,
et non est recordatus scabelli pedum suorum
in die furoris sui !
2 Beth. Præcipitavit Dominus, nec pepercit
omnia speciosa Jacob :
destruxit in furore suo
1020
Lamentationes
munitiones virginis Juda,
et dejecit in terram ;
polluit regnum et principes ejus.
3 Ghimel. Confregit in ira furoris sui
omne cornu Isra¨el ;
avertit retrorsum dexteram suam
a facie inimici,
et succendit in Jacob quasi ignem
flammæ devorantis in gyro.
4 Daleth. Tetendit arcum suum quasi inimicus,
firmavit dexteram suam quasi hostis,
et occidit omne quod pulchrum erat visu
in tabernaculo filiæ Sion ;
effudit quasi ignem
indignationem suam.
5 He. Factus est Dominus velut inimicus,
præcipitavit Isra¨el :
præcipitavit omnia moenia ejus,
dissipavit munitiones ejus,
et replevit in filia Juda
humiliatum et humiliatam.
6 Vau. Et dissipavit quasi hortum tentorium suum ;
demolitus est tabernaculum suum.
Oblivioni tradidit Dominus in Sion
festivitatem et sabbatum ;
et in opprobrium, et in indignationem furoris sui,
regem et sacerdotem.
7 Zain. Repulit Dominus altare suum ;
maledixit sanctificationi suæ :
tradidit in manu inimici
muros turrium ejus.
Vocem dederunt in domo Domini
sicut in die solemni.
8 Heth. Cogitavit Dominus dissipare
murum filiæ Sion ;
tetendit funiculum suum,
et non avertit manum suam a perditione :
luxitque antemurale,
et murus pariter dissipatus est.
9 Teth. Defixæ sunt in terra portæ ejus,
perdidit et contrivit vectes ejus ;
regem ejus et principes ejus in gentibus :
non est lex,
et prophetæ ejus non invenerunt
visionem a Domino.
10 Jod. Sederunt in terra, conticuerunt
senes filiæ Sion ;
consperserunt cinere capita sua,
accincti sunt ciliciis :
abjecerunt in terram capita sua
1021
Lamentationes
virgines Jerusalem.
11 Caph. Defecerunt præ lacrimis oculi mei,
conturbata sunt viscera mea ;
effusum est in terra jecur meum
super contritione filiæ populi mei,
cum deficeret parvulus et lactens
in plateis oppidi.
12 Lamed. Matribus suis dixerunt :
Ubi est triticum et vinum ?
cum deficerent quasi vulnerati
in plateis civitatis,
cum exhalarent animas suas
in sinu matrum suarum.
13 Mem. Cui comparabo te, vel cui assimilabo te,
filia Jerusalem ?
cui exæquabo te, et consolabor te,
virgo, filia Sion ?
magna est enim velut mare contritio tua :
quis medebitur tui ?
14 Nun. Prophetæ tui viderunt tibi
falsa et stulta ;
nec aperiebant iniquitatem tuam,
ut te ad poenitentiam provocarent ;
viderunt autem tibi assumptiones falsas,
et ejectiones.
15 Samech. Plauserunt super te manibus
omnes transeuntes per viam ;
sibilaverunt et moverunt caput suum
super filiam Jerusalem :
Hæccine est urbs, dicentes, perfecti decoris,
gaudium universæ terræ ?
16 Phe. Aperuerunt super te os suum
omnes inimici tui :
sibilaverunt, et fremuerunt dentibus,
et dixerunt : Devorabimus :
en ista est dies quam exspectabamus ;
invenimus, vidimus.
17 Ain. Fecit Dominus quæ cogitavit ;
complevit sermonem suum,
quem præceperat a diebus antiquis :
destruxit, et non pepercit,
et lætificavit super te inimicum,
et exaltavit cornu hostium tuorum.
18 Sade. Clamavit cor eorum ad Dominum
super muros filiæ Sion :
Deduc quasi torrentem lacrimas
per diem et noctem ;
non des requiem tibi,
neque taceat pupilla oculi tui.
19 Coph. Consurge, lauda in nocte,
1022
Lamentationes
in principio vigiliarum ;
effunde sicut aquam cor tuum
ante conspectum Domini :
leva ad eum manus tuas
pro anima parvulorum tuorum,
qui defecerunt in fame
in capite omnium compitorum.
20 Res. Vide, Domine, et considera
quem vindemiaveris ita.
Ergone comedent mulieres fructum suum,
parvulos ad mensuram palmæ ?
si occiditur in sanctuario Domini
sacerdos et propheta ?
21 Sin. Jacuerunt in terra foris
puer et senex ;
virgines meæ et juvenes mei
ceciderunt in gladio :
interfecisti in die furoris tui,
percussisti, nec misertus es.
22 Thau. Vocasti quasi ad diem solemnem,
qui terrerent me de circuitu ;
et non fuit in die furoris Domini qui effugeret,
et relinqueretur :
quos educavi et enutrivi,
inimicus meus consumpsit eos.
3 Aleph. Ego vir videns paupertatem meam
in virga indignationis ejus.
2 Aleph. Me minavit, et adduxit in tenebras,
et non in lucem.
3 Aleph. Tantum in me vertit et convertit
manum suam tota die.
4 Beth. Vetustam fecit pellem meam et carnem meam ;
contrivit ossa mea.
5 Beth. Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me
felle et labore.
6 Beth. In tenebrosis collocavit me,
quasi mortuos sempiternos.
7 Ghimel. Circumædificavit adversum me, ut non egrediar ;
aggravavit compedem meum.
8 Ghimel. Sed et cum clamavero, et rogavero,
exclusit orationem meam.
9 Ghimel. Conclusit vias meas lapidibus quadris ;
semitas meas subvertit.
10 Daleth. Ursus insidians factus est mihi,
leo in absconditis.
11 Daleth. Semitas meas subvertit, et confregit me ;
posuit me desolatam.
12 Daleth. Tetendit arcum suum, et posuit me
quasi signum ad sagittam.
1023
Lamentationes
13 He. Misit in renibus meis
filias pharetræ suæ.
14 He. Factus sum in derisum omni populo meo,
canticum eorum tota die.
15 He. Replevit me amaritudinibus ;
inebriavit me absinthio.
16 Vau. Et fregit ad numerum dentes meos ;
cibavit me cinere.
17 Vau. Et repulsa est a pace anima mea ;
oblitus sum bonorum.
18 Vau. Et dixi : Periit finis meus,
et spes mea a Domino.
19 Zain. Recordare paupertatis, et transgressionis meæ,
absinthii et fellis.
20 Zain. Memoria memor ero, et tabescet
in me anima mea.
21 Zain. Hæc recolens in corde meo,
ideo sperabo.
22 Heth. Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti ;
quia non defecerunt miserationes ejus.
23 Heth. Novi diluculo,
multa est fides tua.
24 Heth. Pars mea Dominus, dixit anima mea ;
propterea exspectabo eum.
25 Teth. Bonus est Dominus sperantibus in eum,
animæ quærenti illum.
26 Teth. Bonum est præstolari cum silentio
salutare Dei.
27 Teth. Bonum est viro cum portaverit jugum
ab adolescentia sua.
28 Jod. Sedebit solitarius, et tacebit,
quia levavit super se.
29 Jod. Ponet in pulvere os suum,
si forte sit spes.
30 Jod. Dabit percutienti se maxillam :
saturabitur opprobriis.
31 Caph. Quia non repellet
in sempiternum Dominus.
32 Caph. Quia si abjecit, et miserebitur,
secundum multitudinem misericordiarum suarum.
33 Caph. Non enim humiliavit ex corde suo
et abjecit filios hominum.
34 Lamed. Ut conteret sub pedibus suis
omnes vinctos terræ.
35 Lamed. Ut declinaret judicium viri
in conspectu vultus Altissimi.
36 Lamed. Ut perverteret hominem in judicio suo ;
Dominus ignoravit.
37 Mem. Quis est iste qui dixit ut fieret,
Domino non jubente ?
1024
Lamentationes
38 Mem. Ex ore Altissimi non egredientur
nec mala nec bona ?
39 Mem. Quid murmuravit homo vivens,
vir pro peccatis suis ?
40 Nun. Scrutemur vias nostras, et quæramus,
et revertamur ad Dominum.
41 Nun. Levemus corda nostra cum manibus
ad Dominum in cælos.
42 Nun. Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus ;
idcirco tu inexorabilis es.
43 Samech. Operuisti in furore, et percussisti nos ;
occidisti, nec pepercisti.
44 Samech. Opposuisti nubem tibi,
ne transeat oratio.
45 Samech. Eradicationem et abjectionem posuisti me
in medio populorum.
46 Phe. Aperuerunt super nos os suum
omnes inimici.
47 Phe. Formido et laqueus facta est nobis
vaticinatio, et contritio.
48 Phe. Divisiones aquarum deduxit oculus meus,
in contritione filiæ populi mei.
49 Ain. Oculus meus afflictus est, nec tacuit,
eo quod non esset requies.
50 Ain. Donec respiceret et videret
Dominus de cælis.
51 Ain. Oculus meus deprædatus est animam meam
in cunctis filiabus urbis meæ.
52 Sade. Venatione ceperunt me quasi avem
inimici mei gratis.
53 Sade. Lapsa est in lacum vita mea,
et posuerunt lapidem super me.
54 Sade. Inundaverunt aquæ super caput meum ;
dixi : Perii.
55 Coph. Invocavi nomen tuum, Domine,
de lacu novissimo.
56 Coph. Vocem meam audisti ; ne avertas aurem tuam
a singultu meo et clamoribus.
57 Coph. Appropinquasti in die quando invocavi te ;
dixisti : Ne timeas.
58 Res. Judicasti, Domine, causam animæ meæ,
redemptor vitæ meæ.
59 Res. Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me :
judica judicium meum.
60 Res. Vidisti omnem furorem,
universas cogitationes eorum adversum me.
61 Sin. Audisti opprobrium eorum, Domine,
omnes cogitationes eorum adversum me.
62 Sin. Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum
adversum me tota die.
1025
Lamentationes
63 Sin. Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide ;
ego sum psalmus eorum.
64 Thau. Redes eis vicem, Domine,
juxta opera manuum suarum.
65 Thau. Dabis eis scutum cordis,
laborem tuum.
66 Thau. Persequeris in furore, et conteres eos
sub cælis, Domine.
4 Aleph. Quomodo obscuratum est aurum,
mutatus est color optimus !
dispersi sunt lapides sanctuarii
in capite omnium platearum !
2 Beth. Filii Sion inclyti,
et amicti auro primo :
quomodo reputati sunt in vasa testea,
opus manuum figuli !
3 Ghimel. Sed et lamiæ nudaverunt mammam,
lactaverunt catulos suos :
filia populi mei crudelis
quasi struthio in deserto.
4 Daleth. Adhæsit lingua lactentis
ad palatum ejus in siti ;
parvuli petierunt panem,
et non erat qui frangeret eis.
5 He. Qui vescebantur voluptuose,
interierunt in viis ;
qui nutriebantur in croceis,
amplexati sunt stercora.
6 Vau. Et major effecta est iniquitas filiæ populi mei
peccato Sodomorum,
quæ subversa est in momento,
et non ceperunt in ea manus.
7 Zain. Candidiores Nazaræi ejus nive,
nitidiores lacte,
rubicundiores ebore antiquo,
sapphiro pulchriores.
8 Heth. Denigrata est super carbones facies eorum
et non sunt cogniti in plateis ;
adhæsit cutis eorum ossibus :
aruit, et facta est quasi lignum.
9 Teth. Melius fuit occisis gladio
quam interfectis fame,
quoniam isti extabuerunt consumpti
a sterilitate terræ.
10 Jod. Manus mulierum misericordium
coxerunt filios suos ;
facti sunt cibus earum
in contritione filiæ populi mei.
11 Caph. Complevit Dominus furorem suum,
1026
Lamentationes
effudit iram indignationis suæ :
et succendit ignem in Sion,
et devoravit fundamenta ejus.
12 Lamed. Non crediderunt reges terræ,
et universi habitatores orbis,
quoniam ingrederetur hostis et inimicus
per portas Jerusalem.
13 Mem. Propter peccata prophetarum ejus,
et iniquitates sacerdotum ejus,
qui effuderunt in medio ejus
sanguinem justorum.
14 Nun. Erraverunt cæci in plateis,
polluti sunt in sanguine ;
cumque non possent,
tenuerunt lacinias suas.
15 Samech. Recedite polluti, clamaverunt eis ;
recedite, abite, nolite tangere :
jurgati quippe sunt, et commoti dixerunt inter gentes :
Non addet ultra ut habitet in eis.
16 Phe. Facies Domini divisit eos,
non addet ut respiciat eos ;
facies sacerdotum non erubuerunt,
neque senum miserti sunt.
17 Ain. Cum adhuc subsisteremus, defecerunt oculi nostri
ad auxilium nostrum vanum ;
cum respiceremus attenti ad gentem
quæ salvare non poterat.
18 Sade. Lubricaverunt vestigia nostra
in itinere platearum nostrarum ;
appropinquavit finis noster, completi sunt dies nostri,
quia venit finis noster.
19 Coph. Velociores fuerunt persecutores nostri
aquilis cæli ;
super montes persecuti sunt nos,
in deserto insidiati sunt nobis.
20 Res. Spiritus oris nostri, christus Dominus,
captus est in peccatis nostris,
cui diximus : In umbra tua
vivemus in gentibus.
21 Sin. Gaude et lætare, filia Edom,
quæ habitas in terra Hus !
ad te quoque perveniet calix : inebriaberis,
atque nudaberis.
22 Thau. Completa est iniquitas tua, filia Sion :
non addet ultra ut transmigret te.
Visitavit iniquitatem tuam, filia Edom ;
discooperuit peccata tua.
1027
Lamentationes
5 Recordare, Domine, quid acciderit nobis ;
intuere et respice opprobrium nostrum.
2 Hæreditas nostra versa est ad alienos,
domus nostræ ad extraneos.
3 Pupilli facti sumus absque patre,
matres nostræ quasi viduæ.
4 Aquam nostram pecunia bibimus ;
ligna nostra pretio comparavimus.
5 Cervicibus nostris minabamur,
lassis non dabatur requies.
6 Ægypto dedimus manum et Assyriis,
ut saturaremur pane.
7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt :
et nos iniquitates eorum portavimus.
8 Servi dominati sunt nostri :
non fuit qui redimeret de manu eorum.
9 In animabus nostris afferebamus panem nobis,
a facie gladii in deserto.
10 Pellis nostra quasi clibanus exusta est,
a facie tempestatum famis.
11 Mulieres in Sion humiliaverunt,
et virgines in civitatibus Juda.
12 Principes manu suspensi sunt ;
facies senum non erubuerunt.
13 Adolescentibus impudice abusi sunt,
et pueri in ligno corruerunt.
14 Senes defecerunt de portis,
juvenes de choro psallentium.
15 Defecit gaudium cordis nostri ;
versus est in luctum chorus noster.
16 Cecidit corona capitis nostri :
væ nobis, quia peccavimus !
17 Propterea moestum factum est cor nostrum ;
ideo contenebrati sunt oculi nostri,
18 propter montem Sion quia disperiit ;
vulpes ambulaverunt in eo.
19 Tu autem, Domine, in æternum permanebis,
solium tuum in generationem et generationem.
20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri,
derelinques nos in longitudine dierum ?
21 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur ;
innova dies nostros, sicut a principio.
22 Sed projiciens repulisti nos :
iratus es contra nos vehementer.
1028
Prophetia Baruch
1Et hæc verba libri quæ scripsit Baruch filius Neriæ, filii Maasiæ, filii Sedeciæ,
filii Sedei, filii Helciæ, in Babylonia, 2 in anno quinto, in septimo die
mensis, in tempore quo ceperunt Chaldæi Jerusalem, et succenderunt eam
igni. 3 Et legit Baruch verba libri hujus ad aures Jechoniæ filii Joakim regis
Juda, et ad aures universi populi venientis ad librum, 4 et ad aures potentium,
filiorum regum, et ad aures presbyterorum, et ad aures populi, a minimo
usque ad maximum eorum, omnium habitantium in Babylonia, ad flumen
Sodi. 5 Qui audientes plorabant, et jejunabant, et orabant in conspectu Domini.
6 Et collegerunt pecuniam, secundum quod potuit uniuscujusque manus,
7 et miserunt in Jerusalem ad Joakim filium Helciæ filii Salom sacerdotem, et
ad sacerdotes, et ad omnem populum qui inventi sunt cum eo in Jerusalem :
8 cum acciperet vasa templi Domini, quæ ablata fuerant de templo, revocare
in terram Juda, decima die mensis Sivan, vasa argentea quæ fecit Sedecias
filius Josiæ rex Juda, 9 posteaquam cepisset Nabuchodonosor rex Babylonis
Jechoniam, et principes, et cunctos potentes, et populum terræ, ab Jerusalem,
et duxit eos vinctos in Babylonem. 10 Et dixerunt : Ecce misimus ad vos pecunias,
de quibus emite holocautomata et thus : et facite manna, et offerte
pro peccato, ad aram Domini Dei nostri : 11 et orate pro vita Nabuchodonosor
regis Babylonis, et pro vita Baltassar filii ejus, ut sint dies eorum sicut dies
cæli super terram : 12 et ut det Dominus virtutem nobis, et illuminet oculos
nostros, ut vivamus sub umbra Nabuchodonosor regis Babylonis, et sub umbra
Baltassar filii ejus, et serviamus eis multis diebus, et inveniamus gratiam
in conspectu eorum. 13 Et pro nobis ipsis orate ad Dominum Deum nostrum,
quia peccavimus Domino Deo nostro, et non est aversus furor ejus a nobis
usque in hunc diem. 14 Et legite librum istum quem misimus ad vos recitari
in templo Domini, in die solemni et in die opportuno : 15 et dicetis :
Domino Deo nostro justitia,
nobis autem confusio faciei nostræ,
sicut est dies hæc omni Juda,
et habitantibus in Jerusalem :
16 regibus nostris, et principibus nostris,
et sacerdotibus nostris, et prophetis nostris,
et patribus nostris.
17 Peccavimus ante Dominum Deum nostrum,
et non credidimus, diffidentes in eum :
18 et non fuimus subjectibiles illi,
et non audivimus vocem Domini Dei nostri,
ut ambularemus in mandatis ejus, quæ dedit nobis.
19 A die qua eduxit patres nostros de terra Ægypti,
usque ad diem hanc,
eramus incredibiles ad Dominum Deum nostrum :
et dissipati recessimus, ne audiremus vocem ipsius :
20 et adhæserunt nobis multa mala et maledictiones
quæ constituit Dominus Moysi servo suo,
qui eduxit patres nostros de terra Ægypti,
dare nobis terram fluentem lac et mel, sicut hodierna die.
21 Et non audivimus vocem Domini Dei nostri,
Baruch
secundum omnia verba prophetarum quos misit ad nos :
22 et abivimus unusquisque in sensum cordis nostri maligni,
operari diis alienis,
facientes mala ante oculos Domini Dei nostri.
2 Propter quod statuit Dominus Deus noster verbum suum,
quod locutus est ad nos,
et ad judices nostros qui judicaverunt Isra¨el,
et ad reges nostros, et ad principes nostros,
et ad omnem Isra¨el et Juda :
2 ut adduceret Dominus super nos mala magna,
quæ non sunt facta sub cælo
quemadmodum facta sunt in Jerusalem,
secundum quæ scripta sunt in lege Moysi,
3 et manducaret homo carnes filii sui et carnes filiæ suæ.
4 Et dedit eos sub manu regum omnium qui sunt in circuitu
nostro,
in improperium et in desolationem in omnibus populis
in quibus nos dispersit Dominus :
5 et facti sumus subtus, et non supra,
quia peccavimus Domino Deo nostro,
non obaudiendo voci ipsius.
6 Domino Deo nostro justitia,
nobis autem et patribus nostris confusio faciei,
sicut est dies hæc :
7 quia locutus est Dominus super nos omnia mala hæc
quæ venerunt super nos :
8 et non sumus deprecati faciem Domini Dei nostri,
ut reverteremur unusquisque nostrum a viis nostris pessimis.
9 Et vigilavit Dominus in malis,
et adduxit ea super nos :
quia justus est Dominus in omnibus operibus suis
quæ mandavit nobis,
10 et non audivimus vocem ipsius
ut iremus in præceptis Domini,
quæ dedit ante faciem nostram.
11 Et nunc, Domine Deus Isra¨el,
qui eduxisti populum tuum de terra Ægypti
in manu valida, et in signis, et in prodigiis,
et in virtute tua magna, et in brachio excelso,
et fecisti tibi nomen sicut est dies iste :
12 peccavimus, impie egimus,
inique gessimus, Domine Deus noster,
in omnibus justitiis tuis.
13 Avertatur ira tua a nobis,
quia derelicti sumus pauci inter gentes ubi dispersisti nos.
14 Exaudi, Domine, preces nostras et orationes nostras,
et educ nos propter te,
1030
Baruch
et da nobis invenire gratiam ante faciem eorum qui nos
abduxerunt :
15 ut sciat omnis terra quia tu es Dominus Deus noster,
et quia nomen tuum invocatum est super Isra¨el,
et super genus ipsius.
16 Respice, Domine, de domo sancta tua in nos,
et inclina aurem tuam, et exaudi nos.
17 Aperi oculos tuos et vide :
quia non mortui qui sunt in inferno,
quorum spiritus acceptus est a visceribus suis,
dabunt honorem et justificationem Domino :
18 sed anima quæ tristis est super magnitudine mali,
et incedit curva et infirma,
et oculi deficientes, et anima esuriens,
dat tibi gloriam et justitiam Domino.
19 Quia non secundum justitias patrum nostrorum
nos fundimus preces et petimus misericordiam
ante conspectum tuum, Domine Deus noster :
20 sed quia misisti iram tuam et furorem tuum super nos,
sicut locutus es in manu puerorum tuorum prophetarum,
dicens : 21 Sic dicit Dominus :
Inclinate humerum vestrum et cervicem vestram,
et opera facite regi Babylonis,
et sedebitis in terra quam dedi patribus vestris.
22 Quod si non audieritis vocem Domini Dei vestri,
operari regi Babyloniæ,
defectionem vestram faciam de civitatibus Juda,
et a foris Jerusalem,
23 et auferam a vobis vocem jucunditatis et vocem gaudii,
et vocem sponsi et vocem sponsæ,
et erit omnis terra sine vestigio ab inhabitantibus eam.
24 Et non audierunt vocem tuam,
ut operarentur regi Babylonis :
et statuisti verba tua,
quæ locutus es in manibus puerorum tuorum prophetarum,
ut transferrentur ossa regum nostrorum
et ossa patrum nostrorum de loco suo :
25 et ecce projecta sunt in calore solis et in gelu noctis,
et mortui sunt in doloribus pessimis,
in fame et in gladio, et in emissione.
26 Et posuisti templum in quo invocatum est nomen tuum in ipso
sicut hæc dies,
propter iniquitatem domus Isra¨el et domus Juda.
27 Et fecisti in nobis, Domine Deus noster,
secundum omnem bonitatem tuam
et secundum omnem miserationem tuam illam magnam :
28 sicut locutus es in manu pueri tui Moysi,
in die qua præcepisti ei scribere legem tuam coram filiis Isra¨el,
29 dicens : Si non audieritis vocem meam,
multitudo hæc magna convertetur in minimam inter gentes,
1031
Baruch
quo ego eos dispergam :
30 quia scio quod me non audiet populus :
populus est enim dura cervice.
Et convertetur ad cor suum in terra captivitatis suæ,
31 et scient quia ego sum Dominus Deus eorum :
et dabo eis cor, et intelligent ;
aures, et audient :
32 et laudabunt me in terra captivitatis suæ,
et memores erunt nominis mei,
33 et avertent se a dorso suo duro,
et a malignitatibus suis :
quia reminiscentur viam patrum suorum,
qui peccaverunt in me.
34 Et revocabo illos in terram quam juravi patribus eorum,
Abraham, Isaac, et Jacob :
et dominabuntur ejus, et multiplicabo eos,
et non minorabuntur :
35 et statuam illis testamentum alterum sempiternum,
ut sim illis in Deum,
et ipsi erunt mihi in populum :
et non movebo amplius populum meum, filios Isra¨el,
a terra quam dedi illis.
3 Et nunc, Domine omnipotens, Deus Isra¨el,
anima in angustiis, et spiritus anxius clamat ad te.
2 Audi, Domine, et miserere,
quia Deus es misericors :
et miserere nostri, quia peccavimus ante te :
3 quia tu sedes in sempiternum,
et nos, peribimus in ævum ?
4 Domine omnipotens, Deus Isra¨el,
audi nunc orationem mortuorum Isra¨el,
et filiorum ipsorum qui peccaverunt ante te,
et non audierunt vocem Domini Dei sui,
et agglutinata sunt nobis mala.
5 Noli meminisse iniquitatum patrum nostrorum,
sed memento manus tuæ et nominis tui in tempore isto :
6 quia tu es Dominus Deus noster,
et laudabimus te, Domine :
7 quia propter hoc dedisti timorem tuum in cordibus nostris,
et ut invocemus nomen tuum,
et laudemus te in captivitate nostra,
quia convertimur ab iniquitate patrum nostrorum,
qui peccaverunt ante te.
8 Et ecce nos in captivitate nostra sumus hodie,
qua nos dispersisti in improperium,
et in maledictum, et in peccatum,
secundum omnes iniquitates patrum nostrorum,
qui recesserunt a te, Domine Deus noster.
1032
Baruch
9 Audi, Isra¨el, mandata vitæ :
auribus percipe, ut scias prudentiam.
10 Quid est, Isra¨el, quod in terra inimicorum es,
11 inveterasti in terra aliena,
coinquinatus es cum mortuis,
deputatus es cum descendentibus in infernum ?
12 Dereliquisti fontem sapientiæ :
13 nam si in via Dei ambulasses,
habitasses utique in pace sempiterna.
14 Disce ubi sit prudentia,
ubi sit virtus, ubi sit intellectus,
ut scias simul ubi sit longiturnitas vitæ et victus,
ubi sit lumen oculorum, et pax.
15 Quis invenit locum ejus ?
et quis intravit in thesauros ejus ?
16 Ubi sunt principes gentium,
et qui dominantur super bestias quæ sunt super terram ?
17 qui in avibus cæli ludunt,
18 qui argentum thesaurizant, et aurum,
in quo confidunt homines,
et non est finis acquisitionis eorum ?
qui argentum fabricant, et solliciti sunt,
nec est inventio operum illorum ?
19 Exterminati sunt, et ad inferos descenderunt,
et alii loco eorum surrexerunt.
20 Juvenes viderunt lumen, et habitaverunt super terram,
viam autem disciplinæ ignoraverunt,
21 neque intellexerunt semitas ejus,
neque filii eorum susceperunt eam :
a facie ipsorum longe facta est ;
22 non est audita in terra Chanaan,
neque visa est in Theman.
23 Filii quoque Agar, qui exquirunt prudentiam quæ de terra est,
negotiatores Merrhæ et Theman,
et fabulatores, et exquisitores prudentiæ et intelligentiæ :
viam autem sapientiæ nescierunt,
neque commemorati sunt semitas ejus.
24 O Isra¨el, quam magna est domus Dei,
et ingens locus possessionis ejus !
25 magnus est, et non habet finem :
excelsus, et immensus.
26 Ibi fuerunt gigantes nominati illi, qui ab initio fuerunt,
statura magna, scientes bellum.
27 Non hos elegit Dominus,
neque viam disciplinæ invenerunt :
propterea perierunt,
28 et quoniam non habuerunt sapientiam,
interierunt propter suam insipientiam.
29 Quis ascendit in cælum, et accepit eam,
et eduxit eam de nubibus ?
1033
Baruch
30 Quis transfretavit mare, et invenit illam, et attulit illam super
aurum electum ?
31 Non est qui possit scire vias ejus,
neque qui exquirat semitas ejus :
32 sed qui scit universa novit eam,
et adinvenit eam prudentia sua
qui præparavit terram in æterno tempore :
et replevit eam pecudibus et quadrupedibus
33 qui emittit lumen, et vadit,
et vocavit illud, et obedit illi in tremore.
34 Stellæ autem dederunt lumen in custodiis suis,
et lætatæ sunt :
35 vocatæ sunt, et dixerunt : Adsumus,
et luxerunt ei cum jucunditate, qui fecit illas.
36 Hic est Deus noster,
et non æstimabitur alius adversus eum.
37 Hic adinvenit omnem viam disciplinæ,
et tradidit illam Jacob puero suo,
et Isra¨el dilecto suo.
38 Post hæc in terris visus est,
et cum hominibus conversatus est.
4 Hic liber mandatorum Dei,
et lex quæ est in æternum :
omnes qui tenent eam pervenient ad vitam :
qui autem dereliquerunt eam, in mortem.
2 Convertere, Jacob, et apprehende eam :
ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus.
3 Ne tradas alteri gloriam tuam,
et dignitatem tuam genti alienæ.
4 Beati sumus, Isra¨el,
quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis.
5 Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Isra¨el :
6 venundati estis gentibus non in perditionem :
sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum,
traditi estis adversariis.
7 Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum,
immolantes dæmoniis, et non Deo.
8 Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos,
et contristastis nutricem vestram Jerusalem.
9 Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit :
Audite, confines Sion :
adduxit enim mihi Deus luctum magnum.
10 Vidi enim captivitatem populi mei,
filiorum meorum et filiarum,
quam superduxit illis Æternus.
11 Nutrivi enim illos cum jucunditate ;
dimisi autem illos cum fletu et luctu.
12 Nemo gaudeat super me viduam et desolatam :
1034
Baruch
a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum,
quia declinaverunt a lege Dei.
13 Justitias autem ipsius nescierunt,
nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei,
neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt.
14 Veniant confines Sion,
et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum,
quam superduxit illis Æternus.
15 Adduxit enim super illos gentem de longinquo,
gentem improbam, et alterius linguæ,
16 qui non sunt reveriti senem,
neque puerorum miserti sunt,
et abduxerunt dilectos viduæ,
et a filiis unicam desolaverunt.
17 Ego autem, quid possum adjuvare vos ?
18 qui enim adduxit super vos mala,
ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum.
19 Ambulate, filii, ambulate :
ego enim derelicta sum sola.
20 Exui me stola pacis,
indui autem me sacco obsecrationis,
et clamabo ad Altissimum in diebus meis.
21 Animæquiores estote, filii ; clamate ad Dominum,
et eripiet vos de manu principum inimicorum.
22 Ego enim speravi in æternum salutem vestram,
et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia
quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro.
23 Emisi enim vos cum luctu et ploratu :
reducet autem vos mihi Dominus
cum gaudio et jucunditate in sempiternum.
24 Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo,
sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo,
quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.
25 Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis :
persecutus est enim te inimicus tuus :
sed cito videbis perditionem ipsius,
et super cervices ipsius ascendes.
26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas :
ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.
27 Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum :
erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.
28 Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo,
decies tantum iterum convertentes requiretis eum :
29 qui enim induxit vobis mala,
ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute
vestra.
30 Animæquior esto, Jerusalem :
exhortatur enim te, qui te nominavit.
31 Nocentes peribunt, qui te vexaverunt :
1035
Baruch
et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur.
32 Civitates quibus servierunt filii tui, punientur,
et quæ accepit filios tuos.
33 Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo,
sic contristabitur in sua desolatione,
34 et amputabitur exsultatio multitudinis ejus,
et gaudimonium ejus erit in luctum.
35 Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus,
et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis.
36 Circumspice, Jerusalem, ad orientem,
et vide jucunditatem a Deo tibi venientem.
37 Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos :
veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti,
gaudentes in honorem Dei.
5 Exue te, Jerusalem, stola luctus et vexationis tuæ,
et indue te decore, et honore ejus,
quæ a Deo tibi est, sempiternæ gloriæ.
2 Circumdabit te Deus diploide justitiæ,
et imponet mitram capiti honoris æterni.
3 Deus enim ostendet splendorem suum in te,
omni qui sub cælo est.
4 Nominabitur enim tibi nomen tuum a Deo in sempiternum :
pax justitiæ, et honor pietatis.
5 Exsurge, Jerusalem, et sta in excelso :
et circumspice ad orientem,
et vide collectos filios tuos ab oriente sole usque ad occidentem,
in verbo Sancti,
gaudentes Dei memoria.
6 Exierunt enim abs te pedibus ducti ab inimicis :
adducet autem illos Dominus ad te portatos in honore
sicut filios regni :
7 constituit enim Deus
humiliare omnem montem excelsum et rupes perennes,
et convalles replere in æqualitatem terræ,
ut ambulet Isra¨el diligenter in honorem Dei.
8 Obumbraverunt autem et silvæ,
et omne lignum suavitatis Isra¨el
ex mandato Dei.
9 Adducet enim Deus Isra¨el cum jucunditate in lumine majestatis
suæ,
cum misericordia et justitia quæ est ex ipso.
6Propter peccata quæ peccastis ante Deum, abducemini in Babyloniam captivi
a Nabuchodonosor rege Babylonis. 2 Ingressi itaque in Babylonem,
eritis ibi annis plurimis, et temporibus longis, usque ad generationes septem :
post hoc autem educam vos inde cum pace. 3 Nunc autem videbitis in Babylonia
deos aureos et argenteos, et lapideos et ligneos, in humeris portari, ostentantes
metum gentibus. 4 Videte ergo ne et vos similes efficiamini factis
1036
Baruch
alienis, et metuatis, et metus vos capiat in ipsis. 5 Visa itaque turba de retro
et ab ante, adorantes dicite in cordibus vestris : Te oportet adorari, Domine.
6 Angelus enim meus vobiscum est : ipse autem exquiram animas vestras.
7 Nam lingua ipsorum polita a fabro ; ipsa etiam inaurata et inargentata :
falsa sunt, et non possunt loqui. 8 Et sicut virgini amanti ornamenta, ita accepto
auro fabricati sunt. 9 Coronas certe aureas habent super capita sua dii
illorum : unde subtrahunt sacerdotes ab eis aurum et argentum, et erogant
illud in semetipsos. 10 Dant autem et ex ipso prostitutis, et meretrices ornant :
et iterum cum receperint illud a meretricibus, ornant deos suos. 11 Hi autem
non liberantur ab ærugine et tinea. 12 Opertis autem illis veste purpurea, extergunt
faciem ipsorum propter pulverem domus qui est plurimus inter eos.
13 Sceptrum autem habet ut homo, sicut judex regionis, qui in se peccantem
non interficit. 14 Habet etiam in manu gladium et securim, se autem de bello
et a latronibus non liberat. Unde vobis notum sit quia non sunt dii : 15 non
ergo timueritis eos. Sicut enim vas hominis confractum inutile efficitur, tales
sunt et dii illorum. 16 Constitutis illis in domo, oculi eorum pleni sunt pulvere
a pedibus intro¨euntium. 17 Et sicut alicui qui regem offendit circumseptæ sunt
januæ, aut sicut ad sepulchrum adductum mortuum : ita tutantur sacerdotes
ostia clausuris et seris, ne a latronibus expolientur. 18 Lucernas accendunt illis,
et quidem multas, ex quibus nullam videre possunt : sunt autem sicut trabes
in domo. 19 Corda vero eorum dicunt elingere serpentes qui de terra sunt,
dum comedunt eos, et vestimentum ipsorum, et non sentiunt. 20 Nigræ fiunt
facies eorum a fumo qui in domo fit. 21 Supra corpus eorum et supra caput
eorum volant noctuæ, et hirundines, et aves etiam, similiter et cattæ. 22 Unde
sciatis quia non sunt dii : ne ergo timueritis eos.
23 Aurum etiam quod habent ad speciem est : nisi aliquis exterserit æruginem,
non fulgebunt : neque enim dum conflarentur, sentiebant. 24 Ex omni
pretio empta sunt, in quibus spiritus non inest ipsis. 25 Sine pedibus, in
humeris portantur, ostentantes ignobilitatem suam hominibus : confundantur
etiam qui colunt ea. 26 Propterea si ceciderint in terram, a semetipsis non consurgunt
: neque si quis eum statuerit rectum, per semetipsum stabit : sed sicut
mortuis munera eorum illis apponentur. 27 Hostias illorum vendunt sacerdotes
ipsorum, et abutuntur : similiter et mulieres eorum decerpentes, neque
infirmo, neque mendicanti, aliquid impertiunt. 28 De sacrificiis eorum foetæ et
menstruatæ contingunt. Sciens itaque ex his quia non sunt dii, ne timeatis eos.
29 Unde enim vocantur dii ? quia mulieres apponunt diis argenteis, et aureis,
et ligneis : 30 et in domibus eorum sacerdotes sedent habentes tunicas scissas,
et capita et barbam rasam, quorum capita nuda sunt. 31 Rugiunt autem
clamantes contra deos suos sicut in coena mortui. 32 Vestimenta eorum auferunt
sacerdotes, et vestiunt uxores suas et filios suos. 33 Neque si quid mali
patiuntur ab aliquo, neque si quid boni, poterunt retribuere : neque regem
constituere possunt, neque auferre. 34 Similiter neque dare divitias possunt,
neque malum retribuere. Si quis illis votum voverit et non reddiderit, neque
hoc requirunt. 35 Hominem a morte non liberant, neque infirmum a potentiori
eripiunt. 36 Hominem cæcum ad visum non restituunt ; de necessitate
hominem non liberabunt. 37 Viduæ non miserebuntur, neque orphanis benefacient.
38 Lapidibus de monte similes sunt dii illorum, lignei, et lapidei, et
aurei, et argentei : qui autem colunt ea, confundentur. 39 Quomodo ergo æstimandum
est aut dicendum illos esse deos ? 40 Adhuc enim ipsis Chaldæis non
honorantibus ea : qui cum audierint mutum non posse loqui, offerunt illud ad
1037
Baruch
Bel, postulantes ab eo loqui : 41 quasi possint sentire qui non habent motum !
Et ipsi, cum intellexerint, relinquent ea : sensum enim non habent ipsi dii
illorum. 42 Mulieres autem circumdatæ funibus in viis sedent, succendentes
ossa olivarum : 43 cum autem aliqua ex ipsis, attracta ab aliquo transeunte,
dormierit cum eo, proximæ suæ exprobrat quod ea non sit digna habita, sicut
ipsa, neque funis ejus diruptus sit. 44 Omnia autem quæ illi fiunt, falsa sunt :
quomodo æstimandum aut dicendum est illos esse deos ?
45 A fabris autem et ab aurificibus facta sunt : nihil aliud erunt, nisi id
quod volunt esse sacerdotes. 46 Artifices etiam ipsi, qui ea faciunt, non sunt
multi temporis : numquid ergo possunt ea, quæ fabricata sunt ab ipsis, esse
dii ? 47 Reliquerunt autem falsa et opprobrium postea futuris. 48 Nam cum
supervenerit illis prælium et mala, cogitant sacerdotes apud se ubi se abscondant
cum illis. 49 Quomodo ergo sentiri debeant quoniam dii sunt, qui nec de
bello se liberant, neque de malis se eripiunt ? 50 Nam cum sint lignea, inaurata
et inargentata, scietur postea quia falsa sunt ab universis gentibus et regibus :
quæ manifesta sunt quia non sunt dii, sed opera manuum hominum, et nullum
Dei opus cum illis. 51 Unde ergo notum est quia non sunt dii, sed opera
manuum hominum, et nullum Dei opus in ipsis est. 52 Regem regioni non
suscitant, neque pluviam hominibus dabunt. 53 Judicium quoque non discernent,
neque regiones liberabunt ab injuria, quia nihil possunt, sicut corniculæ
inter medium cæli et terræ. 54 Etenim cum inciderit ignis in domum deorum
ligneorum, argenteorum et aureorum, sacerdotes quidem ipsorum fugient, et
liberabuntur : ipsi vero sicut trabes in medio comburentur. 55 Regi autem et
bello non resistent. Quomodo ergo æstimandum est aut recipiendum quia dii
sunt ? 56 Non a furibus, neque a latronibus se liberabunt dii lignei, et lapidei,
et inaurati, et inargentati : quibus hi qui fortiores sunt, 57 aurum et argentum,
et vestimentum quo operti sunt, auferent illis, et abibunt, nec sibi auxilium
ferent.
