VULGATA - LIBRIS PROPHETAS MENORIS

Prophetia Osee
1 Verbum Domini, quod factum est ad Osee, filium Beeri, in diebus Oziæ,
Joathan, Achaz, Ezechiæ, regum Juda ; et in diebus Jeroboam, filii Joas,
regis Isra¨el.
2 Principium loquendi Domino in Osee. Et dixit Dominus ad Osee : Vade,
sume tibi uxorem fornicationum, et fac tibi filios fornicationum, quia fornicans
fornicabitur terra a Domino. 3 Et abiit, et accepit Gomer, filiam Debelaim : et
concepit, et peperit ei filium. 4 Et dixit Dominus ad eum : Voca nomen ejus
Jezrahel, quoniam adhuc modicum, et visitabo sanguinem Jezrahel super domum
Jehu, et quiescere faciam regnum domus Isra¨el. 5 Et in illa die conteram
arcum Isra¨el in valle Jezrahel. 6 Et concepit adhuc, et peperit filiam. Et dixit ei :
Voca nomen ejus, Absque misericordia, quia non addam ultra misereri domui
Isra¨el, sed oblivione obliviscar eorum. 7 Et domui Juda miserebor, et salvabo
eos in Domino Deo suo ; et non salvabo eos in arcu et gladio, et in bello, et in
equis, et in equitibus. 8 Et ablactavit eam quæ erat Absque misericordia. Et
concepit, et peperit filium. 9 Et dixit : Voca nomen ejus, Non populus meus,
quia vos non populus meus, et ego non ero vester. 10 Et erit numerus filiorum
Isra¨el quasi arena maris, quæ sine mensura est, et non numerabitur. Et erit in
loco ubi dicetur eis : Non populus meus vos : dicetur eis : Filii Dei viventis.
11 Et congregabuntur filii Juda et filii Isra¨el pariter ; et ponent sibimet caput
unum, et ascendent de terra, quia magnus dies Jezrahel.
2 Dicite fratribus vestris : Populus meus ; et sorori vestræ : Misericordiam
consecuta.
2 Judicate matrem vestram, judicate,
quoniam ipsa non uxor mea,
et ego non vir ejus.
Auferat fornicationes suas a facie sua,
et adulteria sua de medio uberum suorum ;
3 ne forte expoliem eam nudam,
et statuam eam secundum diem nativitatis suæ,
et ponam eam quasi solitudinem,
et statuam eam velut terram inviam,
et interficiam eam siti.
4 Et filiorum illius non miserebor,
quoniam filii fornicationum sunt.
5 Quia fornicata est mater eorum,
confusa est quæ concepit eos ;
quia dixit : Vadam post amatores meos,
qui dant panes mihi, et aquas meas,
lanam meam, et linum meum,
oleum meum, et potum meum.
6 Propter hoc ecce ego sepiam viam tuam spinis,
et sepiam eam maceria, et semitas suas non inveniet.
7 Et sequetur amatores suos, et non apprehendet eos ;
et quæret eos, et non inveniet :
et dicet : Vadam, et revertar ad virum meum priorem,
quia bene mihi erat tunc magis quam nunc.
Osee
8 Et hæc nescivit, quia ego dedi ei frumentum, et vinum, et oleum,
et argentum multiplicavi ei, et aurum,
quæ fecerunt Baal.
9 Idcirco convertar, et sumam frumentum meum in tempore suo,
et vinum meum in tempore suo.
Et liberabo lanam meam et linum meum,
quæ operiebant ignominiam ejus.
10 Et nunc revelabo stultitiam ejus in oculis amatorum ejus ;
et vir non eruet eam de manu mea ;
11 et cessare faciam omne gaudium ejus,
solemnitatem ejus, neomeniam ejus, sabbatum ejus,
et omnia festa tempora ejus.
12 Et corrumpam vineam ejus, et ficum ejus,
de quibus dixit : Mercedes hæ meæ sunt,
quas dederunt mihi amatores mei ;
et ponam eam in saltum,
et comedet eam bestia agri.
13 Et visitabo super eam dies Baalim,
quibus accendebat incensum,
et ornabatur in aure sua, et monili suo.
Et ibat post amatores suos,
et mei obliviscebatur, dicit Dominus.
14 Propter hoc ecce ego lactabo eam,
et ducam eam in solitudinem,
et loquar ad cor ejus.
15 Et dabo ei vinitores ejus ex eodem loco,
et vallem Achor, ad aperiendam spem ;
et canet ibi juxta dies juventutis suæ,
et juxta dies ascensionis suæ de terra Ægypti.
16 Et erit in die illa, ait Dominus :
vocabit me, Vir meus,
et non vocabit me ultra Baali.
17 Et auferam nomina Baalim de ore ejus,
et non recordabitur ultra nominis eorum.
18 Et percutiam cum eis foedus in die illa, cum bestia agri,
et cum volucre cæli, et cum reptili terræ ;
et arcum, et gladium, et bellum conteram de terra,
et dormire eos faciam fiducialiter.
19 Et sponsabo te mihi in sempiternum ;
et sponsabo te mihi in justitia, et judicio,
et in misericordia, et in miserationibus.
20 Et sponsabo te mihi in fide ;
et scies quia ego Dominus.
21 Et erit in die illa :
exaudiam, dicit Dominus, exaudiam cælos,
et illi exaudient terram.
22 Et terra exaudiet triticum, et vinum, et oleum,
et hæc exaudient Jezrahel.
23 Et seminabo eam mihi in terra,
et miserebor ejus quæ fuit Absque misericordia.
1132
Osee
24 Et dicam Non populo meo : Populus meus es tu ;
et ipse dicet : Deus meus es tu.
3Et dixit Dominus ad me : Adhuc vade, et dilige mulierem dilectam amico
et adulteram, sicut diligit Dominus filios Isra¨el, et ipsi respiciunt ad deos
alienos, et diligunt vinacia uvarum. 2 Et fodi eam mihi quindecim argenteis, et
coro hordei, et dimidio coro hordæi. 3 Et dixi ad eam : Dies multos exspectabis
me ; non fornicaberis, et non eris viro ; sed et ego exspectabo te. 4 Quia dies
multos sedebunt filii Isra¨el sine rege, et sine principe, et sine sacrificio, et sine
altari, et sine ephod, et sine theraphim. 5 Et post hæc revertentur filii Isra¨el,
et quærent Dominum Deum suum, et David regem suum : et pavebunt ad
Dominum, et ad bonum ejus, in novissimo dierum.
4 Audite verbum Domini, filii Isra¨el,
quia judicium Domino cum habitatoribus terræ :
non est enim veritas, et non est misericordia,
et non est scientia Dei in terra.
2 Maledictum, et mendacium,
et homicidium, et furtum, et adulterium inundaverunt,
et sanguis sanguinem tetigit.
3 Propter hoc lugebit terra,
et infirmabitur omnis qui habitat in ea,
in bestia agri, et in volucre cæli ;
sed et pisces maris congregabuntur.
4 Verumtamen unusquisque non judicet,
et non arguatur vir :
populus enim tuus sicut hi qui contradicunt sacerdoti.
5 Et corrues hodie,
et corruet etiam propheta tecum.
Nocte tacere feci matrem tuam.
6 Conticuit populus meus,
eo quod non habuerit scientiam :
quia tu scientiam repulisti,
repellam te, ne sacerdotio fungaris mihi ;
et oblita es legis Dei tui,
obliviscar filiorum tuorum et ego.
7 Secundum multitudinem eorum sic peccaverunt mihi :
gloriam eorum in ignominiam commutabo.
8 Peccata populi mei comedent,
et ad iniquitatem eorum sublevabunt animas eorum.
9 Et erit sicut populus, sic sacerdos ;
et visitabo super eum vias ejus,
et cogitationes ejus reddam ei.
10 Et comedent, et non saturabuntur ;
fornicati sunt, et non cessaverunt :
quoniam Dominum dereliquerunt in non custodiendo.
11 Fornicatio, et vinum, et ebrietas auferunt cor.
12 Populus meus in ligno suo interrogavit,
et baculus ejus annuntiavit ei ;
spiritus enim fornicationum decepit eos,
1133
Osee
et fornicati sunt a Deo suo.
13 Super capita montium sacrificabant,
et super colles ascendebant thymiama ;
subtus quercum, et populum, et terebinthum,
quia bona erat umbra ejus ;
ideo fornicabuntur filiæ vestræ,
et sponsæ vestræ adulteræ erunt.
14 Non visitabo super filias vestras cum fuerint fornicatæ,
et super sponsas vestras cum adulteraverint,
quoniam ipsi cum meretricibus conversabantur,
et cum effeminatis sacrificabant ;
et populus non intelligens vapulabit.
15 Si fornicaris tu, Isra¨el,
non delinquat saltem Juda ;
et nolite ingredi in Galgala,
et ne ascenderitis in Bethaven,
neque juraveritis : Vivit Dominus !
16 Quoniam sicut vacca lasciviens declinavit Isra¨el ;
nunc pascet eos Dominus, quasi agnum in latitudine.
17 Particeps idolorum Ephraim : dimitte eum.
18 Separatum est convivium eorum ;
fornicatione fornicati sunt :
dilexerunt afferre ignominiam protectores ejus.
19 Ligavit eum spiritus in alis suis,
et confundentur a sacrificiis suis.
5 Audite hoc, sacerdotes,
et attendite, domus Isra¨el,
et domus regis, auscultate :
quia vobis judicium est,
quoniam laqueus facti estis speculationi,
et rete expansum super Thabor.
2 Et victimas declinastis in profundum ;
et ego eruditor omnium eorum.
3 Ego scio Ephraim,
et Isra¨el non est absconditus a me :
quia nunc fornicatus est Ephraim ;
contaminatus est Isra¨el.
4 Non dabunt cogitationes suas ut revertantur ad Deum suum,
quia spiritus fornicationum in medio eorum,
et Dominum non cognoverunt.
5 Et respondebit arrogantia Isra¨el in facie ejus,
et Isra¨el et Ephraim ruent in iniquitate sua :
ruet etiam Judas cum eis.
6 In gregibus suis et in armentis suis vadent ad quærendum
Dominum,
et non invenient :
ablatus est ab eis.
7 In Dominum prævaricati sunt,
quia filios alienos genuerunt :
1134
Osee
nunc devorabit eos mensis, cum partibus suis.
8 Clangite buccina in Gabaa,
tuba in Rama ;
ululate in Bethaven,
post tergum tuum, Benjamin.
9 Ephraim in desolatione erit in die correptionis ;
in tribubus Isra¨el ostendi fidem.
10 Facti sunt principes Juda quasi assumentes terminum ;
super eos effundam quasi aquam iram meam.
11 Calumniam patiens est Ephraim, fractus judicio,
quoniam coepit abire post sordes.
12 Et ego quasi tinea Ephraim,
et quasi putredo domui Juda.
13 Et vidit Ephraim languorem suum,
et Juda vinculum suum ;
et abiit Ephraim ad Assur,
et misit ad regem ultorem :
et ipse non poterit sanare vos,
nec solvere poterit a vobis vinculum.
14 Quoniam ego quasi leæna Ephraim,
et quasi catulus leonis domui Juda.
Ego, ego capiam, et vadam ;
tollam, et non est qui eruat.
15 Vadens revertar ad locum meum,
donec deficiatis, et quæratis faciem meam.
6 In tribulatione sua mane consurgent ad me :
Venite, et revertamur ad Dominum,
2 quia ipse cepit, et sanabit nos ;
percutiet, et curabit nos.
3 Vivificabit nos post duos dies ;
in die tertia suscitabit nos,
et vivemus in conspectu ejus.
Sciemus, sequemurque ut cognoscamus Dominum :
quasi diluculum præparatus est egressus ejus,
et veniet quasi imber nobis temporaneus et serotinus terræ.
4 Quid faciam tibi, Ephraim ?
quid faciam tibi, Juda ?
misericordia vestra quasi nubes matutina,
et quasi ros mane pertransiens.
5 Propter hoc dolavi in prophetis ;
occidi eos in verbis oris mei :
et judicia tua quasi lux egredientur.
6 Quia misericordiam volui, et non sacrificium ;
et scientiam Dei plus quam holocausta.
7 Ipsi autem sicut Adam transgressi sunt pactum :
ibi prævaricati sunt in me.
8 Galaad civitas operantium idolum,
supplantata sanguine.
9 Et quasi fauces virorum latronum,
1135
Osee
particeps sacerdotum, in via interficientium pergentes de Sichem :
quia scelus operati sunt.
10 In domo Isra¨el vidi horrendum :
ibi fornicationes Ephraim,
contaminatus est Isra¨el.
11 Sed et Juda, pone messem tibi,
cum convertero captivitatem populi mei.
7 Cum sanare vellem Isra¨el,
revelata est iniquitas Ephraim,
et malitia Samariæ,
quia operati sunt mendacium ;
et fur ingressus est spolians,
latrunculus foris.
2 Et ne forte dicant in cordibus suis,
omnem malitiam eorum me recordatum,
nunc circumdederunt eos adinventiones suæ :
coram facie mea factæ sunt.
3 In malitia sua lætificaverunt regem,
et in mendaciis suis principes.
4 Omnes adulterantes,
quasi clibanus succensus a coquente ;
quievit paululum civitas a commistione fermenti,
donec fermentaretur totum.
5 Dies regis nostri : coeperunt principes furere a vino ;
extendit manum suam cum illusoribus.
6 Quia applicuerunt quasi clibanum cor suum,
cum insidiaretur eis ;
tota nocte dormivit coquens eos :
mane ipse succensus quasi ignis flammæ.
7 Omnes calefacti sunt quasi clibanus,
et devoraverunt judices suos :
omnes reges eorum ceciderunt ;
non est qui clamat in eis ad me.
8 Ephraim in populis ipse commiscebatur ;
Ephraim factus est subcinericius panis, qui non reversatur.
9 Comederunt alieni robur ejus, et ipse nescivit ;
sed et cani effusi sunt in eo, et ipse ignoravit.
10 Et humiliabitur superbia Isra¨el in facie ejus ;
nec reversi sunt ad Dominum Deum suum,
et non quæsierunt eum in omnibus his.
11 Et factus est Ephraim quasi columba seducta non habens cor.
Ægyptum invocabant ; ad Assyrios abierunt.
12 Et cum profecti fuerint,
expandam super eos rete meum :
quasi volucrem cæli detraham eos ;
cædam eos secundum auditionem coetus eorum.
13 Væ eis, quoniam recesserunt a me !
vastabuntur, quia prævaricati sunt in me,
et ego redemi eos,
1136
Osee
et ipsi locuti sunt contra me mendacia.
14 Et non clamaverunt ad me in corde suo,
sed ululabant in cubilibus suis :
super triticum et vinum ruminabant ;
recesserunt a me.
15 Et ego erudivi eos, et confortavi brachia eorum,
et in me cogitaverunt malitiam.
16 Reversi sunt ut essent absque jugo ;
facti sunt quasi arcus dolosus :
cadent in gladio principes eorum, a furore linguæ suæ.
Ista subsannatio eorum in terra Ægypti.
8 In gutture tuo sit tuba
quasi aquila super domum Domini,
pro eo quod transgressi sunt foedus meum,
et legem meam prævaricati sunt.
2 Me invocabunt : Deus meus,
cognovimus te Isra¨el.
3 Projecit Isra¨el bonum :
inimicus persequetur eum.
4 Ipsi regnaverunt, et non ex me ;
principes exstiterunt, et non cognovi :
argentum suum et aurum suum fecerunt sibi idola,
ut interirent.
5 Projectus est vitulus tuus, Samaria ;
iratus est furor meus in eos.
Usquequo non poterunt emundari ?
6 Quia ex Isra¨el et ipse est :
artifex fecit illum, et non est deus ;
quoniam in aranearum telas erit vitulus Samariæ.
7 Quia ventum seminabunt,
et turbinem metent :
culmus stans non est in eo ;
germen non faciet farinam :
quod etsi fecerit, alieni comedent eam.
8 Devoratus est Isra¨el ;
nunc factus est in nationibus quasi vas immundum.
9 Quia ipsi ascenderunt ad Assur,
onager solitarius sibi ;
Ephraim munera dederunt amatoribus.
10 Sed et cum mercede conduxerint nationes,
nunc congregabo eos,
et quiescent paulisper ab onere regis et principum.
11 Quia multiplicavit Ephraim altaria ad peccandum ;
factæ sunt ei aræ in delictum.
12 Scribam ei multiplices leges meas,
quæ velut alienæ computatæ sunt.
13 Hostias offerent,
immolabunt carnes et comedent,
et Dominus non suscipiet eas :
1137
Osee
nunc recordabitur iniquitatis eorum,
et visitabit peccata eorum :
ipsi in Ægyptum convertentur.
14 Et oblitus est Isra¨el factoris sui,
et ædificavit delubra ;
et Judas multiplicavit urbes munitas ;
et mittam ignem in civitates ejus,
et devorabit ædes illius.
9 Noli lætari, Isra¨el ;
noli exsultare sicut populi :
quia fornicatus es a Deo tuo ;
dilexisti mercedem super omnes areas tritici.
2 Area et torcular non pascet eos,
et vinum mentietur eis :
3 non habitabunt in terra Domini.
Reversus est Ephraim in Ægyptum,
et in Assyriis pollutum comedit.
4 Non libabunt Domino vinum,
et non placebunt ei.
Sacrificia eorum quasi panis lugentium ;
omnes qui comedent eum, contaminabuntur :
quia panis eorum animæ ipsorum :
non intrabit in domum Domini.
5 Quid facietis in die solemni,
in die festivitatis Domini ?
6 Ecce enim profecti sunt a vastitate :
Ægyptus congregabit eos ;
Memphis sepeliet eos :
desiderabile argentum eorum urtica hæreditabit,
lappa in tabernaculis eorum.
7 Venerunt dies visitationis,
venerunt dies retributionis.
Scitote, Isra¨el,
stultum prophetam,
insanum virum spiritualem,
propter multitudinem iniquitatis tuæ,
et multitudinem amentiæ.
8 Speculator Ephraim cum Deo meo,
propheta laqueus ruinæ factus est super omnes vias ejus ;
insania in domo Dei ejus.
9 Profunde peccaverunt, sicut in diebus Gabaa.
Recordabitur iniquitatis eorum,
et visitabit peccata eorum.
10 Quasi uvas in deserto inveni Isra¨el,
quasi prima poma ficulneæ in cacumine ejus vidi patres eorum :
ipsi autem intraverunt ad Beelphegor,
et abalienati sunt in confusionem,
et facti sunt abominabiles sicut ea quæ dilexerunt.
11 Ephraim quasi avis avolavit ;
1138
Osee
gloria eorum a partu, et ab utero, et a conceptu.
12 Quod etsi enutrierint filios suos,
absque liberis eos faciam in hominibus ;
sed et væ eis cum recessero ab eis !
13 Ephraim, ut vidi, Tyrus erat fundata in pulchritudine ;
et Ephraim educet ad interfectorem filios suos.
14 Da eis, Domine. Quid dabis eis ?
da eis vulvam sine liberis, et ubera arentia.
15 Omnes nequitiæ eorum in Galgal,
quia ibi exosos habui eos.
Propter malitiam adinventionum eorum,
de domo mea ejiciam eos ;
non addam ut diligam eos :
omnes principes eorum recedentes.
16 Percussus est Ephraim ;
radix eorum exsiccata est :
fructum nequaquam facient,
quod etsi genuerint,
interficiam amantissima uteri eorum.
17 Abjiciet eos Deus meus, quia non audierunt eum,
et erunt vagi in nationibus.
10 Vitis frondosa Isra¨el,
fructus adæquatus est ei :
secundum multitudinem fructus sui multiplicavit altaria,
juxta ubertatem terræ suæ exuberavit simulacris.
2 Divisum est cor eorum, nunc interibunt ;
ipse confringet simulacra eorum,
depopulabitur aras eorum.
3 Quia nunc dicent : Non est rex nobis,
non enim timemus Dominum ;
et rex quid faciet nobis ?
4 Loquimini verba visionis inutilis, et ferietis foedus ;
et germinabit quasi amaritudo judicium super sulcos agri.