58 Itaque melius est esse regem ostentantem virtutem suam, aut vas in
domo utile, in quo gloriabitur qui possidet illud, vel ostium in domo, quod
custodit quæ in ipsa sunt, quam falsi dii. 59 Sol quidem et luna ac sidera, cum
sint splendida et emissa ad utilitates, obaudiunt : 60 similiter et fulgur cum
apparuerit, perspicuum est : idipsum autem et spiritus in omni regione spirat
: 61 et nubes, quibus cum imperatum fuerit a Deo perambulare universum
orbem, perficiunt quod imperatum est eis : 62 ignis etiam missus desuper, ut
consumat montes et silvas, facit quod præceptum est ei : hæc autem neque
speciebus, neque virtutibus, uni eorum similia sunt. 63 Unde neque existimandum
est, neque dicendum illos esse deos, quando non possunt neque judicium
judicare, neque quidquam facere hominibus. 64 Scientes itaque quia non sunt
dii, ne ergo timueritis eos. 65 Neque enim regibus maledicent, neque benedicent.
66 Signa etiam in cælo gentibus non ostendunt : neque ut sol lucebunt,
neque illuminabunt ut luna. 67 Bestiæ meliores sunt illis, quæ possunt fugere
sub tectum ac prodesse sibi. 68 Nullo itaque modo nobis est manifestum quia
sunt dii : propter quod ne timeatis eos.
69 Nam sicut in cucumerario formido nihil custodit, ita sunt dii illorum
lignei, et argentei, et inaurati. 70 Eodem modo et in horto spina alba, supra
quam omnis avis sedet, similiter et mortuo projecto in tenebris, similes sunt
dii illorum lignei, et inaurati, et inargentati. 71 A purpura quoque et murice,
quæ supra illos tineant, scietis itaque quia non sunt dii : ipsi etiam postremo
1038
Baruch
comeduntur, et erunt opprobrium in regione. 72 Melior est homo justus qui
non habet simulacra, nam erit longe ab opprobriis.
1039
Prophetia Ezechielis
1Et factum est in trigesimo anno, in quarto, in quinta mensis, cum essem in
medio captivorum juxta fluvium Chobar, aperti sunt cæli, et vidi visiones
Dei. 2 In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigrationis regis Joachin,
3 factum est verbum Domini ad Ezechielem filium Buzi sacerdotem, in terra
Chaldæorum, secus flumen Chobar : et facta est super eum ibi manus Domini.
4 Et vidi, et ecce ventus turbinis veniebat ab aquilone, et nubes magna, et ignis
involvens, et splendor in circuitu ejus : et de medio ejus, quasi species electri,
id est, de medio ignis : 5 et in medio ejus similitudo quatuor animalium. Et
hic aspectus eorum, similitudo hominis in eis. 6 Quatuor facies uni, et quatuor
pennæ uni. 7 Pedes eorum, pedes recti, et planta pedis eorum quasi planta
pedis vituli : et scintillæ quasi aspectus æris candentis. 8 Et manus hominis
sub pennis eorum, in quatuor partibus : et facies et pennas per quatuor partes
habebant. 9 Junctæque erant pennæ eorum alterius ad alterum : non revertebantur
cum incederent, sed unumquodque ante faciem suam gradiebatur.
10 Similitudo autem vultus eorum, facies hominis et facies leonis a dextris ipsorum
quatuor, facies autem bovis a sinistris ipsorum quatuor, et facies aquilæ
desuper ipsorum quatuor. 11 Facies eorum et pennæ eorum extentæ desuper :
duæ pennæ singulorum jungebantur, et duæ tegebant corpora eorum.
12 Et unumquodque eorum coram facie sua ambulabat : ubi erat impetus
spiritus, illuc gradiebantur, nec revertebantur cum ambularent. 13 Et similitudo
animalium, aspectus eorum quasi carbonum ignis ardentium, et quasi
aspectus lampadarum : hæc erat visio discurrens in medio animalium, splendor
ignis, et de igne fulgur egrediens. 14 Et animalia ibant et revertebantur, in
similitudinem fulguris coruscantis. 15 Cumque aspicerem animalia, apparuit
rota una super terram juxta animalia, habens quatuor facies. 16 Et aspectus rotarum
et opus earum quasi visio maris : et una similitudo ipsarum quatuor :
et aspectus earum et opera quasi sit rota in medio rotæ. 17 Per quatuor partes
earum euntes ibant, et non revertebantur cum ambularent. 18 Statura quoque
erat rotis, et altitudo, et horribilis aspectus : et totum corpus oculis plenum
in circuitu ipsarum quatuor. 19 Cumque ambularent animalia, ambulabant
pariter et rotæ juxta ea : et cum elevarentur animalia de terra, elevabantur
simul et rotæ. 20 Quocumque ibat spiritus, illuc, eunte spiritu, et rotæ pariter
elevabantur sequentes eum : spiritus enim vitæ erat in rotis. 21 Cum euntibus
ibant, et cum stantibus stabant : et cum elevatis a terra, pariter elevabantur et
rotæ sequentes ea, quia spiritus vitæ erat in rotis.
22 Et similitudo super capita animalium firmamenti, quasi aspectus crystalli
horribilis, et extenti super capita eorum desuper. 23 Sub firmamento autem
pennæ eorum rectæ alterius ad alterum : unumquodque duabus alis velabat
corpus suum, et alterum similiter velabatur. 24 Et audiebam sonum alarum,
quasi sonum aquarum multarum, quasi sonum sublimis Dei : cum ambularent,
quasi sonus erat multitudinis ut sonus castrorum : cumque starent,
demittebantur pennæ eorum. 25 Nam cum fieret vox super firmamentum
quod erat super caput eorum, stabant, et submittebant alas suas. 26 Et super
firmamentum quod erat imminens capiti eorum, quasi aspectus lapidis
sapphiri similitudo throni : et super similitudinem throni similitudo quasi
aspectus hominis desuper. 27 Et vidi quasi speciem electri, velut aspectum
ignis, intrinsecus ejus per circuitum : a lumbis ejus et desuper, et a lumbis
Ezechiel
ejus usque deorsum, vidi quasi speciem ignis splendentis in circuitu, 28 velut
aspectum arcus cum fuerit in nube in die pluviæ. Hic erat aspectus splendoris
per gyrum.
2Hæc visio similitudinis gloriæ Domini. Et vidi, et cecidi in faciem meam, et
audivi vocem loquentis, et dixit ad me : Fili hominis, sta super pedes tuos,
et loquar tecum. 2 Et ingressus est in me spiritus postquam locutus est mihi, et
statuit me supra pedes meos : et audivi loquentem ad me, 3 et dicentem : Fili
hominis, mitto ego te ad filios Isra¨el, ad gentes apostatrices quæ recesserunt
a me : ipsi et patres eorum prævaricati sunt pactum meum usque ad diem
hanc : 4 et filii dura facie et indomabili corde sunt, ad quos ego mitto te. Et
dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : 5 si forte vel ipsi audiant, et si forte
quiescant, quoniam domus exasperans est : et scient quia propheta fuerit in
medio eorum. 6 Tu ergo, fili hominis, ne timeas eos, neque sermones eorum
metuas, quoniam increduli et subversores sunt tecum, et cum scorpionibus
habitas. Verba eorum ne timeas, et vultus eorum ne formides, quia domus exasperans
est. 7 Loqueris ergo verba mea ad eos, si forte audiant, et quiescant :
quoniam irritatores sunt. 8 Tu autem, fili hominis, audi quæcumque loquor
ad te, et noli esse exasperans, sicut domus exasperatrix est : aperi os tuum,
et comede quæcumque ego do tibi. 9 Et vidi : et ecce manus missa ad me, in
qua erat involutus liber : et expandit illum coram me, qui erat scriptus intus
et foris : et scriptæ erant in eo lamentationes, et carmen, et væ.
3 Et dixit ad me : Fili hominis, quodcumque inveneris, comede : comede
volumen istud, et vadens loquere ad filios Isra¨el. 2 Et aperui os meum, et
cibavit me volumine illo : 3 et dixit ad me : Fili hominis, venter tuus comedet,
et viscera tua complebuntur volumine isto quod ego do tibi. Et comedi illud,
et factum est in ore meo sicut mel dulce. 4 Et dixit ad me : Fili hominis, vade
ad domum Isra¨el, et loqueris verba mea ad eos. 5 Non enim ad populum
profundi sermonis et ignotæ linguæ tu mitteris ad domum Isra¨el : 6 neque
ad populos multos profundi sermonis et ignotæ linguæ, quorum non possis
audire sermones : et si ad illos mittereris, ipsi audirent te : 7 domus autem
Isra¨el nolunt audire te, quia nolunt audire me : omnis quippe domus Isra¨el
attrita fronte est, et duro corde. 8 Ecce dedi faciem tuam valentiorem faciebus
eorum, et frontem tuam duriorem frontibus eorum : 9 ut adamantem et ut
silicem dedi faciem tuam : ne timeas eos, neque metuas a facie eorum, quia
domus exasperans est.
10 Et dixit ad me : Fili hominis, omnes sermones meos quos ego loquor ad
te, assume in corde tuo, et auribus tuis audi : 11 et vade, ingredere ad transmigrationem,
ad filios populi tui, et loqueris ad eos : et dices eis : Hæc dicit
Dominus Deus : si forte audiant et quiescant. 12 Et assumpsit me spiritus, et
audivi post me vocem commotionis magnæ : Benedicta gloria Domini de loco
suo : 13 et vocem alarum animalium percutientium alteram ad alteram, et vocem
rotarum sequentium animalia, et vocem commotionis magnæ. 14 Spiritus
quoque levavit me, et assumpsit me : et abii amarus in indignatione spiritus
mei : manus enim Domini erat mecum, confortans me. 15 Et veni ad transmigrationem,
ad acervum novarum frugum, ad eos qui habitabant juxta flumen
Chobar : et sedi ubi illi sedebant, et mansi ibi septem diebus moerens in medio
eorum. 16 Cum autem pertransissent septem dies, factum est verbum Domini
ad me, dicens : 17 Fili hominis, speculatorem dedi te domui Isra¨el, et audies
de ore meo verbum, et annuntiabis eis ex me. 18 Si, dicente me ad impium :
1041
Ezechiel
Morte morieris, non annuntiaveris ei, neque locutus fueris ut avertatur a via
sua impia et vivat, ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem autem
ejus de manu tua requiram. 19 Si autem tu annuntiaveris impio, et ille non
fuerit conversus ab impietate sua et a via sua impia, ipse quidem in iniquitate
sua morietur : tu autem animam tuam liberasti. 20 Sed et si conversus justus a
justitia sua fuerit, et fecerit iniquitatem, ponam offendiculum coram eo : ipse
morietur quia non annuntiasti ei. In peccato suo morietur, et non erunt in
memoria justitiæ ejus quas fecit : sanguinem vero ejus de manu tua requiram.
21 Si autem tu annuntiaveris justo ut non peccet justus, et ille non peccaverit,
vivens vivet, quia annuntiasti ei, et tu animam tuam liberasti.
22 Et facta est super me manus Domini, et dixit ad me : Surgens egredere
in campum, et ibi loquar tecum. 23 Et surgens egressus sum in campum : et
ecce ibi gloria Domini stabat, quasi gloria quam vidi juxta fluvium Chobar :
et cecidi in faciem meam. 24 Et ingressus est in me spiritus, et statuit me super
pedes meos, et locutus est mihi, et dixit ad me : Ingredere, et includere in
medio domus tuæ. 25 Et tu, fili hominis, ecce data sunt super te vincula, et
ligabunt te in eis, et non egredieris de medio eorum. 26 Et linguam tuam adhærere
faciam palato tuo, et eris mutus, nec quasi vir objurgans, quia domus
exasperans est. 27 Cum autem locutus fuero tibi, aperiam os tuum, et dices ad
eos : Hæc dicit Dominus Deus : Qui audit, audiat, et qui quiescit, quiescat :
quia domus exasperans est.
4 Et tu, fili hominis, sume tibi laterem, et pones eum coram te, et describes
in eo civitatem Jerusalem. 2 Et ordinabis adversus eam obsidionem, et
ædificabis munitiones, et comportabis aggerem, et dabis contra eam castra, et
pones arietes in gyro. 3 Et tu sume tibi sartaginem ferream, et pones eam in
murum ferreum inter te et inter civitatem : et obfirmabis faciem tuam ad eam,
et erit in obsidionem, et circumdabis eam : signum est domui Isra¨el.
4 Et tu dormies super latus tuum sinistrum, et pones iniquitates domus
Isra¨el super eo, numero dierum quibus dormies super illud : et assumes iniquitatem
eorum. 5 Ego autem dedi tibi annos iniquitatis eorum, numero
dierum trecentos et nonaginta dies : et portabis iniquitatem domus Isra¨el. 6 Et
cum compleveris hæc, dormies super latus tuum dexterum secundo, et assumes
iniquitatem domus Juda quadraginta diebus : diem pro anno, diem,
inquam, pro anno, dedi tibi. 7 Et ad obsidionem Jerusalem convertes faciem
tuam, et brachium tuum erit extentum : et prophetabis adversus eam. 8 Ecce
circumdedi te vinculis : et non te convertes a latere tuo in latus aliud, donec
compleas dies obsidionis tuæ. 9 Et tu, sume tibi frumentum, et hordeum, et
fabam, et lentem, et milium, et viciam : et mittes ea in vas unum, et facies tibi
panes numero dierum quibus dormies super latus tuum : trecentis et nonaginta
diebus comedes illud. 10 Cibus autem tuus, quo vesceris, erit in pondere
viginti stateres in die : a tempore usque ad tempus comedes illud. 11 Et aquam
in mensura bibes, sextam partem hin : a tempore usque ad tempus bibes illud.
12 Et quasi subcinericium hordeaceum comedes illud, et stercore quod
egreditur de homine operies illud in oculis eorum. 13 Et dixit Dominus : Sic
comedent filii Isra¨el panem suum pollutum inter gentes ad quas ejiciam eos.
Et dixi : 14 A, a, a, Domine Deus, ecce anima mea non est polluta : et morticinum,
et laceratum a bestiis non comedi ab infantia mea usque nunc, et non
est ingressa in os meum omnis caro immunda. 15 Et dixit ad me : Ecce dedi
tibi fimum boum pro stercoribus humanis, et facies panem tuum in eo. 16 Et
1042
Ezechiel
dixit ad me : Fili hominis, ecce ego conteram baculum panis in Jerusalem,
et comedent panem in pondere et in sollicitudine, et aquam in mensura et
in angustia bibent, 17 ut deficientibus pane et aqua, corruat unusquisque ad
fratrem suum, et contabescant in iniquitatibus suis.
5 Et tu, fili hominis, sume tibi gladium acutum, radentem pilos, et assumes
eum et duces per caput tuum et per barbam tuam, et assumes tibi stateram
ponderis et divides eos. 2 Tertiam partem igni combures in medio civitatis,
juxta completionem dierum obsidionis, et assumes tertiam partem, et concides
gladio in circuitu ejus : tertiam vero aliam disperges in ventum, et gladium
nudabo post eos. 3 Et sumes inde parvum numerum, et ligabis eos in summitate
pallii tui : 4 et ex eis rursum tolles, et projicies eos in medio ignis, et
combures eos igni, et ex eo egredietur ignis in omnem domum Isra¨el.
5 Hæc dicit Dominus Deus : Ista est Jerusalem : in medio gentium posui
eam, et in circuitu ejus terras. 6 Et contempsit judicia mea, ut plus esset
impia quam gentes, et præcepta mea ultra quam terræ quæ in circuitu ejus
sunt : judicia enim mea projecerunt, et in præceptis meis non ambulaverunt.
7 Idcirco hæc dicit Dominus Deus : Quia superastis gentes quæ in circuitu
vestro sunt, et in præceptis meis non ambulastis, et judicia mea non fecistis, et
juxta judicia gentium quæ in circuitu vestro sunt non estis operati, 8 ideo hæc
dicit Dominus Deus : Ecce ego ad te, et ipse ego faciam in medio tui judicia
in oculis gentium : 9 et faciam in te quod non feci, et quibus similia ultra non
faciam, propter omnes abominationes tuas. 10 Ideo patres comedent filios in
medio tui, et filii comedent patres suos : et faciam in te judicia, et ventilabo
universas reliquias tuas in omnem ventum.
11 Idcirco vivo ego, dicit Dominus Deus, nisi pro eo quod sanctum meum
violasti in omnibus offensionibus tuis et in cunctis abominationibus tuis, ego
quoque confringam : et non parcet oculus meus, et non miserebor. 12 Tertia
pars tui peste morietur, et fame consumetur in medio tui, et tertia pars tui
in gladio cadet in circuitu tuo : tertiam vero partem tuam in omnem ventum
dispergam, et gladium evaginabo post eos. 13 Et complebo furorem meum,
et requiescere faciam indignationem meam in eis, et consolabor : et scient
quia ego Dominus locutus sum in zelo meo, cum implevero indignationem
meam in eis. 14 Et dabo te in desertum, et in opprobrium gentibus quæ in
circuitu tuo sunt, in conspectu omnis prætereuntis : 15 et eris opprobrium et
blasphemia, exemplum et stupor in gentibus quæ in circuitu tuo sunt, cum
fecero in te judicia in furore, et in indignatione, et in increpationibus iræ.
16 Ego Dominus locutus sum : quando misero sagittas famis pessimas in eos,
quæ erunt mortiferæ, et quas mittam ut disperdam vos : et famem congregabo
super vos, et conteram in vobis baculum panis : 17 et immittam in vos famem et
bestias pessimas, usque ad internecionem : et pestilentia et sanguis transibunt
per te, et gladium inducam super te. Ego Dominus locutus sum.
6 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, pone faciem
tuam ad montes Isra¨el, et prophetabis ad eos, 3 et dices :
Montes Isra¨el,
audite verbum Domini Dei.
Hæc dicit Dominus Deus
montibus et collibus,
rupibus et vallibus :
Ecce ego inducam super vos gladium,
1043
Ezechiel
et disperdam excelsa vestra,
4 et demoliar aras vestras,
et confringentur simulacra vestra,
et dejiciam interfectos vestros
ante idola vestra :
5 et dabo cadavera filiorum Isra¨el
ante faciem simulacrorum vestrorum,
et dispergam ossa vestra
circum aras vestras :
6 in omnibus habitationibus vestris
urbes desertæ erunt,
et excelsa demolientur et dissipabuntur :
et interibunt aræ vestræ, et confringentur,
et cessabunt idola vestra,
et conterentur delubra vestra,
et delebuntur opera vestra :
7 et cadet interfectus in medio vestri,
et scietis quia ego sum Dominus.
8 Et relinquam in vobis eos
qui fugerint gladium in gentibus,
cum dispersero vos in terris :
9 et recordabuntur mei liberati vestri in gentibus
ad quas captivi ducti sunt :
quia contrivi cor eorum
fornicans et recedens a me,
et oculos eorum fornicantes post idola sua :
et displicebunt sibimet super malis
quæ fecerunt in universis abominationibus suis.
10 Et scient quia ego Dominus non frustra locutus sum,
ut facerem eis malum hoc.
11 Hæc dicit Dominus Deus :
Percute manum tuam
et allide pedem tuum,
et dic : Heu ! ad omnes abominationes malorum domus Isra¨el :
quia gladio, fame et peste ruituri sunt.
12 Qui longe est, peste morietur :
qui autem prope, gladio corruet :
et qui relictus fuerit et obsessus, fame morietur :
et complebo indignationem meam in eis.
13 Et scietis quia ego Dominus,
cum fuerint interfecti vestri in medio idolorum vestrorum,
in circuitu ararum vestrarum,
in omni colle excelso,
et in cunctis summitatibus montium,
et subtus omne lignum nemorosum,
et subtus universam quercum frondosam,
locum ubi accenderunt thura redolentia universis idolis suis.
14 Et extendam manum meam super eos :
et faciam terram desolatam et destitutam,
a deserto Deblatha, in omnibus habitationibus eorum :
1044
Ezechiel
et scient quia ego Dominus.
7 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Et tu, fili hominis, hæc dicit
Dominus Deus terræ Isra¨el :
Finis venit : venit finis super quatuor plagas terræ.
3 Nunc finis super te, et immittam furorem meum in te :
et judicabo te juxta vias tuas,
et ponam contra te omnes abominationes tuas.
4 Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor :
sed vias tuas ponam super te, et abominationes tuæ in medio tui
erunt,
et scietis quia ego Dominus.
5 Hæc dicit Dominus Deus :
Afflictio una, afflictio ecce venit.
6 Finis venit, venit finis :
evigilavit adversum te, ecce venit.
7 Venit contritio super te, qui habitas in terra :
venit tempus, prope est dies occisionis,
et non gloriæ montium.
8 Nunc de propinquo effundam iram meam super te,
et complebo furorem meum in te :
et judicabo te juxta vias tuas,
et imponam tibi omnia scelera tua,
9 et non parcet oculus meus,
nec miserebor :
sed vias tuas imponam tibi,
et abominationes tuæ in medio tui erunt,
et scietis quia ego sum Dominus percutiens.
10 Ecce dies, ecce venit :
egressa est contritio,
floruit virga, germinavit superbia,
11 iniquitas surrexit in virga impietatis :
non ex eis, et non ex populo,
neque ex sonitu eorum :
et non erit requies in eis.
12 Venit tempus, appropinquavit dies :
qui emit, non lætetur,
et qui vendit, non lugeat :
quia ira super omnem populum ejus.
13 Quia qui vendit, ad id quod vendidit non revertetur :
et adhuc in viventibus vita eorum :
visio enim ad omnem multitudinem ejus non regredietur,
et vir in iniquitate vitæ suæ non confortabitur.
14 Canite tuba, præparentur omnes :
et non est qui vadat ad prælium :
ira enim mea super universum populum ejus.
15 Gladium foris, et pestis et fames intrinsecus :
qui in agro est, gladio morietur,
1045
Ezechiel
et qui in civitate, pestilentia et fame devorabuntur.
16 Et salvabuntur qui fugerint ex eis :
et erunt in montibus quasi columbæ convallium omnes trepidi,
unusquisque in iniquitate sua.
17 Omnes manus dissolventur,
et omnia genua fluent aquis.
18 Et accingent se ciliciis,
et operiet eos formido :
et in omni facie confusio,
et in universis capitibus eorum calvitium.
19 Argentum eorum foras projicietur,
et aurum eorum in sterquilinium erit :
argentum eorum et aurum eorum
non valebit liberare eos in die furoris Domini :
animam suam non saturabunt,
et ventres eorum non implebuntur,
quia scandalum iniquitatis eorum factum est.
20 Et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt,
et imagines abominationum suarum et simulacrorum fecerunt ex
eo :
propter hoc dedi eis illud in immunditiam.
21 Et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum,
et impiis terræ in prædam,
et contaminabunt illud.
22 Et avertam faciem meam ab eis,
et violabunt arcanum meum :
et introibunt in illud emissarii,
et contaminabunt illud.
23 Fac conclusionem,
quoniam terra plena est judicio sanguinum,
et civitas plena iniquitate.
24 Et adducam pessimos de gentibus,
et possidebunt domos eorum :
et quiescere faciam superbiam potentium,
et possidebunt sanctuaria eorum.
25 Angustia superveniente, requirent pacem,
et non erit.
26 Conturbatio super conturbationem veniet,
et auditus super auditum :
et quærent visionem de propheta,
et lex peribit a sacerdote,
et consilium a senioribus.
27 Rex lugebit, et princeps induetur moerore,
et manus populi terræ conturbabuntur :
secundum viam eorum faciam eis,
et secundum judicia eorum judicabo eos,
et scient quia ego Dominus.
1046
Ezechiel
8Et factum est in anno sexto, in sexto mense, in quinta mensis, ego sedebam
in domo mea, et senes Juda sedebant coram me, et cecidit ibi super me
manus Domini Dei. 2 Et vidi : et ecce similitudo quasi aspectus ignis : ab
aspectu lumborum ejus et deorsum, ignis : et a lumbis ejus et sursum, quasi
aspectus splendoris, ut visio electri. 3 Et emissa similitudo manus apprehendit
me in cincinno capitis mei, et elevavit me spiritus inter terram et cælum : et
adduxit me in Jerusalem, in visione Dei, juxta ostium interius quod respiciebat
ad aquilonem, ubi erat statutum idolum zeli ad provocandam æmulationem.
4 Et ecce ibi gloria Dei Isra¨el, secundum visionem quam videram in campo.
5 Et dixit ad me : Fili hominis, leva oculos tuos ad viam aquilonis. Et levavi
oculos meos ad viam aquilonis, et ecce ab aquilone portæ altaris idolum zeli
in ipso introitu. 6 Et dixit ad me : Fili hominis, putasne vides tu quid isti
faciunt, abominationes magnas quas domus Isra¨el facit hic, ut procul recedam
a sanctuario meo ? et adhuc conversus videbis abominationes majores. 7 Et
introduxit me ad ostium atrii, et vidi, et ecce foramen unum in pariete. 8 Et
dixit ad me : Fili hominis, fode parietem. Et cum fodissem parietem, apparuit
ostium unum. 9 Et dixit ad me : Ingredere, et vide abominationes pessimas
quas isti faciunt hic. 10 Et ingressus vidi, et ecce omnis similitudo reptilium
et animalium, abominatio, et universa idola domus Isra¨el, depicta erant in
pariete in circuitu per totum : 11 et septuaginta viri de senioribus domus Isra
¨el : et Jezonias filius Saphan stabat in medio eorum stantium ante picturas :
et unusquisque habebat thuribulum in manu sua, et vapor nebulæ de thure
consurgebat. 12 Et dixit ad me : Certe vides, fili hominis, quæ seniores domus
Isra¨el faciunt in tenebris, unusquisque in abscondito cubiculi sui : dicunt enim
: Non videt Dominus nos ; dereliquit Dominus terram. 13 Et dixit ad me :
Adhuc conversus videbis abominationes majores, quas isti faciunt. 14 Et introduxit
me per ostium portæ domus Domini quod respiciebat ad aquilonem,
et ecce ibi mulieres sedebant plangentes Adonidem. 15 Et dixit ad me : Certe
vidisti, fili hominis : adhuc conversus videbis abominationes majores his. 16 Et
introduxit me in atrium domus Domini interius, et ecce in ostio templi Domini,
inter vestibulum et altare, quasi viginti quinque viri dorsa habentes contra
templum Domini, et facies ad orientem : et adorabant ad ortum solis. 17 Et
dixit ad me : Certe vidisti, fili hominis : numquid leve est hoc domui Juda, ut
facerent abominationes istas quas fecerunt hic, quia replentes terram iniquitate,
conversi sunt ad irritandum me ? et ecce applicant ramum ad nares suas.
18 Ergo et ego faciam in furore : non parcet oculus meus, nec miserebor : et
cum clamaverint ad aures meas voce magna, non exaudiam eos.
9Et clamavit in auribus meis voce magna, dicens : Appropinquaverunt visitationes
urbis, et unusquisque vas interfectionis habet in manu sua. 2 Et
ecce sex viri veniebant de via portæ superioris, quæ respicit ad aquilonem,
et uniuscujusque vas interitus in manu ejus : vir quoque unus in medio eorum
vestitus erat lineis, et atramentarium scriptoris ad renes ejus : et ingressi
sunt, et steterunt juxta altare æreum. 3 Et gloria Domini Isra¨el assumpta est
de cherub, quæ erat super eum ad limen domus : et vocavit virum qui indutus
erat lineis, et atramentarium scriptoris habebat in lumbis suis : 4 et dixit
Dominus ad eum : Transi per mediam civitatem, in medio Jerusalem, et signa
thau super frontes virorum gementium et dolentium super cunctis abominationibus
quæ fiunt in medio ejus. 5 Et illis dixit, audiente me : Transite per
civitatem sequentes eum, et percutite : non parcat oculus vester, neque mis-
1047
Ezechiel
ereamini : 6 senem, adolescentulum et virginem, parvulum et mulieres interficite
usque ad internecionem : omnem autem super quem videritis thau, ne
occidatis : et a sanctuario meo incipite. Coeperunt ergo a viris senioribus, qui
erant ante faciem domus. 7 Et dixit ad eos : Contaminate domum, et implete
atria interfectis ; egredimini. Et egressi sunt, et percutiebant eos qui erant in
civitate. 8 Et cæde completa, remansi ego, ruique super faciem meam, et clamans
aio : Heu ! heu ! heu ! Domine Deus : ergone disperdes omnes reliquias
Isra¨el, effundens furorem tuum super Jerusalem ? 9 Et dixit ad me : Iniquitas
domus Isra¨el et Juda magna est nimis valde, et repleta est terra sanguinibus,
et civitas repleta est aversione : dixerunt enim : Dereliquit Dominus terram,
et Dominus non videt. 10 Igitur et meus non parcet oculus, neque miserebor :
viam eorum super caput eorum reddam. 11 Et ecce vir qui erat indutus lineis,
qui habebat atramentarium in dorso suo, respondit verbum, dicens : Feci sicut
præcepisti mihi.
10 Et vidi : et ecce in firmamento quod erat super caput cherubim, quasi
lapis sapphirus, quasi species similitudinis solii, apparuit super ea. 2 Et
dixit ad virum qui indutus erat lineis, et ait : Ingredere in medio rotarum
quæ sunt subtus cherubim, et imple manum tuam prunis ignis quæ sunt inter
cherubim, et effunde super civitatem. Ingressusque est in conspectu meo.
3 Cherubim autem stabant a dextris domus cum ingrederetur vir, et nubes
implevit atrium interius. 4 Et elevata est gloria Domini desuper cherub ad
limen domus : et repleta est domus nube, et atrium repletum est splendore
gloriæ Domini. 5 Et sonitus alarum cherubim audiebatur usque ad atrium
exterius, quasi vox Dei omnipotentis loquentis. 6 Cumque præcepisset viro
qui indutus erat lineis, dicens : Sume ignem de medio rotarum quæ sunt inter
cherubim : ingressus ille stetit juxta rotam. 7 Et extendit cherub manum de
medio cherubim ad ignem qui erat inter cherubim, et sumpsit, et dedit in
manus ejus qui indutus erat lineis : qui accipiens egressus est. 8 Et apparuit
in cherubim similitudo manus hominis subtus pennas eorum.
9 Et vidi : et ecce quatuor rotæ juxta cherubim : rota una juxta cherub
unum, et rota alia juxta cherub unum : species autem rotarum erat quasi visio
lapidis chrysolithi : 10 et aspectus earum similitudo una quatuor, quasi sit rota
in medio rotæ. 11 Cumque ambularent, in quatuor partes gradiebantur, et non
revertebantur ambulantes : sed ad locum ad quem ire declinabat quæ prima
erat, sequebantur et ceteræ, nec convertebantur. 12 Et omne corpus earum, et
colla, et manus, et pennæ, et circuli, plena erant oculis in circuitu quatuor rotarum.
13 Et rotas istas vocavit volubiles, audiente me. 14 Quatuor autem facies
habebat unum : facies una, facies cherub, et facies secunda, facies hominis : et
in tertio facies leonis, et in quarto facies aquilæ. 15 Et elevata sunt cherubim :
ipsum est animal quod videram juxta fluvium Chobar. 16 Cumque ambularent
cherubim, ibant pariter et rotæ juxta ea : et cum elevarent cherubim alas
suas ut exaltarentur de terra, non residebant rotæ, sed et ipsæ juxta erant.
17 Stantibus illis stabant, et cum elevatis elevabantur : spiritus enim vitæ erat
in eis.
18 Et egressa est gloria Domini a limine templi, et stetit super cherubim.
19 Et elevantia cherubim alas suas, exaltata sunt a terra coram me : et illis
egredientibus, rotæ quoque subsecutæ sunt : et stetit in introitu portæ domus
Domini orientalis, et gloria Dei Isra¨el erat super ea. 20 Ipsum est animal quod
vidi subter Deum Isra¨el juxta fluvium Chobar, et intellexi quia cherubim es-
1048
Ezechiel
sent. 21 Quatuor vultus uni, et quatuor alæ uni : et similitudo manus hominis
sub alis eorum. 22 Et similitudo vultuum eorum, ipsi vultus quos videram
juxta fluvium Chobar, et intuitus eorum, et impetus singulorum ante faciem
suam ingredi.
11 Et elevavit me spiritus, et introduxit me ad portam domus Domini orientalem,
quæ respicit ad solis ortum : et ecce in introitu portæ viginti
quinque viri : et vidi in medio eorum Jezoniam filium Azur, et Pheltiam filium
Banaiæ, principes populi. 2 Dixitque ad me : Fili hominis, hi sunt viri
qui cogitant iniquitatem, et tractant consilium pessimum in urbe ista, 3 dicentes
: Nonne dudum ædificatæ sunt domus ? hæc est lebes, nos autem
carnes. 4 Idcirco vaticinare de eis, vaticinare, fili hominis. 5 Et irruit in me
spiritus Domini, et dixit ad me : Loquere : Hæc dicit Dominus : Sic locuti
estis, domus Isra¨el, et cogitationes cordis vestri ego novi. 6 Plurimos occidistis
in urbe hac, et implestis vias ejus interfectis. 7 Propterea hæc dicit Dominus
Deus : Interfecti vestri, quos posuistis in medio ejus, hi sunt carnes, et hæc est
lebes : et educam vos de medio ejus. 8 Gladium metuistis, et gladium inducam
super vos, ait Dominus Deus. 9 Et ejiciam vos de medio ejus, daboque vos in
manu hostium, et faciam in vobis judicia. 10 Gladio cadetis : in finibus Isra¨el
judicabo vos, et scietis quia ego Dominus. 11 Hæc non erit vobis in lebetem,
et vos non eritis in medio ejus in carnes : in finibus Isra¨el judicabo vos, 12 et
scietis quia ego Dominus : quia in præceptis meis non ambulastis, et judicia
mea non fecistis, sed juxta judicia gentium quæ in circuitu vestro sunt estis
operati. 13 Et factum est cum prophetarem, Pheltias filius Banaiæ mortuus
est : et cecidi in faciem meam clamans voce magna, et dixi : Heu ! heu ! heu !
Domine Deus, consummationem tu facis reliquiarum Isra¨el ?
14 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 15 Fili hominis, fratres tui,
fratres tui, viri propinqui tui, et omnis domus Isra¨el, universi quibus dixerunt
habitatores Jerusalem : Longe recedite a Domino : nobis data est terra in
possessionem. 16 Propterea hæc dicit Dominus Deus : Quia longe feci eos in
gentibus, et quia dispersi eos in terris : ero eis in sanctificationem modicam in
terris ad quas venerunt. 17 Propterea loquere : Hæc dicit Dominus Deus : Congregabo
vos de populis, et adunabo de terris in quibus dispersi estis, daboque
vobis humum Isra¨el. 18 Et ingredientur illuc, et auferent omnes offensiones,
cunctasque abominationes ejus de illa. 19 Et dabo eis cor unum, et spiritum
novum tribuam in visceribus eorum : et auferam cor lapideum de carne eorum,
et dabo eis cor carneum, 20 ut in præceptis meis ambulent, et judicia mea
custodiant, faciantque ea, et sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum.
21 Quorum cor post offendicula et abominationes suas ambulat, horum viam
in capite suo ponam, dicit Dominus Deus. 22 Et elevaverunt cherubim alas
suas, et rotæ cum eis, et gloria Dei Isra¨el erat super ea : 23 et ascendit gloria
Domini de medio civitatis, stetitque super montem qui est ad orientem urbis.
24 Et spiritus levavit me, adduxitque in Chaldæam ad transmigrationem, in
visione, in spiritu Dei : et sublata est a me visio quam videram. 25 Et locutus
sum ad transmigrationem omnia verba Domini quæ ostenderat mihi.
12 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, in medio
domus exasperantis tu habitas : qui oculos habent ad videndum, et
non vident, et aures ad audiendum, et non audiunt : quia domus exasperans
est. 3 Tu ergo, fili hominis, fac tibi vasa transmigrationis, et transmigrabis
per diem coram eis. Transmigrabis autem de loco tuo ad locum alterum in
1049
Ezechiel
conspectu eorum, si forte aspiciant, quia domus exasperans est : 4 et efferes
foras vasa tua quasi vasa transmigrantis per diem in conspectu eorum : tu
autem egredieris vespere coram eis, sicut egreditur migrans. 5 Ante oculos
eorum perfode tibi parietem, et egredieris per eum. 6 In conspectu eorum in
humeris portaberis ; in caligine effereris : faciem tuam velabis, et non videbis
terram, quia portentum dedi te domui Isra¨el. 7 Feci ergo sicut præceperat mihi
Dominus : vasa mea protuli quasi vasa transmigrantis per diem, et vespere
perfodi mihi parietem manu : et in caligine egressus sum, in humeris portatus
in conspectu eorum. 8 Et factus est sermo Domini mane ad me, dicens : 9 Fili
hominis, numquid non dixerunt ad te domus Isra¨el, domus exasperans : Quid
tu facis ? 10 Dic ad eos :
Hæc dicit Dominus Deus :
Super ducem onus istud, qui est in Jerusalem,
et super omnem domum Isra¨el, quæ est in medio eorum.
11 Dic :
Ego portentum vestrum :
quomodo feci, sic fiet illis :
in transmigrationem et in captivitatem ibunt.
12 Et dux qui est in medio eorum,
in humeris portabitur ; in caligine egredietur :
parietem perfodient, ut educant eum ;
facies ejus operietur, ut non videat oculo terram.
13 Et extendam rete meum super eum,
et capietur in sagena mea :
et adducam eum in Babylonem, in terram Chaldæorum,
et ipsam non videbit :
ibique morietur.
14 Et omnes qui circa eum sunt,
præsidium ejus, et agmina ejus,
dispergam in omnem ventum,
et gladium evaginabo post eos.
15 Et scient quia ego Dominus,
quando dispersero illos in gentibus,
et disseminavero eos in terris.
16 Et relinquam ex eis viros paucos
a gladio, et fame, et pestilentia,
ut enarrent omnia scelera eorum
in gentibus ad quas ingredientur,
et scient quia ego Dominus.
17 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
18 Fili hominis, panem tuum in conturbatione comede,
sed et aquam tuam in festinatione et moerore bibe.
19 Et dices ad populum terræ :
Hæc dicit Dominus Deus
ad eos qui habitant in Jerusalem, in terra Isra¨el :
Panem suum in sollicitudine comedent,
et aquam suam in desolatione bibent :
1050
Ezechiel
ut desoletur terra a multitudine sua,
propter iniquitatem omnium qui habitant in ea.
20 Et civitates quæ nunc habitantur, desolatæ erunt,
terraque deserta,
et scietis quia ego Dominus.
21 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
22 Fili hominis, quod est proverbium istud
vobis in terra Isra¨el, dicentium :
In longum differentur dies,
et peribit omnis visio ?
23 Ideo dic ad eos :
Hæc dicit Dominus Deus :
Quiescere faciam proverbium istud,
neque vulgo dicetur ultra in Isra¨el :
et loquere ad eos quod appropinquaverint dies,
et sermo omnis visionis.
24 Non enim erit ultra omnis visio cassa,
neque divinatio ambigua in medio filiorum Isra¨el :
25 quia ego Dominus loquar,
et quodcumque locutus fuero verbum, fiet,
et non prolongabitur amplius :
sed in diebus vestris, domus exasperans,
loquar verbum, et faciam illud,
dicit Dominus Deus.
26 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
27 Fili hominis, ecce domus Isra¨el dicentium :
Visio quam hic videt,
in dies multos et in tempora longa iste prophetat.
28 Propterea dic ad eos :
Hæc dicit Dominus Deus :
Non prolongabitur ultra omnis sermo meus :
verbum quod locutus fuero, complebitur,
dicit Dominus Deus.
13Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, vaticinare ad
prophetas Isra¨el qui prophetant, et dices prophetantibus de corde suo :
Audite verbum Domini.
3 Hæc dicit Dominus Deus :
Væ prophetis insipientibus,
qui sequuntur spiritum suum,
et nihil vident !
4 Quasi vulpes in desertis prophetæ tui, Isra¨el, erant.
5 Non ascendistis ex adverso,
neque opposuistis murum pro domo Isra¨el,
ut staretis in prælio in die Domini.
6 Vident vana, et divinant mendacium,
dicentes : Ait Dominus,
1051
Ezechiel
cum Dominus non miserit eos :
et perseveraverunt confirmare sermonem.
7 Numquid non visionem cassam vidistis,
et divinationem mendacem locuti estis,
et dicitis : Ait Dominus,
cum ego non sim locutus ?
8 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Quia locuti estis vana, et vidistis mendacium,
ideo ecce ego ad vos, dicit Dominus Deus.
9 Et erit manus mea super prophetas
qui vident vana, et divinant mendacium :
in consilio populi mei non erunt,
et in scriptura domus Isra¨el non scribentur,
nec in terram Isra¨el ingredientur,
et scietis quia ego Dominus Deus :
10 eo quod deceperint populum meum,
dicentes : Pax, et non est pax :
et ipse ædificabat parietem,
illi autem liniebant eum luto absque paleis.
11 Dic ad eos qui liniunt absque temperatura, quod casurus sit :
erit enim imber inundans,
et dabo lapides prægrandes desuper irruentes,
et ventum procellæ dissipantem.
12 Siquidem ecce cecidit paries :
numquid non dicetur vobis :
Ubi est litura quam linistis ?
13 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Et erumpere faciam spiritum tempestatum in indignatione mea,
et imber inundans in furore meo erit,
et lapides grandes in ira in consumptionem.
14 Et destruam parietem quem linistis absque temperamento,
et adæquabo eum terræ,
et revelabitur fundamentum ejus :
et cadet, et consumetur in medio ejus,
et scietis quia ego sum Dominus.
15 Et complebo indignationem meam in pariete,
et in his qui liniunt eum absque temperamento :
dicamque vobis : Non est paries,
et non sunt qui liniunt eum :
16 prophetæ Isra¨el, qui prophetant ad Jerusalem,
et vident ei visionem pacis, et non est pax,
ait Dominus Deus.
17 Et tu, fili hominis, pone faciem tuam contra filias populi tui quæ
prophetant de corde suo : et vaticinare super eas, 18 et dic :
Hæc dicit Dominus Deus :
Væ quæ consuunt pulvillos sub omni cubito manus,
et faciunt cervicalia sub capite universæ ætatis
ad capiendas animas :
et cum caperent animas populi mei,
1052
Ezechiel
vivificabant animas eorum !
19 Et violabant me ad populum meum
propter pugillum hordei, et fragmen panis,
ut interficerent animas quæ non moriuntur,
et vivificarent animas quæ non vivunt,
mentientes populo meo credenti mendaciis.
20 Propter hoc hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad pulvillos vestros,
quibus vos capitis animas volantes :
et dirumpam eos de brachiis vestris,
et dimittam animas quas vos capitis,
animas ad volandum.
21 Et dirumpam cervicalia vestra,
et liberabo populum meum de manu vestra,
neque erunt ultra in manibus vestris ad prædandum :
et scietis quia ego Dominus.
22 Pro eo quod moerere fecistis cor justi mendaciter,
quem ego non contristavi,
et confortastis manus impii,
ut non reverteretur a via sua mala, et viveret :
23 propterea vana non videbitis,
et divinationes non divinabitis amplius,
et eruam populum meum de manu vestra :
et scietis quia ego Dominus.
14Et venerunt ad me viri seniorum Isra¨el, et sederunt coram me. 2 Et factus
est sermo Domini ad me, dicens : 3 Fili hominis, viri isti posuerunt
immunditias suas in cordibus suis, et scandalum iniquitatis suæ statuerunt
contra faciem suam : numquid interrogatus respondebo eis ? 4 Propter hoc
loquere eis, et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Homo, homo de
domo Isra¨el, qui posuerit immunditias suas in corde suo, et scandalum iniquitatis
suæ statuerit contra faciem suam, et venerit ad prophetam interrogans
per eum me : ego Dominus respondebo ei in multitudine immunditiarum
suarum, 5 ut capiatur domus Isra¨el in corde suo, quo recesserunt a me in
cunctis idolis suis. 6 Propterea dic ad domum Isra¨el : Hæc dicit Dominus
Deus : Convertimini, et recedite ab idolis vestris, et ab universis contaminationibus
vestris avertite facies vestras. 7 Quia homo, homo de domo Isra¨el,
et de proselytis quicumque advena fuerit in Isra¨el, si alienatus fuerit a me,
et posuerit idola sua in corde suo, et scandalum iniquitatis suæ statuerit contra
faciem suam, et venerit ad prophetam ut interroget per eum me : ego
Dominus respondebo ei per me : 8 et ponam faciem meam super hominem
illum, et faciam eum in exemplum et in proverbium, et disperdam eum de
medio populi mei : et scietis quia ego Dominus. 9 Et propheta cum erraverit,
et locutus fuerit verbum, ego Dominus decepi prophetam illum, et extendam
manum meam super illum, et delebo eum de medio populi mei Isra¨el. 10 Et
portabunt iniquitatem suam : juxta iniquitatem interrogantis, sic iniquitas
prophetæ erit : 11 ut non erret ultra domus Isra¨el a me, neque polluatur in
universis prævaricationibus suis : sed sint mihi in populum, et ego sim eis in
Deum, ait Dominus exercituum.
12 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
1053
Ezechiel
13 Fili hominis, terra cum peccaverit mihi,
ut prævaricetur prævaricans,
extendam manum meam super eam,
et conteram virgam panis ejus,
et immittam in eam famem,
et interficiam de ea hominem et jumentum.
14 Et si fuerint tres viri isti in medio ejus,
No¨e, Daniel, et Job,
ipsi justitia sua liberabunt animas suas,
ait Dominus exercituum.
15 Quod si et bestias pessimas induxero super terram
ut vastem eam, et fuerit invia,
eo quod non sit pertransiens propter bestias :
16 tres viri isti si fuerint in ea,
vivo ego, dicit Dominus Deus,
quia nec filios nec filias liberabunt,
sed ipsi soli liberabuntur,
terra autem desolabitur.
17 Vel si gladium induxero super terram illam,
et dixero gladio : Transi per terram :
et interfecero de ea hominem et jumentum,
18 et tres viri isti fuerint in medio ejus :
vivo ego, dicit Dominus Deus,
non liberabunt filios neque filias,
sed ipsi soli liberabuntur.
19 Si autem et pestilentiam immisero super terram illam,
et effudero indignationem meam super eam in sanguine,
ut auferam ex ea hominem et jumentum,
20 et No¨e, et Daniel, et Job fuerint in medio ejus :
vivo ego, dicit Dominus Deus,
quia filium et filiam non liberabunt,
sed ipsi justitia sua liberabunt animas suas.
21 Quoniam hæc dicit Dominus Deus :
Quod etsi quatuor judicia mea pessima,
gladium, et famem, ac bestias malas, et pestilentiam,
immisero in Jerusalem,
ut interficiam de ea hominem et pecus,
22 tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias :
ecce ipsi ingredientur ad vos,
et videbitis viam eorum et adinventiones eorum,
et consolabimini super malo quod induxi in Jerusalem,
in omnibus quæ importavi super eam.
23 Et consolabuntur vos,
cum videritis viam eorum
et adinventiones eorum :
et cognoscetis quod non frustra fecerim omnia quæ feci in ea,
ait Dominus Deus.
1054
Ezechiel
15Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
2 Fili hominis, quid fiet de ligno vitis,
ex omnibus lignis nemorum
quæ sunt inter ligna silvarum ?
3 numquid tolletur de ea lignum ut fiat opus,
aut fabricabitur de ea paxillus
ut dependeat in eo quodcumque vas ?
4 Ecce igni datum est in escam :
utramque partem ejus consumpsit ignis,
et medietas ejus redacta est in favillam :
numquid utile erit ad opus ?
5 Etiam cum esset integrum,
non erat aptum ad opus :
quanto magis cum illud ignis devoraverit et combusserit,
nihil ex eo fiet operis ?
6 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Quomodo lignum vitis inter ligna silvarum,
quod dedi igni ad devorandum,
sic tradam habitatores Jerusalem.
7 Et ponam faciem meam in eos :
de igne egredientur,
et ignis consumet eos :
et scietis quia ego Dominus,
cum posuero faciem meam in eos,
8 et dedero terram inviam et desolatam,
eo quod prævaricatores extiterint,
dicit Dominus Deus.
16 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, notas fac
Jerusalem abominationes suas, 3 et dices : Hæc dicit Dominus Deus
Jerusalem : Radix tua et generatio tua de terra Chanaan : pater tuus Amorrhæus,
et mater tua Cethæa. 4 Et quando nata es, in die ortus tui non est
præcisus umbilicus tuus, et aqua non es lota in salutem, nec sale salita, nec
involuta pannis. 5 Non pepercit super te oculus, ut faceret tibi unum de his,
misertus tui : sed projecta es super faciem terræ in abjectione animæ tuæ in
die qua nata es.
6 Transiens autem per te, vidi te conculcari in sanguine tuo : et dixi tibi cum
esses in sanguine tuo : Vive, dixi, inquam, tibi : in sanguine tuo vive. 7 Multiplicatam
quasi germen agri dedi te : et multiplicata es, et grandis effecta,
et ingressa es, et pervenisti ad mundum muliebrem : ubera tua intumuerunt,
et pilus tuus germinavit : et eras nuda, et confusione plena. 8 Et transivi per
te, et vidi te : et ecce tempus tuum, tempus amantium : et expandi amictum
meum super te, et operui ignominiam tuam : et juravi tibi, et ingressus sum
pactum tecum, ait Dominus Deus, et facta es mihi. 9 Et lavi te aqua, et emundavi
sanguinem tuum ex te, et unxi te oleo. 10 Et vestivi te discoloribus, et
calceavi te janthino, et cinxi te bysso, et indui te subtilibus : 11 et ornavi te
ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et torquem circa collum tuum :
12 et dedi inaurem super os tuum, et circulos auribus tuis, et coronam decoris
in capite tuo. 13 Et ornata es auro et argento, et vestita es bysso et polymito
1055
Ezechiel
et multicoloribus : similam, et mel, et oleum comedisti : et decora facta es
vehementer nimis, et profecisti in regnum.
14 Et egressum est nomen tuum in gentes propter speciem tuam, quia perfecta
eras in decore meo quem posueram super te, dicit Dominus Deus. 15 Et
habens fiduciam in pulchritudine tua, fornicata es in nomine tuo : et exposuisti
fornicationem tuam omni transeunti, ut ejus fieres. 16 Et sumens de
vestimentis tuis, fecisti tibi excelsa hinc inde consuta, et fornicata es super eis
sicut non est factum, neque futurum est. 17 Et tulisti vasa decoris tui de auro
meo atque argento meo, quæ dedi tibi, et fecisti tibi imagines masculinas, et
fornicata es in eis. 18 Et sumpsisti vestimenta tua multicoloria, et operuisti
illas, et oleum meum et thymiama meum posuisti coram eis. 19 Et panem
meum quem dedi tibi, similam, et oleum, et mel, quibus enutrivi te, posuisti
in conspectu eorum in odorem suavitatis : et factum est, ait Dominus Deus.
20 Et tulisti filios tuos et filias tuas quas generasti mihi, et immolasti eis ad
devorandum. Numquid parva est fornicatio tua ? 21 Immolasti filios meos,
et dedisti, illos consecrans, eis. 22 Et post omnes abominationes tuas et fornicationes,
non es recordata dierum adolescentiæ tuæ, quando eras nuda et
confusione plena, conculcata in sanguine tuo. 23 Et accidit post omnem malitiam
tuam (væ, væ tibi ! ait Dominus Deus), 24 et ædificasti tibi lupanar, et
fecisti tibi prostibulum in cunctis plateis. 25 Ad omne caput viæ ædificasti
signum prostitutionis tuæ, et abominabilem fecisti decorem tuum : et divisisti
pedes tuos omni transeunti, et multiplicasti fornicationes tuas : 26 et fornicata
es cum filiis Ægypti, vicinis tuis, magnarum carnium : et multiplicasti fornicationem
tuam ad irritandum me. 27 Ecce ego extendam manum meam super
te, et auferam justificationem tuam, et dabo te in animas odientium te filiarum
Palæstinarum, quæ erubescunt in via tua scelerata. 28 Et fornicata es in filiis
Assyriorum eo quod necdum fueris expleta : et postquam fornicata es, nec
sic es satiata : 29 et multiplicasti fornicationem tuam in terra Chanaan cum
Chaldæis, et nec sic satiata es.
30 In quo mundabo cor tuum, ait Dominus Deus, cum facias omnia hæc
opera mulieris meretricis et procacis ? 31 Quia fabricasti lupanar tuum in
capite omnis viæ, et excelsum tuum fecisti in omni platea : nec facta es quasi
meretrix fastidio augens pretium, 32 sed quasi mulier adultera, quæ super
virum suum inducit alienos. 33 Omnibus meretricibus dantur mercedes : tu
autem dedisti mercedes cunctis amatoribus tuis, et dona donabas eis, ut intrarent
ad te undique ad fornicandum tecum. 34 Factumque est in te contra
consuetudinem mulierum in fornicationibus tuis, et post te non erit fornicatio
: in eo enim quod dedisti mercedes, et mercedes non accepisti, factum est
in te contrarium.
35 Propterea, meretrix, audi verbum Domini. 36 Hæc dicit Dominus Deus :
Quia effusum est æs tuum et revelata est ignominia tua in fornicationibus tuis
super amatores tuos, et super idola abominationum tuarum, in sanguine filiorum
tuorum quos dedisti eis, 37 ecce ego congregabo omnes amatores tuos
quibus commista es, et omnes quos dilexisti, cum universis quos oderas : et
congregabo eos super te undique, et nudabo ignominiam tuam coram eis, et
videbunt omnem turpitudinem tuam. 38 Et judicabo te judiciis adulterarum,
et effundentium sanguinem : et dabo te in sanguinem furoris et zeli. 39 Et
dabo te in manus eorum, et destruent lupanar tuum, et demolientur prostibulum
tuum : et denudabunt te vestimentis tuis, et auferent vasa decoris tui,
et derelinquent te nudam, plenamque ignominia : 40 et adducent super te
1056
Ezechiel
multitudinem, et lapidabunt te lapidibus, et trucidabunt te gladiis suis : 41 et
comburent domos tuas igni, et facient in te judicia in oculis mulierum plurimarum.
Et desines fornicari, et mercedes ultra non dabis : 42 et requiescet
indignatio mea in te, et auferetur zelus meus a te : et quiescam, nec irascar
amplius. 43 Eo quod non fueris recordata dierum adolescentiæ tuæ, et provocasti
me in omnibus his, quapropter et ego vias tuas in capite tuo dedi, ait
Dominus Deus, et non feci juxta scelera tua in omnibus abominationibus tuis.
44 Ecce omnis qui dicit vulgo proverbium, in te assumet illud, dicens : Sicut
mater, ita et filia ejus. 45 Filia matris tuæ es tu, quæ projecit virum suum et
filios suos : et soror sororum tuarum es tu, quæ projecerunt viros suos et filios
suos : mater vestra Cethæa, et pater vester Amorrhæus. 46 Et soror tua major,
Samaria, ipsa et filiæ ejus, quæ habitant ad sinistram tuam : soror autem tua
minor te, quæ habitat a dextris tuis, Sodoma, et filiæ ejus. 47 Sed nec in viis
earum ambulasti, neque secundum scelera earum fecisti pauxillum minus :
pene sceleratiora fecisti illis in omnibus viis tuis.
48 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non fecit Sodoma soror tua, ipsa et
filiæ ejus, sicut fecisti tu et filiæ tuæ. 49 Ecce hæc fuit iniquitas Sodomæ sororis
tuæ : superbia, saturitas panis et abundantia, et otium ipsius et filiarum ejus :
et manum egeno et pauperi non porrigebant : 50 et elevatæ sunt, et fecerunt
abominationes coram me : et abstuli eas sicut vidisti. 51 Et Samaria dimidium
peccatorum tuorum non peccavit : sed vicisti eas sceleribus tuis, et justificasti
sorores tuas in omnibus abominationibus tuis quas operata es. 52 Ergo et tu
porta confusionem tuam, quæ vicisti sorores tuas peccatis tuis, sceleratius
agens ab eis : justificatæ sunt enim a te : ergo et tu confundere, et porta
ignominiam tuam, quæ justificasti sorores tuas.
53 Et convertam restituens eas conversione Sodomorum cum filiabus suis,
et conversione Samariæ et filiarum ejus, et convertam reversionem tuam in
medio earum, 54 ut portes ignominiam tuam, et confundaris in omnibus quæ
fecisti consolans eas. 55 Et soror tua Sodoma et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem
suam, et Samaria et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem suam, et tu
et filiæ tuæ revertemini ad antiquitatem vestram. 56 Non fuit autem Sodoma
soror tua audita in ore tuo in die superbiæ tuæ, 57 antequam revelaretur malitia
tua, sicut hoc tempore in opprobrium filiarum Syriæ, et cunctarum in circuitu
tuo filiarum Palæstinarum quæ ambiunt te per gyrum. 58 Scelus tuum
et ignominiam tuam tu portasti, ait Dominus Deus.
59 Quia hæc dicit Dominus Deus : Et faciam tibi sicut despexisti juramentum,
ut irritum faceres pactum : 60 et recordabor ego pacti mei tecum in diebus
adolescentiæ tuæ, et suscitabo tibi pactum sempiternum. 61 Et recordaberis
viarum tuarum, et confunderis, cum receperis sorores tuas te majores cum
minoribus tuis : et dabo eas tibi in filias, sed non ex pacto tuo. 62 Et suscitabo
ego pactum meum tecum, et scies quia ego Dominus : 63 ut recorderis, et confundaris,
et non sit tibi ultra aperire os præ confusione tua, cum placatus tibi
fuero in omnibus quæ fecisti, ait Dominus Deus.
17 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, propone
ænigma, et narra parabolam ad domum Isra¨el, 3 et dices : Hæc dicit
Dominus Deus : Aquila grandis magnarum alarum, longo membrorum
ductu, plena plumis et varietate, venit ad Libanum, et tulit medullam cedri.
4 Summitatem frondium ejus avulsit, et transportavit eam in terram Chanaan :
in urbe negotiatorum posuit illam. 5 Et tulit de semine terræ, et posuit illud
1057
Ezechiel
in terra pro semine, ut firmaret radicem super aquas multas : in superficie
posuit illud. 6 Cumque germinasset, crevit in vineam latiorem, humili statura,
respicientibus ramis ejus ad eam, et radices ejus sub illa erant : facta est ergo
vinea, et fructificavit in palmites, et emisit propagines. 7 Et facta est aquila
altera grandis, magnis alis, multisque plumis : et ecce vinea ista quasi mittens
radices suas ad eam, palmites suos extendit ad illam, ut irrigaret eam
de areolis germinis sui. 8 In terra bona super aquas multas plantata est, ut
faciat frondes, et portet fructum, ut sit in vineam grandem. 9 Dic : Hæc dicit
Dominus Deus : Ergone prosperabitur ? nonne radices ejus evellet, et fructus
ejus distringet, et siccabit omnes palmites germinis ejus, et arescet, et non in
brachio grandi, neque in populo multo, ut evelleret eam radicitus ? 10 Ecce
plantata est : ergone prosperabitur ? nonne, cum tetigerit eam ventus urens,
siccabitur, et in areis germinis sui arescet ?
11 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 12 Dic ad domum exasperantem
: Nescitis quid ista significent ? Dic : Ecce venit rex Babylonis in
Jerusalem, et assumet regem et principes ejus, et adducet eos ad semetipsum
in Babylonem. 13 Et tollet de semine regni, ferietque cum eo foedus, et ab
eo accipiet jusjurandum. Sed et fortes terræ tollet, 14 ut sit regnum humile,
et non elevetur, sed custodiat pactum ejus, et servet illud. 15 Qui recedens
ab eo misit nuntios ad Ægyptum, ut daret sibi equos et populum multum :
numquid prosperabitur, vel consequetur salutem, qui fecit hæc ? et qui dissolvit
pactum, numquid effugiet ? 16 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam
in loco regis qui constituit eum regem, cujus fecit irritum juramentum, et
solvit pactum quod habebat cum eo, in medio Babylonis morietur. 17 Et non
in exercitu grandi, neque in populo multo, faciet contra eum Pharao prælium
: in jactu aggeris, et in exstructione vallorum, ut interficiat animas multas.
18 Spreverat enim juramentum, ut solveret foedus, et ecce dedit manum suam :
et cum omnia hæc fecerit, non effugiet. 19 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Vivo ego, quoniam juramentum quod sprevit, et foedus quod prævaricatus
est, ponam in caput ejus. 20 Et expandam super eum rete meum, et comprehendetur
in sagena mea : et adducam eum in Babylonem, et judicabo eum ibi
in prævaricatione qua despexit me. 21 Et omnes profugi ejus, cum universo
agmine suo, gladio cadent : residui autem in omnem ventum dispergentur :
et scietis quia ego Dominus locutus sum. 22 Hæc dicit Dominus Deus : Et
sumam ego de medulla cedri sublimis, et ponam : de vertice ramorum ejus
tenerum distringam, et plantabo super montem excelsum et eminentem. 23 In
monte sublimi Isra¨el plantabo illud, et erumpet in germen, et faciet fructum,
et erit in cedrum magnam : et habitabunt sub ea omnes volucres, et universum
volatile sub umbra frondium ejus nidificabit : 24 et scient omnia ligna regionis
quia ego Dominus humiliavi lignum sublime, et exaltavi lignum humile ; et
siccavi lignum viride, et frondere feci lignum aridum. Ego Dominus locutus
sum, et feci.
18 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Quid est quod inter vos
parabolam vertitis in proverbium istud in terra Isra¨el, dicentes : Patres
comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupescunt ? 3 Vivo ego,
dicit Dominus Deus, si erit ultra vobis parabola hæc in proverbium in Isra¨el.
4 Ecce omnes animæ meæ sunt : ut anima patris, ita et anima filii mea est :
anima quæ peccaverit, ipsa morietur. 5 Et vir si fuerit justus, et fecerit judicium
et justitiam, 6 in montibus non comederit, et oculos suos non levaverit
1058
Ezechiel
ad idola domus Isra¨el : et uxorem proximi sui non violaverit, et ad mulierem
menstruatam non accesserit : 7 et hominem non contristaverit, pignus debitori
reddiderit, per vim nihil rapuerit : panem suum esurienti dederit, et nudum
operuerit vestimento : 8 ad usuram non commodaverit, et amplius non acceperit
: ab iniquitate averterit manum suam, et judicium verum fecerit inter
virum et virum : 9 in præceptis meis ambulaverit, et judicia mea custodierit,
ut faciat veritatem : hic justus est ; vita vivet, ait Dominus Deus. 10 Quod
si genuerit filium latronem, effundentem sanguinem, et fecerit unum de istis
: 11 et hæc quidem omnia non facientem, sed in montibus comedentem,
et uxorem proximi sui polluentem : 12 egenum et pauperem contristantem,
rapientem rapinas, pignus non reddentem, et ad idola levantem oculos suos,
abominationem facientem : 13 ad usuram dantem, et amplius accipientem :
numquid vivet ? Non vivet : cum universa hæc detestanda fecerit, morte
morietur ; sanguis ejus in ipso erit. 14 Quod si genuerit filium, qui videns
omnia peccata patris sui quæ fecit, timuerit, et non fecerit simile eis : 15 super
montes non comederit, et oculos suos non levaverit ad idola domus Isra¨el,
et uxorem proximi sui non violaverit : 16 et virum non contristaverit, pignus
non retinuerit, et rapinam non rapuerit : panem suum esurienti dederit, et
nudum operuerit vestimento : 17 a pauperis injuria averterit manum suam,
usuram et superabundantiam non acceperit, judicia mea fecerit, in præceptis
meis ambulaverit : hic non morietur in iniquitate patris sui, sed vita vivet.
18 Pater ejus, quia calumniatus est, et vim fecit fratri, et malum operatus est in
medio populi sui, ecce mortuus est in iniquitate sua. 19 Et dicitis : Quare non
portavit filius iniquitatem patris ? Videlicet quia filius judicium et justitiam
operatus est, omnia præcepta mea custodivit, et fecit illa, vivet vita. 20 Anima
quæ peccaverit, ipsa morietur : filius non portabit iniquitatem patris, et pater
non portabit iniquitatem filii : justitia justi super eum erit, et impietas impii
erit super eum.
21 Si autem impius egerit poenitentiam ab omnibus peccatis suis quæ operatus
est, et custodierit omnia præcepta mea, et fecerit judicium et justitiam,
vita vivet, et non morietur. 22 Omnium iniquitatum ejus quas operatus est, non
recordabor : in justitia sua quam operatus est, vivet. 23 Numquid voluntatis
meæ est mors impii, dicit Dominus Deus, et non ut convertatur a viis suis,
et vivat ? 24 Si autem averterit se justus a justitia sua, et fecerit iniquitatem
secundum omnes abominationes quas operari solet impius, numquid vivet ?
Omnes justitiæ ejus quas fecerat, non recordabuntur : in prævaricatione qua
prævaricatus est, et in peccato suo quod peccavit, in ipsis morietur.
25 Et dixistis : Non est æqua via Domini ! Audite ergo, domus Isra¨el :
numquid via mea non est æqua, et non magis viæ vestræ pravæ sunt ? 26 Cum
enim averterit se justus a justitia sua, et fecerit iniquitatem, morietur in eis :
in injustitia quam operatus est morietur. 27 Et cum averterit se impius ab
impietate sua quam operatus est, et fecerit judicium et justitiam, ipse animam
suam vivificabit : 28 considerans enim, et avertens se ab omnibus iniquitatibus
suis quas operatus est, vita vivet, et non morietur. 29 Et dicunt filii Isra¨el :
Non est æqua via Domini ! Numquid viæ meæ non sunt æquæ, domus Isra¨el,
et non magis viæ vestræ pravæ ? 30 Idcirco unumquemque juxta vias suas
judicabo, domus Isra¨el, ait Dominus Deus. Convertimini, et agite poenitentiam
ab omnibus iniquitatibus vestris, et non erit vobis in ruinam iniquitas.
31 Projicite a vobis omnes prævaricationes vestras in quibus prævaricati estis,
et facite vobis cor novum, et spiritum novum : et quare moriemini, domus
1059
Ezechiel
Isra¨el ? 32 Quia nolo mortem morientis, dicit Dominus Deus : revertimini, et
vivite.
19Et tu assume planctum super principes Isra¨el, 2 et dices :
Quare mater tua leæna inter leones cubavit ?
in medio leunculorum enutrivit catulos suos ?
3 Et eduxit unum de leunculis suis,
et leo factus est :
et didicit capere prædam,
hominemque comedere.
4 Et audierunt de eo gentes :
et non absque vulneribus suis ceperunt eum,
et adduxerunt eum in catenis in terram Ægypti.
5 Quæ cum vidisset quoniam infirmata est,
et periit exspectatio ejus,
tulit unum de leunculis suis ;
leonem constituit eum.
6 Qui incedebat inter leones,
et factus est leo :
et didicit prædam capere,
et homines devorare :
7 didicit viduas facere,
et civitates earum in desertum adducere :
et desolata est terra et plenitudo ejus a voce rugitus illius.
8 Et convenerunt adversus eum gentes undique de provinciis,
et expanderunt super eum rete suum :
in vulneribus earum captus est,
9 et miserunt eum in caveam :
in catenis adduxerunt eum ad regem Babylonis,
miseruntque eum in carcerem,
ne audiretur vox ejus ultra super montes Isra¨el.
10 Mater tua quasi vinea in sanguine tuo super aquam plantata
est :
fructus ejus et frondes ejus creverunt ex aquis multis.
11 Et factæ sunt ei virgæ solidæ in sceptra dominantium,
et exaltata est statura ejus inter frondes,
et vidit altitudinem suam in multitudine palmitum suorum.
12 Et evulsa est in ira, in terramque projecta,
et ventus urens siccavit fructum ejus :
marcuerunt et arefactæ sunt virgæ roboris ejus :
ignis comedit eam.
13 Et nunc transplantata est in desertum,
in terra invia et sitienti.
14 Et egressus est ignis de virga ramorum ejus,
qui fructum ejus comedit :
et non fuit in ea virga fortis,
sceptrum dominantium.
Planctus est, et erit in planctum.
1060
Ezechiel
20Et factum est in anno septimo, in quinto, in decima mensis, venerunt viri
de senioribus Isra¨el ut interrogarent Dominum, et sederunt coram me.
2 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 3 Fili hominis, loquere senioribus
Isra¨el, et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Numquid ad interrogandum
me vos venistis ? vivo ego quia non respondebo vobis, ait Dominus Deus.
4 Si judicas eos, si judicas, fili hominis, abominationes patrum eorum ostende
eis. 5 Et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : In die qua elegi Isra¨el, et
levavi manum meam pro stirpe domus Jacob, et apparui eis in terra Ægypti,
et levavi manum meam pro eis, dicens : Ego Dominus Deus vester : 6 in die
illa levavi manum meam pro eis ut educerem eos de terra Ægypti, in terram
quam provideram eis, fluentem lacte et melle, quæ est egregia inter omnes terras.
7 Et dixi ad eos : Unusquisque offensiones oculorum suorum abjiciat, et
in idolis Ægypti nolite pollui : ego Dominus Deus vester. 8 Et irritaverunt me,
nolueruntque me audire : unusquisque abominationes oculorum suorum non
projecit, nec idola Ægypti reliquerunt. Et dixi ut effunderem indignationem
meam super eos, et implerem iram meam in eis, in medio terræ Ægypti. 9 Et
feci propter nomen meum, ut non violaretur coram gentibus in quarum medio
erant, et inter quas apparui eis ut educerem eos de terra Ægypti. 10 Ejeci ergo
eos de terra Ægypti, et eduxi eos in desertum. 11 Et dedi eis præcepta mea, et
judicia mea ostendi eis, quæ faciens homo vivet in eis. 12 Insuper et sabbata
mea dedi eis, ut essent signum inter me et eos, et scirent quia ego Dominus
sanctificans eos. 13 Et irritaverunt me domus Isra¨el in deserto : in præceptis
meis non ambulaverunt, et judicia mea projecerunt, quæ faciens homo vivet in
eis, et sabbata mea violaverunt vehementer. Dixi ergo ut effunderem furorem
meum super eos in deserto, et consumerem eos : 14 et feci propter nomen
meum, ne violaretur coram gentibus de quibus ejeci eos in conspectu earum.
15 Ego igitur levavi manum meam super eos in deserto, ne inducerem eos in
terram quam dedi eis, fluentem lacte et melle, præcipuam terrarum omnium :
16 quia judicia mea projecerunt, et in præceptis meis non ambulaverunt, et sabbata
mea violaverunt : post idola enim cor eorum gradiebatur. 17 Et pepercit
oculus meus super eos, ut non interficerem eos : nec consumpsi eos in deserto.
18 Dixi autem ad filios eorum in solitudine : In præceptis patrum vestrorum
nolite incedere, nec judicia eorum custodiatis, nec in idolis eorum polluamini.
19 Ego Dominus Deus vester : in præceptis meis ambulate : judicia mea
custodite, et facite ea, 20 et sabbata mea sanctificate, ut sint signum inter me
et vos, et sciatis quia ego sum Dominus Deus vester. 21 Et exacerbaverunt me
filii : in præceptis meis non ambulaverunt, et judicia mea non custodierunt ut
facerent ea, quæ cum fecerit homo, vivet in eis, et sabbata mea violaverunt.
Et comminatus sum ut effunderem furorem meum super eos, et implerem
iram meam in eis in deserto. 22 Averti autem manum meam, et feci propter
nomen meum, ut non violaretur coram gentibus de quibus ejeci eos in oculis
earum. 23 Iterum levavi manum meam in eos in solitudine, ut dispergerem
illos in nationes, et ventilarem in terras, 24 eo quod judicia mea non fecissent,
et præcepta mea reprobassent, et sabbata mea violassent, et post idola patrum
suorum fuissent oculi eorum. 25 Ergo et ego dedi eis præcepta non bona, et
judicia in quibus non vivent. 26 Et pollui eos in muneribus suis, cum offerrent
omne quod aperit vulvam, propter delicta sua : et scient quia ego Dominus.
27 Quam ob rem loquere ad domum Isra¨el, fili hominis, et dices ad eos : Hæc
dicit Dominus Deus : Adhuc et in hoc blasphemaverunt me patres vestri, cum
sprevissent me contemnentes, 28 et induxissem eos in terram super quam lev-
1061
Ezechiel
avi manum meam ut darem eis : viderunt omnem collem excelsum, et omne
lignum nemorosum, et immolaverunt ibi victimas suas, et dederunt ibi irritationem
oblationis suæ, et posuerunt ibi odorem suavitatis suæ, et libaverunt
libationes suas. 29 Et dixi ad eos : Quid est excelsum, ad quod vos ingredimini
? et vocatum est nomen ejus Excelsum usque ad hanc diem. 30 Propterea dic
ad domum Isra¨el : Hæc dicit Dominus Deus : Certe in via patrum vestrorum
vos polluimini, et post offendicula eorum vos fornicamini : 31 et in oblatione
donorum vestrorum, cum traducitis filios vestros per ignem, vos polluimini in
omnibus idolis vestris usque hodie : et ego respondebo vobis, domus Isra¨el ?
Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non respondebo vobis. 32 Neque cogitatio
mentis vestræ fiet, dicentium : Erimus sicut gentes et sicut cognationes terræ,
ut colamus ligna et lapides.
33 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam in manu forti, et in brachio
extento, et in furore effuso, regnabo super vos. 34 Et educam vos de populis,
et congregabo vos de terris in quibus dispersi estis : in manu valida, et in
brachio extento, et in furore effuso, regnabo super vos. 35 Et adducam vos
in desertum populorum, et judicabor vobiscum ibi facie ad faciem. 36 Sicut
judicio contendi adversum patres vestros in deserto terræ Ægypti, sic judicabo
vos, dicit Dominus Deus. 37 Et subjiciam vos sceptro meo, et inducam vos in
vinculis foederis. 38 Et eligam de vobis transgressores et impios, et de terra
incolatus eorum educam eos, et in terram Isra¨el non ingredientur : et scietis
quia ego Dominus. 39 Et vos, domus Isra¨el, hæc dicit Dominus Deus : Singuli
post idola vestra ambulate, et servite eis. Quod si et in hoc non audieritis
me, et nomen meum sanctum pollueritis ultra in muneribus vestris et in idolis
vestris : 40 in monte sancto meo, in monte excelso Isra¨el, ait Dominus Deus, ibi
serviet mihi omnis domus Isra¨el : omnes, inquam, in terra in qua placebunt
mihi : et ibi quæram primitias vestras, et initium decimarum vestrarum, in
omnibus sanctificationibus vestris. 41 In odorem suavitatis suscipiam vos, cum
eduxero vos de populis, et congregavero vos de terris in quas dispersi estis :
et sanctificabor in vobis in oculis nationum. 42 Et scietis quia ego Dominus,
cum induxero vos ad terram Isra¨el, in terram pro qua levavi manum meam
ut darem eam patribus vestris. 43 Et recordabimini ibi viarum vestrarum, et
omnium scelerum vestrorum, quibus polluti estis in eis : et displicebitis vobis
in conspectu vestro, in omnibus malitiis vestris quas fecistis. 44 Et scietis quia
ego Dominus, cum benefecero vobis propter nomen meum, et non secundum
vias vestras malas, neque secundum scelera vestra pessima, domus Isra¨el, ait
Dominus Deus.
45 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
46 Fili hominis, pone faciem tuam contra viam austri,
et stilla ad africum,
et propheta ad saltum agri meridiani.
47 Et dices saltui meridiano :
Audi verbum Domini :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego succendam in te ignem,
et comburam in te omne lignum viride,
et omne lignum aridum :
non extinguetur flamma succensionis :
et comburetur in ea omnis facies
1062
Ezechiel
ab austro usque ad aquilonem,
48 et videbit universa caro quia ego Dominus succendi eam,
nec extinguetur.
49 Et dixi : A, a, a, Domine Deus : ipsi dicunt de me : Numquid non per
parabolas loquitur iste ?
21Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
2 Fili hominis, pone faciem tuam ad Jerusalem,
et stilla ad sanctuaria,
et propheta contra humum Isra¨el.
3 Et dices terræ Isra¨el :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te,
et ejiciam gladium meum de vagina sua,
et occidam in te justum et impium.
4 Pro eo autem quod occidi in te justum et impium,
idcirco egredietur gladius meus de vagina sua
ad omnem carnem, ab austro usque ad aquilonem :
5 ut sciat omnis caro quia ego Dominus,
eduxi gladium meum de vagina sua irrevocabilem.
6 Et tu, fili hominis, ingemisce in contritione lumborum,
et in amaritudinibus ingemisce coram eis.
7 Cumque dixerint ad te : Quare tu gemis ?
dices : Pro auditu :
quia venit, et tabescet omne cor,
et dissolventur universæ manus,
et infirmabitur omnis spiritus,
et per cuncta genua fluent aquæ :
ecce venit, et fiet, ait Dominus Deus.
8 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 9 Fili hominis, propheta, et
dices : Hæc dicit Dominus Deus : loquere :
Gladius, gladius exacutus est, et limatus :
10 ut cædat victimas, exacutus est :
ut splendeat, limatus est :
qui moves sceptrum filii mei, succidisti omne lignum.
11 Et dedi eum ad levigandum, ut teneatur manu :
iste exacutus est gladius, et iste limatus est,
ut sit in manu interficientis.
12 Clama et ulula, fili hominis,
quia hic factus est in populo meo,
hic in cunctis ducibus Isra¨el qui fugerant :
gladio traditi sunt cum populo meo :
idcirco plaude super femur, 13 quia probatus est :
et hoc, cum sceptrum subverterit, et non erit,
dicit Dominus Deus.
14 Tu ergo, fili hominis, propheta,
et percute manu ad manum :
1063
Ezechiel
et duplicetur gladius,
ac triplicetur gladius interfectorum :
hic est gladius occisionis magnæ,
qui obstupescere eos facit
15 et corde tabescere,
et multiplicat ruinas.
In omnibus portis eorum dedi conturbationem gladii acuti,
et limati ad fulgendum,
amicti ad cædem.
16 Exacuere, vade ad dexteram sive ad sinistram,
quocumque faciei tuæ est appetitus.
17 Quin et ego plaudam manu ad manum,
et implebo indignationem meam :
ego Dominus locutus sum.
18 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 19 Et tu, fili hominis, pone tibi
duas vias, ut veniat gladius regis Babylonis : de terra una egredientur ambæ :
et manu capiet conjecturam ; in capite viæ civitatis conjiciet. 20 Viam pones ut
veniat gladius ad Rabbath filiorum Ammon, et ad Judam in Jerusalem munitissimam.
21 Stetit enim rex Babylonis in bivio, in capite duarum viarum, divinationem
quærens, commiscens sagittas : interrogavit idola, exta consuluit.
22 Ad dexteram ejus facta est divinatio super Jerusalem, ut ponat arietes, ut
aperiat os in cæde, ut elevet vocem in ululatu, ut ponat arietes contra portas, ut
comportet aggerem, ut ædificet munitiones. 23 Eritque quasi consulens frustra
oraculum in oculis eorum, et sabbatorum otium imitans : ipse autem recordabitur
iniquitatis ad capiendum. 24 Idcirco hæc dicit Dominus Deus : Pro eo
quod recordati estis iniquitatis vestræ, et revelastis prævaricationes vestras, et
apparuerunt peccata vestra in omnibus cogitationibus vestris, pro eo, inquam,
quod recordati estis, manu capiemini. 25 Tu autem, profane, impie dux Isra¨el,
cujus venit dies in tempore iniquitatis præfinita : 26 hæc dicit Dominus Deus :
Aufer cidarim, tolle coronam : nonne hæc est quæ humilem sublevavit, et
sublimem humiliavit ? 27 Iniquitatem, iniquitatem, iniquitatem ponam eam :
et hoc non factum est, donec veniret cujus est judicium, et tradam ei.
28 Et tu, fili hominis, propheta, et dic : Hæc dicit Dominus Deus ad filios
Ammon, et ad opprobrium eorum : et dices :
Mucro, mucro, evaginate ad occidendum :
limate ut interficias et fulgeas :
29 cum tibi viderentur vana,
et divinarentur mendacia,
ut dareris super colla vulneratorum impiorum,
quorum venit dies in tempore iniquitatis præfinita.
30 Revertere ad vaginam tuam,
in loco in quo creatus es :
in terra nativitatis tuæ judicabo te.
31 Et effundam super te indignationem meam ;
in igne furoris mei sufflabo in te :
daboque te in manus hominum insipientium,
et fabricantium interitum.
32 Igni eris cibus ;
sanguis tuus erit in medio terræ ;
1064
Ezechiel
oblivioni traderis :
quia ego Dominus locutus sum.
22Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 2 Et tu, fili hominis, nonne
judicas, nonne judicas civitatem sanguinum ? 3 Et ostendes ei omnes
abominationes suas, et dices : Hæc dicit Dominus Deus : Civitas effundens
sanguinem in medio sui, ut veniat tempus ejus : et quæ fecit idola contra
semetipsam, ut pollueretur. 4 In sanguine tuo, qui a te effusus est, deliquisti,
et in idolis tuis, quæ fecisti, polluta es : et appropinquare fecisti dies tuos,
et adduxisti tempus annorum tuorum : propterea dedi te opprobrium gentibus,
et irrisionem universis terris. 5 Quæ juxta sunt, et quæ procul a te,
triumphabunt de te, sordida, nobilis, grandis interitu. 6 Ecce principes Isra¨el
singuli in brachio suo fuerunt in te, ad effundendum sanguinem. 7 Patrem
et matrem contumeliis affecerunt : in te advenam calumniati sunt in medio
tui : pupillum et viduam contristaverunt apud te. 8 Sanctuaria mea sprevisti,
et sabbata mea polluisti. 9 Viri detractores fuerunt in te ad effundendum
sanguinem, et super montes comederunt in te : scelus operati sunt in medio
tui. 10 Verecundiora patris discooperuerunt in te ; immunditiam menstruatæ
humiliaverunt in te : 11 et unusquisque in uxorem proximi sui operatus est
abominationem, et socer nurum suam polluit nefarie : frater sororem suam,
filiam patris sui, oppressit in te. 12 Munera acceperunt apud te ad effundendum
sanguinem : usuram et superabundantiam accepisti, et avare proximos
tuos calumniabaris : meique oblita es, ait Dominus Deus. 13 Ecce complosi
manus meas super avaritiam tuam quam fecisti, et super sanguinem qui effusus
est in medio tui. 14 Numquid sustinebit cor tuum, aut prævalebunt
manus tuæ, in diebus quos ego faciam tibi ? Ego Dominus locutus sum, et
faciam. 15 Et dispergam te in nationes, et ventilabo te in terras, et deficere
faciam immunditiam tuam a te. 16 Et possidebo te in conspectu gentium : et
scies quia ego Dominus.
17 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 18 Fili hominis, versa
est mihi domus Isra¨el in scoriam : omnes isti æs, et stannum, et ferrum, et
plumbum in medio fornacis : scoria argenti facti sunt. 19 Propterea hæc dicit
Dominus Deus : Eo quod versi estis omnes in scoriam, propterea ecce ego congregabo
vos in medio Jerusalem, 20 congregatione argenti, et æris, et stanni, et
ferri, et plumbi, in medio fornacis, ut succendam in ea ignem ad conflandum.
Sic congregabo in furore meo, et in ira mea : et requiescam, et conflabo vos.
21 Et congregabo vos, et succendam vos in igne furoris mei, et conflabimini
in medio ejus. 22 Ut conflatur argentum in medio fornacis, sic eritis in medio
ejus : et scietis quia ego Dominus cum effuderim indignationem meam super
vos.
23 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 24 Fili hominis, dic ei : Tu
es terra immunda, et non compluta in die furoris. 25 Conjuratio prophetarum
in medio ejus : sicut leo rugiens, rapiensque prædam, animas devoraverunt :
opes et pretium acceperunt : viduas ejus multiplicaverunt in medio illius.
26 Sacerdotes ejus contempserunt legem meam, et polluerunt sanctuaria mea :
inter sanctum et profanum non habuerunt distantiam, et inter pollutum et
mundum non intellexerunt : et a sabbatis meis averterunt oculos suos, et
coinquinabar in medio eorum. 27 Principes ejus in medio illius quasi lupi
rapientes prædam ad effundendum sanguinem, et ad perdendas animas, et
avare ad sectanda lucra. 28 Prophetæ autem ejus liniebant eos absque tem-
1065
Ezechiel
peramento, videntes vana, et divinantes eis mendacium, dicentes : Hæc dicit
Dominus Deus : cum Dominus non sit locutus. 29 Populi terræ calumniabantur
calumniam, et rapiebant violenter : egenum et pauperem affligebant, et
advenam opprimebant calumnia absque judicio. 30 Et quæsivi de eis virum
qui interponeret sepem, et staret oppositus contra me pro terra, ne dissiparem
eam : et non inveni. 31 Et effudi super eos indignationem meam ; in igne iræ
meæ consumpsi eos : viam eorum in caput eorum reddidi, ait Dominus Deus.
23Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
2 Fili hominis, duæ mulieres filiæ matris unius fuerunt :
3 et fornicatæ sunt in Ægypto,
in adolescentia sua fornicatæ sunt :
ibi subacta sunt ubera earum,
et fractæ sunt mammæ pubertatis earum.
4 Nomina autem earum,
Oolla major, et Ooliba soror ejus minor :
et habui eas, et pepererunt filios et filias.
Porro earum nomina,
Samaria Oolla, et Jerusalem Ooliba.
5 Fornicata est igitur super me Oolla,
et insanivit in amatores suos,
in Assyrios propinquantes,
6 vestitos hyacintho,
principes et magistratus,
juvenes cupidinis,
universos equites, ascensores equorum.
7 Et dedit fornicationes suas super eos electos,
filios Assyriorum universos :
et in omnibus in quos insanivit,
in immunditiis eorum polluta est.
8 Insuper et fornicationes suas, quas habuerat in Ægypto, non
reliquit :
nam et illi dormierunt cum ea in adolescentia ejus,
et illi confregerunt ubera pubertatis ejus,
et effuderunt fornicationem suam super eam.
9 Propterea tradidi eam in manus amatorum suorum,
in manus filiorum Assur,
super quorum insanivit libidine.
10 Ipsi discooperuerunt ignominiam ejus,
filios et filias ejus tulerunt,
et ipsam occiderunt gladio :
et factæ sunt famosæ mulieres,
et judicia perpetraverunt in ea.
11 Quod cum vidisset soror ejus Ooliba,
plus quam illa insanivit libidine,
et fornicationem suam super fornicationem sororis suæ :
12 ad filios Assyriorum præbuit impudenter,
ducibus et magistratibus ad se venientibus,
indutis veste varia,
1066
Ezechiel
equitibus qui vectabantur equis,
et adolescentibus forma cunctis egregia.
13 Et vidi quod polluta esset via una ambarum.
14 Et auxit fornicationes suas :
cumque vidisset viros depictos in pariete,
imagines Chaldæorum expressas coloribus,
15 et accinctos balteis renes,
et tiaras tinctas in capitibus eorum,
formam ducum omnium,
similitudinem filiorum Babylonis,
terræque Chaldæorum, in qua orti sunt,
16 insanivit super eos concupiscentia oculorum suorum,
et misit nuntios ad eos in Chaldæam.
17 Cumque venissent ad eam filii Babylonis ad cubile mammarum,
polluerunt eam stupris suis :
et polluta est ab eis,
et saturata est anima ejus ab illis.
18 Denudavit quoque fornicationes suas,
et discooperuit ignominiam suam :
et recessit anima mea ab ea,
sicut recesserat anima mea a sorore ejus :
19 multiplicavit enim fornicationes suas,
recordans dies adolescentiæ suæ,
quibus fornicata est in terra Ægypti.
20 Et insanivit libidine super concubitum eorum,
quorum carnes sunt ut carnes asinorum,
et sicut fluxus equorum fluxus eorum.
21 Et visitasti scelus adolescentiæ tuæ,
quando subacta sunt in Ægypto ubera tua,
et confractæ sunt mammæ pubertatis tuæ.
22 Propterea, Ooliba, hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego suscitabo omnes amatores tuos contra te,
de quibus satiata est anima tua,
et congregabo eos adversum te in circuitu :
23 filios Babylonis, et universos Chaldæos,
nobiles, tyrannosque, et principes,
omnes filios Assyriorum,
juvenes forma egregia,
duces et magistratus universos,
principes principum, et nominatos ascensores equorum :
24 et venient super te instructi curru et rota,
multitudo populorum :
lorica, et clypeo, et galea armabuntur contra te undique :
et dabo coram eis judicium,
et judicabunt te judiciis suis.
25 Et ponam zelum meum in te,
quem exercent tecum in furore :
nasum tuum et aures tuas præcident,
et quæ remanserint, gladio concident.
1067
Ezechiel
Ipsi filios tuos et filias tuas capient,
et novissimum tuum devorabitur igni :
26 et denudabunt te vestimentis tuis,
et tollent vasa gloriæ tuæ.
27 Et requiescere faciam scelus tuum de te,
et fornicationem tuam de terra Ægypti :
nec levabis oculos tuos ad eos,
et Ægypti non recordaberis amplius.
28 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego tradam te in manus eorum quos odisti,
in manus de quibus satiata est anima tua.
29 Et agent tecum in odio,
et tollent omnes labores tuos,
et dimittent te nudam et ignominia plenam :
et revelabitur ignominia fornicationum tuarum,
scelus tuum, et fornicationes tuæ.
30 Fecerunt hæc tibi,
quia fornicata es post gentes
inter quas polluta es in idolis earum.
31 In via sororis tuæ ambulasti,
et dabo calicem ejus in manu tua.
32 Hæc dicit Dominus Deus :
Calicem sororis tuæ bibes profundum et latum :
eris in derisum et in subsannationem quæ est capacissima.
33 Ebrietate et dolore repleberis :
calice moeroris et tristitiæ,
calice sororis tuæ Samariæ.
34 Et bibes illum, et epotabis usque ad fæces :
et fragmenta ejus devorabis,
et ubera tua lacerabis,
quia ego locutus sum, ait Dominus Deus.
35 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Quia oblita es mei,
et projecisti me post corpus tuum,
tu quoque porta scelus tuum et fornicationes tuas.
36 Et ait Dominus ad me, dicens :
Fili hominis, numquid judicas Oollam et Oolibam,
et annuntias eis scelera earum ?
37 Quia adulteratæ sunt, et sanguis in manibus earum,
et cum idolis suis fornicatæ sunt :
insuper et filios suos quos genuerunt mihi,
obtulerunt eis ad devorandum.
38 Sed et hoc fecerunt mihi :
polluerunt sanctuarium meum in die illa,
et sabbata mea profanaverunt.
39 Cumque immolarent filios suos idolis suis,
et ingrederentur sanctuarium meum in die illa ut polluerent illud,
etiam hæc fecerunt in medio domus meæ.
1068
Ezechiel
40 Miserunt ad viros venientes de longe,
ad quos nuntium miserant :
itaque ecce venerunt quibus te lavisti,
et circumlinisti stibio oculos tuos,
et ornata es mundo muliebri.
41 Sedisti in lecto pulcherrimo,
et mensa ornata est ante te :
thymiama meum et unguentum meum posuisti super eam.
42 Et vox multitudinis exsultantis erat in ea :
et in viris, qui de multitudine hominum adducebantur,
et veniebant de deserto,
posuerunt armillas in manibus eorum,
et coronas speciosas in capitibus eorum.
43 Et dixi ei, quæ attrita est in adulteriis :
Nunc fornicabitur in fornicatione sua etiam hæc.
44 Et ingressi sunt ad eam quasi ad mulierem meretricem :
sic ingrediebantur ad Oollam et Oolibam, mulieres nefarias.
45 Viri ergo justi sunt :
hi judicabunt eas judicio adulterarum,
et judicio effundentium sanguinem :
quia adulteræ sunt,
et sanguis in manibus earum.
46 Hæc enim dicit Dominus Deus :
Adduc ad eas multitudinem,
et trade eas in tumultum et in rapinam.
47 Et lapidentur lapidibus populorum,
et confodiantur gladiis eorum :
filios et filias earum interficient,
et domos earum igne succendent.
48 Et auferam scelus de terra,
et discent omnes mulieres ne faciant secundum scelus earum.
49 Et dabunt scelus vestrum super vos,
et peccata idolorum vestrorum portabitis :
et scietis quia ego Dominus Deus.
24 Et factum est verbum Domini ad me in anno nono, in mense decimo,
decima die mensis, dicens : 2 Fili hominis, scribe tibi nomen diei hujus,
in qua confirmatus est rex Babylonis adversum Jerusalem hodie. 3 Et dices
per proverbium ad domum irritatricem parabolam, et loqueris ad eos : Hæc
dicit Dominus Deus : Pone ollam ; pone, inquam, et mitte in eam aquam.
4 Congere frusta ejus in eam, omnem partem bonam, femur et armum, electa
et ossibus plena. 5 Pinguissimum pecus assume, compone quoque strues ossium
sub ea : efferbuit coctio ejus, et discocta sunt ossa illius in medio ejus.
6 Propterea hæc dicit Dominus Deus : Væ civitati sanguinum, ollæ cujus rubigo
in ea est, et rubigo ejus non exivit de ea ! per partes et per partes suas
ejice eam : non cecidit super eam sors. 7 Sanguis enim ejus in medio ejus est ;
super limpidissimam petram effudit illum : non effudit illum super terram, ut
possit operiri pulvere. 8 Ut superinducerem indignationem meam, et vindicta
ulciscerer, dedi sanguinem ejus super petram limpidissimam, ne operiretur.
9 Propterea hæc dicit Dominus Deus : Væ civitati sanguinum, cujus ego gran-
1069
Ezechiel
dem faciam pyram ! 10 Congere ossa, quæ igne succendam : consumentur
carnes, et coquetur universa compositio, et ossa tabescent. 11 Pone quoque
eam super prunas vacuam, ut incalescat, et liquefiat æs ejus, et confletur in
medio ejus inquinamentum ejus, et consumatur rubigo ejus. 12 Multo labore
sudatum est, et non exivit de ea nimia rubigo ejus, neque per ignem. 13 Immunditia
tua execrabilis, quia mundare te volui, et non es mundata a sordibus
tuis : sed nec mundaberis prius, donec quiescere faciam indignationem meam
in te. 14 Ego Dominus locutus sum : veniet, et faciam : non transeam, nec
parcam, nec placabor : juxta vias tuas, et juxta adinventiones tuas judicabo te,
dicit Dominus.
15 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 16 Fili hominis, ecce ego
tollo a te desiderabile oculorum tuorum in plaga : et non planges, neque
plorabis, neque fluent lacrimæ tuæ. 17 Ingemisce tacens : mortuorum luctum
non facies : corona tua circumligata sit tibi, et calceamenta tua erunt in pedibus
tuis : nec amictu ora velabis, nec cibos lugentium comedes. 18 Locutus
sum ergo ad populum mane, et mortua est uxor mea vespere : fecique mane
sicut præceperat mihi. 19 Et dixit ad me populus : Quare non indicas nobis
quid ista significent quæ tu facis ? 20 Et dixi ad eos : Sermo Domini factus est
ad me, dicens : 21 Loquere domui Isra¨el : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego
polluam sanctuarium meum, superbiam imperii vestri, et desiderabile oculorum
vestrorum, et super quo pavet anima vestra : filii vestri et filiæ vestræ
quas reliquistis, gladio cadent. 22 Et facietis sicut feci : ora amictu non velabitis,
et cibos lugentium non comedetis : 23 coronas habebitis in capitibus vestris, et
calceamenta in pedibus : non plangetis, neque flebitis, sed tabescetis in iniquitatibus
vestris, et unusquisque gemet ad fratrem suum. 24 Eritque Ezechiel
vobis in portentum : juxta omnia quæ fecit, facietis cum venerit istud : et scietis
quia ego Dominus Deus. 25 Et tu, fili hominis, ecce in die qua tollam ab eis
fortitudinem eorum, et gaudium dignitatis, et desiderium oculorum eorum,
super quo requiescunt animæ eorum, filios et filias eorum : 26 in die illa, cum
venerit fugiens ad te ut annuntiet tibi : 27 in die, inquam illa, aperietur os tuum
cum eo qui fugit, et loqueris, et non silebis ultra : erisque eis in portentum, et
scietis quia ego Dominus.
25 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, pone faciem
tuam contra filios Ammon, et prophetabis de eis. 3 Et dices filiis
Ammon :
Audite verbum Domini Dei.
Hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod dixisti : Euge, euge,
super sanctuarium meum, quia pollutum est ;
et super terram Isra¨el, quoniam desolata est ;
et super domum Juda, quoniam ducti sunt in captivitatem :
4 idcirco ego tradam te filiis orientalibus in hæreditatem :
et collocabunt caulas suas in te,
et ponent in te tentoria sua :
ipsi comedent fruges tuas,
et ipsi bibent lac tuum.
5 Daboque Rabbath in habitaculum camelorum,
et filios Ammon in cubile pecorum :
et scietis quia ego Dominus.
1070
Ezechiel
6 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod plausisti manu et percussisti pede,
et gavisa es ex toto affectu super terram Isra¨el,
7 idcirco ecce ego extendam manum meam super te,
et tradam te in direptionem gentium,
et interficiam te de populis,
et perdam de terris, et conteram :
et scies quia ego Dominus.
8 Hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod dixerunt Moab et Seir :
Ecce sicut omnes gentes, domus Juda :
9 idcirco ecce ego aperiam humerum Moab de civitatibus,
de civitatibus, inquam, ejus, et de finibus ejus,
inclytas terræ Bethiesimoth, et Beelmeon, et Cariathaim,
10 filiis orientis cum filiis Ammon,
et dabo eam in hæreditatem,
ut non sit ultra memoria filiorum Ammon in gentibus.
11 Et in Moab faciam judicia,
et scient quia ego Dominus.
12 Hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod fecit Idumæa ultionem ut se vindicaret de filiis Juda,
peccavitque delinquens,
et vindictam expetivit de eis :
13 idcirco hæc dicit Dominus Deus :
Extendam manum meam super Idumæam,
et auferam de ea hominem et jumentum,
et faciam eam desertam ab austro :
et qui sunt in Dedan, gladio cadent.
14 Et dabo ultionem meam super Idumæam
per manum populi mei Isra¨el :
et facient in Edom juxta iram meam et furorem meum,
et scient vindictam meam,
dicit Dominus Deus.
15 Hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod fecerunt Palæstini vindictam,
et ulti se sunt toto animo,
interficientes, et implentes inimicitias veteres,
16 propterea hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego extendam manum meam super Palæstinos,
et interficiam interfectores,
et perdam reliquias maritimæ regionis,
17 faciamque in eis ultiones magnas,
arguens in furore :
et scient quia ego Dominus,
cum dedero vindictam meam super eos.
1071
Ezechiel
26Et factum est in undecimo anno, prima mensis : factus est sermo Domini
ad me, dicens :
2 Fili hominis, pro eo quod dixit Tyrus de Jerusalem :
Euge, confractæ sunt portæ populorum,
conversa est ad me :
implebor ; deserta est :
3 propterea hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego super te, Tyre,
et ascendere faciam ad te gentes multas,
sicut ascendit mare fluctuans.
4 Et dissipabunt muros Tyri,
et destruent turres ejus :
et radam pulverem ejus de ea,
et dabo eam in limpidissimam petram.
5 Siccatio sagenarum erit in medio maris,
quia ego locutus sum, ait Dominus Deus :
et erit in direptionem gentibus.
6 Filiæ quoque ejus quæ sunt in agro,
gladio interficientur :
et scient quia ego Dominus.
7 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego adducam ad Tyrum
Nabuchodonosor regem Babylonis ab aquilone,
regem regum,
cum equis, et curribus, et equitibus,
et coetu, populoque magno.
8 Filias tuas quæ sunt in agro, gladio interficiet,
et circumdabit te munitionibus,
et comportabit aggerem in gyro,
et elevabit contra te clypeum :
9 et vineas et arietes temperabit in muros tuos,
et turres tuas destruet in armatura sua.
10 Inundatione equorum ejus operiet te pulvis eorum :
a sonitu equitum, et rotarum, et curruum, movebuntur muri tui,
cum ingressus fuerit portas tuas quasi per introitum urbis
dissipatæ.
11 Ungulis equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas :
populum tuum gladio cædet,
et statuæ tuæ nobiles in terram corruent.
12 Vastabunt opes tuas,
diripient negotiationes tuas,
et destruent muros tuos,
et domos tuas præclaras subvertent :
et lapides tuos, et ligna tua, et pulverem tuum
in medio aquarum ponent.
13 Et quiescere faciam multitudinem canticorum tuorum :
et sonitus cithararum tuarum non audietur amplius.
14 Et dabo te in limpidissimam petram,
1072
Ezechiel
siccatio sagenarum eris,
nec ædificaberis ultra,
quia ego locutus sum, ait Dominus Deus.
15 Hæc dicit Dominus Deus Tyro :
Numquid non a sonitu ruinæ tuæ,
et gemitu interfectorum tuorum,
cum occisi fuerint in medio tui,
commovebuntur insulæ ?
16 Et descendent de sedibus suis omnes principes maris,
et auferent exuvias suas,
et vestimenta sua varia abjicient,
et induentur stupore :
in terra sedebunt,
et attoniti super repentino casu tuo admirabuntur :
17 et assumentes super te lamentum, dicent tibi :
Quomodo peristi, quæ habitas in mari, urbs inclyta,
quæ fuisti fortis in mari cum habitatoribus tuis,
quos formidabant universi ?
18 Nunc stupebunt naves in die pavoris tui,
et turbabuntur insulæ in mari,
eo quod nullus egrediatur ex te.
19 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Cum dedero te urbem desolatam,
sicut civitates quæ non habitantur ;
et adduxero super te abyssum,
et operuerint te aquæ multæ ;
20 et detraxero te cum his qui descendunt in lacum
ad populum sempiternum ;
et collocavero te in terra novissima sicut solitudines veteres,
cum his qui deducuntur in lacum,
ut non habiteris ;
porro cum dedero gloriam in terra viventium :
21 in nihilum redigam te, et non eris :
et requisita non invenieris ultra in sempiternum,
dicit Dominus Deus.
27 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 2 Tu ergo, fili hominis,
assume super Tyrum lamentum : 3 et dices Tyro, quæ habitat in introitu
maris, negotiationi populorum ad insulas multas :
Hæc dicit Dominus Deus :
O Tyre, tu dixisti : Perfecti decoris ego sum,
4 et in corde maris sita.
Finitimi tui qui te ædificaverunt, impleverunt decorem tuum :
5 abietibus de Sanir exstruxerunt te cum omnibus tabulatis maris :
cedrum de Libano tulerunt ut facerent tibi malum.
6 Quercus de Basan dolaverunt in remos tuos,
et transtra tua fecerunt tibi ex ebore indico,
et prætoriola de insulis Italiæ.
7 Byssus varia de Ægypto texta est tibi in velum
1073
Ezechiel
ut poneretur in malo :
hyacinthus et purpura de insulis Elisa
facta sunt operimentum tuum.
8 Habitatores Sidonis et Aradii fuerunt remiges tui :
sapientes tui, Tyre, facti sunt gubernatores tui.
9 Senes Giblii et prudentes ejus
habuerunt nautas ad ministerium variæ supellectilis tuæ :
omnes naves maris, et nautæ earum,
fuerunt in populo negotiationis tuæ.
10 Persæ, et Lydii, et Libyes erant in exercitu tuo
viri bellatores tui :
clypeum et galeam suspenderunt in te pro ornatu tuo.
11 Filii Aradii cum exercitu tuo erant super muros tuos in circuitu :
sed et Pigmæi qui erant in turribus tuis,
pharetras suas suspenderunt in muris tuis per gyrum :
ipsi compleverunt pulchritudinem tuam.
12 Carthaginenses negotiatores tui,
a multitudine cunctarum divitiarum,
argento, ferro, stanno, plumboque
repleverunt nundinas tuas.
13 Græcia, Thubal, et Mosoch, ipsi institores tui :
mancipia, et vasa ærea advexerunt populo tuo.
14 De domo Thogorma, equos, et equites, et mulos
adduxerunt ad forum tuum.
15 Filii Dedan negotiatores tui ;
insulæ multæ, negotiatio manus tuæ :
dentes eburneos et hebeninos commutaverunt in pretio tuo.
16 Syrus negotiator tuus propter multitudinem operum tuorum :
gemmam, et purpuram, et scutulata,
et byssum, et sericum, et chodchod
proposuerunt in mercatu tuo.
17 Juda et terra Isra¨el, ipsi institores tui in frumento primo :
balsamum, et mel, et oleum, et resinam
proposuerunt in nundinis tuis.
18 Damascenus negotiator tuus in multitudine operum tuorum,
in multitudine diversarum opum,
in vino pingui, in lanis coloris optimi.
19 Dan, et Græcia, et Mosel,
in nundinis tuis proposuerunt ferrum fabrefactum :
stacte et calamus in negotiatione tua.
20 Dedan institores tui in tapetibus ad sedendum.
21 Arabia et universi principes Cedar,
ipsi negotiatores manus tuæ :
cum agnis, et arietibus, et hædis,
venerunt ad te negotiatores tui.
22 Venditores Saba et Reema, ipsi negotiatores tui :
cum universis primis aromatibus, et lapide pretioso, et auro,
quod proposuerunt in mercatu tuo.
23 Haran, et Chene, et Eden, negotiatores tui ;
Saba, Assur, et Chelmad venditores tui.
1074
Ezechiel
24 Ipsi negotiatores tui multifariam,
involucris hyacinthi, et polymitorum,
gazarumque pretiosarum,
quæ obvolutæ et astrictæ erant funibus :
cedros quoque habebant in negotiationibus tuis.
25 Naves maris, principes tui in negotiatione tua :
et repleta es, et glorificata nimis in corde maris.
26 In aquis multis adduxerunt te remiges tui :
ventus auster contrivit te in corde maris.
27 Divitiæ tuæ, et thesauri tui,
et multiplex instrumentum tuum :
nautæ tui et gubernatores tui,
qui tenebant supellectilem tuam,
et populo tuo præerant :
viri quoque bellatores tui, qui erant in te,
cum universa multitudine tua quæ est in medio tui,
cadent in corde maris in die ruinæ tuæ :
28 a sonitu clamoris gubernatorum tuorum conturbabuntur
classes.
29 Et descendent de navibus suis omnes qui tenebant remum :
nautæ et universi gubernatores maris in terra stabunt.
30 Et ejulabunt super te voce magna :
et clamabunt amare,
et superjacient pulverem capitibus suis,
et cinere conspergentur.
31 Et radent super te calvitium,
et accingentur ciliciis :
et plorabunt te in amaritudine animæ, ploratu amarissimo.
32 Et assument super te carmen lugubre,
et plangent te :
Quæ est ut Tyrus, quæ obmutuit in medio maris ?
33 Quæ in exitu negotiationum tuarum de mari
implesti populos multos :
in multitudine divitiarum tuarum, et populorum tuorum,
ditasti reges terræ.
34 Nunc contrita es a mari :
in profundis aquarum opes tuæ,
et omnis multitudo tua quæ erat in medio tui, ceciderunt.
35 Universi habitatores insularum obstupuerunt super te,
et reges earum omnes tempestate perculsi mutaverunt vultus.
36 Negotiatores populorum sibilaverunt super te :
ad nihilum deducta es,
et non eris usque in perpetuum.
28 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, dic principi
Tyri :
Hæc dicit Dominus Deus :
Eo quod elevatum est cor tuum,
1075
Ezechiel
et dixisti : Deus ego sum,
et in cathedra Dei sedi in corde maris,
cum sis homo, et non deus :
et dedisti cor tuum quasi cor Dei :
3 ecce sapientior es tu Daniele :
omne secretum non est absconditum a te :
4 in sapientia et prudentia tua fecisti tibi fortitudinem,
et acquisisti aurum et argentum in thesauris tuis :
5 in multitudine sapientiæ tuæ,
et in negotiatione tua multiplicasti tibi fortitudinem,
et elevatum est cor tuum in robore tuo :
6 propterea hæc dicit Dominus Deus :
Eo quod elevatum est cor tuum quasi cor dei,
7 idcirco ecce ego adducam super te alienos,
robustissimos gentium :
et nudabunt gladios suos super pulchritudinem sapientiæ tuæ,
et polluent decorem tuum.
8 Interficient, et detrahent te :
et morieris in interitu occisorum in corde maris.
9 Numquid dicens loqueris : Deus ego sum,
coram interficientibus te,
cum sis homo, et non deus,
in manu occidentium te ?
10 Morte incircumcisorum morieris in manu alienorum,
quia ego locutus sum, ait Dominus Deus.
11 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : Fili hominis, leva planctum
super regem Tyri, 12 et dices ei :
Hæc dicit Dominus Deus :
Tu signaculum similitudinis,
plenus sapientia, et perfectus decore.
13 In deliciis paradisi Dei fuisti :
omnis lapis pretiosus operimentum tuum,
sardius, topazius, et jaspis,
chrysolithus, et onyx, et beryllus,
sapphirus, et carbunculus, et smaragdus :
aurum, opus decoris tui :
et foramina tua, in die qua conditus es, præparata sunt.
14 Tu cherub extentus, et protegens,
et posui te in monte sancto Dei :
in medio lapidum ignitorum ambulasti,
15 perfectus in viis tuis a die conditionis tuæ,
donec inventa est iniquitas in te.
16 In multitudine negotiationis tuæ
repleta sunt interiora tua iniquitate, et peccasti :
et ejeci te de monte Dei,
et perdidi te, o cherub protegens, de medio lapidum ignitorum.
17 Et elevatum est cor tuum in decore tuo ;
perdidisti sapientiam tuam in decore tuo :
in terram projeci te ;
1076
Ezechiel
ante faciem regum dedi te ut cernerent te.
18 In multitudine iniquitatum tuarum,
et iniquitate negotiationis tuæ,
polluisti sanctificationem tuam :
producam ergo ignem de medio tui, qui comedat te,
et dabo te in cinerem super terram,
in conspectu omnium videntium te.
19 Omnes qui viderint te in gentibus, obstupescent super te :
nihili factus es, et non eris in perpetuum.
20 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 21 Fili hominis, pone faciem
tuam contra Sidonem, et prophetabis de ea : 22 et dices :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te, Sidon,
et glorificabor in medio tui :
et scient quia ego Dominus,
cum fecero in ea judicia,
et sanctificatus fuero in ea.
23 Et immittam ei pestilentiam,
et sanguinem in plateis ejus :
et corruent interfecti in medio ejus gladio per circuitum,
et scient quia ego Dominus.
24 Et non erit ultra domui Isra¨el offendiculum amaritudinis,
et spina dolorem inferens undique
per circuitum eorum qui adversantur eis :
et scient quia ego Dominus Deus.
25 Hæc dicit Dominus Deus :
Quando congregavero domum Isra¨el
de populis in quibus dispersi sunt,
sanctificabor in eis coram gentibus :
et habitabunt in terra sua,
quam dedi servo meo Jacob :
26 et habitabunt in ea securi,
et ædificabunt domos, et plantabunt vineas,
et habitabunt confidenter,
cum fecero judicia in omnibus qui adversantur eis per circuitum :
et scient quia ego Dominus Deus eorum.
29 In anno decimo, decimo mense, undecima die mensis, factum est verbum
Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, pone faciem tuam contra
Pharaonem regem Ægypti, et prophetabis de eo, et de Ægypto universa.
3 Loquere, et dices :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te, Pharao rex Ægypti, draco magne,
qui cubas in medio fluminum tuorum, et dicis :
Meus est fluvius, et ego feci memetipsum.
4 Et ponam frenum in maxillis tuis,
et agglutinabo pisces fluminum tuorum squamis tuis,
et extraham te de medio fluminum tuorum,
1077
Ezechiel
et universi pisces tui squamis tuis adhærebunt.
5 Et projiciam te in desertum,
et omnes pisces fluminis tui :
super faciem terræ cades ;
non colligeris, neque congregaberis :
bestiis terræ et volatilibus cæli dedi te ad devorandum.
6 Et scient omnes habitatores Ægypti quia ego Dominus,
pro eo quod fuisti baculus arundineus domui Isra¨el :
7 quando apprehenderunt te manu, et confractus es,
et lacerasti omnem humerum eorum :
et innitentibus eis super te comminutus es,
et dissolvisti omnes renes eorum.
8 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego adducam super te gladium,
et interficiam de te hominem et jumentum.
9 Et erit terra Ægypti in desertum et in solitudinem :
et scient quia ego Dominus,
pro eo quod dixeris : Fluvius meus est, et ego feci eum.
10 Idcirco ecce ego ad te, et ad flumina tua :
daboque terram Ægypti in solitudines,
gladio dissipatam,
a turre Syenes usque ad terminos Æthiopiæ.
11 Non pertransibit eam pes hominis,
neque pes jumenti gradietur in ea,
et non habitabitur quadraginta annis.
12 Daboque terram Ægypti desertam in medio terrarum
desertarum,
et civitates ejus in medio urbium subversarum,
et erunt desolatæ quadraginta annis :
et dispergam Ægyptios in nationes,
et ventilabo eos in terras.
13 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Post finem quadraginta annorum congregabo Ægyptum
de populis in quibus dispersi fuerant.
14 Et reducam captivitatem Ægypti,
et collocabo eos in terra Phathures,
in terra nativitatis suæ,
et erunt ibi in regnum humile.
15 Inter cetera regna erit humillima,
et non elevabitur ultra super nationes,
et imminuam eos ne imperent gentibus.
16 Neque erunt ultra domui Isra¨el in confidentia,
docentes iniquitatem ut fugiant, et sequantur eos :
et scient quia ego Dominus Deus.
17 Et factum est in vigesimo et septimo anno, in primo, in una mensis :
factum est verbum Domini ad me, dicens :
18 Fili hominis, Nabuchodonosor rex Babylonis
servire fecit exercitum suum servitute magna adversum Tyrum :
omne caput decalvatum, et omnis humerus depilatus est :
1078
Ezechiel
et merces non est reddita ei, neque exercitui ejus, de Tyro,
pro servitute qua servivit mihi adversus eam.
19 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego dabo Nabuchodonosor regem Babylonis in terra Ægypti :
et accipiet multitudinem ejus,
et deprædabitur manubias ejus,
et diripiet spolia ejus :
et erit merces exercitui illius,
20 et operi quo servivit adversus eam :
dedi ei terram Ægypti pro eo quod laboraverit mihi,
ait Dominus Deus.
21 In die illo pullulabit cornu domui Isra¨el,
et tibi dabo apertum os in medio eorum,
et scient quia ego Dominus.
30 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, propheta,
et dic :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ululate : Væ, væ diei !
3 quia juxta est dies,
et appropinquat dies Domini, dies nubis :
tempus gentium erit.
4 Et veniet gladius in Ægyptum,
et erit pavor in Æthiopia,
cum ceciderint vulnerati in Ægypto,
et ablata fuerit multitudo illius,
et destructa fundamenta ejus.
5 Æthiopia, et Libya, et Lydi,
et omne reliquum vulgus,
et Chub, et filii terræ foederis,
cum eis gladio cadent.
6 Hæc dicit Dominus Deus :
Et corruent fulcientes Ægyptum,
et destruetur superbia imperii ejus :
a turre Syenes gladio cadent in ea,
ait Dominus Deus exercituum.
7 Et dissipabuntur in medio terrarum desolatarum,
et urbes ejus in medio civitatum desertarum erunt :
8 et scient quia ego Dominus,
cum dedero ignem in Ægypto,
et attriti fuerint omnes auxiliatores ejus.
9 In die illa egredientur nuntii a facie mea in trieribus
ad conterendam Æthiopiæ confidentiam :
et erit pavor in eis in die Ægypti,
quia absque dubio veniet.
10 Hæc dicit Dominus Deus :
Cessare faciam multitudinem Ægypti
in manu Nabuchodonosor regis Babylonis.
11 Ipse et populus ejus cum eo, fortissimi gentium,
1079
Ezechiel
adducentur ad disperdendam terram :
et evaginabunt gladios suos super Ægyptum,
et implebunt terram interfectis.
12 Et faciam alveos fluminum aridos,
et tradam terram in manus pessimorum :
et dissipabo terram et plenitudinem ejus
manu alienorum :
ego Dominus locutus sum.
13 Hæc dicit Dominus Deus :
Et disperdam simulacra,
et cessare faciam idola de Memphis :
et dux de terra Ægypti non erit amplius,
et dabo terrorem in terra Ægypti.
14 Et disperdam terram Phathures,
et dabo ignem in Taphnis,
et faciam judicia in Alexandria.
15 Et effundam indignationem meam super Pelusium, robur
Ægypti,
et interficiam multitudinem Alexandriæ.
16 Et dabo ignem in Ægypto :
quasi parturiens dolebit Pelusium,
et Alexandria erit dissipata,
et in Memphis angustiæ quotidianæ.
17 Juvenes Heliopoleos et Bubasti gladio cadent,
et ipsæ captivæ ducentur.
18 Et in Taphnis nigrescet dies,
cum contrivero ibi sceptra Ægypti,
et defecerit in ea superbia potentiæ ejus :
ipsam nubes operiet,
filiæ autem ejus in captivitatem ducentur.
19 Et judicia faciam in Ægypto :
et scient quia ego Dominus.
20 Et factum est in undecimo anno, in primo mense, in septima mensis :
factum est verbum Domini ad me, dicens :
21 Fili hominis, brachium Pharaonis regis Ægypti confregi,
et ecce non est obvolutum ut restitueretur ei sanitas,
ut ligaretur pannis, et fasciaretur linteolis,
ut recepto robore posset tenere gladium.
22 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad Pharaonem regem Ægypti,
et comminuam brachium ejus forte, sed confractum :
et dejiciam gladium de manu ejus,
23 et dispergam Ægyptum in gentibus,
et ventilabo eos in terris.
24 Et confortabo brachia regis Babylonis,
daboque gladium meum in manu ejus,
et confringam brachia Pharaonis,
et gement gemitibus interfecti coram facie ejus.
25 Et confortabo brachia regis Babylonis,
1080
Ezechiel
et brachia Pharaonis concident :
et scient quia ego Dominus,
cum dedero gladium meum in manu regis Babylonis,
et extenderit eum super terram Ægypti.
26 Et dispergam Ægyptum in nationes,
et ventilabo eos in terras :
et scient quia ego Dominus.
31 Et factum est in anno undecimo, tertio mense, una mensis : factum est
verbum Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, dic Pharaoni regi Ægypti
et populo ejus :
Cui similis factus es in magnitudine tua ?
3 ecce Assur quasi cedrus in Libano,
pulcher ramis, et frondibus nemorosus, excelsusque altitudine,
et inter condensas frondes elevatum est cacumen ejus.
4 Aquæ nutrierunt illum ;
abyssus exaltavit illum :
flumina ejus manabant in circuitu radicum ejus,
et rivos suos emisit ad universa ligna regionis.
5 Propterea elevata est altitudo ejus super omnia ligna regionis,
et multiplicata sunt arbusta ejus,
et elevati sunt rami ejus præ aquis multis.
6 Cumque extendisset umbram suam,
in ramis ejus fecerunt nidos omnia volatilia cæli :
et sub frondibus ejus genuerunt omnes bestiæ saltuum,
et sub umbraculo illius habitabat coetus gentium plurimarum.
7 Eratque pulcherrimus in magnitudine sua,
et in dilatatione arbustorum suorum :
erat enim radix illius juxta aquas multas.
8 Cedri non fuerunt altiores illo in paradiso Dei ;
abietes non adæquaverunt summitatem ejus,
et platani non fuerunt æquæ frondibus illius :
omne lignum paradisi Dei non est assimilatum illi,
et pulchritudini ejus.
9 Quoniam speciosum feci eum,
et multis condensisque frondibus,
et æmulata sunt eum omnia ligna voluptatis
quæ erant in paradiso Dei.
10 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod sublimatus est in altitudine,
et dedit summitatem suam virentem atque condensam,
et elevatum est cor ejus in altitudine sua :
11 tradidi eum in manu fortissimi gentium :
faciens faciet ei :
juxta impietatem ejus ejeci eum.
12 Et succident eum alieni,
et crudelissimi nationum,
et projicient eum super montes :
1081
Ezechiel
et in cunctis convallibus corruent rami ejus,
et confringentur arbusta ejus in universis rupibus terræ :
et recedent de umbraculo ejus omnes populi terræ,
et relinquent eum.
13 In ruina ejus habitaverunt omnia volatilia cæli,
et in ramis ejus fuerunt universæ bestiæ regionis.
14 Quam ob rem non elevabuntur in altitudine sua omnia ligna
aquarum,
nec ponent sublimitatem suam inter nemorosa atque frondosa,
nec stabunt in sublimitate sua omnia quæ irrigantur aquis :
quia omnes traditi sunt in mortem ad terram ultimam,
in medio filiorum hominum,
ad eos qui descendunt in lacum.
15 Hæc dicit Dominus Deus :
In die quando descendit ad inferos, induxi luctum :
operui eum abysso,
et prohibui flumina ejus,
et co¨ercui aquas multas :
contristatus est super eum Libanus,
et omnia ligna agri concussa sunt.
16 A sonitu ruinæ ejus commovi gentes
cum deducerem eum ad infernum
cum his qui descendebant in lacum :
et consolata sunt in terra infima
omnia ligna voluptatis egregia atque præclara in Libano,
universa quæ irrigabantur aquis.