5 Vaccas Bethaven coluerunt habitatores Samariæ ;
quia luxit super eum populus ejus,
et æditui ejus super eum exsultaverunt
in gloria ejus, quia migravit ab eo.
6 Siquidem et ipse in Assur delatus est,
munus regi ultori.
Confusio Ephraim capiet,
et confundetur Isra¨el in voluntate sua.
7 Transire fecit Samaria regem suum
quasi spumam super faciem aquæ.
8 Et disperdentur excelsa idoli, peccatum Isra¨el ;
lappa et tribulus ascendet super aras eorum :
et dicent montibus : Operite nos,
et collibus : Cadite super nos.
9 Ex diebus Gabaa peccavit Isra¨el ;
ibi steterunt.
1139
Osee
Non comprehendet eos in Gabaa
prælium super filios iniquitatis.
10 Juxta desiderium meum corripiam eos :
congregabuntur super eos populi,
cum corripientur propter duas iniquitates suas.
11 Ephraim vitula docta diligere trituram,
et ego transivi super pulchritudinem colli ejus :
ascendam super Ephraim,
arabit Judas ;
confringet sibi sulcos Jacob.
12 Seminate vobis in justitia,
et metite in ore misericordiæ.
Innovate vobis novale ;
tempus autem requirendi Dominum,
cum venerit qui docebit vos justitiam.
13 Arastis impietatem,
iniquitatem messuistis :
comedistis frugem mendacii,
quia confisus es in viis tuis,
in multitudine fortium tuorum.
14 Consurget tumultus in populo tuo ;
et omnes munitiones tuæ vastabuntur,
sicut vastatus est Salmana a domo ejus qui judicavit Baal
in die prælii, matre super filios allisa.
15 Sic fecit vobis Bethel,
a facie malitiæ nequitiarum vestrarum.
11 Sicut mane transiit, pertransiit rex Isra¨el.
Quia puer Isra¨el, et dilexi eum ;
et ex Ægypto vocavi filium meum.
2 Vocaverunt eos, sic abierunt a facie eorum ;
Baalim immolabant, et simulacris sacrificabant.
3 Et ego quasi nutritius Ephraim :
portabam eos in brachiis meis,
et nescierunt quod curarem eos.
4 In funiculis Adam traham eos,
in vinculis caritatis ;
et ero eis quasi exaltans jugum super maxillas eorum,
et declinavi ad eum ut vesceretur.
5 Non revertetur in terram Ægypti, et Assur ipse rex ejus,
quoniam noluerunt converti.
6 Coepit gladius in civitatibus ejus,
et consumet electos ejus,
et comedet capita eorum.
7 Et populus meus pendebit ad reditum meum ;
jugum autem imponetur eis simul, quod non auferetur.
8 Quomodo dabo te, Ephraim ?
protegam te, Isra¨el ?
Quomodo dabo te sicut Adama,
ponam te ut Seboim ?
1140
Osee
Conversum est in me cor meum,
pariter conturbata est poenitudo mea.
9 Non faciam furorem iræ meæ ;
non convertar ut disperdam Ephraim,
quoniam Deus ego, et non homo ;
in medio tui sanctus,
et non ingrediar civitatem.
10 Post Dominum ambulabunt ;
quasi leo rugiet,
quia ipse rugiet,
et formidabunt filii maris.
11 Et avolabunt quasi avis ex Ægypto,
et quasi columba de terra Assyriorum :
et collocabo eos in domibus suis, dicit Dominus.
12 Circumdedit me in negatione Ephraim,
et in dolo domus Isra¨el ;
Judas autem testis descendit cum Deo,
et cum sanctis fidelis.
12 Ephraim pascit ventum,
et sequitur æstum ;
tota die mendacium et vastitatem multiplicat :
et foedus cum Assyriis iniit,
et oleum in Ægyptum ferebat.
2 Judicium ergo Domini cum Juda,
et visitatio super Jacob :
juxta vias ejus, et juxta adinventiones ejus reddet ei.
3 In utero supplantavit fratrem suum,
et in fortitudine sua directus est cum angelo.
4 Et invaluit ad angelum, et confortatus est ;
flevit, et rogavit eum.
In Bethel invenit eum,
et ibi locutus est nobiscum.
5 Et Dominus Deus exercituum,
Dominus memoriale ejus.
6 Et tu ad Deum tuum converteris ;
misericordiam et judicium custodi,
et spera in Deo tuo semper.
7 Chanaan, in manu ejus statera dolosa,
calumniam dilexit.
8 Et dixit Ephraim : Verumtamen dives effectus sum ;
inveni idolum mihi :
omnes labores mei non invenient mihi iniquitatem quam peccavi.
9 Et ego Dominus Deus tuus ex terra Ægypti :
adhuc sedere te faciam in tabernaculis, sicut in diebus festivitatis.
10 Et locutus sum super prophetas,
et ego visionem multiplicavi,
et in manu prophetarum assimilatus sum.
1141
Osee
11 Si Galaad idolum, ergo frustra erant in Galgal bobus
immolantes ;
nam et altaria eorum quasi acervi super sulcos agri.
12 Fugit Jacob in regionem Syriæ,
et servivit Isra¨el in uxorem,
et in uxorem servavit.
13 In propheta autem eduxit Dominus Isra¨el de Ægypto,
et in propheta servatus est.
14 Ad iracundiam me provocavit Ephraim in amaritudinibus suis :
et sanguis ejus super eum veniet,
et opprobrium ejus restituet ei Dominus suus.
13 Loquente Ephraim, horror invasit Isra¨el ;
et deliquit in Baal, et mortuus est.
2 Et nunc addiderunt ad peccandum ;
feceruntque sibi conflatile de argento suo
quasi similitudinem idolorum :
factura artificum totum est :
his ipsi dicunt : Immolate homines, vitulos adorantes.
3 Idcirco erunt quasi nubes matutina,
et sicut ros matutinus præteriens ;
sicut pulvis turbine raptus ex area,
et sicut fumus de fumario.
4 Ego autem Dominus Deus tuus, ex terra Ægypti ;
et Deum absque me nescies,
et salvator non est præter me.
5 Ego cognovi te in deserto,
in terra solitudinis.
6 Juxta pascua sua adimpleti sunt et saturati sunt ;
et levaverunt cor suum, et obliti sunt mei.
7 Et ego ero eis quasi leæna,
sicut pardus in via Assyriorum.
8 Occurram eis quasi ursa raptis catulis,
et dirumpam interiora jecoris eorum,
et consumam eos ibi quasi leo :
bestia agri scindet eos.
9 Perditio tua, Isra¨el : tantummodo in me auxilium tuum.
10 Ubi est rex tuus ?
maxime nunc salvet te in omnibus urbibus tuis ;
et judices tui, de quibus dixisti :
Da mihi regem et principes.
11 Dabo tibi regem in furore meo,
et auferam in indignatione mea.
12 Colligata est iniquitas Ephraim ;
absconditum peccatum ejus.
13 Dolores parturientis venient ei :
ipse filius non sapiens :
nunc enim non stabit in contritione filiorum.
14 De manu mortis liberabo eos ;
de morte redimam eos.
1142
Osee
Ero mors tua, o mors !
morsus tuus ero, inferne !
consolatio abscondita est ab oculis meis.
15 Quia ipse inter fratres dividet :
adducet urentem ventum Dominus de deserto ascendentem,
et siccabit venas ejus,
et desolabit fontem ejus :
et ipse diripiet thesaurum omnis vasis desiderabilis.
14 Pereat Samaria, quoniam ad amaritudinem concitavit Deum
suum !
in gladio pereant,
parvuli eorum elidantur,
et foetæ ejus discindantur !
2 Convertere, Isra¨el, ad Dominum Deum tuum,
quoniam corruisti in iniquitate tua.
3 Tollite vobiscum verba,
et convertimini ad Dominum ; et dicite ei :
Omnem aufer iniquitatem, accipe bonum,
et reddemus vitulos labiorum nostrorum.
4 Assur non salvabit nos :
super equum non ascendemus,
nec dicemus ultra, Dii nostri opera manuum nostrarum :
quia ejus, qui in te est, misereberis pupilli.
5 Sanabo contritiones eorum ;
diligam eos spontanee :
quia aversus est furor meus ab eis.
6 Ero quasi ros ;
Isra¨el germinabit sicut lilium,
et erumpet radix ejus ut Libani.
7 Ibunt rami ejus,
et erit quasi oliva gloria ejus,
et odor ejus ut Libani.
8 Convertentur sedentes in umbra ejus ;
vivent tritico, et germinabunt quasi vinea ;
memoriale ejus sicut vinum Libani.
9 Ephraim, quid mihi ultra idola ?
Ego exaudiam, et dirigam eum ego ut abietem virentem ;
ex me fructus tuus inventus est.
10 Quis sapiens, et intelliget ista ? intelligens, et sciet hæc ?
quia rectæ viæ Domini,
et justi ambulabunt in eis ;
prævaricatores vero corruent in eis.
1143
Prophetia Jo¨el
1Verbum Domini, quod factum est ad Jo¨el, filium Phatuel.
2 Audite hoc, senes,
et auribus percipite, omnes habitatores terræ :
si factum est istud in diebus vestris,
aut in diebus patrum vestrorum ?
3 Super hoc filiis vestris narrate,
et filii vestri filiis suis,
et filii eorum generationi alteræ.
4 Residuum erucæ comedit locusta,
et residuum locustæ comedit bruchus,
et residuum bruchi comedit rubigo.
5 Expergiscimini, ebrii,
et flete et ululate, omnes qui bibitis vinum in dulcedine,
quoniam periit ab ore vestro.
6 Gens enim ascendit super terram meam,
fortis et innumerabilis :
dentes ejus ut dentes leonis,
et molares ejus ut catuli leonis.
7 Posuit vineam meam in desertum,
et ficum meam decorticavit ;
nudans spoliavit eam, et projecit :
albi facti sunt rami ejus.
8 Plange quasi virgo accincta sacco super virum pubertatis suæ.
9 Periit sacrificium et libatio de domo Domini ;
luxerunt sacerdotes, ministri Domini.
10 Depopulata est regio,
luxit humus,
quoniam devastatum est triticum,
confusum est vinum,
elanguit oleum.
11 Confusi sunt agricolæ,
ululaverunt vinitores
super frumento et hordeo,
quia periit messis agri.
12 Vinea confusa est,
et ficus elanguit ;
malogranatum, et palma, et malum,
et omnia ligna agri aruerunt,
quia confusum est gaudium a filiis hominum.
13 Accingite vos, et plangite, sacerdotes :
ululate, ministri altaris ;
ingredimini, cubate in sacco, ministri Dei mei,
quoniam interiit de domo Dei vestri sacrificium et libatio.
14 Sanctificate jejunium, vocate coetum,
congregate senes, omnes habitatores terræ
in domum Dei vestri,
et clamate ad Dominum :
Joel
15 A, a, a, diei !
quia prope est dies Domini,
et quasi vastitas a potente veniet.
16 Numquid non coram oculis vestris alimenta perierunt
de domo Dei nostri, lætitia et exsultatio ?
17 Computruerunt jumenta in stercore suo,
demolita sunt horrea,
dissipatæ sunt apothecæ,
quoniam confusum est triticum.
18 Quid ingemuit animal,
mugierunt greges armenti ?
quia non est pascua eis ;
sed et greges pecorum disperierunt.
19 Ad te, Domine, clamabo,
quia ignis comedit speciosa deserti,
et flamma succendit omnia ligna regionis.
20 Sed et bestiæ agri, quasi area sitiens imbrem, suspexerunt ad te,
quoniam exsiccati sunt fontes aquarum,
et ignis devoravit speciosa deserti.
2 Canite tuba in Sion,
ululate in monte sancto meo,
conturbentur omnes habitatores terræ :
quia venit dies Domini, quia prope est.
2 Dies tenebrarum et caliginis,
dies nubis et turbinis ;
quasi mane expansum super montes
populus multus et fortis :
similis ei non fuit a principio,
et post eum non erit
usque in annos generationis et generationis.
3 Ante faciem ejus ignis vorans,
et post eum exurens flamma.
Quasi hortus voluptatis terra coram eo,
et post eum solitudo deserti,
neque est qui effugiat eum.
4 Quasi aspectus equorum, aspectus eorum ;
et quasi equites, sic current.
5 Sicut sonitus quadrigarum super capita montium exilient,
sicut sonitus flammæ ignis devorantis stipulam,
velut populus fortis præparatus ad prælium.
6 A facie ejus cruciabuntur populi ;
omnes vultus redigentur in ollam.
7 Sicut fortes current ;
quasi viri bellatores ascendent murum :
viri in viis suis gradientur,
et non declinabunt a semitis suis.
8 Unusquisque fratrem suum non coarctabit,
singuli in calle suo ambulabunt ;
sed et per fenestras cadent, et non demolientur.
1145
Joel
9 Urbem ingredientur, in muro current,
domos conscendent, per fenestras intrabunt quasi fur.
10 A facie ejus contremuit terra,
moti sunt cæli,
sol et luna obtenebrati sunt,
et stellæ retraxerunt splendorem suum.
11 Et Dominus dedit vocem suam ante faciem exercitus sui,
quia multa sunt nimis castra ejus,
quia fortia et facientia verbum ejus :
magnus enim dies Domini, et terribilis valde,
et quis sustinebit eum ?
12 Nunc ergo, dicit Dominus,
convertimini ad me in toto corde vestro,
in jejunio, et in fletu, et in planctu.
13 Et scindite corda vestra, et non vestimenta vestra ;
et convertimini ad Dominum Deum vestrum,
quia benignus et misericors est,
patiens et multæ misericordiæ,
et præstabilis super malitia.
14 Quis scit si convertatur, et ignoscat,
et relinquat post se benedictionem, sacrificium et libamen
Domino Deo vestro ?
15 Canite tuba in Sion,
sanctificate jejunium, vocate coetum :
16 congregate populum, sanctificate ecclesiam,
coadunate senes, congregate parvulos, et sugentes ubera ;
egrediatur sponsus de cubili suo,
et sponsa de thalamo suo.
17 Inter vestibulum et altare plorabunt sacerdotes, ministri
Domini,
et dicent : Parce, Domine, parce populo tuo ;
et ne des hæreditatem tuam in opprobrium,
ut dominentur eis nationes.
Quare dicunt in populis : Ubi est Deus eorum ?
18 Zelatus est Dominus terram suam,
et pepercit populo suo.
19 Et respondit Dominus, et dixit populo suo :
Ecce ego mittam vobis frumentum, et vinum, et oleum,
et replebimini eis ;
et non dabo vos ultra opprobrium in gentibus.
20 Et eum qui ab aquilone est procul faciam a vobis,
et expellam eum in terram inviam et desertam :
faciem ejus contra mare orientale,
et extremum ejus ad mare novissimum :
et ascendet foetor ejus,
et ascendet putredo ejus,
quia superbe egit.
21 Noli timere, terra :
exsulta, et lætare,
1146
Joel
quoniam magnificavit Dominus ut faceret.
22 Nolite timere, animalia regionis,
quia germinaverunt speciosa deserti ;
quia lignum attulit fructum suum,
ficus et vinea dederunt virtutem suam.
23 Et, filii Sion, exsultate,
et lætamini in Domino Deo vestro,
quia dedit vobis doctorem justitiæ,
et descendere faciet ad vos imbrem matutinum et serotinum,
sicut in principio.
24 Et implebuntur areæ frumento,
et redundabunt torcularia vino et oleo.
25 Et reddam vobis annos, quos comedit locusta,
bruchus, et rubigo, et eruca :
fortitudo mea magna quam misi in vos.
26 Et comedetis vescentes, et saturabimini ;
et laudabitis nomen Domini Dei vestri,
qui fecit mirabilia vobiscum ;
et non confundetur populus meus in sempiternum.
27 Et scietis quia in medio Isra¨el ego sum,
et ego Dominus Deus vester, et non est amplius ;
et non confundetur populus meus in æternum.
28 Et erit post hæc :
effundam spiritum meum super omnem carnem,
et prophetabunt filii vestri et filiæ vestræ :
senes vestri somnia somniabunt,
et juvenes vestri visiones videbunt.
29 Sed et super servos meos et ancillas
in diebus illis effundam spiritum meum.
30 Et dabo prodigia in cælo et in terra,
sanguinem, et ignem, et vaporem fumi.
31 Sol convertetur in tenebras,
et luna in sanguinem,
antequam veniat dies Domini magnus et horribilis.
32 Et erit : omnis qui invocaverit nomen Domini, salvus erit :
quia in monte Sion et in Jerusalem
erit salvatio, sicut dixit Dominus,
et in residuis quos Dominus vocaverit.
3 Quia ecce in diebus illis, et in tempore illo,
cum convertero captivitatem Juda et Jerusalem,
2 congregabo omnes gentes,
et deducam eas in vallem Josaphat ;
et disceptabo cum eis ibi super populo meo,
et hæreditate mea Isra¨el,
quos disperserunt in nationibus,
et terram meam diviserunt.
3 Et super populum meum miserunt sortem ;
et posuerunt puerum in prostibulo,
1147
Joel
et puellam vendiderunt pro vino ut biberent.
4 Verum quid mihi et vobis, Tyrus et Sidon,
et omnis terminus Palæstinorum ?
numquid ultionem vos reddetis mihi ?
et si ulciscimini vos contra me,
cito velociter reddam vicissitudinem vobis super caput vestrum.
5 Argentum enim meum et aurum tulistis,
et desiderabilia mea et pulcherrima intulistis in delubra vestra.
6 Et filios Juda et filios Jerusalem vendidistis filiis Græcorum,
ut longe faceretis eos de finibus suis.
7 Ecce ego suscitabo eos de loco in quo vendidistis eos,
et convertam retributionem vestram in caput vestrum.
8 Et vendam filios vestros et filias vestras in manibus filiorum
Juda,
et venundabunt eos Sabæis, genti longinquæ,
quia Dominus locutus est.
9 Clamate hoc in gentibus,
sanctificate bellum,
suscitate robustos :
accedant, ascendant omnes viri bellatores.
10 Concidite aratra vestra in gladios,
et ligones vestros in lanceas.
Infirmus dicat : Quia fortis ego sum.
11 Erumpite, et venite, omnes gentes de circuitu,
et congregamini ;
ibi occumbere faciet Dominus robustos tuos.
12 Consurgant, et ascendant gentes in vallem Josaphat,
quia ibi sedebo ut judicem omnes gentes in circuitu.
13 Mittite falces, quoniam maturavit messis ;
venite, et descendite,
quia plenum est torcular, exuberant torcularia :
quia multiplicata est malitia eorum.
14 Populi, populi, in valle concisionis,
quia juxta est dies Domini in valle concisionis.
15 Sol et luna obtenebrati sunt,
et stellæ retraxerunt splendorem suum.
16 Et Dominus de Sion rugiet,
et de Jerusalem dabit vocem suam,
et movebuntur cæli et terra ;
et Dominus spes populi sui,
et fortitudo filiorum Isra¨el.
17 Et scietis quia ego Dominus Deus vester,
habitans in Sion monte sancto meo ;
et erit Jerusalem sancta,
et alieni non transibunt per eam amplius.
18 Et erit in die illa : stillabunt montes dulcedinem,
et colles fluent lacte,
et per omnes rivos Juda ibunt aquæ ;
et fons de domo Domini egredietur,
et irrigabit torrentem spinarum.
1148
Joel
19 Ægyptus in desolationem erit,
et Idumæa in desertum perditionis,
pro eo quod inique egerint in filios Juda,
et effuderint sanguinem innocentem in terra sua.
20 Et Judæa in æternum habitabitur,
et Jerusalem in generationem et generationem.
21 Et mundabo sanguinem eorum, quem non mundaveram ;
et Dominus commorabitur in Sion.
1149
Prophetia Amos
1 Verba Amos, qui fuit in pastoribus de Thecue, quæ vidit super Isra¨el in
diebus Oziæ, regis Juda, et in diebus Jeroboam, filii Joas, regis Isra¨el, ante
duos annos terræmotus.
2 Et dixit :
Dominus de Sion rugiet,
et de Jerusalem dabit vocem suam ;
et luxerunt speciosa pastorum,
et exsiccatus est vertex Carmeli.