17 Nam et ipsi cum eo descendent in infernum ad interfectos
gladio :
et brachium uniuscujusque sedebit sub umbraculo ejus
in medio nationum.
18 Cui assimilatus es, o inclyte atque sublimis inter ligna
voluptatis ?
ecce deductus es cum lignis voluptatis ad terram ultimam :
in medio incircumcisorum dormies,
cum eis qui interfecti sunt gladio :
ipse est Pharao, et omnis multitudo ejus,
dicit Dominus Deus.
32 Et factum est, duodecimo anno, in mense duodecimo, in una mensis
: factum est verbum Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, assume
lamentum super Pharaonem regem Ægypti, et dices ad eum :
Leoni gentium assimilatus es,
et draconi qui est in mari :
et ventilabas cornu in fluminibus tuis,
et conturbabas aquas pedibus tuis,
et conculcabas flumina earum.
3 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Expandam super te rete meum in multitudine populorum
multorum,
1082
Ezechiel
et extraham te in sagena mea.
4 Et projiciam te in terram ;
super faciem agri abjiciam te :
et habitare faciam super te omnia volatilia cæli,
et saturabo de te bestias universæ terræ.
5 Et dabo carnes tuas super montes,
et implebo colles tuos sanie tua.
6 Et irrigabo terram foetore sanguinis tui super montes,
et valles implebuntur ex te.
7 Et operiam, cum extinctus fueris, cælum,
et nigrescere faciam stellas ejus :
solem nube tegam,
et luna non dabit lumen suum.
8 Omnia luminaria cæli moerere faciam super te,
et dabo tenebras super terram tuam,
dicit Dominus Deus,
cum ceciderint vulnerati tui in medio terræ,
ait Dominus Deus.
9 Et irritabo cor populorum multorum,
cum induxero contritionem tuam in gentibus super terras quas
nescis.
10 Et stupescere faciam super te populos multos,
et reges eorum horrore nimio formidabunt super te,
cum volare coeperit gladius meus super facies eorum :
et obstupescent repente singuli pro anima sua in die ruinæ tuæ.
11 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Gladius regis Babylonis veniet tibi.
12 In gladiis fortium dejiciam multitudinem tuam :
inexpugnabiles omnes gentes hæ,
et vastabunt superbiam Ægypti,
et dissipabitur multitudo ejus.
13 Et perdam omnia jumenta ejus,
quæ erant super aquas plurimas :
et non conturbabit eas pes hominis ultra,
neque ungula jumentorum turbabit eas.
14 Tunc purissimas reddam aquas eorum,
et flumina eorum quasi oleum adducam,
ait Dominus Deus,
15 cum dedero terram Ægypti desolatam :
deseretur autem terra a plenitudine sua
quando percussero omnes habitatores ejus :
et scient quia ego Dominus.
16 Planctus est, et plangent eum :
filiæ gentium plangent eum :
super Ægyptum et super multitudinem ejus plangent eum,
ait Dominus Deus.
17 Et factum est in duodecimo anno, in quintadecima mensis : factum est
verbum Domini ad me, dicens :
18 Fili hominis, cane lugubre super multitudinem Ægypti :
1083
Ezechiel
et detrahe eam ipsam, et filias gentium robustarum, ad terram
ultimam,
cum his qui descendunt in lacum.
19 Quo pulchrior es ?
descende, et dormi cum incircumcisis.
20 In medio interfectorum gladio cadent ;
gladius datus est :
attraxerunt eam et omnes populos ejus.
21 Loquentur ei potentissimi robustorum de medio inferni,
qui cum auxiliatoribus ejus descenderunt,
et dormierunt incircumcisi interfecti gladio.
22 Ibi Assur, et omnis multitudo ejus :
in circuitu illius sepulchra ejus,
omnes interfecti, et qui ceciderunt gladio.
23 Quorum data sunt sepulchra in novissimis laci,
et facta est multitudo ejus per gyrum sepulchri ejus :
universi interfecti, cadentesque gladio,
qui dederant quondam formidinem in terra viventium.
24 Ibi Ælam, et omnis multitudo ejus per gyrum sepulchri sui :
omnes hi interfecti, ruentesque gladio,
qui descenderunt incircumcisi ad terram ultimam ;
qui posuerunt terrorem suum in terra viventium,
et portaverunt ignominiam suam cum his qui descendunt in
lacum.
25 In medio interfectorum
posuerunt cubile ejus in universis populis ejus :
in circuitu ejus sepulchrum illius :
omnes hi incircumcisi, interfectique gladio.
Dederunt enim terrorem suum in terra viventium,
et portaverunt ignominiam suam cum his qui descendunt in
lacum :
in medio interfectorum positi sunt.
26 Ibi Mosoch et Thubal, et omnis multitudo ejus :
in circuitu ejus sepulchra illius :
omnes hi incircumcisi, interfectique et cadentes gladio,
quia dederunt formidinem suam in terra viventium.
27 Et non dormient cum fortibus,
cadentibusque, et incircumcisis,
qui descenderunt ad infernum cum armis suis,
et posuerunt gladios suos sub capitibus suis,
et fuerunt iniquitates eorum in ossibus eorum :
quia terror fortium facti sunt in terra viventium.
28 Et tu ergo in medio incircumcisorum contereris,
et dormies cum interfectis gladio.
29 Ibi Idumæa, et reges ejus, et omnes duces ejus,
qui dati sunt cum exercitu suo cum interfectis gladio,
et qui cum incircumcisis dormierunt,
et cum his qui descendunt in lacum.
30 Ibi principes aquilonis omnes, et universi venatores,
qui deducti sunt cum interfectis, paventes,
1084
Ezechiel
et in sua fortitudine confusi :
qui dormierunt incircumcisi
cum interfectis gladio,
et portaverunt confusionem suam
cum his qui descendunt in lacum.
31 Vidit eos Pharao, et consolatus est
super universa multitudine sua,
quæ interfecta est gladio :
Pharao, et omnis exercitus ejus,
ait Dominus Deus.
32 Quia dedi terrorem meum in terra viventium,
et dormivit in medio incircumcisorum cum interfectis gladio :
Pharao, et omnis multitudo ejus,
ait Dominus Deus.
33Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, loquere ad
filios populi tui, et dices ad eos : Terra, cum induxero super eam gladium,
et tulerit populus terræ virum unum de novissimis suis, et constituerit
eum super se speculatorem : 3 et ille viderit gladium venientem super terram,
et cecinerit buccina, et annuntiaverit populo : 4 audiens autem quisquis
ille est sonitum buccinæ, et non se observaverit, veneritque gladius, et tulerit
eum : sanguis ipsius super caput ejus erit. 5 Sonum buccinæ audivit, et non
se observavit : sanguis ejus in ipso erit. Si autem se custodierit, animam suam
salvabit. 6 Quod si speculator viderit gladium venientem, et non insonuerit
buccina, et populus se non custodierit, veneritque gladius, et tulerit de eis
animam : ille quidem in iniquitate sua captus est ; sanguinem autem ejus de
manu speculatoris requiram. 7 Et tu, fili hominis, speculatorem dedi te domui
Isra¨el : audiens ergo ex ore meo sermonem, annuntiabis eis ex me. 8 Si me
dicente ad impium : Impie, morte morieris : non fueris locutus ut se custodiat
impius a via sua, ipse impius in iniquitate sua morietur ; sanguinem autem
ejus de manu tua requiram. 9 Si autem annuntiante te ad impium ut a viis suis
convertatur, non fuerit conversus a via sua, ipse in iniquitate sua morietur,
porro tu animam tuam liberasti.
10 Tu ergo, fili hominis, dic ad domum Isra¨el : Sic locuti estis, dicentes : Iniquitates
nostræ et peccata nostra super nos sunt, et in ipsis nos tabescimus :
quomodo ergo vivere poterimus ? 11 Dic ad eos : Vivo ego, dicit Dominus
Deus, nolo mortem impii, sed ut convertatur impius a via sua, et vivat. Convertimini,
convertimini a viis vestris pessimis, et quare moriemini, domus
Isra¨el ? 12 Tu itaque, fili hominis, dic ad filios populi tui : Justitia justi non liberabit
eum, in quacumque die peccaverit, et impietas impii non nocebit ei, in
quacumque die conversus fuerit ab impietate sua : et justus non poterit vivere
in justitia sua, in quacumque die peccaverit. 13 Etiamsi dixero justo quod vita
vivat, et confisus in justitia sua fecerit iniquitatem, omnes justitiæ ejus oblivioni
tradentur, et in iniquitate sua quam operatus est, in ipsa morietur. 14 Si
autem dixero impio : Morte morieris : et egerit poenitentiam a peccato suo, feceritque
judicium et justitiam, 15 et pignus restituerit ille impius, rapinamque
reddiderit, in mandatis vitæ ambulaverit, nec fecerit quidquam injustum : vita
vivet, et non morietur. 16 Omnia peccata ejus quæ peccavit, non imputabuntur
ei : judicium et justitiam fecit : vita vivet. 17 Et dixerunt filii populi tui :
Non est æqui ponderis via Domini : et ipsorum via injusta est. 18 Cum enim
1085
Ezechiel
recesserit justus a justitia sua, feceritque iniquitates, morietur in eis. 19 Et cum
recesserit impius ab impietate sua, feceritque judicium et justitiam, vivet in
eis. 20 Et dicitis : Non est recta via Domini. Unumquemque juxta vias suas
judicabo de vobis, domus Isra¨el.
21 Et factum est in duodecimo anno, in decimo mense, in quinta mensis
transmigrationis nostræ, venit ad me qui fugerat de Jerusalem, dicens : Vastata
est civitas. 22 Manus autem Domini facta fuerat ad me vespere, antequam
veniret qui fugerat : aperuitque os meum donec veniret ad me mane : et aperto
ore meo, non silui amplius. 23 Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
24 Fili hominis, qui habitant in ruinosis his super humum Isra¨el, loquentes
aiunt : Unus erat Abraham, et hæreditate possedit terram : nos autem multi
sumus : nobis data est terra in possessionem. 25 Idcirco dices ad eos : Hæc
dicit Dominus Deus : Qui in sanguine comeditis, et oculos vestros levatis ad
immunditias vestras, et sanguinem funditis, numquid terram hæreditate possidebitis
? 26 stetistis in gladiis vestris, fecistis abominationes, et unusquisque
uxorem proximi sui polluit : et terram hæreditate possidebitis ? 27 Hæc dices
ad eos : Sic dicit Dominus Deus : Vivo ego, quia qui in ruinosis habitant, gladio
cadent : et qui in agro est, bestiis tradetur ad devorandum : qui autem in
præsidiis et speluncis sunt, peste morientur. 28 Et dabo terram in solitudinem
et in desertum, et deficiet superba fortitudo ejus : et desolabuntur montes
Isra¨el, eo quod nullus sit qui per eos transeat : 29 et scient quia ego Dominus,
cum dedero terram eorum desolatam et desertam, propter universas abominationes
suas quas operati sunt. 30 Et tu, fili hominis, filii populi tui, qui
loquuntur de te juxta muros et in ostiis domorum, et dicunt unus ad alterum,
vir ad proximum suum, loquentes : Venite, et audiamus quis sit sermo egrediens
a Domino. 31 Et veniunt ad te, quasi si ingrediatur populus, et sedent
coram te populus meus : et audiunt sermones tuos, et non faciunt eos : quia
in canticum oris sui vertunt illos, et avaritiam suam sequitur cor eorum. 32 Et
es eis quasi carmen musicum, quod suavi dulcique sono canitur : et audiunt
verba tua, et non faciunt ea. 33 Et cum venerit quod prædictum est (ecce enim
venit), tunc scient quod prophetes fuerit inter eos.
34 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, propheta
de pastoribus Isra¨el : propheta, et dices pastoribus :
Hæc dicit Dominus Deus :
Væ pastoribus Isra¨el, qui pascebant semetipsos !
nonne greges a pastoribus pascuntur ?
3 Lac comedebatis,
et lanis operiebamini,
et quod crassum erat occidebatis :
gregem autem meum non pascebatis.
4 Quod infirmum fuit non consolidastis,
et quod ægrotum non sanastis :
quod confractum est non alligastis,
et quod abjectum est non reduxistis,
et quod perierat non quæsistis :
sed cum austeritate imperabatis eis, et cum potentia.
5 Et dispersæ sunt oves meæ, eo quod non esset pastor :
et factæ sunt in devorationem omnium bestiarum agri,
et dispersæ sunt.
1086
Ezechiel
6 Erraverunt greges mei in cunctis montibus,
et in universo colle excelso :
et super omnem faciem terræ dispersi sunt greges mei,
et non erat qui requireret :
non erat, inquam, qui requireret.
7 Propterea, pastores, audite verbum Domini.
8 Vivo ego, dicit Dominus Deus,
quia pro eo quod facti sunt greges mei in rapinam,
et oves meæ in devorationem omnium bestiarum agri,
eo quod non esset pastor :
neque enim quæsierunt pastores mei gregem meum,
sed pascebant pastores semetipsos,
et greges meos non pascebant :
9 propterea, pastores, audite verbum Domini.
10 Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ipse super pastores :
requiram gregem meum de manu eorum,
et cessare faciam eos,
ut ultra non pascant gregem,
nec pascant amplius pastores semetipsos :
et liberabo gregem meum de ore eorum,
et non erit ultra eis in escam.
11 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ipse requiram oves meas,
et visitabo eas.
12 Sicut visitat pastor gregem suum,
in die quando fuerit in medio ovium suarum dissipatarum,
sic visitabo oves meas,
et liberabo eas de omnibus locis
in quibus dispersæ fuerant in die nubis et caliginis.
13 Et educam eas de populis,
et congregabo eas de terris,
et inducam eas in terram suam,
et pascam eas in montibus Isra¨el,
in rivis, et in cunctis sedibus terræ.
14 In pascuis uberrimis pascam eas,
et in montibus excelsis Isra¨el erunt pascua earum :
ibi requiescent in herbis virentibus,
et in pascuis pinguibus pascentur super montes Isra¨el.
15 Ego pascam oves meas, et ego eas accubare faciam,
dicit Dominus Deus.
16 Quod perierat requiram,
et quod abjectum erat reducam,
et quod confractum fuerat alligabo,
et quod infirmum fuerat consolidabo,
et quod pingue et forte custodiam :
et pascam illas in judicio.
17 Vos autem, greges mei, hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego judico inter pecus et pecus,
1087
Ezechiel
arietum et hircorum.
18 Nonne satis vobis erat pascua bona depasci ?
insuper et reliquias pascuarum vestrarum conculcastis pedibus
vestris :
et cum purissimam aquam biberetis,
reliquam pedibus vestris turbabatis :
19 et oves meæ his quæ conculcata pedibus vestris fuerant,
pascebantur :
et quæ pedes vestri turbaverant, hæc bibebant.
20 Propterea hæc dicit Dominus Deus ad vos :
Ecce ego ipse judico inter pecus pingue et macilentum :
21 pro eo quod lateribus et humeris impingebatis,
et cornibus vestris ventilabatis omnia infirma pecora,
donec dispergerentur foras,
22 salvabo gregem meum,
et non erit ultra in rapinam,
et judicabo inter pecus et pecus.
23 Et suscitabo super eas pastorem unum qui pascat eas,
servum meum David :
ipse pascet eas,
et ipse erit eis in pastorem.
24 Ego autem Dominus ero eis in Deum,
et servus meus David princeps in medio eorum :
ego Dominus locutus sum.
25 Et faciam cum eis pactum pacis,
et cessare faciam bestias pessimas de terra :
et qui habitant in deserto,
securi dormient in saltibus.
26 Et ponam eos in circuitu collis mei benedictionem,
et deducam imbrem in tempore suo :
pluviæ benedictionis erunt.
27 Et dabit lignum agri fructum suum,
et terra dabit germen suum,
et erunt in terra sua absque timore :
et scient quia ego Dominus,
cum contrivero catenas jugi eorum,
et eruero eos de manu imperantium sibi.
28 Et non erunt ultra in rapinam in gentibus,
neque bestiæ terræ devorabunt eos :
sed habitabunt confidenter absque ullo terrore.
29 Et suscitabo eis germen nominatum,
et non erunt ultra imminuti fame in terra,
neque portabunt ultra opprobrium gentium.
30 Et scient quia ego Dominus Deus eorum cum eis,
et ipsi populus meus domus Isra¨el,
ait Dominus Deus.
31 Vos autem, greges mei, greges pascuæ meæ,
homines estis :
et ego Dominus Deus vester,
1088
Ezechiel
dicit Dominus Deus.
35 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, pone faciem
tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi :
3 Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te, mons Seir :
et extendam manum meam super te,
et dabo te desolatum atque desertum.
4 Urbes tuas demoliar,
et tu desertus eris :
et scies quia ego Dominus.
5 Eo quod fueris inimicus sempiternus,
et concluseris filios Isra¨el in manus gladii
in tempore afflictionis eorum,
in tempore iniquitatis extremæ :
6 propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quoniam sanguini tradam te,
et sanguis te persequetur :
et cum sanguinem oderis,
sanguis persequetur te.
7 Et dabo montem Seir desolatum atque desertum,
et auferam de eo euntem et redeuntem.
8 Et implebo montes ejus occisorum suorum :
in collibus tuis, et in vallibus tuis atque in torrentibus,
interfecti gladio cadent.
9 In solitudines sempiternas tradam te,
et civitates tuæ non habitabuntur :
et scietis quia ego Dominus Deus.
10 Eo quod dixeris : Duæ gentes et duæ terræ meæ erunt,
et hæreditate possidebo eas,
cum Dominus esset ibi :
11 propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quia faciam juxta iram tuam, et secundum zelum tuum,
quem fecisti odio habens eos :
et notus efficiar per eos, cum te judicavero.
12 Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua
quæ locutus es de montibus Isra¨el, dicens :
Deserti ; nobis ad devorandum dati sunt.
13 Et insurrexistis super me ore vestro,
et derogastis adversum me verba vestra :
ego audivi.
14 Hæc dicit Dominus Deus :
Lætante universa terra,
in solitudinem te redigam :
15 sicuti gavisus es super hæreditatem domus Isra¨el
eo quod fuerit dissipata,
sic faciam tibi :
dissipatus eris, mons Seir, et Idumæa omnis :
et scient quia ego Dominus.
1089
Ezechiel
36Tu autem, fili hominis, propheta super montes Isra¨el, et dices :
Montes Isra¨el, audite verbum Domini.
2 Hæc dicit Dominus Deus :
Eo quod dixerit inimicus de vobis : Euge,
altitudines sempiternæ in hæreditatem datæ sunt nobis :
3 propterea vaticinare, et dic :
Hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod desolati estis, et conculcati per circuitum,
et facti in hæreditatem reliquis gentibus,
et ascendistis super labium linguæ et opprobrium populi,
4 propterea, montes Isra¨el, audite verbum Domini Dei.
Hæc dicit Dominus Deus montibus et collibus,
torrentibus, vallibusque et desertis,
parietinis et urbibus derelictis,
quæ depopulatæ sunt et subsannatæ a reliquis gentibus per
circuitum.
5 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Quoniam in igne zeli mei locutus sum de reliquis gentibus,
et de Idumæa universa,
quæ dederunt terram meam sibi in hæreditatem cum gaudio,
et toto corde et ex animo,
et ejecerunt eam ut vastarent :
6 idcirco vaticinare super humum Isra¨el,
et dices montibus et collibus, jugis et vallibus :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego in zelo meo et in furore meo locutus sum,
eo quod confusionem gentium sustinueritis.
7 Idcirco hæc dicit Dominus Deus :
Ego levavi manum meam,
ut gentes quæ in circuitu vestro sunt,
ipsæ confusionem suam portent.
8 Vos autem, montes Isra¨el, ramos vestros germinetis,
et fructum vestrum afferatis populo meo Isra¨el :
prope enim est ut veniat.
9 Quia ecce ego ad vos, et convertar ad vos :
et arabimini, et accipietis sementem.
10 Et multiplicabo in vobis homines, omnemque domum Isra¨el :
et habitabuntur civitates, et ruinosa instaurabuntur.
11 Et replebo vos hominibus et jumentis,
et multiplicabuntur, et crescent :
et habitare vos faciam sicut a principio,
bonisque donabo majoribus quam habuistis ab initio :
et scietis quia ego Dominus.
12 Et adducam super vos homines, populum meum Isra¨el,
et hæreditate possidebunt te :
et eris eis in hæreditatem,
et non addes ultra ut absque eis sis.
13 Hæc dicit Dominus Deus :
Pro eo quod dicunt de vobis :
1090
Ezechiel
Devoratrix hominum es, et suffocans gentem tuam :
14 propterea homines non comedes amplius,
et gentem tuam non necabis ultra,
ait Dominus Deus.
15 Nec auditam faciam in te amplius confusionem gentium,
et opprobrium populorum nequaquam portabis :
et gentem tuam non amittes amplius,
ait Dominus Deus.
16 Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
17 Fili hominis, domus Isra¨el habitaverunt in humo sua,
et polluerunt eam in viis suis et in studiis suis :
juxta immunditiam menstruatæ facta est via eorum coram me.
18 Et effudi indignationem meam super eos
pro sanguine quem fuderunt super terram,
et in idolis suis polluerunt eam.
19 Et dispersi eos in gentes,
et ventilati sunt in terras :
juxta vias eorum et adinventiones eorum judicavi eos.
20 Et ingressi sunt ad gentes ad quas introierunt :
et polluerunt nomen sanctum meum,
cum diceretur de eis : Populus Domini iste est,
et de terra ejus egressi sunt.
21 Et peperci nomini sancto meo,
quod polluerat domus Isra¨el in gentibus ad quas ingressi sunt.
22 Idcirco dices domui Isra¨el :
Hæc dicit Dominus Deus :
Non propter vos ego faciam, domus Isra¨el,
sed propter nomen sanctum meum,
quod polluistis in gentibus ad quas intrastis.
23 Et sanctificabo nomen meum magnum
quod pollutum est inter gentes,
quod polluistis in medio earum :
ut sciant gentes quia ego Dominus,
ait Dominus exercituum,
cum sanctificatus fuero in vobis coram eis.
24 Tollam quippe vos de gentibus,
et congregabo vos de universis terris,
et adducam vos in terram vestram.
25 Et effundam super vos aquam mundam,
et mundabimini ab omnibus inquinamentis vestris,
et ab universis idolis vestris mundabo vos.
26 Et dabo vobis cor novum,
et spiritum novum ponam in medio vestri :
et auferam cor lapideum de carne vestra,
et dabo vobis cor carneum.
27 Et spiritum meum ponam in medio vestri :
et faciam ut in præceptis meis ambuletis,
et judicia mea custodiatis et operemini.
28 Et habitabitis in terra quam dedi patribus vestris :
1091
Ezechiel
et eritis mihi in populum,
et ego ero vobis in Deum.
29 Et salvabo vos ex universis inquinamentis vestris :
et vocabo frumentum et multiplicabo illud,
et non imponam vobis famem.
30 Et multiplicabo fructum ligni, et genimina agri,
ut non portetis ultra opprobrium famis in gentibus.
31 Et recordabimini viarum vestrarum pessimarum,
studiorumque non bonorum :
et displicebunt vobis iniquitates vestræ et scelera vestra.
32 Non propter vos ego faciam, ait Dominus Deus, notum sit
vobis :
confundimini, et erubescite super viis vestris, domus Isra¨el.
33 Hæc dicit Dominus Deus :
In die qua mundavero vos ex omnibus iniquitatibus vestris,
et inhabitari fecero urbes,
et instauravero ruinosa,
34 et terra deserta fuerit exculta,
quæ quondam erat desolata in oculis omnis viatoris,
35 dicent : Terra illa inculta facta est ut hortus voluptatis :
et civitates desertæ, et destitutæ atque suffossæ, munitæ sederunt.
36 Et scient gentes quæcumque derelictæ fuerint in circuitu vestro,
quia ego Dominus ædificavi dissipata, plantavique inculta :
ego Dominus locutus sim, et fecerim.
37 Hæc dicit Dominus Deus :
Adhuc in hoc invenient me domus Isra¨el, ut faciam eis :
multiplicabo eos sicut gregem hominum,
38 ut gregem sanctum,
ut gregem Jerusalem in solemnitatibus ejus :
sic erunt civitates desertæ, plenæ gregibus hominum :
et scient quia ego Dominus.
37 Facta est super me manus Domini, et eduxit me in spiritu Domini, et
dimisit me in medio campi qui erat plenus ossibus. 2 Et circumduxit
me per ea in gyro : erant autem multa valde super faciem campi, siccaque
vehementer. 3 Et dixit ad me : Fili hominis, putasne vivent ossa ista ? Et
dixi : Domine Deus, tu nosti. 4 Et dixit ad me : Vaticinare de ossibus istis,
et dices eis : Ossa arida, audite verbum Domini. 5 Hæc dicit Dominus Deus
ossibus his : Ecce ego intromittam in vos spiritum, et vivetis. 6 Et dabo super
vos nervos, et succrescere faciam super vos carnes, et superextendam in vobis
cutem, et dabo vobis spiritum, et vivetis : et scietis quia ego Dominus. 7 Et
prophetavi sicut præceperat mihi : factus est autem sonitus, prophetante me,
et ecce commotio : et accesserunt ossa ad ossa, unumquodque ad juncturam
suam. 8 Et vidi, et ecce super ea nervi et carnes ascenderunt, et extenta est in
eis cutis desuper : et spiritum non habebant. 9 Et dixit ad me : Vaticinare ad
spiritum : vaticinare, fili hominis, et dices ad spiritum : Hæc dicit Dominus
Deus : A quatuor ventis veni, spiritus, et insuffla super interfectos istos, et
reviviscant. 10 Et prophetavi sicut præceperat mihi : et ingressus est in ea
1092
Ezechiel
spiritus, et vixerunt : steteruntque super pedes suos, exercitus grandis nimis
valde.
11 Et dixit ad me : Fili hominis, ossa hæc universa, domus Isra¨el est.
Ipsi dicunt : Aruerunt ossa nostra, et periit spes nostra, et abscissi sumus.
12 Propterea vaticinare, et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego
aperiam tumulos vestros, et educam vos de sepulchris vestris, populus meus,
et inducam vos in terram Isra¨el. 13 Et scietis quia ego Dominus, cum aperuero
sepulchra vestra, et eduxero vos de tumulis vestris, popule meus, 14 et dedero
spiritum meum in vobis, et vixeritis : et requiescere vos faciam super humum
vestram, et scietis quia ego Dominus locutus sum, et feci, ait Dominus Deus.
15 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 16 Et tu, fili hominis, sume
tibi lignum unum, et scribe super illud : Judæ, et filiorum Isra¨el sociorum
ejus : et tolle lignum alterum, et scribe super illud : Joseph, ligno Ephraim, et
cunctæ domui Isra¨el sociorumque ejus. 17 Et adjunge illa unum ad alterum tibi
in lignum unum : et erunt in unionem in manu tua. 18 Cum autem dixerint
ad te filii populi tui, loquentes : Nonne indicas nobis quid in his tibi velis ?
19 loqueris ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego assumam lignum
Joseph, quod est in manu Ephraim, et tribus Isra¨el, quæ sunt ei adjunctæ, et
dabo eas pariter cum ligno Juda, et faciam eas in lignum unum : et erunt
unum in manu ejus. 20 Erunt autem ligna super quæ scripseris in manu tua
in oculis eorum. 21 Et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego
assumam filios Isra¨el de medio nationum ad quas abierunt : et congregabo eos
undique, et adducam eos ad humum suam. 22 Et faciam eos in gentem unam
in terra in montibus Isra¨el, et rex unus erit omnibus imperans : et non erunt
ultra duæ gentes, nec dividentur amplius in duo regna, 23 neque polluentur
ultra in idolis suis, et abominationibus suis, et cunctis iniquitatibus suis : et
salvos eos faciam de universis sedibus in quibus peccaverunt, et emundabo
eos : et erunt mihi populus, et ego ero eis Deus. 24 Et servus meus David rex
super eos, et pastor unus erit omnium eorum. In judiciis meis ambulabunt,
et mandata mea custodient, et facient ea : 25 et habitabunt super terram quam
dedi servo meo Jacob, in qua habitaverunt patres vestri : et habitabunt super
eam ipsi, et filii eorum, et filii filiorum eorum, usque in sempiternum : et
David servus meus princeps eorum in perpetuum. 26 Et percutiam illis foedus
pacis : pactum sempiternum erit eis. Et fundabo eos, et multiplicabo, et dabo
sanctificationem meam in medio eorum in perpetuum. 27 Et erit tabernaculum
meum in eis : et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi populus. 28 Et scient gentes
quia ego Dominus sanctificator Isra¨el, cum fuerit sanctificatio mea in medio
eorum in perpetuum.
38 Et factus est sermo Domini ad me, dicens : 2 Fili hominis, pone faciem
tuam contra Gog, terram Magog, principem capitis Mosoch et Thubal,
et vaticinare de eo. 3 Et dices ad eum :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te, Gog, principem capitis Mosoch et Thubal.
4 Et circumagam te, et ponam frenum in maxillis tuis :
et educam te, et omnem exercitum tuum,
equos et equites vestitos loricis universos,
multitudinem magnam, hastam et clypeum arripientium et
gladium.
5 Persæ, Æthiopes, et Libyes cum eis,
1093
Ezechiel
omnes scutati et galeati.
6 Gomer et universa agmina ejus,
domus Thogorma, latera aquilonis,
et totum robur ejus, populique multi tecum.
7 Præpara et instrue te,
et omnem multitudinem tuam quæ coacervata est ad te :
et esto eis in præceptum.
8 Post dies multos visitaberis :
in novissimo annorum venies ad terram quæ reversa est a gladio,
et congregata est de populis multis ad montes Isra¨el,
qui fuerunt deserti jugiter :
hæc de populis educta est,
et habitabunt in ea confidenter universi.
9 Ascendens autem quasi tempestas venies,
et quasi nubes, ut operias terram :
tu et omnia agmina tua,
et populi multi tecum.
10 Hæc dicit Dominus Deus :
In die illa, ascendent sermones super cor tuum,
et cogitabis cogitationem pessimam :
11 et dices : Ascendam ad terram absque muro :
veniam ad quiescentes habitantesque secure :
hi omnes habitant sine muro ;
vectes et portæ non sunt eis :
12 ut diripias spolia, et invadas prædam ;
ut inferas manum tuam super eos qui deserti fuerant, et postea
restituti,
et super populum qui est congregatus ex gentibus,
qui possidere coepit et esse habitator umbilici terræ.
13 Saba, et Dedan, et negotiatores Tharsis,
et omnes leones ejus, dicent tibi :
Numquid ad sumenda spolia tu venis ?
ecce ad diripiendam prædam congregasti multitudinem tuam,
ut tollas argentum et aurum,
et auferas supellectilem atque substantiam,
et diripias manubias infinitas.
14 Propterea vaticinare, fili hominis, et dices ad Gog :
Hæc dicit Dominus Deus :
Numquid non in die illo,
cum habitaverit populus meus Isra¨el confidenter,
scies ?
15 Et venies de loco tuo a lateribus aquilonis,
tu et populi multi tecum,
ascensores equorum universi :
coetus magnus, et exercitus vehemens.
16 Et ascendes super populum meum Isra¨el
quasi nubes, ut operias terram.
In novissimis diebus eris,
et adducam te super terram meam :
1094
Ezechiel
ut sciant gentes me
cum sanctificatus fuero in te in oculis eorum, o Gog !
17 Hæc dicit Dominus Deus :
Tu ergo ille es, de quo locutus sum in diebus antiquis
in manu servorum meorum prophetarum Isra¨el,
qui prophetaverunt in diebus illorum temporum,
ut adducerem te super eos.
18 Et erit in die illa,
in die adventus Gog super terram Isra¨el,
ait Dominus Deus,
ascendet indignatio mea in furore meo.
19 Et in zelo meo, in igne iræ meæ locutus sum,
quia in die illa erit commotio magna super terram Isra¨el :
20 et commovebuntur a facie mea pisces maris,
et volucres cæli, et bestiæ agri,
et omne reptile quod movetur super humum,
cunctique homines qui sunt super faciem terræ :
et subvertentur montes, et cadent sepes,
et omnis murus corruet in terram.
21 Et convocabo adversus eum in cunctis montibus meis gladium,
ait Dominus Deus :
gladius uniuscujusque in fratrem suum dirigetur.
22 Et judicabo eum peste, et sanguine,
et imbre vehementi, et lapidibus immensis :
ignem et sulphur pluam super eum,
et super exercitum ejus,
et super populos multos qui sunt cum eo.
23 Et magnificabor, et sanctificabor,
et notus ero in oculis multarum gentium :
et scient quia ego Dominus.
39Tu autem, fili hominis, vaticinare adversum Gog, et dices :
Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego super te, Gog,
principem capitis Mosoch et Thubal.
2 Et circumagam te, et educam te,
et ascendere te faciam de lateribus aquilonis,
et adducam te super montes Isra¨el.
3 Et percutiam arcum tuum in manu sinistra tua,
et sagittas tuas de manu dextera tua dejiciam.
4 Super montes Isra¨el cades tu, et omnia agmina tua,
et populi tui qui sunt tecum :
feris, avibus, omnique volatili et bestiis terræ
dedi te ad devorandum.
5 Super faciem agri cades,
quia ego locutus sum,
ait Dominus Deus.
6 Et immittam ignem in Magog,
1095
Ezechiel
et in his qui habitant in insulis confidenter :
et scient quia ego Dominus.
7 Et nomen sanctum meum notum faciam in medio populi mei
Isra¨el,
et non polluam nomen sanctum meum amplius :
et scient gentes quia ego Dominus, Sanctus Isra¨el.
8 Ecce venit, et factum est,
ait Dominus Deus :
hæc est dies de qua locutus sum.
9 Et egredientur habitatores de civitatibus Isra¨el,
et succendent et comburent arma,
clypeum et hastas, arcum et sagittas, et baculos manuum et
contos :
et succendent ea igni septem annis.
10 Et non portabunt ligna de regionibus,
neque succident de saltibus :
quoniam arma succendent igni,
et deprædabuntur eos quibus prædæ fuerant,
et diripient vastatores suos,
ait Dominus Deus.
11 Et erit in die illa :
dabo Gog locum nominatum sepulchrum in Isra¨el,
vallem viatorum ad orientem maris,
quæ obstupescere faciet prætereuntes :
et sepelient ibi Gog, et omnem multitudinem ejus,
et vocabitur vallis multitudinis Gog.
12 Et sepelient eos domus Isra¨el,
ut mundent terram septem mensibus.
13 Sepeliet autem eum omnis populus terræ :
et erit eis nominata dies in qua glorificatus sum,
ait Dominus Deus.
14 Et viros jugiter constituent lustrantes terram,
qui sepeliant et requirant eos qui remanserant super faciem terræ,
ut emundent eam :
post menses autem septem quærere incipient.
15 Et circuibunt peragrantes terram :
cumque viderint os hominis, statuent juxta illud titulum,
donec sepeliant illud pollinctores in valle multitudinis Gog.
16 Nomen autem civitatis Amona :
et mundabunt terram.
17 Tu ergo, fili hominis, hæc dicit Dominus Deus :
Dic omni volucri, et universis avibus,
cunctisque bestiis agri :
Convenite, properate,
concurrite undique ad victimam meam
quam ego immolo vobis,
victimam grandem super montes Isra¨el,
ut comedatis carnem,
et bibatis sanguinem.
1096
Ezechiel
18 Carnes fortium comedetis,
et sanguinem principum terræ bibetis :
arietum, et agnorum, et hircorum,
taurorumque et altilium, et pinguium omnium.
19 Et comedetis adipem in saturitatem,
et bibetis sanguinem in ebrietatem,
de victima quam ego immolabo vobis :
20 et saturabimini super mensam meam
de equo, et equite forti,
et de universis viris bellatoribus,
ait Dominus Deus.
21 Et ponam gloriam meam in gentibus :
et videbunt omnes gentes judicium meum quod fecerim,
et manum meam quam posuerim super eos.
22 Et scient domus Isra¨el quia ego Dominus Deus eorum,
a die illa et deinceps.
23 Et scient gentes quoniam in iniquitate sua capta sit domus
Isra¨el,
eo quod dereliquerint me,
et absconderim faciem meam ab eis,
et tradiderim eos in manus hostium,
et ceciderint in gladio universi.
24 Juxta immunditiam eorum et scelus feci eis,
et abscondi faciem meam ab illis.
25 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Nunc reducam captivitatem Jacob,
et miserebor omnis domus Isra¨el,
et assumam zelum pro nomine sancto meo.
26 Et portabunt confusionem suam,
et omnem prævaricationem qua prævaricati sunt in me,
cum habitaverint in terra sua confidenter,
neminem formidantes :
27 et reduxero eos de populis,
et congregavero de terris inimicorum suorum,
et sanctificatus fuero in eis,
in oculis gentium plurimarum.
28 Et scient quia ego Dominus Deus eorum,
eo quod transtulerim eos in nationes,
et congregaverim eos super terram suam,
et non dereliquerim quemquam ex eis ibi.
29 Et non abscondam ultra faciem meam ab eis,
eo quod effuderim spiritum meum super omnem domum Isra¨el,
ait Dominus Deus.
40 In vigesimo quinto anno transmigrationis nostræ, in exordio anni, decima
mensis, quartodecimo anno postquam percussa est civitas, in ipsa
hac die, facta est super me manus Domini, et adduxit me illuc. 2 In visionibus
Dei adduxit me in terram Isra¨el, et dimisit me super montem excelsum nimis,
super quem erat quasi ædificium civitatis vergentis ad austrum. 3 Et intro-
1097
Ezechiel
duxit me illuc : et ecce vir cujus erat species quasi species æris, et funiculus
lineus in manu ejus, et calamus mensuræ in manu ejus : stabat autem in porta.
4 Et locutus est ad me idem vir : Fili hominis, vide oculis tuis, et auribus tuis
audi, et pone cor tuum in omnia quæ ego ostendam tibi, quia ut ostendantur
tibi adductus es huc. Annuntia omnia quæ tu vides domui Isra¨el. 5 Et ecce
murus forinsecus in circuitu domus undique : et in manu viri calamus mensuræ
sex cubitorum et palmo : et mensus est latitudinem ædificii calamo uno,
altitudinem quoque calamo uno. 6 Et venit ad portam quæ respiciebat viam
orientalem, et ascendit per gradus ejus : et mensus est limen portæ calamo
uno latitudinem, id est, limen unum calamo uno in latitudine. 7 Et thalamum
uno calamo in longum, et uno calamo in latum : et inter thalamos, quinque
cubitos. 8 Et limen portæ, juxta vestibulum portæ intrinsecus, calamo uno.
9 Et mensus est vestibulum portæ octo cubitorum, et frontem ejus duobus cubitis
: vestibulum autem portæ erat intrinsecus. 10 Porro thalami portæ ad
viam orientalem, tres hinc et tres inde : mensura una trium, et mensura una
frontium ex utraque parte. 11 Et mensus est latitudinem liminis portæ decem
cubitorum, et longitudinem portæ tredecim cubitorum. 12 Et marginem
ante thalamos, cubiti unius, et cubitus unus finis utrimque : thalami autem
sex cubitorum erant hinc et inde. 13 Et mensus est portam a tecto thalami
usque ad tectum ejus, latitudinem viginti quinque cubitorum, ostium contra
ostium. 14 Et fecit frontes per sexaginta cubitos, et ad frontem atrium portæ
undique per circuitum. 15 Et ante faciem portæ quæ pertingebat usque ad faciem
vestibuli portæ interioris, quinquaginta cubitos. 16 Et fenestras obliquas
in thalamis et in frontibus eorum, quæ erant intra portam undique per circuitum
: similiter autem erant et in vestibulis fenestræ per gyrum intrinsecus, et
ante frontes pictura palmarum.
17 Et eduxit me ad atrium exterius : et ecce gazophylacia, et pavimentum
stratum lapide in atrio per circuitum : triginta gazophylacia in circuitu
pavimenti. 18 Et pavimentum in fronte portarum, secundum longitudinem
portarum erat inferius. 19 Et mensus est latitudinem a facie portæ inferioris
usque ad frontem atrii interioris extrinsecus : centum cubitos ad orientem et
ad aquilonem. 20 Portam quoque quæ respiciebat viam aquilonis atrii exterioris,
mensus est tam in longitudine quam in latitudine. 21 Et thalamos ejus
tres hinc et tres inde, et frontem ejus et vestibulum ejus secundum mensuram
portæ prioris, quinquaginta cubitorum longitudinem ejus, et latitudinem
viginti quinque cubitorum. 22 Fenestræ autem ejus, et vestibulum, et sculpturæ
secundum mensuram portæ quæ respiciebat ad orientem : et septem
graduum erat ascensus ejus, et vestibulum ante eam. 23 Et porta atrii interioris
contra portam aquilonis et orientalem : et mensus est a porta usque ad portam
centum cubitos.