3 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus Damasci,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod trituraverint in plaustris ferreis Galaad.
4 Et mittam ignem in domum Aza¨el,
et devorabit domos Benadad.
5 Et conteram vectem Damasci :
et disperdam habitatorem de campo idoli,
et tenentem sceptrum de domo voluptatis :
et transferetur populus Syriæ Cyrenen,
dicit Dominus.
6 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus Gazæ,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod transtulerint captivitatem perfectam,
ut concluderent eam in Idumæa.
7 Et mittam ignem in murum Gazæ,
et devorabit ædes ejus.
8 Et disperdam habitatorem de Azoto,
et tenentem sceptrum de Ascalone :
et convertam manum meam super Accaron,
et peribunt reliqui Philisthinorum,
dicit Dominus Deus.
9 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus Tyri,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod concluserint captivitatem perfectam in Idumæa,
et non sint recordati foederis fratrum.
10 Et mittam ignem in murum Tyri,
et devorabit ædes ejus.
11 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus Edom,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod persecutus sit in gladio fratrem suum,
et violaverit misericordiam ejus,
et tenuerit ultra furorem suum,
et indignationem suam servaverit usque in finem.
12 Mittam ignem in Theman,
et devorabit ædes Bosræ.
Amos
13 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus filiorum Ammon,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod dissecuerit prægnantes Galaad
ad dilatandum terminum suum.
14 Et succendam ignem in muro Rabba,
et devorabit ædes ejus in ululatu in die belli,
et in turbine in die commotionis.
15 Et ibit Melchom in captivitatem,
ipse et principes ejus simul,
dicit Dominus.
2 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus Moab,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod incenderit ossa regis Idumææ usque ad cinerem.
2 Et mittam ignem in Moab,
et devorabit ædes Carioth :
et morietur in sonitu Moab, in clangore tubæ.
3 Et disperdam judicem de medio ejus,
et omnes principes ejus interficiam cum eo,
dicit Dominus.
4 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus Juda,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod abjecerit legem Domini
et mandata ejus non custodierit :
deceperant enim eos idola sua,
post quæ abierant patres eorum.
5 Et mittam ignem in Juda,
et devorabit ædes Jerusalem.
6 Hæc dicit Dominus :
Super tribus sceleribus Isra¨el,
et super quatuor non convertam eum,
pro eo quod vendiderit pro argento justum,
et pauperem pro calceamentis.
7 Qui conterunt super pulverem terræ capita pauperum,
et viam humilium declinant :
et filius ac pater ejus ierunt ad puellam,
ut violarent nomen sanctum meum.
8 Et super vestimentis pignoratis accubuerunt juxta omne altare,
et vinum damnatorum bibebant in domo Dei sui.
9 Ego autem exterminavi Amorrhæum a facie eorum,
cujus altitudo, cedrorum altitudo ejus,
et fortis ipse quasi quercus ;
et contrivi fructum ejus desuper,
et radices ejus subter.
10 Ego sum qui ascendere vos feci de terra Ægypti,
et duxi vos in deserto quadraginta annis,
1151
Amos
ut possideretis terram Amorrhæi.
11 Et suscitavi de filiis vestris in prophetas,
et de juvenibus vestris nazaræos.
Numquid non ita est, filii Isra¨el ? dicit Dominus.
12 Et propinabitis nazaræis vinum,
et prophetis mandabitis, dicentes :
Ne prophetetis.
13 Ecce ego stridebo subter vos,
sicut stridet plaustrum onustum foeno.
14 Et peribit fuga a veloce,
et fortis non obtinebit virtutem suam,
et robustus non salvabit animam suam :
15 et tenens arcum non stabit,
et velox pedibus suis non salvabitur,
et ascensor equi non salvabit animam suam :
16 et robustus corde inter fortes nudus fugiet in illa die,
dicit Dominus.
3 Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, filii Isra¨el,
super omnem cognationem quam eduxi de terra Ægypti, dicens :
2 Tantummodo vos cognovi ex omnibus cognationibus terræ ;
idcirco visitabo super vos omnes iniquitates vestras.
3 Numquid ambulabunt duo pariter,
nisi convenerit eis ?
4 numquid rugiet leo in saltu,
nisi habuerit prædam ?
numquid dabit catulus leonis vocem de cubili suo,
nisi aliquid apprehenderit ?
5 numquid cadet avis in laqueum terræ
absque aucupe ?
numquid auferetur laqueus de terra
antequam quid ceperit ?
6 si clanget tuba in civitate,
et populus non expavescet ?
si erit malum in civitate,
quod Dominus non fecerit ?
7 Quia non facit Dominus Deus verbum,
nisi revelaverit secretum suum ad servos suos prophetas.
8 Leo rugiet, quis non timebit ?
Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit ?
9 Auditum facite in ædibus Azoti,
et in ædibus terræ Ægypti,
et dicite : Congregamini super montes Samariæ,
et videte insanias multas in medio ejus,
et calumniam patientes in penetralibus ejus.
10 Et nescierunt facere rectum, dicit Dominus,
thesaurizantes iniquitatem et rapinas in ædibus suis.
11 Propterea hæc dicit Dominus Deus :
Tribulabitur et circuietur terra :
et detrahetur ex te fortitudo tua,
1152
Amos
et diripientur ædes tuæ.
12 Hæc dicit Dominus :
Quomodo si eruat pastor de ore leonis
duo crura, aut extremum auriculæ,
sic eruentur filii Isra¨el, qui habitant in Samaria
in plaga lectuli, et in Damasci grabato.
13 Audite, et contestamini in domo Jacob,
dicit Dominus Deus exercituum ;
14 quia in die cum visitare coepero prævaricationes Isra¨el,
super eum visitabo, et super altaria Bethel ;
et amputabuntur cornua altaris, et cadent in terram.
15 Et percutiam domum hiemalem cum domo æstiva,
et peribunt domus eburneæ,
et dissipabuntur ædes multæ,
dicit Dominus.
4 Audite verbum hoc, vaccæ pingues,
quæ estis in monte Samariæ,
quæ calumniam facitis egenis
et confringitis pauperes ;
quæ dicitis dominis vestris : Afferte, et bibemus.
2 Juravit Dominus Deus in sancto suo,
quia ecce dies venient super vos,
et levabunt vos in contis,
et reliquias vestras in ollis ferventibus.
3 Et per aperturas exibitis altera contra alteram,
et projiciemini in Armon,
dicit Dominus.
4 Venite ad Bethel, et impie agite ;
ad Galgalam, et multiplicate prævaricationem :
et afferte mane victimas vestras,
tribus diebus decimas vestras.
5 Et sacrificate de fermentato laudem,
et vocate voluntarias oblationes, et annuntiate ;
sic enim voluistis, filii Isra¨el,
dicit Dominus Deus.
6 Unde et ego dedi vobis stuporem dentium in cunctis urbibus
vestris,
et indigentiam panum in omnibus locis vestris ;
et non estis reversi ad me,
dicit Dominus.
7 Ego quoque prohibui a vobis imbrem,
cum adhuc tres menses superessent usque ad messem :
et plui super unam civitatem,
et super alteram civitatem non plui ;
pars una compluta est,
et pars super quam non plui, aruit.
8 Et venerunt duæ et tres civitates ad unam civitatem
ut biberent aquam, et non sunt satiatæ ;
1153
Amos
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
9 Percussi vos in vento urente, et in aurugine :
multitudinem hortorum vestrorum et vinearum vestrarum,
oliveta vestra et ficeta vestra comedit eruca :
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
10 Misi in vos mortem in via Ægypti ;
percussi in gladio juvenes vestros,
usque ad captivitatem equorum vestrorum,
et ascendere feci putredinem castrorum vestrorum in nares
vestras :
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
11 Subverti vos sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorrham,
et facti estis quasi torris raptus ab incendio :
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
12 Quapropter hæc faciam tibi, Isra¨el :
postquam autem hæc fecero tibi,
præparare in occursum Dei tui, Isra¨el.
13 Quia ecce formans montes,
et creans ventum,
et annuntians homini eloquium suum,
faciens matutinam nebulam,
et gradiens super excelsa terræ :
Dominus Deus exercituum nomen ejus.
5 Audite verbum istud,
quod ego levo super vos planctum :
domus Isra¨el cecidit,
et non adjiciet ut resurgat.
2 Virgo Isra¨el projecta est in terram suam,
non est qui suscitet eam.
3 Quia hæc dicit Dominus Deus :
Urbs de qua egrediebantur mille,
relinquentur in ea centum ;
et de qua egrediebantur centum,
relinquentur in ea decem in domo Isra¨el.
4 Quia hæc dicit Dominus domui Isra¨el :
Quærite me, et vivetis.
5 Et nolite quærere Bethel,
et in Galgalam nolite intrare,
et in Bersabee non transibitis,
quia Galgala captiva ducetur,
et Bethel erit inutilis.
6 Quærite Dominum, et vivite
(ne forte comburatur ut ignis domus Joseph, et devorabit,
et non erit qui extinguat Bethel :
7 qui convertitis in absinthium judicium,
1154
Amos
et justitiam in terra relinquitis) :
8 facientem Arcturum et Orionem,
et convertentem in mane tenebras,
et diem in noctem mutantem ;
qui vocat aquas maris,
et effundit eas super faciem terræ ;
Dominus nomen est ejus :
9 qui subridet vastitatem super robustum,
et depopulationem super potentem affert.
10 Odio habuerunt corripientem in porta,
et loquentem perfecte abominati sunt.
11 Idcirco, pro eo quod diripiebatis pauperem,
et prædam electam tollebatis ab eo,
domos quadro lapide ædificabitis,
et non habitabitis in eis ;
vineas plantabis amantissimas,
et non bibetis vinum earum.
12 Quia cognovi multa scelera vestra,
et fortia peccata vestra :
hostes justi, accipientes munus,
et pauperes deprimentes in porta.
13 Ideo prudens in tempore illo tacebit,
quia tempus malum est.
14 Quærite bonum, et non malum, ut vivatis ;
et erit Dominus Deus exercituum vobiscum, sicut dixistis.
15 Odite malum et diligite bonum,
et constituite in porta judicium :
si forte misereatur Dominus Deus exercituum reliquiis Joseph.
16 Propterea hæc dicit Dominus Deus exercituum, dominator :
In omnibus plateis planctus ;
et in cunctis quæ foris sunt, dicetur : Væ, væ !
et vocabunt agricolam ad luctum,
et ad planctum eos qui sciunt plangere.
17 Et in omnibus vineis erit planctus,
quia pertransibo in medio tui,
dicit Dominus.
18 Væ desiderantibus diem Domini !
ad quid eam vobis ?
Dies Domini ista, tenebræ, et non lux.
19 Quomodo si fugiat vir a facie leonis,
et occurrat ei ursus ;
et ingrediatur domum, et innitatur manu sua super parietem,
et mordeat eum coluber.
20 Numquid non tenebræ dies Domini, et non lux ;
et caligo, et non splendor in ea ?
21 Odi, et projeci festivitates vestras,
et non capiam odorem coetuum vestrorum.
22 Quod si obtuleritis mihi holocautomata, et munera vestra,
non suscipiam ;
1155
Amos
et vota pinguium vestrorum non respiciam.
23 Aufer a me tumultum carminum tuorum ;
et cantica lyræ tuæ non audiam.
24 Et revelabitur quasi aqua judicium,
et justitia quasi torrens fortis.
25 Numquid hostias et sacrificium obtulistis mihi
in deserto quadraginta annis, domus Isra¨el ? 26 et portastis
tabernaculum Moloch vestro,
et imaginem idolorum vestrorum, sidus dei vestri,
quæ fecistis vobis.
27 Et migrare vos faciam trans Damascum, dicit Dominus :
Deus exercituum nomen ejus.
6 Væ qui opulenti estis in Sion,
et confiditis in monte Samariæ :
optimates capita populorum,
ingredientes pompatice domum Isra¨el !
2 Transite in Chalane, et videte,
et ite inde in Emath magnam,
et descendite in Geth Palæstinorum,
et ad optima quæque regna horum :
si latior terminus eorum termino vestro est.
3 Qui separati estis in diem malum,
et appropinquatis solio iniquitatis ;
4 qui dormitis in lectis eburneis,
et lascivitis in stratis vestris ;
qui comeditis agnum de grege,
et vitulos de medio armenti ;
5 qui canitis ad vocem psalterii,
sicut David putaverunt se habere vasa cantici,
6 bibentes vinum in phialis,
et optimo unguento delibuti,
et nihil patiebantur super contritione Joseph.
7 Quapropter nunc migrabunt in capite transmigrantium,
et auferetur factio lascivientium.
8 Juravit Dominus Deus in anima sua,
dicit Dominus Deus exercituum :
Detestor ego superbiam Jacob,
et domos ejus odi,
et tradam civitatem cum habitatoribus suis.
9 Quod si reliqui fuerint decem viri in domo una,
et ipsi morientur.
10 Et tollet eum propinquus suus, et comburet eum,
ut efferat ossa de domo ;
et dicet ei, qui in penetralibus domus est :
Numquid adhuc est penes te ?
11 Et respondebit : Finis est.
Et dicet ei : Tace,
et non recorderis nominis Domini.
12 Quia ecce Dominus mandabit,
1156
Amos
et percutiet domum majorem ruinis,
et domum minorem scissionibus.
13 Numquid currere queunt in petris equi,
aut arari potest in bubalis ?
quoniam convertistis in amaritudinem judicium,
et fructum justitiæ in absinthium.
14 Qui lætamini in nihilo ; qui dicitis :
Numquid non in fortitudine nostra assumpsimus nobis cornua ?
15 Ecce enim suscitabo super vos, domus Isra¨el,
dicit Dominus Deus exercituum, gentem,
et conteret vos ab introitu Emath usque ad torrentem deserti.
7Hæc ostendit mihi Dominus Deus : et ecce fictor locustæ in principio germinantium
serotini imbris, et ecce serotinus post tonsionem regis. 2 Et
factum est, cum consummasset comedere herbam terræ, dixi : Domine Deus,
propitius esto, obsecro ; quis suscitabit Jacob, quia parvulus est ? 3 Misertus
est Dominus super hoc : Non erit, dixit Dominus. 4 Hæc ostendit mihi Dominus
Deus : et ecce vocabat judicium ad ignem Dominus Deus ; et devoravit
abyssum multam, et comedit simul partem. 5 Et dixi : Domine Deus, quiesce,
obsecro ; quis suscitabit Jacob, quia parvulus est ? 6 Misertus est Dominus
super hoc : Sed et istud non erit, dixit Dominus Deus. 7 Hæc ostendit mihi
Dominus : et ecce Dominus stans super murum litum, et in manu ejus trulla
cæmentarii. 8 Et dixit Dominus ad me : Quid tu vides, Amos ? Et dixi :
Trullam cæmentarii. Et dixit Dominus :
Ecce ego ponam trullam in medio populi mei Isra¨el ;
non adjiciam ultra superinducere eum.
9 Et demolientur excelsa idoli,
et sanctificationes Isra¨el desolabuntur,
et consurgam super domum Jeroboam in gladio.
10 Et misit Amasias, sacerdos Bethel, ad Jeroboam, regem Isra¨el, dicens :
Rebellavit contra te Amos in medio domus Isra¨el ; non poterit terra sustinere
universos sermones ejus. 11 Hæc enim dicit Amos : In gladio morietur Jeroboam,
et Isra¨el captivus migrabit de terra sua. 12 Et dixit Amasias ad Amos :
Qui vides, gradere : fuge in terram Juda, et comede ibi panem, et prophetabis
ibi. 13 Et in Bethel non adjicies ultra ut prophetes, quia sanctificatio regis est,
et domus regni est. 14 Responditque Amos, et dixit ad Amasiam : Non sum
propheta, et non sum filius prophetæ : sed armentarius ego sum vellicans
sycomoros. 15 Et tulit me Dominus cum sequerer gregem, et dixit Dominus
ad me : Vade, propheta ad populum meum Isra¨el. 16 Et nunc audi verbum
Domini :
Tu dicis : Non prophetabis super Isra¨el,
et non stillabis super domum idoli.
17 Propter hoc hæc dicit Dominus :
Uxor tua in civitate fornicabitur,
et filii tui et filiæ tuæ in gladio cadent,
et humus tua funiculo metietur :
et tu in terra polluta morieris,
et Isra¨el captivus migrabit de terra sua.
1157
Amos
8 Hæc ostendit mihi Dominus Deus : et ecce uncinus pomorum. 2 Et dixit :
Quid tu vides, Amos ? Et dixi : Uncinum pomorum. Et dixit Dominus ad
me :
Venit finis super populum meum Isra¨el ;
non adjiciam ultra ut pertranseam eum.
3 Et stridebunt cardines templi in die illa,
dicit Dominus Deus :
multi morientur ;
in omni loco projicietur silentium.
4 Audite hoc, qui conteritis pauperem,
et deficere facitis egenos terræ,
5 dicentes : Quando transibit mensis,
et venundabimus merces ?
et sabbatum, et aperiemus frumentum,
ut imminuamus mensuram, et augeamus siclum,
et supponamus stateras dolosas,
6 ut possideamus in argento egenos et pauperes pro calceamentis,
et quisquilias frumenti vendamus ?
7 Juravit Dominus in superbiam Jacob :
Si oblitus fuero usque ad finem omnia opera eorum.
8 Numquid super isto non commovebitur terra,
et lugebit omnis habitator ejus,
et ascendet quasi fluvius universus,
et ejicicetur, et defluet, quasi rivus Ægypti ?
9 Et erit in die illa, dicit Dominus Deus :
occidet sol in meridie,
et tenebrescere faciam terram in die luminis :
10 et convertam festivitates vestras in luctum,
et omnia cantica vestra in planctum,
et inducam super omne dorsum vestrum saccum,
et super omne caput calvitium :
et ponam eam quasi luctum unigeniti,
et novissima ejus quasi diem amarum.
11 Ecce dies veniunt, dicet Dominus,
et mittam famem in terram :
non famem panis, neque sitim aquæ,
sed audiendi verbum Domini.
12 Et commovebuntur a mari usque ad mare,
et ab aquilone usque ad orientem :
circuibunt quærentes verbum Domini,
et non invenient.
13 In die illa deficient virgines pulchræ et adolescentes in siti,
14 qui jurant in delicto Samariæ,
et dicunt : Vivit Deus tuus, Dan,
et vivit via Bersabee ;
et cadent, et non resurgent ultra.
1158
Amos
9Vidi Dominum stantem super altare, et dixit :
Percute cardinem,
et commoveantur superliminaria :
avaritia enim in capite omnium,
et novissimum eorum in gladio interficiam ;
non erit fuga eis.
Fugient, et non salvabitur ex eis qui fugerit.
2 Si descenderint usque ad infernum,
inde manus mea educet eos ;
et si ascenderint usque in cælum,
inde detraham eos.
3 Et si absconditi fuerint in vertice Carmeli,
inde scrutans auferam eos ;
et si celaverint se ab oculis meis in profundo maris,
ibi mandabo serpenti, et mordebit eos.
4 Et si abierint in captivitatem coram inimicis suis,
ibi mandabo gladio, et occidet eos :
et ponam oculos meos super eos in malum,
et non in bonum.
5 Et Dominus Deus exercituum, qui tangit terram, et tabescet,
et lugebunt omnes habitantes in ea :
et ascendet sicut rivus omnis,
et defluet sicut fluvius Ægypti.
6 Qui ædificat in cælo ascensionem suam,
et fasciculum suum super terram fundavit ;
qui vocat aquas maris,
et effundit eas super faciem terræ :
Dominus nomen ejus.
7 Numquid non ut filii Æthiopum
vos estis mihi, filii Isra¨el ? ait Dominus.
Numquid non Isra¨el ascendere feci de terra Ægypti,
et Palæstinos de Cappadocia,
et Syros de Cyrene ?
8 Ecce oculi Domini Dei super regnum peccans :
et conteram illud a facie terræ ;
verumtamen conterens non conteram domum Jacob,
dicit Dominus.
9 Ecce enim mandabo ego,
et concutiam in omnibus gentibus domum Isra¨el,
sicut concutitur triticum in cribro,
et non cadet lapillus super terram.
10 In gladio morientur omnes peccatores populi mei,
qui dicunt : Non appropinquabit,
et non veniet super nos malum.