24 Et eduxit me ad viam australem : et ecce porta quæ respiciebat ad austrum
: et mensus est frontem ejus et vestibulum ejus juxta mensuras superiores.
25 Et fenestras ejus, et vestibula in circuitu, sicut fenestras ceteras :
quinquaginta cubitorum longitudine, et latitudine viginti quinque cubitorum.
26 Et in gradibus septem ascendebatur ad eam, et vestibulum ante fores ejus :
et cælatæ palmæ erant, una hinc, et altera inde, in fronte ejus. 27 Et porta
atrii interioris in via australi : et mensus est a porta usque ad portam in via
australi, centum cubitos. 28 Et introduxit me in atrium interius ad portam
australem : et mensus est portam juxta mensuras superiores. 29 Thalamum
ejus, et frontem ejus, et vestibulum ejus eisdem mensuris, et fenestras ejus,
1098
Ezechiel
et vestibulum ejus in circuitu, quinquaginta cubitos longitudinis, et latitudinis
viginti quinque cubitos. 30 Et vestibulum per gyrum longitudine viginti
quinque cubitorum, et latitudine quinque cubitorum : 31 et vestibulum ejus ad
atrium exterius, et palmas ejus in fronte : et octo gradus erant quibus ascendebatur
per eam. 32 Et introduxit me in atrium interius, per viam orientalem :
et mensus est portam secundum mensuras superiores. 33 Thalamum ejus, et
frontem ejus, et vestibulum ejus, sicut supra : et fenestras ejus, et vestibula ejus
in circuitu, longitudine quinquaginta cubitorum, et latitudine viginti quinque
cubitorum. 34 Et vestibulum ejus, id est, atrii exterioris, et palmæ cælatæ in
fronte ejus, hinc et inde : et in octo gradibus ascensus ejus. 35 Et introduxit me
ad portam quæ respiciebat ad aquilonem : et mensus est secundum mensuras
superiores. 36 Thalamum ejus, et frontem ejus, et vestibulum ejus, et fenestras
ejus per circuitum, longitudine quinquaginta cubitorum, et latitudine viginti
quinque cubitorum. 37 Et vestibulum ejus respiciebat ad atrium exterius : et
cælatura palmarum in fronte ejus, hinc et inde : et in octo gradibus ascensus
ejus.
38 Et per singula gazophylacia ostium in frontibus portarum : ibi lavabant
holocaustum. 39 Et in vestibulo portæ, duæ mensæ hinc, et duæ mensæ inde,
ut immoletur super eas holocaustum, et pro peccato et pro delicto. 40 Et ad
latus exterius, quod ascendit ad ostium portæ quæ pergit ad aquilonem, duæ
mensæ : et ad latus alterum, ante vestibulum portæ, duæ mensæ : 41 quatuor
mensæ hinc, et quatuor mensæ inde : per latera portæ octo mensæ erant,
super quas immolabant. 42 Quatuor autem mensæ ad holocaustum de lapidibus
quadris exstructæ, longitudine cubiti unius et dimidii, et latitudine
cubiti unius et dimidii, et altitudine cubiti unius : super quas ponant vasa
in quibus immolatur holocaustum et victima. 43 Et labia earum palmi unius,
reflexa intrinsecus per circuitum : super mensas autem carnes oblationis.
44 Et extra portam interiorem, gazophylacia cantorum in atrio interiori,
quod erat in latere portæ respicientis ad aquilonem : et facies eorum contra
viam australem : una ex latere portæ orientalis, quæ respiciebat ad viam
aquilonis. 45 Et dixit ad me : Hoc est gazophylacium quod respicit viam meridianam
: sacerdotum erit, qui excubant in custodiis templi. 46 Porro gazophylacium
quod respicit ad viam aquilonis, sacerdotum erit, qui excubant ad ministerium
altaris : isti sunt filii Sadoc, qui accedunt de filiis Levi ad Dominum
ut ministrent ei. 47 Et mensus est atrium longitudine centum cubitorum, et
latitudine centum cubitorum per quadrum : et altare ante faciem templi. 48 Et
introduxit me in vestibulum templi : et mensus est vestibulum quinque cubitis
hinc, et quinque cubitis inde : et latitudinem portæ trium cubitorum hinc, et
trium cubitorum inde. 49 Longitudinem autem vestibuli viginti cubitorum, et
latitudinem undecim cubitorum, et octo gradibus ascendebatur ad eam. Et
columnæ erant in frontibus : una hinc, et altera inde.
41 Et introduxit me in templum, et mensus est frontes : sex cubitos latitudinis
hinc, et sex cubitos latitudinis inde, latitudinem tabernaculi. 2 Et
latitudo portæ decem cubitorum erat : et latera portæ, quinque cubitis hinc,
et quinque cubitis inde : et mensus est longitudinem ejus quadraginta cubitorum,
et latitudinem viginti cubitorum. 3 Et introgressus intrinsecus, mensus
est in fronte portæ duos cubitos : et portam, sex cubitorum : et latitudinem
portæ septem cubitorum. 4 Et mensus est longitudinem ejus viginti cubitorum,
et latitudinem ejus viginti cubitorum, ante faciem templi. Et dixit ad
1099
Ezechiel
me : Hoc est Sanctum sanctorum. 5 Et mensus est parietem domus sex cubitorum
: et latitudinem lateris quatuor cubitorum undique per circuitum domus.
6 Latera autem, latus ad latus, bis triginta tria : et erant eminentia, quæ ingrederentur
per parietem domus, in lateribus per circuitum, ut continerent, et
non attingerent parietem templi.
7 Et platea erat in rotundum, ascendens sursum per cochleam, et in coenaculum
templi deferebat per gyrum : idcirco latius erat templum in superioribus
: et sic de inferioribus ascendebatur ad superiora in medium. 8 Et
vidi in domo altitudinem per circuitum, fundata latera ad mensuram calami
sex cubitorum spatio : 9 et latitudinem per parietem lateris forinsecus quinque
cubitorum : et erat interior domus in lateribus domus. 10 Et inter gazophylacia
latitudinem viginti cubitorum in circuitu domus undique, 11 et ostium lateris
ad orationem : ostium unum ad viam aquilonis, et ostium unum ad viam australem
: et latitudinem loci ad orationem, quinque cubitorum in circuitu. 12 Et
ædificium, quod erat separatum, versumque ad viam respicientem ad mare,
latitudinis septuaginta cubitorum : paries autem ædificii, quinque cubitorum
latitudinis per circuitum : et longitudo ejus nonaginta cubitorum.
13 Et mensus est domus longitudinem, centum cubitorum : et quod separatum
erat ædificium, et parietes ejus, longitudinis centum cubitorum. 14 Latitudo
autem ante faciem domus, et ejus quod erat separatum contra orientem,
centum cubitorum. 15 Et mensus est longitudinem ædificii contra faciem ejus,
quod erat separatum ad dorsum : ethecas ex utraque parte centum cubitorum
: et templum interius, et vestibula atrii. 16 Limina, et fenestras obliquas,
et ethecas in circuitu per tres partes, contra uniuscujusque limen, stratumque
ligno per gyrum in circuitu : terra autem usque ad fenestras, et fenestræ
clausæ super ostia. 17 Et usque ad domum interiorem, et forinsecus per omnem
parietem in circuitu, intrinsecus et forinsecus, ad mensuram. 18 Et fabrefacta
cherubim et palmæ : et palma inter cherub et cherub, duasque facies
habebat cherub. 19 Faciem hominis juxta palmam ex hac parte, et faciem leonis
juxta palmam ex alia parte : expressam per omnem domum in circuitu. 20 De
terra usque ad superiora portæ, cherubim et palmæ cælatæ erant in pariete
templi. 21 Limen quadrangulum, et facies sanctuarii, aspectus contra aspectum.
22 Altaris lignei trium cubitorum altitudo, et longitudo ejus duorum
cubitorum : et anguli ejus, et longitudo ejus, et parietes ejus lignei. Et locutus
est ad me : Hæc est mensa coram Domino. 23 Et duo ostia erant in templo et
in sanctuario. 24 Et in duobus ostiis ex utraque parte bina erant ostiola quæ
in se invicem plicabantur : bina enim ostia erant ex utraque parte ostiorum.
25 Et cælata erant in ipsis ostiis templi cherubim, et sculpturæ palmarum, sicut
in parietibus quoque expressæ erant : quam ob rem et grossiora erant ligna
in vestibuli fronte forinsecus. 26 Super quæ fenestræ obliquæ, et similitudo
palmarum hinc atque inde in humerulis vestibuli, secundum latera domus,
latitudinemque parietum.
42 Et eduxit me in atrium exterius, per viam ducentem ad aquilonem, et
introduxit me in gazophylacium quod erat contra separatum ædificium,
et contra ædem vergentem ad aquilonem. 2 In facie longitudinis, centum
cubitos ostii aquilonis, et latitudinis quinquaginta cubitos, 3 contra viginti
cubitos atrii interioris, et contra pavimentum stratum lapide atrii exterioris,
ubi erat porticus juncta porticui triplici. 4 Et ante gazophylacia deambulatio
decem cubitorum latitudinis, ad interiora respiciens viæ cubiti unius. Et
1100
Ezechiel
ostia eorum ad aquilonem : 5 ubi erant gazophylacia in superioribus humiliora,
quia supportabant porticus quæ ex illis eminebant de inferioribus, et de
mediis ædificii. 6 Tristega enim erant, et non habebant columnas, sicut erant
columnæ atriorum : propterea eminebant de inferioribus, et de mediis a terra
cubitis quinquaginta. 7 Et peribolus exterior secundum gazophylacia, quæ
erant in via atrii exterioris ante gazophylacia : longitudo ejus quinquaginta
cubitorum : 8 quia longitudo erat gazophylaciorum atrii exterioris quinquaginta
cubitorum, et longitudo ante faciem templi, centum cubitorum. 9 Et erat
subter gazophylacia hæc introitus ab oriente, ingredientium in ea de atrio
exteriori. 10 In latitudine periboli atrii quod erat contra viam orientalem, in
faciem ædificii separati, et erant ante ædificium gazophylacia. 11 Et via ante
faciem eorum, juxta similitudinem gazophylaciorum quæ erant in via aquilonis
: secundum longitudinem eorum, sic et latitudo eorum, et omnis introitus
eorum, et similitudines, et ostia eorum. 12 Secundum ostia gazophylaciorum,
quæ erant in via respiciente ad notum : ostium in capite viæ, quæ via erat
ante vestibulum separatum per viam orientalem ingredientibus.
13 Et dixit ad me : Gazophylacia aquilonis, et gazophylacia austri, quæ sunt
ante ædificium separatum, hæc sunt gazophylacia sancta, in quibus vescuntur
sacerdotes qui appropinquant ad Dominum in Sancta sanctorum : ibi ponent
Sancta sanctorum et oblationem pro peccato et pro delicto : locus enim sanctus
est. 14 Cum autem ingressi fuerint sacerdotes, non egredientur de sanctis in
atrium exterius : et ibi reponent vestimenta sua in quibus ministrant, quia
sancta sunt, vestienturque vestimentis aliis : et sic procedent ad populum.
15 Cumque complesset mensuras domus interioris, eduxit me per viam
portæ quæ respiciebat ad viam orientalem : et mensus est eam undique per
circuitum. 16 Mensus est autem contra ventum orientalem calamo mensuræ,
quingentos calamos in calamo mensuræ per circuitum. 17 Et mensus est
contra ventum aquilonis quingentos calamos in calamo mensuræ per gyrum.
18 Et ad ventum australem mensus est quingentos calamos in calamo mensuræ
per circuitum. 19 Et ad ventum occidentalem mensus est quingentos
calamos in calamo mensuræ. 20 Per quatuor ventos mensus est murum
ejus undique per circuitum, longitudinem quingentorum cubitorum, et latitudinem
quingentorum cubitorum, dividentem inter sanctuarium et vulgi
locum.
43 Et duxit me ad portam quæ respiciebat ad viam orientalem. 2 Et ecce
gloria Dei Isra¨el ingrediebatur per viam orientalem : et vox erat ei
quasi vox aquarum multarum, et terra splendebat a majestate ejus. 3 Et vidi
visionem secundum speciem quam videram quando venit ut disperderet civitatem,
et species secundum aspectum quem videram juxta fluvium Chobar :
et cecidi super faciem meam. 4 Et majestas Domini ingressa est templum per
viam portæ quæ respiciebat ad orientem. 5 Et elevavit me spiritus, et introduxit
me in atrium interius : et ecce repleta erat gloria Domini domus. 6 Et audivi
loquentem ad me de domo : et vir qui stabat juxta me 7 dixit ad me : Fili
hominis, locus solii mei, et locus vestigiorum pedum meorum, ubi habito in
medio filiorum Isra¨el in æternum : et non polluent ultra domus Isra¨el nomen
sanctum meum, ipsi et reges eorum, in fornicationibus suis, et in ruinis regum
suorum, et in excelsis. 8 Qui fabricati sunt limen suum juxta limen meum, et
postes suos juxta postes meos, et murus erat inter me et eos : et polluerunt
nomen sanctum meum in abominationibus quas fecerunt : propter quod con-
1101
Ezechiel
sumpsi eos in ira mea. 9 Nunc ergo repellant procul fornicationem suam et
ruinas regum suorum a me, et habitabo in medio eorum semper. 10 Tu autem,
fili hominis, ostende domui Isra¨el templum, et confundantur ab iniquitatibus
suis, et metiantur fabricam, 11 et erubescant ex omnibus quæ fecerunt. Figuram
domus, et fabricæ ejus, exitus et introitus, et omnem descriptionem ejus,
et universa præcepta ejus, cunctumque ordinem ejus, et omnes leges ejus ostende
eis, et scribes in oculis eorum, ut custodiant omnes descriptiones ejus,
et præcepta illius, et faciant ea. 12 Ista est lex domus in summitate montis :
omnis finis ejus in circuitu, Sanctum sanctorum est. Hæc est ergo lex domus.
13 Istæ autem mensuræ altaris in cubito verissimo, qui habebat cubitum
et palmum : in sinu ejus erat cubitus, et cubitus in latitudine : et definitio
ejus usque ad labium ejus, et in circuitu palmus unus : hæc quoque erat fossa
altaris. 14 Et de sinu terræ usque ad crepidinem novissimam duo cubiti, et
latitudo cubiti unius : et a crepidine minore usque ad crepidinem majorem
quatuor cubiti, et latitudo cubiti unius. 15 Ipse autem ariel quatuor cubitorum,
et ab ariel usque ad sursum cornua quatuor. 16 Et ariel duodecim cubitorum
in longitudine per duodecim cubitos latitudinis, quadrangulatum æquis lateribus.
17 Et crepido quatuordecim cubitorum longitudinis per quatuordecim
cubitos latitudinis in quatuor angulis ejus : et corona in circuitu ejus dimidii
cubiti, et sinus ejus unius cubiti per circuitum : gradus autem ejus versi ad
orientem.
18 Et dixit ad me : Fili hominis, hæc dicit Dominus Deus : Hi sunt ritus
altaris, in quacumque die fuerit fabricatum, ut offeratur super illud holocaustum,
et effundatur sanguis. 19 Et dabis sacerdotibus et Levitis qui sunt de
semine Sadoc, qui accedunt ad me, ait Dominus Deus, ut offerant mihi vitulum
de armento pro peccato. 20 Et assumens de sanguine ejus, pones super
quatuor cornua ejus, et super quatuor angulos crepidinis, et super coronam
in circuitu : et mundabis illud et expiabis. 21 Et tolles vitulum qui oblatus
fuerit pro peccato, et combures eum in separato loco domus, extra sanctuarium.
22 Et in die secunda offeres hircum caprarum immaculatum pro peccato :
et expiabunt altare sicut expiaverunt in vitulo. 23 Cumque compleveris expians
illud, offeres vitulum de armento immaculatum, et arietem de grege
immaculatum. 24 Et offeres eos in conspectu Domini : et mittent sacerdotes
super eos sal, et offerent eos holocaustum Domino. 25 Septem diebus facies
hircum pro peccato quotidie : et vitulum de armento, et arietem de pecoribus
immaculatos offerent. 26 Septem diebus expiabunt altare et mundabunt illud,
et implebunt manum ejus. 27 Expletis autem diebus, in die octava et ultra,
facient sacerdotes super altare holocausta vestra, et quæ pro pace offerunt : et
placatus ero vobis, ait Dominus Deus.
44Et convertit me ad viam portæ sanctuarii exterioris, quæ respiciebat ad
orientem : et erat clausa. 2 Et dixit Dominus ad me : Porta hæc clausa
erit : non aperietur, et vir non transibit per eam, quoniam Dominus Deus Isra
¨el ingressus est per eam : eritque clausa 3 principi. Princeps ipse sedebit
in ea, ut comedat panem coram Domino : per viam portæ vestibuli ingredietur,
et per viam ejus egredietur. 4 Et adduxit me per viam portæ aquilonis in
conspectu domus : et vidi, et ecce implevit gloria Domini domum Domini :
et cecidi in faciem meam. 5 Et dixit ad me Dominus : Fili hominis, pone cor
tuum, et vide oculis tuis, et auribus tuis audi omnia quæ ego loquor ad te de
universis cæremoniis domus Domini, et de cunctis legibus ejus : et pones cor
1102
Ezechiel
tuum in viis templi per omnes exitus sanctuarii. 6 Et dices ad exasperantem
me domum Isra¨el : Hæc dicit Dominus Deus : Sufficiant vobis omnia scelera
vestra, domus Isra¨el : 7 eo quod inducitis filios alienos incircumcisos corde,
et incircumcisos carne, ut sint in sanctuario meo, et polluant domum meam :
et offertis panes meos, adipem et sanguinem, et dissolvitis pactum meum
in omnibus sceleribus vestris. 8 Et non servastis præcepta sanctuarii mei, et
posuistis custodes observationum mearum in sanctuario meo vobismetipsis.
9 Hæc dicit Dominus Deus : Omnis alienigena incircumcisus corde, et incircumcisus
carne, non ingredietur sanctuarium meum : omnis filius alienus qui
est in medio filiorum Isra¨el.
10 Sed et Levitæ qui longe recesserunt a me in errore filiorum Isra¨el, et
erraverunt a me post idola sua, et portaverunt iniquitatem suam, 11 erunt in
sanctuario meo æditui, et janitores portarum domus, et ministri domus : ipsi
mactabunt holocausta et victimas populi, et ipsi stabunt in conspectu eorum
ut ministrent eis. 12 Pro eo quod ministraverunt illis in conspectu idolorum
suorum, et facti sunt domui Isra¨el in offendiculum iniquitatis : idcirco levavi
manum meam super eos, ait Dominus Deus, et portabunt iniquitatem
suam. 13 Et non appropinquabunt ad me ut sacerdotio fungantur mihi, neque
accedent ad omne sanctuarium meum juxta Sancta sanctorum : sed portabunt
confusionem suam, et scelera sua quæ fecerunt. 14 Et dabo eos janitores domus
in omni ministerio ejus, et in universis quæ fient in ea.
15 Sacerdotes autem et Levitæ, filii Sadoc, qui custodierunt cæremonias
sanctuarii mei, cum errarent filii Isra¨el a me, ipsi accedent ad me ut ministrent
mihi : et stabunt in conspectu meo, ut offerant mihi adipem et sanguinem,
ait Dominus Deus. 16 Ipsi ingredientur sanctuarium meum, et ipsi
accedent ad mensam meam, ut ministrent mihi, et custodiant cæremonias
meas. 17 Cumque ingredientur portas atrii interioris, vestibus lineis induentur
: nec ascendet super eos quidquam laneum, quando ministrant in portis
atrii interioris et intrinsecus. 18 Vittæ lineæ erunt in capitibus eorum, et feminalia
linea erunt in lumbis eorum, et non accingentur in sudore. 19 Cumque
egredientur atrium exterius ad populum, exuent se vestimentis suis in quibus
ministraverant, et reponent ea in gazophylacio sanctuarii : et vestient se vestimentis
aliis, et non sanctificabunt populum in vestibus suis. 20 Caput autem
suum non radent, neque comam nutrient : sed tondentes attondent capita sua.
21 Et vinum non bibet omnis sacerdos, quando ingressurus est atrium interius.
22 Et viduam et repudiatam non accipient uxores, sed virgines de semine domus
Isra¨el : sed et viduam quæ fuerit vidua a sacerdote, accipient. 23 Et populum
meum docebunt quid sit inter sanctum et pollutum, et inter mundum
et immundum ostendent eis. 24 Et cum fuerit controversia, stabunt in judiciis
meis, et judicabunt : leges meas et præcepta mea in omnibus solemnitatibus
meis custodient, et sabbata mea sanctificabunt. 25 Et ad mortuum hominem
non ingredientur, ne polluantur, nisi ad patrem et matrem, et filium et filiam,
et fratrem, et sororem quæ alterum virum non habuerit : in quibus contaminabuntur.
26 Et postquam fuerit emundatus, septem dies numerabuntur ei.
27 Et in die introitus sui in sanctuarium ad atrium interius, ut ministret mihi
in sanctuario, offeret pro peccato suo, ait Dominus Deus. 28 Non erit autem
eis hæreditas : ego hæreditas eorum. Et possessionem non dabitis eis in Isra
¨el : ego enim possessio eorum. 29 Victimam et pro peccato et pro delicto
ipsi comedent, et omne votum in Isra¨el ipsorum erit. 30 Et primitiva omnium
primogenitorum, et omnia libamenta ex omnibus quæ offeruntur, sacerdotum
1103
Ezechiel
erunt : et primitiva ciborum vestrorum dabitis sacerdoti, ut reponat benedictionem
domui tuæ. 31 Omne morticinum, et captum a bestia, de avibus et de
pecoribus, non comedent sacerdotes.
45 Cumque coeperitis terram dividere sortito, separate primitias Domino,
sanctificatum de terra, longitudine viginti quinque millia, et latitudine
decem millia : sanctificatum erit in omni termino ejus per circuitum. 2 Et erit
ex omni parte sanctificatum quingentos per quingentos, quadrifariam per
circuitum, et quinquaginta cubitis in suburbana ejus per gyrum. 3 Et a mensura
ista mensurabis longitudinem viginti quinque millium, et latitudinem
decem millium : et in ipso erit templum, Sanctumque sanctorum. 4 Sanctificatum
de terra erit sacerdotibus ministris sanctuarii, qui accedunt ad ministerium
Domini : et erit eis locus in domos, et in sanctuarium sanctitatis.
5 Viginti quinque autem millia longitudinis, et decem millia latitudinis erunt
Levitis qui ministrant domui : ipsi possidebunt viginti gazophylacia. 6 Et
possessionem civitatis dabitis quinque millia latitudinis, et longitudinis viginti
quinque millia, secundum separationem sanctuarii, omni domui Isra¨el.
7 Principi quoque hinc et inde in separationem sanctuarii, et in possessionem
civitatis, contra faciem separationis sanctuarii, et contra faciem possessionis
urbis, a latere maris usque ad mare, et a latere orientis usque ad orientem :
longitudinis autem juxta unamquamque partem, a termino occidentali usque
ad terminum orientalem. 8 De terra erit ei possessio in Isra¨el, et non depopulabuntur
ultra principes populum meum : sed terram dabunt domui Isra¨el
secundum tribus eorum. 9 Hæc dicit Dominus Deus : Sufficiat vobis, principes
Isra¨el : iniquitatem et rapinas intermittite, et judicium et justitiam facite : separate
confinia vestra a populo meo, ait Dominus Deus. 10 Statera justa, et ephi
justum, et batus justus erit vobis. 11 Ephi et batus æqualia et unius mensuræ
erunt, ut capiat decimam partem cori batus, et decimam partem cori ephi :
juxta mensuram cori erit æqua libratio eorum. 12 Siclus autem viginti obolos
habet : porro viginti sicli, et viginti quinque sicli, et quindecim sicli, mnam
faciunt.
13 Et hæ sunt primitiæ quas tolletis : sextam partem ephi de coro frumenti,
et sextam partem ephi de coro hordei. 14 Mensura quoque olei, batus olei,
decima pars cori est : et decem bati corum faciunt, quia decem bati implent
corum. 15 Et arietem unum de grege ducentorum, de his quæ nutriunt Isra¨el,
in sacrificium, et in holocaustum, et in pacifica, ad expiandum pro eis, ait
Dominus Deus. 16 Omnis populus terræ tenebitur primitiis his principi in
Isra¨el. 17 Et super principem erunt holocausta, et sacrificium, et libamina, in
solemnitatibus, et in calendis, et in sabbatis, et in universis solemnitatibus
domus Isra¨el : ipse faciet pro peccato sacrificium, et holocaustum, et pacifica,
ad expiandum pro domo Isra¨el.
18 Hæc dicit Dominus Deus : In primo mense, una mensis, sumes vitulum
de armento immaculatum, et expiabis sanctuarium. 19 Et tollet sacerdos de
sanguine quod erit pro peccato, et ponet in postibus domus, et in quatuor
angulis crepidinis altaris, et in postibus portæ atrii interioris. 20 Et sic facies
in septima mensis, pro unoquoque qui ignoravit, et errore deceptus est : et
expiabis pro domo. 21 In primo mense, quartadecima die mensis, erit vobis
Paschæ solemnitas : septem diebus azyma comedentur. 22 Et faciet princeps
in die illa, pro se et pro universo populo terræ, vitulum pro peccato. 23 Et
in septem dierum solemnitate faciet holocaustum Domino, septem vitulos et
1104
Ezechiel
septem arietes immaculatos, quotidie septem diebus : et pro peccato hircum
caprarum quotidie. 24 Et sacrificium ephi per vitulum, et ephi per arietem
faciet, et olei hin per singula ephi. 25 Septimo mense, quintadecima die mensis,
in solemnitate, faciet sicut supra dicta sunt per septem dies, tam pro peccato
quam pro holocausto, et in sacrificio, et in oleo.
46 Hæc dicit Dominus Deus : Porta atrii interioris quæ respicit ad orientem,
erit clausa sex diebus in quibus opus fit : die autem sabbati
aperietur, sed et in die calendarum aperietur. 2 Et intrabit princeps per viam
vestibuli portæ deforis, et stabit in limine portæ : et facient sacerdotes holocaustum
ejus, et pacifica ejus : et adorabit super limen portæ, et egredietur :
porta autem non claudetur usque ad vesperam. 3 Et adorabit populus terræ ad
ostium portæ illius in sabbatis et in calendis coram Domino. 4 Holocaustum
autem hoc offeret princeps Domino : in die sabbati, sex agnos immaculatos,
et arietem immaculatum, 5 et sacrificium ephi per arietem, in agnis autem
sacrificium quod dederit manus ejus, et olei hin per singula ephi. 6 In die
autem calendarum vitulum de armento immaculatum, et sex agni et arietes
immaculati erunt. 7 Et ephi per vitulum, ephi quoque per arietem faciet sacrificium
: de agnis autem sicut invenerit manus ejus, et olei hin per singula ephi.
8 Cumque ingressurus est princeps, per viam vestibuli portæ ingrediatur, et
per eamdem viam exeat. 9 Et cum intrabit populus terræ in conspectu Domini
in solemnitatibus, qui ingreditur per portam aquilonis ut adoret, egrediatur
per viam portæ meridianæ : porro qui ingreditur per viam portæ meridianæ,
egrediatur per viam portæ aquilonis. Non revertetur per viam portæ per
quam ingressus est, sed e regione illius egredietur. 10 Princeps autem in medio
eorum cum ingredientibus ingredietur, et cum egredientibus egredietur. 11 Et
in nundinis, et in solemnitatibus, erit sacrificium ephi per vitulum, et ephi per
arietem : agnis autem erit sacrificium sicut invenerit manus ejus, et olei hin
per singula ephi. 12 Cum autem fecerit princeps spontaneum holocaustum,
aut pacifica voluntaria Domino, aperietur ei porta quæ respicit ad orientem,
et faciet holocaustum suum et pacifica sua, sicut fieri solet in die sabbati : et
egredietur, claudeturque porta postquam exierit. 13 Et agnum ejusdem anni
immaculatum faciet holocaustum quotidie Domino : semper mane faciet illud.
14 Et faciet sacrificium super eo cata mane mane sextam partem ephi, et de oleo
tertiam partem hin, ut misceatur similæ : sacrificium Domino legitimum, juge
atque perpetuum. 15 Faciet agnum, et sacrificium, et oleum cata mane mane,
holocaustum sempiternum. 16 Hæc dicit Dominus Deus : Si dederit princeps
donum alicui de filiis suis, hæreditas ejus filiorum suorum erit : possidebunt
eam hæreditarie. 17 Si autem dederit legatum de hæreditate sua uni servorum
suorum, erit illius usque ad annum remissionis, et revertetur ad principem :
hæreditas autem ejus filiis ejus erit. 18 Et non accipiet princeps de hæreditate
populi per violentiam, et de possessione eorum : sed de possessione sua
hæreditatem dabit filiis suis, ut non dispergatur populus meus unusquisque
a possessione sua.
19 Et introduxit me per ingressum qui erat ex latere portæ, in gazophylacia
sanctuarii ad sacerdotes, quæ respiciebant ad aquilonem : et erat ibi locus vergens
ad occidentem. 20 Et dixit ad me : Iste est locus ubi coquent sacerdotes
pro peccato et pro delicto : ubi coquent sacrificium, ut non efferant in atrium
exterius, et sanctificetur populus. 21 Et eduxit me in atrium exterius, et circumduxit
me per quatuor angulos atrii : et ecce atriolum erat in angulo atrii,
1105
Ezechiel
atriola singula per angulos atrii. 22 In quatuor angulis atrii atriola disposita,
quadraginta cubitorum per longum, et triginta per latum : mensuræ unius
quatuor erant. 23 Et paries per circuitum ambiens quatuor atriola : et culinæ
fabricatæ erant subter porticus per gyrum. 24 Et dixit ad me : Hæc est domus
culinarum, in qua coquent ministri domus Domini victimas populi.
47 Et convertit me ad portam domus, et ecce aquæ egrediebantur subter
limen domus ad orientem : facies enim domus respiciebat ad orientem,
aquæ autem descendebant in latus templi dextrum, ad meridiem altaris. 2 Et
eduxit me per viam portæ aquilonis, et convertit me ad viam foras portam
exteriorem, viam quæ respiciebat ad orientem : et ecce aquæ redundantes a
latere dextro. 3 Cum egrederetur vir ad orientem, qui habebat funiculum in
manu sua, et mensus est mille cubitos, et traduxit me per aquam usque ad talos.
4 Rursumque mensus est mille, et traduxit me per aquam usque ad genua.
5 Et mensus est mille, et traduxit me per aquam usque ad renes. Et mensus
est mille, torrentem quem non potui pertransire, quoniam intumuerant aquæ
profundi torrentis, qui non potest transvadari. 6 Et dixit ad me : Certe vidisti,
fili hominis. Et eduxit me, et convertit ad ripam torrentis. 7 Cumque me convertissem,
ecce in ripa torrentis ligna multa nimis ex utraque parte. 8 Et ait ad
me : Aquæ istæ quæ egrediuntur ad tumulos sabuli orientalis, et descendunt
ad plana deserti, intrabunt mare et exibunt : et sanabuntur aquæ. 9 Et omnis
anima vivens quæ serpit quocumque venerit torrens, vivet : et erunt pisces
multi satis, postquam venerint illuc aquæ istæ : et sanabuntur et vivent omnia
ad quæ venerit torrens. 10 Et stabunt super illas piscatores : ab Engaddi
usque ad Engallim siccatio sagenarum erit : plurimæ species erunt piscium
ejus, sicut pisces maris magni, multitudinis nimiæ. 11 In littoribus autem ejus
et in palustribus, non sanabuntur, quia in salinas dabuntur. 12 Et super torrentem
orietur in ripis ejus, ex utraque parte, omne lignum pomiferum : non
defluet folium ex eo, et non deficiet fructus ejus : per singulos menses afferet
primitiva, quia aquæ ejus de sanctuario egredientur : et erunt fructus ejus in
cibum, et folia ejus ad medicinam.
13 Hæc dicit Dominus Deus : Hic est terminus in quo possidebitis terram
in duodecim tribubus Isra¨el : quia Joseph duplicem funiculum habet. 14 Possidebitis
autem eam singuli æque ut frater suus, super quam levavi manum
meam ut darem patribus vestris : et cadet terra hæc vobis in possessionem.
15 Hic est autem terminus terræ : ad plagam septentrionalem, a mari magno
via Hethalon, venientibus Sedada, 16 Emath, Berotha, Sabarim, quæ est
inter terminum Damasci et confinium Emath, domus Tichon, quæ est juxta
terminum Auran. 17 Et erit terminus a mari usque ad atrium Enon, terminus
Damasci : et ab aquilone ad aquilonem, terminus Emath plaga septentrionalis.
18 Porro plaga orientalis de medio Auran, et de medio Damasci, et de
medio Galaad, et de medio terræ Isra¨el, Jordanis disterminans ad mare orientale.
Metiemini etiam plagam orientalem. 19 Plaga autem australis meridiana,
a Thamar usque ad aquas contradictionis Cades, et torrens usque ad mare
magnum : et hæc est plaga ad meridiem australis. 20 Et plaga maris, mare
magnum a confinio per directum, donec venias Emath : hæc est plaga maris.
21 Et dividetis terram istam vobis per tribus Isra¨el : 22 et mittetis eam in
hæreditatem vobis, et advenis qui accesserint ad vos, qui genuerint filios in
medio vestrum : et erunt vobis sicut indigenæ inter filios Isra¨el : vobiscum
1106
Ezechiel
divident possessionem in medio tribuum Isra¨el. 23 In tribu autem quacumque
fuerit advena, ibi dabitis possessionem illi, ait Dominus Deus.
48 Et hæc nomina tribuum a finibus aquilonis, juxta viam Hethalon, pergentibus
Emath, atrium Enan terminus Damasci ad aquilonem, juxta
viam Emath : et erit ei plaga orientalis mare, Dan una. 2 Et super terminum
Dan, a plaga orientali usque ad plagam maris, Aser una. 3 Et super terminum
Aser, a plaga orientali usque ad plagam maris, Nephthali una. 4 Et super terminum
Nephthali, a plaga orientali usque ad plagam maris, Manasse una. 5 Et
super terminum Manasse, a plaga orientali usque ad plagam maris, Ephraim
una. 6 Et super terminum Ephraim, a plaga orientali usque ad plagam maris,
Ruben una. 7 Et super terminum Ruben, a plaga orientali usque ad plagam
maris, Juda una.
8 Et super terminum Juda, a plaga orientali usque ad plagam maris, erunt
primitiæ quas separabitis, viginti quinque millibus latitudinis et longitudinis,
sicuti singulæ partes a plaga orientali usque ad plagam maris : et erit sanctuarium
in medio ejus. 9 Primitiæ quas separabitis Domino, longitudo viginti
quinque millibus, et latitudo decem millibus. 10 Hæ autem erunt primitiæ
sanctuarii sacerdotum, ad aquilonem longitudinis viginti quinque millia, et
ad mare latitudinis decem millia, sed et ad orientem latitudinis decem millia,
et ad meridiem longitudinis viginti quinque millia : et erit sanctuarium
Domini in medio ejus. 11 Sacerdotibus sanctuarium erit de filiis Sadoc, qui custodierunt
cæremonias meas, et non erraverunt cum errarent filii Isra¨el, sicut
erraverunt et Levitæ. 12 Et erunt eis primitiæ de primitiis terræ Sanctum sanctorum,
juxta terminum Levitarum. 13 Sed et Levitis similiter, juxta fines sacerdotum,
viginti quinque millia longitudinis, et latitudinis decem millia. Omnis
longitudo viginti et quinque millium, et latitudo decem millium. 14 Et non venundabunt
ex eo, neque mutabunt : neque transferentur primitiæ terræ, quia
sanctificatæ sunt Domino.
15 Quinque millia autem quæ supersunt in latitudine per viginti quinque
millia, profana erunt urbis in habitaculum et in suburbana : et erit civitas in
medio ejus. 16 Et hæ mensuræ ejus : ad plagam septentrionalem, quingenta et
quatuor millia : et ad plagam meridianam, quingenta et quatuor millia : et ad
plagam orientalem, quingenta et quatuor millia : et ad plagam occidentalem,
quingenta et quatuor millia. 17 Erunt autem suburbana civitatis ad aquilonem,
ducenta quinquaginta : et ad meridiem, ducenta quinquaginta : et ad orientem,
ducenta quinquaginta : et ad mare, ducenta quinquaginta. 18 Quod
autem reliquum fuerit in longitudine secundum primitias sanctuarii, decem
millia in orientem, et decem millia in occidentem, erunt sicut primitiæ sanctuarii
: et erunt fruges ejus in panes his qui serviunt civitati. 19 Servientes autem
civitati, operabuntur ex omnibus tribubus Isra¨el. 20 Omnes primitiæ viginti
quinque millium, per viginti quinque millia in quadrum, separabuntur in
primitias sanctuarii, et in possessionem civitatis.
21 Quod autem reliquum fuerit, principis erit ex omni parte primitiarum
sanctuarii, et possessionis civitatis e regione viginti quinque millium primitiarum
usque ad terminum orientalem : sed et ad mare, e regione viginti
quinque millium, usque ad terminum maris, similiter in partibus principis
erit : et erunt primitiæ sanctuarii, et sanctuarium templi, in medio ejus.
22 De possessione autem Levitarum, et de possessione civitatis in medio par-
1107
Ezechiel
tium principis, erit inter terminum Juda et inter terminum Benjamin, et ad
principem pertinebit.
23 Et reliquis tribubus, a plaga orientali usque ad plagam occidentalem,
Benjamin una. 24 Et contra terminum Benjamin, a plaga orientali usque ad
plagam occidentalem, Simeon una. 25 Et super terminum Simeonis, a plaga
orientali usque ad plagam occidentalem, Issachar una. 26 Et super terminum
Issachar, a plaga orientali usque ad plagam occidentalem, Zabulon
una. 27 Et super terminum Zabulon, a plaga orientali usque ad plagam maris,
Gad una. 28 Et super terminum Gad, ad plagam austri in meridie : et erit
finis de Thamar usque ad aquas contradictionis Cades : hæreditas contra
mare magnum. 29 Hæc est terra quam mittetis in sortem tribubus Isra¨el, et hæ
partitiones earum, ait Dominus Deus.
30 Et hi egressus civitatis : a plaga septentrionali, quingentos et quatuor
millia mensurabis. 31 Et portæ civitatis ex nominibus tribuum Isra¨el : portæ
tres a septentrione : porta Ruben una, porta Juda una, porta Levi una. 32 Et
ad plagam orientalem, quingentos et quatuor millia, et portæ tres : porta
Joseph una, porta Benjamin una, porta Dan una. 33 Et ad plagam meridianam,
quingentos et quatuor millia metieris, et portæ tres : porta Simeonis una, porta
Issachar una, porta Zabulon una. 34 Et ad plagam occidentalem, quingentos
et quatuor millia, et portæ eorum tres : porta Gad una, porta Aser una, porta
Nephthali una. 35 Per circuitum, decem et octo millia : et nomen civitatis ex
illa die, Dominus ibidem.
1108
Prophetia Danielis
1 Anno tertio regni Joakim regis Juda, venit Nabuchodonosor, rex Babylonis,
in Jerusalem, et obsedit eam : 2 et tradidit Dominus in manu ejus
Joakim, regem Juda, et partem vasorum domus Dei : et asportavit ea in terram
Sennaar in domum dei sui, et vasa intulit in domum thesauri dei sui.
3 Et ait rex Asphenez præposito eunuchorum ut introduceret de filiis Isra¨el, et
de semine regio et tyrannorum, 4 pueros in quibus nulla esset macula, decoros
forma, et eruditos omni sapientia, cautos scientia, et doctos disciplina, et
qui possent stare in palatio regis, ut doceret eos litteras et linguam Chaldæorum.
5 Et constituit eis rex annonam per singulos dies de cibis suis, et de vino
unde bibebat ipse, ut enutriti tribus annis, postea starent in conspectu regis.