11 In die illa suscitabo tabernaculum David, quod cecidit :
et reædificabo aperturas murorum ejus,
et ea quæ corruerant instaurabo :
et reædificabo illud sicut in diebus antiquis,
1159
Amos
12 ut possideant reliquias Idumææ, et omnes nationes :
eo quod invocatum sit nomen meum super eos,
dicit Dominus faciens hæc.
13 Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et comprehendet arator messorem,
et calcator uvæ mittentem semen :
et stillabunt montes dulcedinem,
et omnes colli culti erunt.
14 Et convertam captivitatem populi mei Isra¨el ;
et ædificabunt civitates desertas, et inhabitabunt ;
et plantabunt vineas, et bibent vinum earum,
et facient hortos, et comedent fructus eorum.
15 Et plantabo eos super humum suam,
et non evellam eos ultra de terra sua, quam dedi eis,
dicit Dominus Deus tuus.
1160
Prophetia Abdiæ
Visio Abdiæ.
Hæc dicit Dominus Deus ad Edom :
Auditum audivimus a Domino,
et legatum ad gentes misit :
surgite, et consurgamus adversus eum in prælium.
2 Ecce parvulum dedi te in gentibus :
contemptibilis tu es valde.
3 Superbia cordis tui extulit te,
habitantem in scissuris petrarum,
exaltantem solium tuum ;
qui dicis in corde tuo :
Quis detrahet me in terram ?
4 Si exaltatus fueris ut aquila,
et si inter sidera posueris nidum tuum,
inde detraham te, dicit Dominus.
5 Si fures introissent ad te,
si latrones per noctem,
quomodo conticuisses ?
nonne furati essent sufficientia sibi ?
Si vindemiatores introissent ad te,
numquid saltem racemum reliquissent tibi ?
6 Quomodo scrutati sunt Esau ;
investigaverunt abscondita ejus ?
7 Usque ad terminum emiserunt te :
omnes viri foederis tui illuserunt tibi :
invaluerunt adversum te viri pacis tuæ,
qui comedunt tecum, ponent insidias subter te ;
non est prudentia in eo.
8 Numquid non in die illa, dicit Dominus,
perdam sapientes de Idumæa,
et prudentiam de monte Esau ?
9 Et timebunt fortes tui a meridie,
ut intereat vir de monte Esau.
10 Propter interfectionem,
et propter iniquitatem in fratrem tuum Jacob,
operiet te confusio, et peribis in æternum.
11 In die cum stares adversus eum,
quando capiebant alieni exercitum ejus,
et extranei ingrediebantur portas ejus,
et super Jerusalem mittebant sortem,
tu quoque eras quasi unus ex eis.
12 Et non despicies in die fratris tui,
in die peregrinationis ejus :
et non lætaberis super filios Juda
in die perditionis eorum :
et non magnificabis os tuum
in die angustiæ.
Abdias
13 Neque ingredieris portam populi mei
in die ruinæ eorum ;
neque despicies et tu in malis ejus
in die vastitatis illius.
Et non emitteris adversus exercitum ejus
in die vastitatis illius,
14 neque stabis in exitibus
ut interficias eos qui fugerint,
et non concludes reliquos ejus
in die tribulationis.
15 Quoniam juxta est dies Domini super omnes gentes :
sicut fecisti, fiet tibi ;
retributionem tuam convertet in caput tuum.
16 Quomodo enim bibistis super montem sanctum meum,
bibent omnes gentes jugiter :
et bibent, et absorbebunt,
et erunt quasi non sint.
17 Et in monte Sion erit salvatio, et erit sanctus ;
et possidebit domus Jacob eos qui se possederant.
18 Et erit domus Jacob ignis,
et domus Joseph flamma,
et domus Esau stipula :
et succendentur in eis, et devorabunt eos,
et non erunt reliquiæ domus Esau,
quia Dominus locutus est.
19 Et hæreditabunt hi, qui ad austrum sunt, montem Esau,
et qui in campestribus, Philisthiim :
et possidebunt regionem Ephraim et regionem Samariæ,
et Benjamin possidebit Galaad.
20 Et transmigratio exercitus hujus filiorum Isra¨el,
omnia loca Chananæorum usque ad Sareptam :
et transmigratio Jerusalem, quæ in Bosphoro est,
possidebit civitates austri.
21 Et ascendent salvatores in montem Sion judicare montem Esau,
et erit Domino regnum.
1162
Prophetia Jonæ
1 Et factum est verbum Domini ad Jonam, filium Amathi, dicens : 2 Surge,
et vade in Niniven, civitatem grandem, et prædica in ea, quia ascendit
malitia ejus coram me. 3 Et surrexit Jonas, ut fugeret in Tharsis a facie Domini,
et descendit in Joppen : et invenit navem euntem in Tharsis, et dedit naulum
ejus, et descendit in eam ut iret cum eis in Tharsis a facie Domini. 4 Dominus
autem misit ventum magnum in mare : et facta est tempestas magna in mari,
et navis periclitabatur conteri. 5 Et timuerunt nautæ, et clamaverunt viri ad
deum suum, et miserunt vasa quæ erant in navi, in mare, ut alleviaretur ab
eis ; et Jonas descendit ad interiora navis, et dormiebat sopore gravi. 6 Et
accessit ad eum gubernator, et dixit ei : Quid tu sopore deprimeris ? surge,
invoca Deum tuum, si forte recogitet Deus de nobis, et non pereamus. 7 Et
dixit vir ad collegam suum : Venite et mittamus sortes, et sciamus quare hoc
malum sit nobis. Et miserunt sortes, et cecidit sors super Jonam. 8 Et dixerunt
ad eum : Indica nobis cujus causa malum istud sit nobis : quod est opus
tuum ? quæ terra tua, et quo vadis ? vel ex quo populo es tu ? 9 Et dixit ad
eos : Hebræus ego sum, et Dominum Deum cæli ego timeo, qui fecit mare
et aridam. 10 Et timuerunt viri timore magno, et dixerunt ad eum : Quid hoc
fecisti ? cognoverunt enim viri quod a facie Domini fugeret, quia indicaverat
eis. 11 Et dixerunt ad eum : Quid faciemus tibi, et cessabit mare a nobis ? quia
mare ibat, et intumescebat. 12 Et dixit ad eos : Tollite me, et mittite in mare,
et cessabit mare a vobis : scio enim ego quoniam propter me tempestas hæc
grandis venit super vos. 13 Et remigabant viri ut reverterentur ad aridam, et
non valebant, quia mare ibat, et intumescebat super eos. 14 Et clamaverunt
ad Dominum, et dixerunt : Quæsumus, Domine, ne pereamus in anima viri
istius, et ne des super nos sanguinem innocentem : quia tu, Domine, sicut
voluisti, fecisti. 15 Et tulerunt Jonam, et miserunt in mare : et stetit mare a
fervore suo. 16 Et timuerunt viri timore magno Dominum : et immolaverunt
hostias Domino, et voverunt vota.
2 Et præparavit Dominus piscem grandem ut deglutiret Jonam : et erat
Jonas in ventre piscis tribus diebus et tribus noctibus. 2 Et oravit Jonas ad
Dominum Deum suum de ventre piscis, 3 et dixit :
Clamavi de tribulatione mea ad Dominum,
et exaudivit me ;
de ventre inferi clamavi,
et exaudisti vocem meam.
4 Et projecisti me in profundum in corde maris,
et flumen circumdedit me :
omnes gurgites tui, et fluctus tui super me transierunt.
5 Et ego dixi :
Abjectus sum a conspectu oculorum tuorum ;
verumtamen rursus videbo templum sanctum tuum.
6 Circumdederunt me aquæ usque ad animam :
abyssus vallavit me,
pelagus operuit caput meum.
7 Ad extrema montium descendi ;
terræ vectes concluserunt me in æternum :
et sublevabis de corruptione vitam meam, Domine Deus meus.
Jonas
8 Cum angustiaretur in me anima mea,
Domini recordatus sum :
ut veniat ad te oratio mea,
ad templum sanctum tuum.
9 Qui custodiunt vanitates frustra,
misericordiam suam derelinquunt.
10 Ego autem in voce laudis immolabo tibi :
quæcumque vovi, reddam pro salute Domino.
11 Et dixit Dominus pisci, et evomuit Jonam in aridam.
3Et factum est verbum Domini ad Jonam secundo, dicens : 2 Surge, et vade
in Niniven, civitatem magnam, et prædica in ea prædicationem quam ego
loquor ad te. 3 Et surrexit Jonas, et abiit in Niniven juxta verbum Domini : et
Ninive erat civitas magna, itinere trium dierum. 4 Et coepit Jonas introire in
civitatem itinere diei unius : et clamavit, et dixit : Adhuc quadraginta dies, et
Ninive subvertetur. 5 Et crediderunt viri Ninivitæ in Deum, et prædicaverunt
jejunium, et vestiti sunt saccis, a majore usque ad minorem. 6 Et pervenit
verbum ad regem Ninive : et surrexit de solio suo, et abjecit vestimentum
suum a se, et indutus est sacco, et sedit in cinere. 7 Et clamavit, et dixit in
Ninive ex ore regis et principum ejus, dicens : Homines, et jumenta, et boves,
et pecora non gustent quidquam : nec pascantur, et aquam non bibant. 8 Et
operiantur saccis homines et jumenta, et clament ad Dominum in fortitudine :
et convertatur vir a via sua mala, et ab iniquitate quæ est in manibus eorum.
9 Quis scit si convertatur et ignoscat Deus, et revertatur a furore iræ suæ, et
non peribimus ? 10 Et vidit Deus opera eorum, quia conversi sunt de via sua
mala : et misertus est Deus super malitiam quam locutus fuerat ut faceret eis,
et non fecit.
4 Et afflictus est Jonas afflictione magna, et iratus est : 2 et oravit ad
Dominum, et dixit : Obsecro, Domine, numquid non hoc est verbum
meum cum adhuc essem in terra mea ? propter hoc præoccupavi ut fugerem
in Tharsis : scio enim quia tu Deus clemens et misericors es, patiens et multæ
miserationis, et ignoscens super malitia. 3 Et nunc, Domine, tolle, quæso, animam
meam a me, quia melior est mihi mors quam vita. 4 Et dixit Dominus :
Putasne bene irasceris tu ? 5 Et egressus est Jonas de civitate, et sedit contra
orientem civitatis : et fecit sibimet umbraculum ibi, et sedebat subter illud in
umbra, donec videret quid accideret civitati. 6 Et præparavit Dominus Deus
hederam, et ascendit super caput Jonæ, ut esset umbra super caput ejus, et
protegeret eum (laboraverat enim) : et lætatus est Jonas super hedera lætitia
magna. 7 Et paravit Deus vermen ascensu diluculi in crastinum : et percussit
hederam, et exaruit. 8 Et cum ortus fuisset sol, præcepit Dominus vento calido
et urenti : et percussit sol super caput Jonæ, et æstuabat : et petivit animæ suæ
ut moreretur, et dixit : Melius est mihi mori quam vivere. 9 Et dixit Dominus
ad Jonam : Putasne bene irasceris tu super hedera ? Et dixit : Bene irascor ego
usque ad mortem. 10 Et dixit Dominus : Tu doles super hederam in qua non
laborasti, neque fecisti ut cresceret ; quæ sub una nocte nata est, et sub una
nocte periit : 11 et ego non parcam Ninive, civitati magnæ, in qua sunt plus
quam centum viginti millia hominum qui nesciunt quid sit inter dexteram et
sinistram suam, et jumenta multa ?
1164
Prophetia Michææ
1 Verbum Domini, quod factum est ad Michæam Morasthiten, in diebus
Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda, quod vidit super Samariam et
Jerusalem.
2 Audite, populi omnes,
et attendat terra, et plenitudo ejus :
et sit Dominus Deus vobis in testem,
Dominus de templo sancto suo.
3 Quia ecce Dominus egredietur de loco suo,
et descendet, et calcabit super excelsa terræ.
4 Et consumentur montes subtus eum,
et valles scindentur sicut cera a facie ignis,
et sicut aquæ quæ decurrunt in præceps.
5 In scelere Jacob omne istud,
et in peccatis domus Isra¨el.
Quod scelus Jacob ? nonne Samaria ?
et quæ excelsa Judæ ? nonne Jerusalem ?
6 Et ponam Samariam quasi acervum lapidum in agro,
cum plantatur vinea ;
et detraham in vallem lapides ejus,
et fundamenta ejus revelabo.
7 Et omnia sculptilia ejus concidentur,
et omnes mercedes ejus comburentur igne,
et omnia idola ejus ponam in perditionem,
quia de mercedibus meretricis congregata sunt,
et usque ad mercedem meretricis revertentur.
8 Super hoc plangam, et ululabo ;
vadam spoliatus, et nudus ;
faciam planctum velut draconum,
et luctum quasi struthionum :
9 quia desperata est plaga ejus,
quia venit usque ad Judam ;
tetigit portam populi mei usque ad Jerusalem.
10 In Geth nolite annuntiare ;
lacrimis ne ploretis ;
in domo pulveris pulvere vos conspergite.
11 Et transite vobis, habitatio pulchra, confusa ignominia :
non est egressa quæ habitat in exitu :
planctum domus vicina accipiet ex vobis, quæ stetit sibimet.
12 Quia infirmata est in bonum,
quæ habitat in amaritudinibus ;
quia descendit malum a Domino in portam Jerusalem.
13 Tumultus quadrigæ stuporis habitanti Lachis :
principium peccati est filiæ Sion,
quia in te inventa sunt scelera Isra¨el.
14 Propterea dabit emissarios super hæreditatem Geth,
domus mendacii in deceptionem regibus Isra¨el.
15 Adhuc hæredem adducam tibi quæ habitas in Maresa ;
Michæa
usque ad Odollam veniet gloria Isra¨el.
16 Decalvare, et tondere super filios deliciarum tuarum ;
dilata calvitium tuum sicut aquila,
quoniam captivi ducti sunt ex te.
2 Væ qui cogitatis inutile,
et operamini malum in cubilibus vestris !
In luce matutina faciunt illud,
quoniam contra Deum est manus eorum.
2 Et concupierunt agros, et violenter tulerunt :
et rapuerunt domos,
et calumniabantur virum, et domum ejus :
virum, et hæreditatem ejus.
3 Idcirco hæc dicit Dominus :
Ecce ego cogito super familiam istam malum,
unde non auferetis colla vestra,
et non ambulabitis superbi :
quoniam tempus pessimum est.
4 In die illa sumetur super vos parabola,
et cantabitur canticum cum suavitate, dicentium :
Depopulatione vastati sumus ;
pars populi mei commutata est :
quomodo recedet a me, cum revertatur,
qui regiones nostras dividat ?
5 Propter hoc non erit tibi mittens funiculum sortis in coetu
Domini.
6 Ne loquamini loquentes ;
non stillabit super istos, non comprehendet confusio.
7 Dicit domus Jacob :
Numquid abbreviatus est spiritus Domini,
aut tales sunt cogitationes ejus ?
nonne verba mea bona sunt cum eo qui recte graditur ?
8 et e contrario populus meus in adversarium consurrexit.
Desuper tunica pallium sustulistis :
et eos qui transibant simpliciter convertistis in bellum.
9 Mulieres populi mei ejecistis de domo deliciarum suarum ;
a parvulis earum tulistis laudem meam in perpetuum.
10 Surgite, et ite, quia non habetis hic requiem :
propter immunditiam ejus corrumpetur putredine pessima.
11 Utinam non essem vir habens spiritum,
et mendacium potius loquerer !
Stillabo tibi in vinum et in ebrietatem ;
et erit super quem stillatur populus iste.
12 Congregatione congregabo, Jacob, totum te ;
in unum conducam reliquias Isra¨el :
pariter ponam illum quasi gregem in ovili,
quasi pecus in medio caularum :
tumultuabuntur a multitudine hominum.
13 Ascendet enim pandens iter ante eos :
divident, et transibunt portam,
1166
Michæa
et ingredientur per eam :
et transibit rex eorum coram eis,
et Dominus in capite eorum.
3 Et dixi : Audite, princeps Jacob,
et duces domus Isra¨el :
numquid non vestrum est scire judicium,
2 qui odio habetis bonum, et diligitis malum ;
qui violenter tollitis pelles eorum desuper eis,
et carnem eorum desuper ossibus eorum ;
3 qui comederunt carnem populi mei,
et pellem eorum desuper excoriaverunt,
et ossa eorum confregerunt,
et conciderunt sicut in lebete,
et quasi carnem in medio ollæ ?
4 Tunc clamabunt ad Dominum, et non exaudiet eos,
et abscondet faciem suam ab eis in tempore illo,
sicut nequiter egerunt in adinventionibus suis.
5 Hæc dicit Dominus super prophetas,
qui seducunt populum meum :
qui mordent dentibus suis,
et prædicant pacem ;
et si quis non dederit in ore eorum quippiam,
sanctificant super eum prælium.
6 Propterea nox vobis pro visione erit,
et tenebræ vobis pro divinatione ;
et occumbet sol super prophetas,
et obtenebrabitur super eos dies.
7 Et confundentur qui vident visiones,
et confundentur divini ;
et operient omnes vultos suos,
quia non est responsum Dei.
8 Verumtamen ego repletus sum fortitudine spiritus Domini,
judicio, et virtute,
ut annuntiem Jacob scelus suum,
et Isra¨el peccatum suum.
9 Audite hoc, principes domus Jacob,
et judices domus Isra¨el,
qui abominamini judicium,
et omnia recta pervertitis :
10 qui ædificatis Sion in sanguinibus,
et Jerusalem in iniquitate.
11 Principes ejus in muneribus judicabant,
et sacerdotes ejus in mercede docebant,
et prophetæ ejus in pecunia divinabant :
et super Dominum requiescebant, dicentes :
Numquid non Dominus in medio nostrum ?
non venient super nos mala.
12 Propter hoc, causa vestri, Sion quasi ager arabitur,
et Jerusalem quasi acervus lapidum erit,
1167
Michæa
et mons templi in excelsa silvarum.
4 Et erit : in novissimo dierum
erit mons domus Domini præparatus in vertice montium,
et sublimis super colles :
et fluent ad eum populi,
2 et properabunt gentes multæ, et dicent :
Venite, ascendamus ad montem Domini,
et ad domum Dei Jacob :
et docebit nos de viis suis,
et ibimus in semitis ejus,
quia de Sion egredietur lex,
et verbum Domini de Jerusalem.
3 Et judicabit inter populos multos,
et corripiet gentes fortes usque in longinquum :
et concident gladios suos in vomeres,
et hastas suas in ligones :
non sumet gens adversus gentem gladium,
et non discent ultra belligerare.
4 Et sedebit vir subtus vitem suam et subtus ficum suam,
et non erit qui deterreat,
quia os Domini exercituum locutum est.
5 Quia omnes populi ambulabunt
unusquisque in nomine dei sui ;
nos autem ambulabimus
in nomine Domini Dei nostri,
in æternum et ultra.
6 In die illa, dicit Dominus,
congregabo claudicantem,
et eam quam ejeceram colligam,
et quam afflixeram :
7 et ponam claudicantem in reliquias,
et eam quæ laboraverat, in gentem robustam :
et regnabit Dominus super eos in monte Sion,
ex hoc nunc et usque in æternum.
8 Et tu, turris gregis nebulosa filiæ Sion,
usque ad te veniet,
et veniet potestas prima,
regnum filiæ Jerusalem.
9 Nunc quare moerore contraheris ?
numquid rex non est tibi,
aut consiliarius tuus periit,
quia comprehendit te dolor sicut parturientem ?
10 Dole et satage, filia Sion, quasi parturiens,
quia nunc egredieris de civitate,
et habitabis in regione,
et venies usque ad Babylonem :
ibi liberaberis,
ibi redimet te Dominus de manu inimicorum tuorum.
1168
Michæa
11 Et nunc congregatæ sunt super te gentes multæ, quæ dicunt :
Lapidetur, et aspiciat in Sion oculus noster.
12 Ipsi autem non cognoverunt cogitationes Domini,
et non intellexerunt consilium ejus,
quia congregavit eos quasi foenum areæ.
13 Surge, et tritura, filia Sion,
quia cornu tuum ponam ferreum,
et ungulas tuas ponam æreas ;
et comminues populos multos,
et interficies Domino rapinas eorum,
et fortitudinem eorum Domino universæ terræ.
5 Nunc vastaberis, filia latronis.
Obsidionem posuerunt super nos :
in virga percutient maxillam judicis Isra¨el.
2 Et tu, Bethlehem Ephrata,
parvulus es in millibus Juda ;
ex te mihi egredietur qui sit dominator in Isra¨el,
et egressus ejus ab initio,
a diebus æternitatis.
3 Propter hoc dabit eos usque ad tempus in quo parturiens pariet,
et reliquiæ fratrum ejus convertentur ad filios Isra¨el.
4 Et stabit, et pascet in fortitudine Domini,
in sublimitate nominis Domini Dei sui :
et convertentur,
quia nunc magnificabitur usque ad terminos terræ.
5 Et erit iste pax :
cum venerit Assyrius in terram nostram,
et quando calcaverit domibus nostris,
et suscitabimus super eum septem pastores
et octo primates homines ;
6 et pascent terram Assur in gladio,
et terram Nemrod in lanceis ejus,
et liberabit ab Assur cum venerit in terram nostram,
et cum calcaverit in finibus nostris.
7 Et erunt reliquiæ Jacob in medio populorum multorum
quasi ros a Domino,
et quasi stillæ super herbam,
quæ non exspectat virum,
et non præstolatur filios hominum.
8 Et erunt reliquiæ Jacob in gentibus,
in medio populorum multorum,
quasi leo in jumentis silvarum,
et quasi catulus leonis in gregibus pecorum,
qui cum transierit, et conculcaverit, et ceperit,
non est qui eruat.
9 Exaltabitur manus tua super hostes tuos,
et omnes inimici tui interibunt.
1169
Michæa
10 Et erit in die illa, dicit Dominus :
auferam equos tuos de medio tui,
et disperdam quadrigas tuas.
11 Et perdam civitates terræ tuæ,
et destruam omnes munitiones tuas :
et auferam maleficia de manu tua,
et divinationes non erunt in te :
12 et perire faciam sculptilia tua et statuas tuas de medio tui,
et non adorabis ultra opera manuum tuarum :
13 et evellam lucos tuos de medio tui,
et conteram civitates tuas.
14 Et faciam, in furore et in indignatione, ultionem
in omnibus gentibus quæ non audierunt.
6 Audite quæ Dominus loquitur :
Surge, contende judicio adversum montes,
et audiant colles vocem tuam.
2 Audiant montes judicium Domini,
et fortia fundamenta terræ ;
quia judicium Domini cum populo suo,
et cum Isra¨el dijudicabitur.
3 Popule meus, quid feci tibi ?
aut quid molestus fui tibi ? Responde mihi.
4 Quia eduxi te de terra Ægypti,
et de domo servientium liberavi te,
et misi ante faciem tuam Moysen, et Aaron, et Mariam.
5 Popule meus, memento, quæso,
quid cogitaverit Balach, rex Moab,
et quid responderit ei Balaam, filius Beor,
de Setim usque ad Galgalam,
ut cognosceres justitias Domini.
6 Quid dignum offeram Domino ?
curvabo genu Deo excelso ?
Numquid offeram ei holocautomata et vitulos anniculos ?
7 numquid placari potest Dominus in millibus arietum,
aut in multis millibus hircorum pinguium ?
numquid dabo primogenitum meum pro scelere meo,
fructum ventris mei pro peccato animæ meæ ?
8 Indicabo tibi, o homo, quid sit bonum,
et quid Dominus requirat a te :
utique facere judicium,
et diligere misericordiam,
et sollicitum ambulare cum Deo tuo.
9 Vox Domini ad civitatem clamat,
et salus erit timentibus nomen tuum :
audite, tribus, et quis approbabit illud ?
10 Adhuc ignis in domo impii thesauri iniquitatis,
et mensura minor iræ plena.
11 Numquid justificabo stateram impiam,
et saccelli pondera dolosa ?
1170
Michæa
12 In quibus divites ejus repleti sunt iniquitate,
et habitantes in ea loquebantur mendacium,
et lingua eorum fraudulenta in ore eorum.
13 Et ego ergo coepi percutere te perditione super peccatis tuis.
14 Tu comedes, et non saturaberis,
et humiliatio tua in medio tui :
et apprehendes, et non salvabis,
et quos salvaveris, in gladium dabo.
15 Tu seminabis, et non metes :
tu calcabis olivam, et non ungeris oleo ;
et mustum, et non bibes vinum.
16 Et custodisti præcepta Amri,
et omne opus domus Achab,
et ambulasti in voluntatibus eorum :
ut darem te in perditionem,
et habitantes in ea in sibilum,
et opprobrium populi mei portabitis.
7 Væ mihi, quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos
vindemiæ !
non est botrus ad comedendum,
præcoquas ficus desideravit anima mea.
2 Periit sanctus de terra,
et rectus in hominibus non est :
omnes in sanguine insidiantur ;
vir fratrem suum ad mortem venatur.
3 Malum manuum suarum dicunt bonum :
princeps postulat, et judex in reddendo est ;
et magnus locutus est desiderium animæ suæ,
et conturbaverunt eam.
4 Qui optimus in eis est, quasi paliurus,
et qui rectus, quasi spina de sepe.
Dies speculationis tuæ, visitatio tua venit :
nunc erit vastitas eorum.
5 Nolite credere amico,
et nolite confidere in duce :
ab ea quæ dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui.
6 Quia filius contumeliam facit patri,
et filia consurgit adversus matrem suam :
nurus adversus socrum suam,
et inimici hominis domestici ejus.
7 Ego autem ad Dominum aspiciam ;
exspectabo Deum, salvatorem meum :
audiet me Deus meus.
8 Ne læteris, inimica mea, super me, quia cecidi :
consurgam cum sedero in tenebris :
Dominus lux mea est.
9 Iram Domini portabo,
quoniam peccavi ei,
1171
Michæa
donec causam meam judicet,
et faciat judicium meum.
Educet me in lucem :
videbo justitiam ejus.
10 Et aspiciet inimica mea,
et operietur confusione,
quæ dicit ad me : Ubi est Dominus Deus tuus ?
Oculi mei videbunt in eam :
nunc erit in conculcationem ut lutum platearum.
11 Dies, ut ædificentur maceriæ tuæ ;
in die illa longe fiet lex.
12 In die illa et usque ad te veniet de Assur,
et usque ad civitates munitas,
et a civitatibus munitis usque ad flumen,
et ad mare de mari,
et ad montem de monte.
13 Et terra erit in desolationem propter habitatores suos,
et propter fructum cogitationum eorum.
14 Pasce populum tuum in virga tua,
gregem hæreditatis tuæ, habitantes solos, in saltu, in medio
Carmeli.
Pascentur Basan et Galaad juxta dies antiquos.
15 Secundum dies egressionis tuæ de terra Ægypti,
ostendam ei mirabilia.
16 Videbunt gentes,
et confundentur super omni fortitudine sua.
Ponent manum super os,
aures eorum surdæ erunt.
17 Lingent pulverem sicut serpentes ;
velut reptilia terræ perturbabuntur in ædibus suis.
Dominum Deum nostrum formidabunt,
et timebunt te.
18 Quis, Deus, similis tui,
qui aufers iniquitatem,
et transis peccatum reliquiarum hæreditatis tuæ ?
Non immittet ultra furorem suum,
quoniam volens misericordiam est.
19 Revertetur, et miserebitur nostri ;
deponet iniquitates nostras,
et projiciet in profundum maris omnia peccata nostra.
20 Dabis veritatem Jacob,
misericordiam Abraham,
quæ jurasti patribus nostris a diebus antiquis.
1172
Prophetia Nahum
1Onus Ninive. Liber visionis Nahum Elcesæi.
2 Deus æmulator, et ulciscens Dominus :
ulciscens Dominus, et habens furorem :
ulciscens Dominus in hostes suos,
et irascens ipse inimicis suis.
3 Dominus patiens, et magnus fortitudine,
et mundans non faciet innocentem.
Dominus in tempestate et turbine viæ ejus,
et nebulæ pulvis pedum ejus.
4 Increpans mare, et exsiccans illud,
et omnia flumina ad desertum deducens.
Infirmatus est Basan et Carmelus,
et flos Libani elanguit.
5 Montes commoti sunt ab eo,
et colles desolati sunt :
et contremuit terra a facie ejus,
et orbis, et omnes habitantes in eo.
6 Ante faciem indignationis ejus quis stabit ?
et quis resistet in ira furoris ejus ?
Indignatio ejus effusa est ut ignis,
et petræ dissolutæ sunt ab eo.
7 Bonus Dominus,
et confortans in die tribulationis,
et sciens sperantes in se.
8 Et in diluvio prætereunte consummationem faciet loci ejus,
et inimicos ejus persequentur tenebræ.
9 Quid cogitatis contra Dominum ?
Consummationem ipse faciet :
non consurget duplex tribulatio,
10 quia sicut spinæ se invicem complectuntur,
sic convivium eorum pariter potantium ;
consumentur quasi stipula ariditate plena.
11 Ex te exibit cogitans contra Dominum malitiam,
mente pertractans prævaricationem.
12 Hæc dicit Dominus :
Si perfecti fuerint, et ita plures,
sic quoque attondentur, et pertransibit :
afflixi te, et non affligam te ultra.
13 Et nunc conteram virgam ejus de dorso tuo,
et vincula tua disrumpam.
14 Et præcipiet super te Dominus ;
non seminabitur ex nomine tuo amplius :
de domo Dei tui interficiam sculptile, et conflatile ;
ponam sepulchrum tuum, quia inhonoratus es.
15 Ecce super montes pedes evangelizantis,
et annuntiantis pacem.
Celebra, Juda, festivitates tuas,
Nahum
et redde vota tua,
quia non adjiciet ultra ut pertranseat in te Belial :
universus interiit.
2 Ascendit qui dispergat coram te,
qui custodiat obsidionem :
contemplare viam, conforta lumbos,
robora virtutem valde.
2 Quia reddidit Dominus superbiam Jacob,
sicut superbiam Isra¨el ;
quia vastatores dissipaverunt eos,
et propagines eorum corruperunt.
3 Clypeus fortium ejus ignitus,
viri exercitus in coccineis ;
igneæ habenæ currus in die præparationis ejus,
et agitatores consopiti sunt.
4 In itineribus conturbati sunt ;
quadrigæ collisæ sunt in plateis :
aspectus eorum quasi lampades,
quasi fulgura discurrentia.
5 Recordabitur fortium suorum ;
ruent in itineribus suis :
velociter ascendent muros ejus,
et præparabitur umbraculum.
6 Portæ fluviorum apertæ sunt,
et templum ad solum dirutum.
7 Et miles captivus abductus est,
et ancillæ ejus minabantur gementes ut columbæ,
murmurantes in cordibus suis.
8 Et Ninive quasi piscina aquarum aquæ ejus ;
ipsi vero fugerunt. State, state !
et non est qui revertatur.
9 Diripite argentum, diripite aurum :
et non est finis divitiarum ex omnibus vasis desiderabilibus.
10 Dissipata est, et scissa, et dilacerata ;
et cor tabescens, et dissolutio geniculorum,
et defectio in cunctis renibus,
et facies omnium eorum sicut nigredo ollæ.
11 Ubi est habitaculum leonum,
et pascua catulorum leonum,
ad quam ivit leo ut ingrederetur illuc catulus leonis,
et non est qui exterreat ?
12 Leo cepit sufficienter catulis suis,
et necavit leænis suis,
et implevit præda speluncas suas,
et cubile suum rapina.
13 Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum,
et succendam usque ad fumum quadrigas tuas,
et leunculos tuos comedet gladius,
et exterminabo de terra prædam tuam,
1174
Nahum
et non audietur ultra vox nuntiorum tuorum.
3 Væ civitas sanguinum,
universa mendacii dilaceratione plena !
non recedet a te rapina.
2 Vox flagelli, et vox impetus rotæ, et equi frementis,
et quadrigæ ferventis, et equitis ascendentis,
3 et micantis gladii, et fulgurantis hastæ,
et multitudinis interfectæ, et gravis ruinæ ;
nec est finis cadaverum,
et corruent in corporibus suis.
4 Propter multitudinem fornicationum meretricis
speciosæ, et gratæ, et habentis maleficia,
quæ vendidit gentes in fornicationibus suis,
et familias in maleficiis suis.
5 Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum,
et revelabo pudenda tua in facie tua ;
et ostendam gentibus nuditatem tuam,
et regnis ignominiam tuam.
6 Et projiciam super te abominationes,
et contumeliis te afficiam,
et ponam te in exemplum.
7 Et erit : omnis qui viderit te resiliet a te,
et dicet : Vastata est Ninive.
Quis commovebit super te caput ?
unde quæram consolatorem tibi ?
8 Numquid melior es Alexandria populorum,
quæ habitat in fluminibus ?
aquæ in circuitu ejus ;
cujus divitiæ, mare ;
aquæ, muri ejus.
9 Æthiopia fortitudo ejus, et Ægyptus, et non est finis ;
Africa et Libyes fuerunt in auxilio tuo.
10 Sed et ipsa in transmigrationem ducta est in captivitatem :
parvuli ejus elisi sunt in capite omnium viarum,
et super inclytos ejus miserunt sortem,
et omnes optimates ejus confixi sunt in compedibus.
11 Et tu ergo inebriaberis, et eris despecta :
et tu quæres auxilium ab inimico.
12 Omnes munitiones tuæ sicut ficus cum grossis suis :
si concussæ fuerint, cadent in os comedentis.
13 Ecce populus tuus mulieres in medio tui :
inimicis tuis adapertione pandentur portæ terræ tuæ,
devorabit ignis vectes tuos.
14 Aquam propter obsidionem hauri tibi :
exstrue munitiones tuas,
intra in lutum, et calca,
subigens tene laterem.
15 Ibi comedet te ignis,
peribis gladio, devorabit te ut bruchus :
1175
Nahum
congregare ut bruchus,
multiplicare ut locusta.
16 Plures fecisti negotiationes tuas quam stellæ sint cæli ;
bruchus expansus est, et avolavit.
17 Custodes tui quasi locustæ,
et parvuli tui quasi locustæ locustarum,
quæ considunt in sepibus in die frigoris :
sol ortus est, et avolaverunt,
et non est cognitus locus earum ubi fuerint.
18 Dormitaverunt pastores tui, rex Assur,
sepelientur principes tui :
latitavit populus tuus in montibus,
et non est qui congreget.
19 Non est obscura contritio tua ;
pessima est plaga tua.
Omnes qui audierunt auditionem tuam compresserunt manum
super te :
quia super quem non transiit malitia tua semper ?
1176
Prophetia Habacuc
1Onus quod vidit Habacuc propheta.
2 Usquequo, Domine, clamabo,
et non exaudies ?
vociferabor ad te, vim patiens,
et non salvabis ?
3 Quare ostendisti mihi iniquitatem et laborem,
videre prædam et injustitiam contra me ?
Et factum est judicium, et contradictio potentior.
4 Propter hoc lacerata est lex,
et non pervenit usque ad finem judicium ;
quia impius prævalet adversus justum,
propterea egreditur judicium perversum.
5 Aspicite in gentibus, et videte ;
admiramini, et obstupescite :
quia opus factum est in diebus vestris,
quod nemo credet cum narrabitur.
6 Quia ecce ego suscitabo Chaldæos,
gentem amaram et velocem,
ambulantem super latitudinem terræ,
ut possideat tabernacula non sua.
7 Horribilis et terribilis est :
ex semetipsa judicium et onus ejus egredietur.
8 Leviores pardis equi ejus,
et velociores lupis vespertinis :
et diffundentur equites ejus :
equites namque ejus de longe venient ;
volabunt quasi aquila festinans ad comedendum.
9 Omnes ad prædam venient,
facies eorum ventus urens ;
et congregabit quasi arenam captivitatem.
10 Et ipse de regibus triumphabit,
et tyranni ridiculi ejus erunt ;
ipse super omnem munitionem ridebit,
et comportabit aggerem, et capiet eam.
11 Tunc mutabitur spiritus, et pertransibit, et corruet :
hæc est fortitudo ejus dei sui.
12 Numquid non tu a principio,
Domine, Deus meus, sancte meus,
et non moriemur ?
Domine, in judicium posuisti eum,
et fortem, ut corriperes, fundasti eum.
13 Mundi sunt oculi tui, ne videas malum,
et respicere ad iniquitatem non poteris.
Quare respicis super iniqua agentes,
et taces devorante impio justiorem se ?
14 Et facies homines quasi pisces maris,
Habacuc
et quasi reptile non habens principem.
15 Totum in hamo sublevavit,
traxit illud in sagena sua,
et congregavit in rete suum.
Super hoc lætabitur, et exsultabit.
16 Propterea immolabit sagenæ suæ,
et sacrificabit reti suo,
quia in ipsis incrassata est pars ejus,
et cibus ejus electus.
17 Propter hoc ergo expandit sagenam suam,
et semper interficere gentes non parcet.
2 Super custodiam meam stabo,
et figam gradum super munitionem :
et contemplabor ut videam quid dicatur mihi,
et quid respondeam ad arguentem me.
2 Et respondit mihi Dominus, et dixit :
Scribe visum, et explana eum super tabulas,
ut percurrat qui legerit eum.
3 Quia adhuc visus procul ;
et apparebit in finem, et non mentietur :
si moram fecerit, exspecta illum,
quia veniens veniet, et non tardabit.
4 Ecce qui incredulus est, non erit recta anima ejus in semetipso ;
justus autem in fide sua vivet.
5 Et quomodo vinum potantem decipit,
sic erit vir superbus, et non decorabitur :
qui dilatavit quasi infernus animam suam,
et ipse quasi mors, et non adimpletur :
et congregabit ad se omnes gentes,
et coacervabit ad se omnes populos.
6 Numquid non omnes isti super eum parabolam sument,
et loquelam ænigmatum ejus, et dicetur :
Væ ei qui multiplicat non sua ?
usquequo et aggravat contra se densum lutum ?
7 Numquid non repente consurgent qui mordeant te,
et suscitabuntur lacerantes te,
et eris in rapinam eis ?
8 Quia tu spoliasti gentes multas,
spoliabunt te omnes qui reliqui fuerint de populis,
propter sanguinem hominis,
et iniquitatem terræ, civitatis, et omnium habitantium in ea.
9 Væ qui congregat avaritiam malam domui suæ,
ut sit in excelso nidus ejus,
et liberari se putat de manu mali !
10 Cogitasti confusionem domui tuæ ;
concidisti populos multos,
et peccavit anima tua.
1178
Habacuc
11 Quia lapis de pariete clamabit,
et lignum, quod inter juncturas ædificiorum est, respondebit.
12 Væ qui ædificat civitatem in sanguinibus,
et præparat urbem in iniquitate !
13 Numquid non hæc sunt a Domino exercituum ?
laborabunt enim populi in multo igne,
et gentes in vacuum, et deficient.
14 Quia replebitur terra, ut cognoscant gloriam Domini,
quasi aquæ operientes mare.
15 Væ qui potum dat amico suo mittens fel suum,
et inebrians ut aspiciat nuditatem ejus !
16 Repletus es ignominia pro gloria ;
bibe tu quoque, et consopire.
Circumdabit te calix dexteræ Domini,
et vomitus ignominiæ super gloriam tuam.
17 Quia iniquitas Libani operiet te,
et vastitas animalium deterrebit eos
de sanguinibus hominum,
et iniquitate terræ, et civitatis, et omnium habitantium in ea.
18 Quid prodest sculptile, quia sculpsit illud fictor suus,
conflatile, et imaginem falsam ?
quia speravit in figmento fictor ejus, ut faceret simulacra muta.
19 Væ qui dicit ligno : Expergiscere ;
Surge, lapidi tacenti !
Numquid ipse docere poterit ?
ecce iste coopertus est auro et argento,
et omnis spiritus non est in visceribus ejus.
20 Dominus autem in templo sancto suo :
sileat a facie ejus omnis terra !
3Oratio Habacuc prophetæ, pro ignorantiis.