6 Fuerunt ergo inter eos de filiis Juda, Daniel, Ananias, Misa¨el, et Azarias. 7 Et
imposuit eis præpositus eunuchorum nomina : Danieli, Baltassar ; Ananiæ,
Sidrach ; Misa¨eli, Misach ; et Azariæ, Abdenago. 8 Proposuit autem Daniel in
corde suo ne pollueretur de mensa regis, neque de vino potus ejus : et rogavit
eunuchorum præpositum ne contaminaretur. 9 Dedit autem Deus Danieli gratiam
et misericordiam in conspectu principis eunuchorum. 10 Et ait princeps
eunuchorum ad Danielem : Timeo ego dominum meum regem, qui constituit
vobis cibum et potum : qui si viderit vultus vestros macilentiores præ ceteris
adolescentibus coævis vestris, condemnabitis caput meum regi. 11 Et dixit
Daniel ad Malasar, quem constituerat princeps eunuchorum super Danielem,
Ananiam, Misa¨elem, et Azariam : 12 Tenta nos, obsecro, servos tuos, diebus
decem, et dentur nobis legumina ad vescendum, et aqua ad bibendum : 13 et
contemplare vultus nostros, et vultus puerorum, qui vescuntur cibo regio : et
sicut videris, facies cum servis tuis. 14 Qui, audito sermone hujuscemodi, tentavit
eos diebus decem. 15 Post dies autem decem, apparuerunt vultus eorum
meliores, et corpulentiores præ omnibus pueris, qui vescebantur cibo regio.
16 Porro Malasar tollebat cibaria, et vinum potus eorum : dabatque eis legumina.
17 Pueris autem his dedit Deus scientiam et disciplinam, in omni libro
et sapientia : Danieli autem intelligentiam omnium visionum et somniorum.
18 Completis itaque diebus, post quos dixerat rex ut introducerentur, introduxit
eos præpositus eunuchorum in conspectu Nabuchodonosor. 19 Cumque
eis locutus fuisset rex, non sunt inventi tales de universis, ut Daniel, Ananias,
Misa¨el, et Azarias : et steterunt in conspectu regis. 20 Et omne verbum sapientiæ
et intellectus, quod sciscitatus est ab eis rex, invenit in eis decuplum
super cunctos ariolos et magos qui erant in universo regno ejus. 21 Fuit autem
Daniel usque ad annum primum Cyri regis.
2In anno secundo regni Nabuchodonosor, vidit Nabuchodonosor somnium,
et conterritus est spiritus ejus, et somnium ejus fugit ab eo. 2 Præcepit
autem rex ut convocarentur arioli, et magi, et malefici, et Chaldæi, ut indicarent
regi somnia sua. Qui cum venissent, steterunt coram rege. 3 Et dixit ad eos
rex : Vidi somnium, et mente confusus ignoro quid viderim. 4 Responderuntque
Chaldæi regi syriace : Rex, in sempiternum vive ! dic somnium servis
tuis, et interpretationem ejus indicabimus. 5 Et respondens rex ait Chaldæis :
Sermo recessit a me : nisi indicaveritis mihi somnium, et conjecturam ejus,
peribitis vos, et domus vestræ publicabuntur. 6 Si autem somnium, et conjecturam
ejus narraveritis, præmia, et dona, et honorem multum accipietis a
me. Somnium igitur, et interpretationem ejus indicate mihi. 7 Responderunt
Daniel
secundo, atque dixerunt : Rex somnium dicat servis suis, et interpretationem
illius indicabimus. 8 Respondit rex, et ait : Certe novi quod tempus redimitis,
scientes quod recesserit a me sermo. 9 Si ergo somnium non indicaveritis mihi,
una est de vobis sententia, quod interpretationem quoque fallacem, et deceptione
plenam composueritis, ut loquamini mihi donec tempus pertranseat.
Somnium itaque dicite mihi, ut sciam quod interpretationem quoque ejus veram
loquamini. 10 Respondentes ergo Chaldæi coram rege, dixerunt : Non
est homo super terram, qui sermonem tuum, rex, possit implere : sed neque
regum quisquam magnus et potens verbum hujuscemodi sciscitatur ab omni
ariolo, et mago, et Chaldæo. 11 Sermo enim, quem tu quæris, rex, gravis
est : nec reperietur quisquam qui indicet illum in conspectu regis, exceptis
diis, quorum non est cum hominibus conversatio. 12 Quo audito, rex, in
furore et in ira magna, præcepit ut perirent omnes sapientes Babylonis. 13 Et
egressa sententia, sapientes interficiebantur : quærebanturque Daniel et socii
ejus, ut perirent. 14 Tunc Daniel requisivit de lege atque sententia ab Arioch
principe militiæ regis, qui egressus fuerat ad interficiendos sapientes Babylonis.
15 Et interrogavit eum, qui a rege potestatem acceperat, quam ob causam
tam crudelis sententia a facie regis esset egressa. Cum ergo rem indicasset
Arioch Danieli, 16 Daniel ingressus rogavit regem ut tempus daret sibi ad solutionem
indicandam regi. 17 Et ingressus est domum suam, Ananiæque et
Misa¨eli et Azariæ, sociis suis, indicavit negotium, 18 ut quærerent misericordiam
a facie Dei cæli super sacramento isto, et non perirent Daniel et socii
ejus cum ceteris sapientibus Babylonis.
19 Tunc Danieli mysterium per visionem nocte revelatum est : et benedixit
Daniel Deum cæli, 20 et locutus ait : Sit nomen Domini benedictum a sæculo
et usque in sæculum : quia sapientia et fortitudo ejus sunt. 21 Et ipse mutat
tempora, et ætates : transfert regna, atque constituit : dat sapientiam sapientibus,
et scientiam intelligentibus disciplinam. 22 Ipse revelat profunda et
abscondita, et novit in tenebris constituta : et lux cum eo est. 23 Tibi, Deus
patrum nostrorum, confiteor, teque laudo, quia sapientiam et fortitudinem
dedisti mihi, et nunc ostendisti mihi quæ rogavimus te, quia sermonem regis
aperuisti nobis. 24 Post hæc Daniel ingressus ad Arioch, quem constituerat
rex ut perderet sapientes Babylonis, sic ei locutus est : Sapientes Babylonis ne
perdas : introduc me in conspectu regis, et solutionem regi narrabo.
25 Tunc Arioch festinus introduxit Danielem ad regem, et dixit ei : Inveni
hominem de filiis transmigrationis Juda, qui solutionem regi annuntiet. 26 Respondit
rex, et dixit Danieli, cujus nomen erat Baltassar : Putasne vere potes
mihi indicare somnium, quod vidi, et interpretationem ejus ? 27 Et respondens
Daniel coram rege, ait : Mysterium, quod rex interrogat, sapientes, magi, arioli,
et aruspices nequeunt indicare regi : 28 sed est Deus in cælo revelans mysteria,
qui indicavit tibi, rex Nabuchodonosor, quæ ventura sunt in novissimis
temporibus. Somnium tuum, et visiones capitis tui in cubili tuo hujuscemodi
sunt. 29 Tu, rex, cogitare coepisti in strato tuo, quid esset futurum post hæc :
et qui revelat mysteria, ostendit tibi quæ ventura sunt. 30 Mihi quoque non
in sapientia, quæ est in me plus quam in cunctis viventibus, sacramentum
hoc revelatum est : sed ut interpretatio regi manifesta fieret, et cogitationes
mentis tuæ scires. 31 Tu, rex, videbas, et ecce quasi statua una grandis : statua
illa magna, et statura sublimis stabat contra te, et intuitus ejus erat terribilis.
32 Hujus statuæ caput ex auro optimo erat, pectus autem et brachia de argento,
porro venter et femora ex ære, 33 tibiæ autem ferreæ : pedum quædam
1110
Daniel
pars erat ferrea, quædam autem fictilis. 34 Videbas ita, donec abscissus est
lapis de monte sine manibus : et percussit statuam in pedibus ejus ferreis et
fictilibus, et comminuit eos. 35 Tunc contrita sunt pariter ferrum, testa, æs,
argentum, et aurum, et redacta quasi in favillam æstivæ areæ, quæ rapta sunt
vento, nullusque locus inventus est eis : lapis autem, qui percusserat statuam,
factus est mons magnus, et implevit universam terram. 36 Hoc est somnium :
interpretationem quoque ejus dicemus coram te, rex.
37 Tu rex regum es : et Deus cæli regnum, et fortitudinem, et imperium,
et gloriam dedit tibi : 38 et omnia, in quibus habitant filii hominum, et bestiæ
agri : volucres quoque cæli dedit in manu tua, et sub ditione tua universa
constituit : tu es ergo caput aureum. 39 Et post te consurget regnum aliud minus
te argenteum : et regnum tertium aliud æreum, quod imperabit universæ
terræ. 40 Et regnum quartum erit velut ferrum : quomodo ferrum comminuit,
et domat omnia, sic comminuet, et conteret omnia hæc. 41 Porro quia vidisti
pedum, et digitorum partem testæ figuli, et partem ferream, regnum divisum
erit : quod tamen de plantario ferri orietur, secundum quod vidisti ferrum
mistum testæ ex luto. 42 Et digitos pedum ex parte ferreos, et ex parte fictiles :
ex parte regnum erit solidum, et ex parte contritum. 43 Quod autem vidisti ferrum
mistum testæ ex luto, commiscebuntur quidem humano semine, sed non
adhærebunt sibi, sicut ferrum misceri non potest testæ. 44 In diebus autem
regnorum illorum suscitabit Deus cæli regnum, quod in æternum non dissipabitur,
et regnum ejus alteri populo non tradetur : comminuet autem, et
consumet universa regna hæc, et ipsum stabit in æternum. 45 Secundum quod
vidisti, quod de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam,
et ferrum, et æs, et argentum, et aurum, Deus magnus ostendit regi quæ
ventura sunt postea : et verum est somnium, et fidelis interpretatio ejus.
46 Tunc rex Nabuchodonosor cecidit in faciem suam, et Danielem adoravit,
et hostias, et incensum præcepit ut sacrificarent ei. 47 Loquens ergo rex,
ait Danieli : Vere Deus vester Deus deorum est, et Dominus regum, et revelans
mysteria : quoniam tu potuisti aperire hoc sacramentum. 48 Tunc rex
Danielem in sublime extulit, et munera multa et magna dedit ei : et constituit
eum principem super omnes provincias Babylonis, et præfectum magistratuum
super cunctos sapientes Babylonis. 49 Daniel autem postulavit a rege, et
constituit super opera provinciæ Babylonis Sidrach, Misach, et Abdenago :
ipse autem Daniel erat in foribus regis.
3Nabuchodonosor rex fecit statuam auream, altitudine cubitorum sexaginta,
latitudine cubitorum sex, et statuit eam in campo Dura, provinciæ Babylonis.
2 Itaque Nabuchodonosor rex misit ad congregandos satrapas, magistratus,
et judices, duces, et tyrannos, et præfectos, omnesque principes regionum,
ut convenirent ad dedicationem statuæ quam erexerat Nabuchodonosor rex.
3 Tunc congregati sunt satrapæ, magistratus, et judices, duces, et tyranni, et
optimates, qui erant in potestatibus constituti, et universi principes regionum,
ut convenirent ad dedicationem statuæ, quam erexerat Nabuchodonosor
rex. Stabant autem in conspectu statuæ, quam posuerat Nabuchodonosor
rex : 4 et præco clamabat valenter : Vobis dicitur populis, tribubus, et linguis
: 5 in hora qua audieritis sonitum tubæ, et fistulæ, et citharæ, sambucæ,
et psalterii, et symphoniæ, et universi generis musicorum, cadentes adorate
statuam auream, quam constituit Nabuchodonosor rex. 6 Si quis autem
non prostratus adoraverit, eadem hora mittetur in fornacem ignis ardentis.
1111
Daniel
7 Post hæc igitur, statim ut audierunt omnes populi sonitum tubæ, fistulæ, et
citharæ, sambucæ, et psalterii, et symphoniæ, et omnis generis musicorum,
cadentes omnes populi, tribus, et linguæ adoraverunt statuam auream, quam
constituerat Nabuchodonosor rex.
8 Statimque in ipso tempore accedentes viri Chaldæi accusaverunt Judæos :
9 dixeruntque Nabuchodonosor regi : Rex, in æternum vive ! 10 tu, rex, posuisti
decretum, ut omnis homo, qui audierit sonitum tubæ, fistulæ, et citharæ,
sambucæ, et psalterii, et symphoniæ, et universi generis musicorum, prosternat
se, et adoret statuam auream : 11 si quis autem non procidens adoraverit,
mittatur in fornacem ignis ardentis. 12 Sunt ergo viri Judæi, quos constituisti
super opera regionis Babylonis, Sidrach, Misach, et Abdenago : viri isti
contempserunt, rex, decretum tuum : deos tuos non colunt, et statuam auream,
quam erexisti, non adorant. 13 Tunc Nabuchodonosor, in furore et in
ira, præcepit ut adducerentur Sidrach, Misach, et Abdenago : qui confestim
adducti sunt in conspectu regis. 14 Pronuntiansque Nabuchodonosor rex, ait
eis : Verene Sidrach, Misach, et Abdenago, deos meos non colitis, et statuam
auream, quam constitui, non adoratis ? 15 nunc ergo si estis parati, quacumque
hora audieritis sonitum tubæ, fistulæ, citharæ, sambucæ, et psalterii, et symphoniæ,
omnisque generis musicorum, prosternite vos, et adorate statuam,
quam feci : quod si non adoraveritis, eadem hora mittemini in fornacem ignis
ardentis : et quis est Deus, qui eripiet vos de manu mea ? 16 Respondentes
Sidrach, Misach, et Abdenago, dixerunt regi Nabuchodonosor : Non
oportet nos de hac re respondere tibi. 17 Ecce enim Deus noster, quem colimus,
potest eripere nos de camino ignis ardentis, et de manibus tuis, o rex,
liberare. 18 Quod si noluerit, notum sit tibi, rex, quia deos tuos non colimus,
et statuam auream, quam erexisti, non adoramus. 19 Tunc Nabuchodonosor
repletus est furore, et aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach, Misach,
et Abdenago : et præcepit ut succenderetur fornax septuplum quam
succendi consueverat. 20 Et viris fortissimis de exercitu suo jussit ut ligatis
pedibus Sidrach, Misach, et Abdenago, mitterent eos in fornacem ignis ardentis.
21 Et confestim viri illi vincti, cum braccis suis, et tiaris, et calceamentis,
et vestibus, missi sunt in medium fornacis ignis ardentis : 22 nam jussio regis
urgebat. Fornax autem succensa erat nimis : porro viros illos, qui miserant
Sidrach, Misach, et Abdenago, interfecit flamma ignis. 23 Viri autem hi tres, id
est, Sidrach, Misach, et Abdenago, ceciderunt in medio camino ignis ardentis,
colligati.
24 Et ambulabant in medio flammæ, laudantes Deum, et benedicentes
Domino. 25 Stans autem Azarias oravit sic, aperiensque os suum in medio
ignis, ait :
26 Benedictus es, Domine Deus patrum nostrorum,
et laudabile, et gloriosum nomen tuum in sæcula :
27 quia justus es in omnibus, quæ fecisti nobis,
et universa opera tua vera, et viæ tuæ rectæ,
et omnia judicia tua vera. 28 Judicia enim vera fecisti
juxta omnia, quæ induxisti super nos,
et super civitatem sanctam patrum nostrorum Jerusalem :
quia in veritate et in judicio induxisti omnia hæc
propter peccata nostra.
29 Peccavimus enim, et inique egimus recedentes a te,
et deliquimus in omnibus :
1112
Daniel
30 et præcepta tua non audivimus,
nec observavimus,
nec fecimus sicut præceperas nobis
ut bene nobis esset.
31 Omnia ergo, quæ induxisti super nos,
et universa quæ fecisti nobis,
in vero judicio fecisti ;
32 et tradidisti nos in manibus inimicorum nostrorum iniquorum,
et pessimorum, prævaricatorumque,
et regi injusto, et pessimo ultra omnem terram.
33 Et nunc non possumus aperire os :
confusio, et opprobrium facti sumus servis tuis,
et his qui colunt te.
34 Ne, quæsumus, tradas nos in perpetuum propter nomen tuum,
et ne dissipes testamentum tuum :
35 neque auferas misericordiam tuam a nobis,
propter Abraham, dilectum tuum,
et Isaac, servum tuum,
et Isra¨el, sanctum tuum,
36 quibus locutus es pollicens quod multiplicares semen eorum
sicut stellas cæli,
et sicut arenam quæ est in littore maris ;
37 quia, Domine, imminuti sumus plus quam omnes gentes,
sumusque humiles in universa terra hodie
propter peccata nostra.
38 Et non est in tempore hoc princeps, et dux, et propheta,
neque holocaustum, neque sacrificium,
neque oblatio, neque incensum,
neque locus primitiarum coram te,
39 ut possimus invenire misericordiam tuam,
sed in animo contrito, et spiritu humilitatis suscipiamur.
40 Sicut in holocausto arietum, et taurorum,
et sicut in millibus agnorum pinguium,
sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, ut placeat tibi,
quoniam non est confusio confidentibus in te.
41 Et nunc sequimur te in toto corde ;
et timemus te, et quærimus faciem tuam.
42 Nec confundas nos,
sed fac nobiscum juxta mansuetudinem tuam,
et secundum multitudinem misericordiæ tuæ.
43 Et erue nos in mirabilibus tuis,
et da gloriam nomini tuo, Domine ;
44 et confundantur omnes qui ostendunt servis tuis mala :
confundantur in omni potentia tua,
et robur eorum conteratur :
45 et sciant quia tu es Dominus Deus solus,
et gloriosus super orbem terrarum.
46 Et non cessabant qui miserant eos ministri regis succendere fornacem,
naphtha, et stuppa, et pice, et malleolis, 47 et effundebatur flamma super for-
1113
Daniel
nacem cubitis quadraginta novem : 48 et erupit, et incendit quos reperit juxta
fornacem de Chaldæis. 49 Angelus autem Domini descendit cum Azaria, et
sociis ejus in fornacem : et excussit flammam ignis de fornace, 50 et fecit medium
fornacis quasi ventum roris flantem, et non tetigit eos omnino ignis, neque
contristavit, nec quidquam molestiæ intulit. 51 Tunc hi tres quasi ex uno ore
laudabant, et glorificabant, et benedicebant Deum in fornace, dicentes :
52 Benedictus es, Domine Deus patrum nostrorum :
et laudabilis, et gloriosus, et superexaltatus in sæcula.
Et benedictum nomen gloriæ tuæ sanctum :
et laudabile, et superexaltatum in omnibus sæculis.
53 Benedictus es in templo sancto gloriæ tuæ :
et superlaudabilis, et supergloriosus in sæcula.
54 Benedictus es in throno regni tui :
et superlaudabilis, et superexaltatus in sæcula.
55 Benedictus es, qui intueris abyssos, et sedes super cherubim :
et laudabilis, et superexaltatus in sæcula.
56 Benedictus es in firmamento cæli :
et laudabilis et gloriosus in sæcula.
57 Benedicite, omnia opera Domini, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
58 Benedicite, angeli Domini, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
59 Benedicite, cæli, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
60 Benedicite, aquæ omnes, quæ super cælos sunt, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
61 Benedicite, omnes virtutes Domini, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
62 Benedicite, sol et luna, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
63 Benedicite, stellæ cæli, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
64 Benedicite, omnis imber et ros, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
65 Benedicite, omnes spiritus Dei, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
66 Benedicite, ignis et æstus, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
67 Benedicite, frigus et æstus, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
68 Benedicite, rores et pruina, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
69 Benedicite, gelu et frigus, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
70 Benedicite, glacies et nives, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
71 Benedicite, noctes et dies, Domino
laudate et superexaltate eum in sæcula.
72 Benedicite, lux et tenebræ, Domino :
1114
Daniel
laudate et superexaltate eum in sæcula.
73 Benedicite, fulgura et nubes, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
74 Benedicat terra Dominum :
laudet et superexaltet eum in sæcula.
75 Benedicite, montes et colles, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
76 Benedicite, universa germinantia in terra, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
77 Benedicite, fontes, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
78 Benedicite, maria et flumina, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
79 Benedicite, cete, et omnia quæ moventur in aquis, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
80 Benedicite, omnes volucres cæli, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
81 Benedicite, omnes bestiæ et pecora, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
82 Benedicite, filii hominum, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
83 Benedicat Isra¨el Dominum :
laudet et superexaltet eum in sæcula.
84 Benedicite, sacerdotes Domini, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
85 Benedicite, servi Domini, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
86 Benedicite, spiritus et animæ justorum, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
87 Benedicite, sancti et humiles corde, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula.
88 Benedicite, Anania, Azaria, Misa¨el, Domino :
laudate et superexaltate eum in sæcula :
quia eruit nos de inferno,
et salvos fecit de manu mortis :
et liberavit nos de medio ardentis flammæ,
et de medio ignis eruit nos.
89 Confitemini Domino, quoniam bonus :
quoniam in sæculum misericordia ejus.
90 Benedicite, omnes religiosi, Domino Deo deorum :
laudate et confitemini ei, quia in omnia sæcula misericordia ejus.
91 Tunc Nabuchodonosor rex obstupuit, et surrexit propere, et ait optimatibus
suis : Nonne tres viros misimus in medium ignis compeditos ? Qui
respondentes regi, dixerunt : Vere, rex. 92 Respondit, et ait : Ecce ego video
quatuor viros solutos, et ambulantes in medio ignis, et nihil corruptionis in
eis est, et species quarti similis filio Dei. 93 Tunc accessit Nabuchodonosor ad
ostium fornacis ignis ardentis, et ait : Sidrach, Misach, et Abdenago, servi
Dei excelsi, egredimini, et venite. Statimque egressi sunt Sidrach, Misach,
et Abdenago de medio ignis. 94 Et congregati satrapæ, et magistratus, et ju-
1115
Daniel
dices, et potentes regis contemplabantur viros illos, quoniam nihil potestatis
habuisset ignis in corporibus eorum, et capillus capitis eorum non esset adustus,
et sarabala eorum non fuissent immutata, et odor ignis non transisset per
eos. 95 Et erumpens Nabuchodonosor, ait : Benedictus Deus eorum, Sidrach
videlicet, Misach, et Abdenago : qui misit angelum suum, et eruit servos suos,
qui crediderunt in eum : et verbum regis immutaverunt, et tradiderunt
corpora sua ne servirent, et ne adorarent omnem deum, excepto Deo suo.
96 A me ergo positum est hoc decretum : ut omnis populus, tribus, et lingua,
quæcumque locuta fuerit blasphemiam contra Deum Sidrach, Misach,
et Abdenago, dispereat, et domus ejus vastetur : neque enim est alius deus,
qui possit ita salvare. 97 Tunc rex promovit Sidrach, Misach, et Abdenago in
provincia Babylonis.
98 Nabuchodonosor rex, omnibus populis, gentibus, et linguis, qui habitant
in universa terra, pax vobis multiplicetur. 99 Signa, et mirabilia fecit apud me
Deus excelsus. Placuit ergo mihi prædicare 100 signa ejus, quia magna sunt : et
mirabilia ejus, quia fortia : et regnum ejus regnum sempiternum, et potestas
ejus in generationem et generationem.
4 Ego Nabuchodonosor quietus eram in domo mea, et florens in palatio
meo : 2 somnium vidi, quod perterruit me : et cogitationes meæ in strato
meo, et visiones capitis mei conturbaverunt me. 3 Et per me propositum
est decretum ut introducerentur in conspectu meo cuncti sapientes Babylonis,
et ut solutionem somnii indicarent mihi. 4 Tunc ingrediebantur arioli, magi,
Chaldæi, et aruspices, et somnium narravi in conspectu eorum : et solutionem
ejus non indicaverunt mihi, 5 donec collega ingressus est in conspectu
meo Daniel, cui nomen Baltassar secundum nomen dei mei, qui habet spiritum
deorum sanctorum in semetipso : et somnium coram ipso locutus sum.
6 Baltassar, princeps ariolorum, quoniam ego scio quod spiritum sanctorum
deorum habeas in te, et omne sacramentum non est impossibile tibi : visiones
somniorum meorum, quas vidi, et solutionem earum narra. 7 Visio capitis mei
in cubili meo : videbam, et ecce arbor in medio terræ, et altitudo ejus nimia.
8 Magna arbor, et fortis, et proceritas ejus contingens cælum : aspectus illius
erat usque ad terminos universæ terræ. 9 Folia ejus pulcherrima, et fructus
ejus nimius : et esca universorum in ea. Subter eam habitabant animalia et
bestiæ, et in ramis ejus conversabantur volucres cæli : et ex ea vescebatur
omnis caro. 10 Videbam in visione capitis mei super stratum meum, et ecce
vigil, et sanctus, de cælo descendit. 11 Clamavit fortiter, et sic ait : Succidite arborem,
et præcidite ramos ejus : excutite folia ejus, et dispergite fructus ejus :
fugiant bestiæ, quæ subter eam sunt, et volucres de ramis ejus. 12 Verumtamen
germen radicum ejus in terra sinite, et alligetur vinculo ferreo et æreo in herbis
quæ foris sunt, et rore cæli tingatur, et cum feris pars ejus in herba terræ.
13 Cor ejus ab humano commutetur, et cor feræ detur ei : et septem tempora
mutentur super eum. 14 In sententia vigilum decretum est, et sermo sanctorum,
et petitio : donec cognoscant viventes quoniam dominatur Excelsus in
regno hominum, et cuicumque voluerit, dabit illud, et humillimum hominem
constituet super eum. 15 Hoc somnium vidi ego Nabuchodonosor rex : tu
ergo Baltassar interpretationem narra festinus, quia omnes sapientes regni
mei non queunt solutionem edicere mihi : tu autem potes, quia spiritus deorum
sanctorum in te est. 16 Tunc Daniel, cujus nomen Baltassar, coepit intra
semetipsum tacitus cogitare quasi una hora : et cogitationes ejus conturba-
1116
Daniel
bant eum. Respondens autem rex, ait : Baltassar, somnium et interpretatio
ejus non conturbent te. Respondit Baltassar, et dixit : Domine mi, somnium
his, qui te oderunt, et interpretatio ejus hostibus tuis sit. 17 Arborem, quam
vidisti sublimem atque robustam, cujus altitudo pertingit ad cælum, et aspectus
illius in omnem terram ; 18 et rami ejus pulcherrimi, et fructus ejus
nimius, et esca omnium in ea, subter eam habitantes bestiæ agri, et in ramis
ejus commorantes aves cæli : 19 tu es rex, qui magnificatus es, et invaluisti :
et magnitudo tua crevit, et pervenit usque ad cælum, et potestas tua in terminos
universæ terræ. 20 Quod autem vidit rex vigilem, et sanctum descendere
de cælo, et dicere : Succidite arborem, et dissipate illam, attamen germen
radicum ejus in terra dimittite, et vinciatur ferro et ære in herbis foris, et
rore cæli conspergatur, et cum feris sit pabulum ejus, donec septem tempora
mutentur super eum : 21 hæc est interpretatio sententiæ Altissimi, quæ pervenit
super dominum meum regem, 22 Ejicient te ab hominibus, et cum bestiis
ferisque erit habitatio tua, et foenum ut bos comedes, et rore cæli infunderis :
septem quoque tempora mutabuntur super te, donec scias quod dominetur
Excelsus super regnum hominum, et cuicumque voluerit, det illud. 23 Quod
autem præcepit ut relinqueretur germen radicum ejus, id est arboris : regnum
tuum tibi manebit postquam cognoveris potestatem esse cælestem. 24 Quam
ob rem, rex, consilium meum placeat tibi, et peccata tua eleemosynis redime,
et iniquitates tuas misericordiis pauperum : forsitan ignoscet delictis tuis.
25 Omnia hæc venerunt super Nabuchodonosor regem. 26 Post finem mensium
duodecim, in aula Babylonis deambulabat. 27 Responditque rex, et ait :
Nonne hæc est Babylon magna, quam ego ædificavi in domum regni, in robore
fortitudinis meæ, et in gloria decoris mei ? 28 Cumque sermo adhuc
esset in ore regis, vox de cælo ruit : Tibi dicitur, Nabuchodonosor rex : Regnum
tuum transibit a te, 29 et ab hominibus ejicient te, et cum bestiis et feris
erit habitatio tua : foenum quasi bos comedes, et septem tempora mutabuntur
super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno hominum, et
cuicumque voluerit, det illud. 30 Eadem hora sermo completus est super
Nabuchodonosor, et ex hominibus abjectus est, et foenum ut bos comedit,
et rore cæli corpus ejus infectum est, donec capilli ejus in similitudinem
aquilarum crescerent, et ungues ejus quasi avium.
31 Igitur post finem dierum, ego Nabuchodonosor oculos meos ad cælum
levavi, et sensus meus redditus est mihi : et Altissimo benedixi, et viventem in
sempiternum laudavi et glorificavi : quia potestas ejus potestas sempiterna, et
regnum ejus in generationem et generationem. 32 Et omnes habitatores terræ
apud eum in nihilum reputati sunt : juxta voluntatem enim suam facit tam
in virtutibus cæli quam in habitatoribus terræ : et non est qui resistat manui
ejus, et dicat ei : Quare fecisti ? 33 In ipso tempore sensus meus reversus est
ad me, et ad honorem regni mei, decoremque perveni : et figura mea reversa
est ad me, et optimates mei et magistratus mei requisierunt me, et in regno
meo restitutus sum : et magnificentia amplior addita est mihi. 34 Nunc igitur,
ego Nabuchodonosor laudo, et magnifico, et glorifico regem cæli : quia omnia
opera ejus vera, et viæ ejus judicia, et gradientes in superbia potest humiliare.
5Baltassar rex fecit grande convivium optimatibus suis mille : et unusquisque
secundum suam bibebat ætatem. 2 Præcepit ergo jam temulentus ut
afferrentur vasa aurea et argentea, quæ asportaverat Nabuchodonosor pater
ejus de templo, quod fuit in Ierusalem, ut biberent in eis rex, et optimates
1117
Daniel
ejus, uxoresque ejus, et concubinæ. 3 Tunc allata sunt vasa aurea, et argentea,
quæ asportaverat de templo, quod fuerat in Ierusalem : et biberunt in eis rex,
et optimates ejus, uxores et concubinæ illius. 4 Bibebant vinum, et laudabant
deos suos aureos et argenteos, æreos, ferreos, ligneosque et lapideos.
5 In eadem hora apparuerunt digiti, quasi manus hominis scribentis contra
candelabrum in superficie parietis aulæ regiæ : et rex aspiciebat articulos
manus scribentis. 6 Tunc facies regis commutata est, et cogitationes ejus conturbabant
eum : et compages renum ejus solvebantur, et genua ejus ad se
invicem collidebantur. 7 Exclamavit itaque rex fortiter ut introducerent magos,
Chaldæos, et aruspices. Et proloquens rex ait sapientibus Babylonis :
Quicumque legerit scripturam hanc, et interpretationem ejus manifestam mihi
fecerit, purpura vestietur, et torquem auream habebit in collo, et tertius
in regno meo erit. 8 Tunc ingressi omnes sapientes regis non potuerunt nec
scripturam legere, nec interpretationem indicare regi. 9 Unde rex Baltassar
satis conturbatus est, et vultus illius immutatus est ; sed et optimates ejus
turbabantur. 10 Regina autem pro re, quæ acciderat regi et optimatibus ejus,
domum convivii ingressa est : et proloquens ait : Rex, in æternum vive ! non
te conturbent cogitationes tuæ, neque facies tua immutetur. 11 Est vir in regno
tuo, qui spiritum deorum sanctorum habet in se, et in diebus patris tui
scientia et sapientia inventæ sunt in eo : nam et rex Nabuchodonosor pater
tuus principem magorum, incantatorum, Chaldæorum, et aruspicum constituit
eum, pater, inquam, tuus, o rex : 12 quia spiritus amplior, et prudentia,
intelligentiaque et interpretatio somniorum, et ostensio secretorum, ac solutio
ligatorum inventæ sunt in eo, hoc est in Daniele : cui rex posuit nomen
Baltassar. Nunc itaque Daniel vocetur, et interpretationem narrabit.
13 Igitur introductus est Daniel coram rege : ad quem præfatus rex ait : Tu
es Daniel de filiis captivitatis Judæ, quem adduxit pater meus rex de Judæa ?
14 audivi de te, quoniam spiritum deorum habeas, et scientia, intelligentiaque
ac sapientia ampliores inventæ sunt in te. 15 Et nunc introgressi sunt
in conspectu meo sapientes magi, ut scripturam hanc legerent, et interpretationem
ejus indicarent mihi : et nequiverunt sensum hujus sermonis edicere.
16 Porro ego audivi de te, quod possis obscura interpretari, et ligata dissolvere
: si ergo vales scripturam legere, et interpretationem ejus indicare mihi,
purpura vestieris, et torquem auream circa collum tuum habebis, et tertius
in regno meo princeps eris. 17 Ad quæ respondens Daniel, ait coram rege :
Munera tua sint tibi, et dona domus tuæ alteri da : scripturam autem legam
tibi, rex, et interpretationem ejus ostendam tibi. 18 O rex, Deus altissimus
regnum et magnificentiam, gloriam et honorem dedit Nabuchodonosor patri
tuo. 19 Et propter magnificentiam, quam dederat ei, universi populi, tribus,
et linguæ tremebant, et metuebant eum : quos volebat, interficiebat : et quos
volebat, percutiebat : et quos volebat, exaltabat : et quos volebat, humiliabat.
20 Quando autem elevatum est cor ejus, et spiritus illius obfirmatus est ad superbiam,
depositus est de solio regni sui, et gloria ejus ablata est : 21 et a filiis
hominum ejectus est, sed et cor ejus cum bestiis positum est, et cum onagris
erat habitatio ejus : foenum quoque ut bos comedebat, et rore cæli corpus ejus
infectum est, donec cognosceret quod potestatem haberet Altissimus in regno
hominum, et quemcumque voluerit, suscitabit super illud. 22 Tu quoque, filius
ejus Baltassar, non humiliasti cor tuum, cum scires hæc omnia : 23 sed adversum
Dominatorem cæli elevatus es : et vasa domus ejus allata sunt coram te,
et tu, et optimates tui, et uxores tuæ, et concubinæ tuæ vinum bibistis in eis :
1118
Daniel
deos quoque argenteos, et aureos, et æreos, ferreos, ligneosque et lapideos,
qui non vident, neque audiunt, neque sentiunt, laudasti : porro Deum, qui
habet flatum tuum in manu sua, et omnes vias tuas, non glorificasti. 24 Idcirco
ab eo missus est articulus manus, quæ scripsit hoc quod exaratum est. 25 Hæc
est autem scriptura, quæ digesta est : Mane, Thecel, Phares. 26 Et hæc est interpretatio
sermonis. Mane : numeravit Deus regnum tuum, et complevit illud.
27 Thecel : appensus es in statera, et inventus es minus habens. 28 Phares :
divisum est regnum tuum, et datum est Medis, et Persis.
29 Tunc, jubente rege, indutus est Daniel purpura, et circumdata est torques
aurea collo ejus : et prædicatum est de eo quod haberet potestatem tertius in
regno suo. 30 Eadem nocte interfectus est Baltassar rex Chaldæus. 31 Et Darius
Medus successit in regnum, annos natus sexaginta duos.
6Placuit Dario, et constituit super regnum satrapas centum viginti ut essent
in toto regno suo. 2 Et super eos principes tres, ex quibus Daniel unus
erat : ut satrapæ illis redderent rationem, et rex non sustineret molestiam.
3 Igitur Daniel superabat omnes principes et satrapas, quia spiritus Dei amplior
erat in illo. 4 Porro rex cogitabat constituere eum super omne regnum :
unde principes, et satrapæ quærebant occasionem ut invenirent Danieli ex
latere regis : nullamque causam, et suspicionem reperire potuerunt, eo quod
fidelis esset, et omnis culpa, et suspicio non inveniretur in eo. 5 Dixerunt ergo
viri illi : Non inveniemus Danieli huic aliquam occasionem, nisi forte in
lege Dei sui. 6 Tunc principes et satrapæ surripuerunt regi, et sic locuti sunt
ei : Dari rex, in æternum vive ! 7 consilium inierunt omnes principes regni
tui, magistratus, et satrapæ, senatores, et judices, ut decretum imperatorium
exeat, et edictum : ut omnis, qui petierit aliquam petitionem a quocumque
deo et homine usque ad triginta dies, nisi a te, rex, mittatur in lacum leonum.
8 Nunc itaque rex, confirma sententiam, et scribe decretum : ut non immutetur
quod statutum est a Medis et Persis, nec prævaricari cuiquam liceat. 9 Porro
rex Darius proposuit edictum, et statuit.
10 Quod cum Daniel comperisset, id est, constitutam legem, ingressus est
domum suam : et fenestris apertis in coenaculo suo contra Jerusalem tribus
temporibus in die flectebat genua sua, et adorabat, confitebaturque coram Deo
suo sicut et ante facere consueverat. 11 Viri ergo illi curiosius inquirentes invenerunt
Danielem orantem, et obsecrantem Deum suum. 12 Et accedentes
locuti sunt regi super edicto : Rex, numquid non constituisti ut omnis homo
qui rogaret quemquam de diis et hominibus usque ad dies triginta, nisi te,
rex, mitteretur in lacum leonum ? Ad quos respondens rex, ait : Verus est
sermo juxta decretum Medorum atque Persarum, quod prævaricari non licet.
13 Tunc respondentes dixerunt coram rege : Daniel de filiis captivitatis Juda,
non curavit de lege tua, et de edicto quod constituisti : sed tribus temporibus
per diem orat obsecratione sua. 14 Quod verbum cum audisset rex, satis contristatus
est : et pro Daniele posuit cor ut liberaret eum, et usque ad occasum
solis laborabat ut erueret illum. 15 Viri autem illi, intelligentes regem, dixerunt
ei : Scito, rex, quia lex Medorum atque Persarum est ut omne decretum, quod
constituerit rex, non liceat immutari. 16 Tunc rex præcepit, et adduxerunt
Danielem, et miserunt eum in lacum leonum. Dixitque rex Danieli : Deus
tuus, quem colis semper, ipse liberabit te. 17 Allatusque est lapis unus, et positus
est super os laci : quem obsignavit rex annulo suo, et annulo optimatum
suorum, ne quid fieret contra Danielem.
1119
Daniel
18 Et abiit rex in domum suam, et dormivit incoenatus, cibique non sunt
allati coram eo, insuper et somnus recessit ab eo. 19 Tunc rex primo diluculo
consurgens, festinus ad lacum leonum perrexit : 20 appropinquansque
lacui, Danielem voce lacrimabili inclamavit, et affatus est eum : Daniel serve
Dei viventis, Deus tuus, cui tu servis semper, putasne valuit te liberare a
leonibus ? 21 Et Daniel regi respondens ait : Rex, in æternum vive ! 22 Deus
meus misit angelum suum, et conclusit ora leonum, et non nocuerunt mihi :
quia coram eo justitia inventa est in me : sed et coram te, rex, delictum non
feci. 23 Tunc vehementer rex gavisus est super eo, et Danielem præcepit educi
de lacu : eductusque est Daniel de lacu, et nulla læsio inventa est in eo, quia
credidit Deo suo. 24 Jubente autem rege, adducti sunt viri illi, qui accusaverant
Danielem : et in lacum leonum missi sunt, ipsi, et filii, et uxores eorum :
et non pervenerunt usque ad pavimentum laci, donec arriperent eos leones,
et omnia ossa eorum comminuerunt. 25 Tunc Darius rex scripsit universis
populis, tribubus, et linguis habitantibus in universa terra : Pax vobis multiplicetur.
26 A me constitutum est decretum, ut in universo imperio et regno
meo, tremiscant et paveant Deum Danielis : ipse est enim Deus vivens, et
æternus in sæcula, et regnum ejus non dissipabitur, et potestas ejus usque in
æternum. 27 Ipse liberator atque salvator, faciens signa et mirabilia in cælo et
in terra : qui liberavit Danielem de lacu leonum. 28 Porro Daniel perseveravit
usque ad regnum Darii, regnumque Cyri Persæ.