2 Domine, audivi auditionem tuam, et timui.
Domine, opus tuum, in medio annorum vivifica illud ;
in medio annorum notum facies :
cum iratus fueris, misericordiæ recordaberis.
3 Deus ab austro veniet,
et Sanctus de monte Pharan :
operuit cælos gloria ejus,
et laudis ejus plena est terra.
4 Splendor ejus ut lux erit,
cornua in manibus ejus :
ibi abscondita est fortitudo ejus.
5 Ante faciem ejus ibit mors,
et egredietur diabolus ante pedes ejus.
6 Stetit, et mensus est terram ;
aspexit, et dissolvit gentes,
et contriti sunt montes sæculi :
incurvati sunt colles mundi ab itineribus æternitatis ejus.
7 Pro iniquitate vidi tentoria Æthiopiæ ;
1179
Habacuc
turbabuntur pelles terræ Madian.
8 Numquid in fluminibus iratus es, Domine ?
aut in fluminibus furor tuus ?
vel in mari indignatio tua ?
Qui ascendes super equos tuos, et quadrigæ tuæ salvatio.
9 Suscitans suscitabis arcum tuum,
juramenta tribubus quæ locutus es ;
fluvios scindes terræ.
10 Viderunt te, et doluerunt montes ;
gurges aquarum transiit :
dedit abyssus vocem suam ;
altitudo manus suas levavit.
11 Sol et luna steterunt in habitaculo suo :
in luce sagittarum tuarum ibunt,
in splendore fulgurantis hastæ tuæ.
12 In fremitu conculcabis terram ;
in furore obstupefacies gentes.
13 Egressus es in salutem populi tui,
in salutem cum christo tuo :
percussisti caput de domo impii,
denudasti fundamentum ejus usque ad collum.
14 Maledixisti sceptris ejus,
capiti bellatorum ejus,
venientibus ut turbo ad dispergendum me :
exsultatio eorum, sicut ejus qui devorat pauperem in abscondito.
15 Viam fecisti in mari equis tuis,
in luto aquarum multarum.
16 Audivi, et conturbatus est venter meus ;
a voce contremuerunt labia mea.
Ingrediatur putredo in ossibus meis,
et subter me scateat :
ut requiescam in die tribulationis,
ut ascendam ad populum accinctum nostrum.
17 Ficus enim non florebit,
et non erit germen in vineis ;
mentietur opus olivæ,
et arva non afferent cibum :
abscindetur de ovili pecus,
et non erit armentum in præsepibus.
18 Ego autem in Domino gaudebo ;
et exsultabo in Deo Jesu meo.
19 Deus Dominus fortitudo mea,
et ponet pedes meos quasi cervorum :
et super excelsa mea deducet me
victor in psalmis canentem.
1180
Prophetia Sophoniæ
1 Verbum Domini quod factum est ad Sophoniam, filium Chusi, filii
Godoliæ, filii Amariæ, filii Ezeciæ, in diebus Josiæ, filii Amon, regis Judæ.
2 Congregans congregabo omnia a facie terræ, dicit Dominus :
3 congregans hominem et pecus,
congregans volatilia cæli et pisces maris :
et ruinæ impiorum erunt,
et disperdam homines a facie terræ, dicit Dominus.
4 Et extendam manum meam super Judam
et super omnes habitantes Jerusalem :
et disperdam de loco hoc reliquias Baal,
et nomina ædituorum cum sacerdotibus ;
5 et eos qui adorant super tecta militiam cæli,
et adorant et jurant in Domino,
et jurant in Melchom ;
6 et qui avertuntur de post tergum Domini,
et qui non quæsierunt Dominum,
nec investigaverunt eum.
7 Silete a facie Domini Dei,
quia juxta est dies Domini :
quia præparavit Dominus hostiam ;
sanctificavit vocatos suos.
8 Et erit : in die hostiæ Domini,
visitabo super principes,
et super filios regis,
et super omnes qui induti sunt veste peregrina ;
9 et visitabo super omnem qui arroganter ingreditur super limen
in die illa,
qui complent domum Domini Dei sui iniquitate et dolo.
10 Et erit in die illa, dicit Dominus,
vox clamoris a porta piscium,
et ululatus a Secunda,
et contritio magna a collibus.
11 Ululate, habitatores Pilæ :
conticuit omnis populus Chanaan,
disperierunt omnes involuti argento.
12 Et erit in tempore illo :
scrutabor Jerusalem in lucernis,
et visitabo super viros defixos in fæcibus suis,
qui dicunt in cordibus suis :
Non faciet bene Dominus, et non faciet male.
13 Et erit fortitudo eorum in direptionem,
et domus eorum in desertum :
et ædificabunt domos, et non habitabunt ;
et plantabunt vineas, et non bibent vinum earum.
14 Juxta est dies Domini magnus :
juxta est, et velox nimis.
Vox diei Domini amara :
Sophonias
tribulabitur ibi fortis.
15 Dies iræ dies illa,
dies tribulationis et angustiæ,
dies calamitatis et miseriæ,
dies tenebrarum et caliginis,
dies nebulæ et turbinis,
16 dies tubæ et clangoris super civitates munitas,
et super angulos excelsos.
17 Et tribulabo homines, et ambulabunt ut cæci,
quia Domino peccaverunt ;
et effundetur sanguis eorum sicut humus,
et corpora eorum sicut stercora.
18 Sed et argentum eorum et aurum eorum non poterit liberare eos
in die iræ Domini :
in igne zeli ejus devorabitur omnis terra,
quia consummationem cum festinatione faciet
cunctis habitantibus terram.
2 Convenite, congregamini, gens non amabilis,
2 priusquam pariat jussio quasi pulverem transeuntem diem,
antequam veniat super vos ira furoris Domini,
antequam veniat super vos dies indignationis Domini.
3 Quærite Dominum, omnes mansueti terræ,
qui judicium ejus estis operati ;
quærite justum, quærite mansuetum,
si quomodo abscondamini in die furoris Domini.
4 Quia Gaza destructa erit,
et Ascalon in desertum :
Azotum in meridie ejicient,
et Accaron eradicabitur.
5 Væ qui habitatis funiculum maris, gens perditorum !
verbum Domini super vos, Chanaan, terra Philisthinorum ;
et disperdam te, ita ut non sit inhabitator.
6 Et erit funiculus maris requies pastorum, et caulæ pecorum ;
7 et erit funiculus ejus qui remanserit de domo Juda : ibi
pascentur,
in domibus Ascalonis ad vesperam requiescent,
quia visitabit eos Dominus Deus eorum,
et avertet captivitatem eorum.
8 Audivi opprobrium Moab,
et blasphemias filiorum Ammon,
quæ exprobraverunt populo meo,
et magnificati sunt super terminos eorum.
9 Propterea vivo ego, dicit Dominus exercituum, Deus Isra¨el,
quia Moab ut Sodoma erit,
et filii Ammon quasi Gomorrha :
siccitas spinarum, et acervi salis,
et desertum usque in æternum :
reliquiæ populi mei diripient eos,
et residui gentis meæ possidebunt illos.
1182
Sophonias
10 Hoc eis eveniet pro superbia sua,
quia blasphemaverunt et magnificati sunt
super populum Domini exercituum.
11 Horribilis Dominus super eos,
et attenuabit omnes deos terræ :
et adorabunt eum viri de loco suo,
omnes insulæ gentium.
12 Sed et vos, Æthiopes, interfecti gladio meo eritis.
13 Et extendet manum suam super aquilonem, et perdet Assur,
et ponet speciosam in solitudinem,
et in invium, et quasi desertum.
14 Et accubabunt in medio ejus greges, omnes bestiæ gentium ;
et onocrotalus et ericius in liminibus ejus morabuntur :
vox cantantis in fenestra,
corvus in superliminari,
quoniam attenuabo robur ejus.
15 Hæc est civitas gloriosa habitans in confidentia,
quæ dicebat in corde suo :
Ego sum, et extra me non est alia amplius :
quomodo facta est in desertum cubile bestiæ ?
omnis qui transit per eam sibilabit,
et movebit manum suam.
3 Væ provocatrix, et redempta civitas, columba !
2 non audivit vocem,
et non suscepit disciplinam ;
in Domino non est confisa,
ad Deum suum non appropinquavit.
3 Principes ejus in medio ejus quasi leones rugientes ;
judices ejus lupi vespere, non relinquebant in mane.
4 Prophetæ ejus vesani, viri infideles ;
sacerdotes ejus polluerunt sanctum,
injuste egerunt contra legem.
5 Dominus justus in medio ejus non faciet iniquitatem ;
mane, mane judicium suum dabit in lucem, et non abscondetur ;
nescivit autem iniquus confusionem.
6 Disperdidi gentes,
et dissipati sunt anguli earum ;
desertas feci vias eorum,
dum non est qui transeat ;
desolatæ sunt civitates eorum,
non remanente viro, neque ullo habitatore.
7 Dixi : Attamen timebis me,
suscipies disciplinam ;
et non peribit habitaculum ejus,
propter omnia in quibus visitavi eam :
verumtamen diluculo surgentes corruperunt omnes cogitationes
suas.
8 Quapropter exspecta me, dicit Dominus,
in die resurrectionis meæ in futurum :
1183
Sophonias
quia judicium meum ut congregem gentes,
et colligam regna,
et effundam super eos indignationem meam,
omnem iram furoris mei :
in igne enim zeli mei devorabitur omnis terra.
9 Quia tunc reddam populis labium electum,
ut invocent omnes in nomine Domini,
et serviant ei humero uno.
10 Ultra flumina Æthiopiæ, inde supplices mei ;
filii dispersorum meorum deferent munus mihi.
11 In die illa non confunderis super cunctis adinventionibus tuis,
quibus prævaricata es in me,
quia tunc auferam de medio tui magniloquos superbiæ tuæ,
et non adjicies exaltari amplius in monte sancto meo.
12 Et derelinquam in medio tui populum pauperem et egenum :
et sperabunt in nomine Domini.
13 Reliquiæ Isra¨el non facient iniquitatem,
nec loquentur mendacium,
et non invenietur in ore eorum lingua dolosa,
quoniam ipsi pascentur, et accubabunt,
et non erit qui exterreat.
14 Lauda, filia Sion ; jubila, Isra¨el :
lætare, et exsulta in omni corde, filia Jerusalem.
15 Abstulit Dominus judicium tuum ;
avertit inimicos tuos.
Rex Isra¨el Dominus in medio tui :
non timebis malum ultra.
16 In die illa dicetur Jerusalem :
Noli timere ; Sion : Non dissolvantur manus tuæ.
17 Dominus Deus tuus in medio tui fortis, ipse salvabit :
gaudebit super te in lætitia,
silebit in dilectione sua,
exsultabit super te in laude.
18 Nugas, qui a lege recesserant,
congregabo, quia ex te erant :
ut non ultra habeas super eis opprobrium.
19 Ecce ego interficiam omnes qui afflixerunt te in tempore illo :
et salvabo claudicantem,
et eam quæ ejecta fuerat congregabo :
et ponam eos in laudem, et in nomen,
in omni terra confusionis eorum,
20 in tempore illo quo adducam vos,
et in tempore quo congregabo vos.
Dabo enim vos in nomen,
et in laudem omnibus populis terræ,
cum convertero captivitatem vestram coram oculis vestris,
dicit Dominus.
1184
Prophetia Aggæi
1In anno secundo Darii regis, in mense sexto, in die una mensis, factum est
verbum Domini in manu Aggæi prophetæ, ad Zorobabel, filium Salathiel,
ducem Juda, et ad Jesum, filium Josedec, sacerdotem magnum, dicens : 2 Hæc
ait Dominus exercituum, dicens : Populus iste dicit : Nondum venit tempus
domus Domini ædificandæ. 3 Et factum est verbum Domini in manu Aggæi
prophetæ, dicens :
4 Numquid tempus vobis est ut habitetis in domibus laqueatis,
et domus ista deserta ?
5 Et nunc hæc dicit Dominus exercituum :
Ponite corda vestra super vias vestras.
6 Seminastis multum, et intulistis parum ;
comedistis, et non estis satiati ;
bibistis, et non estis inebriati ;
operuistis vos, et non estis calefacti ;
et qui mercedes congregavit, misit eas in sacculum pertusum.
7 Hæc dicit Dominus exercituum :
Ponite corda vestra super vias vestras ;
8 ascendite in montem, portate ligna, et ædificate domum :
et acceptabilis mihi erit, et glorificabor, dicit Dominus.
9 Respexistis ad amplius, et ecce factum est minus ;
et intulistis in domum, et exsufflavi illud :
quam ob causam ? dicit Dominus exercituum :
quia domus mea deserta est,
et vos festinatis unusquisque in domum suam.
10 Propter hoc super vos prohibiti sunt cæli ne darent rorem,
et terra prohibita est ne daret germen suum :
11 et vocavi siccitatem super terram, et super montes,
et super triticum, et super vinum, et super oleum,
et quæcumque profert humus,
et super homines, et super jumenta,
et super omnem laborem manuum.
12 Et audivit Zorobabel, filius Salathiel, et Jesus, filius Josedec, sacerdos
magnus, et omnes reliquiæ populi, vocem Domini Dei sui, et verba Aggæi
prophetæ, sicut misit eum Dominus Deus eorum ad eos, et timuit populus a
facie Domini. 13 Et dixit Aggæus, nuntius Domini de nuntiis Domini, populo
dicens : Ego vobiscum sum, dicit Dominus. 14 Et suscitavit Dominus spiritum
Zorobabel, filii Salathiel, ducis Juda, et spiritum Jesu, filii Josedec, sacerdotis
magni, et spiritum reliquorum de omni populo : et ingressi sunt, et faciebant
opus in domo Domini exercituum, Dei sui.
2 In die vigesima et quarta mensis, in sexto mense, in anno secundo Darii
regis.
2 In septimo mense, vigesima et prima mensis, factum est verbum Domini
in manu Aggæi prophetæ, dicens : 3 Loquere ad Zorobabel, filium Salathiel,
ducem Juda, et ad Jesum, filium Josedec, sacerdotem magnum, et ad reliquos
populi, dicens :
4 Quis in vobis est derelictus,
Aggæus
qui vidit domum istam in gloria sua prima ?
et quid vos videtis hanc nunc ?
numquid non ita est, quasi non sit in oculis vestris ?
5 Et nunc confortare, Zorobabel, dicit Dominus ;
et confortare, Jesu, fili Josedec, sacerdos magne ;
et confortare, omnis populus terræ, dicit Dominus exercituum :
et facite (quoniam ego vobiscum sum, dicit Dominus exercituum)
6 verbum quod pepigi vobiscum cum egrederemini de terra
Ægypti :
et spiritus meus erit in medio vestrum : nolite timere.
7 Quia hæc dicit Dominus exercituum :
Adhuc unum modicum est,
et ego commovebo cælum, et terram, et mare, et aridam.
8 Et movebo omnes gentes,
et veniet desideratus cunctis gentibus :
et implebo domum istam gloria,
dicit Dominus exercituum.
9 Meum est argentum, et meum est aurum,
dicit Dominus exercituum.
10 Magna erit gloria domus istius novissimæ plus quam primæ,
dicit Dominus exercituum :
et in loco isto dabo pacem,
dicit Dominus exercituum.
11 In vigesima et quarta noni mensis, in anno secundo Darii regis, factum
est verbum Domini ad Aggæum prophetam, dicens : 12 Hæc dicit Dominus
exercituum : Interroga sacerdotes legem, dicens : 13 Si tulerit homo carnem
sanctificatam in ora vestimenti sui, et tetigerit de summitate ejus panem, aut
pulmentum, aut vinum, aut oleum, aut omnem cibum, numquid sanctificabitur
? Respondentes autem sacerdotes, dixerunt : Non. 14 Et dixit Aggæus :
Si tetigerit pollutus in anima ex omnibus his, numquid contaminabitur ? Et responderunt
sacerdotes, et dixerunt : Contaminabitur. 15 Et respondit Aggæus,
et dixit :
Sic populus iste,
et sic gens ista ante faciem meam, dicit Dominus,
et sic omne opus manuum eorum :
et omnia quæ obtulerunt ibi, contaminata erunt.
16 Et nunc ponite corda vestra a die hac et supra,
antequam poneretur lapis super lapidem in templo Domini.
17 Cum accederetis ad acervum viginti modiorum,
et fierent decem ;
et intraretis ad torcular, ut exprimeretis quinquaginta lagenas,
et fiebant viginti.
18 Percussi vos vento urente, et aurugine,
et grandine omnia opera manuum vestrarum :
et non fuit in vobis qui reverteretur ad me, dicit Dominus.
19 Ponite corda vestra ex die ista, et in futurum,
a die vigesima et quarta noni mensis :
a die qua fundamenta jacta sunt templi Domini,
ponite super cor vestrum.
1186
Aggæus
20 Numquid jam semen in germine est,
et adhuc vinea, et ficus,
et malogranatum, et lignum olivæ non floruit ? ex die ista
benedicam.
21 Et factum est verbum Domini secundo ad Aggæum in vigesima et quarta
mensis, dicens : 22 Loquere ad Zorobabel ducem Juda, dicens :
Ego movebo cælum pariter et terram,
23 et subvertam solium regnorum,
et conteram fortitudinem regni gentium :
et subvertam quadrigam et ascensorem ejus,
et descendent equi, et ascensores eorum,
vir in gladio fratris sui.
24 In die illa, dicit Dominus exercituum, assumam te,
Zorobabel, fili Salathiel, serve meus, dicit Dominus :
et ponam te quasi signaculum,
quia te elegi, dicit Dominus exercituum.
1187
Prophetia Zachariæ
1 In mense octavo, in anno secundo Darii regis, factum est verbum Domini
ad Zachariam filium Barachiæ filii Addo prophetam, dicens : 2 Iratus est
Dominus super patres vestros iracundia. 3 Et dices ad eos :
Hæc dicit Dominus exercituum :
Convertimini ad me, ait Dominus exercituum,
et convertar ad vos, dicit Dominus exercituum.
4 Ne sitis sicut patres vestri,
ad quos clamabant prophetæ priores, dicentes :
Hæc dicit Dominus exercituum :
Convertimini de viis vestris malis,
et de cogitationibus vestris pessimis :
et non audierunt, neque attenderunt ad me,
dicit Dominus.
5 Patres vestri, ubi sunt ?
et prophetæ numquid in sempiternum vivent ?
6 Verumtamen verba mea, et legitima mea,
quæ mandavi servis meis prophetis,
numquid non comprehenderunt patres vestros,
et conversi sunt, et dixerunt :
Sicut cogitavit Dominus exercituum facere nobis
secundum vias nostras, et secundum adinventiones nostras,
fecit nobis ?
7 In die vigesima et quarta undecimi mensis Sabath, in anno secundo
Darii, factum est verbum Domini ad Zachariam filium Barachiæ filii Addo
prophetam, dicens : 8 Vidi per noctem, et ecce vir ascendens super equum
rufum, et ipse stabat inter myrteta, quæ erant in profundo, et post eum equi
rufi, varii, et albi. 9 Et dixi : Quid sunt isti, domine mi ? Et dixit ad me angelus
qui loquebatur in me : Ego ostendam tibi quid sint hæc. 10 Et respondit vir
qui stabat inter myrteta, et dixit : Isti sunt quos misit Dominus ut perambulent
terram. 11 Et responderunt angelo Domini, qui stabat inter myrteta, et
dixerunt : Perambulavimus terram, et ecce omnis terra habitatur, et quiescit.
12 Et respondit angelus Domini, et dixit : Domine exercituum, usquequo tu
non misereberis Jerusalem, et urbium Juda, quibus iratus es ? iste jam septuagesimus
annus est. 13 Et respondit Dominus angelo qui loquebatur in me
verba bona, verba consolatoria. 14 Et dixit ad me angelus qui loquebatur in
me : Clama, dicens :
Hæc dicit Dominus exercituum :
Zelatus sum Jerusalem et Sion zelo magno,
15 et ira magna ego irascor super gentes opulentas,
quia ego iratus sum parum,
ipsi vero adjuverunt in malum.
16 Propterea hæc dicit Dominus :
Revertar ad Jerusalem in misericordiis,
et domus mea ædificabitur in ea, ait Dominus exercituum,
et perpendiculum extendetur super Jerusalem.
17 Adhuc clama, dicens :
Zacharias
Hæc dicit Dominus exercituum :
Adhuc affluent civitates meæ bonis,
et consolabitur adhuc Dominus Sion, et eliget adhuc Jerusalem.
18 Et levavi oculos meos, et vidi, et ecce quatuor cornua. 19 Et dixi ad
angelum qui loquebatur in me : Quid sunt hæc ? Et dixit ad me : Hæc sunt
cornua quæ ventilaverunt Judam, et Isra¨el, et Jerusalem. 20 Et ostendit mihi
Dominus quatuor fabros. 21 Et dixi : Quid isti veniunt facere ? Qui ait, dicens :
Hæc sunt cornua quæ ventilaverunt Judam per singulos viros, et nemo eorum
levavit caput suum : et venerunt isti deterrere ea, ut dejiciant cornua gentium,
quæ levaverunt cornu super terram Juda ut dispergerent eam.
2 Et levavi oculos meos, et vidi, et ecce vir, et in manu ejus funiculus mensorum.
2 Et dixi : Quo tu vadis ? Et dixit ad me : Ut metiar Jerusalem,
et videam quanta sit latitudo ejus, et quanta longitudo ejus. 3 Et ecce angelus
qui loquebatur in me egrediebatur, et angelus alius egrediebatur in occursum
ejus : 4 et dixit ad eum : Curre, loquere ad puerum istum, dicens : Absque
muro habitabitur Jerusalem, præ multitudine hominum et jumentorum
in medio ejus. 5 Et ego ero ei, ait Dominus, murus ignis in circuitu, et in gloria
ero in medio ejus.
6 O, o, fugite de terra aquilonis, dicit Dominus,
quoniam in quatuor ventos cæli dispersi vos, dicit Dominus.
7 O Sion ! fuge, quæ habitas apud filiam Babylonis :
8 quia hæc dicit Dominus exercituum :
Post gloriam misit me ad gentes quæ spoliaverunt vos :
qui enim tetigerit vos, tangit pupillam oculi mei :
9 quia ecce ego levo manum meam super eos,
et erunt prædæ his qui serviebant sibi :
et cognoscetis quia Dominus exercituum misit me.
10 Lauda et lætare, filia Sion, quia ecce ego venio,
et habitabo in medio tui, ait Dominus.
11 Et applicabuntur gentes multæ ad Dominum in die illa,
et erunt mihi in populum,
et habitabo in medio tui :
et scies quia Dominus exercituum misit me ad te.
12 Et possidebit Dominus Judam partem suam in terra sanctificata,
et eliget adhuc Jerusalem.
13 Sileat omnis caro a facie Domini,
quia consurrexit de habitaculo sancto suo.
3Et ostendit mihi Dominus Jesum sacerdotem magnum, stantem coram angelo
Domini : et Satan stabat a dextris ejus ut adversaretur ei. 2 Et dixit
Dominus ad Satan : Increpet Dominus in te, Satan ! et increpet Dominus in te,
qui elegit Jerusalem ! numquid non iste torris est erutus de igne ? 3 Et Jesus
erat indutus vestibus sordidis, et stabat ante faciem angeli. 4 Qui respondit,
et ait ad eos qui stabant coram se, dicens : Auferte vestimenta sordida ab eo.
Et dixit ad eum : Ecce abstuli a te iniquitatem tuam, et indui te mutatoriis.
5 Et dixit : Ponite cidarim mundam super caput ejus. Et posuerunt cidarim
mundam super caput ejus, et induerunt eum vestibus : et angelus Domini
stabat. 6 Et contestabatur angelus Domini Jesum, dicens :
1189
Zacharias
7 Hæc dicit Dominus exercituum :
Si in viis meis ambulaveris,
et custodiam meam custodieris,
tu quoque judicabis domum meam,
et custodies atria mea,
et dabo tibi ambulantes de his qui nunc hic assistunt.
8 Audi, Jesu sacerdos magne,
tu et amici tui, qui habitant coram te,
quia viri portendentes sunt :
ecce enim ego adducam servum meum Orientem.
9 Quia ecce lapis quem dedi coram Jesu :
super lapidem unum septem oculi sunt :
ecce ego cælabo sculpturam ejus, ait Dominus exercituum,
et auferam iniquitatem terræ illius in die una.
10 In die illa, dicit Dominus exercituum,
vocabit vir amicum suum subter vitem et subter ficum.
4Et reversus est angelus qui loquebatur in me, et suscitavit me quasi virum
qui suscitatur de somno suo. 2 Et dixit ad me : Quid tu vides ? Et dixi :
Vidi, et ecce candelabrum aureum totum, et lampas ejus super caput ipsius,
et septem lucernæ ejus super illud, et septem infusoria lucernis quæ erant
super caput ejus. 3 Et duæ olivæ super illud : una a dextris lampadis, et una a
sinistris ejus. 4 Et respondi, et aio ad angelum qui loquebatur in me, dicens :
Quid sunt hæc, domine mi ? 5 Et respondit angelus qui loquebatur in me, et
dixit ad me : Numquid nescis quid sunt hæc ? Et dixi : Non, domine mi.
6 Et respondit, et ait ad me, dicens : Hoc est verbum Domini ad Zorobabel,
dicens : Non in exercitu, nec in robore, sed in spiritu meo, dicit Dominus
exercituum. 7 Quis tu, mons magne, coram Zorobabel ? In planum : et educet
lapidem primarium, et exæquabit gratiam gratiæ ejus. 8 Et factum est verbum
Domini ad me, dicens : 9 Manus Zorobabel fundaverunt domum istam, et
manus ejus perficient eam : et scietis quia Dominus exercituum misit me ad
vos. 10 Quis enim despexit dies parvos ? Et lætabuntur, et videbunt lapidem
stanneum in manu Zorobabel. Septem isti oculi sunt Domini, qui discurrunt
in universam terram. 11 Et respondi, et dixi ad eum : Quid sunt duæ olivæ
istæ, ad dexteram candelabri, et ad sinistram ejus ? 12 Et respondi secundo, et
dixi ad eum : Quid sunt duæ spicæ olivarum quæ sunt juxta duo rostra aurea
in quibus sunt suffusoria ex auro ? 13 Et ait ad me, dicens : Numquid nescis
quid sunt hæc ? Et dixi : Non, domine mi. 14 Et dixit : Isti sunt duo filii olei,
qui assistunt Dominatori universæ terræ.
5 Et conversus sum, et levavi oculos meos, et vidi, et ecce volumen volans.
2 Et dixit ad me : Quid tu vides ? Et dixi : Ego video volumen volans :
longitudo ejus viginti cubitorum, et latitudo ejus decem cubitorum. 3 Et dixit
ad me : Hæc est maledictio quæ egreditur super faciem omnis terræ : quia
omnis fur, sicut ibi scriptum est, judicabitur, et omnis jurans ex hoc similiter
judicabitur. 4 Educam illud, dicit Dominus exercituum : et veniet ad domum
furis, et ad domum jurantis in nomine meo mendaciter : et commorabitur in
medio domus ejus, et consumet eam, et ligna ejus, et lapides ejus.
5 Et egressus est angelus qui loquebatur in me, et dixit ad me : Leva oculos
tuos, et vide quid est hoc quod egreditur. 6 Et dixi : Quidnam est ? Et ait :
1190
Zacharias
Hæc est amphora egrediens. Et dixit : Hæc est oculus eorum in universa
terra. 7 Et ecce talentum plumbi portabatur, et ecce mulier una sedens in
medio amphoræ. 8 Et dixit : Hæc est impietas. Et projecit eam in medio
amphoræ, et misit massam plumbeam in os ejus. 9 Et levavi oculos meos, et
vidi : et ecce duæ mulieres egredientes : et spiritus in alis earum, et habebant
alas quasi alas milvi, et levaverunt amphoram inter terram et cælum. 10 Et dixi
ad angelum qui loquebatur in me : Quo istæ deferunt amphoram ? 11 Et dixit
ad me : Ut ædificetur ei domus in terra Sennaar, et stabiliatur, et ponatur ibi
super basem suam.
6Et conversus sum, et levavi oculos meos, et vidi : et ecce quatuor quadrigæ
egredientes de medio duorum montium : et montes, montes ærei. 2 In
quadriga prima equi rufi, et in quadriga secunda equi nigri, 3 et in quadriga
tertia equi albi, et in quadriga quarta equi varii et fortes. 4 Et respondi, et dixi
ad angelum qui loquebatur in me : Quid sunt hæc, domine mi ? 5 Et respondit
angelus, et ait ad me : Isti sunt quatuor venti cæli, qui egrediuntur ut stent
coram Dominatore omnis terræ. 6 In qua erant equi nigri, egrediebantur in
terram aquilonis : et albi egressi sunt post eos, et varii egressi sunt ad terram
austri. 7 Qui autem erant robustissimi, exierunt, et quærebant ire et discurrere
per omnem terram. Et dixit : Ite, perambulate terram : et perambulaverunt
terram. 8 Et vocavit me, et locutus est ad me, dicens : Ecce qui egrediuntur in
terram aquilonis, requiescere fecerunt spiritum meum in terra aquilonis.
9 Et factum est verbum Domini ad me, dicens : 10 Sume a transmigratione,
ab Holdai, et a Tobia, et ab Idaia : et venies tu in die illa, et intrabis domum
Josiæ filii Sophoniæ, qui venerunt de Babylone. 11 Et sumes aurum et argentum,
et facies coronas, et pones in capite Jesu filii Josedec, sacerdotis magni :
12 et loqueris ad eum, dicens : Hæc ait Dominus exercituum, dicens : Ecce
vir, Oriens nomen ejus, et subter eum orietur, et ædificabit templum Domino.
13 Et ipse exstruet templum Domino : et ipse portabit gloriam, et sedebit, et
dominabitur super solio suo : et erit sacerdos super solio suo, et consilium
pacis erit inter illos duos. 14 Et coronæ erunt Helem, et Tobiæ, et Idaiæ, et
Hem filio Sophoniæ, memoriale in templo Domini. 15 Et qui procul sunt, venient,
et ædificabunt in templo Domini : et scietis quia Dominus exercituum
misit me ad vos. Erit autem hoc, si auditu audieritis vocem Domini Dei vestri.
7 Et factum est in anno quarto Darii regis, factum est verbum Domini ad
Zachariam, in quarta mensis noni, qui est Casleu. 2 Et miserunt ad domum
Dei Sarasar et Rogommelech, et viri qui erant cum eo, ad deprecandam faciem
Domini : 3 ut dicerent sacerdotibus domus Domini exercituum, et prophetis,
loquentes : Numquid flendum est mihi in quinto mense, vel sanctificare me
debeo, sicut jam feci multis annis ? 4 Et factum est verbum Domini exercituum
ad me, dicens : 5 Loquere ad omnem populum terræ, et ad sacerdotes, dicens :
Cum jejunaretis, et plangeretis in quinto et septimo per hos septuaginta annos,
numquid jejunium jejunastis mihi ? 6 et cum comedistis et bibistis, numquid
non vobis comedistis et vobismetipsis bibistis ? 7 numquid non sunt verba quæ
locutus est Dominus in manu prophetarum priorum, cum adhuc Jerusalem
habitaretur ut esset opulenta, ipsa et urbes in circuitu ejus, et ad austrum, et
in campestribus habitaretur ? 8 Et factum est verbum Domini ad Zachariam,
dicens : 9 Hæc ait Dominus exercituum, dicens : Judicium verum judicate,
et misericordiam et miserationes facite, unusquisque cum fratre suo. 10 Et
viduam, et pupillum, et advenam, et pauperem nolite calumniari : et malum
1191
Zacharias
vir fratri suo non cogitet in corde suo. 11 Et noluerunt attendere, et averterunt
scapulam recedentem, et aures suas aggravaverunt ne audirent. 12 Et cor suum
posuerunt ut adamantem, ne audirent legem, et verba quæ misit Dominus
exercituum in spiritu suo per manum prophetarum priorum : et facta est
indignatio magna a Domino exercituum. 13 Et factum est sicut locutus est, et
non audierunt : sic clamabunt et non exaudiam, dicit Dominus exercituum.
14 Et dispersi eos per omnia regna quæ nesciunt : et terra desolata est ab eis,
eo quod non esset transiens et revertens : et posuerunt terram desiderabilem
in desertum.
8 Et factum est verbum Domini exercituum, dicens : 2 Hæc dicit Dominus
exercituum : Zelatus sum Sion zelo magno, et indignatione magna zelatus
sum eam. 3 Hæc dicit Dominus exercituum : Reversus sum ad Sion, et
habitabo in medio Jerusalem : et vocabitur Jerusalem civitas veritatis, et mons
Domini exercituum mons sanctificatus. 4 Hæc dicit Dominus exercituum :
Adhuc habitabunt senes et anus in plateis Jerusalem, et viri baculus in manu
ejus præ multitudine dierum. 5 Et plateæ civitatis complebuntur infantibus
et puellis, ludentibus in plateis ejus. 6 Hæc dicit Dominus exercituum : Si
videbitur difficile in oculis reliquiarum populi hujus in diebus illis, numquid
in oculis meis difficile erit ? dicit Dominus exercituum. 7 Hæc dicit Dominus
exercituum : Ecce ego salvabo populum meum de terra orientis et de terra
occasus solis. 8 Et adducam eos, et habitabunt in medio Jerusalem : et erunt
mihi in populum, et ego ero eis in Deum, in veritate et in justitia.
9 Hæc dicit Dominus exercituum : Confortentur manus vestræ, qui auditis
in his diebus sermones istos per os prophetarum, in die qua fundata
est domus Domini exercituum, ut templum ædificaretur. 10 Siquidem ante
dies illos merces hominum non erat, nec merces jumentorum erat : neque intro
¨eunti, neque exeunti erat pax præ tribulatione : et dimisi omnes homines,
unumquemque contra proximum suum. 11 Nunc autem non juxta dies priores
ego faciam reliquiis populi hujus, dicit Dominus exercituum, 12 sed semen
pacis erit : vinea dabit fructum suum, et terra dabit germen suum, et cæli
dabunt rorem suum : et possidere faciam reliquias populi hujus universa hæc.
13 Et erit : sicut eratis maledictio in gentibus, domus Juda et domus Isra¨el, sic
salvabo vos, et eritis benedictio. Nolite timere ; confortentur manus vestræ.
14 Quia hæc dicit Dominus exercituum : Sicut cogitavi ut affligerem vos, cum
ad iracundiam provocassent patres vestri me, dicit Dominus, 15 et non sum
misertus : sic conversus cogitavi, in diebus istis, ut benefaciam domui Juda et
Jerusalem. Nolite timere. 16 Hæc sunt ergo verba quæ facietis : loquimini veritatem
unusquisque cum proximo suo : veritatem et judicium pacis judicate in
portis vestris. 17 Et unusquisque malum contra amicum suum ne cogitetis in
cordibus vestris, et juramentum mendax ne diligatis : omnia enim hæc sunt
quæ odi, dicit Dominus.
18 Et factum est verbum Domini exercituum ad me, dicens : 19 Hæc dicit
Dominus exercituum : Jejunium quarti, et jejunium quinti, et jejunium septimi,
et jejunium decimi erit domui Juda in gaudium et lætitiam et in solemnitates
præclaras. Veritatem tantum et pacem diligite. 20 Hæc dicit Dominus
exercituum, usquequo veniant populi et habitent in civitatibus multis : 21 et
vadant habitatores, unus ad alterum, dicentes : Eamus, et deprecemur faciem
Domini, et quæramus Dominum exercituum : vadam etiam ego. 22 Et
venient populi multi, et gentes robustæ, ad quærendum Dominum exerci-
1192
Zacharias
tuum in Jerusalem, et deprecandam faciem Domini. 23 Hæc dicit Dominus
exercituum : In diebus illis, in quibus apprehendent decem homines ex omnibus
linguis gentium, et apprehendent fimbriam viri Judæi, dicentes : Ibimus
vobiscum : audivimus enim quoniam Deus vobiscum est.
9 Onus verbi Domini in terra Hadrach
et Damasci requiei ejus,
quia Domini est oculus hominis et omnium tribuum Isra¨el.
2 Emath quoque in terminis ejus, et Tyrus, et Sidon :
assumpserunt quippe sibi sapientiam valde.
3 Et ædificavit Tyrus munitionem suam,
et coacervavit argentum quasi humum,
et aurum ut lutum platearum.
4 Ecce Dominus possidebit eam :
et percutiet in mari fortitudinem ejus,
et hæc igni devorabitur.
5 Videbit Ascalon, et timebit,
et Gaza, et dolebit nimis,
et Accaron, quoniam confusa est spes ejus :
et peribit rex de Gaza,
et Ascalon non habitabitur.
6 Et sedebit separator in Azoto,
et disperdam superbiam Philisthinorum.
7 Et auferam sanguinem ejus de ore ejus,
et abominationes ejus de medio dentium ejus :
et relinquetur etiam ipse Deo nostro,
et erit quasi dux in Juda,
et Accaron quasi Jebusæus.
8 Et circumdabo domum meam
ex his qui militant mihi euntes et revertentes :
et non transibit super eos ultra exactor,
quia nunc vidi in oculis meis.
9 Exsulta satis, filia Sion ;
jubila, filia Jerusalem :
ecce rex tuus veniet tibi justus, et salvator :
ipse pauper, et ascendens super asinam
et super pullum filium asinæ.
10 Et disperdam quadrigam ex Ephraim,
et equum de Jerusalem,
et dissipabitur arcus belli :
et loquetur pacem gentibus,
et potestas ejus a mari usque ad mare,
et a fluminibus usque ad fines terræ.
11 Tu quoque in sanguine testamenti tui
emisisti vinctos tuos de lacu in quo non est aqua.
12 Convertimini ad munitionem, vincti spei :
hodie quoque annuntians duplicia reddam tibi.
13 Quoniam extendi mihi Judam quasi arcum :
implevi Ephraim :
et suscitabo filios tuos, Sion,
1193
Zacharias
super filios tuos, Græcia :
et ponam te quasi gladium fortium.
14 Et Dominus Deus super eos videbitur,
et exibit ut fulgur jaculum ejus :
et Dominus Deus in tuba canet,
et vadet in turbine austri.
15 Dominus exercituum proteget eos :
et devorabunt, et subjicient lapidibus fundæ :
et bibentes inebriabuntur quasi a vino,
et replebuntur ut phialæ,
et quasi cornua altaris.
16 Et salvabit eos Dominus Deus eorum in die illa,
ut gregem populi sui,
quia lapides sancti elevabuntur super terram ejus.
17 Quid enim bonum ejus est,
et quid pulchrum ejus,
nisi frumentum electorum,
et vinum germinans virgines ?
10 Petite a Domino pluviam in tempore serotino,
et Dominus faciet nives :
et pluviam imbris dabit eis,
singulis herbam in agro.
2 Quia simulacra locuta sunt inutile,
et divini viderunt mendacium :
et somniatores locuti sunt frustra,
vane consolabantur :
idcirco abducti sunt quasi grex :
affligentur, quia non est eis pastor.
3 Super pastores iratus est furor meus,
et super hircos visitabo :
quia visitavit Dominus exercituum gregem suum, domum Juda,
et posuit eos quasi equum gloriæ suæ in bello.
4 Ex ipso angulus, ex ipso paxillus,
ex ipso arcus prælii,
ex ipso egredietur omnis exactor simul.
5 Et erunt quasi fortes conculcantes lutum viarum in prælio,
et bellabunt, quia Dominus cum eis :
et confundentur ascensores equorum.
6 Et confortabo domum Juda,
et domum Joseph salvabo :
et convertam eos, quia miserebor eorum :
et erunt sicut fuerunt quando non projeceram eos :
ego enim Dominus Deus eorum, et exaudiam eos.
7 Et erunt quasi fortes Ephraim,
et lætabitur cor eorum quasi a vino :
et filii eorum videbunt, et lætabuntur,
et exsultabit cor eorum in Domino.
8 Sibilabo eis, et congregabo illos,
quia redemi eos :
1194
Zacharias
et multiplicabo eos sicut ante fuerant multiplicati.
9 Et seminabo eos in populis,
et de longe recordabuntur mei :
et vivent cum filiis suis, et revertentur.