7Anno primo Baltassar regis Babylonis, Daniel somnium vidit : visio autem
capitis ejus in cubili suo : et somnium scribens, brevi sermone comprehendit
: summatimque perstringens, ait : 2 Videbam in visione mea nocte : et ecce
quatuor venti cæli pugnabant in mari magno. 3 Et quatuor bestiæ grandes
ascendebant de mari diversæ inter se. 4 Prima quasi leæna, et alas habebat
aquilæ : aspiciebam donec evulsæ sunt alæ ejus, et sublata est de terra, et super
pedes quasi homo stetit ; et cor hominis datum est ei. 5 Et ecce bestia alia
similis urso in parte stetit : et tres ordines erant in ore ejus, et in dentibus ejus,
et sic dicebant ei : Surge, comede carnes plurimas. 6 Post hæc aspiciebam,
et ecce alia quasi pardus, et alas habebat quasi avis, quatuor super se : et
quatuor capita erant in bestia, et potestas data est ei. 7 Post hæc aspiciebam in
visione noctis, et ecce bestia quarta terribilis atque mirabilis, et fortis nimis :
dentes ferreos habebat magnos, comedens atque comminuens, et reliqua pedibus
suis conculcans : dissimilis autem erat ceteris bestiis quas videram ante
eam, et habebat cornua decem. 8 Considerabam cornua, et ecce cornu aliud
parvulum ortum est de medio eorum : et tria de cornibus primis evulsa sunt
a facie ejus : et ecce oculi, quasi oculi hominis erant in cornu isto, et os loquens
ingentia. 9 Aspiciebam donec throni positi sunt, et antiquus dierum
sedit. Vestimentum ejus candidum quasi nix, et capilli capitis ejus quasi lana
munda : thronus ejus flammæ ignis : rotæ ejus ignis accensus. 10 Fluvius
igneus rapidusque egrediebatur a facie ejus. Millia millium ministrabant ei,
et decies millies centena millia assistebant ei : judicium sedit, et libri aperti
sunt. 11 Aspiciebam propter vocem sermonum grandium, quos cornu illud
loquebatur : et vidi quoniam interfecta esset bestia, et perisset corpus ejus, et
traditum esset ad comburendum igni : 12 aliarum quoque bestiarum ablata esset
potestas, et tempora vitæ constituta essent eis usque ad tempus et tempus.
13 Aspiciebam ergo in visione noctis, et ecce cum nubibus cæli quasi filius hominis
veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit : et in conspectu ejus
1120
Daniel
obtulerunt eum. 14 Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum : et omnes
populi, tribus, et linguæ ipsi servient : potestas ejus, potestas æterna, quæ
non auferetur : et regnum ejus, quod non corrumpetur.
15 Horruit spiritus meus : ego Daniel territus sum in his, et visiones capitis
mei conturbaverunt me. 16 Accessi ad unum de assistentibus, et veritatem
quærebam ab eo de omnibus his. Qui dixit mihi interpretationem sermonum,
et docuit me : 17 Hæ quatuor bestiæ magnæ, quatuor sunt regna, quæ consurgent
de terra. 18 Suscipient autem regnum sancti Dei altissimi, et obtinebunt
regnum usque in sæculum, et sæculum sæculorum. 19 Post hoc volui diligenter
discere de bestia quarta, quæ erat dissimilis valde ab omnibus, et terribilis
nimis : dentes et ungues ejus ferrei : comedebat, et comminuebat, et reliqua
pedibus suis conculcabat : 20 et de cornibus decem, quæ habebat in capite,
et de alio, quod ortum fuerat, ante quod ceciderant tria cornua : et de cornu
illo, quod habebat oculos, et os loquens grandia, et majus erat ceteris. 21 Aspiciebam,
et ecce cornu illud faciebat bellum adversus sanctos, et prævalebat
eis, 22 donec venit antiquus dierum, et judicium dedit sanctis Excelsi, et tempus
advenit, et regnum obtinuerunt sancti. 23 Et sic ait : Bestia quarta, regnum
quartum erit in terra, quod majus erit omnibus regnis, et devorabit universam
terram, et conculcabit, et comminuet eam. 24 Porro cornua decem ipsius
regni, decem reges erunt : et alius consurget post eos, et ipse potentior erit
prioribus, et tres reges humiliabit. 25 Et sermones contra Excelsum loquetur, et
sanctos Altissimi conteret : et putabit quod possit mutare tempora, et leges :
et tradentur in manu ejus usque ad tempus, et tempora, et dimidium temporis.
26 Et judicium sedebit, ut auferatur potentia, et conteratur, et dispereat
usque in finem. 27 Regnum autem, et potestas, et magnitudo regni, quæ est
subter omne cælum, detur populo sanctorum Altissimi : cujus regnum, regnum
sempiternum est, et omnes reges servient ei, et obedient. 28 Hucusque
finis verbi. Ego Daniel multum cogitationibus meis conturbabar, et facies mea
mutata est in me : verbum autem in corde meo conservavi.
8 Anno tertio regni Baltassar regis, visio apparuit mihi. Ego Daniel, post id
quod videram in principio, 2 vidi in visione mea, cum essem in Susis castro,
quod est in Ælam regione : vidi autem in visione esse me super portam
Ulai. 3 Et levavi oculus meos, et vidi : et ecce aries unus stabat ante paludem,
habens cornua excelsa, et unum excelsius altero atque succrescens. Postea
4 vidi arietem cornibus ventilantem contra occidentem, et contra aquilonem,
et contra meridiem, et omnes bestiæ non poterant resistere ei, neque liberari
de manu ejus : fecitque secundum voluntatem suam, et magnificatus est. 5 Et
ego intelligebam : ecce autem hircus caprarum veniebat ab occidente super faciem
totius terræ, et non tangebat terram : porro hircus habebat cornu insigne
inter oculos suos. 6 Et venit usque ad arietem illum cornutum, quem videram
stantem ante portam, et cucurrit ad eum in impetu fortitudinis suæ. 7 Cumque
appropinquasset prope arietem, efferatus est in eum, et percussit arietem : et
comminuit duo cornua ejus, et non poterat aries resistere ei : cumque eum
misisset in terram, conculcavit, et nemo quibat liberare arietem de manu ejus.
8 Hircus autem caprarum magnus factus est nimis : cumque crevisset, fractum
est cornu magnum, et orta sunt quatuor cornua subter illud per quatuor
ventos cæli. 9 De uno autem ex eis egressum est cornu unum modicum : et
factum est grande contra meridiem, et contra orientem, et contra fortitudinem.
10 Et magnificatum est usque ad fortitudinem cæli : et dejecit de fortitudine,
1121
Daniel
et de stellis, et conculcavit eas. 11 Et usque ad principem fortitudinis magnificatum
est : et ab eo tulit juge sacrificium, et dejecit locum sanctificationis
ejus. 12 Robur autem datum est ei contra juge sacrificium propter peccata : et
prosternetur veritas in terra, et faciet, et prosperabitur. 13 Et audivi unum de
sanctis loquentem : et dixit unus sanctus alteri nescio cui loquenti : Usquequo
visio, et juge sacrificium, et peccatum desolationis quæ facta est : et sanctuarium,
et fortitudo conculcabitur ? 14 Et dixit ei : Usque ad vesperam et mane,
dies duo millia trecenti : et mundabitur sanctuarium.
15 Factum est autem cum viderem ego Daniel visionem, et quærerem intelligentiam
: ecce stetit in conspectu meo quasi species viri. 16 Et audivi vocem
viri inter Ulai : et clamavit, et ait : Gabriel, fac intelligere istam visionem. 17 Et
venit, et stetit juxta ubi ego stabam : cumque venisset, pavens corrui in faciem
meam : et ait ad me : Intellige, fili hominis, quoniam in tempore finis complebitur
visio. 18 Cumque loqueretur ad me, collapsus sum pronus in terram :
et tetigit me, et statuit me in gradu meo, 19 dixitque mihi : Ego ostendam tibi
quæ futura sunt in novissimo maledictionis : quoniam habet tempus finem suum.
20 Aries, quem vidisti habere cornua, rex Medorum est atque Persarum.
21 Porro hircus caprarum, rex Græcorum est ; et cornu grande, quod erat inter
oculos ejus, ipse est rex primus. 22 Quod autem fracto illo surrexerunt quatuor
pro eo : quatuor reges de gente ejus consurgent, sed non in fortitudine ejus.
23 Et post regnum eorum, cum creverint iniquitates, consurget rex impudens
facie, et intelligens propositiones ; 24 et roborabitur fortitudo ejus, sed non in
viribus suis : et supra quam credi potest, universa vastabit, et prosperabitur, et
faciet. Et interficiet robustos, et populum sanctorum 25 secundum voluntatem
suam, et dirigetur dolus in manu ejus : et cor suum magnificabit, et in copia
rerum omnium occidet plurimos : et contra principem principum consurget,
et sine manu conteretur. 26 Et visio vespere et mane, quæ dicta est, vera est :
tu ergo visionem signa, quia post multos dies erit. 27 Et ego Daniel langui, et
ægrotavi per dies : cumque surrexissem, faciebam opera regis, et stupebam
ad visionem, et non erat qui interpretaretur.
9In anno primo Darii filii Assueri de semine Medorum, qui imperavit super
regnum Chaldæorum, 2 anno uno regni ejus, ego Daniel intellexi in libris
numerum annorum, de quo factus est sermo Domini ad Jeremiam prophetam,
ut complerentur desolationis Jerusalem septuaginta anni. 3 Et posui faciem
meam ad Dominum Deum meum rogare et deprecari in jejuniis, sacco, et
cinere.
4 Et oravi Dominum Deum meum, et confessus sum, et dixi : Obsecro,
Domine Deus magne et terribilis, custodiens pactum, et misericordiam diligentibus
te, et custodientibus mandata tua : 5 peccavimus, iniquitatem fecimus,
impie egimus, et recessimus : et declinavimus a mandatis tuis ac judiciis.
6 Non obedivimus servis tuis prophetis, qui locuti sunt in nomine tuo
regibus nostris, principibus nostris, patribus nostris, omnique populo terræ.
7 Tibi, Domine, justitia : nobis autem confusio faciei, sicut est hodie viro Juda,
et habitatoribus Jerusalem, et omni Isra¨el, his qui prope sunt, et his qui procul
in universis terris, ad quas ejecisti eos propter iniquitates eorum, in quibus
peccaverunt in te. 8 Domine, nobis confusio faciei, regibus nostris, principibus
nostris, et patribus nostris, qui peccaverunt. 9 Tibi autem Domino Deo
nostro misericordia et propitiatio, quia recessimus a te, 10 et non audivimus
vocem Domini Dei nostri ut ambularemus in lege ejus, quam posuit nobis
1122
Daniel
per servos suos prophetas. 11 Et omnis Isra¨el prævaricati sunt legem tuam, et
declinaverunt ne audirent vocem tuam : et stillavit super nos maledictio et detestatio
quæ scripta est in libro Moysi servi Dei, quia peccavimus ei. 12 Et statuit
sermones suos, quos locutus est super nos et super principes nostros, qui
judicaverunt nos, ut superinduceret in nos magnum malum, quale numquam
fuit sub omni cælo, secundum quod factum est in Jerusalem. 13 Sicut scriptum
est in lege Moysi, omne malum hoc venit super nos : et non rogavimus faciem
tuam, Domine Deus noster, ut reverteremur ab iniquitatibus nostris, et cogitaremus
veritatem tuam. 14 Et vigilavit Dominus super malitiam, et adduxit
eam super nos. Justus Dominus Deus noster in omnibus operibus suis, quæ
fecit : non enim audivimus vocem ejus. 15 Et nunc Domine Deus noster, qui
eduxisti populum tuum de terra Ægypti in manu forti, et fecisti tibi nomen secundum
diem hanc : peccavimus, iniquitatem fecimus. 16 Domine, in omnem
justitiam tuam avertatur, obsecro, ira tua et furor tuus a civitate tua Jerusalem,
et monte sancto tuo. Propter peccata enim nostra, et iniquitates patrum nostrorum,
Jerusalem et populus tuus in opprobrium sunt omnibus per circuitum
nostrum. 17 Nunc ergo exaudi, Deus noster, orationem servi tui, et preces ejus :
et ostende faciem tuam super sanctuarium tuum, quod desertum est propter
temetipsum. 18 Inclina, Deus meus, aurem tuam, et audi : aperi oculos tuos, et
vide desolationem nostram, et civitatem super quam invocatum est nomen tuum
: neque enim in justificationibus nostris prosternimus preces ante faciem
tuam, sed in miserationibus tuis multis. 19 Exaudi, Domine ; placare Domine :
attende et fac : ne moreris propter temetipsum, Deus meus, quia nomen tuum
invocatum est super civitatem et super populum tuum.
20 Cumque adhuc loquerer, et orarem, et confiterer peccata mea, et peccata
populi mei Isra¨el, et prosternerem preces meas in conspectu Dei mei, pro
monte sancto Dei mei : 21 adhuc me loquente in oratione, ecce vir Gabriel,
quem videram in visione a principio, cito volans tetigit me in tempore sacrificii
vespertini. 22 Et docuit me, et locutus est mihi, dixitque : Daniel, nunc
egressus sum ut docerem te, et intelligeres. 23 Ab exordio precum tuarum
egressus est sermo : ego autem veni ut indicarem tibi, quia vir desideriorum
es : tu ergo animadverte sermonem, et intellige visionem. 24 Septuaginta
hebdomades abbreviatæ sunt super populum tuum et super urbem sanctam
tuam, ut consummetur prævaricatio, et finem accipiat peccatum, et deleatur
iniquitas, et adducatur justitia sempiterna, et impleatur visio et prophetia, et
ungatur Sanctus sanctorum. 25 Scito ergo, et animadverte : ab exitu sermonis,
ut iterum ædificetur Jerusalem, usque ad christum ducem, hebdomades
septem, et hebdomades sexaginta duæ erunt : et rursum ædificabitur platea,
et muri in angustia temporum. 26 Et post hebdomades sexaginta duas occidetur
christus : et non erit ejus populus qui eum negaturus est. Et civitatem et
sanctuarium dissipabit populus cum duce venturo : et finis ejus vastitas, et
post finem belli statuta desolatio. 27 Confirmabit autem pactum multis hebdomada
una : et in dimidio hebdomadis deficiet hostia et sacrificium : et erit
in templo abominatio desolationis : et usque ad consummationem et finem
perseverabit desolatio.
10 Anno tertio Cyri regis Persarum, verbum revelatum est Danieli cognomento
Baltassar, et verbum verum, et fortitudo magna : intellexitque
sermonem : intelligentia enim est opus in visione. 2 In diebus illis ego Daniel
lugebam trium hebdomadarum diebus : 3 panem desiderabilem non comedi,
1123
Daniel
et caro et vinum non introierunt in os meum, sed neque unguento unctus
sum, donec complerentur trium hebdomadarum dies.
4 Die autem vigesima et quarta mensis primi, eram juxta fluvium magnum,
qui est Tigris. 5 Et levavi oculos meos, et vidi : et ecce vir unus vestitus lineis,
et renes ejus accincti auro obrizo : 6 et corpus ejus quasi chrysolithus, et facies
ejus velut species fulguris, et oculi ejus ut lampas ardens : et brachia ejus,
et quæ deorsum sunt usque ad pedes, quasi species æris candentis : et vox
sermonum ejus ut vox multitudinis. 7 Vidi autem ego Daniel solus visionem :
porro viri qui erant mecum non viderunt, sed terror nimius irruit super eos, et
fugerunt in absconditum. 8 Ego autem relictus solus vidi visionem grandem
hanc : et non remansit in me fortitudo, sed et species mea immutata est in
me, et emarcui, nec habui quidquam virium. 9 Et audivi vocem sermonum
ejus : et audiens jacebam consternatus super faciem meam, et vultus meus
hærebat terræ. 10 Et ecce manus tetigit me, et erexit me super genua mea, et
super articulos manuum mearum. 11 Et dixit ad me : Daniel vir desideriorum,
intellige verba quæ ego loquor ad te, et sta in gradu tuo : nunc enim sum
missus ad te. Cumque dixisset mihi sermonem istum, steti tremens. 12 Et ait
ad me : Noli metuere, Daniel : quia ex die primo, quo posuisti cor tuum ad
intelligendum ut te affligeres in conspectu Dei tui, exaudita sunt verba tua :
et ego veni propter sermones tuos. 13 Princeps autem regni Persarum restitit
mihi viginti et uno diebus : et ecce Micha¨el, unus de principibus primis, venit
in adjutorium meum, et ego remansi ibi juxta regem Persarum. 14 Veni autem
ut docerem te quæ ventura sunt populo tuo in novissimis diebus, quoniam
adhuc visio in dies.
15 Cumque loqueretur mihi hujuscemodi verbis, dejeci vultum meum ad
terram, et tacui. 16 Et ecce quasi similitudo filii hominis tetigit labia mea :
et aperiens os meum locutus sum, et dixi ad eum, qui stabat contra me :
Domine mi, in visione tua dissolutæ sunt compages meæ, et nihil in me remansit
virium. 17 Et quomodo poterit servus domini mei loqui cum domino
meo ? nihil enim in me remansit virium, sed et halitus meus intercluditur.
18 Rursum ergo tetigit me quasi visio hominis, et confortavit me, 19 et dixit
: Noli timere, vir desideriorum : pax tibi : confortare, et esto robustus.
Cumque loqueretur mecum, convalui, et dixi : Loquere, domine mi, quia confortasti
me. 20 Et ait : Numquid scis quare venerim ad te ? et nunc revertar
ut prælier adversum principem Persarum. Cum ego egrederer, apparuit princeps
Græcorum veniens. 21 Verumtamen annuntiabo tibi quod expressum est
in scriptura veritatis : et nemo est adjutor meus in omnibus his, nisi Micha¨el
princeps vester.
11 Ego autem ab anno primo Darii Medi stabam ut confortaretur et roboraretur.
2 Et nunc veritatem annuntiabo tibi. Ecce adhuc tres reges
stabunt in Perside, et quartus ditabitur opibus nimiis super omnes : et cum
invaluerit divitiis suis, concitabit omnes adversum regnum Græciæ.
3 Surget vero rex fortis, et dominabitur potestate multa, et faciet quod
placuerit ei. 4 Et cum steterit, conteretur regnum ejus, et dividetur in quatuor
ventos cæli : sed non in posteros ejus, neque secundum potentiam illius, qua
dominatus est : lacerabitur enim regnum ejus etiam in externos, exceptis his.
5 Et confortabitur rex austri : et de principibus ejus prævalebit super eum,
et dominabitur ditione : multa enim dominatio ejus. 6 Et post finem annorum
foederabuntur : filiaque regis austri veniet ad regem aquilonis facere amiciti-
1124
Daniel
am, et non obtinebit fortitudinem brachii, nec stabit semen ejus : et tradetur
ipsa, et qui adduxerunt eam adolescentes ejus, et qui confortabant eam in
temporibus. 7 Et stabit de germine radicum ejus plantatio : et veniet cum exercitu,
et ingredietur provinciam regis aquilonis : et abutetur eis, et obtinebit.
8 Insuper et deos eorum, et sculptilia, vasa quoque pretiosa argenti et auri,
captiva ducet in Ægyptum : ipse prævalebit adversus regem aquilonis. 9 Et
intrabit in regnum rex austri, et revertetur ad terram suam. 10 Filii autem ejus
provocabuntur, et congregabunt multitudinem exercituum plurimorum : et
veniet properans, et inundans : et revertetur, et concitabitur, et congredietur
cum robore ejus. 11 Et provocatus rex austri egredietur, et pugnabit adversus
regem aquilonis, et præparabit multitudinem nimiam, et dabitur multitudo in
manu ejus. 12 Et capiet multitudinem, et exaltabitur cor ejus, et dejiciet multa
millia, sed non prævalebit. 13 Convertetur enim rex aquilonis, et præparabit
multitudinem multo majorem quam prius : et in fine temporum annorumque
veniet properans cum exercitu magno, et opibus nimiis. 14 Et in temporibus
illis multi consurgent adversus regem austri : filii quoque prævaricatorum
populi tui extollentur ut impleant visionem, et corruent. 15 Et venit rex aquilonis,
et comportabit aggerem, et capiet urbes munitissimas : et brachia austri
non sustinebunt, et consurgent electi ejus ad resistendum, et non erit fortitudo.
16 Et faciet veniens super eum juxta placitum suum, et non erit qui stet
contra faciem ejus : et stabit in terra inclyta, et consumetur in manu ejus. 17 Et
ponet faciem suam ut veniat ad tenendum universum regnum ejus, et recta
faciet cum eo : et filiam feminarum dabit ei, ut evertat illud : et non stabit, nec
illius erit. 18 Et convertet faciem suam ad insulas, et capiet multas : et cessare
faciet principem opprobrii sui, et opprobrium ejus convertetur in eum. 19 Et
convertet faciem suam ad imperium terræ suæ, et impinget, et corruet, et non
invenietur. 20 Et stabit in loco ejus vilissimus, et indignus decore regio : et in
paucis diebus conteretur, non in furore, nec in prælio.
21 Et stabit in loco ejus despectus, et non tribuetur ei honor regius : et
veniet clam, et obtinebit regnum in fraudulentia. 22 Et brachia pugnantis expugnabuntur
a facie ejus, et conterentur : insuper et dux foederis. 23 Et post
amicitias, cum eo faciet dolum : et ascendet, et superabit in modico populo.
24 Et abundantes, et uberes urbes ingredietur : et faciet quæ non fecerunt
patres ejus, et patres patrum ejus : rapinas, et prædam, et divitias eorum
dissipabit, et contra firmissimas cogitationes inibit : et hoc usque ad tempus.
25 Et concitabitur fortitudo ejus, et cor ejus adversum regem austri in exercitu
magno : et rex austri provocabitur ad bellum multis auxiliis, et fortibus nimis :
et non stabunt, quia inibunt adversus eum consilia. 26 Et comedentes panem
cum eo, conterent illum, exercitusque ejus opprimetur : et cadent interfecti
plurimi. 27 Duorum quoque regum cor erit ut malefaciant, et ad mensam
unam mendacium loquentur : et non proficient, quia adhuc finis in aliud tempus.
28 Et revertetur in terram suam cum opibus multis : et cor ejus adversum
testamentum sanctum, et faciet, et revertetur in terram suam. 29 Statuto tempore
revertetur, et veniet ad austrum : et non erit priori simile novissimum.
30 Et venient super eum trieres, et Romani : et percutietur, et revertetur, et indignabitur
contra testamentum sanctuarii, et faciet : reverteturque, et cogitabit
adversum eos qui dereliquerunt testamentum sanctuarii.
31 Et brachia ex eo stabunt, et polluent sanctuarium fortitudinis, et auferent
juge sacrificium : et dabunt abominationem in desolationem. 32 Et impii in
testamentum simulabunt fraudulenter : populus autem sciens Deum suum,
1125
Daniel
obtinebit, et faciet. 33 Et docti in populo docebunt plurimos : et ruent in gladio,
et in flamma, et in captivitate, et in rapina dierum. 34 Cumque corruerint,
sublevabuntur auxilio parvulo : et applicabuntur eis plurimi fraudulenter.
35 Et de eruditis ruent, ut conflentur, et eligantur, et dealbentur usque ad tempus
præfinitum : quia adhuc aliud tempus erit. 36 Et faciet juxta voluntatem
suam rex, et elevabitur, et magnificabitur adversus omnem deum : et adversus
Deum deorum loquetur magnifica, et dirigetur, donec compleatur iracundia :
perpetrata quippe est definitio. 37 Et Deum patrum suorum non reputabit : et
erit in concupiscentiis feminarum, nec quemquam deorum curabit, quia adversum
universa consurget. 38 Deum autem Maozim in loco suo venerabitur :
et deum, quem ignoraverunt patres ejus, colet auro, et argento, et lapide pretioso,
rebusque pretiosis. 39 Et faciet ut muniat Maozim cum deo alieno, quem
cognovit, et multiplicabit gloriam, et dabit eis potestatem in multis, et terram
dividet gratuito.
40 Et in tempore præfinito præliabitur adversus eum rex austri, et quasi
tempestas veniet contra illum rex aquilonis in curribus, et in equitibus, et in
classe magna, et ingredietur terras, et conteret, et pertransiet. 41 Et introibit in
terram gloriosam, et multæ corruent : hæ autem solæ salvabuntur de manu
ejus, Edom, et Moab, et principium filiorum Ammon. 42 Et mittet manum
suam in terras : et terra Ægypti non effugiet. 43 Et dominabitur thesaurorum
auri, et argenti, et in omnibus pretiosis Ægypti : per Libyam quoque,
et Æthiopiam transibit. 44 Et fama turbabit eum ab oriente et ab aquilone :
et veniet in multitudine magna ut conterat et interficiat plurimos. 45 Et figet
tabernaculum suum Apadno inter maria, super montem inclytum et sanctum :
et veniet usque ad summitatem ejus, et nemo auxiliabitur ei.
12In tempore autem illo consurget Micha¨el princeps magnus, qui stat pro
filiis populi tui : et veniet tempus quale non fuit ab eo ex quo gentes
esse coeperunt usque ad tempus illud. Et in tempore illo salvabitur populus
tuus, omnis qui inventus fuerit scriptus in libro. 2 Et multi de his qui
dormiunt in terræ pulvere evigilabunt, alii in vitam æternam, et alii in opprobrium
ut videant semper. 3 Qui autem docti fuerint, fulgebunt quasi splendor
firmamenti : et qui ad justitiam erudiunt multos, quasi stellæ in perpetuas
æternitates. 4 Tu autem Daniel, claude sermones, et signa librum usque ad
tempus statutum : plurimi pertransibunt, et multiplex erit scientia.
5 Et vidi ego Daniel, et ecce quasi duo alii stabant : unus hinc super ripam
fluminis, et alius inde ex altera ripa fluminis. 6 Et dixi viro qui erat indutus
lineis, qui stabat super aquas fluminis : Usquequo finis horum mirabilium ?
7 Et audivi virum qui indutus erat lineis, qui stabat super aquas fluminis, cum
elevasset dexteram et sinistram suam in cælum, et jurasset per viventem in
æternum, quia in tempus, et tempora, et dimidium temporis. Et cum completa
fuerit dispersio manus populi sancti, complebuntur universa hæc. 8 Et
ego audivi, et non intellexi. Et dixi : Domine mi, quid erit post hæc ? 9 Et
ait : Vade, Daniel, quia clausi sunt signatique sermones usque ad præfinitum
tempus. 10 Eligentur, et dealbabuntur, et quasi ignis probabuntur multi :
et impie agent impii, neque intelligent omnes impii : porro docti intelligent.
11 Et a tempore cum ablatum fuerit juge sacrificium, et posita fuerit abominatio
in desolationem, dies mille ducenti nonaginta. 12 Beatus qui exspectat, et
pervenit usque ad dies mille trecentos triginta quinque. 13 Tu autem vade ad
præfinitum : et requiesces, et stabis in sorte tua in finem dierum.
1126
Daniel
13Et erat vir habitans in Babylone, et nomen ejus Joakim : 2 et accepit uxorem
nomine Susannam, filiam Helciæ, pulchram nimis, et timentem
Deum : 3 parentes enim illius, cum essent justi, erudierunt filiam suam secundum
legem Moysi. 4 Erat autem Joakim dives valde, et erat ei pomarium
vicinum domui suæ : et ad ipsum confluebant Judæi, eo quod esset honorabilior
omnium. 5 Et constituti sunt de populo duo senes judices in illo anno,
de quibus locutus est Dominus : Quia egressa est iniquitas de Babylone a
senioribus judicibus, qui videbantur regere populum. 6 Isti frequentabant domum
Joakim, et veniebant ad eos omnes qui habebant judicia. 7 Cum autem
populus revertisset per meridiem, ingrediebatur Susanna, et deambulabat in
pomario viri sui. 8 Et videbant eam senes quotidie ingredientem et deambulantem,
et exarserunt in concupiscentiam ejus : 9 et everterunt sensum suum,
et declinaverunt oculos suos ut non viderent cælum, neque recordarentur judiciorum
justorum. 10 Erant ergo ambo vulnerati amore ejus, nec indicaverunt
sibi vicissim dolorem suum : 11 erubescebant enim indicare sibi concupiscentiam
suam, volentes concumbere cum ea. 12 Et observabant quotidie sollicitius
videre eam. Dixitque alter ad alterum : 13 Eamus domum, quia hora prandii
est. Et egressi, recesserunt a se. 14 Cumque revertissent, venerunt in unum : et
sciscitantes ab invicem causam, confessi sunt concupiscentiam suam : et tunc
in communi statuerunt tempus quando eam possent invenire solam.
15 Factum est autem, cum observarent diem aptum, ingressa est aliquando
sicut heri et nudiustertius, cum duabus solis puellis, voluitque lavari in pomario
: æstus quippe erat : 16 et non erat ibi quisquam, præter duos senes
absconditos, et contemplantes eam. 17 Dixit ergo puellis : Afferte mihi oleum,
et smigmata, et ostia pomarii claudite, ut laver. 18 Et fecerunt sicut præceperat
: clauseruntque ostia pomarii, et egressæ sunt per posticum ut afferrent
quæ jusserat ; nesciebantque senes intus esse absconditos.
19 Cum autem egressæ essent puellæ, surrexerunt duo senes, et accurrerunt
ad eam, et dixerunt : 20 Ecce ostia pomarii clausa sunt, et nemo nos videt,
et nos in concupiscentia tui sumus : quam ob rem assentire nobis, et commiscere
nobiscum. 21 Quod si nolueris, dicemus contra te testimonium, quod
fuerit tecum juvenis, et ob hanc causam emiseris puellas a te. 22 Ingemuit
Susanna, et ait : Angustiæ sunt mihi undique : si enim hoc egero, mors mihi
est : si autem non egero, non effugiam manus vestras. 23 Sed melius est mihi
absque opere incidere in manus vestras, quam peccare in conspectu Domini.
24 Et exclamavit voce magna Susanna : exclamaverunt autem et senes adversus
eam. 25 Et cucurrit unus ad ostia pomarii, et aperuit. 26 Cum ergo audissent
clamorem famuli domus in pomario, irruerunt per posticum ut viderent quidnam
esset. 27 Postquam autem senes locuti sunt, erubuerunt servi vehementer,
quia numquam dictus fuerat sermo hujuscemodi de Susanna. Et facta est dies
crastina.
28 Cumque venisset populus ad Joakim virum ejus, venerunt et duo presbyteri,
pleni iniqua cogitatione adversus Susannam ut interficerent eam. 29 Et
dixerunt coram populo : Mittite ad Susannam filiam Helciæ uxorem Joakim.
Et statim miserunt. 30 Et venit cum parentibus, et filiis, et universis cognatis
suis. 31 Porro Susanna erat delicata nimis, et pulchra specie. 32 At iniqui
illi jusserunt ut discooperiretur (erat enim cooperta), ut vel sic satiarentur
decore ejus. 33 Flebant igitur sui, et omnes qui noverant eam. 34 Consurgentes
autem duo presbyteri in medio populi, posuerunt manus suas super
caput ejus. 35 Quæ flens suspexit ad cælum : erat enim cor ejus fiduciam
1127
Daniel
habens in Domino. 36 Et dixerunt presbyteri : Cum deambularemus in pomario
soli, ingressa est hæc cum duabus puellis : et clausit ostia pomarii, et
dimisit a se puellas. 37 Venitque ad eam adolescens, qui erat absconditus, et
concubuit cum ea. 38 Porro nos cum essemus in angulo pomarii, videntes iniquitatem,
cucurrimus ad eos, et vidimus eos pariter commisceri. 39 Et illum
quidem non quivimus comprehendere, quia fortior nobis erat, et apertis ostiis
exilivit : 40 hanc autem cum apprehendissemus, interrogavimus, quisnam
esset adolescens, et noluit indicare nobis : hujus rei testes sumus. 41 Credidit
eis multitudo quasi senibus et judicibus populi, et condemnaverunt eam ad
mortem.
42 Exclamavit autem voce magna Susanna, et dixit : Deus æterne, qui absconditorum
es cognitor, qui nosti omnia antequam fiant, 43 tu scis quoniam
falsum testimonium tulerunt contra me : et ecce morior, cum nihil horum
fecerim, quæ isti malitiose composuerunt adversum me. 44 Exaudivit autem
Dominus vocem ejus. 45 Cumque duceretur ad mortem, suscitavit Dominus
spiritum sanctum pueri junioris, cujus nomen Daniel : 46 et exclamavit voce
magna : Mundus ego sum a sanguine hujus. 47 Et conversus omnis populus
ad eum, dixit : Quis est iste sermo, quem tu locutus es ? 48 Qui cum staret
in medio eorum, ait : Sic fatui filii Isra¨el, non judicantes, neque quod verum
est cognoscentes, condemnastis filiam Isra¨el ? 49 revertimini ad judicium, quia
falsum testimonium locuti sunt adversus eam. 50 Reversus est ergo populus
cum festinatione, et dixerunt ei senes : Veni, et sede in medio nostrum, et indica
nobis : quia tibi Deus dedit honorem senectutis. 51 Et dixit ad eos Daniel :
Separate illos ab invicem procul, et dijudicabo eos. 52 Cum ergo divisi essent
alter ab altero, vocavit unum de eis, et dixit ad eum : Inveterate dierum malorum,
nunc venerunt peccata tua, quæ operabaris prius : 53 judicans judicia
injusta, innocentes opprimens, et dimittens noxios, dicente Domino : Innocentem
et justum non interficies. 54 Nunc ergo, si vidisti eam, dic sub qua arbore
videris eos colloquentes sibi. Qui ait : Sub schino. 55 Dixit autem Daniel :
Recte mentitus es in caput tuum : ecce enim angelus Dei, accepta sententia
ab eo, scindet te medium. 56 Et, amoto eo, jussit venire alium, et dixit ei :
Semen Chanaan, et non Juda, species decepit te, et concupiscentia subvertit
cor tuum : 57 sic faciebatis filiabus Isra¨el, et illæ timentes loquebantur vobis :
sed filia Juda non sustinuit iniquitatem vestram. 58 Nunc ergo, dic mihi sub
qua arbore comprehenderis eos loquentes sibi. Qui ait : Sub prino. 59 Dixit
autem ei Daniel : Recte mentitus es et tu in caput tuum : manet enim angelus
Domini, gladium habens, ut secet te medium, et interficiat vos.
60 Exclamavit itaque omnis coetus voce magna, et benedixerunt Deum, qui
salvat sperantes in se. 61 Et consurrexerunt adversus duos presbyteros (convicerat
enim eos Daniel ex ore suo falsum dixisse testimonium), feceruntque
eis sicut male egerant adversus proximum, 62 ut facerent secundum legem
Moysi. Et interfecerunt eos, et salvatus est sanguis innoxius in die illa. 63 Helcias
autem et uxor ejus laudaverunt Deum pro filia sua Susanna cum Joakim
marito ejus, et cognatis omnibus, quia non esset inventa in ea res turpis.
64 Daniel autem factus est magnus in conspectu populi a die illa, et deinceps.
65 Et rex Astyages appositus est ad patres suos, et suscepit Cyrus Perses
regnum ejus.
14Erat autem Daniel conviva regis, et honoratus super omnes amicos ejus.
2 Erat quoque idolum apud Babylonios nomine Bel : et impendebantur
1128
Daniel
in eo per dies singulos similæ artabæ duodecim, et oves quadraginta, vinique
amphoræ sex. 3 Rex quoque colebat eum, et ibat per singulos dies adorare
eum : porro Daniel adorabat Deum suum. Dixitque ei rex : Quare non adoras
Bel ? 4 Qui respondens ait ei : Quia non colo idola manufacta, sed viventem
Deum, qui creavit cælum, et terram, et habet potestatem omnis carnis. 5 Et
dixit rex ad eum : Non videtur tibi esse Bel vivens deus ? an non vides
quanta comedat et bibat quotidie ? 6 Et ait Daniel arridens : Ne erres, rex :
iste enim intrinsecus luteus est, et forinsecus æreus, neque comedit aliquando.
7 Et iratus rex vocavit sacerdotes ejus, et ait eis : Nisi dixeritis mihi quis est
qui comedat impensas has, moriemini. 8 Si autem ostenderitis quoniam Bel
comedat hæc, morietur Daniel, quia blasphemavit in Bel. Et dixit Daniel regi :
Fiat juxta verbum tuum. 9 Erant autem sacerdotes Bel septuaginta, exceptis
uxoribus, et parvulis, et filiis.
Et venit rex cum Daniele in templum Bel. 10 Et dixerunt sacerdotes Bel :
Ecce nos egredimur foras : et tu, rex, pone escas, et vinum misce, et claude
ostium, et signa annulo tuo : 11 et cum ingressus fueris mane, nisi inveneris
omnia comesta a Bel, morte moriemur, vel Daniel qui mentitus est adversum
nos. 12 Contemnebant autem, quia fecerant sub mensa absconditum introitum,
et per illum ingrediebantur semper, et devorabant ea. 13 Factum est
igitur postquam egressi sunt illi, rex posuit cibos ante Bel : præcepit Daniel
pueris suis, et attulerunt cinerem, et cribravit per totum templum coram rege :
et egressi clauserunt ostium, et signantes annulo regis abierunt. 14 Sacerdotes
autem ingressi sunt nocte juxta consuetudinem suam, et uxores et filii eorum,
et comederunt omnia, et biberunt. 15 Surrexit autem rex primo diluculo, et
Daniel cum eo. 16 Et ait rex : Salvane sunt signacula, Daniel ? Qui respondit
: Salva, rex. 17 Statimque cum aperuisset ostium, intuitus rex mensam,
exclamavit voce magna : Magnus es, Bel, et non est apud te dolus quisquam.
18 Et risit Daniel, et tenuit regem ne ingrederetur intro : et dixit : Ecce pavimentum
: animadverte cujus vestigia sint hæc. 19 Et dixit rex : Video vestigia
virorum, et mulierum, et infantium. Et iratus est rex. 20 Tunc apprehendit
sacerdotes, et uxores, et filios eorum : et ostenderunt ei abscondita ostiola,
per quæ ingrediebantur, et consumebant quæ erant super mensam. 21 Occidit
ergo illos rex, et tradidit Bel in potestatem Danielis : qui subvertit eum, et
templum ejus.
22 Et erat draco magnus in loco illo, et colebant eum Babylonii. 23 Et dixit
rex Danieli : Ecce nunc non potes dicere quia iste non sit deus vivens : adora
ergo eum. 24 Dixitque Daniel : Dominum Deum meum adoro, quia ipse est
Deus vivens : iste autem non est deus vivens. 25 Tu autem, rex, da mihi
potestatem, et interficiam draconem absque gladio et fuste. Et ait rex : Do
tibi. 26 Tulit ergo Daniel picem, et adipem, et pilos, et coxit pariter : fecitque
massas, et dedit in os draconis, et diruptus est draco. Et dixit : Ecce quem
colebatis. 27 Quod cum audissent Babylonii, indignati sunt vehementer : et
congregati adversum regem, dixerunt : Judæus factus est rex : Bel destruxit,
draconem interfecit, et sacerdotes occidit. 28 Et dixerunt cum venissent ad
regem : Trade nobis Danielem, alioquin interficiemus te, et domum tuam.
29 Vidit ergo rex quod irruerent in eum vehementer : et necessitate compulsus,
tradidit eis Danielem. 30 Qui miserunt eum in lacum leonum, et erat ibi diebus
sex. 31 Porro in lacu erant leones septem, et dabantur eis duo corpora quotidie,
et duæ oves : et tunc non data sunt eis, ut devorarent Danielem. 32 Erat autem
Habacuc propheta in Judæa, et ipse coxerat pulmentum, et intriverat panes in
1129
Daniel
alveolo : et ibat in campum ut ferret messoribus. 33 Dixitque angelus Domini
ad Habacuc : Fer prandium quod habes in Babylonem Danieli, qui est in
lacu leonum. 34 Et dixit Habacuc : Domine, Babylonem non vidi, et lacum
nescio. 35 Et apprehendit eum angelus Domini in vertice ejus, et portavit eum
capillo capitis sui, posuitque eum in Babylone supra lacum in impetu spiritus
sui. 36 Et clamavit Habacuc, dicens : Daniel serve Dei, tolle prandium quod
misit tibi Deus. 37 Et ait Daniel : Recordatus es mei, Deus, et non dereliquisti
diligentes te. 38 Surgensque Daniel comedit. Porro angelus Domini restituit
Habacuc confestim in loco suo.
39 Venit ergo rex die septimo ut lugeret Danielem : et venit ad lacum, et
introspexit, et ecce Daniel sedens in medio leonum. 40 Et exclamavit voce
magna rex, dicens : Magnus es, Domine Deus Danielis. Et extraxit eum de
lacu leonum. 41 Porro illos, qui perditionis ejus causa fuerant, intromisit in
lacum, et devorati sunt in momento coram eo. 42 Tunc rex ait : Paveant omnes
habitantes in universa terra Deum Danielis : quia ipse est salvator, faciens
signa et mirabilia in terra : qui liberavit Danielem de lacu leonum.
1130