10 Et reducam eos de terra Ægypti,
et de Assyriis congregabo eos,
et ad terram Galaad et Libani adducam eos,
et non invenietur eis locus :
11 et transibit in maris freto,
et percutiet in mari fluctus,
et confundentur omnia profunda fluminis :
et humiliabitur superbia Assur,
et sceptrum Ægypti recedet.
12 Confortabo eos in Domino,
et in nomine ejus ambulabunt, dicit Dominus.
11 Aperi, Libane, portas tuas,
et comedat ignis cedros tuas.
2 Ulula, abies, quia cecidit cedrus,
quoniam magnifici vastati sunt :
ululate, quercus Basan,
quoniam succisus est saltus munitus.
3 Vox ululatus pastorum,
quia vastata est magnificentia eorum :
vox rugitus leonum,
quoniam vastata est superbia Jordanis.
4 Hæc dicit Dominus Deus meus : Pasce pecora occisionis, 5 quæ qui
possederant occidebant, et non dolebant, et vendebant ea, dicentes : Benedictus
Dominus ! divites facti sumus : et pastores eorum non parcebant eis.
6 Et ego non parcam ultra super habitantes terram, dicit Dominus : ecce ego
tradam homines, unumquemque in manu proximi sui, et in manu regis sui :
et concident terram, et non eruam de manu eorum. 7 Et pascam pecus occisionis
propter hoc, o pauperes gregis ! et assumpsi mihi duas virgas : unam
vocavi Decorem, et alteram vocavi Funiculum : et pavi gregem. 8 Et succidi
tres pastores in mense uno, et contracta est anima mea in eis, siquidem
et anima eorum variavit in me. 9 Et dixi : Non pascam vos : quod moritur,
moriatur, et quod succiditur, succidatur : et reliqui devorent unusquisque
carnem proximi sui. 10 Et tuli virgam meam quæ vocabatur Decus, et abscidi
eam, ut irritum facerem foedus meum quod percussi cum omnibus populis.
11 Et in irritum deductum est in die illa : et cognoverunt sic pauperes gregis,
qui custodiunt mihi, quia verbum Domini est. 12 Et dixi ad eos : Si bonum est
in oculis vestris, afferte mercedem meam : et si non, quiescite. Et appenderunt
mercedem meam triginta argenteos. 13 Et dixit Dominus ad me : Projice illud
ad statuarium, decorum pretium quo appretiatus sum ab eis. Et tuli triginta
argenteos, et projeci illos in domum Domini, ad statuarium. 14 Et præcidi
virgam meam secundam, quæ appellabatur Funiculus, ut dissolverem germanitatem
inter Judam et Isra¨el. 15 Et dixit Dominus ad me : Adhuc sume tibi
vasa pastoris stulti. 16 Quia ecce ego suscitabo pastorem in terra, qui derelicta
non visitabit, dispersum non quæret, et contritum non sanabit, et id quod stat
1195
Zacharias
non enutriet, et carnes pinguium comedet, et ungulas eorum dissolvet. 17 O
pastor, et idolum derelinquens gregem : gladius super brachium ejus, et super
oculum dextrum ejus : brachium ejus ariditate siccabitur, et oculus dexter ejus
tenebrescens obscurabitur.
12Onus verbi Domini super Isra¨el.
Dicit Dominus extendens cælum, et fundans terram,
et fingens spiritum hominis in eo :
2 Ecce ego ponam Jerusalem superliminare crapulæ
omnibus populis in circuitu :
sed et Juda erit in obsidione contra Jerusalem.
3 Et erit : in die illa ponam Jerusalem lapidem oneris cunctis
populis :
omnes qui levabunt eam concisione lacerabuntur,
et colligentur adversus eam omnia regna terræ.
4 In die illa, dicit Dominus,
percutiam omnem equum in stuporem,
et ascensorem ejus in amentiam :
et super domum Juda aperiam oculos meos,
et omnem equum populorum percutiam cæcitate.
5 Et dicent duces Juda in corde suo :
Confortentur mihi habitatores Jerusalem
in Domino exercituum, Deo eorum !
6 In die illa ponam duces Juda
sicut caminum ignis in lignis,
et sicut facem ignis in foeno :
et devorabunt ad dexteram et ad sinistram omnes populos in
circuitu,
et habitabitur Jerusalem rursus in loco suo in Jerusalem.
7 Et salvabit Dominus tabernacula Juda, sicut in principio,
ut non magnifice glorietur domus David,
et gloria habitantium Jerusalem contra Judam.
8 In die illa proteget Dominus habitatores Jerusalem :
et erit qui offenderit ex eis in die illa quasi David,
et domus David quasi Dei,
sicut angelus Domini in conspectu eorum.
9 Et erit in die illa :
quæram conterere omnes gentes quæ veniunt contra Jerusalem.
10 Et effundam super domum David
et super habitatores Jerusalem
spiritum gratiæ et precum :
et aspicient ad me quem confixerunt,
et plangent eum planctu quasi super unigenitum,
et dolebunt super eum,
ut doleri solet in morte primogeniti.
11 In die illa, magnus erit planctus in Jerusalem,
sicut planctus Adadremmon in campo Mageddon.
12 Et planget terra : familiæ et familiæ seorsum :
1196
Zacharias
familiæ domus David seorsum, et mulieres eorum seorsum :
13 familiæ domus Nathan seorsum, et mulieres eorum seorsum :
familiæ domus Levi seorsum, et mulieres eorum seorsum :
familiæ Semei seorsum, et mulieres eorum seorsum :
14 omnes familiæ reliquæ,
familiæ et familiæ seorsum, et mulieres eorum seorsum.
13 In die illa erit fons patens domui David et habitantibus
Jerusalem,
in ablutionem peccatoris et menstruatæ.
2 Et erit in die illa, dicit Dominus exercituum :
disperdam nomina idolorum de terra,
et non memorabuntur ultra :
et pseudoprophetas, et spiritum immundum auferam de terra.
3 Et erit : cum prophetaverit quispiam ultra,
dicent ei pater ejus et mater ejus, qui genuerunt eum :
Non vives, quia mendacium locutus es in nomine Domini :
et configent eum pater ejus et mater ejus, genitores ejus,
cum prophetaverit.
4 Et erit : in die illa confundentur prophetæ,
unusquisque ex visione sua cum prophetaverit :
nec operientur pallio saccino, ut mentiantur :
5 sed dicet : Non sum propheta :
homo agricola ego sum,
quoniam Adam exemplum meum ab adolescentia mea.
6 Et dicetur ei : Quid sunt plagæ istæ in medio manuum tuarum ?
Et dicet : His plagatus sum in domo eorum qui diligebant me.
7 Framea, suscitare super pastorem meum, et super virum cohærentem
mihi, dicit Dominus exercituum : percute pastorem, et dispergentur oves : et
convertam manum meam ad parvulos. 8 Et erunt in omni terra, dicit Dominus
: partes duæ in ea dispergentur, et deficient : et tertia pars relinquetur
in ea. 9 Et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur argentum,
et probabo eos sicut probatur aurum. Ipse vocabit nomen meum, et ego
exaudiam eum. Dicam : Populus meus es : et ipse dicet : Dominus Deus
meus.
14 Ecce venient dies Domini, et dividentur spolia tua in medio tui. 2 Et
congregabo omnes gentes ad Jerusalem in prælium : et capietur civitas,
et vastabuntur domus, et mulieres violabuntur : et egredietur media pars civitatis
in captivitatem, et reliquum populi non auferetur ex urbe. 3 Et egredietur
Dominus, et præliabitur contra gentes illas, sicut præliatus est in die certaminis.
4 Et stabunt pedes ejus in die illa super montem Olivarum, qui est contra
Jerusalem ad orientem : et scindetur mons Olivarum ex media parte sui ad
orientem et ad occidentem, prærupto grandi valde : et separabitur medium
montis ad aquilonem, et medium ejus ad meridiem. 5 Et fugietis ad vallem
montium eorum, quoniam conjungetur vallis montium usque ad proximum :
et fugietis sicut fugistis a facie terræmotus in diebus Oziæ regis Juda : et veniet
Dominus Deus meus, omnesque sancti cum eo. 6 Et erit in die illa : non erit
lux, sed frigus et gelu. 7 Et erit dies una quæ nota est Domino, non dies neque
1197
Zacharias
nox : et in tempore vesperi erit lux. 8 Et erit in die illa : exibunt aquæ vivæ
de Jerusalem : medium earum ad mare orientale, et medium earum ad mare
novissimum : in æstate et in hieme erunt. 9 Et erit Dominus rex super omnem
terram : in die illa erit Dominus unus, et erit nomen ejus unum. 10 Et revertetur
omnis terra usque ad desertum, de colle Remmon ad austrum Jerusalem :
et exaltabitur, et habitabit in loco suo, a porta Benjamin usque ad locum portæ
prioris, et usque ad portam angulorum, et a turre Hananeel usque ad torcularia
regis. 11 Et habitabunt in ea, et anathema non erit amplius, sed sedebit
Jerusalem secura.
12 Et hæc erit plaga qua percutiet Dominus omnes gentes quæ pugnaverunt
adversus Jerusalem : tabescet caro uniuscujusque stantis super pedes suos :
et oculi ejus contabescent in foraminibus suis, et lingua eorum contabescet in
ore suo. 13 In die illa erit tumultus Domini magnus in eis : et apprehendet
vir manum proximi sui, et conseretur manus ejus super manum proximi sui.
14 Sed et Judas pugnabit adversus Jerusalem : et congregabuntur divitiæ omnium
gentium in circuitu, aurum, et argentum, et vestes multæ satis. 15 Et
sic erit ruina equi, et muli, et cameli, et asini, et omnium jumentorum quæ
fuerint in castris illis, sicut ruina hæc. 16 Et omnes qui reliqui fuerint de universis
gentibus quæ venerunt contra Jerusalem, ascendent ab anno in annum
ut adorent regem, Dominum exercituum, et celebrent festivitatem tabernaculorum.
17 Et erit : qui non ascenderit de familiis terræ ad Jerusalem ut adoret
regem, Dominum exercituum, non erit super eos imber. 18 Quod etsi familia
Ægypti non ascenderit et non venerit, nec super eos erit : sed erit ruina,
qua percutiet Dominus omnes gentes quæ non ascenderint ad celebrandam
festivitatem tabernaculorum. 19 Hoc erit peccatum Ægypti, et hoc peccatum
omnium gentium quæ non ascenderint ad celebrandam festivitatem tabernaculorum.
20 In die illa, erit quod super frenum equi est, sanctum Domino : et
erunt lebetes in domo Domini quasi phialæ coram altari. 21 Et erit omnis lebes
in Jerusalem et in Juda sanctificatus Domino exercituum : et venient omnes
immolantes, et sument ex eis, et coquent in eis : et non erit mercator ultra in
domo Domini exercituum in die illo.
1198
Prophetia Malachiæ
1Onus verbi Domini ad Isra¨el in manu Malachiæ.
2 Dilexi vos, dicit Dominus, et dixistis : In quo dilexisti nos ? Nonne frater
erat Esau Jacob ? dicit Dominus : et dilexi Jacob, 3 Esau autem odio habui,
et posui montes ejus in solitudinem, et hæreditatem ejus in dracones deserti.
4 Quod si dixerit Idumæa : Destructi sumus, sed revertentes ædificabimus
quæ destructa sunt : hæc dicit Dominus exercituum : Isti ædificabunt, et ego
destruam : et vocabuntur termini impietatis, et populus cui iratus est Dominus
usque in æternum. 5 Et oculi vestri videbunt, et vos dicetis : Magnificetur
Dominus super terminum Isra¨el.
6 Filius honorat patrem, et servus dominum suum. Si ergo pater ego sum,
ubi est honor meus ? et si Dominus ego sum, ubi est timor meus ? dicit
Dominus exercituum. Ad vos, o sacerdotes, qui despicitis nomen meum, et
dixistis : In quo despeximus nomen tuum ? 7 Offertis super altare meum
panem pollutum, et dicitis : In quo polluimus te ? in eo quod dicitis : Mensa
Domini despecta est. 8 Si offeratis cæcum ad immolandum, nonne malum
est ? et si offeratis claudum et languidum, nonne malum est ? offer illud duci
tuo, si placuerit ei, aut si susceperit faciem tuam, dicit Dominus exercituum.
9 Et nunc deprecamini vultum Dei ut misereatur vestri (de manu enim vestra
factum est hoc), si quomodo suscipiat facies vestras, dicit Dominus exercituum.
10 Quis est in vobis qui claudat ostia, et incendat altare meum gratuito ?
non est mihi voluntas in vobis, dicit Dominus exercituum, et munus non suscipiam
de manu vestra. 11 Ab ortu enim solis usque ad occasum, magnum
est nomen meum in gentibus, et in omni loco sacrificatur : et offertur nomini
meo oblatio munda, quia magnum est nomen meum in gentibus, dicit Dominus
exercituum. 12 Et vos polluistis illud in eo quod dicitis : Mensa Domini
contaminata est, et quod superponitur contemptibilis est, cum igne qui illud
devorat. 13 Et dixistis : Ecce de labore, et exsufflastis illud, dicit Dominus exercituum
: et intulistis de rapinis claudum et languidum, et intulistis munus :
numquid suscipiam illud de manu vestra ? dicit Dominus. 14 Maledictus
dolosus qui habet in grege suo masculum, et votum faciens immolat debile
Domino : quia rex magnus ego, dicit Dominus exercituum, et nomen meum
horribile in gentibus.
2 Et nunc ad vos mandatum hoc, o sacerdotes. 2 Si nolueritis audire, et si
nolueritis ponere super cor, ut detis gloriam nomini meo, ait Dominus
exercituum, mittam in vos egestatem, et maledicam benedictionibus vestris,
et maledicam illis, quoniam non posuistis super cor. 3 Ecce ego projiciam
vobis brachium, et dispergam super vultum vestrum stercus solemnitatum
vestrarum, et assumet vos secum. 4 Et scietis quia misi ad vos mandatum
istud, ut esset pactum meum cum Levi, dicit Dominus exercituum. 5 Pactum
meum fuit cum eo vitæ et pacis : et dedi ei timorem, et timuit me, et a facie
nominis mei pavebat. 6 Lex veritatis fuit in ore ejus, et iniquitas non est inventa
in labiis ejus : in pace et in æquitate ambulavit mecum, et multos avertit ab
iniquitate. 7 Labia enim sacerdotis custodient scientiam, et legem requirent ex
ore ejus, quia angelus Domini exercituum est. 8 Vos autem recessistis de via,
et scandalizastis plurimos in lege : irritum fecistis pactum Levi, dicit Dominus
exercituum. 9 Propter quod et ego dedi vos contemptibiles, et humiles
omnibus populis, sicut non servastis vias meas, et accepistis faciem in lege.
Malachias
10 Numquid non pater unus omnium nostrum ? numquid non Deus unus
creavit nos ? quare ergo despicit unusquisque nostrum fratrem suum, violans
pactum patrum nostrorum ? 11 Transgressus est Juda, et abominatio
facta est in Isra¨el et in Jerusalem, quia contaminavit Juda sanctificationem Domini,
quam dilexit, et habuit filiam dei alieni. 12 Disperdet Dominus virum
qui fecerit hoc, magistrum et discipulum, de tabernaculis Jacob, et offerentem
munus Domino exercituum. 13 Et hoc rursum fecistis : operiebatis lacrimis
altare Domini, fletu et mugitu, ita ut non respiciam ultra ad sacrificium, nec
accipiam placabile quid de manu vestra. 14 Et dixistis : Quam ob causam ?
Quia Dominus testificatus est inter te et uxorem pubertatis tuæ, quam tu despexisti
: et hæc particeps tua, et uxor foederis tui. 15 Nonne unus fecit, et
residuum spiritus ejus est ? et quid unus quærit, nisi semen Dei ? custodite
ergo spiritum vestrum, et uxorem adolescentiæ tuæ noli despicere. 16 Cum
odio habueris, dimitte, dicit Dominus Deus Isra¨el : operiet autem iniquitas
vestimentum ejus, dicit Dominus exercituum. Custodite spiritum vestrum, et
nolite despicere.
17 Laborare fecistis Dominum in sermonibus vestris, et dixistis : In quo
eum fecimus laborare ? In eo quod dicitis : Omnis qui facit malum bonus est
in conspectu Domini, et tales ei placent : aut certe ubi est Deus judicii ?
3Ecce ego mitto angelum meum, et præparabit viam ante faciem meam : et
statim veniet ad templum suum Dominator quem vos quæritis, et angelus
testamenti quem vos vultis. Ecce venit, dicit Dominus exercituum. 2 Et quis
poterit cogitare diem adventus ejus, et quis stabit ad videndum eum ? ipse
enim quasi ignis conflans, et quasi herba fullonum : 3 et sedebit conflans, et
emundans argentum : et purgabit filios Levi, et colabit eos quasi aurum et
quasi argentum, et erunt Domino offerentes sacrificia in justitia. 4 Et placebit
Domino sacrificium Juda et Jerusalem, sicut dies sæculi, et sicut anni antiqui.
5 Et accedam ad vos in judicio, et ero testis velox maleficis, et adulteris, et
perjuris, et qui calumniantur mercedem mercenarii, viduas et pupillos, et opprimunt
peregrinum, nec timuerunt me, dicit Dominus exercituum. 6 Ego
enim Dominus, et non mutor : et vos filii Jacob, non estis consumpti. 7 A
diebus enim patrum vestrorum recessistis a legitimis meis, et non custodistis
: revertimini ad me, et revertar ad vos, dicit Dominus exercituum. Et
dixistis : In quo revertemur ? 8 Si affliget homo Deum, quia vos configitis
me ? Et dixistis : In quo configimus te ? In decimis et in primitiis. 9 Et
in penuria vos maledicti estis, et me vos configitis gens tota. 10 Inferte omnem
decimam in horreum, et sit cibus in domo mea : et probate me super
hoc, dicit Dominus : si non aperuero vobis cataractas cæli, et effudero vobis
benedictionem usque ad abundantiam : 11 et increpabo pro vobis devorantem,
et non corrumpet fructum terræ vestræ, nec erit sterilis vinea in agro, dicit
Dominus exercituum. 12 Et beatos vos dicent omnes gentes : eritis enim vos
terra desiderabilis, dicit Dominus exercituum. 13 Invaluerunt super me verba
vestra, dicit Dominus. 14 Et dixistis : Quid locuti sumus contra te ? Dixistis :
Vanus est qui servit Deo : et quod emolumentum quia custodivimus præcepta
ejus, et quia ambulavimus tristes coram Domino exercituum ? 15 Ergo nunc
beatos dicimus arrogantes : siquidem ædificati sunt facientes impietatem, et
tentaverunt Deum, et salvi facti sunt. 16 Tunc locuti sunt timentes Dominum,
unusquisque cum proximo suo : et attendit Dominus, et audivit, et scriptus
est liber monumenti coram eo timentibus Dominum, et cogitantibus nomen
1200
Malachias
ejus. 17 Et erunt mihi, ait Dominus exercituum, in die qua ego facio, in peculium
: et parcam eis, sicut parcit vir filio suo servienti sibi. 18 Et convertemini,
et videbitis quid sit inter justum et impium, et inter servientem Deo et non
servientem ei.
4 Ecce enim dies veniet succensa quasi caminus : et erunt omnes superbi
et omnes facientes impietatem stipula : et inflammabit eos dies veniens,
dicit Dominus exercituum, quæ non derelinquet eis radicem et germen. 2 Et
orietur vobis timentibus nomen meum sol justitiæ, et sanitas in pennis ejus :
et egrediemini, et salietis sicut vituli de armento. 3 Et calcabitis impios, cum
fuerint cinis sub planta pedum vestrorum, in die qua ego facio, dicit Dominus
exercituum. 4 Mementote legis Moysi servi mei, quam mandavi ei in Horeb ad
omnem Isra¨el, præcepta et judicia. 5 Ecce ego mittam vobis Eliam prophetam,
antequam veniat dies Domini magnus et horribilis. 6 Et convertet cor patrum
ad filios, et cor filiorum ad patres eorum : ne forte veniam, et percutiam
terram anathemate.
1201